روانشناسی کودک ۴ سالگی
آنچه باید در مورد کودک ۴ ساله خود بدانید:
کودک شما اکنون ۴ ساله است و به احتمال زیاد در حال برنامه ریزی هستید تا به زودی او را برای شروع پیش دبستانی و یا کلاس های اموزشی آماده کنید. در این دوره سنی نگرانی هایی وجود دارد که اکثر والدین آنها را تجربه می کنند: شما چگونه و از چه طریقی مطلع می شوید که کودک شما در سطح مناسبی از رشد است و مهارت هایی که برای آمادگی در مدرسه به آنها نیاز دارد کسب کرده است یا نه؟ و چطور اطمینان پیدا می کنید که کودک شما در مدرسه از هم کلاسی هایش عقب نخواهد افتاد؟
راه کارهایی وجود دارد که به شما اطمینان می‌دهد کودکتان درگیر تعارض نخواهد شد و طی یک تغییر و تحول رضایت بخش برای آموزش آماده می شود.
کودک ۴ ساله شما روی مهارت های حرکتی درشت تسلط کامل دارد و می تواند مثل یک بزرگسال از پله بالا برود، روی یک مسیر مستقیم راه برود، روی یک پا لی لی کند وبدون خطر از درخت و نردبان بالا برود.
به احتمال زیاد او در توپ بازی پیشرفت زیادی داشته است. می‌تواند به دقت بیشتری نسبت به یک سال قبل توپ را پرتاب کند و بگیرد. به او فرصت دهید تمرین این مهارت ها را ادامه بدهد. این موضوع اهمیت زیادی دارد چون فعالیت های فیزیکی به او کمک می کند تا هماهنگی های فیزیکی صحیح را درخود پیشرفت دهد و نیز زمانی که او یاد میگیرد با دیگران بازی کند تمرین این مهارت ها به او کمک می کند مهارت های شناختی و اجتماعی اش را بهبود دهد.
کودک در این سن فرآیندهای تفکر در ارتباط با آگاهی های فضایی، قضاوت، سنجش ریسک و برنامه ریزی را در خود پرورش می دهد. مهارت های حرکتی ظریف او نیز در راستای مهارت های درشت به سرعت پیشرفت می کند. اکنون او می تواند حداقل با ده مکعب یا بیشتر بک برج بسازد. سازه های خلاقانه تری درست کند و شروع به درک مفاهیمی مثل تعادل و پایداری می کند. او حالا یک پنچه بالغ برای گرفتن مداد دارد، نقاشی هایش قابل تشخیص تر و واقعی تر است و می‌تواند هنگام رنگ آمیزی از خط بیرون نزند. او می تواند با زیپ ها و دکمه ها راحت تر کار کند و لباسش را بدون کمک گرفتن بپوشد. او برای استفاده از قاشق و چنگال مهارت کافی را دارد ولی برای استفاده از چاقو جهت بریدن غذا چندان مهارت ندارد. بسیار مهم است که او را تشویق کنید تا حد امکان برای لباس پوشیدن و غذا خوردن استقلال کسب کند و به تنهایی این کار ها را انجام بدهد.
او برای انجام کارهای پیچیده بهتر عمل می کند و می‌تواند برای پر کردن فضاهای خالی یک پازل بین شکل ها و رنگ ها ارتباط برقرار کند. در این سن هر اسباب بازی سازه ای، مواد مورد نیاز برای فعالیت های ابتکاری و رنگ و مدادشمعی برای پیشرفت مهارت های فرعی حرکتی کمک کننده است، و نیز کاری که انجام می دهد یک خروجی مهم برای مهارت تصور و خلاقیت او می باشد که از مهارت های شناختی بسیار مهم است.
احتمالا او دوست دارد برای خواندن یک داستان خودش را به کتاب نزدیک کند و لغات و تصاویر را با چشم هایش دنبال کند. حتی ممکن است حرف ها و شماره ها را تشخیص بدهد. می تواند اسم رنگ های بیشتری را به درستی بگوید. اکنون زمان مناسبی برای بازی هایی مثل جستجوی رنگ ها، شعرهای ریتمیک در باره اعداد و حروف و یا هربازی دیگری که او را درگیر شناخت چیزهای مختلف می کند، است .
این بازی ها به کودک کمک می کند مهارت ابتدایی شمارش و حروف الفبا را که زمان شروع مدرسه نیاز دارد، یاد بگیرد و نیز دایره لغاتش را وسیع کند. اجازه دادن به او برای بازی با همسالانش بسیار مهم است، بازی با دیگران عاملی کمک کننده می باشد که در کسب مهارت های اجتماعی برای دوستیابی در دوران شروع مدرسه لازم است و نیز مفاهیمی مثل شراکت و نوبت گرفتن و برد وباخت را به کودک آموزش می دهد. کودک در طول زندگی به این مهارت ها نیاز دارد.
ممکن است این آخرین فرصت برای شما به عنوان پدر و مادر باشد تا مطمئن شوید کودکتان مهارت و تسلط کافی برای شروع مدرسه را دارد. کودکی که در محیط جدیدش احساس راحتی می‌کند شادتر است و نسبت به کودکی که با یک پیچ و خم گسترده در یادگیری درگیر است بهتر عمل می کند. به عنوان پدر و مادر در جایگاه خوبی قرار گرفته اید تا از کودکتان حمایت کنید و بهرین امکان برای شروع را به او بدهید .
مطالب مرتبط:
پیش بسوی یک سالگی: آنچه باید در مورد کودک یک ساله بدانید
پیش به سوی دو سالگی: انچه باید در مورد کودک دو ساله بدانید
پیش به سوی سه سالگی: انچه باید در مورد کودک سه ساله بدانید
منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان
سلام .من دخترم ۵ساله ای دارم که خیلی ازالان به فکربچه داشتن وشوهرکردنه بیشتربازیاهاشم اینه که باعروسکش وهمسرخیالیش حرف میزنه.ایاطبیعی هست درضمن حاضرجواب هم هستن ونمیدونم بایدچیکارکنم.واگه دعواش کنم هم تقصیرروبنابه بدبودن من میزاره هبچ وقت خودشومقصرنمیدونه وحتی ازم کینه میکنه که فلان روزسرمن دادزدی که خیلی هم کم اتفاق میفته
سلام به شما دوست عزیز
این بازی های در این سنین طبیعی می باشد و او دارد نقش های خودش را تمرین می کند بهتر است سعی کنید که بازی های دیگری که نیز او علاقه دارد آنها را انجام بدهد امکانات آن را برای محیا کنید اما وارد بازی های او نشوید اجازه بدهید او مسیر خودش را طی کند .
در مورد حاضر جوابی نیز دقت کنید او تنها یک کودک ۵ ساله می باشد و نه یک بزرگسال و اگر شما به او اجازه صحبت کردن و بیان احساساتش را بدون سرزنش بدهید او می تواند مسیر رشدی بهتری را تجربه کند بهتر است مثلا اگر کار خطرناکی می کند و شما جلوی او را می گیرید و او بیان می کند که شما مادر خوبی نیستید در احترام و بدون سرزنش و یا تنبیه بدنی و یا داد زدن که همه می تواند به عنوان یک الگو در اول باعث همین تکرار رفتار در اول شود به او بیان کنید که دوستش دارید و دلیل اینکه اجازه انجام این کار را نداده اید چیست.
بجای دعوا سعی کنید که با او صحبت کنید و احساسات و نیازهای او را نیز مد نظر قرار بدهید تا بتواند مسیر رشدی خود را طی کند و سعی کنید خودتان را نیز سرزنش نکنید چون قرار نیست شما اگر مادر خوبی هستید اجازه هر کاری را به او بدهید و یا عصبانی و ناراحت نشوید شما نیز به عنوان یک انسان در جایگاه مادر حق دارید هر احساسی را تجربه کنید و با اجازه دادن به خودتان برای تجربه احساسات می توانید در مسیر بهتری به آنها پاسخ بدهید و آنها را بررسی کنید.
سلام دخترم سه سال و ده ماهشه،اسباب بازیهاشوبه دوستاش نمیده،وسایل دوستاشم میگه برای منه،همه چیزو برای خودش میخواد حتی اشخاص رو.نمیذاره حتی من پیش همسرم بشینم میگه بابا فقط برای منه،مادر بزرگ و…همه و همه.بهمین خاطر نمیتونه با کسی بازیکنه و هرچیزی مطابق میلش نباشه خیلی زود گریه میکنه و میزنه طرف مقابلشو،لطفا راهنماییم کنید
سلام به شما مهدیه جان
کودک شما نیاز دارد که در مورد وسایل شخصی خودش تصمیم گیری کند و به او بیان کنید که این وسایل مال تو می باشد اگر دوست داری می توانی با دوستانت بازی کنی و یابه آنها نیز بدهی که با آن بازی کنند و بعد به تو برگردانند اما در مورد وسایل دیگران نیز همین موضوع وجود دارد او اگر وسیله ای را می خواهد نیاز است اجازه بگیرد و حتی وسایل شما را . اینکه نیاز نیست همیشه با پاسخ مثبت شماها مواجهه شود نیاز است او بداند در کنار اینکه او را دوست دارید ممکن است تمایلی به دادن یک وسیله به او نداشته باشید .
در کنار این موراد بهتر است سعی کنید که در کنار احترامی که برای احساسات او قرار دارید شما و همسرتان از بودن در کنار هم استفاده کنید نیاز است که کودک شما متوجه شود که روابط دو نفره برای دیگران نیز وجود دارد و افرادی که با او در ارتباط می باشند با افراد دیگری نیز ارتباط دارند .
سعی کنید که اگر او از بودن شما در کنا رهمسرتان واکنش نشان می دهد همسرتان به او بیان کند که او را دوست دارد و در کنار دوست داشتن او شما را نیز دوست دارد تا او به مرور با این شرایط همراهی بیشتری پیدا کند.
چگونه می‌توانیم با کودک و نوجوان به شما کمک کنیم؟
سلام من یه دختر چهارسال و سه ماهه دارم که خیلی اذیتم میکنه مدام در حال پرسیدن سوالهاییه که خودش می دونه در واقع مدام در حال چی ؟ گفتنه، مثلا وقتی پدرش خوابیده میپرسه چی خوابیده؟ بعد که می گم بابا خوابیده ،میگه بابا چی کار کرده ؟ و تمام طول روز همین کارش رو تکرار میکنه که و اگر هم جواب ندیم انقدر تکرار میکنه تا جواب رو بشنوه و من واقعا سر درد میگیرم. خیلی به من وابسته است و اصرار داره من همه ی کارها رو انجام بدم مثلا اگر پدرش سفره رو بیاره میگه چرا بابا اورد باید تو بیاری و گریه میکنه و نمیگذاره پدرش هیچ کاری بکنه و یا مثلا دم در می ایسته و میگه مامان نمو بیاره خونه و تا وقتی که من نرم و دستش رو نگیرم خونه نمیاد البته این رفتاراش داشت کمتر میشد که دختر دومم به دنیا اومد و الان ده ماهشه و مشکلی به مشکلات ما اضافه شد و اون هم اینکه دختر بزرگترم خواهرش رو میزنه و گاز میگیره من براش توضیح دادم که نباید این کار رو بکنه ،تبیهش کردم ،بهش جایزه دادم ولی هیچ کدوم فایده نداشت و من حتی یک دقیقه نمیتونم بچه رو تنها بذارم خواهش میکنم کمکم کنید
سلام.پسرمن تازه۴ساله شده.همه میگن پسرهوب وآرومی هست.واقعا هم پسر خوبیه.بامنطقه.فقط جنب وجوش و فعالیتش زیاده.سرسفره به زور میشینه.هی بلندمیشه میشینه.زورش میاد غذا بخوره.چندتا قاشق میخوره میگه سیرم.ولی ما بهش میدیم میخوره.واسه همین همیشه با باباش سر سفره دعوا دارن.پدرش دوس داره خودش غذا بخوره وتمیز باشه.ی چیزی هم هست مثلا میگم بیانقاشی بکشیم چنددقیقه میشینه بعد میبینم من دارم میکشم ولی اون رفته سراغ بازی دیگ.کلا ی بازی تموم نمیکنه باز میره سراغ ی بازی دیگ.بیشتروقتها تنهاست ولی روابط با بچه ها خیلی خوبه.جایی بریم بچه ها هستن باهاشون بازی میکنه.خجالتی نیست و پیش مادربزرگ.عمه یاخاله میمونه ومشکلی نداره.اشکش خیلی زود میاد وناراحت میشه بخاطر ی چیز کوچیک.دوس نداره مم یا پدرش ناراحت بشیم.اشتباهی کنه سریع میگه ببخشید یا میگه من شمارو خیلی دوست دارم.اگه قهرکنم باهاش میاد بهم میگه بخند بوسم میکنه وتا من بوسش کنم وخیالش راحت بشه بره.به نظرشما رقتارش طبیعیه؟من در مقابلش چه رفتاری نشون بدم
سلام به شما دوست عزیز
نگرانی مشا و اینکه تمایل دارید فرزندتان به بهترین نحو مسیر رشدی خود را طی کند قابل درک هست اما دقت کنید که در این مسیر نیاز است که براساس مواردی که شما بیان کردید به یک سری مسائل توجه بیشتری کنید که من از اول متن به صورت موردی به ان اشاره خواهم کرد .
۱. بهتر است از هرگونه برچسب زدن پسر خوب و پسر بد و یا اینکه مداوم بخواهید دیدگاهای دیگران را در مورد پسرتان بشنوید که آیا مورد تایید هست یا خیر کنار بگذارید پسر شما نیز مانند هر کودک دیگری می تواند گاهی گریه کند ، شلوغ کاری کند و حتی گاهی کارهایی کند که بزرگسالان دوست ندارند چون او یک کودک است و براساس شرایط سنی خودش پیش می رود و اگر رفتار اشتباهی دارد در اول دقت کنید که برای یک کودک ۴ ساله نرمال هست یا نه و اگر خواستید به او نیز کمک کنید بجای برسب زدن که تو پسر بدی هستی و … سعی کنید که به او کمک کنید که به کاری که کرده بیشتر فکر کند و بیشتر در قالب داستان این مسیر را طی کنید .
۲. جنب و جوش زیاد اگر او نمی تواند برای چند دقیق به انجام کارهایی که دوست دارد و نه انجام کارهایی که شماها دوست دارید بپردازد و رفتارهای حرکتی زیادی دارد و میزان تمرکز او نیز در انجام کارها کم می باشد نیاز است که برای بررسی دقیق شرایط او بازهم بدن هیچ برچسب زدنی به روانشناس او را ارجاع بدهید چون جنب و جوش غیر نرمال عموما متفاوت از آنچه والدین می خواهند می باشد و دقت کنید.
۳. شما بیان می کنید که پدر شم یخواهد او غذایش را تمام کند و تمیز باشد اما دقت کنید که در اول کودکتان چه چیزی می خواهد آیا او هم به اندازه شما و یا پدرش در زمان فعلی تمایل به غذا خوردن دارد و دوم اینکه اصلا این غذا را دست دارد و سوم اینکه او یک کودک می باشد و معنای تمیز غذا خوردن و یا احترام به ارکان خانواده از طریق همراهی در غذا خوردن و… را متوجه نمی شود در کنار اینکه غذا خوردن یک لذت محسوب می شود و اگر شماها بخواهید به اجبار و یا تهدید و تنبیه او را به غذا خوردن مجبور کنید در این حالت امکان اینکه دیگر غذا خوردن لذت خود را از دست بدهد و با بی اشتهایی و یا بی تمایلی به غذا خوردن او روبرو شوید وجود دارد .
پس بهتر است غذای او را برایش در سفره بگذارید و اجازه بدهید خودش در این مورد هر میزان که می خواهد بخورد به مرور بدون دخالت متوجه خواهید شد که میزان غذا خوردن او بهبود پیدا کرده است و تشنج هایی که بخاطر غذا خوردن وجود داشته است از بین رفته و او به اعتماد شما و احترام به استقلالش نیز بیشتر توجه می کند و خودش را با همین کارهای کوچک بهتر می شناسد و مسیر خود را طی می کند .
۴. در مورد نقاشی کشیدن دقت کنید که شما یک فرد بزرگسال و بالغ می باشد و اینکه یک کار را تمام کنید و بعد به سراغ کار بعدی بروید می تواند برای شما نرمال باشد اگر حالت وسواس گونه نداشته باشد اما برای یک کودک ۴ ساله کاملا طبیعی هست که نقاشی خود را رها کند و به سراغ توپ بازی برود مگر اینکه جنب و جوش های حرکتی کودک به میزانی زیاد باشد که اصلا نتواند برای کشیدن نقاشی تمرکز کند .
۵. اینکه او می تواند ارتباط خوبی با بزرگسالان و کودکان برقرار کند نشان از شرایط نرمال کودک شما دارد .
۶. اینکه او گریه می کند حتی بخاطر چیزهای کوچک یک امر طبیعی هست چون چیزی که شما آن را کوچک می دانید برای کودک شما از اهمیت برخودار می باشد پس در نظر گرفتن شرایط او و دیدگاها و احساسات او اهمیت دارد و دوم اینکه یک امر طبیعی هست که او زمانی که نمی تواند با شما مقابله کند گریه را انتخاب کند .
۷. اینکه شما و پدرش باهم بحثی داشته باشید یک امر طبیعی هست و می تواند در هر زندگی مشترکی رخ بدهد اما دقت کنید که بهتر است از هرگونه بحث در مقابل کودکتان خوداری کنید و مخصواص اگر می خواهید در مورد او باهم صحبت کنید در زمانی که او حضور ندارد و یا خواب است و… دقت کنید که ممکن است او را دچاز عذاب وجدان کنید و او رد کنار ترس فکر کند که مقصر این دعواهای شما می باشد در کنار اینکه قهر کردن شما نیز می تواند همین احساس گناه را به او بدهد که اگر خلاف نظر شما صحبت کند شما او را دوست ندارید و یا شما را از دست می دهد پس بهتر است اگر از چیزی ناراحت هستید نیز هم به عنوان یک الگو و هم یک رفتار مناسب به او بیان کنید که مثلا از دست او ناراحت هستید و یا عصبانی و… فرصت صحبت را به خودتان و او بدهید او نیاز است که مسیر تعاملی و فرصت بیان احساس را اموزش ببیند تا به مرور بجای گریه ، قهر و… از مسیر سازنده تری استفاده کند یعنی تعامل و رد نظر گرفتن و بررسی و نتیجه گیری .
رفتارهای غیر نرمالی در کودک شما مشاهده نمی شود اما بهتر است برای بررسی دقیق جنب و جوشی که بیان می کنید به صورت حضوری نیز او را به روانشناس ارجاع بدهید چون نیاز است که رفتارهای خود او را مشاهده کنیم.
بله درست میفرماید.من وپدرش پیشش بحث نمیکنیم.پسرم دوست نداره ما ازش ناراحت بشیم.واسه همین همش میگه خیلی دوست دارم.همش بوسم میکنه.من همیشه قهرکردنم با ناراحت بودن یا عصبانیت نشون میدم.ن اینکه قهرکنم.مثلا بهش میگم ازت ناراحتم.فعالیت و جنب وجوشش غیرعادی نیست.کلا فعالیت زیاد داره.دوست داره همش بازی کنه.مثلا دوس نداره زیاد بشینه بهش یاد بدم.انگار علاقه ای نداره زود خسته میشه مثلا میگه تو بکش یا تو رنگ کن.زیاد تلویزیون نگاه کردن هم میتونه عاملی باشه؟چون تو این قرتطینه یو قتایی میشینه کارتون شبکه پویا نگاه میکنه
بله چون او فکر می کند که اگر شما از او ناراحت بشید شما را از دست می دهد و یا شما او را دوست ندارید دقت کنید که برای کودکی در این سن هرگفته شما واقعیت محسوب می شود و او معنای دیگری نمی تواند به این صحبت ها بدهد و مداوم سعی می کند که خودش را نادیده بگیرد تا شما را راضی نگهدارد و حتی در صورت عصبانی بودن و یا ناراحت بودن از شما بخاطر ترس از نداشتن شما بیان می کند که شما را دوست دارد پس فرصت بیان احساسات به او بدهید بدون اینکه نگران از دست دادن شما باشد .
در مورد فعالیت حرکتی تا شرایط او را به صورت حضوری نبینیم نمی توانیم نظری را بیان کنیم.
خیر در این مسیر تلوزیون دیدن در این سن طبیعی هست و ارتباطی به کاهش تمرکز ندارد و در این مسیر اگر شرایط محیطی دیگری که او دوست دارد محیا شود میزان تمرکز او بر تلوزیون کاهش می یابد .
سلام.وقت بخیر.دخترم سه سال و ده ماهشه.چند وقتی میشه که میره تو رختخوابش و زیر پتو بلوزشو میزنه بالا و میخوابه گاهی چند تا عروسکاشم کنارشن.و یا اینکه ادای زن و شوهرارو درمیاره و توی تختش میخوابه و عروسکی رو که از خودش بزرگتره کنارش میزاره و نقش شوهرو داره براش و یه عروسک دیگه که کوچیکتره برا بچه ش میزاره.اینم بگم که من و پدرش در مورد مسائل زناشویی خیلی رعایت میکنیم و فقط اون مارو کنار هم دیده که روی تخت دراز کشیدیم بصورت جدا.وقتی تو این حالت میبینمش سعی میکنم حواسشو پرت کنم ولی دوباره کارشو روز بعد تکرار میکنه.لطفا راهنماییم کنید.ممنونن
سلام – من دختری دارم که تازه ۴ ساله شده و من احتمالا روش غلطی رو برای غذا دادن بهش انتخاب کردم از زمانی که شروع به غذا خوردن کرد من همیشه براش کارتون گذاشتم که حواسش اونجا باشه و من بتون راحت تر بهش غذا بدم و در این روند هیچ وقت اذیت نمیکنه وهمیشه چه در خونه چه تو مهمانی وقتی براش کارتون میزارم راحت میشنه و غذاشون من بهش می دم و میخوره البته اینطور نیست که اصلا خودش بلد نباشه غذا بخوره خیلی وقتی هم خودش کارتون نگاه میکنه و میخوره – من به خاطر شرایط کرونا دورکار هستم و در منزل هست و نسبت به سال قبل بیشتر باهاش وقت میگذرونم و این موضوع غذا دادن بهش داده ناراحت کننده میشه چون تازگی ها اگر کارتون مورد علاقه اش پخش نشه یا تمام بشه دیگه غذا نمیخوره حتی اگر فقط یه قاشق خورده باشه واین منو ناراحت میکنه و در برخی موارد مجبور میشم رفتار غلط نشون بدم ….. – میشه لطفا راهنماییم کنیم .
ممنون
سلام به شما ساغز جان
دقت کنید که کودک شما غذا خوردن را به دیدن کارتون گره زده است و در این مسیر غذا خوردن از لذت اصلی خود خارج شده است و در این مسیر در کنار احترام به او بهتر است که در زمان غذا خوردن از روشن کردن تلوزیون به صورت کلی خوداری کنید و سعی کنید که به او این استقلال را بدهید که خودش غذا بخورد حتی اگر یک قاشق بخورد این سبک خوردن دوام زیادی ندارد چون گرسنگی یک امر طبیعی هست و اگر در ان زمان هم غذا نخورد بهتر است بدون تنبیه غذای او را در دسترسش قرار بدهید تا اگر مایل بود بخورد .
به او توضیح بدهید که در زمان دیگری جز غذا خوردن می تواند کارتون مورد علاقه خود را ببیند سعی کنید که آرامش خود را حفظ کنید و غذا خوردن برای او با سرزنش و تنبیه همراه نباشد چون بازهم می تواند احساسات ناخوشایندی را ایجاد کند .
او به سنی رسیده است که بتواند مسئولیت یک سری رفتارهای خود را بپذیرد رفتارهای چون پوشیدن لباس ، غذا خوردن و یا انتخاب بازی یا کارتون و… هرچیزی که آسیب زا نباشد می تواند در این محدوده قرار گیرد .
سلام
سلام شما می تونید در همین قسمت سوال خودتونو ارسال کنید
سلام …
دختر من ۳سال و ۷ ماه است
چالشی که باهاش دارم اینه که از ۱ سالگی تا الان همه چیز را توی دهنش میزاره .و امتحان میکنه
خمیری که خونگی درست میکنم . کاغذ . تمام وسایل چوبی . کلا هر چیزی که دم دسش باشه را میخوره و امتحان میکنه و واقعا نمیدونم باید چیکار کنم .
موقع تلوزیون دیدن هم مدام دستش را توی دهنش میزاره (((( که البته این دست و انگشت خوردنش برای اینه که دکمه من را بزنه و فهمیده که با این کار میتونه توجه ما را جلب کنه ) )))) یه مدت بی تفاوت بودم اما باز هم ادامه داد تا جایی که من یکی دوبار محکم زدم روی دستش البته دیگه تکرار نکردم چون اثری نداشت ….((((( عروسک بهش میدم یا بهش میگم بیا به جاش بشکن بزنیم ولی فایده نداره ))
من جزو اون مادرهای هستم که خیلی براش وقت میزارم ….کتاب خوندن .بازی . کوه بردنش ..( و واقعا نمیدونم ممکن این رفتارهاش اضطراب باشه ؟؟؟ چون مشکلی هم نداریم تو خانه
و اینه بعضی شبها واقعا به خواب مقاومت میکنه مثا ۸ صبح بیدار شده و ۹ که میریم توی تخت تا ۱۱ میخواد حرف بزنه و بازی کنه
و دقیقا وثتی چشم هاش داره بسته میشه شروه میکنه ناخنش را خوردن و حرکت دادن دستهاش تا خوابش نبره
ممنون میشم راهنماییم کنید
سلام به شما نسیم جان
نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام می باشد اما در این مورد عزیزم دقت کنید که برای کودکان تا حدود دو سالگی اینکه چیزی را به دهن خود ببرند یک روند طبیعی برای شناخت می باشد اما در این مسیر نیاز است که بقیه مسیر های شناخت او را فعال کنید یعنی حس چشایی ، لامسه ، بینایی و… و بهتر است این مسیر از طریق بازی باشد تا او بتواند مسیر شناخت بهتری را تجربه کند مثلا اگر به او خمیر می دهید ، خمیر را در کنار یک شی سفت مانند سنگ قرار بدهید و بیان کنید به نظرش کدومش محکم تر و سفت تره و….
در این مورد اگر در خواب او مشکلاتی وجود دارد بهتر است که از بازی های هیجانی و محرک های بیرونی قبل از خواب خوداری کنید و سعی کنید که دراین مورد از واکنش های تند و تنبیه بدنی خوداری کنید .
در این مورد نیاز است که برای بررسی اضطراب او و دلایل ناخن جویدن و یا انگشت خوردن او دقیقا این شرایط بررسی شود تا بتوانیم در این مسیر به شما کمک کنیم تا بتوانید مسیر اصلاحی را انجام بدهید و به فرزندتان کمک کنید تا اگر اضطرابی دارد درمان شود و شما نیز بتوانید با شناخت بهتر فرزندتان در مسیر رشدی او کمک کنید.
باسلام و سپاس
پسر سه سال و هست ماهه من اخیرا شروع کرده به نافرمانیهای عمدی و خطرناک. زمانیکه از مهد برش میدارم، چندین باز با دوستانش فرار میکنند و بسمت خیابان میروند و هرچه با ارامش و یا تندی و تهدید میگم، موثر نیست.
ایا طبیعی است و اگر اره/ باید چگونه برخورد کنیم؟
سلام به شما دوست عزیز
دقت کنید که شما در مرود یک کودک ۳ ساله صحبت می کنید و در این مسیر امکان تقلید و تلاش برای جلب توجه شما و یا دوستانش معنای بیشتری در این رفتار می دهد تا زمانی که بخواهیم آن را نافرمانی در نظر بگیریم .
در این مسیر بهتر است از هرگونه تنبیه بدنی خوداری کنید و اگر قرار ایست جریمه شود مثلا بیان کنید اگر این رفتار خطرناک را داشت یک روز نمی تواند بستنی مورد علاقه اش را بخورد و رفتارهای درست او را تشویق کنید .
در این مسیر اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید که رفتارهای دیگری که از نظر شما نافرمانی یا خطرناک می آیند چه مواردی هستند؟