پرخاشگری کودک

کودک نافرمان یا نافرمانی طبیعی کودک

 

آیا کودک شما نافرمان است یا فقط در سن نافرمانی است؟

یکی از دوستانم که خانه دار بود و مادر چهار فرزند دوقلو این تجربه را با من به اشتراک گذاشت:

“سال گذشته برایم سالی طاقت فرسا بود. به وحشتناکی دوقلوها بود؟ آه، بدتر. آنها دمدمی و لجباز بودند؟ شدیدتر. ازطرفی دورانی را بهیاد دارم که ما در یک جشن خانوادگی در پیش دبستانی پسرهایم دور هم جمع شدیم. هنگام رفتن شایان و یاشار دویدند و وقتی که من سعی در گردآوردن آنها داشتم، اسباب بازی ها را به هوا پرتاپ کردند و در غذاهای چیده شده روی میز غذا چنگ زدند. با دیدن این موقعیت یکی از معلمان با لحنی کنایه آمیز گفت”چه انتظاری داری؟ آنها یکدنده هستند”

بعداً، از پسرهایم پرسیدم چرا  آنها آن روز به حرف من گوش نکردند، یکی از آنها جواب داد چون میخواستیم باز هم در مهمانی بمانیم. من نمی توانستم این تبیین آنها را زیر سوال ببرم. در آن سن، همه کودکان لذاتی آنی دارند و مفهوم رفتار هنوز در حال پیشرفت است. خب واقعاً، من چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

برای مطالعه بیشتر:

پرخاشگری کودکان در سنین مختلف

الگوهای خانواده و پرخاشگری کودکان

آلیسون چافر نویسنده، “عزیزم، من کودکان را نابود کردم” می گوید خردسالان و کودکان پیش دبستانی از روی عنادورزی رفتار نمی کنند بلکه آنها سعی می کنند نیازهای خود را برطرف کنند، خواه برای توجه باشد خواه برای دیرشدن موقع خواب. او ذکر کرد: ما باید با کمک و مداومت بر تجارب منطقی خود از شدت  این رفتارها  کم کنیم. من از یکی از متخصصان خواستم تا آزاردهنده ترین رفتارهای متناسب با سن کودکان را بیان کند و ایده هایی جدید برای کنترل کردن آنها پیشنهاد دهد.

گوش نکردن

وقتی از کودک خود می خواهید تا آی پد را خاموش کند و به حمام برود به نظر می رسد او وانمود می کند که صحبت ها را نشنیده است. دکتر شفالی تساباری نویسنده “خانواده بیدار” می گوید ما به عنوان یک والد اغلب فوراً نتیجه می گیریم که کودکم عمداً به من گوش نمی دهد. اما اغلب آنها دچار حواس‌پرتی می شوند یا به شدت سرگرم کار دیگری هستند.

فواید گوش دادن را به کودک خود نشان دهید. با نشان دادن اینکه شما دیدگاه او را درک می کنید شروع کنید. شما ممکن است بگویید همانطور که می بینم نیمی از برج بلوکی را ساخته ای. می توانی بازی را متوقف کنی. موضوع این است که ما باید قبل از خواب به حمام برویم. سپس سلطه را از او بگیرید. جوانا فابر آموزشیار والدین و نویسنده همکار “چگونه با کودکان صحبت کنیم تا گوش دهند” می گوید: تمام روز به کودکان آنچه باید انجام دهند گفته می شود و هیچکسی این کار را دوست ندارد.

سعی کنید به او انتخابی را پیشنهاد دهید”دوست داری مثل یک خرگوش بپری یا مثل یک مار بخزی، برای ترغیب او به حمام و در حین مسیر حمام “. اگر کودک شما پیوسته سعی در نادیده گرفتن سخنان شما را دارد ممکن است نشانه هشداری باشد که او منتظر فرصتی برای در دست گرفتن یک موقعیت است. راه های بیشتری را پیدا کنید تا بتوانید با او از چیزهای دیگر روزمره صحبت کنید خواه اجازه دادن برای جمع کردن لباس هایش باشد خواه انتخاب بین دو کار مختلف.

وحشیانه عمل کردن

گاهی تسلیم خواسته کودکان خود برای بردن آنها به مغازه خواروبار فروشی می شویم، وقتی چیزی می خواهند و مدام تکرار می کنند. دکتر لیسه الیوت استاد نوروساینس در دانشگاه علوم پزشکی روزالیند فرانکلین درشمال شیکاگو می گوید واقعیت این است که کودکان انرژی زیادی برای سوزاندن دارند با وجود عدم کنترل بازداری بدنی آنها. بعلاوه، هر چه بیشتر خسته تر و بیش فعال شود او به همان اندازه سخت تر می تواند حرکاتش را کنترل کند. از آنجایی که قیل و قال کردن از نظر رشدی نرمال است ولی به کودک نوعی آزادانه دویدن و ورجه ورجه کردن را می دهد و زمان بیشتری را برای فعالیت فیزیکی ممکن می کند، در قیل و قال کردن به عنوان مقدمه ای برای بازیگوشی کردن تدارک دیده می شود، چه بیرون از منزل باشد و چه درون منزل. وقتی این حرکات مناسب محیط مورد نظر نیست (مانند سوپرمارکت) با نقش بازی کردن خود را فی البداهه به ندیدن رفتارش بزنید. فابر پیشنهاد می دهد سعی کنید به کودک خود وظایفی را محول کنید مانند برداشتن سیب ها از سبد یا انتقال آیتم هایی درون دستگاه پیشخوان. اگر این کار مؤثر نیست و شما قادر به آرام کردن او نیستید، یکی از این دو راه را انتخاب کنید: یا او را درون گاری بنشانید یا مغازه را ترک کنید.

بی‌قراری 

در حالی که بیرون رفتن برای شام خوب است معمولاً بردن کودکان به رستوران واقعاً تجربه ای آرام نیست. دکتر تساباری می گوید آنها دامنه توجه کوتاهی دارند، اگر شما کمی از آنها فاصله می گیرید آنها نمی توانند آرام بنشینند یا صبورانه منتظر بمانند. با این حال می توانید گام های رو به جلو را برای  موفقیت کودک خود تعیین کنید. دکتر تساباری پیشنهاد می دهد برای آنهاکتاب های رنگارنگ یا اسباب بازی های کوچک برای سرگرمی به همراه ببرید، تا وقتی آنها غذای خود را تمام کردند و شما در حال غذا خوردن هستید، عجله نکنند و منتظر تمام شدن غذای شما بمانند. همچنین به محض رسیدن غذا بر روی میز صورتحساب را درخواست کنید تا بتوانید به محض بیقراری پس از اتمام غذا فوراً آنجا را ترک کنید. اگر در کنار خانواده یا دوستان هستید و امکان بیرون رفتن سریع از آنجا وجود ندارد، بهتر است پس از اتمام غذای کودک، تبلت یا تلفن خود را در اختیار او قرار دهید.

حاضر جوابی

پس از آنکه وارد پیش دبستانی می شود او ممکن است نسبت به همسالان خود نگرش های گستاخانه ای را در پیش گیرد. روز بعد وقتی که به او می گویید اسباب بازی هایت را کنار بگذار و بیا شام بخور؛ دست هایش را روی کمرش بگذارد و بگوید”شما احمق هستید!”واقعا؟ دکتر لورا مارکام نویسنده “والدین مسالمت جو، کودکان شاد” می گوید: این مسئله را شخصی نکنید. “کودک شما ممکن است از دست شما عصبانی باشد، اگرچه او صرفاً این حرف ها را از برخورد با کودکان دیگر شنیده است.” ضمن آنکه باید به او تذکر دهید “ما با این اسامی افراد خانواده را صدا نمی زنیم، زیرا این کار باعث ناراحتی آنها می شود” شما همچنین باید احساسات او را به نحو دیگری بازخوانی کنید. مثلا بگویید”می بینم که غمگینی، دوست داری آن بازی را ادامه بدهی”. بعداً، وقتی او آرام شد، حاضر جوابی او را با گفتن روش بهتری برای درک احساس غمگینی اش، او تقویت کنید مثلا به او یاد بدهید اینگونه بگوید: مامان، من از متوقف کردن بازی ناراحتم؛ لطفاً می توانید به من چند دقیقه فرصت بیشتر دهید؟

قشقرق به پا کردن

در حالی که ممکن است کودک شما صرفاً حالتی مانند هیجانی شدن به خود بگیرد واقعیت آن است که او نمی تواند از هیجان های غالب خود استفاده کند. دکتر الیوت می گوید”در این سن کودکان نمی توانند احساس ناکامی خود را مانند بزرگسالان حل کنند و همواره دایره واژگانی آنها برای بیان این احساسات اندک است “اغلب این وضعیت منجر به چرخه باطل می شود: کودک شما قشقرق به پا می کند و شما عصبانی می شوید سپس او بیشتر غمگین می شود.

باید برانگیختگی کمتر و حمایت گری بیشتر را نشانه گیری کنید. دکتر الیوت می گوید”به کودک خود جایی را برای تخلیه احساساتش اختصاص دهید حتی اگر به معنای صحبت کردن با او در اتاق دیگری باشد”. از نظر پزشکی گریه کردن اثراتی شفا بخش دارد و موجب آزاد شدن هورمون های استرس می شود. هرگز سعی نکنید طبق خواسته های او عمل کنید، وقتی که او عصبانی است یا یاد گرفته است که دستاویزکردن بهانه یک استراتژی مؤثر برای به دست آوردن خواسته هایش است. اما والدینی فهمیم و مهربان باشید، چنانچه او هنگام نیاز به در آغوش گرفتن بداند که شما درست برای این کاردر آنجا حضور دارید.

پرخاشگر شدن

دیدن اینکه کودک شما کودک دیگری را هل می دهد یا پرت می کند واقعاً آزاردهنده است. قطعاً در آن موقعیت خجالت می کشید همچنین، اما نه تنها کاری از دست شما به تنهایی برنمی آید بلکه تعجب برانگیز است که آیا ممکن است این علائم خبر از برخی مسائل هیجانی شدیدتر بدهد یا خیر. جای نگران نیست: اکثر کودکان تا زمان شروع کودکستان پرخاشگری فیزیکی را یاد نمی گیرند. ضمن آنکه شما می توانید رفتارهای خوب را با حیوانات اهلی و عروسک ها الگوسازی کنید تا به او نشان دهید در مقابل، افراد دیگر چگونه باید رفتار کنند.

اگر کودک شما همه را کتک می زند او را از موقعیت دور کنید و بگویید”ما نباید به دوستان ضربه بزنیم؛ زیرا این کار به آنها صدمه می زند”احساساتش را بپذیرید (“می دانم از دست رضا عصبانی هستی چون به تو اجازه نداده با کامیونش یک دور بازی کنی اما کتک زدن راه درستی برای انجام این کار نیست”). هرگز سعی نکنید کودک خود را شرمنده کنید؛ بلکه شما باید پیامی حاکی از مهربان بودنش را به او بدهید، کودک خوب کودکی است که صرفاً نیاز به رهنمودهایی دارد. شما ممکن است برای بیان ناکامی آنها برخی راه های قابل قبول پیشنهاد دهید. اگر او هنگام بازی های گروهی راضی به بازی کردن با کودکان دیگر نباشد، می تواند بگوید”من نمی خواهم با شما بازی کنم” و از اینجا برو. البته، علاوه بر این، او می تواند برای کمک گرفتن نزد شما بیاید. اینها واکنش های متناسب با سن است که او سال ها مجبور است با آنها زندگی کند تا به این وضع عادت کند.

منبع:e-teb.com

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *