ده نکته برای سازگار شدن کودک با مدرسه
تسهیل پیوند کودک با معلم و همکلاسی هایش
کودکتان دیگر مثل یک بچه ی بزرگ هر روز به مدرسه می رود. اما به جای شور و اشتیاقی که شما انتظار آن را دارید، بسیاری از روزها به خصوص روزهای شنبه را می بینید که کودکتان با گریه و یا دل درد به مدرسه می رود. او تمارض نمی کند. این عکس العمل به دلیل اضطراب هایی است که بر روی بدن کودک تاثیر می گدارد، و این اضطراب ها به خصوص در کودکان ممکن به ناراحتی معده منجر شود. ولی نگران نباشید، این مسئله که کودکان برای رفتن به مدرسه نیاز به کمک ها و سازگاری هایی داشته باشند غیر معمول نیست. در اینجا ده نکته بیان شده است که در این رابطه می تواند کمک کننده باشد.
- تسهیل برقراری ارتباط کودک با معلمش.
کودکان نیاز دارند که با یک بزرگسال که به آنها احساس امنیت می بخشد ارتباط برقرار کنند. بنابراین زمانی که آنها با والدینشان نیستند، نیاز دارند که دلبستگیشان را به سمت معلمشان سوق دهند، و یا اینکه انها ممکن است انقدر اضطراب داشته باشند که نتوانند آرامش خود را به دست بیاورند و به فرایند یادگیری بپردازند. اگر شما متوجه شدید که کودکتان از رفتن به مدرسه احساس خوبی ندارد، بلافاصله با معلمش مطرح کنید. فقط کافی است که به معلمش بگویید که به نظر می رسد که فرزندم هنوز خود را با مدرسه اخت نکرده است، و شما امیدوار هستید که او بتواند توجه ویژه ای به کودکتان داشته باشد که کودکتان احساس کند که در خانه ی خودش است. هر معلم با تجربه ای این مسئله را درک می کند و توجه بیشتری برای کمک به کودکتان خواهد کرد. بسیاری از معلم‌ها کارهای ویژه ای به کودک می سپارند، که کودک می تواند با آن ارتباط برقرار کند و هر روز می تواند وظیفه ی خود را انجام دهد.
- برقراری ارتباط کودک با دیگر کودکان
کودکان نیاز دارند که حداقل با یک کودک ارتباط برقرار کنند. اگر متوجه شدید که فرزندتان با این مسئله مشکل داردبا معلمش در میان بگذارید. از کودکتان بپرسید که کدام یک از بچه های مدرسه را دوست دارد که برای بازی کردن دعوت کند. اگر کودکتان در رابطه با پاسخ دیگر کودکان برای دعوت به بازی احساس راحتی ندارد، شما می توانید همواره یکی از کودکان را با مادرش بعد از مدرسه به بستنی دعوت کنید، یا اینکه برخی از اقوام را برای شام شب جمعه دعوت کنید.
شما تنها نیاز دارید که پیتزا تهیه کنید، و بعد از صرف شام، کودکان در اطراف خانه مانند دو دوست قدیمی با هم به بازی و مسابقه خواهند پرداخت. و چه کسی می داند؟ شاید شما و دیگر والدین بتوانید این مسئله را به این راحتی حل کنید.
- به کودکتان راه حلی را نشان دهید که بتواند در طول روز به شما فکر کند
برای بسیاری از کودکان، بزرگترین چالش خداحافظی کردن و جدا شدن از والدین است. یک مراسم جدایی ترتیب دهید، مانند بغل کردن یا گفتن: «من دوست دارم، تو منو دوست داری، روز خوبی داشته باشی و من ساعت ۳ تو را می بینم!». بیشتر کودکان دوست دارند که یک عکس خانوادگی در کیفشان داشته باشند. همچنین بسیاری از کودکان دوست دارند که علامت یا چیزی مربوط به والدینشان در جیبشان داشته باشند، مانند یک قلب کاغذی که کلمه ی عشق بر روی آن نوشته شده است، یا سنگی که آن را با همدیگر در ساحل پیدا کرده اید، اینها چیزهایی هستند که اگر کودک احساس تنهایی کرد به وسیله ی آنها می تواند اطمینان خود را به دست اورد.
- اگر می ترسد او را آرام کنید.
بیشتر اضطراب های ناشی از مدرسه به از نظر بزرگسالان مسخره و احمقانه به نظر می رسند، مانند اینکه کودک فکر می کند که تا زمانی که او در مدرسه است شما ممکن است بمیرید یا ناپدید شوید. افرادی که همدیگر را دوست دارند به طور طبیعی فراق و جدایی را دوست ندارند، ولی کودک باید اطمینان حاصل کند که شما خوب و سالم هستید، مدرسه می تواند باعث شود که کودک همچنان شما را دوست داشته باشد در حالی که شما در کنار او حضور ندارید. هر گفتگویی را با اطمینان به این مسئله که «تو می دونی که ما همیشه پیش هم بر می گردیم» پایان دهید. بنابراین کودک می تواند این جمله در ذهن خود تکرار کند و نگرانی خودش را برطرف کند.
- به کودکتان کمک کنید که حتی در حال اضطراب بخندد در نتیجه او گریه نخواهد کرد.
خنده راهی است که کودک می تواند به وسیله ی آن از اضطراب خود جلوگیری کند،، هر کودکی نسبت به سازگار کردن خود با مدرسه دچار ترس و اضطراب می شود. به کودکتان فرصت دهید که تا جایی که می تواند بخندد. اگر شما می توانید خوب است که هر روز صبح یک بازی تعقیب و گریز در خانه ترتیب بدهید، یا او را به خنده بیندازید، بدین وسیله کودک شما با جدایی از شما و رفتن به مدسه راحتتر کنار خواهد آمد. شما می توانید با استفاده از منحرف کردن ذهن او در زمانی که قسمتی از مغز او در حال هورمون سازی برای استرس است از این فرایند جلوگیری کنید. شما می توانید در خانه با تعقیب و گزیز یا بالش بازی از اضطراب او جلوگیری کنید. در اینجا چند بازی ذکر شده است که می تواند فرایند فراق و جدایی را آسان تر سازید:
- «لطفا ترکم نکن.» زمانی که کتاب خواندن شما برای کودک تمام می شود و کودک از آغوش شما جدا می شود، او را به سمت خودتان برگردانید و به او بگویید که چقدر دوست دارید که در کنار شما باشد، و او را مطمئن سازید که شما نمی خواهید او را رها کنید و همیشه در کنارش خواهید بود. لحن خود را نرم و شوخ کنید تا کودک احساس آزادی و آرامش کند. ولی همچنان او به شما التماس می کند که بماند. نکته اینجاست که ترس او به این خاطر است که چقدر شما را می خواهد و به شما نیاز دارد، بگذارید او کسی باشد که خانه را ترک می کند. مثل همیشه او را بغل کنید و او را بخندانید.
- بازی بای بای. یک مدلی از بازی قایم باشک هست که تنها اضطراب جدایی را به خنده در کودک تبدیل می کند. بگویید «بیا بازی بای بای را انجام دهیم.» شروع به خارج شدن کنید ولی از در خارج نشوید، اگر شما واقعا بروید این این کار برای کودک ترسناک است. به جای آن در بسته را که شما می خواهید از آن خارج شوید را باز کنید، در حال حاضر برای کودک این کار سرگرم کننده است. پس از آن عکس العملتان به صورتی باشد که شما از جدایی می ترسید، و دوباره بپرید داخل و به سمت کودکتان بروید و به او بچسبید. بگویید «من دلم برات تنگ شده بود! من هرگز نمی خواهم که از تو جدا شوم!» در آخر ، شجاعت خود را به دست بیاورید بگویید «بسیار خوب، بگذار دوباره سعی کنم! من شجاع خواهم بود!» و دوباره شروع به ترک کردن کنید. ولی دوباره، بازگردید و حتی قبل از اینکه از دید او خارج شوید بازگردید و به سمت او بروید، این کار کودک را به خنده می اندازد بخصوص اگر شما به صورت احمقانه ای این کار را انجام دهید و نشان دهید که خیلی نگران هستید. این بازی را ادامه دهید و بگذارید که او داد بزند و شما داد بزنید تا زمانی که او را وادار به خندیدن کند با این کار سطح اضطراب و ترس خود از دور ماندن از او را به کودک نشان می دهید.
۶- ارتباطتان را حفظ کنید
روز کودکتان را با پنج دقیقه ماندن در رختخواب یا بر روی کاناپه شروع کنید. و ۱۰۰ درصد توجه خود را به این معطوف کنید که چقدر او را دوست دارید. از این مسئله اطمینان حاصل کنید که هر روز وقتی که بعد از مدرسه کودکتان را می بینید زمان خاصی را صرف شنیدن اتفاقاتی که در ان روز برایش اتفاق افتاده است کنید. از این مسئله اطمینان حاصل کنید که یک برنامه ی طولانی قبل از خواب برای ایجاد احساس امنیت در کودک داشته باشید.
- در رابطه با نگرانی های کودک تان هوشیار باشید.
اکثر اوقات، کودک بعد از چند هفته نسبت به اضطراب و نگرانی هایش احساس آرامش خواهد کرد، ولی برخی مواقع ناخشنودی خود را نسبت به مسائل جدی تری ابراز می کند: ممکن است در مدرسه دچار مشکلی شده است، یا نمی تواند تخته سیاه را ببیند، و یا اینکه در یادگیری دچار مشکل شده است و یا اینکه از صحبت کردن و حرف زدن در کلاس می ترسد. در مورد روزش با نرمی از کودک بپرسید، و با دقت به حرفهایش گوش دهید، و نسبت به حرف هایش عکس العمل داشته باشید تا او به صحبت کردن ادامه دهد. گفتگو را با خواندن کتاب هایی در مورد مدرسه با همدیگر شروع کنید؛ کتابدار شما می تواند برای این مشکل بسیار کمک کننده باشد. داستان های مثبتی که خودتان در مدرسه داشته اید (من در هفته ی اول خیلی عصبی بودم و حتی نمی توانستم از سرویس بهداشتی مدرسه استفاده کنم ولی پس از آن من با بهترین دوستم مریم آشنا شدم و من عاشق او شدم) را برای او تعریف کنید و به او اطمینان دهید که او همان حسی که در خانه دارد را به زودی در مدرسه خواهد داشت. یک بازی وانمودی به وسیله ی عروسک ها انجام دهید و یک نمایش عروسکی ترتیب دهید که یکی کودک نمی خواهد به مدرسه برود و از کودکتان بپرسید من نمی دانم چرا او از مدرسه رفتن می ترسد؟ ما باید به او چه بگوییم؟ اگر شما احساس کردید که کودکتان مشکل بزرگتری دارد که شما نمی توانید ان را بفهمید، زمان آن رسیده است که به معلم او زنگ بزنید و با او صحبت کنید.
۸- تغییر و جابه جایی را برای کودک آسان سازید.
اگر زمانی که با کودکتان خداحافظی می کنید چشمانش پر از اشک می شود و گریه می کند، خدحافظی معمول خود را انجام دهید و به او اطیمنان دهید که شما در پایان روز منتظر او خواهید بود. اگر همچنان کودک برای جدا شدن از شما احساس ناراحتی می کند و جدایی برایش سخت است، معلم می تواند به او کار خاصی را بسپارد که کودک بتواند با تغییر و جدایی از شما کنار بیاید.
۹- از این مسئله اطمینان حاصل کنید که چند دقیقه زودتر از خواب بیدار می شوید تا کودکتان را برای مدرسه رفتن آماده کنید.
این مسئله بسیار مهم است زیرا کودک با دیدن عجله ی شما اضطراب و نگرانی اش تشدید می شود.
- کودکان کوچکتری را که زمانشان را در خانه با شما سپری می کنند را بی اهمیت جلوه دهید.
اگر خواهر یا بردار کوچکتر کودکتان زمانش را در خانه با شما سپری می کند، جوری نشان دهید که کودک بزرگترتان فکر کند که شما چقدر در خانه حوصله تان سر می رود و کودک کوچکتر آرزو می کند که می توانست مانند یک بچه ی بزرگ به مدرسه برود.
- یک روال ارام با خواب به موقع در شب و بیدار شدن به موقع در صبح در خانه به وجود آورید.
وقتی که شما کودک را صبح زود از خواب بیدار می کنید او خواب کافی نداشته است. کودکانی که به اندازه ی کافی استراحت ندارند انرژی کافی برای خداحافظی کردن در صبح را ندارند و ترس بیشتری نسبت به مدرسه دارند. همچنین خودتان نیز زود به رختخواب بروید و بخوابید، زیرا به این وسیله شما می تواند با عجله صبح مقابله کنید و هر کس صبح خود را با شادی شروع می کند.
منبع:مرکزمشاوره.com
سلام پسرم کلاس دومه الان دوهفتس از مدرسه میگذره ولی هرروز با کلی گریه میره مدرسه کلی فکر میکنه نقشه میکشه یه راه پیدا کنه نره حتی تو کلاسم دو باری گریه کرده هر چی ام ازش میپرسم.چرا نمیخوای بری هیچی نمیگه سر ساعت میبرمش سر ساعتم میرم دنبالش حتی خیلی روزا ساعتای زنگ تفریحم تو مدرسه میمونم پیشش اما بازم با گریه میشینه سر جاش کلی باهاش صحبت میکنم درسشم عالیه واسه همین معلمشم خیلی دوسش داره .کسی هم اذیتش نمیکنه
سلام به شما فهمیمه جان
نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام است اما در این مسیر خب تا زمانی که ندانیم در روان فرزند ما چه چیزی تجربه می شود نمی توانیم در این مورد نظری بیان کنیم بهتر است از هرگونه سرزنش کردن و یا تنبیه خوداری کنید و سعی کنید که او را به مدرسه ببرید و بعد در زمان مشخص به دنبال او بروید بهتر است از ماندن در محیط مدرسه خوداری نید و اجازه بدهید او در زنگ تفریح ارتباطات جدید خودش را بسازد .
اما به او بگوید که در زمانی که مدرسه تمام می شود منتظرش هستید و در این مورد خوش قول باشید.
در این مسیر بهتر است یک روان درمانگر کودک با او صحبت کند تا بتوانیم با بازی و قصه و… به شکل تخصصی هم متوجه افکار و احساسات او شویم و هم اینکه کمک شود او بتواند این مسیر را بهتر طی کند.
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۷۸۳
سلام.دخترم ۷سالش پارسال پیش دبستانی رفت و کاملا راضی بود امسال کلاس اوله ۲۰روز اول اوکی بود مدرسه و دوست داشت الان ۳روز شدید گریه میکنه میگه کنارم باش حتی سر کلاس ازش میپرسم میگ معلم دوستدارم کلاسم دوستندارم مدیر هم عوص نمیکنه میگه بیا تو کلاس پیشم بشین یا جلو چم باش خیلی دارم اذیت میشم.نمیدونم ایراد از چی هست چون زنگ تفریح هم میگه پیشم باش کلا تو مدرسه کنارم باش.ممنونم جوابم بدین
سلام به شما دوست عزیز
خب اگر دختر شما پیش دبستانی و این ۲۰ روز اول را بودن اظطراب و چسبندگی به شما طی کرده است خب ممکن است برای او موضوعی وجود داشته باشد که نگرانش کند یا برایش اضطراب ایجاد کرده باشد به همین دلیل هم می خواهد شما در کنارش باشید .
در این مسیر خب بهتر است که شرایط مراجعه دخترتان به روانشناس را ایجاد کنید تا بتوانیم با بررسی و صحبت با خودش کمک کنیم تا از این مشکل عبور کند.
دقت کنید که ممکن است این اتفاق حتما مربوط به مدرسه و روابط خودش نباشد مثلا ممکن است که در این مدت شما و همسرتان بحث کرده باشید و او نگران و مضطرب تنها ماندن شما باشد.
سلام وقتتون بخیر ، دختر من امسال کلاس اول ،پارسال پیش‌دبستانی سه روز حضوری میرفت و حتی اگه آنلاین میشد خیلی ناراحت میشد چرا حضوری نمیره ، امسال بعد از روز اول تقریبا هر روز گریه کرده و میگه دلم تنگ میشه و بچه ها موقع زنگ تفریح بهم میخورند و اذیت میشم ، دو هفته اول هم سرویس هنوز نداشت خودم میرفتم ، الان سرویس داره میگه که خودت بیا، و اینکه میگه پیش دبستانی کوتاهتر بود ولی مدرسه خیلی طولانی ، خودش هم از اینکه جلو بقیه گریه میکنه ناراحت و خجالت میکشه و دوست نداره بقیه بهش ترحم کنند ،من واقعا موندم چکار کنم
سلام به شما مریم جان
قابل درک هست که این شرایط برای شما هم با فشار روحی زیادی همراه شده است اما در این مسیر حفظ آرامش شما از اهمیت زیادی برخودار می باشد پس سعی کنید از واکنش های تند تا جای ممکن خوداری کنید.
معمولأ در طول دوران زندگی کودکان، هیچ لحظه‌ای برای آنها سخت‌تر از زمانی که می‌خواهند از مادرشان جدا شوند، نیست. حساسیت و واکنش والدین نیز نسبت به جدایی از کودکان خود، باعث افزایش ناراحتی و غم در کودکان می‌شود و ترس کودکان از جدایی را بیشتر می‌کند. کودکانی که به والدین خود وابسته هستند و تا قبل از ورود به مدرسه هیچ‌گاه از والدین خود جدا نشده‌اند، با ورود به سن ۶ یا ۷ سالگی و رفتن به مهد کودک و مدرسه احتمال واکنش نشان دادن بیشتر می باشد. در کنار اینکه دقت کنید رفتن به پیش دبستانی یک آمادگی اولیه ایجاد می کند اما با توجه به زمان کمتر و اینکه تکالیف و مقررات کمتر است بازهم مانند مدرسه نیست.
همیشه زمانی را به کودکان خود اختصاص دهید و از آنها بخواهید اتفاقات روزمره خود را برایتان تعریف کنند و در هنگام صحبت کردن آنها همه‌ی حواستان را به کودک خود بدهید. با این کار حس استقلال و اعتماد به نفس را در کودکان خود افزایش می‌دهید و یک فضای امن برای بیان احساسات او ایجاد می شود.
والدین باید بدانند که نباید به ترس‌های کودکان خود بیش از حد واکنش نشان دهند. همان‌طور که بی‌توجهی به ترس کودکان منطقی نیست، واکنش بیش از حد به ترس کودکان نیز عوارض نامطلوبی به دنبال دارد. بهتر است برای کاهش ترس کودکان از جدایی، با دادن پاسخ‌های منطقی از اضطراب آنها جلوگیری کنید و قدرت فعالیت و تصمیم‌گیری را در کودکان تقویت کنید. همچنین برای کاهش اضطراب کودکان از جدایی، می‌توانید از وقایعی که قرار است برای کودک در زمان غیاب شما اتفاق بیوفتد صحبت کنید و با این کار حس امنیت بیشتری را در کودک خود ایجاد کنید به او اطمینان بدهید که بعد از پیدا شدن از سرویس منتظرش هستید و به قول عمل کنید . اجازه بدهید در اول کودکتان بیان کند که فکر می کند در مدرسه قرار است چه کارهایی انجام بدهید زمانی که نیست شما چه کارهایی انجام می دهید و…و بعد شما در این مسیر با او همراه شوید.
در صورت ادامه این شرایط بهتر است قبل از اینکه اعتماد به نفس او تحت تاثیر قرار گیرد با مراجعه به روانشناس اجازه بدهید یک متخصص با صحبت با خودش و بازی درمانی و… به او کمک کند.
سلام .پسرم شش سالشه و کلاس اوله .پیش دبستانیش مجازی بوده .هفته اول بدون بغض میکرد ولی میرفت مدرسه ظهر میرفت و من عصر میرفتم دنبالش به محض اینکه هفته صب شد همه مشکلات من هم شروع شد .با اینکه صب اصلا عجله نمیکنم شب به موقع میخوابه تکالیفش رو انجام میده وقتی اسم مدرسه میاد استرس شدید میگیره استفراغ و گریه تا در مدرسه یعنی بکش بکش میبرمش مدرسه از تهدید و تحریم تا زبون خوش و جایزه صحبت کردن و و هر کاری که فکرش رو کنید انجام دادیم ولی الان سه هفته ای اوضاع من آینه داخل مدرسه نمیره ولی وقتی دیگه میره سرو کلاس ارومه تا تعطیل بشن چکار کنم تا این اوضاع آسترس و ترسش هنگام ورود به مدرسه از بین بره بخدا دیگه کلافه شده ام
سلام به شما فاطمه جان
ببین عزیزم این تنبیه کردن و یا سرزنش کردن تنها می تواند باعث شود که شرایط او سخت تر شود .
بهتر است که با توجه به اینکه در این سه هفته این شرایط ادامه پیدا کرده است شرایط مراجعه او به روانشناس کودک را ایجاد کنید چون بهتر است این اضطراب در همین سطح بررسی و درمان شود تا او بتواند مسیر رشدی بهتری را طی کند.
یک راحل کلی وجود ندارد که برای همه کودکان جواب بدهد و نیاز است آنچه در روان کودک شما تجربه می شود را بررسی کنیم.
سلام خدمت شما.منم ی دختر و پسر کلاس دومی و اولی دارم متاسفانه باهرد همین مشکلات دوستان رو دارم.من بادخترم و همسرم با پسرمون میره مدرسه.تحت نظر روانشناسهم هستیم.۰مشاور الان گفتن بجه ها ی شما اضطراب جدایی ندارن براشون سخت هست یوانین رو رعایتت کنن.الان که به دخترم و پسرم میگیم ۰باید از شنبه خودتون برید واویلا میکنن.
بنظر شما روش درستی هست اینکه بزارمشون تا ظهر گریه کنن؟
سلام علیکم.دخترکلاس اولی دارم.یه مقدارتوی نوشتن ضعیفه.روزدوم مدرسه معلمش جلوی من بهش گفت اگرمشقاتوننویسی بایدبری دفتروبعدشم اخراجمن چیزی نگفتم.روزبعدش دیگه دخترم گفت مدرسه رودوست ندارم چون معلمم منودوست نداره.برای معلمشون توبرگه ای نوشتم که شماروندکلاسی خودتون روداشته باشیدمن نمیذارم دخترم عقب بمونه لطفااینقدربهش تذکرندین دلم نمیخوادازشماومدرسه زده بشه.ایشونم گفتن من هدفم یادگیریه ونمیخوام بچه رواذیت کنم.ازاونروزدخترمن بااکراه میره مدرسه وشباقبل خواب وصبحاقبل رفتن گریه میکنه.میگه مدرسه رودوست ندارم.واینکه باتایم طولانیه مدرسه سازگارنمیشه.چه کنم؟
سلام به شما آزاده جان
ببین عزیزم ر هرصورت سال اول و برخوردی که با کودک در این سال می شود از اهمیت زیادی برخودار است و خب اگر بخواهید با سخت گیری زیاد در روزهای اول مدرسه شما و یا معلمش پیش بروید خب این می تواند انگیزه کودک را برای رفتن به مدرسه و یا انجام تکلیف کاهش بدهد.
به هیچ عنوان از ترساندن کودک استفاده نکنید اینکه او در ماه های اول در مسیر نوشتن ضعیف باشد یک امر طبیعی است و خب اگر قرار بود او خودش نوشتن و یا ساعت ها درس خواندن و نوشتن را بلد باشد که دیگر نیازی به مدرسه نداشت پس بهتر است که در بدون حضور فرزندتان با معلم او صحبت کنید و در کنار احترام به مسیر آموزشی ایشان بخواهید به هیچ عنوان فرزند شما را نترسانند و در مورد گریه کردن برای مدرسه رفتن با ایشان صحبت کنید چون نیاز است که مقداری توجه به او شود تا برایش کلاس و معلم جذابیت بیشتری پیدا کند.
در خانه سعی کنید با بازی و آرامش با او برخورد کنید و برای مدت زمان طولانی او را مجبور به دست گرفتن قلم نکنید اجازه بدهید مقداری که نوشت استراحت کند و باز ادامه بدهد.
از تمرین های بازی و مشق نوشتن استفاده کنید و برایش جایزه هایی که دوست دارد قرار بدهید که مثلا این هفته که مدرسه تموم شد و تکالیفتو انجام دادی می تونیم باهم بریم و فلان چیز که دوست داری را بخریم .
به او بیان کنید که می دانید خسته می شود اما می تواند از زنگ تفریح برای استراحت استفاده کند، هرگونه قولی که به او می دهید را عمل کنید،
در این مسیر همراهی شما و معلم می تواند به او کمک زیادی کند تا محیط مدرسه و انجام تکالیف برایش جذاب تر شود.
سلام وقتتون بخیر من دخترم کلاس اوله پیش دبستانی ام نرفته یک دختر کوچک چهارساله تو خونه دارم و حامله هستم از هفته اول مدرسه همش گریه میکنه و من تو مدرسه میشنیم با همین شرایطم ولی واقعا برام سخته نمیدونم چیکار کنم علتشم فقط وابستگی و دوری از ماست با مشاوره ام صحبت کردیم ولی بی فایده اس همچنان گریه میکنه
چیکار کنمش
سلام به شما نرگس جان
ببین عزیزم در هرصورت قابل درک است که داشتن یک فرزند دیگر و بارداری برای شما با فشار روحی و جسمی زیادی همراه می باشد اما کلاس اول با بحران های زیادی می تواند همراه شود به همین دلیل هم عموما توصیه می شود تصمیم به بارداری را به بعد از گذراندن دوران اول ابتدایی مدرسه فرزندتان اختصاص بدهید .
در زمان فعلی داشتن آرامش و صبوری اهمیت زیادی دارد در این مورد بهتر است که با کودکتان صحبت کنید به او اطمینان بدهید که با تمام شدن زنگ مدرسه شما بیرون مدرسه منتظرش هستید .
در سنین قبل از مدرسه از ترساندن بچه ها، ایجاد رعب ووحشت از معلم، تشبیهاتی مثل «اگر بچه خوبی نباشی به معلمت می گویم که تو را در کلاس نگه دارد» خودداری کنید.
خاطرات، تجارب مثبت، شاد و جالب خود را با کودکان در میان بگذارید، از معلم ها با القاب خوب یاد کنید و پیش از آغاز مدرسه آنها را با مسئولان، معلمان و جو مدرسه آشنا کنید تا حس امنیت در آنها پدید آید.
برای کاهش ترس از مدرسه در کودکان باید سعی کنید پدر خانواده در هر مقطع تحصیلی با مدرسه و مسائل مرتبط با درس فرزند درگیر باشد و با ایجاد روابط عاطفی پایدار کودکان را جهت ورود به مدرسه آماده کند و شیوه برخورد با مسائل و مشکلات عاطفی و آموزشی را به آنها بیاموزد در این مسیر همراهی شما و همسرتان هم از فشار به شما می کاهد و هم اینکه میزان اضطراب کودکتان برای جدایی از شما کاهش می یابد ان هم با حضور فرد امنی مثل پدر
برای او قصه هایی با شخصیت هایی که دوست دارد بخوانید و بخواهید که مثلا به خرسی کمک کند تا به مدرسه برود، از او بپرسید که به نظرت خرسی از چی ناراحته، و… سعی کنید اجازه بدهید خودش راحل بسازد.
از تحقیر او بپرهیزید و دوست داشتن او را مشروط به مدرسه رفتن نکنید یعنی به او نگویید «اگر به مدرسه بروی دوستت دارم، اما اگر درس نخوانی و غیبت کنی دیگر مادرت نیستم»ازجمله رفتارهای مخرب دیگر این است که با او در مورد مشکلات مدرسه نرفتن یا به دست نیاوردن شغل مناسب در صورت مدرسه نرفتن، صحبت کنید.
به فرزندتان مسئولیت هایی بدهید: اگر فرزندتان کوچک است می توانید کارهایی به او یاد دهید که اعتماد به نفسش را بالا ببرد به طور مثال گره زدن بند کفش ها ، غذا خوردن و… او نیاز است که بتواند در مسیر استقلال پیش برود پس بخاطر ترس از کثیف شدن لباس و یا میز و… از اینکه خودتان به او غذا بدهید و یا لباسش را عوض کنی خوداری کنید مگر اینکه از شما کمک بخواهد و در میزانی که کمک باشد می توانید به او کمک کنید.
برای او فضای بیشتری برای بودن با همسالان خود ایجاد کنید تا بتواند با این محیط ها بیشتر آشنا شود.
فرزندتان را در هنگام رفتن به مدرسه آغوش بگیرید و برنامه بعد از مدرسه را به او بگویید این که قرار است منتظرش باشید یا خودتان به دنبالش بروید و اگر چنین قولی دادید حواستان باشد که سر ساعت آنجا باشید.
در صورت ادامه بهتر است که روانشناس با خود کودکتان صحبت کند چون نیاز است که این ترس و اضطراب بررسی شود.
باسلام دختر من کلاس دوم هست و به هیچ طریقی نمیتونه با همکلاسی هاش ارتباط دوستی برقرار کنه و مرتب از مدرسه با من در تماس هستن که دخترتون بچه هارو اذیت میکنه سرکلاس شلوغ کاری میکنه و دست توی کیف بچه ها میکنه.کلاس اول هم همین طور بود و من نتونستم راه حلی پیدا کنم.البته مدیر ومعلم میگن تمام این کارها رو برای جلب توجه هم کلاسی هاش که بیان سمتش انجام میده.الان واقعا موندم که چکاری براش انجام بدم که رفتاراش رو ترک کنه چون همه پرسنل مدرسه رو خسته کرده
سلام به شما دوست عزیز
با توجه به مسیر ارتباطی و رفتاری که در مرود دخترتان بیان می کنید بهتر است که قبل از اینکه این درگیری های مداوم باعث شود شدت مشکلات ارتباطی او بیشتر شود و اعتماد به نفسش نیز به دلیل بازخوردهای مداوم تحت تاثیر قرار گیرد شرایط مراجعه به روان درمانگر را برای او ایجاد کنید تا بتوانیم در طی مسیر درمان به بهبود شرایط روحیش و ایجاد ارتباط بهتر او کمک کنیم.در هرصورت این سبک رفتاری حتما در روان کودکتان معنایی دارد.
سلام دخترم پیش دبستانیه ، سال تحصیلی که شروع شد بدون هیچ مشکلی رفت حتی گریه هم نکرد خیلی راحت کنار اومده بود و با ذوق و شوق دوست داشت بره مدرسه ، تا اینکه تعطیلی های الودگی هوا شروع شد بعد سه هفته که مجددا مدارس باز شد دو روز بعد من فراموش کردم وسیله ای که مربی خواسته بود ببرم . منتها بعدا بردم براش گریه میکرد اون روز رو نموند مدرسه مربی گفت بیارمش خونه . از فرداش گریه ها شروع شد تو مدرسه میمونه فعالیت میکنه عالیه فقط وقتی امادش میکنم ببرم مدرسه شروع میکنه گریه کردن تا بره کلاس، میگه دیگه مدرسه رو دوست ندارم الان نزدیک دو هفته اس فقط کارش شده گریه . کلافه و درمونده شدم خواهش میکنم راهنمایی کنید علت گریه هاش چیه . چکار باید بکنم تا دوباره همون دختر شاد و سرحال بشه ؟
سلام به شما دوست عزیز
ببین عزیزم در این مسیر خب نیاز است که از او سوال کنید که چی شده که مدرسه رو دوست نداری ، مگه مدرسه چطوریه و… در هرصورت اینکه در روان کودک شما چه چیزی تجربه می شود اهمیت زیادی دارد و در این مسیر خب نمی توان بیان کرد که او چه اکار و احساساتی را تجربه می کند اما آنچه مشخص می باشد این است که دلایلی برای نارضایتی او وجود دارد بهتر است در این مواقع آرام باشید او را بغل کنید بگوید دوستش دارید اما نیاز است که در این زمان به مدرسه برود و شما بعد از تمام شدن زمان مدرسه منتظر او هستید .
به صحبت های او گوش بدهید حتس اگر پاسخی برای آن ندارید اما با توجه به اینکه این شرایط نزدیک به دو هفته ادامه پیدا کرده است و خب به مرور می تواند هم برای شما با فشار روحی زیادی همراه شود و هم اینکه خودش شرایط سخت تری را از نظر روحی تجربه کند بهتر است شرایط مراجعه به روانشناس کودک را برایش ایجاد کنید تا با بازی درمانی و قصه درمانی و… به او کمک شود تا در شرایط روحی بهتر بتواند مسیر رشدی خودش را دنبال کند.
سلام من یه پسر پیش دبستانی دارم که از روز اول شروع به گریه کردن کرده تا حالا که یک ماه از سال گذشته کفتم شاید به خودم وابسته هستش باباباش فرستادمش مدرسه بازم گریه میکنه مدیر میگه فقط ۵ دقیقه بعد رفتنتون گریه میکنه بعد ساکته نمیدونم چکارش کنم
گریه کردن کودک شما در مدرسه می تواند نگران کننده باشد، اما مهم است که به یاد داشته باشید که این یک رفتار طبیعی است. بسیاری از کودکان پیش دبستانی در ابتدا در مدرسه گریه می کنند. در اینجا چند نکته برای کمک به شما در این زمینه آورده شده است:
۱. با معلم کودک خود صحبت کنید. مهم است که بدانید که کودک شما در مدرسه چگونه رفتار می کند. معلم کودک شما می تواند به شما کمک کند تا درک کنید که چرا او گریه می کند و چه کاری می توانید برای کمک به او انجام دهید.
۲. با کودک خود صحبت کنید. مهم است که با کودک خود در مورد احساساتش صحبت کنید. به او اطمینان بدهید که شما او را دوست دارید و از او حمایت می کنید.
۳. فرآیند جدایی را تدریجی کنید. اگر کودک شما در ابتدا برای جدا شدن از شما مشکل دارد، می توانید فرآیند را تدریجی کنید. برای مثال، می توانید ابتدا او را برای مدت کوتاهی به مدرسه بفرستید و سپس به تدریج زمان حضور او را افزایش دهید.
۴. به کودک خود کمک کنید تا با محیط مدرسه آشنا شود. قبل از شروع مدرسه، می توانید کودک خود را به مدرسه ببرید تا با محیط آشنا شود. همچنین می توانید به او کمک کنید تا با سایر کودکان آشنا شود.