بازی و رشد کودک مونتسوری

ارتباط بازی و رشد کودکان

«بازی کار کودکان است» ماریا مونتسوری

بازی برای رشد سلامت کودکان و نوجوانان ضروری می باشد. تحقیقات نشان داده است که ۷۵ درصد از رشد مغزی پس از تولد رخ می دهد. فعالیت هایی که کودکان درگیر آنها می شوند باعث تحریک و تاثیر روی الگوهای ارتباطی سلول های عصبی مغز آنها می شود. این روند در رشد حرکتی ظریف و درشت، زبانی، اجتماعی شدن، خود آگاهی، بهزیستی هیجانی، خلاقیت، حل مسئله و یادگیری مهارت ها تاثیر می گذارد.

بیشترین نقشی که بازی می تواند در کودکان داشته باشد این است که کودکان را برای تصمیم گیری و تمرین فعالیت هایی که باعث تسلط آنها می شود فعال نگه می دارد. آنها باید تجربه ای از طیف گسترده فعالیت ها (هنر، موسیقی، زبان، علم، ریاضیات، روابط اجتماعی) را داشته باشند زیرا هر یک از آنها برای رشد مغز یکپارچه و پیچیده کودکان مهم هستند. بازی می تواند بین توانایی حسی- حرکتی، شناختی، اجتماعی- عاطفی ارتباط برقرار کرده و محیطی ایده آل برای رشد مغز فراهم سازد.

بر طبق نظریه ی مونتسوری ابعاد ضروری بازی عبارتند از:

  • داوطلبانه، لذت بخش، هدفمند و خود به خود باشد
  • توسعه ی خلاقیت کودکان در مهارت حل مشکلات، مهارت های اجتماعی، مهارت های زبانی و مهارت های جسمی.
  • کمک به رشد خلاقیت و ایده های نو در کودکان
  • کمک به کودک برای انطباق با جامعه
  • کمک به کودک برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی

اگر بازی کار کودکان است، اسباب بازی ها وسایل کار هستند. به وسیله ی اسباب بازی ها کودکان دنیای خود و دیگران را می شناسند. اسباب بازی به کودکان یاد می دهد که:

  • چگونگی فعالیت هر چیزی را کشف کنند
  • ایده های جدید به ذهنشان برسد
  • بر عضلاتشان کنترل داشته و عضلاتی قوی داشته باشند
  • از تخیلاتشان استفاده کنند
  • مشکلات را حل کنند
  • یاد می گیرند که چگونه با دیگران همکاری داشته باشند

محتوای بازی ها باید برگرفته از تخیلات و تجربیات کودک باشد.

متأسفانه، امروزه تجربیات کودکان از بازی، با تجربیات والدینشان از بازی کاملا متفاوت است.

با توسعه ی فراورده های الکترونیکی از جمله تلویزیون، ویدئوها، بازی های ویدئوی و اینترنت، کودکان بیشتر وقتشان را به صورت منفعلانه سرگرم کار کردن با کیبورد و یا صفحه ی پد یک دستگاه الکترونیکی هستند.

حتی اسباب بازی های امروزی نیز بصورت پردازنده های کامپیوتری می باشند که تجربیات را به کودکان دیکته می کنند. این مسئله باعث محرومیت کودکان از داشتن بازی های بدون ساختار با دیگر کودکان و گرایش کودکان به بازی های فردی می شود. نیاز است که والدین نیازهای بازی کودکان خود را بشناسند و محیطی برای بر طرف کردن این نیازها فراهم سازند.

منبع:کانون مشاوران ایران

7 پاسخ
  1. نگین
    نگین گفته:

    سلام کودک چهاره ماهه ای دارم که با بچه ها اصلا بازی نمیکنه اونارو میبینه ذوق میکنه ولی وسایل نمیدوه با هم بازی کنن یکمم احساس میکنم بخیله.بگید چطور باهاش رفتار کنم؟

    پاسخ
    • روانشناس کودک
      روانشناس کودک گفته:

      بچه ها تا قبل از چهار سالگی تعاملات اجتماعی متقابل کمتری دارند. حتی در بازی ها نیز کمتر با بچه های دیگر شریک می شوند که اصطلاحا به این نوع بازی ها بازی های موازی می گویند. مثلا شما دو کودک سه ساله را می بینید که با هم در یک اتاق هستند و هر کدام به تنهایی مشغول بازی هستند و گاهی بینابین بازی تعامل کوچکی هم با یکدیگر دارند. علاوه بر این کودکان در سنین پایین قبل از شش سالگی خودمحور هستن و خود را در مرکز همه چیز می بینند و بنابراین اینکه کودکان اسباب بازی هایش را با بقیه قسمت نمی کند عادیست. اگر می بینید کودکان دیگر تقسیم می کنند نه به این دلیل است که بخشش را آموخته اند بلکه بیشتر به دلیل تقلید از بزرگسالان و تشوبق های آنان این کار را می کنند. پس شما هم سعی کنید با تشویق های کلامی خود این نوع رفتارها را در کودک پایه ریزی کنید.

      پاسخ
  2. همیار
    همیار گفته:

    سلام.بچه ها تا قبل از دو سالگی خلاقیت خاصی در بازی کردن ندارند.و معمولا کارهای بچه های دیگر را تقلید می کنند.نگران نباشید دانشتون رو در زمینه رفتارهای طبیعی بچه ها افزایش بدید.

    پاسخ
  3. آرام
    آرام گفته:

    سلام.من یه پسر دو سال و هشت ماهه دارم.اصلا نمیتونم باهاش بازی کنم .حوصلم خیلی کمه همش باهاش دعوا میکنم.من بچگی بدی داشتم برادر بزرگم تمام رویاهای بچگی منو خراب میکرد.اجازه بازی کردن با دوستامو نداشتم.کلا از دوران بچگیم متنفرم.الانم که ازدواج کردم شوهرم خیلی سرده.هیجان زندگیم خیلی کمه.خیلیم زود رنجه و قهر میکنه.اون که منو نارحت میکنه متاسفانه من تو خودم میریزم و سر بچم خالی میشه.خیلی داغونم.لطفا کمکم کنید.

    پاسخ
  4. aquo
    aquo گفته:

    سلام من یک دختر ۵ ساله دارم و او در بازی با دیگران حاضر نیست اسباب بازی هایش را در اختیار آنها بگذارد و این مساله برخی اوقات تنش زا می گردد.لطفا مرا راهنمایی کنید که چگونه با او در این مواقع رفتار کنم.چگونه غادله را بین کودکم و هم بازیهایش ختم کنم.چگونه او را به مشارکت اسباب بازیهاش ترغیب کنم؟

    پاسخ
    • روانشناس کودک
      روانشناس کودک گفته:

      با سلام. کودکان در سنین پایین معمولا خود محورند و کمتر می توانند با دیگران همدلی کنند. از کودک انتظار نداشته باشید که حتما این کار را انجام دهد. سعی کنید هنگامی که در این مواقع به مشکل می خورد اصلا وارد نشوید و به او بگویید این مسئله ای بین او و هم بازی هایش هست و باید بین خودشان حل کنند.

      پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *