سلام به شما دوست عزیز
در این مورد بهتر است از سرزنش کردن و یا تنبیه بدنی او خوداری کنید چون این کاهش تمرکز می تواند نشان از شرایط روحی او باشد و یا اضطرابی که تجربه می کند .
در این مسیر بدون بررسی شرایط دقیق دخترتان و صحبت با خودش نمی توانیم نظری را بیان کنیم بهتر است به صورت حضوری او را به روان درمانگر مراجعه بدهید تا بتوانیم شرایط او را بررسی و کمک کنیم تا در مسیر بهتر و مراقبت از وسایل خود پیش برود.
سلام من یه پسر ۱۰ ساله دارم متاسفانه اصلا علاقه ای به درس نشون نمیده وهمیشه برای فرار از درس بهونه میگیره ولی برای بازی وتلویزیون همیشه فعال هستش خیلی هم گریه میکنه کوچک ترین چیز گریه میکنه امسال که کلاس عا غیر حضوری شده خیلی دارم اذیت میشم همیشه به زور باید بفرستمش سر درس ومشق البته بگم اوایل خیلی باهاش راه میومدم ولی الان دیگه به جنگ ودعوا (البته نه زدن )میفرستمش سر درس اگه میشه کمکم کنید
سلام من ۱۱ سالمه و خیلی زود عصبانی میشوم و نمیتوانم خودم رو کنترل کنم و وضعیت زندگی خوبی هم داریم اما جالب این جاست من هیچوقت وقتی عصبانی میشوم با مامان یا بابا ام بد حرف نمی‌زنم و این زود عصبی شدن هر روز ۵یا۶ بار اتفاق می افتاد چکار باید کنم تا کنترل شوم
سلام من یازده سالمه و زود عصبی میشوم اما احترام پدر و مادرم همیشه سر جلسه ولی همش عصبانی میشم و خواهر ام رو زود دعوا میکنم میشه بگین چکار کنم خودمو کنترل کنم و آیا بخاطر سن بنده هست
سلام به شما آقا حسین
دقت کن که اگر شما نتوانید در مسیر سازنده ای به احساسات خود پاسخ بدهید این باعث می شود که مسیر ارتباطی بین شما با دوستان و خانواده با مشکل مواجهه شود .
در این مسیر این موضوع اهمیت دارد که بتوانی بر خشم و عصبانیتی که داری کنترل داشته باشی و از مسیر بهتری به آنها پاسخ بدهی.
شاید ساده ترین و خاص ترین روشی که می تواند به کنترل خشم افراد عصبانی کمک کند، نوشتن است. اگر نمی توانید حرفی که بر روی دلتان مانده است را برای کسی بیان کنید، اگر در اوج عصبانیت خودتان را کنترل می کنید که حرف ناشایستی از زبانتان خارج نشود و این مسئله شما را عصبانی تر می کند، بهتر است قلم به دست بگیرید.
قلم و دفتر به دست بگیرید و خودتان را در میدان مبارزه تصور کنید، تمام حرف هایی که می توانستید بگویید اما نگفتید را بنویسید. نوشتن به شکل معجزه آسانی به کنترل خشم شما کمک می کند. حتی می توانید بعد از چند روز نوشته های خود را بخوانید و به ارزیابی آثار مخرب عصبانیت خود نیز بپردازید.
به خودتان کمی فرصت دهید. دور از دیگران بنشینید. در این لحظه که ساکت هستید، می‌توانید اتفاق‌ها را بررسی کنید و در همان حال احساسات‌تان به حالت خنثی بازگردد. حتی ممکن است این لحظات کوتاهی که دور از دیگران هستید، برایتان آن‌قدر مفید باشد که تصمیم بگیرید، هر روز چنین فرصتی برای خود فراهم کنید.
با سلام. دختر من هم کلاس پنجم هست و خیلی بی نظم، فراری از درس خوندن، لجباز و گوش حرف نکن. اتاقش جای راه رفتن نداره از ریخت و پاش. هر بار باهاش حرف میزنم دلیلش را بودن برادر کوچکترش عنوان میکنه. با پدرش به خاطر همین رفتارهاش و البته اهمیت ندادن به نماز رابطه خیلی خوبی نداره حتی بارها به من گفته از بابا جدا شو!!!
رابطه من و همسرم هم به خاطر او داره خراب میشه. لطفا در صورت امکان راهنمایی بفرمایید.
سلام به شما دوست عزیز
در این مسیر چند موضوع مهم وجود دارد که بهتر است باهم به آن نگاه کنیم.
۱. در اول اینکه بهتر است در مقابل فرزندتان از هرگونه بحث با همسرتان خوداری کند و نیاز است که او روابط شما را در احترام بداند و متوجه شود که حریم خصوصی بین شماها وجود دارد که او اجازه وارد شدن به ان را ندارد در کنار اینکه او متوجه می شود که روابط شما و همسرتان باهم برایتان ارزشمند می باشد.
سعی کنید باهم به مسیر تربیتی یکسانی برسید اگر بخواهید یکی از شما مثلا او را دعوا کند و دیگری از او طرفداری کند خب این نه کمکی به مسیر ارتباطی شما می کند و نه رشد بهتر فرزندتان پس بهتر است که در زمانی که او حضور ندارد در احترام باهم در این مورد صحبت کنید و اگر مشکلی هم وجود دارد خب با روانشناس مشورت کنید تا بتوانید به نتیجه گیری بهتری در ارتباط باهم و با او برسید.
۲. رفتارهای بیرونی دختر شما مثل بهم ریخگی زیاد ، عدم رسیدگی به مسائل درسی ، لجبازی بیش از اندازه خب می تواند نشان از شرایط روحی او باشد پس بهتر است که در این مورد اجازه بدهید که یک روانشناس با او صحبت کند چون اجبار و یا تنبیه کمکی به رفع این مشکلات نمی کند . زمانی که متوجه شویم در روان او چه چیزی به شکل افکار و احساسات تجربه می شود خب میتوانیم به او کمک کنیم مسیر رشدی بهتری را طی کند.
۳. در این مسیر از بکن و نکن های مداوم و یا اجبار به نماز خواندن و یا تنبیه بدنی به هیچ عنوان استفاده نکنید چون میتواند هم برایش با فشار روحی و مشکلات روحی همراهش ود و هم اینکه این مشکلات را شدت بیشتری می دهد.
همین که او مشاهده کند شما و همسرتان نماز می خوانید و در رفتار نیز آرام هستید میتواند کمک کند تا او اشتیاق بیشتری به تکرار و تجربه این مسیر داشته باشد تا زمانی که بخواهد به اجبار کاری را انجام بدهد در این حالت دیگر نمی تواند لذت آن را تجربه کند و تنها به عنوان یک وظیفه و یا مسیری برای فرار از سرزنش و تنبیه به آن نگاه می کند.
۴. با کمک خودش سعی کنید برای زندگی روزانه اش برنامه ریزی بنویسید و اجازه بدهید که در این برنامه کارهای که برایش لذت بخش می باشد را در کنار اولویت هایی که دارد انجام بدهد .
او نیاز است که بتواند بدون تحقیر شدن به مسائل زندگیش نگاه کند . در هرصورت نمیتوان امیدورا بود که شما در همه مسیر زندگی بخواهید او را کنترل کنید و خب با وارد شدن به دروان نوجوانی و جوانی که تمایل به استقلال بیشتر هم می شود خب حتی این مشکلات می تواند شدت بیشتری پیدا کند پس بهتر است در همین شرایط سنی کودکی بررسی و رفع شود.
۵. خرابکاری های برادرش را بهتر است به پای او ننویسید در هرصورت او وظایفی دارد که مربوط به خودش می باشد و نه دیگری پس بهتر است که اگر در بهم ریختگی اتاق برادرش هم نقش دارد و او کوچک است و نمی تواند قسمتی که مربوط به خودش می باشد را انجام بدهد شما به دخترتان بگوید خب من هم در این مسیر به تو کمک می کنم چون حق با تو هست مقداری از این بهم ریختگی را برادرت انجام داده و خب چون او کوچک هست فعلا من کار مربوط به قسمت او را انجام می دهم .
روانشناسی و مشاوره نوجوان دختر
دختر من یازده سالشه و خیلی حواس پرته و مدام وسایلش گم میکنه طوری که دیگه به ستوه امدم و خسته شدم.تو رو خدا کمکم کنید چیکار کنم
سلام به شما دوست عزیز
در این مورد بهتر است از سرزنش کردن و یا تنبیه بدنی او خوداری کنید چون این کاهش تمرکز می تواند نشان از شرایط روحی او باشد و یا اضطرابی که تجربه می کند .
در این مسیر بدون بررسی شرایط دقیق دخترتان و صحبت با خودش نمی توانیم نظری را بیان کنیم بهتر است به صورت حضوری او را به روان درمانگر مراجعه بدهید تا بتوانیم شرایط او را بررسی و کمک کنیم تا در مسیر بهتر و مراقبت از وسایل خود پیش برود.
سلام من یه پسر ۱۰ ساله دارم متاسفانه اصلا علاقه ای به درس نشون نمیده وهمیشه برای فرار از درس بهونه میگیره ولی برای بازی وتلویزیون همیشه فعال هستش خیلی هم گریه میکنه کوچک ترین چیز گریه میکنه امسال که کلاس عا غیر حضوری شده خیلی دارم اذیت میشم همیشه به زور باید بفرستمش سر درس ومشق البته بگم اوایل خیلی باهاش راه میومدم ولی الان دیگه به جنگ ودعوا (البته نه زدن )میفرستمش سر درس اگه میشه کمکم کنید
سلام من ۱۱ سالمه و خیلی زود عصبانی میشوم و نمیتوانم خودم رو کنترل کنم و وضعیت زندگی خوبی هم داریم اما جالب این جاست من هیچوقت وقتی عصبانی میشوم با مامان یا بابا ام بد حرف نمی‌زنم و این زود عصبی شدن هر روز ۵یا۶ بار اتفاق می افتاد چکار باید کنم تا کنترل شوم
سلام من یازده سالمه و زود عصبی میشوم اما احترام پدر و مادرم همیشه سر جلسه ولی همش عصبانی میشم و خواهر ام رو زود دعوا میکنم میشه بگین چکار کنم خودمو کنترل کنم و آیا بخاطر سن بنده هست
سلام به شما آقا حسین
دقت کن که اگر شما نتوانید در مسیر سازنده ای به احساسات خود پاسخ بدهید این باعث می شود که مسیر ارتباطی بین شما با دوستان و خانواده با مشکل مواجهه شود .
در این مسیر این موضوع اهمیت دارد که بتوانی بر خشم و عصبانیتی که داری کنترل داشته باشی و از مسیر بهتری به آنها پاسخ بدهی.
شاید ساده ترین و خاص ترین روشی که می تواند به کنترل خشم افراد عصبانی کمک کند، نوشتن است. اگر نمی توانید حرفی که بر روی دلتان مانده است را برای کسی بیان کنید، اگر در اوج عصبانیت خودتان را کنترل می کنید که حرف ناشایستی از زبانتان خارج نشود و این مسئله شما را عصبانی تر می کند، بهتر است قلم به دست بگیرید.
قلم و دفتر به دست بگیرید و خودتان را در میدان مبارزه تصور کنید، تمام حرف هایی که می توانستید بگویید اما نگفتید را بنویسید. نوشتن به شکل معجزه آسانی به کنترل خشم شما کمک می کند. حتی می توانید بعد از چند روز نوشته های خود را بخوانید و به ارزیابی آثار مخرب عصبانیت خود نیز بپردازید.
به خودتان کمی فرصت دهید. دور از دیگران بنشینید. در این لحظه که ساکت هستید، می‌توانید اتفاق‌ها را بررسی کنید و در همان حال احساسات‌تان به حالت خنثی بازگردد. حتی ممکن است این لحظات کوتاهی که دور از دیگران هستید، برایتان آن‌قدر مفید باشد که تصمیم بگیرید، هر روز چنین فرصتی برای خود فراهم کنید.
با سلام. دختر من هم کلاس پنجم هست و خیلی بی نظم، فراری از درس خوندن، لجباز و گوش حرف نکن. اتاقش جای راه رفتن نداره از ریخت و پاش. هر بار باهاش حرف میزنم دلیلش را بودن برادر کوچکترش عنوان میکنه. با پدرش به خاطر همین رفتارهاش و البته اهمیت ندادن به نماز رابطه خیلی خوبی نداره حتی بارها به من گفته از بابا جدا شو!!!
رابطه من و همسرم هم به خاطر او داره خراب میشه. لطفا در صورت امکان راهنمایی بفرمایید.
سلام به شما دوست عزیز
در این مسیر چند موضوع مهم وجود دارد که بهتر است باهم به آن نگاه کنیم.
۱. در اول اینکه بهتر است در مقابل فرزندتان از هرگونه بحث با همسرتان خوداری کند و نیاز است که او روابط شما را در احترام بداند و متوجه شود که حریم خصوصی بین شماها وجود دارد که او اجازه وارد شدن به ان را ندارد در کنار اینکه او متوجه می شود که روابط شما و همسرتان باهم برایتان ارزشمند می باشد.
سعی کنید باهم به مسیر تربیتی یکسانی برسید اگر بخواهید یکی از شما مثلا او را دعوا کند و دیگری از او طرفداری کند خب این نه کمکی به مسیر ارتباطی شما می کند و نه رشد بهتر فرزندتان پس بهتر است که در زمانی که او حضور ندارد در احترام باهم در این مورد صحبت کنید و اگر مشکلی هم وجود دارد خب با روانشناس مشورت کنید تا بتوانید به نتیجه گیری بهتری در ارتباط باهم و با او برسید.
۲. رفتارهای بیرونی دختر شما مثل بهم ریخگی زیاد ، عدم رسیدگی به مسائل درسی ، لجبازی بیش از اندازه خب می تواند نشان از شرایط روحی او باشد پس بهتر است که در این مورد اجازه بدهید که یک روانشناس با او صحبت کند چون اجبار و یا تنبیه کمکی به رفع این مشکلات نمی کند . زمانی که متوجه شویم در روان او چه چیزی به شکل افکار و احساسات تجربه می شود خب میتوانیم به او کمک کنیم مسیر رشدی بهتری را طی کند.
۳. در این مسیر از بکن و نکن های مداوم و یا اجبار به نماز خواندن و یا تنبیه بدنی به هیچ عنوان استفاده نکنید چون میتواند هم برایش با فشار روحی و مشکلات روحی همراهش ود و هم اینکه این مشکلات را شدت بیشتری می دهد.
همین که او مشاهده کند شما و همسرتان نماز می خوانید و در رفتار نیز آرام هستید میتواند کمک کند تا او اشتیاق بیشتری به تکرار و تجربه این مسیر داشته باشد تا زمانی که بخواهد به اجبار کاری را انجام بدهد در این حالت دیگر نمی تواند لذت آن را تجربه کند و تنها به عنوان یک وظیفه و یا مسیری برای فرار از سرزنش و تنبیه به آن نگاه می کند.
۴. با کمک خودش سعی کنید برای زندگی روزانه اش برنامه ریزی بنویسید و اجازه بدهید که در این برنامه کارهای که برایش لذت بخش می باشد را در کنار اولویت هایی که دارد انجام بدهد .
او نیاز است که بتواند بدون تحقیر شدن به مسائل زندگیش نگاه کند . در هرصورت نمیتوان امیدورا بود که شما در همه مسیر زندگی بخواهید او را کنترل کنید و خب با وارد شدن به دروان نوجوانی و جوانی که تمایل به استقلال بیشتر هم می شود خب حتی این مشکلات می تواند شدت بیشتری پیدا کند پس بهتر است در همین شرایط سنی کودکی بررسی و رفع شود.
۵. خرابکاری های برادرش را بهتر است به پای او ننویسید در هرصورت او وظایفی دارد که مربوط به خودش می باشد و نه دیگری پس بهتر است که اگر در بهم ریختگی اتاق برادرش هم نقش دارد و او کوچک است و نمی تواند قسمتی که مربوط به خودش می باشد را انجام بدهد شما به دخترتان بگوید خب من هم در این مسیر به تو کمک می کنم چون حق با تو هست مقداری از این بهم ریختگی را برادرت انجام داده و خب چون او کوچک هست فعلا من کار مربوط به قسمت او را انجام می دهم .