بازی ها: تقویت اعتماد به نفس


رویکردهای مختلفی درباره ی «بازی» توسط محققان  حوزه ی علوم رفتاری ارائه شده است و هر یک از پنجره گسترده ای به آن نگاه کرده اند و هیچ رویکردی تابه امروز آن را بی اهمیت یا حتی دارای  اهمیت کم جلوه نداده است. زیرا بازی، رشد، آموزش، تخلیه هیجانی، شادمان بودن، اجتماعی شدن، قانونمند بودن و لذت را برای کودکان نتیجه می دهد.

فعالیت های بدنی متفاوتی که در بازی ها وجود دارد، موجب تقویت احساس تعادل، یکپارچگی احساسی- مغز، تقویت هوش و آموزش و هماهنگی بین نیم کره ی چپ و راست مغز می شوند وو این نتایج موجب کارآیی بیشتر در بخش خاکستری مغز و افزایش ارتباطات سیناپس در شبکه های متفاوت مغز شده و در آخر، تمام فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.

لذتی که کودکان در بازی می برند، آنان را نسبت به یادگیری مواردی که همراه با بازی صورت می گیرند شرطی می کند و انگیزه و علاقه ی آنها را نسبت به دانستن و فهمیدن را افزایش می دهد. در ادامه دو بازی در این زمینه ارائه شده است:

بازی ۱

آموزش ارزش قائل شدن به خود

این بازی ها فرصت مناسب را به بچه می دهد که خودش را در مرکز توجه احساس کند، ویژگی هایی منحصر به فرد را در وجود خود بیابد و آن را ستایش کند و عکس العمل های مثبتی نیز از طرف دیگران دریافت کند. کودک در این بازی ها هر چیزی را احساس بکند به زبان می آورد:

«این فرد که … من هستم.» و نوعی احساس ارزشمندی می کند.

با هم بودن

این بازی که به تقویت حس ارزشمند بودن و متعلق بودن کودکان کمک می کند.

ابزار لازم:

چیز خاصی لازم ندارد.

نحوه انجام بازی:

بچه ها را در قالب یک دایره دور هم جمع می کنید و از آن ها بخواهید جمله ی زیر را به صورت کامل بیان کنند:

(اسم من ….. هست و من کنار ….. (اسم بچه ی کناری) نشسته ام) و همین طور اسم  آن بچه دیگری که طرف دیگرش نشسته است.

پیشنهاد:

شما میتوانید در این بازی ها از یک وسیله نیز استفاده کنید. مثل یک اسباب بازی کوچک یا یک تخم مرغ رنگ شده. هنگامی که این وسیله در دست بچه ای هست، او باید صحبت بکند و زمانی که صحبتش تمام شد آن را به فرد بعدی بدهد.

بهتر این است که قبل از شروع بازی، بچه ها چند بار بطور تصادفی کنار هم بمانند تا آنهایی که دوست هستند، در کنار هم بنشینند. از آن ها بخواهید که در مرحله ال در مرکز دایره جمع شوند و بعد هر کس بر روی نزدیکترین صندلی بنشیند.

یک بازی مشابه دیگری این است که یک صندلی اضافی و خالی را در وسط دایره ی بچه ها بگذاریم و بچه ای بروی آن بنشیند و این جمله را بگوید: من می خواهم که (اسم یک بچه دیگر) بیاد و کنار من بنشیند برای اینکه …. (و یک جمله  مثبت در مورد آن فرد بگوید).

بچه ی نامبرده باید بروی آن صندلی بشیند. در این حالت یک صندلی دیگر خالی می ماند  این بازی همین طور ادامه پیدا کند.

بازی ۲:

پیام تلفنی

این بازی بچه ها را به همکاری و احساس تعلق داشتن به جمع تشویق می کند. بچه ها باید به صورت تصادفی انتخاب شوند تا در زمان مربوط به خودشان آمادگی نداشته باشند  یا این که وقتی نوبتشان شد، جمله ی کودک قبلی را تکرار نکنند.

ابزارهای لازم:

۲ تلفن همراه

چگونگی انجام بازی بازیب:

خود شما ۲ نفر را انتخاب کنید  یا از ۲ نفر از بچه ها درخواست کنید که داوطلب شوند.

همه ی بچه ها به طور هم زمان صدای زنگ تلفن را در بیاورند: زینگ زینگ

یکی از بچه ها: سلام (اسم آن بچه ی دیگر) من (اسم خود بچه) هستم، زنگ زدم روز خوب و خوشی را برایت آرزو می کنم.

بار دیگر صدای جمع: زینگ زینگ

دومین: (اسم بچه مقابل) من از تو متشکرم که با من تماس گرفته ای و جمله ی قشنگی را به من گفتی.

این بازی به همین نحور با دادن تلفن موبایل به بچه های دیگر ادامه پیدا خواهد کرد.

پیشنهاد:

بهتر است که قبل از شروع بازی چند بار این کار را تمرین کنید. یک لیست از اسامی بچه ها داشته باشید تا مطمئن شوید که همه در بازی شرکت داده شده اند. می توانید بچه هایی را که با هم دوست صمیمی هستند، ترغیب کنید به هم تلفن بکنند. یا می توانید همه ی اسم ها را بنویسید و در داخل کلاه بگذارید. بعد به بچه ها بگویید به اسمی که از داخل کلاه بیرون آورده اند، تلفن کنند.

منبع:مقالات کانون مشاوران ایران

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *