ده رفتار نگران کننده در کودکان
۱۰ رفتاری که حتی درمانگر کودک را می توانند نگران کنند
بیشتر ما والدین در مورد آنچه باید انجامش دهیم نگرانیم؛ اما چگونه تفاوت بین رفتارهای رایج با رفتارهای نگرانکننده را دریابیم؟ راستش گفتنش سخت است. در تمرینهای من، والدین نگرانی زیادی ابراز میکنند، نگرانی هایی که گاه به سادگی میتوان نشانش داد و برای مرحله پیشرفت فرزندانشان سرمشق می شود.
برای مطالعه بیشتر: پنج سفسطه در مورد اضطراب کودکان
به هر حال، برخی رفتارها حاکی از نگرانیهای جدی است. در اینجا به ده تا از رفتارهایی که میتواند در متخصص بالینی کودک ایجاد نگرانی کند اشاره میکنیم:
با هیچکدام از دوستان صمیمیشان زیاد بازی نمیکنند
اگر کودکتان خیلی ناگهانی دست از بازی با دوستان نزدیکش بکشد، این یک مشکل است. مشکلی که میتواند نشانه ای از وجود یک نزاع باشد. میتوان از روی حال و حوصله ی کودک پیشبینی کرد که موضوعی پیش آمده است. هرچه که موجب این موضوع باشد، شایسته بررسی است.
به شکل نگرانی تا دیروقت بیدارند
اگر کودکتان تا دیر وقت نگران و بیدار است، نگرانیهایش به اضطراب بدل شده است. در این حالت، مهم است که به صورت حرفه ای اقدام کنیم. ابزاری در اختیار کودک بگذاریم تا با اضطرابهایش بجنگد و به قدرتمند شدن او کمک کند، تا نگذارد کودک قربانی اضطرابهایش شود.
خودشان را نیشگون می گیرند، خراش می دهند و یا دست و پایشان را می بُرند
خود-زنی خودش را به شیوههای مختلفی میتواند نشان دهد. این شیوه در بچههای کوچکتر بیشتر خودش را در نیشگون گرفتن خود، خراشیدن، یا مشتزنی به خود نشان میدهد. این رفتار در سنین نزدیک به نوجوانی و نیز این طی دوره به سمت رفتارهایی مثل بریدن و آتشزدن کشیده میشود. اگر کودکی دارید که خود زنی میکند، حتی اگر به نظرتان چندان هم جدی نیست، باید سراغ درمانگر کودک بروید تا عواطف کودک را تحلیل و پردازش کند. اینکه آنقدر صبر کنید که خود زنی اش تشدید شود، ایدهی اصلا خوبی نیست.
وقتی غمگین می شوند خانه را ترک میکنند.
کودکان تمامی سنین غالبا وقتی ناراحت و دلخور شوند مسیرشان را بیاراده به بیرون خانه کج میکنند. این رفتار، مرا بیاندازه دلواپس میکند. این مساله، فقدان ساز و کارهای کنار آمدن را که در دسترس کودک است ثابت میکند. اگر بچه ها همچنان فرار کنند، از خانه هایشان دور میشوند و ممکن است که گم شوند و حتی صدمه ببینند.
شبها نمی خوابند.
اگر کودکتان قبلا راحت میخوابید و اکنون شبها خوابش نمیبرد، چیزی پیش آمده است. به هم خوردن خواب، کلید وجود مشکلی بالقوه است. بهم خوردن خواب حتی میتواند از یک سری موضوعات انباشت شده ایجاد شده باشد؛ پس بکاوید و ریشهاش را بیابید.
هیچ چیزی نمی خورند.
اشتها نیز دقیقا مثل خوابیدن، یکی از آن کلیدهایی است که نشان می دهد اوضاع چطور پیش می رود. اگر کودکتان یکباره دست از خوردن بکشد، جای نگرانی بسیار هست. من در مورد ناخنک زدن به غذا حرف نمیزنم! بلکه سخنم راجع به از دسترفتن تمام وعدههای غذایی و دریافت مقدار کم کالری در طول روز است. بچه هایی که دست از غذا خوردن میکشند به استرس، نگرانی، یا اختلالات خلقی دچار میشوند. این امر نیازمند کنکاش بیشتری است.
پنهانکاری کنند.
بچه ها –مخصوصا نوجوانها- عموما راجع به تلفن و فعالیتهای اینترنتیشان پنهانکاری میکنند. اما وقتی که به تلفن یا کامپیوترشان نگاهی می اندازید، ترس برشان دارد –و دارم میگویم ترس برشان دارد- نگرانی من را تا حدودی افزایش می دهد.
حرفهایی مثل این می زنند که “اصلا من برای چی به دنیا آمدم؟”
برخی بچه ها اظهارات ترسناکی مطرح می کنند. البته این همیشه بدین معنی نیست که نقشه ای برای کشتن خودشان دارند. بچه های کوچکتر اغلب اظهارات کلی تر مثل جمله ی آغازی بیان می کنند. به والدین میگویم که حتی اگر این اظهارات ضرورتا بدین معنی نباشد که میخواهند بمیرند، ولی می توان ارزیابی کرد که ناشی از برخی دردهای عاطفی است، که می تواند موضوعی مربوط به خلق و خو، اعتماد به نفس یا محرکهای تنش زای زندگی باشد.
مطالب مرتبط: تفکر سالم و بدون اضطراب در کودک
به تندی رفتار می کنند، یا به طور غیر عادی پرخاشگرند.
این دو نگرانی آخر، رایج است ولی بایستی به هر حال به حساب گرفته شود. اگر کودکی تندی و پرخاشگری می کند لازم است که بی درنگ مورد خطاب قرار گیرد. بچه هایی که متوسل به رفتار خشن میشوند، تواناییِ خودتدبیری ندارند و برای کسب این توانایی، پیش از بزرگسالی به کمک نیاز دارند.
تهدید به کشتن خودشان یا فردی دیگر می کنند.
این مقاله را با شاخص ترین نگرانی به پایان خواهیم رساند. هر موقع بچه ها تهدید به آسیب رساندن خودشان یا هرکس دیگر کنند، باید مساله را جدی گرفت. ممکن است احساس کنید که کودک به دنبال جلبتوجه است، ولی حتی اگر موضوع همین باشد، همچنان نشانهی این است که اوضاع خوب نیست و آنها نیاز به کمک بیشتر دارند.
اگر کودکتان هر یک از این رفتارها را دارد، از دوستان و خانواده و پزشک متخصص اطفال یا یک درمانگر کودک بیشتر کمک بگیرید. هرگز برای کمک گرفتن زود نیست، بلکه غالبا خیلی دیر هم هست.
آیا شما نگرانیهای دیگری هم دارید که می خواهید به این فهرست اضافه کنید؟ آیا برخی از این رفتارها را در خانه تان تجربه کردهاید؟ آنها را اظهار کنید و با سایر والدین هم به اشتراک بگذارید.
آیا میدانید با شناساندن این موضوع که چه رفتارهایی باید جدی تلقی شود، می تواند مفید فایده باشید؟ این نوشته را با افراد دیگر نیز به اشتراک بگذارید.
منبع:فارس پاتوق
سلام دختری ۸ ساله دارم که در مدرسه ی دو زبانه درس می خواند او یکی از بهترین شاگردان مدرسه می باشد.دختری پر از انرژی و خستگی ناپذیر است.مشکلی که من دارم این است او را به هر کاری تشویق می کنم سرباز می زند و از پیگری کارهای سخت گریزان است.و این مسئله مرا بسیار نگران می کند چون بسیاری از کارها را به دلیل سخت بودن و نیازمند بودن رها می کند و آنهارا پیگیری نمی کندو. و من نمیدانم که چه باید بکنم؟
با سلام. این مسئله به میزان مسئولیت پذیری و اعتماد به نفس دختر شما بر می گردد. اما نکته مهم تر از ان شکل این تکالیف و میزان سخت بودن آنهاست. ما نمی دانیم شاید تکالیفی که انتظار دارید کودک انجام دهد اصلا مناسب سن وی نباشند.
سلام دخترم خیلی حرفهای بد میزنه مثلا وقتی عصبانی میشه بهم گاو خر، بی ادب، کلا از این حرفها میزنه.نمیدونم چجوری باهاش برخورد کنم که این عادتش رو ترک کنه سه سال و نمیشه.بعضی وقتهای عصبانی میشم این جرفهاش میشنوم کتکش میزنم بعدش پشیمون میشم.
سلام.
ی دختر ۳ساله دارم که بعضی وقتا به پهلو دراز میکشه و دست روزانو ها میذاره و خودشو سفت میکنه(قفل میکنه) البته هشیارهم هست.
هرچی میکشیمش یاسرگرمش میکنیم یادعواش میکنیم چند لحظه بعد بازم شروع میکنه…
لطفا مارو از نگرانی درارید.
ضمنا چند دکتر هم بردیمش بیفایده بوده…
با سلام خدمت شما دوست عزیز
نگرانی شما قابل درک می باشد اما اطلاعات بیان شده توسط شما در اینجا برای پاسخ محدود می باشد .آیا منظور شما رفتاری شبیه خودارضایی می باشد؟ از نظر رشدی فرزندتان در حالت نرمال قرار دارد از نظر حرکتی ، کلامی ، عاطفی و…؟ آیا از نظر رشد بدنی فرزندتان رشد طبیعی را طی کرده اند؟ دقت کنید که حافظه بلند مدت در کودک شما تا حدودی شکل گرفته است بخاطر همین شما نمی توانید از ترفند حواس پرت کردن استفاده کنید چون کودک شما حتی اگر برای چند دقیق حواسش از آن موضوع پرت شود باز آن را به یاد می آورد و به سراغ آن می رود بهتر است از این سن به بعد سعی کنید با قصه یا بازی رفتارهای اشتباه فرزندتان را ترمیم کنید . در مورد این رفتار فرزندتان اگر از نظرتان شبیه خودارضایی است باید بدانید که ممکن اسن تنها بخاطر تکرار آن این رفتار در او شکل گرفته است و به معنایی که برای شما وجود دارد این عمل صورت نمی گیرد و یا اینکه نوعی گرفتگی وجود داشته باشد که با آن فرزندتان سعی می کند آن را برطرف کند مثل قلنج در کودکان بهتر است برای بررسی دقیق این موضوع اول از نظر جسمی با پزشک مشورت کنید و در صورت نبودن مشکل جسمی با یک روانشناس متخصص کودکان در این زمینه مشورت کنید تا بررسی لازم صورت گیرد.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
شاد باشید
سلام من یه پسر یک سال و نیمه دارم که بصورت مداوم اقدام به نیشگون گرفتن و چنگ زدن و سیلی زدن و مشت کوبیدن تو سر و صورت همه داره و هیچ فرقی هم براش نمیکنه که اون شخص کیه ولی فقط موهای عمویش که هفت سال داره رو میکشه نمیدونم باهاش چیکار کنم نادیده گرفتم درست نشد باهاش حرف زدم درست نشد تهدید کردم درست نشد تنبیه کردم درست نشد واقعا دیگه خسته شدم خیلی جیغ میکشه و خودمم می‌دونم از عمویش یاد گرفته ولی متاسفانه ما باهم توی یه ساختمان زندگی میکنیم و نمیتونم جلوی رفت و امدش رو بگیرم توی هر مهمونی میریم با دختر خالش که دو ماه ازش کوچیک تره دعواشون میشه و ناراحتی به وجود میاد حتی بزرگتر ها رو هم وقتی بوسش میکنن میزنه یا با دست یا با هرچی که دستش باشه ولی بعضی وقتا هم کسایی رو که بی اجازه بوسش میکنم رو میزنه تو رو خدا راهنمایی کنین ممنون از سایتتون
پاسخجولای ۳, ۲۰۲۰ در ۱:۴۶ ب.ظ
سلام به شما نیلوفر جان
قابل درک هست که شما دوست دارید فرزندتان سبک رفتاری بهتری داشته باشد اما دقت کنید که فرزند شما تنها یک سال و نیم دارد و بیشتر رفتارها را بدون در نظر گرفتن عوارض آن الگوبرادری می کند در کنار اینکه هنوز به مرحله تعامل نرسیده است و اگر از چیزی ناراحت باشد ممکن است با گریه و یا زدن و… واکنش نشان بدهد در این مورد بهتر است از هرگونه تنبیه بدنی خوداری کنید چون تایید رفتارهای او می باشد و دقت کنید که دیگران بهتر است بدون اجازه او را نبوسند و شما نیز بهتر است اصراری به این کار نداشته باشید و سعی کنید خودتان نیز برای بوسیدن او اجازه بگیرید و از دیگران نیز بخواهید که این کار را انجام بدهند .
۱. از نظر رشدی زبانی کودکتان در چه مرحله ای می باشد؟
۲. می تواند با همسالان خود و بزرگسالان ارتباط موثر داشته باشد؟
۳. یادگیری و تمرکز او قابل پذیرش برای سن خودش می باشد ؟
سلام
مهدیه پسر یک سال و نیمه دارم که بصورت مداوم اقدام به نیشگون گرفتن و چنگ زدن و سیلی زدن و مشت کوبیدن تو سر و صورت همه داره و هیچ فرقی هم براش نمیکنه که اون شخص کیه ولی فقط موهای عمویش که هفت سال داره رو میکشه نمیدونم باهاش چیکار کنم نادیده گرفتم درست نشد باهاش حرف زدم درست نشد تهدید کردم درست نشد تنبیه کردم درست نشد واقعا دیگه خسته شدم خیلی جیغ میکشه و خودمم می‌دونم از عمویش یاد گرفته ولی متاسفانه ما باهم توی یه ساختمان زندگی میکنیم و نمیتونم جلوی رفت و امدش رو بگیرم توی هر مهمونی میریم با دختر خالش که دو ماه ازش کوچیک تره دعواشون میشه و ناراحتی به وجود میاد حتی بزرگتر ها رو هم وقتی بوسش میکنن میزنه یا با دست یا با هرچی که دستش باشه ولی بعضی وقتا هم کسایی رو که بی اجازه بوسش میکنم رو میزنه تو رو خدا راهنمایی کنین
ممنون از سایتتون
ممنون از پاسخگویی شما
هر چی می‌شنوه رو تکرار میکنه و منظورش رو به طور واضح بیان میکنه با کلمات به هم ریخته بجز دستشویی
در مواجهه با هم سن و سالاش ارتباط خوبی میگیره و میخواد بهشون محبت کنه اما به جایی نمیخوره که بخاطر کوچیک ترین چیز جیغشون بالا می‌ره البته بیشتر با کسایی که بخوان اذیتش کنن یا بزرگتر ها حساسیت نشون بدن این کارو میکنه
هوش یادگیری بالایی داره و نسبت به بچه های اطرافش بیشتر منظور رو درک میکنه و میفهمه و حتی با بزرگتر ها هم ارتباط خوبی داره توی پارک یا فضای عمومی که میریم بدون ترس ازمون جدا میشه و با بقیه ارتباط میگیره (که خوب این هم موضوعیه که مشکل ساز شده و اصلا نمی شینه یک جا و از کسی نمیترسه)
ببین نیلوفر جان همانطور که توضیح دادم فرزند شما تنها یک کودک می باشد که هنوز مسیر های ارتباطی لازم را نمی شناسد و بهتر است اگر دو کودک باهم بحث می کنند در کنار جدا کردن آنها وارد بحث آنها نشوید و نیاز است در مورد این موضوع هردو خانواده توافق داشته باشند چون دو کودک هم سن آن هم در این سن نحوه ارتباط و قوانین و… را متوجه نمی شوند پس تنبیه و دعوا کردن برای آنها فایده اید ندارد سعی کنید که اگر اسباب بازی یکدیگر را می خواهند با اجازه خود فرزندتان آن را به او بدهید و اسباب بازی کودک دیگر را نیز نگیرید و به او بدهید و بیان کنید این مال اوست اگر خودش خواست به تو می دهد .
در مورد رفتارهای بزرگسالان نیز شما بیان می کنید (بزرگتر ها رو هم وقتی بوسش میکنن میزنه یا با دست یا با هرچی که دستش باشه ولی بعضی وقتا هم کسایی رو که بی اجازه بوسش میکنم ) دقت کنید بیان می کنید بدون اجازه و این به این معنا می باشد که وارد حریم خصوصی او می شوند و این مشکل از فرزند شما نمی باشد پس بهتر است خودتان برای بوسیدن فرزندتان اجازه بگیرید و به دیگران نیز بیان کنید بهتر است این کار را کنند تا از لجبازی و عصبانیت کودکتان جلوگیری شود .
بهتر است سعی کنید که محیط های دیگری را نیز برای بازی کودکتان محیا کنید تا با افراد دیگر و کودکان دیگر نیز تعامل داشته باشد در زمان فعلی اگر یک سری اصلاحات رفتاری خودتان و دیگران داشته باشید و بدون تنبیه و سرزنش کودک پیش بروید این رفتارها مشکلی ایجاد نمی کند و به مرور بهبود پیدا می کند و چیز غیر نرمالی مشاهده نمی شود.
دقت کنید که در مورد عمویش چه زمان هایی این کار را می کند و رفتار عمویش با او چگونه می باشد مثلا چیزی را تکرار می کند که او دوست ندارد ، به او توجه نمی کند ، او را بدون اجازه می بوسد ، و… بیشتر این سبک رفتاری نشان دهنده خشم ، عصبانیت و یا برای توجه در این سن رخ می دهد .
ممنونم از وقتی که میذارید دقیقا همین طوره که میگید سعی میکنه لج پسرمو دربیاره از قصد وقتی ازش چیزی میخواد گوش کری میده یا وقتی موهاشو میکشه بهش اخم میکنه مادر بزرگشم پسرمو دعوا میکنه یبارم زده بود رو دستش خیلی به پسرم بر خورده بود ، لجشو در میاره چون حسادت میکنه که چرا داداشش بچه رو بیشتر او دوست داره خیلی جیغ میکشه خیلیییییییییییییییی و پسر منم جیغ یاد گرفته لجبازی یاد گرفته بعضی وقتا هیچ راهی برام نمی‌مونه واسه متوقف کردنش وقتی کار اشتباهی میکنه جز نشگون گرفتن و تنبیه یا داد کشیدن خودم خیلی ناراحتم بابت این موضوع و اینکه هروقت می‌ره پیششون فقط صدای جیغاش میاد ولی با این حال نمیتونم جلوشو بگیرم که نره پایین چیز پرتاب میکنه خیلی پسر باهوشیه در عین حال شیطون میخوام تو مسیر درست قرار بگیره چون به حرکات ورزشی علاقه نشون میده وقتی خودم تو خونه ورزش میکنم باهام تکرار میکنه فقط مشکلم همین داد ها و عصبانیت ها و زدن ها و لجبازیاشه …
ببین عزیزم شما داری در مورد یک کودک یک سال و نیمه صحبت می کنی و این آنالیز های بزرگسالانه ای که دارید به درد اون نمی خورد اون تنها راهی که در این سن برای دفاع از خودش داره گریه کردن و جیغ زدن هست .
دقت کنید که هرچقدر که شماها نیز همین رفتار را با او داشته باشید این رفتار در او تثبیت بیشتری می شود چون او اینگونه فکر می کند که اگر بد است پس چرا مامان انجام میدهد ، چرا عمو انجام می دهد ، پرا مادر جون انجام می دهد و…. پس این رفتار خوبی هست پس بهتر است در اولین اقدام هرگونه تنبیه بدنی را حذف کنید در کنار اینکه بدون بی احترامی به خانواده همسرتان چون در هر صورت این شرایط و جیغ زدن مداوم آنها را نیز عصبانی و ناراحت می کند در کنار اینکه کودک شما را دوست دارند سعی کنید که کودکتان را بغل کنید به او بگوید که می دانید ناراحت و یا عصبانی هست اما تا زمانی که آرام نباشد نمی توانید بفهمید او چه می خواهد سعی کنید که او را تشویق به بیان کردن کنید در کنار اینکه توجه کنید او هنوز به رشد زبانی کافی نیز نرسیده است و به همین دلیل از گریه و جیغ بیشتر استفاده می کند.
سعی کنید که اگر به ورزش علاقه دارد از سی دی های آمزوشی کودکان و یا مقداری که بزرگ تر شد کلاس های ورزشی را می توانید در برنامه او قرار بدهید دقت کنید که هرچقدر که محیطی را در منزل محیا کنید که او بیشتر آن را دوست دارد میزان رفتن او به خانه افراد دیگر کاهش می یابد در کنار اینکه او می تواند با وسایلی بازی کند که دوست دارد و مناسب سنش می باشد .
سعی کنید که از جملاتی چون من دیگه مامانت نیستم ، دوستت ندارم و… استفاده نکنید بیان کنید که شما از او ناراحت می باشید اما از تهدید به رفتن و دوست نداشتن استفاده نکنید.
در منزل در آرامش و با تعامل و صحبت با او برخورد کنید حتی اگر او رفتار مناسبی ندارد نیاز است که او بتواند به مرور شیوه بهتر ارتباطی را پیدا کند و در این مسیر بازهم تکرار می کنم به شرایط سنی کودکتان توجه کنید چون او نمی تواند احساساتش را به درستی و بدون علایم بدنی بیان کند اما شیوه درست ارتباط باعث می شود که میزان گریه ، عصبانیت و… او کاهش یابد.
سلام من یک دختر ۲ سال و ۱۱ ماهه دارم که از صبح با گریه بیدار میشه بهونه پدرش که سر کاره میگیره شبا با نیشگون های ریز بازوی باباشو میگیره پسر خاله و دختر خالش که پیششن یکم بزرگترن سر به سرش که میزارن یا محلش که نمیزارن عصبی میشه جیغ میکشه هرچی که اونا دارنو میگیره میگه مال خودمه اونا درس میخونن دفترشونو برمیداره اگه بهش یه ورق و یه مداد بدن اروم میشه ولی اگه ندن منو میکشه حتی توی خوابم خواب اینکه اونا دارن اذیتش میکننو میبینه من و خواهرم جاری هستیم جوریه که هر روز پیش همیم نمیدونم باید چیکار کنم دخترم وقتی خونه ی خودمون هستیم با خواهر ۱ سالو نیمش بازی میکنه میخندن ولی وقتی پیش خواهرزاده هام که میریم خواهر خودشو میزنه میگه منو اذیت میکنه منم خیلی عصبی شدم همش داد میزم یا حرفمو که گوش نمیکنه میزنمش ولی خودمم بعدش گریه میکنمو ازش معذرت خواهی میکنم انقدر بهم فشار میاد که رفتم دکتر قلبم درد گرفته بود بهم گفت برای عصبی شدنه نباید عصبی بشم دوست دارم همش بخنده اشکال نداره اگه خونه کثیف کنه یا هر کاری فقط گریه که میکنه عصبی میشم نمیتونم ا
سلام به شما فاطمه جان
ببین عزیزم در این مسیر خب وابستگی فرزند شما به شما و یا پدرش یک امر طبیعی است و خب در این مسیر بعد از بیدار شدن او بهتر است در آرامش به او بیان کنید که بابا رفته سرکار و ظهر حتما پیش ما می آید و برایش شرایط سرگرمی را ایجاد کنید که دوست دارد.
اما در مورد رفتار با دختر و پسرخاله هایش در هرصورت اینکه شما بیان می کنید آنها سر به سر او می گذارند خب این چیزی نیست که توقع داشته باشیم کودک شما به آن واکنشی نشان ندهد در هرصورت او این شرایط را دوست ندارد و خب بهتر است که در احترام به آنها بیان کنید که لطفا این کار را نکنند .
در کنار اینکه خب شما برایش وسایل سرگرم کننده داشته باشید تا با آن مشغول شود و اگر به کاغذ و مداد علاقه دارد خب برایش تهیه کنید.
داد زدن شما و یا دعوا کردن او یعنی اینکه به او می گوید این رفتار درست است و خب او نیز احتمال اینکه در زمان ناراحتی و نارضایتی و عصبانیت این رفتار را تکرار کند بیشتر می شود در آرامش به او می توانید قوانین را بگوید یعنی اگر می خواهد وسایل دیگری را بردارد آرام اما محکم بیان کنید که این وسایل مال او نیست و تا زمانی که اجازه ندهند نمی توانیم به آن دست بزنیم در این مورد محکم باشید اما آرامش داشته باشید.
در هروصورت داشتن دو فرزند در این شرایط سنی که هردو به مراقبت و همراهی زیادی نیاز دارند خب می تواند سختی زیادی به همراه داشته باشد و این شما شرایط روحی بهتری داشته باشید اهمیت زیادی دارد بهتر است به روانشناس مراجعه کنید تا در کنار کمک به بهبود شرایط روحی شما کمک شود تا بتوانید در مسیر ارتباطی با فرزندانتان نیز بهتر پیش بروید.
سلام وقت بخیر ، پسر ۲/۵ساله دارم، خیلی خوب صحبت نمیکنه ب تازگی چند جمله میگه ولی منظورشو خوب میرسونه، خواب و خوراکش خوبه، فقط مشکلی که داره خیلی زود عصبانی میشه ، لگد و مشت میزنه ، نیشگون میگیره طوری که همیشه دستام زخمی هستش ، واقعا موندم چیکارش کنم
کوچیکتر که بود یهو می‌دیدم سرشو میکوبه به زمین، ظاهراً از سرش افتاده ولی نیشگون گرفتن و گریه‌های الکیش عذاب اوره
مثلاً داره بازی میکنه یه چی از دستش میفته میاد منو میزنه، تو جمعی هستیم صدای خنده بلند بشنوه میاد منو میزنه، چیکارش کنم؟!
سلام به شما فاطمه جان
ببین عزیزم در این مسیر نیاز است که روند رشدی کودک شما به کمک روانشناس کودک بررسی شود چون با توجه به میزان حساسیت به صدا و رفتارهایی که بیان می کنید در حد آسیب دیدنش می شود خب بهتر است که در همین شرایط سنی بررسی و حل شود در کنار اینکه خب مسئله زبان او نیز بررسی می شود تا در صورت نیاز با جلسات گفتار درمانی به او کمک شود.
اما با توجه به سبک رفتاری و نوع واکنش سعی کنید که حتما شرایط مراجعه کودکتان را ایجاد کنید.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/حضوری تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۸۸۴۷۲۸۶۴
سلام.پسری۴ساله ونیمه دارم.که از ۸ماهگی تاالان یکسره نیشگون میگیره وگاز میگیره.از لجبازیش نیس یا دلخوری….
ازسر ذوق همچین کاری رو میکنه یا وقتی بخواد ابرازمحبتی کنه!واقعا مونده چکارش کنم اصلا ترکش نمیده.هر راهی بگید رفتم.
شمابگید چیکارکنم؟؟؟
سلام به شما دوست عزیز
ببین عزیزم در این مورد نیاز است که شما به او بیان کنید که این رفتارش برای شما احساس خوشایندی ایجاد نمی کند و در کنار اینکه از او بخواهید که برای زوق کردنش یک رفتار جایگزین انتخاب کند که برای خودش و فرد مقابل لذت بخش باشد مثلا اینکه ببوسد و یا اینکه او را بغل کند و… در این مسیر می توانید از قصه با شخصیتی های کارتونی و یا حیوانی هم استفاده کنید که مثلا خرگوش دوستش یا مادرش و… را نیشگون گرفته و او ناراحت شده است و یا دردش گرفته به نظرت خرگوش میتونه بجای نیشگون گرفتن چه کار دیگری انجام بدهد و … در این حالت او تشویق به تفکر کردن می شود .