دلیل اصلی این فرار چی میتونه باشه نوجوان معمولا به دنبال چه هدفی از خونه فرار می کنه؟؟؟؟؟

هدف از ایجاد تغییر در شرایط موجود است که برای کسب امنیت روانی و امنیت محیطی صورت می گیرد.هدف از امنیت روانی رسیدن به رضایت از زندگی است.گاهی فرار می تواند به دلیل وجود زمینه های درونی و پنهانی اختلال های شخصیت ، بیماری های روحی و روانی و اختلالات خلقی باشد. این مورد با رفتارهایی همراه است که از سوی دیگران و جامعه کژرفتاری تلقی می شود. کسب امنیت محیطی برای رهایی از سلطه والدین با شرایط آزار دهنده ای است که عرصه زندگی را بر نوجوان تنگ کرده و نوجوان برای بهبود شرایط زندگی و دور شدن از ناامنی محیطی مانند خشونت ، اعتیاد، فقر ، طلاق و جدایی والدین،سوء استفاده های جسمی و جنسی، تحقیر و طرد شدن، شرایط تحمیلی مانند ازدواج اجباری یا ممانعت از تحصیل و علل دیگر اقدام به فرار می کند.گاهی فرار به قصد کسب امتیاز برای به دست آوردن شرایط دلخواه است.فرار نوجوان در واقع نوعی اعتراض نسبت به شرایطی است که به نظرش غیر قابل تحمل ، تغییر ناپذیر و ناعادلانه می آید.نوجوان این حرکت را معمولا زمانی انتخاب می کند که از هر راه حل دیگری ناامید شده باشد.

با سلام به نظر من سرنوشت خیلی بدی در انتظار نوجوان فرای هست اگه ممکنه در مورد این موضوع هم صحبت کنید

بله زندگی افراد فراری ممکن است در داستان ها یک ماجراجویی به نظر برسد اما در واقعیت این گونه نیست.آنها به ندرت از قبل تدارکی دیده اند و اغلب مجبورند به طور موقت پیش دوستان خود بروند اما در نهایت عده زیادی از آنها برای امرار معاش ، مجبور می شوند برای چند سکه گدایی کنند یا با قاچاقچیان مواد مخدر همکاری کرده و قاچاق فروشی کنند یا به اجبار خود فروشی کنند.بعضی هم توسط دزد ها یا گردانندگان فحشا مودر آزار های جنسی و جسمی قرار می گیرند.و عده ای به اعتیاد و اعمال خلاف قانون وادار می شوند و انگ بزهکاری برای همیشه روی آنان می ماند و آثار مخرب زندگی و آینده نوجوان را تحت تاثیر قرار می دهد.

این نوجوان چه ویژگی دارد؟؟؟

تعداد زیادی از آنها کسانی هستند که در مدرسه عملکرد ضعیفی دارند؛ با والدین شان ارتباط خوبی ندارند.والدینی دارند که اغلب آنها را از عشق و توجه محروم کرده اند یا اصلا به نظر می رسد که در این خانواده ها، هیچ کس اهمیتی نمی دهد این بچه ها به کجا می روندو با چه کسانی وقت می گذرانند.عکس العمل این نوجوان ها به ناکامی و رنج هایشان ، به صورا پرخاشگری و افزایش خشونت و جنگ و دعوا بروز می کند و جالب اینجاست که بزهکاری آنها راهی است که بالاخره ، توجه والدین یا سرپرست خود را جلب می کنند. بعضی از این نوجوان ها به دلیل ساختار شخصیتی شان ، ذاتا بیشتر از دیگران طغیان گر و مستعد بزهکاری هستند .در مقایسه با دیگر نوجوانان ، بیشتر در مقابل قوانین و اصول والدین و جامعه مقاومت و مقابله می کنند.در هر حال ، هر نوجوانی که رفتار خارج از کنترل نشان می دهد، حتما دلیلی برای این کار دارد ممکن است مشکلات روحی و جدی مهمی داشته باشد یا احساس کند مورد بی توجهی و بی مهری واقع شده است.در بعضی موارد که خانواده نابسامان است و بنیان محکمی ندارد درگیری نوجوان با قانون ، به هر دلیلی که باشد می تواند به از هم پاشیدگی کامل خانواده منجر شود و صدمات پایدار ان برای همیشه در روابط اعضای خانواده باقی بماند.

با سلام به نظر شما یک مشاور و یا یک متخصص می تواند به این دسته از نوجوانان کمک کند؟

وقتی نوجوان یک اشتباه جدی را ارائه می دهد مشاوره با افراد متخصص ضروری می شود.این کار نشان دهنده شکست یا ناتوانی شما در تربیت نوجوان تان به عنوان یک والدی نیست، بلکه بیشتر از هر چیزی نشانه شدن نیاز نوجوان شما به کمک است.وقتی یک نوجوان دائما رفتار اشتباهی را تکرار می کند، خیلی اهمیت دارد که بفهمید علت این رفتار چیست و شما برای حل این مشکل چه کار باید بکنید .اگر نوجوان با والدینش ارتباط برقرار نمی کند احتمالا یک مشاور با تجربه که قصد ندارد نوجوان را داوری کند و برای ایجاد ارتباط و اعتماد با او دقت صرف می کند ، می تواند سر صحبت را با او باز کند اما نوجوانی که با شماور هم ارتباط برقرار نمی کند ، ممکن است دچار مشکلات جدی روحی و روانی باشد و در این صورت بررسی او توسط افراد متخصص ضروری است.مشکل فرار نوجوان از خانه فقط مربوط به نوجوان نیست بلکه همه اعضای خانواده در ایجاد وضعیت نقش دارند پس برای علت یابی هم مفید است هر یک از اعضای خانواده بفهمند که چرا و چگونه موانع ارتباطی ایجاد شده اند و حالا باید چه کنند.مشاور می تواند به آنها مهارت های ارتباطی لازم را آموزش دهد.

سلام خدمت مشاور عزیز به نظر شما باید با نوجوانی که فرار کرده و حالا به خانه برگشته چطور رفتار کنیم؟

گاهی نوجوانی که از خانه فرار کرده ، پس از گذراندن مراحل سخت و تلخی مانند کشیده شدن به راه های خلاف ، اعتیاد، مورد سوء استفاده های حنسی قرار گرفتن و... مجبور می شود به خانه باز گردد.در این حالت می توان تصور کرد که شرایط بسیار دشواری در پیش روی این نوجوان و خانواده اوست.نوجوان آسیب دیده و درمانده شده و خانواده نیز خشمگین و عصبانی هستند.حال آنچه مهم است اینکه در واقع نباید نوجوان را که همان دختر فراری لقب گرفته ، سرزنش کرد یا برچسب های غیر اخلاقی به او زد یا با او به گونه ای برخورد کرد که تصور کند هیچ راهی برای بازگشت ندارد! بلکه باید در فضایی بدون قضاوت کردن، کاری کنید که او خود را مسئول مراقبت از خود و کنترل رفتارهایش بداند. خانواده در کنار نوجوان آسیب دیدده باید از کمک های مستمر نهاد های آموزشی ، درمانی و حمایتی برخوردار باشد .واگر ما با رفتاری غیر از این برخورد کنیم ، زمینه را برای تکرار فرار از خانه برای دختران و انجام رفتارهای خلاف را بیشتر از گذشته فراهم خواهیم ساخت.

آیا برگرداندن دختر فراری به خانه تحت هر شرایطی مجاز و منطقی است؟

در این مورد باید ببینیم برای این دختر فراری چه فرصت هایی وجود دارد وسعی کنیم با توجه به شرایط محیطی و مشکلات در کمین نشسته کاری کنیم که او دیگر اندیشه فرار از خانه به ذهنش خطور نکند.آنگاه می توان به راحتی او را نسبت به رفتارهایش توجیه کرد و او نیز بدون شک خواهد پذیرفت.در این صورت می توان تحت شرایطی خاص و با در نظر گرفتن یک سر تعهدات اخلاقی او را به خانه اش باز گرداند.

منم فکر فرار هستم ! عفت دختر چی میشه

برادر یا خواهر خوبم از نظرت ناراحت شدم چرا فرار؟اگر در خانه مشکلی داری با فرارت مشکلاتت چند برابر می شود.و دیگر راه نجاتی نداری پس توکل بر خدا کن و سعی کن با پدر و مادرت دوست شوی

اتفاقا من دیروز برای انجام کار مهمی قصد رفتن به بیرون از منزل رو داشتم پدرم با لحنی شدید به من هشدار داد در صورت رفتن دیگر حق بازگشت به منزل رو ندارم من هم بیرون رفتم ولی جرات برنگشتن به خانه را نداشتن چون جایی برای پناه بردن با آنجا را نداشتم.پدرم هر چقدر هم سخت گیری کنه و مرا مورد شماتت قرار بده هزاران بار شرف داره به اینکه شبی بیرون از خونه ولو بهترین محل سر کنی

سلام .من 12 بهار از زندگیم میگذره و در خانواده ای تشکیل شده از 4 نفر زندگی می کنم.پدر کارمند دولت است و مادرم خانه دار و برادرم هم دانشجو ...من با خانواده مشکلی ندارم و البته عاشق مادرم هستم اما نه به طوری که بتوانم راجب به همه ی موضوعات با او صحبت کنم.مشکل من سر یک رقیب تحصیلی ست.دختر عمه ی من هم 12 سال دارد و نسبتا متفاوت تر از من است. من نگرانم که او در مدارس تیزهوشان و نمونه قبول نشود من نشوم از همین جهت برای رهایی از این افکار به فکر فرار از خانه افتادم شاید کمی منطقی نباشد اما همه او را بیشتر تحویل میگیرند نمیخواهم بگویم من کمبود توجه دارم ولی همه فامیل و اقوام او را به من ترجیح می دهند.و من از او متنفرم .به طور کلی بگم از بعضی از رفتارهای خسته شدم و میخوام یک مدت با خودم تنها باشم شاید هم تا همیشه تنها باشم.برای همین هم به فکر فرار هستم.ممنون میشم کمکم کنید.

سلام به خاطر درس می خوای فرار کنی؟ اگه مشکلات منو داشتی چیکار میکردی.این اشتباهو نکن.تو هم از جاهایی که استعداد شو داری وارد شو.

از این نگرانی که مادر و پدرت مثل مال من هی دیگران را بهت تحمیل کن من سه سال از تو بزرگترم اما واقعا با این حال می ترسم فرار کنم .توام لازم نیست به چنین دلیل مسخره ای فرار کنی منم مشکل تو رو داشتم اما اگه به خدا توکل کنی و مثل من خوب درس بخونی به اون چیزی که میخوای میرسی

من مدرسه نمونه درس می خونم و پدر و مادرم هم هیچ گلی به سرم نزدن درس هم آخه شد دلیل فرار خوش باش عزیزم .درس تنها چیزیه که ارزش ناراحتی نداره

سلام 23 سالمه از خانوادم متنفرم رفتار مناسبی با من ندارن من حتی اجازه ندارم تا مغازه بقالی سرکوچه برم در خانه حبس هستم چون در سن 15 سالگی از خانه فرار کردم تا الان سرکوب همون رو میخورم برادرم مادرم منو کتک میزنن وقتی برادرم منو میزنه کادرم وامیسه نگاه میکنه و از داد و فریاد من لذت میبره.دیگه بریدم میخوام فرار کنم ولی نمیدونم کجا برم دو راه بیشتر ندارم یا خودکشی یا فرار بردیم دیگه از زندگی خیلی ناامیدم.

از من به همه شما نصحت ...من یه بار این کارو تجربه کردم هیچ نشونه ای از خودم به جا نزاشتم ولی پیدام کردن یه لحظه بشینین فکر کنین اگه برگردست چی میشه.با پسرا کاری ندارم چون میتونن خودشون رو نجات بدن ولی جامعه ما پر از گرگه که فقط دنبال دخترایی هستن که پاکن و کسیو ندارن جامه ما خیلی بدبخته.الان مثلا من رفتم و برگشتم هیچی بهم نرسید پشیمون هم نشدن.ولی هنوزم که هنوزه فکرا دارن اذیتم میکنن.حواستون باشه بچه ها

منم یه مدت به فکر فرار بودم با مشکلات خیلی بزرگار از اینایی که میگین ولی بعدش که نشستم با خودم دو دو تا چهار تا کردم دیدم اخه فرار کنم از چاله دارم که میوفتم توی چاه بزرگتر.آخه عزیز من دیگه از خانواده دلسوزتر کی میشه.الان آخر الزمانه وقتی با خانواده نمیتونی راه بیایی فکر کردی بیوفتی درست غریبه چه گلی به سرت میزنن؟ دختر و پسرشم فرقی نداره.دختر باشی مجبوری برا درآوردن پول و یه جای خواب دستتو جلو اینو و اون دراز کنی بعدش خودتم نخوای گرگای اطرافت بلایی به سرت میارن که همه ی دخترگیت نابود میشه روحت و وجودت به فنا میره..آقا پسر گل شما هم بری خدایی نگرده یه جایی به بعد دیگه کم میاره میبری خدای نکرده طعمه ی اعتیاد میشی.واقعا این درصد خواهان فرار سرسام آوره علی الخصوص با این دلایل.قبول کنین خیلیا بیشتر از اون چیزی که هست زود رنج و کم تحمل شدیم و الان مشکلات بزرگتر از اینا هم هست با راه های دیگه میشه حل کرد ولی شما برای مشکلات اینچنینی متوسل به فرار میشین.

منم میخوام از خونه فرار کنم خسته شدم بس که تو محدودیت بودم از بی اعتمادی خانواده و همسرم خسته شدم.سه ساله دارم حرفای توهین آمیز میشنوم .سه ساله کارم شده گریه.انگار زندانی هستم حتی خانوادمم به ی چشم دیگه بهم نگاه میکنن.میخام برم تنهایی بهتره.بهتر از این آدمها که با حرفاشون نمک رو زخمت می پاشن

من فرار نمیکنم میمونم و همه چیز رو به نفع خودم تغییر میدم.چون به توانایی هام ایمان دارم.

سلام 16 سالم بود که از خونه رونده شدم و زدم بیرون رفتم تهران. با هزار بدبختی کار کردم معتاد نشدم، حتی سیگار، خیلی بدبختی کشیدم، اما الان وضعیت خوبی دارم.خیلی سخته برا کسایی که میخوان برن.پیشنهاد میکنم نزن واقعا

من 15 سالمه و فردا میخام فرار کنم نمیدونم چی میشه ولی هر چی باشه بهتر از اینکه همیشه پدر و مادرم منو زیر سوال ببرن فوقش میمیرم بدتر از مردن چیز دیگه ای هست؟؟

من 17 سالمه میخوام به خاطر رفتارپدر و مادرم از خونه فرار کنم نمیدونم چی پیش میاد فقط میخوام پاسخ منو یه نفر بده

فرار هوشمند بکن.یعنی سعی کن زیاد خونه نباشی و بیشتر وقتتو تو کتابخونه و اینجور جاها بگذرونی .اونجا هم یکم درس بخونی بتونی واسه خودت کاره ای بشی.اینجوری فرار کنی بهتره تا بری اون بیرون پیش یه مشت آدم نامزد که میخوان ازت سوء استفاده کنی.

من که نمیفهمم برای چی یک پسر باید از خونه فرار کنه ولی پسرایی روکه به زور و با تحقیر از خونه رونده شدن زیاد شنیدم میگن اینجوری پسر مرد بار میاد .یه جورایی گرگ بارون دیده میشه.

ته خط از همین جا که چشم بیندازی پیداست.چند روزی دور همی و سرگرمی و بعد ترس فردا و این که حالا با چه رویی برگردم خانه؟ هر روز رو به امید فردا که اتفاق بهتری می افتد سپری می کنند و وعده هایی که به سرانجام نمی رسند.زندگی گروهی اولش جذاب است و بعد که خسته کننده می شود.فرار، واژه هیجان انگیزی است؛ باز کردن در به روی دنیای ناشناخته و خطر هایش را به جان خریدن آسان نیست .پسرها از خانه فرار می کنند تا ناشناخته هایشان را پیدا کنند یا فرصت های تازه ای به رویشان گشوده شود.

این مساله باید ریشه یابی بشه.که کلا چرا برخی از دختران و پسران برای دوری از مشکلات و مسائل خانه فرار می کنند و به خیابان پناه می برند؟

فرار جوانان از منزل که در دهه های 70 و 80 میلادی بیشتر به عنوان یک شورش جوانانه مورد تحلیل قرار می گرفت با یک تغییر نگرشی در دو سه دهه گذشته به منزله یک نشانه عاطفی و یا ناتوانی در زندگی در یک محیط امن در کنار خانواده و وابستگان مورد تحلیل قرار گرفته است.به عبارت دیگر جوانان فراری از خانه به مثابه قربانی و پدیده قرار از منزل به عنوان یک مشکل و مساله اجتماعی که بیانگر ضعف کارکردی در خانواده و ارتباط بین والدین و فرزندان است، نگریسته می شود.محققین در این موضوع توافق دارند که علت های اثلی برای فرار از خانه مسائلی نظیر تحقیر ، طرد و تجارب دردناک از مورد سوء استفاده و استثمار قرار گرفتن است.

یعنی آنها ترجیح می دهند به خاطر این مشکلات به جایی پناه ببرند که شناختی از آن ندارند و مسائل بیشتری برای آن ها به وجود می آورد؟

مطالعات نشان می دهد تصمیم دختران برای فرار از منزل یک تصمیم سریع و یکدفعه ای و در واکنش به یک اتفاق منفرد نیست بلکه حاصل یک پروسه چندین ماه و حتی چند ساله است.

به نظر شما بیشترین فرار در چه سنی انجام می شود؟

مطالعات جهانی بیانگر این است که بیشترین فرار جوانان بین سنین 12 تا 17 سال رخ می دهد.که در این میان حدود 65 درصد بین سنین 15 تا 17 سال و 35 درصد بین 12 تا 15 سال هستند.

سلام من ماه دیگه 20 ساله میشم .مهر امسال وارد دانشگاه میشم.دلم میخواد دماغمو وعمل کنم اما پدر و مادرم مخالف اند.با یه پسری پنهونی دوستم ، اون پسر به من گفته اگه بخوام میشه با اون فرار کنم.هر روز خونموم دعواست به خاطر همین مسئله جراحی بینی و پدر و مادرم هیچ جور راضی نمیشن این عمل انجام بشه.به نظر شما اگه با دوست پسرم قرار کنم چه طوره؟حتما میگید این کار اشتباهه.اما واقعا این زندگی غیر قابل تحمله با این دماغم.ولی همه فامیل و پدر و مادرم میگن دماغت قشنگه ولی دوست پسرم میگه عمل کن.خودمم زیاد دماغمو دوست ندارم.اگه میشه بهم چیزی بگید که مشکلم حل بشه.تو رو خدا یه رواه حلی بدین.حرف تکراری نگین که این کار خوب نیست.بگین چیکار کنم؟چه جوری به خواسته ام برسم؟ممنونم

سلام شاید براتون جالب باشه که بسیاری از مردم دنیا در سنین زیر 25 سال با دماغشون مشکل دارند.نکته اولی که لازمه بدونین اینه که جذابیت البته به چهره هست ولی در رفتار یک انسان + تیپ+ اندام او، شاخصهای بسیار تاثیر گذارتری برای مغز اطرافیان وجود داره که تو را جذاب ببینند، کافیست نگاه کنید به اطرافیانتان که خیلی از دختر ها و پسرهایی یا قیافه های خیلی معمولی ، مورد انتخاب افرادی هستند بسیار زیبا و مهم.. نکته دوم دیدن هنر پیشه ها با قیافه معمولی ولی بسیار جذاب است : شما شاید خواننده و هنر پیشه معروف آمریکایی به نام باربارا استرایسان را دیده و یا شنیده اید.ایشان با بینی بزرگش دنیا را مجذوب زیبایی دورنی خود کرد. من معتقدم زمانی سراغ هر عمل جراحی بروید که موفقیتهایی در زندگیتان به دست آورده باشید ، عزت نفس شما ترمیم شده باشد، دانشکده خوبی رفته باشید و دوستان خوبی داشته باشید که به ظاهر شما توجه نمی کنند بلکه درون شما می نگرند.در این صورت اگر خواستید زیباتر دیده شوید ، حتما انجامش بدهید.

وقتی دیگه راهی نداشته باشی چاره ای نیست، بیرون گود نباشید لطفا

سلام من چند هفته پیش از خونه فرار کرده بودم ولی منو برگردوندند ولی حالا اوضاع بدتر شده دوباره میخام برم واقعا باید چیکار کنم ولی تصمیمو گرفتم فردا صبح از خونه برم

سلام.به نظر شما مسبب این رفتارها در جوانان و نوجوانان کیست؟

باور کنید بیشترین دلیل به وجود آمدن این رفتارها خود والدین هستند.این والدین هستند که با سختگیری های بی جای خود و به طبع با روش غلط تربیتی خود، جوانان را خسته کرده وبا افزایش فشار فکری جوانان دست به این قبیل رفتارها می زنند.جالب ایت بدانید طبق آمار و ارقام اکثر این فراریان جوان دخترانی هستند که دیگر تحمل رفتار والدین خویش را ندارند.برخی علت فرار جوانان را اختلافات خانوادگی ، وضع ومدرسه و تحصیل ، روابط بین دوستان و اطرافیان هم مسائلی هستند که ممکن است به امنیت ، استقلال و شخصیت نوجوانان لطمه بزنند.می دانند اما از این قبیل اختلافات همواره بوده و این نقش مهم والدین است که باید آنها را درک کنند و به آنها کمک کننند تا بتوانند استقلال و امنیت از دست رفته خود را باز یابند.اما این والدین عزیز به جای اینکه ایجاد انگیزه کنند به صورتی دیگر این انگیره را از بین می برند.پس به جای اینکه فرزندانمان را همواره مورد سرکوفت قرار دهیم و به اصطلاح گیر های بیخورد به آنان دهیم، بیاییم جوانان خود را در آغوش گرم خانواده قرار دهیم تا ای این قبیل سوء رفتار ها جلوگیری کنیم.

به نظر من افکار منفی خودشون در فرارشون خیلی تاثیر داره

سلام. من یه برادر دارم که 16 سالشه وقتی میره مدرسه دیگه بر گشتنش با خداست هر چقدر باهاش حرف میزنم نصیحتش میکنم بازم فایده نداره گاهی وقتا که میره بیرون از خونه تا 12 شب پیداش نمیشه لطفا کمکم کنید.

من همه چیزو اماده کردم خوشبختانه پسر هم هستم هیچ چیز نمیتونه جلوم رو بگیره من جایی ک کسی بخواد منت سرم بذاره نمیرم منت یه نفر رو بیشتر نمیکشم اونم خداس شده از گشنگی بمیرم ولی منت کسی رو نمیکشم ادم ضعفی هم نیستم ک بایه تشر از خونه فرار کنم ولی اینجا دیگه جای من نیست نظرتون رو در این باره میخوام

سلام من یع دختر ۱۶سالم ،که مادرو پدرم از هم جدا شدن،یه برادر بزرگ تر از خودم دارم ،مادرم دوباره ازدواج کرده ،شوهر مامانم خیلی زرنگه ،خودشو خیلی مهربون نشون میده ولی ذاتا ادم بدیه ،تازگیا بچه دار شدن ،مادرم بهم محل نمیزاره،همش فحشم میده ،خودچمم که محدودک نمیتونم حتی با دوستانم برم بیرون،کسیم ندارم باهاش دردو دل کنم خالی شم ،خیلیییییییی داغونم دوس دارم امسال بعد مدرسه فرار کنم جایی که هیشکی نباشه ،خودم باشمو خدام ،مادرم خیلی ادم بیرحمیه خیلیییییی،خسته شدم دیگه کمکم کنیددددد

سلام . من ازدرس خوشم نمیادمیخوام از خونه بزنم بیرون علاقه به کار دارم اونم رانندگی امسالم کنکور دارم فشار روم خیلی زیاده جو خونه برام سنگین شده حوصله ی اینو ندارم ک روزی ۱۰.۱۲ ساعت درس بخونم‌

سلام من 16 سالمه و پسریو دوست دارم ب مادرم گفتم گف تو هنو بچه ای به پدرم گفت و محدودم کردن بیرونم نمیزارن برم همه جا خودشون میبرنم بابام میگه حتی من نمیزارم چن سال دیگ باهاش ازدواج کنی الان چند روزه ازش خبر ندارم دارم دیوونه میشم بخدا اینا باور نمیکنن ولی قسم میخورم حسم از رو بچگی نیس دیگه خسته شدم دوست دارم برم از این خونه میگن ما خوشبختیتو میخوایم نمیفهمن من با اون خوشبختم((:

سلام دوستان من پدر پسر۱۴ ساله هستم فرزندم از خانه رفته و مدرسه راترک کرده با نامادریش نمیسازه از شما درخواست راه حل دارم

سلام دوستان من پدر پسره ۱۴ ساله هستم پسرم از خانه بیرون رفته به سمت مدرسه ولی به جای مدرسه رفته شهرستان و هرچی بهش میگم به حرفم نمیکنه وبا نامادریش زندگی نمیکنه چاره چی هست لطفا کمک کنی

سلام یک پسر14ساله که با پدرش هم بحث کرده و هم باهم زد و خورد متوسطی داشته،، چطور و باچه حرف و راهکاری میشه، این پسر14ساله رو به خونشون برگردوند تا از خونه فراری نشود؟؟ کمکم کنید، تا بتونم راهنماییش کنم و به خونشون برگرده

سلام طولانی شد ولی لطفا بخونید مرسی. من یه پسر ۱۷ سالم. با سه تا دوستام کلی تحقیق کردیم واسه شرایط تحصیل تو آلمان و این که نسبت ب کشور های دیگه خیلی ارزون درمیاد و مزایاش و با توجه به این همه داوطلب تجربی و سیستم آموزشی ایران خیلی احتمال اینکه تو آلمان به یه جایی برسی بیشتره. خانوادم اصن مشکل مالی ندارن ولی وقتی اینو مطرح کردم خیلی سخت مخالفت کردن که تو چجوری میخوای تو کشور غریب گلیمتو از آب بکشی. هر چی میگم من تا بعد کنکور ۱۸،۱۹ سالم شده و بچه نیستم و اینکه ۴ نفریم و تنها نیستیم قبول نمیکنن بقیه دوستام خانوادهاشون مشکل ندارن و با خیال راحت دارن زبان آلمانی میخونن و کارای ویزاشونو میکنن ولی من... و مطمئنم این همه حساسیت واسه اینه که من تک فرزندم اخه گناه من چیه که باید سر خودخواهی پدر مادرم آیندم خراب بشه اوایل فقط تونستم راضیشون کنم برم کلاس زبان آلمانی ولی الان همونم میگن نباید بری وقتت تلف میشه مدام میگن تو که مشکل مالی نداری بشین همینجا درستو بخون ولی نمیفهمن اصلا بحث من سر این چیزا نیست. حالا به هر ضرب و زوری بود فعلا بیخیال آلمان رفتن شدم و حرفشو نمیزنم چون میدونم دوباره دعوا میشه تو خونه. حالا جدیدا خیلی تو خونه بهم‌ گیر میدن اصن خونه بجای این که محل آرامشم باشه جای سرسامه. من شبا تا ساعت ۹:۱۵ کلاس دارم از ساعت ۱۰ اونورتر برم خونه زنگ زدنا شروع میشه بعدشم تو خونه دادوبیداد که چرا دیر کردی مامانم که کلا اعصاب نداره بیشتر از دو سه تا جمله باهاش حرف بزنی داد میزنه بابامم که یا صب میره شب میاد یا این که اصن شهرمون نیست هر ماه میره یکی دو هفته یه شهر دیگه واس کارش کلا روزانه ۵ تا جمله بیشتر دیالوگامون نمیشه با هم. بابا مامانم یه جوری باید نباید میکنن انگار برده گرفتن یا حیوون خونگیشونم. هرچی میگم من خودم عقلم دیگه میرسه میگن ما وظیفمونه تورو تربیت کنیم اخه بابا من بخدا میدونم خطرات اجتماعو اصن قبل این که شما بگید خودم میدونم سیگار برا سلامتیم ضرر داره بدم میاد ازش اصلا. بخدا مهمتر از همه چیز خودمم برا خودم کاری نمیکنم که ضرر ببینم چرا نمیفهمید. خدا با اون عظمتش پیامبرو فرستاد راهو نشون بده بقیش دیگه با خود مردم بود. حالا شما میخواید بزور بگید چکار بکن چکار نکن. بخدا مشکل اخلاقیم ندارم عاشق هیشکیم نیستم نمیدونم ای همه گیر واسه چیه. خلاصه که به یه جایی رسیدم میخوام فرار کنم برم یه جا مثل فلافلی چیزی کار کنم ک فقط دور از این خونه باشم قید درس و آیندمم میزنم واقعا دیگه اعصاب ندارم. یه راه حل بدید فقط