مدیریت گریه نوزادان

مدیریت گریه نوزادان

همانطور که می دانید هیچ دو کودکی شبیه به هم نیستند، اما واقعاً ممکن است همواره برایتان ضربه ای سخت باشد زمانی که صحبت های والدین دیگر در مورد نحوه ی آرام کردن کودکانشان یا چرخه خواب کامل نوزادانشان در شب را می شنوید. سعی کنید از مقایسه کردن و داشتن انتظارات خاص اجتناب کنید، زیرا که آنها می توانند موجب خلق احساسات منفی شوند به ویژه اگر شما یک کودک بسیار پر چالش داشته باشید.

اگر دچار احساسات غیرمنتظره شدید به خودتان استراحتی کوتاه بدهید. این استراحت به شما فرصتی می دهد که با کودک خود همراه شوید، و کار کردن بیشتر روی این قضیه واقعا ارزش دارد!

در موقعیت های تنش زا زمانی که گریه کودکتان متوقف نمی شود یا به شما واکنشی نشان نمی دهد و شما نیز دچار احساسات ناامیدی، خستگی و عصبانیت می کنید نیاز است تا برخی راهبردهای مراقبت از خودتان را اتخاذ کنید. زمانی که کودکتان آرام و متمرکز است شما بهتر خواهید توانست آنچه موجب ادامه یافتن گریه ها می شود را کشف کنید و از میزان آن بکاهید.

مواجهه با گریه، قولنج یا عدم پاسخدهی کودک

ظرفیت خود را بشناسید. زمانی که دچار احساس پریشانی یا ناتوانی هستید به علائم هشداردهنده درونی خود توجه کنید. هرچه زودتر ظرفیت شخصی‌تان را معین کنید، بهتر می توانید برای انجام کارهایی جهت ارام کردن خود از قبل برنامه ریزی کنید، مثلا گرفتن کمک از دیگران، استراحت در تعطیلات، سیاحت بیرونی یا گفتگوی لذت بخش با یک دوست یا معشوق. کارهای کوچکی که به منظور آمادگی انجام می دهید به شما کمک می کند تا به بهترین چارچوب ذهنی برای مراقبت از کودک دست یابید.

بیشتر بخوانید: نوزادی تا ۱ سالگی

زمان به نفع شما تغییر خواهد کرد. در اکثر کودکان گریه کردن در هفته ششم به اوج می رسد و از این رو بعد از آن به تدریج فرو می نشیند. خاتمه یافتن گریه در آینده ای نه چندان دور است! اگر می توانید اکنون کار اضافی سبکی را انجام دهید و صبور باشید، اما با گذشت زمان همه چیز بهتر می شود.

از  حمایت دیگر افراد استفاده کنید. اگر می توانید در هنگام سخت ترین ساعت روز از دیگران کمک بخواهید. عده ای از مادران را برای صحبت کردن در این مورد پیدا کنید و در صورت امکان به منزل تان دعوت کنید. دانستن اینکه کسانی هستند که در این راه همراهیتان می کنند تاثیر بسیار متفاوتی خواهد داشت.

شما مجبور نیستید کامل باشید. فرزندپروری به معنای کمال نیست. ارائه تمام خدمات به نوزادان و مواظبت از آنها غیرممکن به نظر می رسد، به ویژه با وجود گریه کردن به صورت ۲۴ ساعته. متخصصان تخمین می زنند که برآورده کردن نیازهای نوزادان، حداقل با صرف یک سوم از زمان موجود برای برقراری و حمایت از یک رابطه سالم و ایجاد یک سبک دلبستگی ایمن کفایت می کند. نگران حاصل شدن آن دقیقاً در همه زمانی و همیشه نباشید. در عوض، سعی کنید آرام باشید و از اوقاتی که کودکتان آرام است لذت ببرید.

آنچه کودکتان نیازدارد را از خودتان جویا شوید.

کودکان به دلایل زیادی گریه می کنند و گریه روش مهمی است که کودکان از طریق آن ارتباط برقرار می کنند. آنها از طریق این روش توجه شما را به خود جلب می کنند و نیازهایشان را بیان می کنند. قبل از هر چیزی، ممکن است درک گریه های مختلف کودکتان دشوار باشد اما هر چقدر که شما زمان بیشتری را صرف توجه می کنید بهتر قادر به بازشناسی و برآوردن نیازهای خاص کودک خود خواهید بود.

دلایل مشترک گریه کودکان

۱- خواب آلودگی یا خستگی

۲- خیس یا کثیف بودن قنداق

۳- گرسنگی

۴- بیش تحریکی  ناشی از یک صدا یا فعالیت

۵- قولنج، ریفلاکس های اسیدی یا حساسیت های غذایی

۶- درد یا بیماری

۷- گاز معده

۸- اضطراب یا ترس از غریبه

آیا کودکتان بی علاقه یا بی تفاوت است؟

اکثر کودکان از گریه به عنوان ابزاری برای ارتباط استفاده می کنند و آنها به گریه کردن ادامه می دهند، یا تا زمانی که والد یا مراقب از نیازهایش آگاه شود برآشفتگی خود را نشان می دهد. کودکان دیگر به جای گریه کردن مضطرب می شوند و از این رو بی توجه می شوند و هیچ گونه هیجانی نشان نمی دهند. اگر شما به این حالت فکر کنید، احتمالاً می دانید که یک بزرگسال هم ممکن است در هنگام مواجهه با مشکلات اینگونه رفتار کند. یک کودک بی تفاوت ممکن است مانند یک کودک آرام به نظر برسد زیرا او ممکن است ساکت و سازگار ظاهر شود. اما کودکی که به شما، محیط و تظاهرات حسی واکنشی نشان نمی دهد، نیازمند کمک است. فوراً با پزشک تماس بگیرید.

سندرم کودک تکان خورده زمانی رخ می دهد که کودک تکان خورده باشد، رگ های خونی در مغز کودک قادر به تحمل اثر تکان دادن نیست و بنابراین پاره می شوند.

  • هرساله حدود ۱۰۰۰کودک به خاطر سندرم کودک تکان خورده از بین می رود.
  • مرگ، آسیب مغزی، عقب ماندگی ذهنی، صرع یا نابینایی ممکن است ناشی از سندرم کودک تکان خورده باشد.
  • سندرم کودک تکان خورده معمولا وقتی رخ می دهد که والدین یا مراقبان قادر به توقف گریه کوکان نیستند و دچار ناکامی یا عصبانیت می شوند
  • سندرم کودک تکان خورده ۱۰۰درصد قابل پیشگیری است.

به علایم کودکتان توجه کنید

همه چیز  از طریق حواس به ذهن کودکتان می آیند و هر کودک نیازهای حسی مختلفی دارد که در آن دلیلی است برای اینکه چرا یک کودک دوست دارد تا در آغوش گرفته شود و دیگری اینطور نیست یا کودکی بدان دلیل گریه می کند که جایش خیس است و کودک دیگری ممکن است به آن توجهی نداشته باشد و به سرگرمی خود ادامه دهد. سعی کنید از ترجیحات کودکتان از طریق درگیرکردن همه حواسش آگاه شوید، همانطور که شما درصدد هستید تا نیازهای کودکتان را کشف کنید. به ویژه مراقب موارد زیر باشید :

تغییرات در خلق و خوـ آیا تغییرات خلقی کودکتان همزمان با تغییرات محیطی، زمانی از روز یا در ارتباط با غذا و خواب رخ می دهند؟ برای مثال، کودکتان در اواخر صبح بدخو است پس مراقب سیگنال هایی که او نشان می دهد باشید مانند خمیازه های مجزا یا مالیدن چشم ها.

واکنش ها به موقعیت ها و محیط های مختلف ـ کودکان اغلب سیگنال هایی را ارسال می کنند که ما به عنوان یک بزرگسال درست ملتفت نمی شویم. در صورتی که شمار زیادی از افراد دور و بر او را گرفته اند کودکتان ممکن است برآشفته شود یا به ویژه از برهم خوردن برنامه زمانی روزانه اش مضطرب می شود.

تفاوت های موجود در گریه های کودکتان ـ ابتدا همه گریه ها مشابه به نظر می رسند اما به تدریج شما به طریقی متوجه تفاوت گریه ای مانند “من گرسنه هستم” از “من خسته ام”خواهید شد. به تن صدا، زیر و بمی و شدت گریه و نیز زبان بدن و بیانات چهره ای توجه کنید. پشتی خمیده، چهره ی درهم، بستن چشمان در برابر تابش نور، لوله شدن و چنبرزدن، مالیدن چشمان، بیش فعال یا دارای حرکات تکانشی، همه این علائم چیز خاصی را در مورد حالات هیجانی و فیزیکی کودک بیان می کنند. نحوه آسودگی و آرام کردن کودک مضطرب یا بی تفاوتی که ممکن است نیاز به تمام مهارت های ادراکی و آگاهی تان داشته باشد را یادبگیرید. در صورتی که زمانتان برای کشف دلایل گریه کودکتان اندک و فشرده است، تسلیم نشوید زیرا او احتمالاً طوری وانمود خواهد کرد که شما متوجه شوید.

حالات هیجانی خودتان را ارزیابی کنید.

وقتی کودکتان ساعت ها پیوسته گریه می کند حس مسئولیت پذیری شما طبیعی است. اگرچه اغلب، مقصر دانستن خودتان می تواند به طریقی در توانایی شما برای آرام کردن، کمک کردن یا واکنش به به کودکتان تأثیرگذار باشد. ارتباط با کودکتان نوعی تعامل دوجانبه است، پس هیجانات شما موجب متفاوت شدن نحوه و کیفیت واکنش های کودکتان می شود. اگر شما احساس عجز، افسردگی، عصبانیت، اضطراب یا گسستگی می کنید ممکن است کودکتان به سختی آرام شود.

آیا من باعث گریه کردن مداوم کودکم هستم؟

آیا شما احساس پریشانی، ناتوانی و کیش و مات شدن می کنید؟ اگر شما دچار استرس و ناتوانی شده اید مسلماً در برقراری رابطه با فرزندتان برای آرام کردنش و روش پرورش او به مشکل برمی خورید. پس مهم است که نیازهایتان حمایت شوند. حمایت های بیشتری نیاز است اگر شما یا همسرتان به موارد ذیل دچار هستید:

  1. افسردگی
  2. ابتلا به بیماری های مهلک یا مشکلات مزمن سلامتی
  3. احساس ترس یا ناتوانی در انجام سبک فرزندپروری
  4. خستگی به دلیل بی خوابی
  5. داشتن احساس اهمال، انزوا یا تقویت نشدن
  6. در گذشته دستخوش سوءاستفاده قرار گرفتن یا مسامحه

خوشبختانه، فرصت های زیادی وجود دارد تا یک والد یاکودک بر محدودیت های ممکن وارد شده به رابطه دلبستگی غلبه کند. والدینی که می توانند نحوه آرام کردن خودشان را یاد بگیرند، درخواست کمک می کنند و ایجاد ارتباط با نوزادانشان می تواند به معنای خلق یک رابطه دلبستگی موفق حتی با یک کودک آشفته یا بی تفاوت درک باشد، به ویژه اگز اموزش را بر اساس نمونه های رفتار کودک خود دریافت کرده باشند.

نکاتی برای حفظ خونسری خود و آرام کردن کودکتان

به خاطر داشته باشید که کودکتان دارای احساساتی است. وجود کودکان سرشار از هیجان است و احساساتی مانند شادی، غم، لذت و عصبانیت را از همان لحظات اولیه زندگی شان تجربه می کنند. اگر به هر دلیلی شما در واکنش نشان دادن به کودکان مشکل داشته باشید کودکتان به این علائم باز خواهد گشت. شما چه احساسی دارید اگر همسر یا والدتان در برابر علائم شما یا تلاشهای موجود برای ارتباط واکنشی نشان ندهد؟ اندیشیدن به کودکان به عنوان یک فرد دارای شخصیت منحصر به فرد ممکن است موجب راحتی در تفسیر و واکنش به گریه هایش شود.

برخی از تکنیک های وقفه را برای خودتان را انتخاب کنید. راهبردهایی مانند شمردن تا ده، بیرون رفتن، نفس عمیق کشیدن، بلندنکردن فرزندتان و قدم زدن اطراف منزل برای دقایقی همه می توانند موجب آرامش روانتان شوند.

به دنبال قاعده بودایی مانترا باشید. مانترا یک صدا، کلمه یا عبارتست که اغلب بارها و بارها تکرار می شود تا مایه آرامش و استنشاق شود. دریک کودک گریان شما ممکن است با خودتان در هر صورت با صدای بلند صحبت کنید و مانترا می تواند برای حضور ذهن، راحتی و داشتن انرژی برای ادامه راه مفید باشد. الگوهایی می توانند به کار روند: “فقط نفس عمیق بکشید”، “سخت است اما شدنی” و “همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت”. خستگی، هورمون های به سرعت در حال تغییر و کودک چالش برانگیز ممکن است موجب شود شما احساس ناکامی یا حتی افسردگی کنید. اگر خودتان را افسرده، بی ارزش یا بی میل و بی تفاوت در گریه های کودکتان بدانید، مسلماً برای فرونشانی آن تلاشی نمی کنید. از دیگران کمک بگیرید.

مراقب به خوبی طی شدن مراحل مهم دلبستگی باشید.

اگر کودکتان چالش برانگیز است (مانند گریه مداوم، ایرادگیر یا منفعل) که به طریقی نوعی ارتباط هیجانی است در این صورت به زحمت می توان هر گونه پیوند و دلبستگی برقرار کرد. دنبال کردن مراحل مهم دلبستگی می تواند در تشخیص پیشرفت دلبستگی کودکتان کمک کننده باشد. اگر این مراحل درست در یک چارچوب زمانی رخ نمی دهند به دنبال جستجوی کمک باشید. ترس یا استرس ممکن است موجب احساس بی میلی کودکتان به ارزیابی در این مسیر باشد، اما مشکلات دلبستگی که در ابتدا بازشناسی شده اند معمولا برای اصلاح  تثبیت آسان‌تر می باشند.

اولین مرحله دلبستگی: توجه و تعدیل (تولد تا ۳ ماهگی)

این تکنیک توجه و تنظیم دست به دست می چرخد و توصیه می شود، زیرا کودکی که نمی تواند آرام شود (و همینطور سیستم عصبی اش را تعدیل کند) قادر به توجه کردن و تعامل با شما نخواهد بود.

زمان های خاصی برای آرام شدن یا گریه کردن، توجه و نشان دادن علاقه به چهره ها وجود دارد اما لزوماً با شما در این موارد هماهنگ نیست. اجازه دهید کودکتان رهبر شود. وقتی که کودکتان به شما توجه می کند شما با یک نوازش ملایم، تن صدای آرام، چهره ی شاد و خندان به او واکنش نشان دهید. وقتی که کودکتان به جایی خیره می شود شما نیز به آنجا بنگرید.

دومین مرحله دلبستگی: اشتراک لذت ها (۳تا۶ ماهگی)

به اشتراک گذاشتن لذت ها با کودکتان به تحقق رابطه بین تجارب حسی (چیزهایی که کودکتان می بیند، می شنود یا حس می کند) و تعامل از روی عشق و امنیت با افراد دیگری کمک می کند. کودکان در پی همراهی با شما و مشارکت در تبادل استدلال های موجود در اشارات، لبخندها، صداها و حرکات است. کودکتان احتمالاً نیازمند تعامل با وقفه های مکرر می باشد. به کودکتان اجازه دهید تا رهبری تبادل را برعهده بگیرد. زمانی که کودکتان می خواهد تعامل کند شما با یک فعالیت مفرح به او واکنش نشان دهید. اگر کودکتان نیاز به وقت آزاد دارد سرعت بازی را کند کنید.

سومین مرحله دلبستگی: رد و بدل ارتباط (۴تا ۱۰ماهگی)

در سومین مرحله مهم از رشد، سطح اشتغال و درگیری کودکتان در مقابل شما پیچیده تر می شود. کودکتان از هر طیف فزاینده ای از صداها، بیانات چهره ای و اشارات؛ چشمانی باز، سخنان و زمزمه های نامفهوم، خنده های استهزا آمیز، رفتار جهت دار استفاده می کند تا شما را به بازی فراخواند و نیازها و خواسته هایش را نشان دهد. شما پیوسته سیگنال ها، اشارات و بیانات چهره ای کودکتان را دنبال کنید و واکنش هایتان به این سرنخ ها را تعدیل کنید. باید بیشتر به پس و پیش شدن رابطه توجه داشته باشید.

چهارمین مرحله دلبستگی: ژست ها و حل مسئله (۱۰ تا ۱۸ ماهگی)

مهارت های حرکتی جدید کودکتان مانند جست و خیزهای ناگهانی، سینه خیز رفتن، دنبال کردن اشیاء و شاید راه رفتن باید منجر به برقراری رابطه بهتر و ارتباط با شما شوند. کودکتان شروع به ترکیب مهارت های غیرکلامی و حرکتی در راستای نیازش برای حل مسئله می کند. برای مثال، کودکتان ممکن است به چیزی دور از دسترس اشاره کند یا هنگامی که گرسنه است به حالت خزیده به سمت صندلی مخصوص کودک برود. به علائم کودکتان توجه کنید و از عبارات، بیانات چهره ای و اشارات خاص خودتان استفاده کنید تا به کودکتان بفهمانید که پیام او درک شده است.

در مورد دلبستگی در کودکن بیشتر بخوانید: نظریه دلبستگی و اهمیت ارتباط های اولیه کودک

تشخیص و درک کولیک

کولیک یک اصطلاح عامیانه است که هنگامی که گریه های  کودک بیش از سه ساعت در یک روز و بیش از سه روز در هفته باشد به کار برده می شود. کودک دارای کولیک اغلب به صورت تسلی ناپذیری گریه می کند، برخلاف تمام تلاش ها برای آرام کردن وی. علت کولیک که در یک کودک از هر پنج کودک تأثیرگذار است، واضح نیست. برخی از متخصصان بر این باورند که کولیک ممکن است به رشد سیستم روده ای نوزاد در ارتباط با ریفلاکس اسید معده یا آلرژی های غذایی مرتبط باشد.

main-Rehan-Qureshi-shutterstock_86264878

کولیک چگونه به نظر می رسد.

والدین نوزادان دارای کولیک اغلب می گویند که کودکانشان عصبانی یا دارای درد یا گاز معده به نظر می رسند یا تلاش هایشان برای استحمام آنها بی فایده است. دیگر مشخصات کودک کولیکی:

  • افت و خیز صدایی بالاتر ، گریه های عصبی و بر آشفته
  • شروع گریه ناگهانی در هرجایی و بی هیچ دلیل آشکاری
  • بدن سفت و سخت و اغلب مشت هایی گره کرده
  • پاها خمیده و شکم ممکن است سفت باشد

زمان بندی کولیک

کولیک اغلب در دوهفته پس از تولد در یک کودک نارس شروع می شود و در حدود ۶ هفتگی به اوج می رسد در کل پس از ۱۲ تا ۱۴ هفتگی گریه پایان می پذیرد. گریه کودکان ممکن است تدریجاً پس از عبور از مرز شش هفته ممکن است کاهش یابد یا کودکتان ممکن است حملات گریه کردن مبسوط را درست به مدت یک روز تماماً متوقف کند. در حالی که شما در وسط این فرآیند قرار دارید ممکن است بدون حد و مرز و تحمل ناپذیر درک شود، اما نگران نباشید، این روزها پایان خواهند یافت.

برای درمان کولیک چه راه حلی وجود دارد

متخصصان اطفال ممکن است ابراز همدردی کرده و قطره میلیکون یا شربت گریپ را توصیه کنند اما اغلب پزشکان به والدین خواهند گفت که” فقط صبور باشید” زیرا کولیک مضر نیست و فواید آن فراتر از اثرات مضرش خواهد بود. البته، درعمق آن همه گریه و هیاهو برخی مدام به شما می گویند صبور باش که ممکن است شما توجهی نکنید. برایاز سرگذراندن آن، شما باید راهبردهای خود مراقبتی و حمایت هایی کمکی را اتخاذ کنید. بر یک زمان خاصی تمرکز کنید(زیر روزها را در تقویم خط بکشید اگر آن مفید است).

از پزشکتان بخواهید تا توصیه های موجه در مورد احتمال آلرژی های غذایی یا ریفلاکس معده را منظور کند. که این حالت اگر وجود داشته باشد می تواند درمان شود. اگر کودک با شیرخودتان تغذیه می شود ممکن است لازم باشد رژیم غذایی تان را تعدیل کنید تا اثرات آن بر میزان گریه کودکتان را دریابید.

کمک بخواهید ـ حمایت همسر، خانواده و مراقب یا پرستار بچه برای به اتمام رساندن چند ماه نخست زندگی کودکتان حائز اهمیت است.

آگاه باشید که به موقع درخواست کمک کنید.

اگر دائما احساس ناتوانی می کنید و احساس می کنید رفتارها متوقف نمی شوند، احتمالاً شما به برخی از حمایت های جانبی نیاز دارید. همچنین اگر احساس می کنید که نمی توانید سرنخ های رفتاری کودکتان را بفهمید یا کودکتان به اندازه کافی آمادگی درگیری در رفتارهای مستلزم مراحل مهم اولیه ی رشد را ندارد بهتر است هر چه زودتر از دیگران کمک بگیرید. مشکلاتی که بهنگام تشخیص داده شوند تقریباً همیشه حل می شوند.

چرخه های خاصی که ممکن است مستلزم کمک حرفه ای باشد.

چالش های فیزیکی، روانی و هیجانی در بدو تولد یا پس از آن اغلب برای نوزادان آسیب زا می باشند و می توانند موجب مختل شدن سیستم عصبی شوند. یک سیستم عصبی معیوب احتمالاً مشکلاتی را در تنظیم به وجود آورد که در آن کودکان قادر به داشتن سبک آرامی در زندگی نخواهند بود.

چرخه های آسیب زا یا خاصی که ممکن است موجب مشکلاتی شود از قبیل :

  • تولد زودرس و پیش از موعد مقرر
  • مشکل یا آسیب زا بودن تولد
  • مشکلات یا ناتوانی های پزشکی
  • به فرزندی پذیرفتن یا جدایی از سرپرست اصلی

به چه جاهایی باید مراجعه کرد زمانی که گریه کودکتان متوقف نمی شود

اگر کودکتان اغلب گریه می کند یا غمگین و بی واکنش است، باید از متخصصان اطفال یا متخصصان رشد کودک کمک بگیرید. پزشک متخصص اطفال در صورتی که قادر به حل مشکل نباشد باید بتواند یک متخصص را در زمینه رفتارهای اولیه نوزاد برای کمک به کشف مشکل پیشنهاد دهد. از طرفی با رسته های مرتبط در تخصص کودکان در درمانگاه محل زندگی تان ارتباط داشته باشید و از آنها در حوزه هایی مانند ذیل درخواست خدمات کنید:

کلاس های مهارت فرزندپروری. دسترسی و سودمندی بسیاری از حیطه ها، آماده سازی و آموزش والدین و مراقبان می تواند لزوماً مهارت های فرزندپروری و اغلب حمایت و نصیحت تدارک ببینند.

گروه های حمایتی. به جای متخصصان، از طریق همتایانی مانند خود پیش روید. گروه های حمایتی یک محیط امن برای اشتراک گذاشتن تجارب، توصیه ها، دلگرمی و در نظر گرفتن راهبردهایی برای والدین دارای کودکان ناآرام را فراهم می کند.

اگر گریه ها یا تنش ها فراتر از تاب و توان تان است یا احساس ایجاد تکان، ضربه یا آسیب رسیدن به کودکتان به هر طریق می کنید، فوراً درخواست کمک کنید.

منبع:مشاوره-خانواده.com

1 پاسخ
  1. دنیا
    دنیا گفته:

    سلام پسری ده ماهه دارم که از سه ماهگی توی خواب میپرید و خیلی گریه میکرد هنوز هم کمابیش توی خواب میپره دیشب وقتی خوابید موقع جابه جا کردنش از خواب پرید و دستاش شروع به لرزیدن کرد و گریه کرد و این لرزش پنج ثانیه طول کشید و بعد خوابید مثل کسی که ترسیده باشه آیا ممکنه تشنج باشه؟

    پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *