با بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چگونه برخورد کنیم؟
ممکن است شما هم فرزند نوجوانی داشته باشید که از مدرسه گریزان شده است. آیا با مشکلاتی مثل این مواجه اید که او همه ی درس ها را بی فایده و مسخره می داند و یا از بودن در مدرسه لذت نمی برد؟
در چنین شرایطی ممکن است احساس کنید وضعیت خیلی وخیم است و یا افکاری مانند این را با خودنشخوار کنید که فرزندم به جایی نمی رسد، خیلی تنبل شده، خارج از کنترل من است و…
داشتن احساس هایی مثل نگرانی و اضطراب کاملا طبیعی است اما بد نیست بدانید که بی علاقه شدن به درس و مدرسه از بارزترین ویژگی های دوره ی نوجوانی است.
بهتر است آرام باشید و دایل بی علاقگی فرزندتان را دقیق تر بررسی کنید.
همچنین به شدت مراقب باشید تا این مساله از طریق گفتن جملات سرزنش آمیز و یا توام با تهدید و تحقیر، منجر به از بین رفتن و یا تخریب رابطه ی شما و فرزندتان نشود.
نکات زیر می تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از وضعیت فعلی به دست آورید.
۱. بدانید که فرزندتان با شما سر جنگ ندارد.
فکر اینکه فرزندتان عامدانه درس نمی خواند، تنبلی می کند و در حال مخالفت با شماست فکری کاملا بی پایه و اساس است.
وقتی فرزند شما در سن نوجوانی درس نمی خواند، شرایطی متفاوت با یک کودک را سپری می کند.
او در حال حاضر با تغیرات جسمی و ذهنی زیادی رو به روست و ممکن است دلایل زیادی مثل ترس از امتحان، مشکل در دوست یابی، احساس گیجی، نداشتن هدف و… منجر به درس نخواندن شود.
۲. نحوه ی گفت و گو با فرزندتان را بازنگری کنید.
از خودتان بپرسید، آیا غالبا نوجوانم را سرزنش می کنم؟ آیا بیشتر اوقات در مورد مسایل مربوط به مدرسه صحبت می کنم؟ آیا من طوری صحبت می کنم که انگار سرگرمی ها و علایق نوجوانم اتلاف وقت هستند و یا اینکه برای پرت کردن حواسش از کارهای مدرسه خود را به آن ها مشغول می کند؟
آیا نوجوانم را با دوستان، عموزاده ها یا خواهر و برادرهایش مقایسه می کنم؟ آیا تاکید بیش از اندازه بر عملکرد خوب در مدرسه دارم؟ آیا معمولا برای انجام تکالیف مدرسه از خشونت و یا زور استفاده می کنم؟ آیا بدون جویا شدن نظرش، او را در کلاس ها یا برنامه ها ثبت نام می کنم؟
این دلایل می تواند باعث شده باشد تا مشاجرات شدیدی بین شما و فرزندتان ایجاد شود و به مرور احساس بد او در مورد مدرسه را تشدید کند.
۳. باید و نباید ها را کنار بگذارید.
اگر از آن جمله والدینی هستید که ساعت های زیادی را به حرف زدن در مرود اهمیت درس و مدرسه اختصاص می دهید و هیچ کس نمی تواند شما را از منبر سخن پایین بکشد، لازم است بدانید که فرزندتان بیش از ۲ دقیقه شنوای حرف تان نخواهد بود.
بهتر است خودتان را خسته نکنید و حرف های تان را مختصر تر کنید.
واقعیت آن است که نوجوان تان نیز به خوبی می داند که درس مهم است و اگر درس نخواند احتمالا به جایی نخواهد رسید. پس تکرار مکررات چه فایده ای خواهد داشت؟
بهترین کار این است که سکوت کنید و بشنوید. نگرانی ها، علایق و خواسته های نوجوان تان را گوش کنید و دنیای را از دریچه ی ذهن او ببینید تا احساس کند که کاملا درک شده است.
در چنین حالتی او به صورت خودکار شروع به تغییر رویه زندگی اش می کند . رفتارهای کارآمدتری را در پیش می گیرد.
۴. . چه کسی گفته که مدرسه تا این حد مهم است؟
مدرسه مهم است اما مهم تر از ارتباط شما با فرزندتان نیست.
قطعا چیزهای مهم دیگری مانند ارتباط با دوستان، ورزش، موسیقی و فعالیت های مورد علاقه وجود دارند که به گفته ی بسیاری از نوجوانان از دید والدین شان کاملا مخفی است.
دست از صحبت های افراطی در مورد اهمیت مدرسه بردارید و ابعاد دیگر زندگی فرزندتان را نیز ببینید.
در این صورت به مرور نگرش های او در مورد مدرسه نیز متعادل تر می شود و احتمال افزایش رغبت نسبت به درس و مدرسه در او بیشتر می شود.
۵. آیا احتمال افسردگی و مشکلات روحی را در نظر گرفته اید؟
بی رغبتی دایم فرزندتان در مورد مدرسه تنها یک دلیل ندارد. این وضعیت می تواند نشانه ای از مساله ی جدی تری مانند افسردگی، حملات وحشت زدگی و اختلالات اضطرابی هم باشد.
در اینجا لازم است وجود این علایم را مورد توجه قرار دهید: احساس خستگی در بیشتر اوقات، ضعف تمرکز، احساس بی ارزش، احساس نفرت، تغییرات اشتها، تحریک پذیری، غم و اندوه پایدار، صدمه به خود، افکار خودکشی، از دست دادن علاقه به سرگرمی، تغییر در عادات خواب، گریه های مکرر، از دست دادن دوستان و خانواده و فقدان انگیزه.
اگر نوجوان شما چندین مورد از این علائم را نشان دهد، لازم است در جست و جوی کمک صحیح از یک مشاور یا روانشناس باشید.
۶. آیا مهارت های مطالعه ی فرزندتان قوی است؟
بسیاری از این نوجوانان یاد نگرفته اند که چگونه به نحو موثری اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان و مطالعه داشته باشند.
اگر موارد ذکر شده، نوجوان شما را توصیف می کند، تشویقش کنید اما تلاش نکنید تا او را مجبور به یادگیری مهارت های ذکر شده کنید.
برای یادگیری، او می تواند منابع مرتبط را بررسی کند و در برنامه های آموزشی ثبت نام کند و زمانی که
دانش آموزان مهارت های سازمانی و تحصیلی خود را رشد دهند، از مدرسه لذت بیشتری خواهند برد.
۷. پیشرفت فرزندتان را ببینید و تشویق کنید.
بسیاری از نوجوانان معتقدند که والدین شان بی نظمی، تنبلی و بی رغبتی آن ها را می بینند اما تلاش و کوشش شان را نه.
آن ها به نحو قابل توجهی دلسرد و نیازمند توجه هستند.
از همین امروز تصمیم بگیرید تا به جای تمرکز بر نمرات نوجوان تان بر تلاشش تاکید کنید.
هر گاه رفتار مثبتی در او مشاهده کردید آن را تحسین کنید. این عمل ساده، برای او معنای زیادی خواهد داشت و به او یادآوری خواهد کرد که تلاش او در طول این سفر، مستحق دریافت جایزه است نه صرف رسیدن به مقصد.
از این طریق می توانید انگیزه ی فرزندتان برای حرکت و فعالیت را بیشتر و بیشتر کنید.
۸. آیا محیط خانه ی تان حمایت کننده و مثبت است؟
در خانه ای که فرزند نوجوان به خاطر ویژگی هایش دایما مورد تحقیر، توهین و یا سرزنش قرار می گیرد کاملا طبیعی است که به اتاقش پناه ببرد و ارتباطش را با محیط سرزنشگر اطرافش کمتر کند.
تنها نتیجه ی محیط ناامن خانواده این خواهد بود که فرزندتان در مورد مسایل مدرسه با هیچ کس گفت و گویی نخواهد داشت و برای مقابله با مسایلش تنهاتر می شود.
بنابراین تلاش خود را نشان دهید تا محیطی مملو از قدردانی، احترام و مهربانی در خانه ایجاد کنید. فراموش نکنید که هر عضو خانواده همواره باید پذیرش بی قید و شرط دریافت کند و در این صورت است که می توان گفت محیط زندگی شما امن و حمایتگر است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.