اجتناب از تنبیه و تهدید در فرزندپروری

مخصوص کودکان ۵ تا ۸ ساله

طبق مقاله ی گروه توصیه های پزشکی مرکز کودک (که مقاله حاضر نیز از این سایت ترجمه شده است) گر چه تهدید ممکن است یکی از پر کاربرد ترین حربه ها در حوزه ی تربیت باشد ، اما یک راه موثر و دوستانه جهت آموزش مسئولیت پذیری و یا اصلاح رفتار نمی باشد . با این حال ، گاهی همه ی ما از تهدید ، استفاده می کنیم ، که اغلب نا معقول بوده و باعث می شود احساس حماقت کنیم و مشکل بدون حل باقی بماند.

برای مطالعه بیشتر:

تغییر رفتار کودکان با تقویت های درست

خروج از مسیر تهدید ساده نیست . برخی روش های جایگزین خلاقانه وجود دارند . اگر حس کنید که می خواهید خشونت به خرج بدهید ( تهدید کنید ) ، این شش استراتژی می توانند در تبدیل لحظات وحشتناک و تهدید آمیز به لحظات پرورشی (تربیتی) کمک کنند .

حق انتخاب دادن:

بزرگ ترین مشکل تهدید این است که خود باوری (و عزت نفس) را از بین می برد ، و باعث ایجاد ترس و سرکشی می شود .

ادل فابر نویسنده کتاب ” (چگونه حرف بزنیم ) ” می گوید : تهدید ها پیامی از بی اعتمادی می باشند .

کودکان گوش می کنند و گوش می کند و سپس حرف می زنند . کودک شما این جمله را می شنود : ” نمی توانم به تو اعتماد کنم ، تو نمی توانی رفتار خود را کنترل کنی ، پس من تو را کنترل خواهم کرد . ”

از سوی دیگر ، دادن انتخاب ، مانند یک مدرسه عمل می کند ، و از رسیدن به بن بست های پر استرس و بی ثمر جلوگیری می کند. بنابراین به جای گفتن : ” اگر صدای موسیقی را قطع نکنی ، من این کار را خواهم کرد . ” ، بهتر است بگویید : ” این موسیقی گوش من را اذیت می کند . ممکن است به موسیقی دیگری گوش بدهی ، یا آن را در اتاقت گوش کنی ؟ ” . شرکت در این نوع تصمیم گیری ، به کودک آموزش می دهد که برای خود فکر کنم و مسئولیت اعمال خود را به عهده بگیرد .

با کودک خود (که در حدود سن مدرسه ی ابتدایی است) ، حرف بزنید و بگویید : ” ما یک مشکل داریم . چطور می توانیم آن را حل کنیم ؟ ” . در این حالت، شرایط به جای این که شما در برابر فرزند خود باشید ، به صورت شما و فرزندتان در برابر مشکل، در می آید .

دنبال کردن ( یا عمل به حرف خود) :

تهدید ها معمولا بزرگ و دشوار می باشند و بنابراین اجرای آن ها غیر ممکن می شود .

ایوان نیوهاوس، پزشک خانواده و نویسنده کتاب ” با کودک خود بحث نکنید ” . می گوید : ” اگر نتوانید به حرف خود عمل کنید، بی ارزش خواهید شد و کودک شما را پایمال خواهد کرد . ” فرض کنید چند شب پشت سر هم کودک شما نتواند از دوستان هم محله ای خود دست بکشد تا برای شام به خانه بیاید . شما به او می گویید : ” اگر دوباره برای شام دیر کنی ، فردا شب دیگر نمی توانی در کوچه بازی کنی . ” ممکن است کودک حرف شما را جدی نگیرد ، و بحث های شبانه همچنان ادامه یابد.

مطالب مرتبط:

کودک منضبط داشتن

به جای آن، رفتار خود را عوض کنید . بر نتایج منطقی که می تواند به او یاد بدهد که مسئول رفتارش است ، تمرکز کنید.

می توانید بگویید: ” من آشپزخانه را راس ساعت ۶:۳۰ تعطیل می کنم . اگر دیرتر گرسنه شوی ، باید شام خود را سرد بخوری. ” می توانید بر سر حرف خود بمانید و این عمل را انجام دهید ، و هنگامی که این کار را بکنید ، احتمالا ، حداقل یک یا دو هفته بعد ، به موقع سر میز شام حاضر خواهد بود .

پذیرفتن و اقرار به اشتباهات :

تهدید ها در درون شما به صورت پنهان حرکت می کنند . اغلب کلمات قبل از این که بفهمید چقدر مسخره به نظر می رسند ، از دهان شما خارج می شوند . اگر این اتفاق افتاد ، مشکلی پیش نمی آید اگر به عقب بر گردید و حرف خود را اصلاح کنید .

فرض کنید در حال خرید هستید ، و کودک شما مرتبا هله هوله داخل سبد می ریزد ، حتی پس از این که به او گفتید این کار را نکند . نهایتا عصبانی می شوید و تهدید می کنید که در صورت ادامه او را مجبور خواهید کرد که بیرون برود و به تنهایی در ماشین بنشیند .

” سعی کنید این نوع تهدید را این گونه حل نکنید . اما اگر خیلی دیر شده است ، می توانید به کودک بگویید ، ” من اشتباه کردم . ممکن است تنها بودن در ماشین برای تو خطرناک باشد . اگر قوانین من را در فروشکاه رعایت نکنی ، بهتر است تو را بیرون ببرم و صبر کنیم تا تو آماده شوی دوباره تلاش کنی . ” این پاسخ که یک تهدید ترسناک را به یک راه حل تبدیل می کند و به کودک شانس دوم می دهد و روشی معقول است .

به هر حال ، هر یک از والدین ، هر چند وقت یک بار ، اشتباه می کند. مهم این است که برگردیم و درباره آن چه اتفاق افتاده حرف بزنیم . از آن به عنوان شانس یادگیری بین خود و فرزندتان استفاده کنید .

انتظارات خود را به وضوح بیان کنید :

حرکت در فروشگاه یکی از نگرانی های والدین می باشد ، چرا که تهدیداتی مانند قوطی های سوپ در راهرو ها وجود دارند. برای اجتناب از این سناریو ( و مشکل ) پیش از رفتن به فروشگاه ، کودک را آماده کنید . به او بگویید که انتظار دارید چگونه رفتار کند. برای مثال ، توضیح دهید که دوست دارید به شما در پیدا کردن وسایلی که لازم دارید ، کمک کند .

هنگامی که به فروشگاه می رسید، از او بپرسید که آیا آنچه دوست دارید انجام دهد را به یاد می آورد یا نه ؟ وقتی می گوید : ” کمک به شما در پیدا کردن وسایل “، او را به خاطر حافظه خوبش تشویق کنید . سپس از او بخواهید یک یا دو وسیله را در هر راهرو بیابد . این باعث می شودذ که خرید مانند یافتن گنج به نظر برسد و یک امتیاز مثبت به این ماموریت می دهد .

البته ، همیشه به این صورت نمی باشد. گاهی به فروشگاه می رسید، و تنها همراه شما به شما در یافتن وسایل کمک نمی کند، بلکه اگر برای او شیرین گندمک نخرید، تنش و مشکل ایجاد می کند . آن وقت باید چه کار کرد؟

در مسیر رفت، هنگامی که به کودک می گویید انتظار دارید چگونه رفتار کند ، هم چنین به او بگویید اگر همکاری نکند چه اتفاقی می افتد. به او بگویید: ” اگر به من کمک کنی که وسایل مورد نیازمان را پیدا کنیم ، می توانی یک بسته شیرین گندمک برداری . اگر کمکم نکنی ، مجبوری بدون شیرین گندمک به خانه برگردیم”

اگر کودک هم چنان همکاری نمی کند ، محکم بوده و به آن چه که گفته اید عمل کنید .

آرام باشید ، مثبت فکر کنید:

آرام و مطمئن بودن ممکن است سخت باشد ، اما می تواند تفاوت آشکاری ایجاد کند . یکی از دلایلی که تهدید ها اغلب در کنترل کودک شکست می خورند ، این است که احساسات را به جای خنثی کردن ، بر انگیخته تر می کنند .

اگر تقویت و کمک مثبت و ثابتی به او بدهید ، احتمال این که کودک یاد بگیرد چگونه رفتار کند ، بالاست . بنابراین از یک سیستم تشویق برای کمک به او به منظور غلبه به مشکلات استفاده کنید .

برای مثال، اگر هر شب بسیار از رختخواب بیرون می آید، برای هر شبی که در رختخواب می ماند ، یک ستاره ( یا علامت ) بر روی یک تقویم خاص بگذارید . هنگامی که ستاره های یک هفته را کامل دریافت کرد ، به او یک اسباب بازی کودچک یا گردش خاص ، جایزه بدهید .

حدود فرزند خود را بشناسید :

گاهی بهترین برنامه ها ، به طور فاجعه باری شکست می خورند . در این موارد ، ممکن است رفتار کودک شما خارج از محدوده نباشد ، بلکه ممکن است انتظارات شما بالا باشد .

باید آن چه از او می خواهید را بررسی کنید . برای مثال ، اگر تمام روز را در خانه محبوس بوده ، و واقعا می خواهد آزاد باشد ( و به فضای آزاد برود ) ، بردن او به رستوران که باید یکجا بنشیند ایده ی خوبی نیست.

آن چه که مهم است ، یک یا دو تهدید نیست ، بلکه رفتار هر روزه ی شما با کودک خود می باشد . اگر همیشه برای او سخنرانی کنید و همیشه از او انتقاد کنید ، شانس شاد کردن او و تعامل با او را هدر داده اید . به عنوان یک پدر یا مادر با چالش های بسیاری رو به رو هستید ، اگر آن ها را به طور مناسب کنترل کنید ، اکثر تعاملات شما با فرزندتان مثبت خواهند بود .

منبع:تریبون آزاد