شباهت دو اختلال بیش فعالی با دوقطبی

فهرست مطالب

تفاوت بین اختلال دوقطبی و بیش فعالی در کودکان و نوجوانان چیست؟

خیلی از اوقات والدین با شرایطی مواجه می شوند که کودک آنها از نوعی دغدغه سلامت روانی رنج می برد. این اختلال ممکن است توسط معلم، مشاور مدرسه یا حتی دیگر اعضای خانواده یا پزشک خانوادگی کودک به آنها گفته شده باشد.

یکی از متداول ترین بیماری های تهدید کننده سلامت روان کودک اختلال نقص توجه یا در اصطلاح عام ADD یا ADHD است. ملاک تشخیصی اختلال نقص توجه داشتن شش معیار یا بیشتر از هجده (حداقل شش ملاک طبقه نخست یا حداقل شش ملاک طبقه دوم) ملاک زیر است:

علائم بی توجهی

اغلب قادر به تخصیص توجه دقیق به جزئیات نیست یا دچار اشتباهات بی دقتی در کارهای درسی، کار یا دیگر فعالیت ها می شود.
غالبا نمی تواند توجه مداوم به تکالیف یا انجام فعالیت ها را حفظ کند.
اغلب به سخنان واضح گوش نمی دهد.
اغلب اوقات نمی تواند آموزش ها را پیگیری کند و تکالیف، کارهای روزمره یا وظایف محول شده کاری در محل کار را به پایان برساند (به دلیل رفتار مقابله ای یا ناتوانی در درک آموزش ها نیست).
اغلب در سازمان دهی تکالیف یا فعالیت ها مشکل دارد
غالبا نسبت به درگیری در تکالیف نیازمند تلاش ذهنی مداوم اجتناب، بیزار یا بی میل است (مانند کارهای درسی یا تکالیف)
اغلب چیزهای ضروری برای تکالیف یا فعالیت ها را فراموش می کند (از قبیل اسباب بازی ها، تکالیف مدرسه، مداد، کتاب یا مداد تراش).
اغلب به راحتی با یک محرک بیرونی دچار حواسپرتی می شود
اغلب در فعالیت های روزمره فراموشکار است

بیشتر بخوانید:

درمان بیش فعالی و نقص توجه در نوجوانان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی در نوجوانان

علائم بیش فعالی و تکانشگری

اغلب با دست و پاهای خود ور می رود یا سرجای خود وول می خورد
غالبا جای خود در کلاس یا موقعیت های دیگر مستلزم نشستن را ترک می کند.
غالب اوقات به طور افراطی در موقعیت های نامناسب می دود یا بالا می رود (در نوجوانان و بزرگسالان ممکن است مستعد احساسات ذهنی یا بیقراری شود)
غالبا در بازی کردن یا درگیری در فعالیت های بی صدا مشکل دارد
اغلب یا در حرکت است یا اغلب طوری رفتار می کند مثل اینکه تحت یک نیروی محرکه حرکت می کند
اغلب تندتند صحبت می کند.
غالبا جواب ها را بدون تأمل قبل از کامل شدن سؤال پیش گویی می کند.
اغلب نمی تواند منتظر نوبت بماند
اغلب اوقات وسط مکالمات یا بازی های دیگران می پرند

این علائم باید حتماً طی شرایطی به مدت شش ماه یا بیشتر در مدرسه و خانه، بازی و تحصیل و امثالهم تداوم داشته باشند. اگر این علائم کمتر از شش ماه بروز یایند یا اینکه ملاک ها در تنها یک شرایط (مثلاً فقط درمدرسه) نمایان شوند آنگاه نباید تشخیص ADHD داده شود.

اما گاهی اوقات کودکان هنگامی که با طبقه تشخیصی دیگری سازگارتر هستند به اشتباه به عنوان ADHDتشخیص داده می شود. والدین و مراقبان سلامت تمایل دارند بی توجهی یا ناتوانی کودک بر تمرکز بر تکالیف را اغلب همبود با بیش فعالیو به طورخودبخود” “ADHD” فرض کنند. برخی متخصصان معتقدند که برخی از کودکان با تشخیص ADHD تحت عنوان اختلال دوقطبی بهترتشخیص و درمان می شوند.

ADHD و دوقطبی چه تفاوتی با هم دارند؟

در حالی که ویژگی تشخیصی ADHD بی توجهی و اکثر اوقات بیش فعالی است، اختلال دوقطبی با نوسانات خلقی بین انرژی و فعالیت زیاد (به اصطلاح مانیا یاجنون/شیدایی خفیف)و احساسات غمگینی یا ناراحتی (به اصطلاح افسردگی) مشخص می شود. در حالی که گاهی اوقات کودکان با ADHD ممکن است بدون هیچ دلیلی احساس غمگینی کنند کودکان با اختلال دوقطبی ممکن است هفته های متوالی بدون هیچ علت تشخیص پذیری احساس غمگینی کنند. هر دوی احساسات مانیک و احساسات افسرده گر در کودک منجر به مشکلات چشمگیری برای او در تماماً هر جنبه از زندگی های آنها؛ مدرسه، بازی، دوستان، خانه و غیره شود. خلق دوقطبی یک کودک فراگیر و به سختی تغییرپذیر است در حالی که خلق ADHD کودک ممکن است به صورت دوره ای و گذرا ظاهر شوند اما در کل آنها افسردگی یا مانیای محض نباشند.

یک کودک در دوران اختلال افسردگی دوقطبی ممکن است به خاطر از دست دادن همه تمایلات و مداومت در تحقق آنها بی توجه باشند. یک کودک با ADHD به دلیل صرفاً عدم توانایی تمرکز بر هر چیزی در طی یک دوره زمانی از خود بی توجهی نشان دهند.

یک کودک با ADHD معمولاً به شکل نرمال و قابل انتظاری به رویدادهای زندگی خود واکنش نشان می دهند. واکنش های یک کودک دوقطبی به رویدادهای زندگی اغلب چیزی بیشتر از طولانی نبودن و بزرگ جلوه دادن رویداد خواهد بود.

یک کودک با ADHD در کل هنگام قشقرق و بدخلقی از کارهایی که انجام می دهد آگاه است که طی یک دوره زمانی کوتاه و بدون آسیب رساندن به اموال رخ می دهد. یک کودک دوقطبی ممکن است هنگام اوقات تلخی و قشقرق ارتباط خود را با واقعیت از دست دهد و دست به تخریب اموال بزند و خود قشقرق به پا کردن ساعت ها طول بکشد.

راه دیگر تفاوت بین این دو نوع تشخیص در فرآیند درمان باشد. وقتی به یک کودک دوقطبی افسرده داروهای ضدافسردگی داده می شود به طور کلی خلق آنها پس از چند هفته بهبود می یابد و توجه و انرژی آنها دوباره جان تازه ای می گیرد. اگر یک کودک دوقطبی رویداد مانیک را تجربه می کند نوعی داروی ضد روانپریشی ممکن است تجویز شود که در نهایت به کمترکردن سطوح انرژی کمک خواهد کرد. در مقابل؛ به کودک مواد محرک زا داده می شود درمانی که معمولاً بسیار سریع تأثیرمی گذارد تا داروهای ضدروانپریش یا ضدافسردگی. ظرف چندهفته یک کودک معمولاً می تواند به تمرکز حواس بهتر و پایین ترآمدن سطوح انرژی دست یابد مثل اینکه یک کلید را خاموش کرده اند.

درست انجامش دهید

بهترین کار برای دقیق ترین تشخیص ملاقات با متخصص سلامت روان مانند روانشناس کودک متخصص ADHD و اختلال دوقطبی است. چنین متخصصانی در تشخیص گذاری بین این دو اختلال باتجربه و کاردان هستند و به درستی وجود اختلال دقیق کودک شما را شناسایی می کنند.

منبع:سامانه پرسش و پاسخ مشاور