خجالت یا کمرویی و کناره گیری اجتماعی کودکان

هنگام مشاهده ی جمعی از کودکان در اتاق بازی واکنش ها وتعاملات متفاوتی در هر یک به چشم می خورد. گروهی در گروه های کوچک با یکدیگر در تعاملند، شاید در یک بازی پویای جمعی یا یک بازی یک بازی نقش و وانمود سازی. گروهی دیگر در کنار هم بازی می کنند نقاشی می کشند، با بلوک ها ساختمان سازی می کنند و یا هر از هر چند گاهی بر انچه بقیه انجام می دهند نظارت می کنند. اما در این میان گروهی هم هستند که در گوشه ارام و به تنهایی مشغول بازی هستند و یا اینکه بازی همسالان را مشاهده می نمایند بدون انکه به انها ملحق شوند.

کمرویی در کودکان یک پدیده تقریبا طبیعی است. کمرویی زمانی اتفاق م یافتد که کودک به علت ترس یا خجالت از رویارویی با ناشناخته ها در اینجا، تمایلی به ابراز احساسات یا ارتباط متقابل با دیگران ندارد. به علل کمرویی کودکان می پردازیم و رو شهایی را توصیه می کنیم که می تواند به آنها کمک کند از این قالب بیرون بیایند و اعتماد به نفس پیدا کنند. همیشه اندکی کمرویی در وجود کودک باقی می ماند و این گاهی خوب است. با وجود اینکه راحت تر می توان کودکان خجالتی و ترسو را کنترل کرد اما کمرویی بیش از حد (اگر از همان ابتدا درمان نشود) ممکن است رشد کودک را در آینده متوقف کند.

کودکانی که بر کمرویی خود غلبه نکرده اند، در دوران بزرگسالی تبدیل به آدم های تنهایی می شوند که از مهار تهای اجتماعی بی بهره اند. به همین دلیل است که از همان ابتدا باید بر این کمرویی غلبه کرد وگرنه عزت نفس کودک را کاهش داده و ب هطور کلی مانع رشد شخصیتی وی می شود.

خجالت یا کمرویی یک عاطفه اجتماعی است. آثار و علائم این حالت بیشتر در میان جمعی از افراد است که در کودک ظاهر می شود. این حالت از احساس خود کم بینی سرچشمه می گیرد و در برخی موارد آنقدر شدت می یابد که تمامی شخصیت فرد را تحت تأثیر قرار می دهد به طوریکه چنین کودکی در اینده از انجام اعمال روزمره در زندگی اجتماعی باز می ماند و بسیاری از موقعیت ها و فرصتهای اجتماعی خود را به سادگی از دست می دهد، چنین فردی از حضور در اجتماع دچار ناراحتی های گوناگونی می شود که در وضعیت جسمانی او نیز اثر می گذارد و این موضوع عدم قاطعیت و کمرویی تأثیر شدیدی بر عملکرد و کارایی اجتماعی فرد می گذارد.

اگر در مورد رفتار غیراجتماعی این قبیل افراد چاره ای اندیشیده نشود فرد دچار استرس های شدید شده و احتمالاً خطرناکترین و حادترین وضع را برای ابتلا به بیماری های شدید روانی مانند اسکیزوفرنی و یا افسردگی خواهد داشت. کمرویی یک مشکل فردی بی سروصدا می باشد و چنان شایع گشته که می توان آن را یک بیماری اجتماعی نامید. زیرا کمرویی موجب اضطراب اجتماعی، هراس اجتماعی، عدم اعتماد به نفس، نداشتن مهارت های اجتماعی و عدم سازگاری با جمع می شود.

کمرویی یک ناتوانی و معلولیت فراگیر اجتماعی است که به نظر می رسد علایم آن با فوبیای (ترس) اجتماعی هم پوشانی دارد و تقریبا ۱۸ تا ۴۹ درصد افراد کمرو دارای ملاک های تشخیص فوبیای اجتماعی هستند. با در نظر گرفتن این داده ها، توافق کلی بر این است که جداسازی سازه های کمرویی، فوبیای اجتماعی و اضطراب اجتماعی دشوار است و این سازه ها از نشانه های هم پوش برخوردارند. در هر جامعه ای درصد قابل توجهی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان با این اختلال رفتاری و بازدارنده رشد شخصیت اجتماعی مواجه هستند. در بسیاری از مواقع کمرویی، اصلی ترین مانع شکوفایی قابلیت ها، خلاقیت ها و ایفای مسئولیت ها است.

کمرویی، به عنوان یک سطح ناسالم در ذهن برای افرادی که در جوامع غربی زندگی میکنند، تبدیل شده است تا جایی که نشانه های رفتاری آن دلالت بر یک شکست در رسیدن به برخی از ارزش های فرهنگی دارد که به طور فزایندهای به عنوان مشکلی که باید درمان شود، تعریف شده است. مردم خجالتی از رابطه با دیگران اجتناب میکنند. آنها مسوولیت خود را در ایجاد رابطه با دیگران انکار کرده و اضطراب آنها زمانی آشکار میشود که در معرض تبادل و تعاملات اجتماعی قرار میگیرند.

محققان همواره به تعاملات کودکان با همسالان خود علاقه مند بوده اند مخصوصا در مورد تفاوت کودکانی که رفتار اجتماعی مقبول را در برخورد با همسالان نشان می دهند با انهایی که به هر دلیل از ارتباط با همسالان خودداری می کنند و انچه ما ان را خجالت کشیدن می نامیم در روابط بروز می دهند. بنابراین در سال های اخیر بمبارانی از تحقیقات در مورد کناره گیری اجتماعی در کودکی وجود دارد. در ادامه تاریخچه و روش های مقابله با کمرویی را در مقالات این سایت دنبال کنید.

منبع: کودک و نوجوان