۱۰ نکته اصلی برای فرزند پروری
این تکنیک های کلیدی هنگام پرورش فرزندان مفید است.
توصیه ها برای والدین اغلب تغییر می کند، طوری که احساس می کنید هر کاری انجام می دهید اشتباه است.اما دکتر لورا مارکام نویسنده کتاب پدر و مادر صلح جو، کودکان خوشحال، راهنمایی های خاص خود را دارد که هیچ وقت قدیمی نمی شود. همه آنها مربوط به رابطه شما با فرزندتان است.
- متصل بودن
۱۰ دقیقه زمان ویژه در هر روز برای هر کودک کنار بگذارید.
آن را “زمان مریم” یا “زمان سعید” بنامید، بدین صورت آن ها می دانند که در آن زمان همه چیز در مورد آنهاست.
یک روز آنها انتخاب کنند که چه کاری انجام دهند. روز بعد شما انتخاب کنید. اما تمام توجه خود را از ته قلب به فرزندتان متمرکز کنید.
“اطمینان حاصل کنید که خواهر و برادر دیگر در جای دیگری مشغول شده است – و تلفن را از خود دور کنید! نود درصد از تعاملات شما با فرزندتان باید در مورد اتصال با او باشد، و بنابراین فقط ۱۰٪ می تواند در مورد اصلاح او باشد. ”
برای مطالعه بیشتر:
شیوه های فرزند پروری و تاثیر آن در ابراز خشم
- ابتدا احساسات خود را کنترل کنید.
مهم نیست که مسئله نمرات بد در مدرسه، کج خلقی، و یا امتناع در خوردن شام باشد – قبل از اینکه با کودک خود صحبت کنید، همیشه با آرام شدن خودتان شروع کنید.
اغلب اوقات، ممکن است احساس کنید مسئله ای که کودک دارد.
مانند یک مورد اورژانسی است، اما اینگونه نیست. شما می توانید یک نفس عمیق بکشید و به آرام کردن خود بپردازید و همان والدینی که می خواهید باشید. ”
- هنگامی که محدودیت هایی را تنظیم می کنید دوباره با او متصل شوید.
از آشپزخانه فریاد نکشید که برو اسباب بازی هایت را جمع کن، وقت خواب است. به جایی که او هست بروید، کنارش بروید و به آنچه که انجام می دهد نگاهی کنید.ما همیشه به بچه ها از طریق برنامه ریزی هجوم می بریم. یک دقیقه برای نشستن و تحسین آنچه که او انجام می دهد اختصاص دهید و سپس در مورد زمان خواب صحبت کنید. اگر تایم را با همدلی تنظیم کنید، با احتمال بیشتری او همکاری می کند. ”
- مکالمه را پایان ندهید.
“اگر فرزند شما می گوید من از ریاضی متنفرم! هرگز دوباره به مدرسه نمی روم!” این مسئله یک معضل نشده است.احساسات شدید به معنای چیزی است که در حال وقوع است. اگر شما فقط می گویید: ” باید به مدرسه بروی، حالا برو و تکالیفت را انجام بده، “شما درب را به روی درک آنچه که او واقعا احساس می کند بسته اید. “در عوض، درب را با گفتن چیزی شبیه این باز کنید،” به نظر می رسد تو واقعا ریاضی را دوست نداری. می توانی در مورد آن به من بگویی؟’ این کمک می کند که کودک با احساس امنیت دلیل را برای شما بازگو کند. ”
- به اشک ها خوشامد بگویید.
“بخشی از کار شما به عنوان والدین کمک به کودک برای بروز احساسات است و گاهی اوقات همه ما باید گریه کنیم. والدین فکر می کنند زمانی که بچه ها گریه می کنند، باید سریع آن ها را آرام کنند، اما خلاف این است. به آن ها آموزش دهید که احساسات بزرگی مانند صدمه و خشم، خطرناک نیستند. اگر فرزندتان را بدخلق یا تهاجمی دیدید، یک دقیقه خشم خود را کنترل کنید (نگاه کنید به مورد شماره ۲) و سپس آن را به شفقت و همدلی تغییر دهید.
“کار شما این است که به کودک خود به اندازه کافی کمک کنید تا برای بروز احساسات بزرگ و ترسناک احساس امنیت کند – و بله، حتی اجازه دهید که او در آغوش شما بتواند احساسات خود را بروز دهد.اگر او نمی تواند آن ها را بیان کند، می توانید به او کمک کنید و با گفتن چیزی شبیه این جملات او را همراهی کنید : “اوه عزیزم، من می دونم تو ناراحت هستی. متاسفم این مورد خیلی سخت است.
- وقت زیادی را برای خنده در نظر بگیرید.
“بچه ها میخواهند از نه دل بخندند. زمانی را برای بازی های پر سر و صدا در نظر بگیرید.
خنده به بچه ها کمک می کند تا احساس امنیت کنند و هنگامی که شما برای مدرسه یا بودن با پرستار آن ها را ترک می کنید، به آنها کمک می کند تا احساس اتصال کنند.
“اما توصیه نمی شود که بچه ها را غلغلک دهید تا آن ها را بخندانید. … اینطور
هدف آزاد شدن انرژی را به انجام نمی رسانید و ممکن است بچه ها را از کنترل خارج کنید. ”
- از مبارزات قدرتی اجتناب کنید.
“ما به عنوان پدر و مادر قرار است که مسئول باشیم، و بچه ها باید آنچه را که ما می گوییم انجام دهند. اما هیچ کس در مبارزه قدرت برنده نمی شود، بنابراین نباید دائما نشان دهیم که چه کسی رئیس است.”به عنوان مثال، اگر فرزند شما همیشه در خوردن شام مقاومت کند، در مورد نیاز واقعی او فکر کنید.اگر او می گوید که اکنون گرسنه نیست شاید به این معنی است که بعدا گرسنه می شود. آیا دنیا به آخر می رسد اگر در حالی که هنگام خواب برای او داستان می خوانید شام خود را بخورد؟ ”
- مسائل را شخصی نکنید.
“اگر فرزند شما ناراحت است، معمولا ناراحتی بخاطر شما نیست.
حمله متقابل نکنید.اگر فرزند شما به شما بی ادبی کرد، سعی کنید که پاسخ دهید: “خب! ما
با هم اینگونه صحبت نمی کنیم. باید خیلی ناراحت باشی که با من اینگونه صحبت می کنی.که به جای تشدید شدن ماجرا، درب گفتگو باز می شود. ”
- به فرزند خود کمک کنید انضباط شخصی را یاد بگیرد.
“انضباط شخصی چیزی است که شما برای چیزی که آن را بیشتر می خواهید چیز دیگری را رها کنید. این هنگام رشد رشد یک کودک الزامی است.اگر آنها بخواهند در چیزی خوب باشند، باید یاد بگیرند که خود را از طریق کارهای سخت مدیریت کنند.اگر ریل های قطارش هماهنگ نباشند یا پازل او خیلی سخت باشد،با او همدردی کنید و او را تشویق به حل مسئله کنید. ”
- هرگز در هنگام بازی کردن یک کودک در بازی او دخالت نکنید.
“خوب، شما همیشه نمی توانید این قانون را دنبال کنید. اما بازی کار کودک است. اگر آن ها دوست دارند کاری را انجام دهند که محو آن می شوند، این نوعی اشتیاق و جریان است که آن ها در بزرگسالی نیز برای انجام کارهایشان نیاز دارند.
منبع: کودک و نوجوان
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.