سبک های فرزندپروری برای کودکان بیش فعال

سبک های فرزندپروری برای کودکان بیش فعال

تکنیک هایی آسان اما، کارآمد

داشتن کودکان درای اختلال بیش فعالی / نقص توجه ممکن است برای والدین دشوار باشد. آنها ممکن است به سختی دستوالعمل های مهم را درک کنند و معمولاً در حالت مداوم کنش وری و فعالیت قرار دارند.

این حالت برای بزرگسالان چالش برانگیز است. شما ممکن است اندکی نیاز به تغییر زندگی خانوادگی داشته باشید بلکه کودک بهبود یابد. اقدامات زیر ممکن است برای شما مفید باشند:

برنامه ای را برای منزل خود مقرر کنید. ساعات خاصی را برای بیدارشدن، غذاخوردن، بازی کردن، انجام تکالیف، انجام کارهای روزمره، تماشای تلویزیون یا بازی های ویدئویی و زمان خوابیدن مقرر کنید. برنامه ای را بر روی یک صفحه یا گوشه ای از برگه بنویسید و آن را جایی آویزان کنید که کودک همیشه ببیند. اگر کودکتان با اینحال آن را نخواند، از نقاشی یا نمادهایی برای نشان دادن فعالیت های روزمره استفاه کنید و هر گونه تغییرات ایجاد شده موجود در کارهای روزمره را برایشان توضیح دهید. اطمینان حاصل کنید که کودکتان تغییرات را درک می کند.

در مورد فرزندپروری بیشتر بخوانید:

۵ تمرین ضروری فرزندپروری

قوانینی برای منزل وضع کنید. قواعدی رابرای رفتارهای اعضای خانواده به صورت ساده، واضح و کوتاه فهرست کنید. قواعد باید واضح توضیح داده شوند. مهم است آنچه رخ داده است تشریح شود چه زمانی که باید از قواعد پیروی شود و چه زمانی که به دلایلی نقض می شوند. قوانین و پیامدهای تبعیت نکردن از آنها را یادداشت کنید. این لیست را نیز در کنار برنامه زمان بندی شده آویزان کنید. تنبیه به علت نقض قوانین باید منصفانه، سریع و سازگار با رفتار باشد.

مثبت نگر باشید. آنچه شما از کودکان می خواهید را به او بگویید نه آنچه او از شما می خواهد. به طور منظم برای هر رفتار خوب کودک به او جایزه بدهید حتی چیزهایی کوچک مانند لباس پوشیدن و بستن آهسته درب. کودکان دارای اختلال بیش فعالی / نقص توجه اغلب زمان زیادی از روز را صرف گفتن و ابراز کارهای اشتباهشان می کنند. آنها نیاز دارند برای رفتار خوب مورد تشویق قرار گیرند.

دستورالعمل های در حد توان درک کودک وضع کنید. ابتدا، توجه کودک را جلب کنید. مستقیماً به چشمان آنها نگاه کنید. سپس، به کودک واضح و با تن صدای آرام  فقط آنچه شما می خواهید را بگویید. از او بخواهید تا چیزهایی که گفته اید را دوباره تکرار کند. بهتر است این کار برای انجام اقدامات ساده و کوتاه باشد. برای کارهای مشکل فقط یک یا دو دستور را در یک زمان به او بدهید. در نهایت، با اتمام هر مرحله به او آفرین بگویید و تشویق کلامی کنید.

مداومت داشته باشید. به کودکتان تنها وعده و وعیدهای ممکن و شدنی را بدهید. آنچه که در توانتان است را عملی کنید. تکرار و درخواست  انجام دستورالعمل ها در بسیاری از اوقات مؤثر نیست. زمانی که کودک قوانین را زیرپا می گذارد، فقط با یکبار لفظ آرام به او تذکر دهید. در صورتی که هشدارتان کارآیی نداشت، آن را با عمل نکردن به آنچه قولش را داده بودید، دنبال کنید (از تنبیه فیزیکی خودداری کنید. این کار اغلب وضع را بدتر می کند).

اطمینان حاصل کنید که همواره کسی از کودکتان مراقبت می کند.به دلیل تکانشوری آنها، نسبت به دیگر کودکان همسن خود این کودکان به نظارت فرد بالغ تری نیاز دارند. مطمئن شوید که کودکتان تمام روز توسط فرد بزرگسالی نظارت می شود.

مراقب کودکتان باشید هنگامی که با دوستانش است. برای کودک اختلال بیش فعالی / نقص توجه یادگیری مهارت های اجتماعی دشوار است. دقت کنید که همبازی هایی با زبان و مهارت های فیزیکی مشترکی را برای کودکتان انتخاب کنید. ابتدا، تنها یک یا دو دوست او را همزمان با هم برای بازی کردن دعوت کنید. آنها را از نزدیک هنگام بازی نظارت کنید و به حال خود رها نکنید. اغلب برای رفتارهای خوبشان در بازی به آنها جایزه بدهید یا تشویق کنید. بیش از هر چیزی مواظب ضربه زدن، هل دادن و جیغ زدن یا قشقرق کردن آنها در منزل یا حیاط باشید (تمرکز تام موجب فراهم شدن مقتضیات چندرسانه ای برای کمک به کودکان بیش فعال برای رشد مهارت های اجتماعی می شود).

در انجام تکالیف به آنها کمک کنید. بیدار شدن در صبح زود برای کودکان بیش فعال ممکن است کمی زمان بر و سخت باشد. آنها را از شب قبل آماده کنید، لباس های مدرسه را در جایی جلوی دید مرتب قرار دهید و کتاب ها را در کیفش بگذارید. به او برای لباس پوشیدن و خوردن صبحانه زمان کافی بدهید. اگر کودکتان واقعاً هر روز صبح به کندی عمل می کند، پس باید زمان کافی برای لباس پوشیدن و خوردن صبحانه را در اولویت قرار دهید.

تکالیف درسی روزمره را تنظیم کنید. یک جای منظم را برای انجام تکالیف اختصاص دهید. این مکان باید دور از عوامل اخلال گر و پارازیت هایی مانند حضور افراد دیگر، تلویزیون و بازی های ویدئویی باشد. زمان انجام تکالیف را به چند بخش تقسیم کنید و خرد کنید. برای مثال، به کودک پس از درس خواندن اسنک بدهید و نیز به او اجازه چند دقیقه بازی کردن را بدهید، سپس شروع به انجام تکالیف کند. انجام تکالیف را برای سرگرمی های کوتاه مدتی متوقف کنید و به کودکتان اجازه انجام  بازی های لذت بخش را بدهید. به او دلگرمی زیادی ببخشایید، اما بگذارید کارهای درسی اش را انجام دهد.

بر تلاش تمرکز کنید نه نمرات. به کودکان وقتی سعی در تمام کردن تکالیف درسی اش دارد، جایزه بدهید نه تنها برای نمره های خوب. می توانید برای کسب نمرات بهتر به آنها جایزه مکملی بدهید.

در مورد اختلال بیش فعالی بیشتر بخوانید:

معرفی اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

شاخص های مکمل برایی کودکان دارای اختلال توجه  یا اختلالات یادگیری:

  • هر چه قدر می توانید زمانی را برای توجه کردن به کودکتان اختصاص دهید (سعی کنید پیام هایشان را بفهمید).
  • با نوازش کردن، در آغوش گرفتن، غلغلک دادن و سرو کله زدن به آنها محبت کنید و دوستشان بدارید (آنها نیاز به تماس های فیزیکی زیادی دارند).
  • نقاط قوت، علایق و توانایی های آنها را پیدا و تشویق کنید. به آنها یاد دهید تا اینها را به عنوان تلافی و جبرانی برای هر محدودیت و یا ناتوانی به کار گیرند.
  • آنها را با جایزه، عبارات مهربانانه، لبخند و دست کشیدن بر سر همانطور که اغلب می توانید، تشویق کنید.
  • آنها را همانطور که هستند و به خاطر پتانسیل انسانیشان در پیشرفت و تحول بپذیرید. در انتظارات و درخواست هایتان واقع بین باشد.
  • آنها را درگیر انجام قوانین، ساختارها، برنامه ها و فعالیت های گروهی کنید.
  • آنچه نادرست انجام می دهند را به آنها بگویید و احساس خود را برایشان بگویید، سپس؛ آنها را با پیشنهاد رفتار کردن به روشی پذیرفته تر ترغیب کنید.
  • به آنها کمک کنید تا اشتباهاتشان را تصحیح کنند با نشان دادن یا بیان آنچه باید انجام دهند. غر ولند نکنید!
  • هر چه زودتر به انها پول توجیبی بدهید و به انها کمک کنید برای خرج کردن ان برنامه ریزی کند.
  • برای آنها اسباب بازی ها، بازی ها، فعالیت های حرکتی و فرصت هایی که موجب رشد آنها می شود را فراهم کنید.
  • برایشان داستان های مفرح بخوانید. آنها را به سؤال پرسیدن، بحث کردن داستان، داستان سرایی و خواندن داستان ها تشویق کنید.
  • توانایی تمرکز شان را از طریق کاهش دیگر عوامل اخلال گر محیطی در صورت امکان ارتقا دهید (برایشان فضایی برای کار، مطالعه و بازی اختصاص دهید).
  • آنها را به خاطر نمرات درسی استاندارد سرزنش نکنید! مهم آن است که آنها در حد توان خودشان پیشرفت کنند و برای آن نیز جایزه ای در نظر بگیرید.
  • آنها را به کتابخانه ها ببرید و برای انتخاب و بررسی کتاب های مهیج تشویق کنید. بگذارید با شما کتاب ها را به اشتراک بگذارند. کتاب هاب برانگیزاننده را برای آنها تهیه کنید و مطالب را بیرون از منزل بخوانند.
  • به آنها کمک کنید تا اعتماد به نفسشان تقویت شود و نیز آنها را با خودشان مقایسه کنید نه دیگران.
  • بر مشارکت اجتماعی از طریق بازی کردن، کمک کردن و خدمت کردن به دیگران در خانواده یا جامعه تأکید کنید.
  • با خواندن و بحث کردن مطالب جالب منقول برایشان الگوسازی کنید، برخی از چیزهای جالبی که می خوانید و انجام می دهید را با کودکتانبه اشتراک بگذارید.
  • در مشورت با معلمان یا دیگر متخصصان تردید نداشته باشید، هر زمان که احساس می کنید که آن برای درک بهتر آنچه ممکن است به کودکتان در یادگیری کمک کند، لازم است.

آموزش مهارت های فرزند پروری: والدین ابزارها و تکنیک هایی را بری مدیریت رفتار دریافت می کنند. یکی از این تکنیک ها استفاده از علامت یا نظام های ژتونی برای تشویق فوری رفتارها یا کارهای خوب است. یکی دیگر به کاربرد فاصله یا جداسازی صندلی یا اتاق خواب است، زمانی که کودک بسیار سرکش و غیرقابل کنترل است. در طی فاصله و دور کردن، کودک از موقعیت آشفته کننده دور می شود و برای مدت کوتاهی را در خلوت می ماند تا آرام گیرد. همچنین، والدین ممکن است در جهت اختصاص دادن زمان کیفی به کودک آموزش داده شوند که در این عمل فعالیت های فرح بخش و آرامبخش هر روز خود را با والدین به اشتراک می گذارند. در این زمان، والدین به دنبال فرصت هایی هستند تا آنچه کودک به خوبی انجام داده را گوشزد کنند و نقاط قوت و توانایی های او را تشویق کنند. این نظام ژتونی و امتیازات می تواند روشی مؤثر برای اصلاح رفتار کودک تلقی شود. والدین چند رفتار پسندیده ای را بازشناسی می کنند که قصد تشویق و تقویت کودک را دارند مانند درخواست گرفتن اسباب بازی به جای یا قاپیدن و تصرف آن یا کامل کردن یک تکلیف ساده. آنچه مورد انتظار است عیناً به کودک گفته شود تا جایزه به او تعلق گیرد.

در صورت انجام رفتار مورد نظر کودک جایزه ای دریافت می کند و در صورت انجام ندادن امتیاز ناچیزی می گیرد. پاداش می تواند کوچک باشد شاید به صورت تبادل علامتی در ازای یک مزیت خاصی باشد، اما؛ آن باید همان چیزی باشد که کودک می خواهد و مشتاقانه خواهان آن است. امتیاز ممکن است برداشتی از علامت یا یکتایم آزاد مختصر باشد. سعی در درک خوب بودن کودک داشته باشید. با این هدف، تخصیص زمانی اضافی و بیشتر برای کمک به کودکان در یادگیری کنترل رفتارشان و انتخاب رفتارهای مورد علاقه تر می باشد. این تکنیک برای همه کودکان مؤثر است. اگرچه، کودک دارای اختلال بیش فعالی/ نقص توجه ممکن است نیاز به پاداش های فوری و مکررتری تر دارد.

بعلاوه، والدین ممکن است تلاش کنند تا موقعیت هایی را برای موفقیت کودکانشان شکل دهند. ممکن است شامل فراخواندن یک یا دو دوست همزمان برای بازی کردن باشد طوری که کودک برانگیخته نشود و در صورت مشکل در انجام تکالیف آنها ممکن است بیاموزند که تکالیف بزرگ را به چند مرحله کوچک تقسیم کنند؛ سپس، پس از اتمام هر مرحله او را تشویق کنند. صرف نظر از تکنیک های خاص، والدین ممکن است روش های اصلاح رفتار کودکشان را به کار گیرند، به نظر می رسد برخی از اصول کلی برای اکثر کودکان دارای اختلال بیش فعالی/ نقص مفید باشد. این موارد شامل فراهم کردن بازخوردهای فوری و مکرر (پاداش و تنبیه)، تنظیم ساختار یافته تر موقعیت های مشکل آفرین اولیه و داشتن نظارت بیشتر و دلگرم کردن کودکان دارای اختلال بیش فعالی / نقص توجه در صورت جایزه ندادن نسبی یا در موقعیت های کسل کننده می باشد.

کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی نیازمند قوانینی سازگار و غیر قابل تغییر می باشند که آنها بتوانند درک و پیروی کنند. اگر از قوانین تبعیت کردند به آنها جایزه های کوچکی بدهید. آنها اغلب مورد انتقاد و سرزنش قرار می گیرند و انتظار آن را نیز دارند. رفتارهای خوب را در کودکتان بیابید و آن را تقویت کنید. همچنین والدین ممکن است یاد بگیرند که از روش های مدیریت استرس مانند مراقبه، تکنیک و تمرین های تن آرامی برای افزایش تحمل در برابر ناکامی استفاده کنند، بلکه بتوانند به آرامی با کودکشان رفتار کنند.

منبع:مشاوره-ازواج.com

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *