سه روش برای توقف کتک کاری در کودکان

۷ روش برای توقف کتک کاری در کودکان

کتک کاری در کودکان یک رفتار رایج است که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. درک این علل و انتخاب روش های مناسب برای برخورد با این رفتار، نقشی کلیدی در تربیت صحیح و سلامت روان کودک ایفا می کند.

پس از بزرگ شدن، اعمال فیزیکی و پرخاشگری زمانی استفاده می شود که ناامیدی، ناراحتی یا نارضایتی وجود داشته باشد: «کتک کاری در کودکان همچنین با احساسات ، به ویژه با دفاع از قلمرو خود ارتباط دارد. به عنوان مثال، برای کودکی مهم است که در کنار معلم بنشیند زیرا به این ترتیب احساس امنیت یا دوست داشتن بیشتری می کند، هرکسی که همان مکان را می خواهد تهدیدی برای قلمرو او محسوب می شود که به هل دادن یا گاز گرفتن تبدیل می شود.

چرا کودکم بچه های دیگر را می زند؟

ترس هایی که موجب می شود کودک به دیگران ضربه بزند، معمولاً ریشه در بعضی از تجارب توسط والدین یا دیگران در اوایل زندگی اش دارد؛ اگرچه، در کل کودک ممکن است به ظاهر از خود ترسی نشان ندهد اما برای کنترل ترس اش، دست به نوعی رفتار پرخاشگرانه می زند و هر زمانی که احساس ترس شدیدی کند این رفتار نیز شعله ور می شود.

در واقع کودک به جای گریه کردن یا گفتن احساس ترس خود، هنگام ترسیدن شروع به حمله می کند، بالا و پایین می پرد، نمی تواند از دیگران درخواست کمک کند و به در و دیوار ضربه می زند.

بچم دست بزن داره چیکار کنم؟

شما برای کمک به کودکتان، نباید به دنبال علت ترس او باشید؛ بلکه میزان افزایش احساس امنیت اش و نیز ارتباط با او ضروری و مهم است خواه شما والدین یا پرستار، دوست یا از آشنایان او باشید.

همانطور که شما با کودکتان ارتباط برقرار می کنید و به او حس امنیت می دهید، او نیز احساسات پرحرارتی که باعث تکانشگری می شود را با شما در میان خواهد گذاشت. به احساسات کودکتان توجه کنید  و به او اجازه دهید تا ترس اصلی خود را تخلیه کند ( بدون زدن دیگران) به طوری که او بتواند احساس راحتی و آرامش کند و دیگران را همچون دوستانش ببیند؛ نه اینکه دیگران را تهدید کنید.

برای مطالعه بیشتر:

خشم و پرخاشگری در نوجوانان

برخورد با کتک کاری در کودکان

۱.  رابطه صمیمی تری برقرار کنید.

فرصت هایی را برای ارتباط بیشتر و بهتر تنظیم کنید. تعیین زمان خاص ابزاری  برای برقراری ارتباط است. سعی کنید آن، زمانی کوتاه در اوایل روز و به محض بیدار شدن از خواب صبحگاهی با او وقت بگذرانید، طوری که کودک روزش را با ۵ دقیقه یا ۱۰ دقیقه با هم بودن شروع کند.

به او بسیار گرم و صمیمی نگاه و توجه کنید، این کار باعث می شود که او احساس کند وجودش برایتان مهم است. این کار یعنی داشتن برنامه در خانواده  که باعث می شود کارهای مهم را در اولویت قرار دهید. اگر می دانید که کودکتان فردی جدا از خانواده است سعی کنید در اولین فرصتی که او را می بینید با او بازی های کودکانه ای که در آن امکان برنده شدن او وجود دارد؛ را ترتیب دهید.

سه روش برای توقف کتک کاری در کودکان

۲. بازی کنید

ممکن است یک سری بازهای پرسرو صدا یا بازی های قایم باشک را به کار ببرید این ها بازی هایی هستند که کودکان را به بازی جمعی وامی دارند، خودتان نیز به جمع آنها بپیوندید، پر انرژی و با احساس بازی کنید. با یکدیگر بازی خندیدن را انجام دهید و نقشی را متناسب با سن کودک به خود بگیرید. با بازی قایم باشک در جایی پنهان شوید و کودکان را وادار کنید تا سریع شما را پیدا کنند یا به صورت غیرمنتظره وسط بپرند و شما را بتراسنند.

خندیدن و حس امنیت و قدرت در بازیِ برد و باخت به کودکان کمک می کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و انرژی شان تخلیه شود. این بازی به کودکتان می فهماند که آنها در کنار شما احساس امنیت، ارزشمندی  و نیز اعتماد به نفس دارند.

۳. وقتی کودکتان گریه می کند برای احساساتش ارزش قائل شوید.

این به معنای ماندن نزد کودک است نه اینکه طغیان هیجانی او را دنبال کنید بلکه بگذارید کودک بداند شما به خاطر او آنجا نشسته اید. در صورت حمایت کم از او، ترس و اضطرابش بیشتر می شود. اغلب، کودک از حالت آنی” کلوچه ام له شده؛ من کلوچه جدید میخوام” به ” مامانم رو میخوام” و از حالت شکایت به اضطراب ناگهانی محض تغییر می یابد.

توجه کنید؛ نیازی به محیاکردن همه چیز نیست. شما فقط یک شخص بی طرف هستید که حرف های او را می شنوید. به کودک اطمینان خاطر دهید که شما همیشه مواظب او هستید و امنیتش را فراهم می کنید. در صورت رفتار اجبار و عصبانیت، احساسات کودک بیشتر طغیان خواهد کرد. وقتی احساسات کودک آرام شد، کودک حس خواهد کرد که در کنار شما امنیت بسیار بیشتری نسبت به گذشته دارد؛ خواه او کودک خودشما یا کودکی که به دلایلی از او مراقبت می کنید، باشد.

بیشتر بخوانید:

مدیریت شکایت کردن و غر زدن در بچه ها

مشاوره کودک پرخاشگر می تواند برای شما یا والدین دیگر مفید باشد. برای صحبت با برترین متخصصان کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

سه روش برای توقف کتک کاری در کودکان

۴. مواظب باشید

مراقب نشانه های افزایش خشم باشید. کودکان اغلب علایمی از تشدید احساسات منفی را به شما نشان می دهند. صدای آنها می گیرد. ظاهرشان حالت مات و مبهوت به خود می گیرد و نیز گاهی اوقات رنگشان می پرد. به چشمان شما زل نمی زنند. سعی در کنترل موقعیت ها دارند.

با مشاهده این وضعیت به او نزدیکتر شوید. سعی نکنید مانع ضربه زدن او با عباراتی مانند “بسیار خوب، آرام باش” شوید. دلیلی برای اضطراب و پریشانی وجود ندارد. زیرا پریشانی از قبل در درون کودک رخنه کرده است. پس برای کودکی که آشفتگی اش را نشان می دهد، نیازی به گفتن عبارات کافی نیست. تنها اطمینان حاصل کنید که رفتار تکانشی کودک به کسی آسیب نزند.

پسر دو سالم بقیه بچه ها رو میزنه چیکار کنم

در اولین گام باید دلایل احتمالی را برای این رفتار کودکتان درک کنید:

  • جلب توجه: ممکنه پسرتون با کتک کاری در کودکان، به دنبال جلب توجه شما یا اطرافیانتون باشه.
  • ناتوانی در بیان احساسات: ممکنه پسرتون هنوز یاد نگرفته باشه که چطور احساساتش رو به طور صحیح بیان کنه و به جای صحبت کردن، از کتک زدن استفاده می‌کنه.
  • خشم و عصبانیت: ممکنه پسرتون به دلیل خشم و عصبانیت، درگیر کتک کاری در کودکان شود.
  • تقلید: ممکنه پسرتون این رفتار رو از شما یا اطرافیانتون یاد گرفته باشه.
  • مشکلات حسی: ممکنه پسرتون به دلیل مشکلات حسی، به طور ناخودآگاه به بقیه بچه ها ضربه بزنه.
  • اختلالات رفتاری: در موارد نادر، ممکنه پسرتون به دلیل اختلالات رفتاری، به بقیه بچه ها کتک بزنه.

راه حل برای درمان کتک زدن کودک دو ساله نی نی سایت شامل موارد زیر است:

  • با پسرتون صحبت کنید: وقتی پسرتون آرومه، باهاش در مورد رفتارش صحبت کنید. بهش بگید که کتک زدن بقیه بچه ها کار بدی هست و بهشون آسیب میرسونه درک این موضوع به کودک کمک
  • بهش یاد بدید که چطور احساساتش رو بیان کنه: به پسرتون یاد بدید که چطور احساساتش رو به طور صحیح بیان کنه. مثلا میتونید بهش بگید که به جای کتک زدن، میتونه از کلمات استفاده کنه یا نقاشی بکشه.
  • بهش راه های جایگزین برای کتک زدن یاد بدید: به پسرتون یاد بدید که به جای کتک کاری در کودکان، میتونه از راه های دیگه ای برای حل مشکلش استفاده کنه. مثلا میتونه با بچه ی دیگه صحبت کنه، ازش دور بشه یا به شما کمک بخواد.
  • برای رفتار خوبش بهش پاداش بدید: وقتی پسرتون با بقیه بچه ها به طور مسالمت آمیز بازی می‌کنه، بهش پاداش بدید. این کار باعث میشه که این رفتار تقویت بشه.
  • از تنبیه بدنی استفاده نکنید: تنبیه بدنی فقط باعث میشه که پسرتون بیشتر پرخاشگر بشه.
  • صبور باشید: تغییر رفتار زمان میبره. صبور باشید و به پسرتون فرصت بدید که یاد بگیره چطور به طور صحیح رفتار کنه.

سه روش برای توقف کتک کاری در کودکان

کتک کاری بچه ها در مدرسه

کتک کاری در کودکان در مدرسه عمدتاً مربوط به پسران است . انگار پسران نگرانی‌هایشان راحت‌تر به مشت در تبدیل می‌شود (در حالی که دختران تمایل به صحبت کردن دارند). پسران جوان پرخاشگری، عصبانیت یا عدم احترام را هر چند با خشونت کمتر نسبت به دوران نوجوانی ابراز می کنند.

در هر صورت، دعوا نشانه پریشانی است. “این یک رنج یا ناراحتی را پنهان می کند که کودک نمی تواند بیان کند. او هیچ راهی جز مبارزه برای بیان آن ندارد. به گفته روانشناس، علت ناراحتی اغلب در حوزه خانواده نهفته است: درگیری در خانه، مادربزرگ بستری در بیمارستان، ترس از مرگ، حسادت خواهر و برادر و غیره.

پیشنهاد مشاور: پرخاشگری کودک| ۲۲ راهکار مقابله تضمینی

کودکی که مادرش را می زند

به عنوان والدین، اگر فرزندتان به شما یا افراد دیگر ضربه بزند، ممکن است نگران شوید. چندین دلیل احتمالی وجود دارد که او این کار را انجام می دهد. وقتی فرزندتان واکنش پرخاشگرانه نشان می دهد چگونه مداخله کنیم؟

حتی اگر ناامیدی یا عصبانیت فرزند شما به جا باشد، مهم است که او یاد بگیرد که احساسات منفی خود را به شیوه ای قابل قبول بیان کند. یک عمل خشونت آمیز علیه شما یا دیگران هرگز نباید بی اهمیت جلوه داده شود.

یادگیری احترام گذاشتن به دیگران باید از درون خانواده شروع شود، حتی اگر فرزند شما خیلی جوان باشد. هنگامی که او قادر به درک معنای کلمه “نه” باشد، کودک نوپای شما می تواند محدودیت هایی را که شما بر او تحمیل می کنید را درک کند. اول از همه با احترام گذاشتن به شما است که فرزندتان یاد می گیرد حقوق دیگران را به رسمیت بشناسد، حتی اگر گاهی اوقات او را مجبور کند که خواسته های خود را در درجه دوم قرار دهد.

همچنین به یاد داشته باشید که کودک نوپا شما به محدودیت نیاز دارد. با توضیح ساده به او که کدام رفتارها قابل قبول است و کدام غیر قابل قبول است به او کمک می کنید تا توانایی خود را در ارتباط با دیگران توسعه دهد که در آینده نتیجه آن را خواهید دید.

حتی اگر احساس می کنید در حال تحریک واکنش های منفی از جانب فرزندتان هستید، ثبات در مداخلات شما در بلند مدت نتیجه خواهد داد. او کم کم متوجه می شود که شما از او چه انتظاری دارید و مهارت هایی را برای بیان بهتر احساسات منفی خود به دست می آورد که در آینده به او کمک خواهد کرد.

پیشنهاد مشاور: پرخاشگری در کودکان ✔️ درمان معجزه آسا

کتک کاری بچه ها در مدرسه

چه زمانی از مشاور کمک بگیریم؟

اگر فرزندتان با وجود اینکه چندین راهکار را برای متوقف کردن او امتحان کرده اید به کتک کاری در کودکان ادامه می دهد، یا اگر احساس درماندگی می کنید، توصیه می شود با یک روانشناس کودک  مشورت کنید. این متخصص می تواند به شما در درک وضعیت و یافتن راه های مناسب برای توقف ضرب و شتم کمک کند. از مشورت دریغ نکنید، زیرا اگر مشکل در همان ابتدا تشخیص داده شود راحت تر از زمانی درمان می شود که چندین سال طول بکشد.

اگر خانواده شما در شرایط استرس زا قرار دارند (مانند سوگ، جدایی، خانواده مرکب، بیماری، جابجایی، ماموریت نظامی والدین)، ممکن است فرزندتان احساس کند که شما و والدین دیگر کمتر در دسترس او هستید. سپس می تواند با این رفتارها واکنش نشان دهد.

برای درمان کتک کاری در کودکان، مشاوره روان درمانی می تواند برای شما یا والدین دیگر مفید باشد. این به شما کمک می کند تا از نظر عاطفی بیشتر در دسترس فرزندتان باشید و به کاهش رفتارهای ناخواسته کمک کنید. برای صحبت با برترین متخصصان کودک با شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید.

منبع:مشاورکو

سوالات متداول

۱ - با کودکی که مادرش را می زند چگونه رفتار کنیم؟

کودک باید درک کند که استفاده از خشونت باعث آزار و اذیت افراد می شود و به همین دلیل بهترین راه حل همیشه صحبت در مورد آن است. در عمل، او برای واکنش به دخالت دیگران (بزرگسالان و کودکان ) پرخاشگر می شود و این کار را از طریق یک عمل پرخاشگرانه، کلامی یا فیزیکی انجام می دهد

44 پاسخ
« دیدگاه های قدیمی تردیدگاه های جدیدتر »
  1. مرضیه
    مرضیه گفته:

    سلام وقتتون بخیر.ببخشید پسر من ۳ سال و نبمشه شیطونی میکنه سر ب سر بچه ها میذاره.اما معمولا کتک نمیزنه بقبه رو.
    ولی دختر خواهرشورهرم که ۵_۶سالشه خیلز ب پسرم میزنه همین ک یه اتفاق کوچیک میفته یا ی چیزی خلاف میلشه یا پسرم سر به سرش میذاره فوری بهش میزنه.این خیلی عصبیم کرده.نمیدونم چیکار کنم دام نمیخواد بچه ی من کتک خور شه از طرفی دلمم نمیخواد بهش بگم باید وقتی اون بهت میرنه توهم بزنیش.
    نمیدونم چیکار کنم.چه رفتاری کنم ک کدورتی پیش نیاد .چه رفتاری کنم که اون دختر بچه هم رفتادش اصلاح بشه
    تورو خدا راهنماییم کنین

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما مرضیه جان
      نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست اما عزیزم دقت کن که مسیر تربیتی و رشدی و حتی بعد شخصیتی که هر کودک دارد با دیگری متفاوت می باشد و خب قرار نیست که همه آنها یک نوع واکنش به شرایط و تجربیات محیطی داشته باشند و خب اینکه فرزند دو کودک باهم متفاوت باشد یک امر طبیعی می باشد.
      در این مسیر بهتر است اجازه بدهید آنها خودشان ارتباطی که دارند را بسازند او می تواند از خودش دفاع کند نگران این نباشید اما او به نظر می رسد از مسیر راتباطی دیگری استفاده می کند چون اگر قرار باشد او هم بزند خب بازهم همان مسیر هست و نسبت به یک نفر هم نیست و به مرور به یک راحل برای ارتباط تبدیل می شود.
      در این مسیر اینکه شما و همسرتان او را بدون قید و شرط دوست داشته باشید و به او فرصت بدهید تا در مورد احساسات و نیازهایی که دارد باهم صحبت کنید این برای یک مسیر تعاملی کافی می باشد و او یاد می گیرد که هم در مورد احساسات و نیازهایی که دارد صحبت کند و هم اینکه بتواند به خودش توجه داشته باشد و مسیر ارتباطی را بسازد که بر مبنای تعامل هست و نه کتک زدن .

      پاسخ
  2. فاطیما
    فاطیما گفته:

    سلام خسته نباشید. من یکی دو ماهه توی یک موسسه آموزش زبان برای کودکان استخدام شدم. این اولین تجربه کاریمه. توی یکی از کلاس‌هام ۳ تا شاگرد پسر ۵،۶ ساله دارم. اونها تقریبا از جلسات ۵ شروع کردن به زدن همدیگه، طوری که خیلی وقتا به حرف من گوش نمیکنن. چند بار به فارسی باهاشون صحبت کردم که کار زشتیه که همو همش میزنن. ولی زیاد تاثیر گذار نیست. تا یک ذره نزدیک هم میشن شروع میکنن به زدن و هول دادن و کشیدن همدیگه. دقت کردم توی حرفاشون یکیشون چند بار فیلم یا کارتون‌های خشن هم دیده.

    این یکی بچه توی کلاس خیلی زود کلافه و بی‌حوصله میشه وقتی میخوام باهاش انگلیسی حرف بزنم. وقتایی هم که شروع می‌کنه به زدن همکلاسیش، توی یک حالتی می‌ره هر چی صداش میزنم و دست تکون میدم اصلا انگار نه انگار. انگار من اینجور مواقع تا چندین ثانیه براش نامرئی میشم. چندین کلمه فارسی باید حرف بزنم تا متوجه من بشه. انگار اون لحظات جز هدفش که اون یکی بچه‌اس هیچیو هیچکسو نمی‌بینه و نمیشنوه.
    یک رفتار بد دیگه‌ای هم داره و اونم اینه که گاهی از عمد یه جوری تیکه‌ای و هیستیریک کننده می‌خنده که حرص اون یکی رو دربیاره که بزنش.
    اون یکی هم خبر دارم کلاس رزمی می‌ره و خیلی وقتا تلاش داره بگه من از تو قوی‌ترم و زورم بیشتره.
    الآن تقریبا اواخر ترمشونه و منم واقعا ایده برای کنترل کلاس کم آوردم و روزایی که با اونا کلاس دارم غصم میگیره. لطفاً یک راه حلی به من بدین. چون تصور اینکه قراره ترم بعدی کلاس اینا رو به من بدن واقعا برام عذاب‌آوره. مگر اینکه یک راهی برای تخلیه این خشم و خشونتشون پیدا کنم.
    ایمیلم رو میفرستم تا اگر راه حلی به ذهنتان رسید به من زودتر بگید. خیلی ممنون.

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما فاطیما جان
      قابل درک هست که این شرایط برای شما با دشواری زیادی همراه شده است اما در این مسیر نیاز است که شما در احترام به آنها قانون کلاس را برای آنها تعریف کنید و سعی کنید که فاصله نشستن بین آنها را حفظ کنید و سعی کنید که در زمان صحبت آنها با یکدیگر از کلامت استپ استفاده کنید و از دادن باج و طرفداری از هریک از انها خوداری کنید.
      اما در مورد کودک اول بهتر است در احترام و بدون هیچ برچسب زدنی با پدر و یا مادر او صحبت کنید و بخواهید که در مورد این شرایط رفتاری با یک روانشناس صحبت کنند اما آنچه برای خود شما اهمیت دارد این است که تعریف کنید که اینجا برای چه چیزی قرار دارند و قرار است چه کاری باهم انجام بدهید و در این مسیر تعریف نیز از خود آنها استفاده کنید.

      پاسخ
  3. یه مامان
    یه مامان گفته:

    سلام پسر من پیش دبستانی میره پسر با محبتیه داخل کلاسشون یکی از همکلاسیاش اذیتش میکنه گاهی کتکش میزنه یا تحقیر و مسخره اش میکنه.اون همکلاسیش بیش فعاله و ظاهرا دارو هم مصرف میکنه متاسفانه مربیشون هم انگار نمیتونه درست کلاس رو مدیریت کنه چون گاهی وقتا جای چنگ و زدن اون بچه رو روی صورت و گردنش میبینمبا مدیرشون صحبت کردم با مادر اون بچه صحبت کردم فایده ای نداشته یه مدت کوتاه با هم خوب شدن بعد باز سر چیزای کوچیک دوباره رفتارای اون بچه شروع شده.از طرفی چون هی تو کلاس اعلام میکنه من با همه دوستم به جز تو،پسرم حس بد داره هی میخواد بهش نزدیک باشه که باهاش دوست باشه و اون بدتر برخورد میکنه بارها به پسرم گفتم ازش دور باش باهاش صحبت نکن فایده نداشته و برعکسش سعی کردیم رابطه صمیمی ایجاد کنیم بینشون بازم حل نشد.اون پسر به هیچ وجه جاشو عوض نمیکنه و نمیذاره کسی روی صندلیش بشینه و چون جلو میشینه گاهی معلم برای اینکه از هم دورشون کنه به پسر من میگه بشینه اخر و این اخر نشستن هم گاهی باعث میشه تمرکز پسرم به هم بریزه مثلا از جاش بلند بشه یا حواسش پرت بشه. من هر بار که از همکلاسیش تعریف میکرد بهش میگفتم بگو دستای ما مهربونه ما کسیو نمیزنیم به جاش حرف میزنیم مشکلتو بگو به جای زدن ولی فایده ای نداشت نمیدونم به پسرم بگم اگه تو رو زد تو هم مقابله به مثل کن؟ یا خودم برم و با اون پسر محکم صحبت کنم و متوجه اش کنم که حق نداره به کسی اسیب برسونه.این همه پسرمو زده هیچ بار پسرم مثل خودش عمل نکرده چون نمیخاسته به اصطلاح دستاش نامهربون بشن یا خشن برخورد کنه ولی با توجه به اینکه اون بچه از مربیشم حساب نمیبره و یه جور رفتارای زورگویانه و غلدرانه رو درپیش گرفته جوری که پسرم ازش میترسه به نظرتون چه رفتاری داشته باشمممنونم

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما دوست عزیز
      نگرانی شما برای کودکتان قابل احترام هست اما در این مورد با توجه به بیماری این کودک نیاز است که مربی و مدیر مدرسه توجه بیشتری به شرایط رفتاری او داشته باشند اگر قرار است در کنار دیگر بچه ها باشد نیاز است که در کنار مصرف دارو یک سری کلاس های رفتار درمانی نیز شرکت کند اما در هرصورت ممکن است که مادر این کودک نخواهد حرکتی کند و یا مربی و مدیر مدرسه هم در این مسیر حرکتی نداشته باشند.
      در اینجا سلامت روحی و روانی فرزند شما از اهمیت برخودار می باشد پس بهتر است که به او اجازه بدهید که احساساتش را در اینگونه شرایط بدون سرزنش و یا اینکه برایش راحل بگذارید بیان کند او می تواند گاهی از این همه رفتار نادرست عصبانی هم شود و حتی او را بزند اما خب این موضوع را بهتر است شما تشویق نکنید یعنی اینکه اگر احساس خودش اینگونه بود خب رفتاری در این مورد هم خواهد داشت .
      شما می توانید به او بیان کنید که بهتر است که از تعامل و صحبت استفاده کند اما اگر جواب نداد خب تصمیم گیری با خودش هست که می خواهد از این فرد دور بماند و یا اینکه رفتار دیگری را انتخاب کند.
      در صورت تکرار این شرایط بهتر است که نهایتا مدرسه کودکتان را عوض کنید و یا در کلاس دیگری حضور پیدا کند.

      پاسخ
  4. یه مامان
    یه مامان گفته:

    سلام ممنونم از اینکه پاسخ دادین . پسرم میگه من ازش میترسم و میگه مامان میشه بیای پشت کلاس بمونی من چند بار خواستم توی مدرسه حضور داشته باشم ولی معاون و کادر مدرسه اجازه اینکه پشت کلاسشون باشم رو بهم ندادند حس میکنم داخل کلاس احساس امنیت نداره و حتی یه بار سرزده به مدرسه شون رفتم و صداشون از کلاس مسومد که اون پسر،فرزندم رو خرابکار خطاب میکرد چون کاردستیش خراب شده بود و پسرم با حالت بغض بلند میگفت نیستم نیستم و وقتی به مربیش گفت میشه لطفا یه کاغذ دیگه بهم بدین اخه کاردستیم خراب شده خودِ مربی هم با حالتی بی حوصله گفت میخواستی خراب نکنیش بعد اون پسر هم جلوی معلم گفت وایسا کلاس تموم بشه یه کتک تپل بهت میزنم و متاسفانه مربی هیچ برخورد یا عکس العملی نداشت انگار خود مربی هم نمیدونم به چه دلایلی ولی عکس العمل خاصی نسبت به اون بچه نداره و پسرم بلند بلند اشک میریخت و دیگه من طاقت نیاوردم و رفتم داخل کلاسشون و بغلش کردم و ارومش کردم . به نظرتون خودم با اون بچه صحبت کنم ؟ مادر اون بچه اصلا مدرسه پیداش نمیشه دیگه

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      درک میکنم که این شرایط برایت نگران کننده شده است اما با توجه به تجربه کودک شما در این محیط همانطور که بیان کردم اگر مربی و مدیریت نمی توانند این شرایط را مدیریت کنند بهتر است که فرزند شما در مدرسه دیگری و با مربی که توانایی مدیریت کلاس و برخورد با کودکان در این سن را داشته باشد مسیر رشدی خودش را سپری کند.
      در هرصورت این کودک هم دچار مشکل می باشد و بهتر است تا جای ممکن شما برخورد نکنید مگر اینکه دیگر راحلی وجود نداشته باشد.

      پاسخ
  5. یه مامان
    یه مامان گفته:

    ممنونم از شما امروز پسرم خیلی اصرار داشت که باهاش همراه باشم و منم داخل دفتر مدرسه کل تایم رو نشستم تا اگه نگرانی ای داشت احساس امنیت کنه شرایطی پیش اومد که اون پسر داخل حیاط مدرسه تنها نشسته بود و ناراحت بود باهاش صحبت کردم قبلش به خاطر ناراحتی ای که ازش به خاطر کتک زدن فرزندم داشتم فکر میکردم اگر چنین فرصتی پیش بیاد باهاش حتما محکم برخورد میکنم ولی واقعیتش اصلا دلم نمیاد اینجور رفتار کنم اون هم بچه است و شاید شرایط خانواده یا هر دلیل دیگه ای باعث بروز چنین رفتاری شده باهاش با مهربونی حرف زدم و بهش گفتم هر وقت مشکلی داشتی یا از کسی ناراحت بودی در موردش صحبت کن نباید هیچکس رو بزنیم چون اینجوری کسی نمیفهمه که ما از چی ناراحتیم و شاید از دستمون ناراحت تر هم بشه احساس میکنم آروم تر شد.میدونین کاش مربیا و کادر مدرسه یا هر کسی که با بچه ها در ارتباطه،وقتی مشکلی پیش میاد به جای اینگه بگه تو پسر بدی هستی یا وای داری بازم بچه ی بدی میشه سعی کنه به موضوع از دید بچه نگاه کنه و اون بچه حس کنه که درک شده. آرومش کنه و بعد براش توضیح بده که چه رفتاری درسته. متاسفانه این رو من توی این مدرسه ندیدم با اینکه ظاهرا مربیشون پانزده سال سابقه دارند ولی متاسفانه حس همدلی کمرنگ بود اونجا .ممنونم از وقتی که گذاشتین و راهنمایی های خوبتون

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      اینکه شما با دنیای کودکانه با آنها برخورد کنید خیلی خوب هست اما عزیزم در این مسیر همانطور که خودتان هم اشاره کردید سابقه کار ارتباطی با داشتن اطلاعات لازم در مسیر ارتباط با کودکان ندارد و شاید بهتر است که در این مسیر بجای سابقه کار بر مهارت و داشتن دانش تخصصی در زمینه کودک برای فرزندانمان توجه کنیم.
      اما در مورد ماندن در دفتر مدرسه خب این مسیر را به شما پیشنهاد نمی کنم چون به مرور وابستگی بیشتری به شما پیدا می کند و خب این باعث می شود که نتواند خودش مسیرهای ارتباطی را بسازد تا جای با او همراه شوید که استقلالش را از بین نبرد و بتواند خلاقانه در مورد مشکلاتش حرکت کند.
      موفق باشید.

      پاسخ
  6. فاطیما
    فاطیما گفته:

    سلام. من حقیقتا حس میکنم روز به روز توی کنترل کلاسام دارم شکست میخورم. انگار دیگه بچه‌ها به عنوان معلم دیگه برام احترامی قائل نیستن و وقتی حرف میزنم حکم وز وز براشون داره. به حرفام گوش نمیکنن و گاهی منو نادیده میگیرن. ولی انگار دیگه کنترل این بچه‌ها برام سخت شده. هر وقت از کلاسا برمی‌گردم خونه حس میکنم توی شغلم بد شکست خوردم. همش نگرانم یکی بگه من عرضه تدریس و کنترل چند تا بچه کوچیک رو ندارم.
    توی از کلاسا شاگردام وقتی بهشون میگم فلان کار نکن خیلی توجه نمیکنن .
    یکی از شاگردام که پسر حدود ۶ ساله ‌اس، کلا آروم و قرار نداره. وقتی آهنگ کودکانه میذارم بچه‌ها طبق آهنگ حرکت برن اون هی می‌چرخه پشتک میزنه هی به یکی دیگه از بچه‌ها میچسبه و ور می‌ره. با اون یکی بچه‌ همون‌طور که قبلا گفتم، پرشون به هم میخوره شروع میکنن به دعوا و زدن. از اون جایی که کلاس رزمی میره مشت و لگد بدی میزنه. امروز همون بچه‌ رو محکم با لگد زد توی شکم بچه. طفلک تا چند دقیقه روی تشک کلاس مچاله بود. چون خیلی نگران شدم بهش گفتم: من صد بار نگفتم همدیگه رو نزنید. گفت اون نمی‌ذاشت برم سمت کیفم.
    گفتم : (خب اون فکر کرد تو داری میری سمت کیف اون. با حرف زدن براش توضیح میدادی که نه من می‌خوام کیف خودمو بردارم. مشکلی پیش میاد باید با هم حرف بزنیم نه که همو بزنیم.)

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما فاطیما جان
      ببین عزیزم درک میکنم که کار کردن با کودکان در این سن و با توجه به اینکه هنوز قانون و مقرارت را به درستی نمی دانند برایت با فشار روحی زیادی همراه شده است اما همانطور که خودت می دانی این کودکان رفتار و شخصیت های متفاوتی دارند و خب این تاثیر زیادی در واکنش به صحبت های شما دارد.
      در این مورد در کنار بازی با آنها دقت کنید که تنها سال دارند و خب این باعث می شود که نتوانند خیلی قانومند در این مسیر عمل کنند.
      اما خب در مورد کودکی که اصلا آرام و قرار ندارد، کودکان دیگر را می زند و یا رفتارهای حرکتی بیش از اندازه دارد خب در کنار اینکه بهتر است در احترام به او قوانین مشخص و واضح تر باشند بهتر است که یک روانشناس نیز رفتارهای او را بررسی کند.
      همیشه مشکلی اگر وجود دارد مربوط به شما نیست چون شما نمی توانید همه چیز را کنترل کنید و خب همه در یک راستا عمل کنند در هرصورت داشتن انعطاف پذیری و خطا را اگر هم برای خودت و هم شاگردانت بپذیری می توانی مسیر رشدی و ارتباطی بهتری را تجربه کنی.

      پاسخ
  7. بیرانوند
    بیرانوند گفته:

    سلام یکی از اشنایان دختری ۷ساله دارد و زن باباش موهاش رو کشیده و ترسیده و نمیتونه مدرسه بره

    پاسخ
  8. Arshida
    Arshida گفته:

    سلام وقت بخیر .دختر ۴سال و نیم دارم توی باشگاه بچه های دیگه رو میزنه و همه بچه ها ازش میترسن نمیدونم چیکارکنم این کارشو بزاره کنار

    پاسخ
    • دکتر لیدا احدی
      دکتر لیدا احدی گفته:

      سلام. با کودک به مرکز تشریف بیارید و ریشه یابی می کنیم و مشکل را درمان می کنیم. نیاز هست ابتدا دلایل رفتار شناسایی بشود.

      پاسخ
  9. ف .ا
    ف .ا گفته:

    سلام خسته نباشید من یک پسر ۴ ساله دارم که خیلی شیطونه از دیوار بالا میره روپشت بوم میره تازگی ها هم حرف های زشت یادگرفته و به همه این حرف ها را میزنه،منم تازگی ها دستم روش باز شده و میزنم نمیدونم باید چکار کنم دیگه خسته شدم دوست ندارم بزنمش .چکار باید بکنم.

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما عزیزم
      نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست اما خب در این مسیر نیاز است که به یک سری شرایط توجه بیشتری کنید.
      ۱. کتک زدن او ممکن است در همان زمان باعث آرام تر شدنش شود اما خب این دقیقا تشدید کننده همان رفتار اشتباه می باشد و باعث می شود که او نیز در زمان روبرو شدن با مشکلات از این سبک رفتاری استفاده کند. پس دقت کنید که رفتارهای شما و همسرتان و حتی افراد نزدیک او اهمیت زیادی دارد مخصوصا شما به عنوان مراقب اصلی چون او از شماها به عنوان یک الگو استفاده می کند.
      ۲. بهتر است که در محیط منزل مراقبت داشته باشید خب او به عنوان یک کودک ۴ ساله نه باید اجازه داشته باشد و نه شرایط دسترسی به پشت بام را داشته باشد چون در هرصورت برای او می تواند خطرناک باشد پس بهتر است در احترام اما محکم و قاطع به او بگوید اجازه ندارد به پشت بام برود و محیط دسترسی او را قطع کنید.
      ۳. در هرصورت مراقبت از کودکان با این شرایط سخت تر می شود اما حتما رفتارهای او دلیلی دارد و در این مورد اهمیت دارد که دلیل رفتارهای کودکتان مشخص شود به همین دلیل هم نیاز است که در کنار آرامش بیشتر شما با ارجاع دادن او به روان درمانگر کودکان کمک کنید تا بتوانید با شناخت بهتر نسبت به شرایط کودکتان در این مسیر پیش بروید.
      ۴. گاهی این میزان از رفتار برای جلب توجه شما و اطرافیان می باشد پس اهمیت دارد که به میزان لازم در طول روز به او توجه کنید و در کنار آن برایش فضای بازی که دوست دارد را محیا کنید.
      ۵. رشد زبانی و حرکتی و همچنین شناختی و…. او در طی این ۴ سال نیز بهتر است بررسی شود چون مثلا اگر کودکی رشد زبانی کمتری داشته باشد احتمالا با رفتارها سعی می کند درخواست ها خود را بیان کند .
      ۶.در کنار اینکه خب احتمال بیش فعالی هم وجود دارد که نیاز به بررسی دارد البته برای این تشخیص گذاری نیاز به بررسی دقیق شرایط کودک شما میباشد و تنها براین اساس که رفتارهای حرکتی زیادی دارد نمی توان این تشخیص گذاری را داشت. اما در هرصورت آنچه مهم هست این است که بدانیم کودک شما میخواهد با این رفتار چه چیزی را نمایش بدهد و چه منظوری دارد در این حالت احتمالا می توانیم به او کمک بیشتری کنیم.

      پاسخ
  10. مامان بردیا
    مامان بردیا گفته:

    سلام.من پسرم ۴و نیم ساله اش. و متاسفانه بچه ها رو میزنه. حتی بچه های بزرگ تر از خودش.هر چقد باهاش صحبت میکنم بی فایده ست.جدیدا فرستادم مهد. اونجا هم هم کلاسی هاش اذیت میکنه.و صدای مربیهاش در آورده. از تشویق و تنبیه هم استفاده کردم.از محرومیت وسایل و چیزهای مورد علاقه اش. از داستان مهربونی کردن و خشن نبودن و … ولی بی فایده ست.لطفا راهنمایی ام کنید

    پاسخ
« دیدگاه های قدیمی تردیدگاه های جدیدتر »

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *