توقف کتک زدن بچه های دیگر

کتک زدن بچه ها

ممکن است عجیب به نظر برسد که کودکانی که به دیگران صدمه می‌زنند در واقع کودکانی ترسو هستند!

ترس‌هایی که منجر به ایجاد مشکل در کودک آسیب رسان می شود، معمولا ریشه در تجارب ترس اولیه در زندگی اش دارد، با وجود اینکه کودک به هیچ وجه ترسو به نظر نمی رسد!

کودک وحشت زده برای مدیریت ترسش، رفتارهای پرخاشگرانه ای را تولید می کند که این رفتارها هر زمانی که او احساس تنش کند، شعله ور می شوند. به جای گریه یا صحبت کردن، وقتی که از چیزی می‌ترسد، وحشت زده و هول می شود، و این امر ترسش را تشدید می کند طوری که نمی تواند درخواست کمک کند.

به منظور کمک به یک کودک ترسو، لازم نیست که حتما دلیل ترسو بودنش را بدانید. آنچه که لازم است انجام اقداماتی  برای افزایش حس ایمنی اش و برقرار کردن ارتباط با شماست، چه پدر مادر او باشید چه یک مراقب و یا یک دوست محبوب او. همچنین شما باید اقداماتی برای جلوگیری از هرگونه اسیب رساندن تکانشی او به دیگران انجام دهید.

همانگونه که شما با او ارتباط برقرار می کنید و از او محافظت می کنید، کودک احساسات اتشینی که وی را به کتک زدن سوق می دهد با شما در میان می گذارد. گوش دادن به احساسات یک کودک در حالی که مانع از آسیب رسانی او به شخص دیگری می شوید، به او اجازه می دهد تا ترس های پنهانش را آزاد کند. بنابراین او آرام می شود و به دیگران به عنوان دوستانش نگاه می کند نه به عنوان یک تهدید. در زیر روش هایی برای مقابله با این رفتارهای ذکر شده اند:

اول، یک ارتباط قوی تر بسازید:

فرصت هایی را برای ارتباط بیشتر و کامل تر ایجاد کنید. صرف کردن زمان های خاص برای او ابزاری است که برای ایجاد ارتباط،ایده آل است. اگر او بچه خودتان است، تلاش کنید که یک زمان خاص کوتاهی  را در همان اوایل روز به او اختصاص دهید، شاید به محض بیدار شدن، به طوری که کودک شما روز را با پیشنهاد شما درباره ی آنچه که او می خواهد برای ۵ یا ۱۰ دقیقه اول روز انجام دهد، آغاز کند. این کار را با صمیمیت انجام دهید، با مهربانی به او توجه کنید.

این کمک می کند که یک کودک بفهمد که برای شما مهم است، حتی با وجود خواهر و برادرهای دیگر، یک برنامه ی صبحگاهی و یا تماس های تلفنی در ابتدای روز که شما باید به آنها هم بپردازید.

اگر کودک فرد آشناییست که جزء خانواده شما نیست، تلاش کنید که در اولین فرصتی که او را دیدید برایش زمان ویژه ای در نظر بگیرید و به او اهمیت دهید.

برای مثال،در زمان بازی ،شما ممکن است تعدادی بازی پرسرو صدا یا بازی هایی مثل قایم باشک را برای ارتباط برقرار کردن بین بچه هایی که با هم بازی می کنند راه بیاندازید. خودتان را به جمع آنها اضافه کنید، روی زمین بنشینید و با آنها به شکلی محبت آمیز بازی کنید. اگر می‌توانید با برعهده گرفتن نقش فردی که قدرت کمتری دارد باعث خنده و شادی آنها شوید، شرایطی فراهم کنید که  بچه ها با هم به منظور”دستگیرکردن”شما با بالش ها یا بادکنک ها، یا با بیرون پریدن از جایی که  در بازی قایم باشک برای “ترساندن” شما قایم شده اند، با هم همکاری کنند.

وقتی آنها می خندند (بدون اینکه غلغلک شوند) و حس”برنده” شدن دارند، این نشان می دهد که شما امر اهمیت دادن به آن ها را به خوبی انجام داده اید. خندیدن و احساس ایمنی و قدرت بچه ها که نتیجه ی اهمیت دادن به آنهاست،کمک می‌کند که با هم پیوند داشته باشند و تنش هارا کاهش می دهد و این امر به آنها کمک می کند که در حضور شما احساس امنیت و ارزشمندی و اطمینان خاطر داشته باشند.

در یک گردهمایی خانوادگی، شما ممکن است یک بازی گرگم به هوا و یا “من می خواهم شما را بگیرم” که بچه ها می توانند در آن برنده شوند، راه بیاندازید. برای مثال، شما ممکن است دست هایتان را باز کنید و سعی کنید به آنها نشان دهید که یک خرس بزرگ هستید. اما تلوتلو بخورید و مغلوب شوید ونشان دهید که از آنها شکست خوردید. ان ها عاشق این هستند که بهتر از شما باشند.سپس آنها را نوازش کنید و مطمئنشان کنید که آنها از شما بهترند. درحین بازی با انها تماس چشمی برقرار کنید. توسط آنها گول بخورید اما دوباره بلند شوید و تلاش کنید. این نوع بازی منجر به ایجاد احساس قدرت خالص در این نوع کودکان می شود.

یک کودک ممکن است در طول زمان بازی فرصتی پیدا کند تا ناراحتیش را به شیوه ای عملی تر نشان دهد، او ممکن است با آرنج محکم به شما ضربه بزند، یا در کلوچه ای که به او تعارف می کنید نقصی پیدا کند، یا به چشم های شما خیره شود و شروع کند با مداد رنگی دیوار خانه تان را خط خطی کند. وقتی شما به ارامی به او نزدیک می شوید تا محدودیت هایی را برای او ایجاد کنید، دلیلی برای گریه کردن، اوقات تلخی پیدا می کند. این ابراز احساسات در واقع شروعی برای درمان احساساتیست که او به همراه دارد، و به احتمال زیاد همان احساساتی هستند که گاهی اوقات او را تحریک به صدمه زدن می کنند.

دوم، وقتی که او گریه و زاری میکند شنونده باشید:

به این معنی که نزدیکش بمانید و متقابلا طوفان عاطفی به راه نیندازید و به کودک اجازه دهید که بداند شما کنار او هستید. اگر شما از او حمایت کنید، او ترس ها و ناراحتی هایش را بیرون می ریزد. اغلب یک کودک به سرعت ،گفتن:”کلوچه من شکسته شده،من یک کلوچه جدید می خواهم” را با”من مادرم را می خواهم” عوض می کند. به مرور شکایت او تبدیل به وحشت می شود. شنونده باشید. شما لازم نیست که تلاش کنید چیزی را رفع و رجوع کنید. شما فقط فرد مناسبی برای گوش کردن به او هستید. اجازه دهید در مورد ضریه خوردن دست یا آرنجش، در مورد نیاز داشتن به یک کلوچه کامل، یا در مورد هر نیاز فوری دیگری در ان لحظه احساس وحشت کند. بعدا وقت برای باندپیچی کردن دستش یا تهیه کلوچه کامل برای او وجود دارد. در حال حاضر، اجازه دهید او به شما نشان دهد که چقدر و چطور ناراحت است.

اگر دلتنگ پدر و مادرش است، به او اجازه دهید که بداند که آنها همیشه باز خواهند گشت. به او اطمینان ببخشید که مراقبش هستید، و ایمنی او را حفظ کنید. احساسات او به شدت و با نیروی زیاد برون ریزی خواهند شد، هرچند به نظر می رسد این اتفاقی وخیم است، اما این فوران احساسات تسکینی برای ذهن عاطفی کودک است. احساسات تند و شدیدی که شما شاهد آن هستید همان چیزیست که رفتارهای تکانشی او را تهدید می کند. اکنون یک درمان واقعی درونی رخ داده است.

همه ی کودکان به محبت، تماس چشمی، و کمی صحبت درباره ی این حقیقت که جای او کنار شما امن است نیاز دارند. وقتی این طوفان عبور کند، کودک احساس می کند که هزار درصد نسبت به قبل با شما راحت تر و درکنار شما امن تر است، حالا چه کودک خود شما باشد و یا کودک دیگری که شما به هر دلیلی از او مراقبت می کنید.

سوم،اگر برقراری ارتباط به سرعت منجر به داد و فریاد زیاد برای مسائل کوچک نشود بنابراین لازم است که شما به کودکی که تکانشی عمل می کند نزدیک بمانید:

مراقب نشانه های افزایش تنش باشید. بچه ها اغلب (اما نه همیشه) به شما نشانه هایی پیرامون اینکه احساسات منفی شان در حال بالا امدن  و فوران شدن است نشان می دهند. صدای آنها تیز و زننده می شود، چهره آنها پویاییش را از دست می دهد، وگاهی اوقات هم رنگشان می پرد. از تماس چشمی طبیعی و ارتباطی دوری می کنند، و شروع به کنترل شرایط می کنند. وقتی شما این اوضاع را دیدید نزدیک تر شوید. سعی نکنید که از کتک زدن آنها با بیان کلماتی مثل”خب، بیا ببینیم چه میشه کرد، نیازی به ناراحتی نیست” جلوگیری کنید. در حال حاضر ناراحتی در درون کودک رخنه کرده است. وقتی یک کودک نشان می دهد که دچار مشکل شده است، با هیچ کلمه و حرفی نمی شود این مشکل را ناپدید کرد. آنچه که شما می توانید انجام دهید این است که مطمئن شوید رفتار تکانشی او به کسی صدمه نمی زند.

به شکلی فعالانه محدودیت هایی را وضع کنید:

به عنوان مثال، شما ممکن است سعی کنید که بازوهایتان را در اطراف کودک آسیب رسان قلاب کنید، و به آرامی او را یک گام از بچه های دیگر دور کنید. شما بازی کردن بیشتر را ممنوع نمی کنید، بلکه شما به سادگی امنیت ایجاد می کنید. شما می توانید بگویید: “سارا، من لازم است که بازویم را اینجا بگذارم،تو می توانی بازی کنی،اما من با تو می آیم و برای مدتی بازویم را اینجا می گذارم تا برای همه امنیت ایجاد شود”.

حس آرامش و تماس همراه با ملایمت از جانب شما احتمالا به او کمک می کند که متوجه تنشی که در حال افزایش است بشود. او نمی خواهد شما آنجا وجود داشته باشید. او ممکن است پیچ و تاب بخورد و سعی کند که از شما دور شود. ایستادگی کنید، بگویید:”من قصد دارم از تو محافظت کنم، من می دانم که تو می خواهی بازی کنی، و می توانی هم بازی کنی. من هرجا که بروی به همراه تو می آیم”. او ممکن است شما را گاز بگیرد و یا با یک گریه خوب کارش را راه بیاندازد.

ایجاد محدودیت توسط شما مفید است. شما به مشکل توجه داشتید و در محبت آمیزترین راه ممکن مداخله کردید.

شما از این امر جلوگیری کردید که یک کودک وحشت زده، به دلیل اینکه تکانه هایش بر او غلبه کرده اند و دوباره به کسی صدمه زده است، احساس شرمندگی کند. شما از قربانی شدن کودکان دیگر جلوگیری کرده اید. شما در حال مسئولیت پذیری به عنوان یک والد یا سرپرست در محیط بازی هستید.

شما او را شرمنده نمی کنید، جدا نمی کنید، و همچنین به او اجازه هم نمی دهید تکانه هایش کودک دیگری را قربانی کند. وقتی درنهایت شروع به گریه کردن کرد، همچنان شنونده باقی بمانید.

به او اطمینان دهید که او یک دوست خوب است و کودکان دیگر از بازی کردن با او خوشحال می شوند، و او امروز روز خوبی خواهد داشت، حتی اگر در حال حاضر همه چیز جور دیگری (ناخوشایند) احساس می شود. به او اجازه دهید که بفهمد که در کنار شما ایمن است و شما از بودن با او خوشحال هستید.

این فرآیند می تواند دوباره و دوباره تکرار شود، برای کمک به کودکی که یک عقده ی به اندازه کافی بزرگ از ترس دارد و نیاز به چند دور قرار گرفتن در محدودیت های فعال و آزادسازی عاطفی دارد.

ما شاهد تغییر شخصیت طیف بزرگی از کودکان در طول زمان بوده ایم که رفتار های مکرر تکانشی شان ذوب شدند و نسبت به کودکان دیگر حساسیت و همدلی کسب کردند، به وسیله داشتن فرصت مناسب برای بازی با یک بزرگسالی که به انها توجه می‌کند و سپس گریه و کج خلقی هایشان در حلقه بازوهای مهربان یک بزرگسال حمایت شده اند.

آیا اینها چیزی نیستند که همه ما بتوانیم استفاده کنیم؟

آیا وقتی ما حالی تند و زننده داریم و کسی به طرف ما نمی اید؟ آیا ما ناراحتیمان را به دیگری ترشح نمی‌کنیم و سپس وقتی که به ما گوش می دهد ناراحتی ما به احساس امنیت تبدیل نمی شود؟آیا کسی وجود دارد که به اندازه کافی مهربان باشد که تا زمانی که طوفان به پایان برسد به ما گوش بدهد و ما دوباره حس خوشایندی نسبت به زندگیمان بدست بیاوریم؟

بچه‌هایی که گرایش به اسیب رساندن دارند به ما فرصت می دهند تا این نوع از مداخلات موثر را یاد بگیریم،-مداخلاتی برای  ایجاد یک ارتباط دوستانه تر و قوی تر. مداخلاتی که مانع از رفتار تباه کننده از طریق گوش دادن و شنیدن می شوند، و بنابراین یک کودک می تواند دوباره در جهان خودش احساس امنیت کند.

منبع:ساینس دیلی

۳۹ دیدگاه ها

  1. سمیه
    علت اصلی اینکه برخی کودکان کودک دیگر را کتک میزند چیست؟
    پاسخ مرداد 15, 1395 at 2:43 ب.ظ
    • مژگان ن
      کتک زدن کودکان دیگر دلائل بسیاری دارد، همان طور که در متن ذکر شده است و عبارتند از: دفاع از خود ترس در کودک قرار گرفتن در یک موقعیت استرس زا بی حوصلگی و روتین شدن امور خشم و فرسودگی روانی زیاد رشد ناکافی زبان تقلید از دیگران و یادگیری مشاهده ای فقدان کنترل و انضباط درست از سوی والدین تمامی اینها می توانند منجر به رفتارهای پرخاشگرانه و کتک زدن از سوی کودک شوند. در مواردی کودکان با اختلال سلوک، پرخاشگری یا بیش فعالی رفتارهایی از این دست را نشان می دهند.
      پاسخ مرداد 18, 1395 at 7:26 ب.ظ
  2. شاه بیگ
    سلام و خسته نباشید. اگه ممکنه علت کتک زدن بچه های 2 ساله رو بگین.ممنون از لطفتون
    پاسخ شهریور 8, 1395 at 9:10 ق.ظ
  3. زاهد
    زدن یک روش نابالغانه است که در بین بچه های بین دو تا 4 سال شایع است.اما می توانید با آموزش های صحیح به آن ها یاد بدهید که رفتارهای جایگزین داشته باشند.وقتی بچه ای را می زند به او نزدیک شوید ، به چشم هایش نگاه کنید و به او بگویید کسی را نمی زنی.با صدای بلند و قاطع بگویید اما عصبانی نشوید.وقتی که با عروسک هایش بازی می کند به او بگویید که چقدر خوب است که با مهربانی با عروسک هایت بازی می کنی.این عبارت را به اضافه ی اسمش مرتب تکرار کنید.می توانید به او بگویید مثلا مریم بچه ها را دوست دارد و با آن ها مهربان است.وقتی می خواهد بازی کند حد و حریم بازی را مشخص کنید مثلا اگر دو تا بچه با هم بازی می کنند به او بگویید یک بار تو و یک بار دوستت.وقتی با بچه ها آرام بازی می کند او را تشویق کنید و بگویید چقدر خوب و قشنگه که با بچه ها بازی می کنید.از رفتار زدن خود و پدرش برای به کرسی نشاندن حرفتان استفاده نکنید.به او بازی کنید به این شکل که می خواهد چیزی را بزند اما خودش را کنترل می کند و به خودش می گوید من کسی را نمی زنم و من با دوستانم مهربانم به این ترتیب و با این روش ها می توانید به مرور این عادت را کم کنید و یا از بین ببرید.
    پاسخ شهریور 8, 1395 at 9:42 ق.ظ
  4. مشاور
    1- ارتباط مستقیمی بین کتک زدن کودکان و مهاجم شدن آن ها وجود دارد.آرام صحبت کردن با کودک و عدم استفاده از کتک زدن رفتار تهاجمی کودک را آرام خواهد کرد. 2- کودکان چه آرام و چه مهاجم به تشویق نیاز دارند تا بتوانند رفتار خود را اصلاح کنند پس برای هر کار خوبی که انجام می دهد به او پاداش بدهید البته با رعایت اصول پاداش دادن به کودک. 3- وقتی که فرزندتان کودک دیگری ار می زند کودک خود را نادیده بگیرید و بیشتر به کودک کتک خورده یا مادرش توجه کنید. 4- برنامه ها خشونت آمیز تلویزیونی روحیه ی تهاجمی را در کودک تقویت می کند پس اجازه ندهید آن ها راببیند. 5- به طور دقیق عواقب کار کودک را به او بگویید اگر به زدن دوستت ادامه دهی امروز به پارک نمی رویم و یا فلان چیزی را که خیلی دوست داری برایت نمی خرم. 6- رفتارهای جایگزین را به او یاد بدهید.مثلا اگر مواقع بازی با بچه ها بیشتر این کار را می کند به او یاد بدهید که به جای کتک زدن آن ها چطور با آن ها دوست شود و با هم از اسباب بازی ها استفاده کنند. اگر همه ی موارد گفته شده را به طور دقیق و کامل انجام دادید و نتیجه نگرفتید لازم است به یک روانپزشک کودکان مراجعه کنید.
    پاسخ شهریور 9, 1395 at 1:38 ب.ظ
  5. مهناز
    پسرم یاد گرفته همه اطرافیانش رو میزنه حتی من و پدرش رو.با دندون قروچه.واقعا از این رفتاراش خسته شدم و نمیدونم چه رفتاری باهاش داشته باشم.
    پاسخ شهریور 9, 1395 at 2:12 ب.ظ
  6. شهره
    دختر منم همه رو چنگ میزنه و گاهی خودش رو زمین چنان پرن میکنه که سرش صدا بدی میده.لطفا برای رفع این مشکل هم راهکاری ارائه دهید
    پاسخ شهریور 10, 1395 at 3:08 ب.ظ
  7. فرانک
    اتفاقا بچه ها خیلی خوب می فهمند فقط خودشون رو به نفهمیدن می زنن.روز هایی که من عصبی هستم یا تنبیهش میکنم پسرم تا دو سه روز پرخاشگره و کتک کاری می کنه. بچه ها دقیقا رفتاری می کنن که ما باهاشون می کنیم.فقط بعضی هاشون ذاتا لجبازترو پرخاشگرترن
    پاسخ شهریور 10, 1395 at 6:28 ب.ظ
  8. fateme
    منم دخترم دو سال و شش ماهش هست الکی توی هر شرایطی باشه کوچیک و بزرگ میزنه حتی من و پدرشم میزنه این موضوع خیلی ناراحتم میکنه و ناراحتم میشم کسی بخواد دعواش کنه.
    پاسخ شهریور 12, 1395 at 2:23 ب.ظ
  9. shahnazz
    سلام گاهی اوقات بچه ها فامیل دختر دو ساله من رو گاز میگیرن یا کتک میزنن نمیدونم کار درست چیه و باید چطور باهاشون برخورد کنم؟
    پاسخ شهریور 12, 1395 at 3:03 ب.ظ
  10. زاهد
    1) مشکل رو به طور ساده بیان کنید : کودک شما دختر مرا گاز گرفته است می توانید به من کمک کنید.وقتی بچه ها آرام گرفتند ، آنها را تشویق کنید که به طور مستقل و جداگانه کاری را انجام دهند.شما ممکن است بگویید ، بگذارید ببینیم کدام یک از شما دو نفر یک کاخ برای مادرتان درست می کنید اگر کودکان سرگرم کاری بامزه و مثبت بشوند دیگر با یکدیگر درگیری پیدا نمی کنند.و اگر این کار نتیجه نداد.؟اگر کار بالا گرفت آنجا را ترک کنید.اگر مادر آن کودک قبول نکرده که گاز گرفتن کار بدی نبوده، دیگر اجازه ندهید دو کودک با یکدیگر بازی کنند.اما در بیشتر مواقع مادر دیگری ابراز تاسف می کند و سعی می کند کودک خود را از این کار باز دارد.
    پاسخ شهریور 13, 1395 at 11:14 ق.ظ
  11. مادر
    سلام خدمت دوستان عزیز من دختر دو ساله ای دارم که وقتی ناراحت می شود شروع به زدن من و یا همسرم می کند نمی دانم چه رفتاری با او داشته باشم؟
    پاسخ شهریور 13, 1395 at 1:21 ب.ظ
  12. زاهد
    کتک زدن والدین توسط کودکان در سنین 2 تا 4 سالگی شیوع بیشتری دارد.معمولا کودک در موقعیت هایی که رنجیده می شود ، خجالت می کشد و یا خسته است این واکنش نامطلوب را از خود نشان می دهد بسیاری از والدین ممکن است نسبت به این رفتار کودک حساسیت نشان ندهند.آن ها معمولا این چنین استدلال می کنند که فرزندشان هنوز کوچک است بنابراین به برخورد جدی و مناسب با این رفتار او نیازی وجود ندارد و یا چون این رفتار صدمه ای برای آنان ایجاد نمی کند.پس تداوم آن ایرادی ندارد.اما آن چه که به این گروه از والدین پیشنهاد می شود.این است که از همین سنین خردسالی برای ارائه مهارت های اجتماعیمناسب به کودک شان تلاش کنند زیرا یکی از بهترین زمان هایی که می توان الگوهای رفتاری مطلوب را در فرزندان تثبیت کرد، خردسالی و سال های پیش از ورود به مدرسه است.
    پاسخ شهریور 14, 1395 at 11:21 ق.ظ
  13. زهرا صالحی
    راهبرد هایی که برای تغییر این رفتار در کودکانی در سنین مشابه با فرزند شما فید واقع می شود شامل مراحل زیر است : * هر زمان که کودک شما اقدام به زدن شما کرد محیط را ترک کنید ، این کار را بدون پرخاشگری انجام دهید اما قاطع باشید. * اگر کودکتان همسرتان را می زند برای مدتی او را نادیده بگیرید و به همسرتان توجه کنید. * در یک گفتگوی دوستانه و با محبت به طور دقیق آسیب های این رفتارش را به او گوشزد کنید، مثلا بگویید من این کار را دوست ندارم و خیلی غصه می خورم. * به رفتارهای خود دقت کنید اگر شما نیز کودک را کتک می زنید و از این طربق خواسته تان را به او تحمیل می کنید ، نمی توان انتظار داشت که او نیز از همین شیوه استفاده نکند. * او را از دیدن کارتون ها یا انجام بازی هایی که در آن اعمال زور و پرخاشگری نمایش داده می شود، منع کنید. * ابراز محبت خود را به کودک افزایش دهید و تشویقش کنید تا او نیز محبت خود را ابراز کند.مثلا نمایش یک رابطه مناسب بین مادر و فرزندان را به صورت بازی با او تمرین کنید. * آن قدر برای کار های کم اهمیت روی او فشار نیاورید که او رنجیده شود و دائم مخالفت کند وقتی مکررا باعث درگیری های کوچک میان خود و فرزندتان می شوید جایگاه خود را در چشم او حقیر می سازید.و او هم نمی آموزد که شما در مقام والد او هستید بلکه به دید فردی به شما می نگرد که با او رفتار خصمانه دارد. اگر که این رفتار کودک همچنان تداوم داشت از می توانیدبه صورت حضوری به یک مشاور در زمینه کودکان مراجعه کنید.
    پاسخ شهریور 16, 1395 at 5:44 ب.ظ
  14. زهره یوسفی
    پسر منم مدام منو کتک میزنه دیگه از دستش خسته شدم نمیدونم چیکار کنم
    پاسخ شهریور 17, 1395 at 6:46 ق.ظ
  15. ali
    نگذارید از خجالت شما سوء استفاده کند با یک گفتگوی دوستانه و سرشار از محبت بطور دقیق آسیب های این رفتارش را به او گوشزد کنید .شرایطی را که منجر به این رفتار می شود را بررسی کنید.اگر کودک خشمگین می شود، به او بگویید به جای کتک زدن شروع به کف زدن کند.بچه ها رفتارهای مثبت و منفی را تست می کنند.
    پاسخ شهریور 17, 1395 at 7:32 ق.ظ
  16. مشاور
    آنها در این سن شروع به پیدا کردن رفتارهای درست و غلط می کنند به همین دلیل باید حواستان باشد که از روش تربیت سهل گیرانه استفاده نکنید و بدانید در هر رفتار پرخاشگرانه کودک ، چطور باید واکنش نشان دهید.
    پاسخ شهریور 18, 1395 at 3:12 ب.ظ
  17. الهام
    هیچ وقت موقع کتک خوردن از بچه ها اظهار عجز و ناتوانی نکنیم که این بدترین کاره.استفاده از عباراتی که نشان دهنده ناتوانی ما در کنترل بچه هاست اونا رو عاصی تر میکنه و یا حتی حالت هایی مثل گریه و پرخاشگری هایی که نشون بده اعصابمون به هم ریخته بدترین واکنش هست.
    پاسخ شهریور 18, 1395 at 4:16 ب.ظ
  18. منصوره
    من با نظر الهام جون موافقم.ضمن اینکه بازی خشن هم نباید با بچه ها کرد چون اون فرق بازی وشوخی و جدی را کمتر درک می کند و ممکن است همون کاری را که توی بازی انجام میده در حالت عادی هم انجام بده و بالعکس بد ما مواجه بشه و اتفاقات بعدی...
    پاسخ شهریور 19, 1395 at 2:54 ب.ظ
  19. مامان مریم
    من هم کاملا این قضیه رو حس میکنم هیچ کس با پسرم مهربون تر و قاطع تر از من نیست.چند روز پیش رفتم لوازم التحریری براش برچسب ماشین بخرم اونجا ماشین دید و خواست براش بخرم براش توضیح دادم که ما برای خرید چیز دیگه ای اونجا رفتیم و خودش هم میدونه و اونم گریه کرد منم خیلی قاطع گفتم نه.از مغازه اومد بیرون و کلی برام شیرین زبونی کرد اما تا رسیدیم خونه مامانیش و اون درو باز کرد شروع کرد به گریه و داد وهوار که من ماشین میخوام.خیلی برام جالب بود که میدونست اون بهش باج میده و یه قضیه تموم شده رو از اول باز کرد و البته من اصلا نزاشتم و اجازه ندادم به خواسته اش برسه.و جالب تر از همه هفته بعد با باباش از بغل اون مغازه رد شدن و همسرم گفت وایساد و گفت بابا من همه این ماشینا رو خودم دارم و بعد با تک بکشون خداحافظی کرد و رفت.پسرم منو اوایل چند باری تو عصبانیت زد و با دیدن عکس العملم تمومش کرد اما باباش رو هنوزم تو عصبانیت گاهی میزنه و اونم اصلا انگار نه انگار.و البته بازم من مداخله کردم و بهش گفتم این کارش تنبیه داره و پارک تعطیل میشه.و کاملا موافقم که بچه ها خوب میدونن با کی باید چه برخوردی داشته باشن و نکته خیلی عالی بود که روزایی که کمتر بهشون توجه بشه حسش میکنن و پرخاشگر میشن.
    پاسخ شهریور 20, 1395 at 3:55 ب.ظ
  20. نسرین
    نمیدونم چرا پسر من کلا به زدن میونه ای نداره. وحتی تو بازی وقتی بهش میگم مثلا الکی بابا رو بزن یه لحظه فکر میکنه و ناراحت میشه و نمیزنه.حالا اینقدر باباش باهاش کار کرده که یه کم مشت میزنه که اونم خودش همیشه بعدش میگه بازی بود و شوخی بود.نمیدونم چرا اینقدر با وجدانه.شایدم هنوز بچه است و زدناش بعدا قراره شروع بشه.
    پاسخ شهریور 21, 1395 at 12:24 ب.ظ
  21. فهیمه
    دختر من از 18 ماهگی که از شیر گرفتمش خیلی لح میکرد و منو دندون میگرفت و اخم و دعواهم هیچ تاثیری روش نداشت بزرگتر هم که شد نوعش عوش شد و دیگه دندون نمیگرفت به جاش چنگ مینداخت و مشت و لگد می زد.دختر منم از اون دسته بچه هاییه که هرگز کتک نخورده و بعضی وقتا میگم اگه کتک می خورد می فهمید درد داره و دیگه کارش رو تکرار نمی کرد ...ولی اصلا دلم نمیاد اینجوری بهش بفهمونم.همهی توصیه های روانشناسانه رو هم به کار بردم ولی فایده نداشته.
    پاسخ شهریور 23, 1395 at 8:20 ق.ظ
    • روان شناس کودک و نوجوان
      دوست عزیز اخم و دعوا کردن کودک هنگامی که کارهای لجبازانه انجام می دهد نه تنها تاثیری در کاهش ان رفتارها ندارد بلکه باعث شدت گرفتن انها می شود زیرا خشم را در کودک ایجاد کرده و کودک برای برون ریزی هیجان خشم خود رفتارهای لج بازی بیشتری را بروز می دهد و همین طور رفتارهای پرخاشگرانه. کتک زدن یا نزدن شما تاثیری در رفتار ندارد، کودک یاد گرفته با زدن روی شما تاثیر بگذارد و شما را عصبانی کند یا به مقصود خود برسد. بعلاوه اصلا تصور نکنید که تنبیه کردن و کتک زدن باعث می شود که کودک شما طعم این رفتار را بچشد و ان را انجام دهد که چه بسا کودک را وارد یک حلقه معیوب کتک خوردن-خشم-جبران-کتک زدن می کنید. هرگز هرگز هیچ کودکی با کتک خوردن به قول معروف ادب نمی شود.. توجه کنید هرگز!!! درمورد راهبردهای روان شناسی هم باید ذکر کنم حتما از راهبردهای درست و علمی استفاده کنید و نکته مهم صبور بودن شماست در استفاده از این راهبردها. فراموش نکنید هر تغییری در کودک زمان بر است و با یک بار امتحان کردن یک راهبرد مایوس نشوید!
      پاسخ شهریور 24, 1395 at 7:14 ق.ظ
  22. سمانه
    من چون بچه ندارم مهر و محبت مادری رو تا حالا تجربه نکردم ولی به نظرم الان که کوچیکه باید جلوش وایسین فوقش شما یکی دو بار دلتون براش میسوزه بعدش که این کار از سر دختر نازتون افتاد و تکرار نشد هم شما یادتون میره هم دخترتون.ولی اگه ادامه پیدا کنه و ملکه ذهنش بشه حرمتا فراموش میشه نیازی نیست دستشو محکم فشار بدین یا تنبیه کنین فقط کافیه که همون موقع بهش اخم کنین و قهر کنی و تا موقعی که معذرت خواهی نکرده سمتش نرین
    پاسخ شهریور 23, 1395 at 10:36 ق.ظ
    • مهسا م
      سمانه جان این حرف شما اصلا درست نیست دوست من... جلوی کودک وایسادن باعث بدتر شدن وضعیت کودک میشه. من مادر دو تا بچه هستم و می دونم که چه تاثیری روی بچه ها داره. تمام رفتارهای اشتباهی که با بچه اولم داشتم روی بچه دومم تکرار نکردم و در نهایت بچه دومم خیلی از لحاظ شخصیتی و روحیه قوی تره... بچه اولم رو توی کودکی زیاد دعوا کردم و چند بار کتک خورد الان هم واقعا پشیمونم چرا این کارارو کردم. قهر کردن از همه چی بدتره چون بچه ها فکر می کنن محبتو از دست دادن و خیلی توی روحیشون تاثیر می ذاره.
      پاسخ شهریور 24, 1395 at 7:18 ق.ظ
  23. شهره
    به نظر من وقتی بچه ای برای اولین بار که دستشو روی بزرگتر بلند میکنه ، اطرافیان با حساب بچگی و بامزه بودنش میذارن و میخندن که در این صورت بچه ای که در اولین کتک زدنش باعث خنده بزرگتر ها میشه و نوعی در جلب توجه کردن موفق میشه و از طرفی هم کسی در مقابل رفتارش اعتراضی نمیکنه این کارشو تکرار میکنه.و گاهی هم با زدن بچه ها در مقابل پدر و مادر در مقابل خواستشون تسلیم میشن و هر چیزی که می خوان رو میدن.حتی من دیدم پدر و مادر هایی رو که بعد از کتک خوردن از بچه اونو بغل میکنن بوس بارونش میکنن.قربون صدقش میرن یا اجازه میدن آنقدر بچه بزنه دلش خنک بشه.پسر من اولین باری که منو زد بهش نگاه اخم آلودی کردم که کوچیک بود و نفهمید برای بار دوم اون دستی رو که زد محکم تو دستم نگه داشتم و خیلی جدی بهش تذکر ددم کتک زدن کار خوبی نیست عذر خواهی کن.نمیدونم روشم درست یا اشتباه ولی جواب میده و من نتیج ه خوبی گرفتم.
    پاسخ شهریور 24, 1395 at 9:33 ق.ظ
  24. مامان مریم
    من احساس میکنم چون ما همیشه باهاشون زیادی مهربونیم اینا از هر جا کم میارن میان سراغ ما و البته همسرم هم با اطمینان میگه که از خود ما یاد میگیره.اما من بچه هایی رو دیدم که اصلا از پدر و مادرشون کتک نخوردن اما بازم این کا رو میکنن.ااما خوب وقتی این کار رو کردن باید هر طور هست بهشون نشون بدیم که این کار ما رو ناراحت میکنه یا حتی ممکنه بابت این کار تنبیه یشن.
    پاسخ شهریور 24, 1395 at 10:13 ق.ظ
  25. فهیمه
    دختر من که منو میمرگونه.از هر چی و هر جا ناراحت میشه منو میزنه.خیلی حرصمو درمیاره ولی فکر میکنم گناه داره بزار ناراحتیشو سر من خالی کنه، اون موقع هیچی نمیگم بعدش یا بهش تذکر میدم یا دعواش میکنم و براش خط و نشون میکشم که دیگه نباید منو بزنی ...حتی پیش مشاور هم رفتم میگفت حق نداره تو رو بزنه، نباید بهش رو بدی.دستشو بگیر فشار بده بگو زور من خیلی بیشتره.یه بار که این کارو کردم خیلی غرورش جریحه دار شد و احساس ضعف بودن کرد خیلی دلم سوخت و دیگه دلم نیومد بهش حالی کنم زور من بیشتره و ولش کردم به حال خودش اگه راه چاره ای دارید به من بگید خوشحال میشم.
    پاسخ شهریور 25, 1395 at 7:43 ق.ظ
    • مژگان ن
      متاسفانه این طور که مشاورتون می گن نیست و نشان دادن زور خود به کودک نتیجه خوبی در پی نخواهد داشت همانطور که در عمل هم خودتان متوجه شدید.وقتی کودک در حال ابراز هیجانات منفی و یا خشم خود است و شما واکنش منفی تری بروز دهید تنها اتفاقی که میفتد تشدید رفتار و هیجان منفی کودک است. راه درست حوصله مادرانه می خواهد و زمان بر است. فراموش نکند هر تغییری به راحتی صورت نمی پذیرد. زمانی که کودک برون ریزی های هیجانی منفی مانند پرخاشگری و کتک زدن دارد بهترین راه نادیده گرفتن رفتار کودک است. این مسئله منجر می شود که کودک متوجه شود رفتارش تاثیری بر محیط و دیگران ندارد و در نهایت بعد از یک حوصله به خرج دادن یک ماهه رفتار منفی کاهش می یابد. برای اشنایی با اصول درست نادیده گرفتن و دیگر رفتارهای مقابله با رفتار منفی کودک به لینک مقاله زیر در همین سایت رجوع کنید: https://kodakonojavan.com/%D8%B1%D9%88%D8%B4-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D9%84%D8%AC%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86/
      پاسخ شهریور 30, 1395 at 11:05 ق.ظ
  26. سمانه
    به نظر من پدر و مادر ها حرمت مرتبه و منزلت خودشون رو باید حفظ کنن.نباید خیلی با بچه ها احساس صمیمیت کنیم طوری که فکر کنن من مادر یا پدر مثل دوست توی مدرسه و مهد کودکشونیم.هر چی خودمون در برابر فرزندانمون پایین بکشیم این موضوع بیشتر گریبان گیرمون میشه ...باید بچه هامون مقام و مرتبه مادر و پدرشون درک کننوکه اینم بسته به نوع تربیت بچه هامونه
    پاسخ شهریور 31, 1395 at 6:06 ق.ظ
    • مژگان ن
      بله درسته .. ولی به یاد داشته باشید نشان دادن مقام و مرتبه مساوی با اخم کردن و دعوا کردن و یا زورگویی به کودک نمی باشد. یک روش تربیتی درست، مقتدرانه و قاطعانه به راحتی مرزها را مشخص می کند بدون هیچ گونه تنش بین والدین و کودک
      پاسخ شهریور 31, 1395 at 8:43 ب.ظ
  27. ناشناس
    به نظر من گاهی اوقات کتک زدن به خاطر جلب توجه می باشد.اگر به کودک بیشتر توجه شود کتک زدن او کاهش پیدا می کند.
    پاسخ شهریور 31, 1395 at 6:42 ق.ظ
  28. مشاور
    کودک نیاز به توجه دارد به طور معمول او ترجیح می دهد از راههای مثبت یعنی با انجام کارهای خوب این توجه را به دست آورد اما اگر تشویق کارهای خوب به اندازه کافی نباشد و کودک موری بی توجهی قرار بگیرد، برای او توجه منفی هم بهتر از بی توجهی است.کودکی که اغلب مورد غفلت واقع می شود ممکن است بعد از مدتی کشف کند که اگر جنگ و دعوا راه بیندازد و دیگران را بزند در مرکز توجه دیگران قرار می گیرد.
    پاسخ مهر 2, 1395 at 9:42 ق.ظ
  29. دریای آبی
    سلام دوستان من پسر ساله ای دارم خیلی پرخاشگره و کتک کاری میکنه تو مهد کودک دوستاش رو بدون دلیل میزنه.خیلی راهها رو امتحان کردم تشویق تنبیه ...ولی هنوز نتیجه ای نگرفتم میتونید کمکم کنید؟
    پاسخ مرداد 1, 1396 at 4:47 ب.ظ
  30. mahdavii
    سلام وقت بخیر خواهرزاده من پسر سه ساله و خشن و پرخاشگر هست و با دختر دو ساله من کتک کاری میکنه دخترم ازش میترسه و بدجور گریه میکنه به نظرتون باید رفت و آمد را با خواهرم قطع کنم؟
    پاسخ مهر 17, 1396 at 5:07 ب.ظ
    • روانشناس کودک
      با سلام... دختر شما بعدها در جامعه با این گونه کودکان زیاد روبرو خواهد شد و شما نمی توانید همه را کنترل کنید... بهترین رفتار اینه که به خواهرتون کمک کنید تا رفتار فرزندش را تعدیل کند و نزد مشاور برود.
      پاسخ آبان 22, 1396 at 9:11 ق.ظ
  31. مامانی
    سلام پسر دو سال و سه ماهه ای دارم که هوش بسیار بالایی دارد و بسیار اجتماعی و با ادب است ولی جدیدا از بچه های اطرافش زدن رو یاد گرفته و بچه ها و گاها بزرگتر های را میزند.هر چه وسایل تشویقی براش میگیریم و تشویقش میکنیم فایده ندارد/دعوایش هم میکنیم فایده ندارد .خواهشا بگید چه جوری باهاش رفتار کنم تا دیگه کسی رو نزنه.خییلی ممنون
    پاسخ مهر 19, 1396 at 11:15 ق.ظ
    • همیار
      سلام مادر عزیز وقتی عصبانی میشه کسی رو میزنه یا زدن براش یک بازی شده؟ اگر در هنگام عصبانیت این کار رو میکنه که خب باید کنترل خشم رو بهش یاد بدید و رفتار مناسب رو جایگزین کنید اگر براش بازی شده که بی توجه باشید و گاهی دستش رو بدون اینکه نگاش کنید بگیرید و مانع شید تا جایی که میتونید غیر مستقیم وارد بشید برای آموزش و جایگزین رفتار مناسب بهتره وقتی این کا رو کرد با لحن آروم بگید مامان این کار درد داره این کار خوبی نیست ما نباید کسی رو بزنیم سعی کنید قبل از اینکه بزنه دستش رو بگیرید و مانع شید بعد که تکرار کرد بگید مامانی یادت رفت من که گفتم درد داره نباید کسی رو بزنیم .
      پاسخ مهر 20, 1396 at 6:10 ب.ظ
    • روانشناس کودک
      سلام دوست عزیز. وقتی فرزندتون کسی رو میزنه در گام اول با گفتار بهش جدی بگید که کار صحیحی نمیکنه و اگر تکرار کرد با کم محلی و بی محلی بهش بفهمونید که کارش اشتباهه. از تنبیه فیزیکی بشدت پرهیز کنید و سعی کنید تنبیهاتون از نوع زدن و یا داد زدن نباشه. نادیده بگیرینش.
      پاسخ آبان 6, 1396 at 10:10 ب.ظ

گفت و گو با مشاور کودک و نوجوان