استقلال چیزی نیست که کودک شما خودش آن را به دست بیاورد. آنها نه دیدگاهی در مورد استقلال دارند، نه تجربه ای و نه مهارتی برای پرورش استقلال بدون شما دارند. بیشتر، استقلال هدیه ای است که شما به کودک خود می دهید و آنها نیز این هدیه را گرامی داشته و در سراسر عمر خود از آن بهره می برند.

بیشتر بخوانید: تفاوت کودک مستقل با وابسته

شما با فراهم کردن چند عنصر اساسی می توانید به کودک خود در کسب استقلال کمک کنید:

• به فرزند خود عشق و احترام را ارزانی دارید.
• اعتماد خود را نسبت به توانایی های کودک نشان دهید.
• به آنها بیاموزید که می توانند بر زندگی خود کنترل داشته باشند.
• آنها را راهنمایی کنید و به آنها آزادی دهید تا بتوانند تصمیمات را خود به تنهایی بگیرند.

مسئولیت پذیری را آموزش دهید.

یکی از وظایف شما به عنوان والدین اینست که مسئولیت پذیری را به فرزندان خود بیاموزید. یکی از راه هایی که مطمئن شوید فرزندتان مسئولیت درست را پذیرفته است اینست که هر کدام از شما والدین نیز بدانید مسئولیت های خود شما کدامند؟

اگر شما و فرزندتان هر کدام مسئولیت های خود را بشناسید، سپس پذیرش مسئولیت های مشخص و محدود شده راحت تر است. فهرستی تهیه کنید از کارهایی که شما به عنوان والدین می توانید برای موفقیت فرزند خود انجام دهید.

سپس فهرست دیگری نیز تهید کنید از انچه باید مسئولیت فرزندتان باشد. درمرحله بعد، مسئولیت افرادی را که در موفقیت فرزند شما ممکن است سهمی داشته باشند مشخص کنید، از جمله معلمین، مربیان و دیگر افرادی که مسئول آموزش و هدایت کودک هستند.

هم چنین، باید برای به انجام رساندن مسئولیت ها پیامدهایی در نظر گرفته شوند. بهترین پیامدها آنهایی هستند که چیزی را حذف می کنند که برای کودک مهمند مثلا حذف کردن عصرانه به دلیل اینکه کودک کاری را انجام نداده است، این نوع پیامد به کودک حس کنترل می دهد و می گوید که اگر درست عمل کند می تواند آن را بدست آورد.  این فرآیند انضباط بسیاری را برای شما و فرزندتان فراهم می آورد و مشخص می کند که وظیف هر کدام چیست. این کار هم چنین هر گونه سردرگمی را در مراحل بعدی از بین می برد که می تواند ناشی از پذیرش مسئولیت دیگران یا انکار وظایف خود باشد.

مطالب مرتبط: راهنمای مادران در افزایش استقلال کودک

پاسخ گویی به نیازها

بسیاری از بخش های فرهنگ ما این پیام را به کودک منتقل می کنند که هیچ چیز تقصیر آنان نیست. کودکان به طور مداوم سعی دارند تا از زیر بار قبول مسئولیت شانه خالی کنند و این کار را یا با دلیل تراشی برای رفتار بد انجام می دهند و یا با مقصر دانستن دیگران برای اشتباهات خود. در عین حال، توانایی کودک در پاسخگویی در قبال اعمالش قسمت مهمی از مستقل شدن است.

مقاومت کودک در برابر پذیرش مسئولیت اعمالش بر اساس تمایل وی به حفاظت خود در برابر شکست است. با سرزنش کردن فاکتورهای بیرونی، از جمله دیگر افراد، یا نسبت دادن عملش به بد شانسی و بی عدالتی، کودک از ایگوی خود در برابر آُسیب محافظت می کند. با این حال مسئولیت روی دیگر سکه است. کودک شما، نمی تواند مسئولیت موفقیت ها و کامیابی های خود را بر عهده بگیرد مگر آنگه مسئولیت شکست ها و اشتباهات خود را نیز بپذیرد.

اکتشاف را تشویق کنید.

در ابتدای زندگی کودکتان، شما مجبورید وی را طوری پشتیبانی و مراقبت کنید که از امنیت وی مطمئن باشید. این مراقبت از کودک، به وی احساسی از امنیت می دهند و این کار را از طریق نشان دادن اینکه محیطی ایمن دارد که رد صورت بیش از حد دور شدن می تواند به آن باز گردد و شما آنجا هستید که هر وقت کودک نیاز داشت از او محافظت کنید.

با این وجود مرز ظریفی بین احساس امنیت و وابستگی وجود دارد. زمانی که فرزند شما احساس امنیت و ثبات را در خود بنا نهاد، باید وی را تشویق کنید تا جهان را فراتر از آشیانه ای که برایش ساخته اید کنکاش کند. این بیرون راندن از آشیانه به کودک فرصتی می دهد تا توانانمندی خود را در جهان واقعی آزمون کند و احساس شایستگی، امنیت و استقلال را در این میان بیابد.

منبع:کانون مشاوران ایران

سن کودک خود را انتخاب کنید:

تا ۱سالگی

۱ تا ۲ سالگی

۲ تا ۳ سالگی

۳ تا ۵ سالگی

۶ تا ۸ سالگی

۹ تا ۱۱ سالگی

۱۲ تا ۱۴ سالگی

۱۵ تا ۱۷ سالگی