چهار نکته در مورد کودک هفت ساله

دلایل معمول برای مشکلات رفتاری و روش های تربیتی کودک هفت ساله

کودک هفت ساله در میانه دوره ی ابتدایی کودکی و کودک مدرسه ای می باشد. در سن هفت سالگی، آنها دوران مهد کودک را پشت سر گذاشته اند، زمانی که به منظور آمادگی برای شروع مدرسه تجربه کرده اند. در این زمان، آنها هنوز به کودکانی که دوره ی راهنمایی را سپری می کنند نرسیده اند و دوره ی نوجوانی نرسیده اند.

رفتارهای انها منعکس کننده ی دوره ی گذارشان برای رشد می باشد.

ممکن است کودک هفت ساله قادر باشد مدت تمرکز طولانی تری را از خودش نشان دهد و صبوری بیشتری نسبت به قبل داشته باشد. این اتفاق بدین دلیل است که در سن هفت سالگی، کودکان حوزه توجه گسترده تری دارند و قادرند تا تمرکز بیشتری بر روی فعالیت ها نسبت به قبل داشته باشند.

برای اشنایی بیشتر با کودک هفت ساله بخوانید: روانشناسی کودک ۷ سالگی

همچنین آنها مهارت شناختی و فیزیکی بهتری را دارا می باشند، و قادرند هر روز آسان تر کارهایشان را انجام دهند. همه ی اینها به معنی ناامیدی و یاس کمتر برای مسائل مدرسه، فعالیت های اجتماعی، و دیگر کارهای روزانه می باشد. در کل، والدین می توانند از کودک هفت ساله انتظار داشته باشند که صبوری بیشتری داشته باشد و خودکنترلی بیشتری نسبت به قبل داشته باشد.

این تحولات به ما می گوید که، سن هفت سالگی دوره ای است که کودک هنوز مشغول یادگیری خودتنظیمی و قوانین است و هنوز هم کودک در حال کشف محدودیت ها و هویت هاست. والدین کودکان هفت ساله همچنان می توانند انتظار بحران های گاه به گاه و حتی نق زدن ها را داشته باشند (هر چند در این سن کج خلقی به ندرت مشاهده می شود).

مشکلات رفتاری مانند با تندی جواب دادن به دلیل سطح جدیدی از توانایی کودک در صحبت کردن و قادر بودن برای بیان افکارش می باشد.

مشکلات رفتاری معمول کودکان در سن هفت سالگی

همانطور که کودک بزرگ می شود و تبدیل به یک کودک بزرگتر می شود، به طور طبیعی برخی از مرزها و محدودیت ها را کشف می کند.

کودک هفت ساله تفاوت درست و نادرست را درک می کند، ولی ممکن است انها همچنین رفتارهایی مانند دروغ گفتن و مقابله جویی را امتحان کنند.

همچنین ممکن است کودکتان به دلیل اینکه به هدفی نرسیده یا کاری را انطور که می خواسته انجام نداده ناامیدی اش را ابراز کند. کودک هفت ساله می تواند غالبا بهترین باشد و می تواند غالبا بدترین انتقاد کننده باشد. آنها می توانند در حالی که اعتماد به نفسشان را رشد می دهند، تحت فشار همسالان دچار نوسانات عاطفی شوند، که بخشی طبیعی برای رشد اجتماعی کودک هفت ساله می باشد.

بیشتر بخوانید: نقاط عطف رشد کودک ۶ ساله

چگونه می توان کودک هفت ساله را تربیت کرد

در حالی که روزهایی که کودکتان کج خلقی می کرد را پشت سر گذاشته اید، برخی از مشکلات رفتاری دیگری در این سن وجود دارد که نیاز است است که اصلاح شوند. ارتباط خوب و انتظارات روشنی که باید در رابطه با کودک هفت ساله داشته باشید شما را برای پایه گذاری رفتارهای کودکتان راهنمایی خواهد کرد.

صحبت کردن را در اولویت قرار دهید. ساختن ارتباط درست با کودکتان بخشی مهمی برای جلوگیری و حل مشکلات رفتاری در این سن و سالهای آینده خواهد بود. کودکانی که از صحبت کردن در رابطه با مشکلاتشان با والدینشان و کسی که به او اعتماد دارند راحت هستند، و با آگاهی از اینکه طرف مقابل دوست دارد که صحبت هایش را بشنود بیشتر تمایل دارند که قبل از اینکه ناامید شوند مشکلاتشان را با شما مطرح کنند.
محدودیت ها و مرزهایی را که مشخص می کنید باید روشن باشند. زمانی که کودکان می دانند که چه چیزی از آنها انتظار می رود و چه چیزهایی ممنوع است کمتر تمایل دارند که محدودیت ها را بشکنند. در حالی که از کودک هفت ساله می توان انتظار داشت که محدوده ها را امتحان کند، انتظارات روشنی که همواره باید اجرا شوند دانستن اینکه چه کاری را می توانند انجام دهند و چه کاری را نباید انجام دهند را برای آنها ساده تر می سازد.
روش “زمان آرام بودن” را به صورت موثر به کار گیرید. روش های تربیتی مانند وقفه ی زمانی همان تاثیری را که زمانی که کودک چهارساله بود را نخواهد داشت. ولی والدین می توانند همچنان از روش مشابه آن «زمان ارام بودن» استفاده کنند، در این روش می توان از کودک خواست که در اتاقش ساکت بنشیند و فکر کند، بدون هیچ اسباب بازی یا چیزهای دیگری که حواس او را پرت کند و در مورد رفتاری که نامناسب و یا اشتباه بود فکر کند (البته فراموش نکنید که این روش همیشه موثر نمی افتد و در مورد تمام کودکان صدق نمی کند).
تنظیم لحن مناسب. اگر شما انتظار دارید که کودکتان با شما با احترام و دوستانه صحبت کند، شما باید برای آنها یک الگو باشید. با کودکتان به روشی صحبت کنید که اگر مشکلی بود می خواهید او نیز با شما اینگونه صحبت کند. با آگاهی سعی کنید که لحن دوست داشتنی ای داشته باشید، و بر روی اینکه چرا یک رفتار درست نبود تمرکز کنید، به جای اینکه از کودکتان انتقاد کنید. بر روی اینکه او چطور می تواند رفتار بهتری داشته باشد تاکید داشته باشید به جای اینکه از رفتارهای نامناسب او انتقاد کنید.

منبع:ساینس دیلی