ناسازگاری در کودکان

ناسازگاری در کودکان

 

ناسازگاری در کودکان

 

از نظر روانشناسی رفتارهایی ناسازگار شناخته می شوند که با نظر و دیدگاه دیگر افراد جامعه و یا خانواده و بزرگترها سازگاری نداشته و بر خلاف میل آنان است. در هنگامی که یک فرد با رفتارهای ناسازگارانه در کودک و یا کودک ناسازگار مواجه می شود قطعا احساس بدی به او دست خواهد داد و ممکن است این رفتارها موجب ایجاد رفتارهای بدتری از سوی دیگران و واکنش نشان دادن به آن ها شود.

در زمینه علوم روانشناسی، روانشناسان به طور کلی رفتاری را ناسازگار تلقی می کنند که در ان فرد ناسازگار نمی تواند به خوبی خود را با محیط اطرافش وفق داده و خود را با محیط مطابقت داده و سازگار نماید و در واقع این ناسازگاری می تواند تاثیرات مخربی بر حالات روحی و عاطفی فرد برجای بگذارد. نباید از این نکته غافل شد که به قول مازلو سوای بحث ناسازگاری در کودکان و رفتارهای ناسازگارانه گه گاه کودک رفتارهایی به صورت طغیان مانند و انفجاری از خود نشان می دهد که علیه ویژگی هایی مانند سلطه جویی، و سرکوب حقش می باشد و در واقع کودک می خواهد که به نوعی از خود مقاومت نشان داده و از حق خود دفاع کند.

از جنبه ای دیگر می توان رفتارهای ناسازگارانه را تعریف و تبیین نمود و آن این است که در واقع هر گاه فردی با مشکلات و استرس های کاری و عملی و اجتماعی مواجه می شود برای برون رفت از این حالات رفتارهایی از خود نشان می دهد که بسیاری از ان را می توان در زمره رفتارهای ناسازگارانه دانست. اگر در زندگی تحت فشارهای روحی و روانی قرار داریم و از طرفی کودک با رفتارهایش ما را ازار می دهد باید به فکر این باشیم که رد شرایطی که به قول معروف اعصابمان خورد است به کارهای کودک واکنش نشان ندهیم و سعی کنیم که پس از آرام گرفتن این کار را انجام دهیم که به این صورت قطعا تاثیر آن بیشتر بوده و فرمانبرداری را در کودکان افزایش خواهد داد. والدین باید توجه کنند که هیچ گاه نمی بایست که به رفتار کودک حس بد داشته باشند و به طور مثال در قبال فلان کار کودک بگویند که او می خواهد ما را اذیت کند و حرص ما را در بیارود و برای همین نیز این کار را انجام می دهد که در واقع اگر چنین فکری داشته باشید نه تنها خود را آزار می دهید، که بلکه ممکن است واکنش و رفتاری بد در قبال کودک داشته و هم شما به او بی اعتماد شوید و هم او را نسبت به خود بی اعتماد نمایید که این بی اعتمادی ها می تواند  ریشه بسیاری از مشکلات رفتاری را در رابطه میان کودک و والدینش به وجود بیاورد.

رفتار دیگری که انجام درست آن می تواند تاثیر بسیار خوب و مثبتی بر عملکرد و رفتار کودک داشته باشد این است که بایستی از دادن دستورات مبهم و گنگ که باعث گیجی کودک می شود به شدت پرهیز نمود چرا که این رفتارها و دستورات می تواند تاثیر بسیار بدی بر روی کودک و تفکر او نسبت به شما داشته باشد مثلا اگر پدر و مادری به فرزند خود بگویند که خودت را جم و جور کن خیلی بدتر از این حالتی است که کاملا با احترام به او بگویند که عزیزم بهتر است تا وسایلت را به صورت بهتری جم و جور و مرتب کنی تا اتاق تو زیباتر و بهتر به نظر برسد و یا به در حالتی دیگر می شود گفت که دختر و یا پسر عزیزم دوست دارم که تا لجظات دیگر وسایلت را مثل همیشه مرتب و  منظم جمع کنی تا اتاقت باز هم مثل همیشه زیبا و مرتب به نظر بیاید.

6 پاسخ
  1. لیلی
    لیلی گفته:

    با سلام

    پسری دارم ۸ ساله که کلاس سوم دبستان درس میخواند. متاسفانه از ابتدای تحصیل تا کنون معلمان او از اینکه بچه های دیگر از او شکایت می کنند و خیلی کم توجه به درس است، گلایه داشته اند. این مساله واقعا مرا آزار میدهد چون می دانم خیلی پسر باهوش ، مودب و ممتازی است ولی متاسفانه قدرت توضیح مسایل و دفاع از کاری که نکرده را ندارد و فقط سکوت می کند. لطفا مرا راهنمایی کنید که چگونه ارتباط بهتری با همسالان خود برقرار کند و توجه بیشتری به صحبت ها و مسایل اطرافش داشته باشد.

    با تشکر فراوان

    پاسخ
  2. behzad
    behzad گفته:

    سلام من پسری ۴ ساله دارم که چند ماه دیگه وارد ۵ سالگی میشود.ما توی شهری که زندگی میکنیم غریبیم.خانومم بی نهایت فداکارانه برای بچه ها وقت میذاره یه دختره ۹ ماهه هم داریم .حالا پسرم خیلی تند خود شده ناگفته نمانه با کسانیکه تازه ملاقات میکنه غریبی میکنه جتی شده به گریه هم می افتاه اما بعدش خوب میشه وضعیت جسمانیشم خوبه یعنی قدش حودا ۱۱۰ و وزنش ۱۹ کیلو هستش.با بچه ها هم دیر دوست میشه.لطفا راهنمایی کنید .ممنونم

    پاسخ
    • روانشناس کودک
      روانشناس کودک گفته:

      با سلام. این رفتار کودک ممکنه ناشی از اضطراب کودک باشه.. مخصوصا اضطراب اجتماعی. باید روی اعتماد به نفس فرزندتون کار کنید. بهترین روش هم استفاده از تقویت های مثبت هنگام مشاهده رفتارهای مثبت و نادیده گرفتن رفتار های منفی هست. بعلاوه باید به کودک احساس کنترل بیشتر بدین. از دستور دادن و سرزنش های زیاد هم پرهیز کنید. این مسئله بیشتر کودک رو به چالش می کشه.

      پاسخ
  3. هاشمی
    هاشمی گفته:

    سلام پسرم دو سال و هشت ماهه هست، گاهی که کودکی به خانه ی ما می آید حاضر نیست سباب بازی هایش را به آنها بدهد.و گاهی هم که ما به منزل دوستان میرویم باز خودش رو صاحب اختیار اسباب بازی های بچه ی صاحبخانه میداند و عملا بحث گریه و زاری پسر من و اون کودک پیش میاد، نمیدونم رفتار درست چیست؟ اگفتن یه سری اسباب بازی مهمان داشته باشیم ولی پسر من کلا همه چیز رو برای خودش می خواهد تعامل خوبی انجام نمیده حاضر نیست بگه یکی تو و یکی من..

    پاسخ
  4. masoome
    masoome گفته:

    سلام و خسته نباشید پسرم ۳ سالشه مشکلی که دارم اینه که پسرم موقع ناراحتی و عصبانیت هر چی دم دستش باشه پرت میکنه و داد و فریاد میزنه چیکار کنم که این عادت از سرش بیفته و بتونه خودشو موقع عصبانیت کنترل کنه.ممنون از پاسخ گوییتون

    پاسخ
    • روانشناس کودک
      روانشناس کودک گفته:

      با سلام… کودکان نیز مثل بزرگسالان عصبانی می شوند… و واکنش خشم رو از اطرافیان می آموزند.. اگر خشم کودک زیاد است می تواند نشانه ای بر اضطراب کودک باشد.. بهر حال برای کاهش این علائم سعی کنید در قدم اول نسبت به این رفتارها واکنشی نشان ندهید و اگر کودک چیزی را پرت کرد نادیده بگیرید… کودک نباید فکر کند که با این رفتارها می تواند توجه شما را جلب کند یا می تواند به اهدافش برسد. اگر رفتارها پاسخی نگیرند، خاموش می شوند و کم کم از بین می روند. برای این منظور نیز نیاز به زمان دارید.

      پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *