بایگانی دسته ی نکات تربیتی

روش های تربیتی کودکان یکی از مهم‌ترین و دشوارترین مسئولیت‌های والدین است. تربیت صحیح کودک می‌تواند زمینه‌ساز رشد و شکوفایی او در تمام ابعاد فردی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی شود. از سوی دیگر، تربیت غلط کودک می‌تواند منجر به بروز مشکلات مختلفی در دوران کودکی و بزرگسالی او شود.

در این مقاله به بررسی اصول و نکات مهم تربیت کودک می‌پردازیم.

تربیت کودک

روش های تربیتی متفاوتی برای کودکان وجود دارد و والدین می توانند با آشنایی با این روش ها، بهترین روش تربیتی که متناسب با خلق و خو و شخصیت کودکشان است را پیدا کنند و از آن برای تربیت فرزند خود استفاده نمایند. هیچ روش قطعی و یکسانی برای تربیت همه کودکان وجود ندارد، زیرا هر کودک شخصیت و رفتار منحصر به فردی دارد. تربیت کودک بر اساس اصول زیر انجام می‌شود:

• عشق و محبت: پایه و اساس تربیت کودک، عشق و محبت والدین به او است. کودکی که مورد محبت و توجه والدین خود قرار می‌گیرد، احساس امنیت و آرامش می‌کند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند.
• احترام: والدین باید به کودک خود احترام بگذارند و او را به عنوان یک فرد مستقل و با ارزش بپذیرند. کودکی که مورد احترام والدین خود قرار می‌گیرد، احساس ارزشمندی می‌کند و به حقوق خود احترام می‌گذارد.
• نظم و انضباط: نظم و انضباط یکی از عوامل مهم در تربیت کودک است. والدین باید قوانین و مقرراتی را برای کودک خود تعیین کنند و از او بخواهند که به این قوانین پایبند باشد. البته نظم و انضباط باید به صورت منطقی و عادلانه اعمال شود.
• مشارکت کودک در تصمیم‌گیری: والدین باید به کودک خود اجازه دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به او مشارکت داشته باشد. این کار به کودک کمک می‌کند تا احساس استقلال و مسئولیت‌پذیری بیشتری پیدا کند.
• تحسین و تشویق: والدین باید کودک خود را به خاطر رفتارهای مثبتش تحسین و تشویق کنند. این کار به کودک کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را ادامه دهد.
• آموزش صحیح: والدین باید به کودک خود آموزش‌های لازم را در زمینه‌های مختلف مانند بهداشت، مهارت‌های زندگی، اخلاق و ارزش‌ها ارائه دهند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

تربیت فرزند از نظر روانشناسی

رفتار والدین باید با توجه به سن و نیازهای کودک باشد. در سنین پایین، کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند. والدین می‌توانند با در آغوش گرفتن، بوسیدن، صحبت کردن با کودک و بازی با او، محبت خود را به او نشان دهند.

در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد. آنها باید به کودک اعتماد کنند و به او آزادی عمل بدهند.

در هر سنی، والدین باید به کودک احترام بگذارند. آنها باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

در اینجا چند نکته برای روش های تربیتی کودکان آورده شده است:

• به کودک محبت و توجه نشان دهید. کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند.
• به کودک استقلال بدهید. در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد.
• به کودک احترام بگذارید. والدین باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک بیش فعال

• قوانین و انتظارات خود را به کودک توضیح دهید. کودکان باید بدانند که چه رفتارهایی از آنها انتظار می‌رود. والدین باید قوانین و انتظارات خود را به کودک توضیح دهند و آنها را به طور مداوم اجرا کنند.
• برای کودک الگوی باشید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. والدین باید رفتارهایی را که می‌خواهند کودک آنها داشته باشد، خود نیز داشته باشند.
• رفتار والدین با کودکان تأثیر زیادی بر آینده آنها دارد. والدین با رفتار خود می‌توانند به کودک کمک کنند تا فرد موفق و سالمی شود.

تربیت کودک دکتر هلاکویی

انواع تربیت کودک به صورت زیر می باشد و والدین می توانند با مطالعه در مورد آن ها روش های تربیتی کودکان مناسب تری را انتخاب کنند:

• محدودیت کم کودک، محبت زیاد 
• محدودیت کم کودک، محبت کم
• محدودیت زیاد کودک، محبت زیاد 
• محدودیت زیاد کودک، محبت کم

پیشنهاد مشاور:  تربیت فرزند پسر

بایدها و نبایدهای تربیت فرزند

در ادامه به بایدها و نبایدهای روش های تربیتی کودکان می‌پردازیم.

بایدها

• عشق و محبت: اولین و مهم‌ترین اصل در تربیت فرزند، عشق و محبت است. کودکان نیاز دارند که احساس کنند والدینشان آن‌ها را دوست دارند و برایشان ارزش قائل هستند. والدین باید به فرزندان خود عشق و محبت خود را به زبان بیاورند و با رفتارهایشان این محبت را نشان دهند.
• قوانین و انتظارات واضح: کودکان نیاز به قوانین و انتظارات واضح از سوی والدین خود دارند. این قوانین و انتظارات باید متناسب با سن و بلوغ کودک باشد. والدین باید به فرزندان خود توضیح دهند که چرا این قوانین و انتظارات وجود دارند.
• محدودیت‌ها: کودکان باید یاد بگیرند که محدودیت‌هایی در زندگی وجود دارد. والدین باید به فرزندان خود محدودیت‌های مشخصی را آموزش دهند. این محدودیت‌ها باید عادلانه و منطقی باشد.
• تحسین و تقویت: والدین باید فرزندان خود را برای رفتارهای مثبت آن‌ها تحسین و تقویت کنند. این کار باعث می‌شود که کودکان رفتارهای مثبت خود را تکرار کنند.
• آموزش مهارت‌های زندگی: والدین باید به فرزندان خود مهارت‌های زندگی مانند مدیریت خشم، حل مسئله، تصمیم‌گیری و ارتباط موثر را آموزش دهند. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا در زندگی خود موفق شوند.
• وقت گذاشتن برای فرزند: والدین باید برای فرزندان خود وقت بگذارند. این وقت گذاشتن می‌تواند شامل بازی کردن، صحبت کردن، انجام فعالیت‌های مشترک و غیره باشد. وقت گذاشتن برای فرزند باعث می‌شود که کودک احساس کند که والدینش او را دوست دارند و برای او اهمیت قائل هستند.

نبایدها

• مقایسه کودک با دیگران: مقایسه کودک با دیگران، باعث می‌شود که کودک احساس کند که خوب نیست. والدین باید از مقایسه کودک با دیگران خودداری کنند.
  فریاد زدن و تنبیه بدنی: فریاد زدن و تنبیه بدنی، روش‌های موثری برای تربیت کودک نیستند. این روش‌ها باعث می‌شوند که کودک احساس خشم و نفرت کند و اعتمادش به والدینش از بین برود.
• سهل‌گیری بیش از حد: سهل‌گیری بیش از حد، باعث می‌شود که کودک احساس کند که والدینش او را کنترل نمی‌کنند. والدین باید در برابر رفتارهای نامناسب کودک، قاطع باشند.
• تحقیر و سرزنش کودک: تحقیر و سرزنش کودک، باعث می‌شود که کودک احساس ناامنی و بی‌ارزشی کند. والدین باید از تحقیر و سرزنش کودک خودداری کنند.
• توقعات غیرواقعی از کودک: والدین باید توقعات واقع‌بینانه‌ای از کودک خود داشته باشند. انتظارات غیرواقعی، باعث می‌شود که کودک احساس ناامیدی و شکست کند.

تربیت فرزند یک فرآیند پیچیده و طولانی است که نیازمند تلاش و صبر والدین است. والدین باید با مطالعه و آگاهی از اصول تربیت فرزند، بهترین روش‌های تربیتی را برای فرزند خود انتخاب کنند.

به این نکته بسیار مهم نیز باید توجه شود که کودکان امروزی بر خلاف کودکان قدیم، شنیدن نصیحت و اندرز را دوست ندارند پس باید با شیوه ی رفتاری مناسب خود، آن ها را در مسیر تربیتی قرار دهید و روش های تربیتی کودکان را جدی بگیرید.

روش های تربیتی کودکان

۱. به شخصیت کودک احترام بگذارید.

احترام به شخصیت کودک باعث ایجاد محبت و مهر او به والدین می شود و او را به فردی سازگار در اجتماع و خانواده تبدیل می کند. کودکی که مورد احترام والدین است، نسبت به والدینش رفتاری محترمانه خواهد داشت. پس برای اینکه احترام بین والدین و فرزند حفظ شود باید با کودک خود محترمانه رفتار کنید و به شخصیت او احترام بگذارید.

پیشنهاد مشاور: تفاوت های تربیتی پسران و دختران

۲. صبور باشید

روش های تربیتی کودکان مهم ترین و سخت ترین مسئولیت والدین نسبت به فرزندانشان است. ممکن است استفاده از یک روش تربیتی برای کودک شما نتیجه ندهد، در این مواقع باید صبور باشید و مایوس نشوید. قواعد و قوانین خود را حفظ کرده و آن را ادامه دهید.

۳. انتخاب روش های تربیتی کودکان 

همانطور که قبلا نیز گفته شد، برای تربیت کودک باید خلق و خو و شخصیت او را در نظر بگیرید و متناسب با آن روشی را اتخاذ کنید. باید منظور خودتان را به طور واضح و ساده به کودک بفهمانید و توقعات خود را متناسب با سن کودک خود تنظیم کنید. گاهی اوقات والدین بدون این که منظور خود را به درستی به کودک فهمانده باشند، از او توقع دارند که خواسته آن ها را برآورده کند و یا حتی انتظارات بیش از حد و غیر عادی از او دارند.

۴. دلیل بدرفتاری کودک خود را شناسایی کنید.

گاهی اوقات بدرفتاری کودک به دلیل خاصی انجام می گیرد، اتفاق یا واقعه ای که کودک را متاثر کرده و باعث شده که کودک با رفتاری نادرست و غیرقابل توجیه نسبت به آن واکنش دهد. برای مثال ممکن است کودک برای دریافت محبت از والدینش از روش هایی مثل دروغ گویی یا غیبت کردن و غیره استفاده کند. ریشه یابی رفتارهای نادرست می تواند قدم بزرگی در رفع و تغییر آن رفتار در کودک باشد.

روش تربیت فرزندان در سنین مختلف

۱. آماده سازی (بارداری).

والدین برای آمدن نوزاد آماده می شوند و در همان زمان در مورد اینکه چگونه زندگی آن ها بعد از بچه تغییر خواهد کرد و چگونه با مسئولیت ها و چالش های نوزاد کنار خواهند آمد فکر می کنند.

۲. رفع نیاز (از تولد تا ۱۸-۲۴ ماهگی).

والدین دچار احساس دلبستگی شده و یاد می گیرند که نیازهای کودک را همزمان با کار، زندگی اجتماعی و مشکلات خانواده متعادل کنند.

۳. تربیت کودکان ۳تا۵سال

والدین سعی می کنند برای فرزندان خود مرزها و قوانینی تعیین کنند. قوانین اغلب در این مرحله کاملا محکم هستند تا ایمنی کودک را تضمین کنند. با این حال، والدین باید سعی کنند دلایل قوانین مختلف را توضیح دهند و شروع به راهنمایی فرزندشان به سمت استقلال و توانایی انتخاب های مناسب به تنهایی کنند.

۴. همدلی (۵ سال – نوجوانی).

والدین به کودکان تا سن نوجوانی یاد می دهند دیدگاه دیگران را در نظر بگیرند، رفتارهای دیگران را تفسیر کنند و بر اساس آن واکنش نشان دهند. کودکان اغلب یاد می گیرند که با تغییرات همسالان مانند قلدری، فشار همسالان، مقایسه با همسالان و ایفای نقش در گروه دوستان کنار بیایند. والدین می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا از این موقعیت های اجتماعی دشوار عبور کند.

۵. وابستگی متقابل (در دوران نوجوانی).

این زمان می تواند برای والدین و نوجوانان سخت باشد، زیرا خانواده تلاش می کند تا تعادلی بین افزایش آزادی و استقلال نوجوان پیدا کنند. اختلاف نظرها می تواند منجر به مشاجره شود. ارتباط موثر و محترمانه در این مرحله نه تنها بین نوجوان و مادر یا پدرش بلکه برای ارتباط والدین با یکدیگر نیز بسیار مهم است.

۶. استقلال (اواخر نوجوانی تا بزرگسالی).

مرحله استقلال زمانی است که کودک به استقلال کامل یا تقریباً کامل می رسد. این مرحله لزوماً با خروج فیزیکی جوان از خانه همراه نیست. والدین و فرزندان می توانند نقش های جدید را شکل دهند و در موقعیتی برابرتر شروع به برقراری ارتباط کنند. این مرحله می‌تواند زمان غم‌انگیزی برای والدین باشد زیرا هویت خود را دوباره تعریف می‌کنند و احساس می کنند که فرزندشان دیگر به آن ها وابسته نمی باشد.

آشنایی با مراحل بالا به شما کمک می کند تا روش های تربیتی کودکان را با توجه به شرایط موجود انتخاب کنید.

تربیت کودک در اسلام

اهداف تربیت کودک در اسلام، عبارتند از:

• پرورش ایمان و اعتقادات دینی در کودک
• آموزش احکام و دستورات دینی به کودک
• تربیت کودک به اخلاق و رفتارهای پسندیده
• پرورش استعدادها و توانایی‌های کودک

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع:  Steps to More Effective Parenting

پرورش کودک مستقل و فرمانده یکی از اهداف والدین موفق می باشد کودکی که بتواند بدون نیاز به دیگران و مستقل زندگی کند.

به بیان دیگر کودک باید یاد بگیرد که برای رفع نیازهایش متکی به دیگران نباشد. چه کسی دوست ندارد فرزندی تربیت کند که از پس کارهای خودش بر می آید؟ کدام والدین را می شناسید که دوست ندارند فرزندشان متکی به دیگران نباشد و روی پای خودش نایستد؟ اما سوالی مهمی که مطرح می شود این است که والدین باید برای رسیدن به این خواسته چه کارهایی انجام دهند و رمز موفقیت والدینی که کودک مستقل دارند، چیست؟

البته باید این نکته را نیز را مدنظر بگیریم که ما برای برآورده کردن بعضی از نیازهایمان به دیگران نیاز داریم، اما این نیاز به صورت دو طرفه است، ما کاری برای کسی انجام می دهیم و او نیز کاری برای ما انجام می دهد، در این رابطه کسی متکی و نیازمند به دیگری نخواهد بود.

تربیت کودک مستقل

راهکارهای موثر و کاربردی برای تربیت دختر مستقل وجود دارد؛ کودکی که می تواند در گروه های دوستانه و یا کلاسی خود سرگروه یا رئیس باشد.

سن مستقل شدن کودک بین سنین دو سالگی تا سه سالگی است آن ها با کاوش در جهان دورتر از شما سرگردان خواهند شد و در عین حال نیاز دارند که حضور شما را در کنار خود احساس کنند.

اگر روی تربیت کودک خود کار کنید و روش های درستی را اتخاذ کنید، می توانید از فرزند خود یک فرمانده و کودک مستقل بسازید. همه والدین دوست دارند که فرزندانی داشته باشند که در شجاعت و زیبایی از سایرین بالاترند.

باید این را بگوییم که این امکان پذیر است و والدین می توانند فرزند خود را به گونه ای آموزش دهند که آن ها کودک مستقل باشند و توانایی رهبری گروه ها را در خود ببینند. در ادامه روش های عملی که فرزند شما را به یک کودک مستقل تبدیل می کند، بیان خواهیم کرد.

چگونه فرزندی قوی تربیت کنیم

۱. الگویی برای هوش هیجانی فرزندتان باشید:

چگونه فرزندمان را مستقل بار بیاوریم؟  هوش هیجانی هوشی است که تعیین می کند، در موقعیت های سخت چطور تصمیم بگیریم و چه تصمیمی بگیریم و چگونه با مدیریت اخلاق نتیجه مثبت بگیریم. از آن جا که کودکان در طول روز ساعات زیادی را با والدین خود سپری می کنند و تحت تاثیر رفتار و اخلاق آن ها هستند، این هوش را نیز از والدین خود یاد می گیرند.

افزایش سطح هوش هیجانی یکی از بزرگ ترین مراحل در رسیدن به فرماندهی است. افراد می تواند با استفاده از راه کارهای عملی، این هوش را در خود پرورش دهند و سطح هوش هیجانی خود را بالاتر ببرند.

۲. خود را برای چیزهایی که می خواهید اذیت نکنید:

والدین فکر می کنند باید برای چیزهایی که می خواهند بسیار تلاش کنند و خود را اذیت کنند، چون این برای فرزندشان بهتر است. اما باید بدانید که تمرکز بیش از حد روی هدف یا موضوع دلخواهتان برای کودک مشکل آفرین است. در حقیقت وقتی می خواهید فرمانده شوید و فقط روی اهداف شخصی خود تمرکز کرده اید، تصمیمات اشتباهی نیز اتخاذ می کنید.

۳. از فرزند خود بیش از حد تعریف و تمجید نکنید:

درست است که برای افزایش اعتماد به نفس در کودک باید او را تشویق کنید و از او تعریف نمایید، اما تعریف و تمجید افراطی و بیش از حد، تاثیری روی افزایش میزان اعتماد به نفس فرزند شما نخواهد گذاشت. کودکان نیاز دارند که توانایی های واقعی آن ها را باور کنید، این موضوع منجر به توانمند شدن در آن ها در امر رهبری و فرماندهی خواهد شد. بهتر است به فرزند خود نشان دهید که به صبوری و توانایی های او افتخار می کنید.

۴. به فرزند خود فرصت اشتباه کردن و شکست خوردن بدهید:

موفقیت در زمینه های مختلف زندگی مثل تجارت، فقط با ریسک کردن امکان پذیر می شود. وقتی والدین به فرزند خود این اجازه را ندهند که در کارها اشتباه کنند یا شکست خوردن را تجربه کنند، فرصت یادگیری و ریسک کردن را از آن ها می گیرند و اجازه نمی دهند که کودک مستقل شود.

یک رهبر تا زمانی که تلخی شکست را نچشیده باشد، چگونه می تواند جاده موفقیت را طی کند؟ وقتی مانع از اشتباه کردن و شکست خوردن کودکتان می شوید، چگونه می خواهید اعتماد به نفس انجام کارها و ریسک پذیری را در آن ها افزایش دهید. کودکان به حمایت و مراقبت بعد از شکست نیاز دارند، این کار به این سوال شما که چگونه فرزندی قوی تربیت کنیم پاسخ می دهد.

۵. “نه” گفتن را فراموش نکنید|چگونه فرزندمان را مستقل بار بیاوریم

یکی از راه های مطمئن برای رسیدن کودکان به توانایی رهبر شدن، آزاد گذاشتن آن هاست. اما رهبر باید در عین حال توانایی تحمل در تاخیر لذت ها و سخت کوشی را داشته باشند. کودکان باید یاد بگیرند که صبور باشند و برای خود هدف گذاری کرده و برای رسیدن به آن ها تلاش کنند. پس گاهی لازم است برای این که صبوری کودک را بالا ببرید، به خواسته های آن ها پاسخ منفی بدهید، این کار در ابتدا برای آن ها ناراحت کننده است ولی به مرور به آن عادت می کنند.

به یاد داشته باشید که بسیاری از والدینی که فرزندی با اراده قوی تربیت می کنند، خودشان اراده نسبتاً قوی دارند بنابراین باید آن را به فرزندتان آموزش داده و به او یاد بدهید که می تواند در برّسنابر خواسته های دیگران «نه» گفته و در مقابل آن ها بایستید.

۶. به فرزندتان اجازه دهید مشکلاتش را حل کنند:

۷. شکست های کودک را بزرگ نکنید، تربیت کودک مستقل

مطمئنا کودکان اشتباهاتی مرتکب خواهند شد و در انجام بعضی کارها ناموفق خواهند بود و حتی ممکن است با این که شما به آن ها هشدار می دهید، باز آن اشتباه را تکرار کنندو شما نباید بر شکست های فرزند خود تمرکز کنید، باید اجازه دهید که او متوجه شود که چه کارهایی را بهتر می تواند انجام دهد.

او را به شکل فردی ناموفق نگاه نکنید، زیرا با این کار روی عزت نفس و اعتماد به نفس او اثر منفی زیادی می گذارید. شما می توانید به عنوان الگویی برای کودکان به آن ها بفهمانید که همه در زندگی اشتباه می کنند و با تکرار نکردن اشتباهات گذشته خود، این کار را نیز به او یاد بدهید.

۱۰ خصوصیات کودک مستقل

۱. رهبری

در زمین بازی، کودک شما اغلب سعی می کند که بازی را سازماندهی کند. با اراده قوی، مسئولیت را به راحتی به دست می گیرند و از این کار بسیار خوشحال هستند.

۲. مسئولیت پذیری

کودکان مستقل به شدت مسئولیت پذیر می باشند و اگر کاری را به آن ها بسپارید با تمام وجود به دنبال آن می روند و آن را نصفه رها نمی کنند.

۳. نظافت اتاق

کودکان مسئولیت پذیر نظافت اتاق خود را رعایت کرده و برای آن اهمیت زیادی قائل هستند.

۴. حق انتخاب

کودکان مستقل برای حق انتخاب اهمیت زیادی قائل هستند، دوست دارند بتوانند میان گزینه های مختلف حق انتخاب داشته باشند و بدون کمک والدین خودشان تماس بگیرند.

۵.برنامه ریزی برای آینده و تحصیل

کودکان مستقل برای آینده خود برنامه ریزی می کنند و در مورد آن با شما صحبت می کنند، هرگز با کودکتان به گونه ای برخورد نکنید که احساس کند برنامه ریزی برای آینده اش کار خوبی نمی باشد.

۶. تصمیم گیری در مورد انتخاب لباس

کودک مستقل دوست دارد که خودش به تنهایی انتخاب کند چه چیزی می خواهد بپوشد، به هیچ عنوان لباسی را که انتخاب کرده است مسخره نکنید.

۷. بی باک هستند

کودک مستقل تمایل دارد که کاوش کرده و تاجایی که می تواند فضاها را کشف کرده و این کار می تواند والدین را نگران کند.

۸. لجباز

لجباری یکی از خصوصیات کودک مستقل که بسیاری از والدین آن را اشتباه تفسیر می کنند و همین باعث می شود که استقلال کودک را از بین ببرند.

۹. مهارت اجتماعی خوب

کودکان مستقل می توانند به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنند و از مهارت اجتماعی خوبی برخوردار هستند.

۱۰.  مصمم

کودکان مستقل در تصمیم گیری های خود مصمم هستند و نمی توانید به راحتی نظر آن ها را تغییر دهید. مصمم بودن آن ها می تواند باعث عصبانیت والدین شود.

۱۱. از انجام کار تنهایی لذت می برند

کودکان مستقل دوست دارند به صورت تنهایی کار انجام دهند و به کارهای گروهی علاقه زیادی ندارند، در کارهای گروهی نیز ترجیح می دهند رهبر باشند، این ویژگی آن ها باعث می شود که در کارهای فردی رشد بهتری داشته باشند و در اکثر مواقع تنهایی به فعالیت های مهم بپردازند. اگر به این کودکان پیشنهاد کار گروهی بدهید از آن استقبال نمی کنند.

۱۲. به ندرت حوصله آن ها سر می رود

افراد مستقل به دنبال کشف چیزهای جدید هستند و به ندرت تنها و خسته می شوند. این کودکان علاقه زیادی برای فعالیت های جدید دارند و همیشه با کارهای جدید می توانید آن ها را خوشحال کنید.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: https://childmind.org/

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند ممکن است به کودک شما آسیب برساند، این در حالی است که همه کودکان حق دارند در برابر آسیب، بی توجهی و سوء استفاده حفظ شوند. برای رشد سالم کودکان نیاز به احساس امنیت و آرامش دارند.

یکی از نیازهای مهم انسان به خصوص در دوران کودکی، نیاز به دریافت عشق و محبت است. اما در همین محبت کردن نیز باید اصول و حدودی رعایت شود، تا هم کودک محبت کافی دریافت کند و هم این که بتواند مستقل بار بیایند.

گاهی برخی والدین برای محبت کردن، رفتارهایی انجام می دهند که باعث آسیب به فرزندان می شود.

در این قسمت در مورد رفتارهای مخربی که با هدف محبت به فرزند انجام می شوند را معرفی خواهیم کرد.

رفتارهای مخرب با هدف محبت به فرزند

۱. غذا دادن با اجبار به کودک

تغذیه خوب و مناسب برای هر کودکی لازم است و یکی از حساسیت ها و خواسته های والدین نیز این است که کودکشان به خوب غذا بخورد؛ برخی از والدین تصور می کنند که اگر کودکی غذایی را دوست ندارد، بد غذا است پس به زور این غذا را به او می دهند تا از این عادت دست بردارد و یا اگر کودک تمام غذایی که برایش آماده کرده اند را نخورد، می پندارد که مواد مغذی بدنش تامین نخواهد شد، چون کودکشان کم غذا می خورد اما با این کار باعث رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند شده اند.

شما نباید برای غذا دادن به کودک، دنبال او راه بیافتید یا التماس کنید که غذایش را بخورد، این کار اصلا درست نیست و باعث می شود کودکتان لوس شود. بهتر است به کودک خود حق انتخاب دهید و برای او غذایی آماده کنید که به آن علاقه دارد و اگر کودکتان موقع غذا خوردن بازی می کند و یا میلی به خوردن ندارد، اجازه دهید تا او به بازیش ادامه دهد و او را تنها بگذارید، هر زمان که گرسنه شد، خودش برای غذا خوردن پیش شما بیاید.

۲. به هر قیمتی کودک را نابغه کردن از رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

یکی از وظایف والدین این است که کودک خود را برای کشف توانایی و استعدادهایش کمک کنند تا آن ها در آینده فردی توانمند شده و احساس خوشبختی داشته باشند. اما متاسفانه برخی از والدین در کودک خود به دنبال آرزوهای نرسیده خود می گردند و او را مجبور به انجام کارهایی می کنند که خودشان در کودکی به هر دلیلی نتوانسته اند، انجام دهند.

برخی والدین نیز برای اینکه کودکشان را به هر قیمتی موفق کنند، اجازه انتخاب مسیر را به او نمی دهند و خودشان برای او تصمیم می گیرند، برای مثال کودک آن ها استعداد هنری دارد ولی خانواده از او می خواهند پزشک یا مهندس شوند، بنابراین او را در کلاس مختلف ثبت نام می کنند تا به خواسته و انتظارات خود برسند و در پاسخ به اعتراض فرزند خود می گویند در آینده از من تشکر خواهی کرد با این کار خودشان را راضی می کنند که رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند را ادامه دهند.

والدین باید فرزند خود را به عنوان فردی جدا با هویتی مستقل قبول کنند و بدانند که هیچ فرزندی مسئول برآورده کردن آرزوهای آن ها و طی کردن مسیر دلخواه آن ها نیست، پس باید این رفتار را کنار بگذارند. تلاش برای فرزندپروری بی نقص، کمالگرایی و آرمان گرایی والدین باید کنار گذاشته شود و در عوض روی شناخت کودک و توانایی های او سرمایه گذاری شود.

۳. خرید بیش از حد اسباب بازی| روش های تربیت فرزند

یکی از موارد لازم برای کودک بازی کردن و داشتن اسباب بازی است اما نباید در خرید اسباب بازی نیز افراطی رفتار کرد. کودکانی که اسباب بازی های زیادی دارند لذت کمتری از بازی کردن با آن ها می برند و همچنین پریشان تر هستند، در حالی که کودکانی که اسباب بازی محدودی دارند، از بازی با آن لذت بیشتری می برند و قدر آن ها را بیشتر می دانند، این کودکان خلاقیت بسیار بالاتری نیز خواهند داشت.

برخی از والدین خرید اسباب بازی را جایگزین زمانی می کنند که باید با کودکان خود سپری نمایند و با آن ها بازی کنند و یا خرید اسباب بازی زیاد را نشان دهنده ی محبت خود می دانند، اما این کار تاثیر منفی بر کودک می گذارد و همانطور که گفته شد نه تنها این کودک از این اسباب بازی های بی شمار لذتی نمی برد بلکه خرید آن ها باعث می شود که او به فردی متوقع تبدیل شود.

۴. جدا نکردن اتاق خواب کودک| رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

برخی از والدین تصور می کنند که جدا کردن اتاق خواب کودک، بی محبتی و ظلم به او است به همین دلیل کودک را در اتاق خودشان می خوابانند. اما جدا نکردن اتاق خواب کودک باعث ایجاد وابستگی بیمارگونه به والدین می شود و همچنین می تواند مشکلات دیگری برای آن ها ایجاد کند.

حس استقلال طلبی در کودکی که در اتاق جدا می خوابد، افزایش می یابد و کودک بدون حضور والدین نیز احساس امنیت خواهد کرد زیرا به آن ها وابستگی کم تری دارد، همچنین جدا خوابیدن کودک در اجتماعی شدن آن ها نیز نقش موثری ایفا می کند.

۵. انجام تمام خواسته های کودک

برخی از والدین برای نشان دادن محبت خود به کودک، تمام خواسته های آن ها را برآورده می کنند تا کودکشان سختی و ناراحتی حس نکند و با این کار رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند را تقویت می کنند.

اما کودک باید از همان سنین کم برای ورود به دنیای واقعی آماده شود، در دنیای واقعی همیشه اتفاقات مطابق میل افراد نیست، خواسته های افراد نیز همیشه عملی نمی شود و همچنین لازم است که برای رسیدن به اهداف و خواسته ها تلاش کرد؛ کودک باید این موضوع را درک کند تا در هنگام ورود به اجتماع و به دور از خانواده دچار مشکل نشود.

بنابراین برآورده کردن خواسته های کودک اصلا محبت نیست. کودک باید سختی های زندگی را درک کند و همچنین عواقب رفتارهای خود را نیز متوجه شود.

برای مثال اگر کودک تکلیف خود را انجام نمی دهد، نباید شما این کار را برای جلوگیری از تنبیه شدنش انجام دهید، بلکه باید اجازه دهید کودک بدون تکلیف خود به مدرسه برود و حتی اگر لازم است توسط معلم تنبیه شود، تا عواقب کارش را بفهمد؛ بدین ترتیب او مسئولیت پذیری کودک را نیز می آموزد.

تن دادن به همه خواسته های کودک فقط باعث پرورش فردی خودخواه و متوقع می شود که توانایی انجام کاری را ندارد.

۶. رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند، بی اعتبار کردن احساسات آن ها

به بچه ها نگویید “نگران نباش” یا “گریه نکن”، این جملات این معنی را می رساند که احساسات آن ها ارزش کافی را ندارد و به آن ها می آموزد که باید احساسات خود را پنهان کنند یا با آن احساسات مبارزه کنند. از آن ها بخواهید که احساسات خود را بروز دهند و با این کار رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند را کاهش دهید.

۷.از نظر عاطفی در دسترس نبودن

والدینی که همیشه به تلفن های خود خیره می شوند یا خیلی مشغول هستند برای حمایت عاطفی از فرزندان خود تلاش کافی را نکرده و رشد عاطفی فرزندشان را تقویت نمی کنند. کودکانی که با والدینی که از نظر عاطفی در دسترس نیستند بزرگ می شوند، ممکن است در بزرگسالی مشکلاتی را تجربه کنند.

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند برای رشد روانی و عاطفی آن ها خوب نیست و سلامت روحی و جسمی آن ها را به خطر می اندازد، این رفتارها عبارت هستند از:

• آسیب فیزیکی بر روی کودکان، مثال ضربه زدن، لگد زدن، گاز گرفتن و آسیب به فرزندان می شود.
• بی توجهی به نیازهای جسمی یا عاطفی کودکان، به عنوان مثال، نرساندن کودکان از پزشک، ندادن غذا یا نوشیدنی کافی به کودکان، یا تنها گذاشتن کودکان برای مدت طولانی
• رفتار به گونه‌ای که باعث میشود کودک احساس بی ارزشی کند، برای مثال، انتقاد از کودک یا توهین به آن ها که باعث رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند می شود.

مهارت های تربیت فرزند |هنر فرزند پروری

اگر احساس می کنید که ممکن است به کودک خود از هر نظر آسیب برسانید می توانید کارهای زیر را انجام دهید:

• واکنش خود را کنترل کرده او را در آغوش گرفته و به آرامی او را در جایی که در امان است قرار دهید.
• اگر شخص مورد اعتمادی در اطراف شما قرار دارد از او بخواهید که برای مدت کوتاهی تا آرامش خود را به دست آورید از کودک شما مراقبت کند.
• چند نفس عمیق بکشید این کار باعث کاهش رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند می شود.
• اگر انجام این کار بی خطر است، از کودک خود دور شوید و ۱۰ تا ۱۵ دقیقه تنها باشید.
• کاری را انجام دهید که شما را آرام کند به طور مثال به موسیقی آرام بخش گوش دهید یا کتاب بخوانید.
• اگر نمی توانید از فرزندتان دور شوید، نزدیک بنشینید و کاری را انجام دهید که شما را آرام می کند.
• با کسی تماس بگیرید تا به شما کمک کند آرام تر شوید به طور مثال به آن ها بگویید که چه شرایط سختی را تجربه می کنید.
• می توانید با خواندن کتاب، پادکست یا دیدن فیلم های مرتبط هنر فرزند پروری را پرورش دهید.

چه کار دیگری می توانم انجام دهم تا به فرزندم کمک کنم تا رفتار خوبی داشته باشد؟

1. فهرست کوتاهی از قوانین مهم تهیه کنید و آنها را با فرزندتان مرور کنید. قوانین باید به ایمنی، سلامتی و نحوه رفتار با دیگران مربوط باشد. هرچه قوانین کمتر و ساده تر باشد، رعایت آن راحت تر است.
2. شخصیت اصلی فرزندتان را بپذیرید، خواه خجالتی، اجتماعی، پرحرف یا فعال باشد. شخصیت اولیه را می توان کمی تغییر داد، اما نه خیلی. سعی کنید از موقعیت هایی که می تواند کودک شما را بداخلاق کند، مانند تحریک پذیری بیش از حد، خسته یا بی حوصله خودداری کنید. جلوی دیگران از فرزندتان انتقاد نکنید و به او برچسب نزنید، این رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند می تواند عواقب بسیار بدی را در آینده به دنبال داشته باشد.
3. با کمک گرفتن از مشاور و روانشناس کودک می توانید هنر فرزند پروری را رواج دهید و راه حل مشکل خود را پیدا کنید.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: Common Causes of Behavior Problems in Kids

روش تربیت کودک به والدین می آموزند که چگونه فرزند خود را قربانی نکنند.

برای اینکه بتوانید از کودک تان فردی مستقل و قدرتمند بسازید باید از کودکی او دست به کار شوید و نحوه رفتار و تربیت خود را متناسب با این هدف انتخاب کنید، زیرا نحوه ی برخورد و روش تربیت کودک تاثیر مستقیمی روی تربیت کودک خواهد داشت.

پس اگر شما شخصیتی وابسته دارید که به حرف های دیگران بسیار اهمیت داده و منتظر تایید آن ها هستید و به خاطر این موضوع، خود یا حتی کودکتان را نادیده می گیرید، پس احتمالا کودک شما در آینده مانند شما رفتار خواهد کرد و قربانی حرف ها و نظرات دیگران خواهد شد بنابراین پیش از روش تربیت کودک خودتان را باید اصلاح کنید.

تربیت فرزند چیست

پس لازم است که نکاتی را در این باره بدانید و در مورد موقعیت هایی که باید نظرات دیگران را نادیده بگیرید و کودکتان را قربانی دیگران نکنید، آگاهی پیدا کنید. در این بخش از مشاورانه در مورد موقعیت هایی صحبت خواهیم کرد که والدین حق ندارد کودکشان را قربانی کنند.

تربیت فرزند تا حد زیادی به روش فرزندپروری بستگی دارد. نحوه ارتباط و برخورد شما با فرزندانتان نقش مهمی در بزرگسالی کودک دارد. به یاد داشته باشید که هیچ مرحله مهمی مانند دوران کودکی در زندگی انسان وجود ندارد.

لطفا فرزندتان را قربانی نکنید| روش تربیت کودک

۱. به هیچ وجه اسباب بازی کودکتان را به اجبار نگیرید.

برخی از والدین وقتی کودک اسباب بازی مورد علاقه ی خودش را به دوستش نمی دهد، در این موضوع مداخله کرده و با واکنش بدی آن اسباب بازی را از کودک خود گرفته و به دوست او می دهند و حتی او را سرزنش می کنند.

فقط به خاطر اینکه دیگران درمورد روش تربیت کودک آن ها اظهار نظر نکنند و یا آن ها را مورد سرزنش قرار ندهند. برای مثال این مداخله و رفتار را به این دلیل انجام می دهند که ممکن است، دیگران به آن ها بگویند کودک شما خسیس و یا سخاوت ندارد و به خاطر روش تربیت کودک این چنینی از آن ها انتقاد کنند. به این ترتیب کودک خود را قربانی حرف و نظرات دیگران می کنند.

اما باید بدانید که کودکان حس مالکیت بسیار قوی دارند و چون اسباب بازی های خود را بسیار دوست دارند، پس به آسانی آن را در اختیار کودکی دیگری قرار نمی دهند، در نتیجه والدین نباید به هیچ وجه این احساسات را در کودک خود نادیده بگیرند و آن ها را تحت فشار قرار دهند یا او را به خاطر سخاوت نداشتن سرزنش کنند.

نباید از کودکی که هنوز درکی از معنای سخاوت ندارد و آمادگی آن را هم ندارد، انتظار سخاوت و بخشش داشت و او را سرزنش کرد. سرزنش کودک باعث ایجاد حس حقارت در کودک شده و باعث کاهش اعتماد به نفس در او می شود.

همچنین گرفتن به زور اسباب بازی او باعث می شود، حس عدم امنیت داشته باشد و اینگونه تصور کند که همیشه اسباب بازی های مورد علاقه اش به کودکان دیگر داده می شود، پس خود را از آن ها دور کرده و اجازه نمی دهد کسی به او و حریمش نزدیک شود، در نتیجه از نظر روابط اجتماعی و دوست یابی هم دچار مشکل خواهد شد.

نتیجه ی دیگر این رفتار مخرب، این است که شما به او یاد می دهید که همیشه باید به خاطر دیگران از خودگذشتگی کند.

بهتر است در برخورد با چنین شرایطی، هر دو کودک را با بازی یا چیز دیگری سرگرم کنند تا ذهنشان از آن اسباب بازی مشخص دور شود.

۲. اجازه ی تحقیر کردن فرزندتان را به کسی ندهید |روش جدید تربیت کودک

متاسفانه بعضی از افراد نزدیک، دوستان یا حتی اقوام به هر دلیلی به خود اجازه می دهند که کودکان را با حرف هایی که می زنند، کوچک کنند و حتی این کار را جلوی والدین آن ها انجام می دهند.

برخی از والدین بسیار محترمانه در برابر این حرکت واکنش نشان داده و اجازه نمی دهند که دیگران کودکشان را تحقیر کنند، اما بعضی از والدین نیز به دلایلی مثل مراعات دیگران، احترام به دیگران یا جلوگیری از بحث و دعوا، هیچ واکنشی از خود نشان نمی دهد و به جای دفاع از کودک خود در برابر این گونه افراد، یا سکوت می کند یا بغض کرده و گریه می کنند.

این گونه رفتار اشتباه والدین تاثیر مخربی روی کودک خواهد داشت، زیرا به او می آموزد که باید در مقابل تحقیر دیگران سکوت کرده و کاری نکند.

والدین نباید به کسی اجازه دهند که فرزندشان را تحقیر کند، باید به فرزند خود احترام بگذارند و به توانایی او باور داشته باشند. تحقیر شدن کودک باعث کاهش اعتماد به نفس او می شود و همچنین آن ها توانایی دفاع از حق خود را نخواهند داشت و این باعث بروز پیامد های ناگواری در بزرگسالی آن ها می شود.

۳. برای فرزند خود شخصیت مستقل قائل شوید|تربیت کودک مستقل

بسیاری از والدین به فرزند خود، حق انتخابی نمی دهند و برای او هویت و شخصیت مستقلی قائل نمی شوند. برای مثال زمانی که به رستوران می روند، به کودشان حق انتخاب غذا یا حتی لباسی که دوست دارند بپوشند را نمی دهند. با این کار به کودک خود می گویند که هویت مستقل و جدایی نداری و همیشه باید از دیگران اطاعت کنی.

حق انتخاب به فرزندان باعث می شود که آن ها جسارت انتخاب کردن را داشته باشند و به تدریج بفهمند که باید مسئولیت انتخاب خود را بپذیرند و همچنین باعث افزایش اعتماد به نفس در آن ها خواهد شد.

۴. نباید کودک خود را بیش از حد مطیع بار بیاورید | پرورش کودک مسئول

در بعضی مواقع امر و نهی کردن والدین به فرزندان می تواند تاثیر مثبتی در روش تربیت کودک داشته باشد، اما نباید در این کار زیاده روی شود، زیرا باعث بروز اختلالات رفتاری در فرزندان می شود. برخی از والدین فقط دستور می دهند و کودک اجازه سرپیچی ندارد و فقط باید اطاعت کند، این نوع والدین هیچ احترام و اهمیتی برای کودک خود قائل نمی شوند.

مثلا زمانی که کودکشان درحال بازی است، او را صدا می زنند و کاری به او می سپارند، یا مثلا وقتی که به مهمانی رفته اند و همگی سر سفره هستند، کودک را برای خرید چیزی بیرون می فرستند یا برای آوردن چیزی از آشپزخانه او را از سفره بلند می کنند.

این گونه رفتار والدین نیز بسیار مخرب بوده و به کودک یاد می دهد که باید همیشه اطاعت کند و اگر کسی کاری از او می خواهد به هرنحوی باید آن را انجام دهد و حق انتخاب برای انجام دادن یا ندادن آن کار را ندارد، حتی اگر انجام این کار باعث شود زمان تفریح و کار یا استراحتش گرفته شود.

۵. در زندگی فرزندتان مشارکت کنید از روش تربیت کودک

یکی از مهم ترین و پرکاربردترین نکات در روش تربیت کودک این است که در زندگی او نقش داشته باشید و او را تنها نگذارید. این کار ممکن است زندگی شما را سخت تر کند زیرا باید برنامه زندگی خود را با فرزند خود منطبق کنید و باید از خود گذشتگی زیادی برای این کار نشان دهید.

۶. قوانین را برای فرزندتان توضیح دهید

برخی والدین انتظار دارند که فرزند آن ها بی چون و چرا از قوانین آن ها اطاعت کند اما این فکر غلط می باشد. برای اینکه به فرزند خود یاد دهید فرد منطقی باشد و ضرورت دنبال کردن قانون را یاد بگیرد. اگر قوانین را برای آن ها توضیح ندهید به احتمال زیاد یاد نخواهند گرفت که قوانین را در زندگی خود پیاده کنند و از زیر آن فرار می کنند.

۷. وعده های غذایی خود را با هم میل کنید

خانواده ای که حداقل در روز یک وعده غذایی را در کنار هم میل می کنند پیوند زیادی با یکدیگر دارند و از مسائل روزمره یکدیگر آگاهی بیش تری دارند همین باعث می شود که اعضای خانواده خود را مانند اعضای یک گروه وابسته بدانند و به یکدیگر احترام بیش تری بگذارند. در طول شام یا ناهار در مورد فعالیت های روزانه خود و کودکتان حرف بزنید و از بحث های ناراحت کننده دوری کنید.

۸. صبور باشید، روش تربیت کودک

افراد کمی می توانند صبور باشند، این ویژگی به شما کمک می کند که بتوانید عصبانیت خود را بهتر کنترل کنید و بهترین تصمیم را در شرایط سخت بگیرید. وقتی فرزندتان متوجه شود که می توانید آرام باشید بیش تر مشکلات خود را با شما مطرح می کند و از کمک شما استفاده می کند. علاوه بر این یاد میگیرید که مانند شما در برابر مشکلات صبور باشد.

سخنی مهم با والدین در مورد روش تربیت کودک

این نکته را هرگر فراموش نکنید که رفتار شما الگوی بسیار مهمی برای فرزند شما است و تاثیر بسیار زیادی روی شکل گیری شخصیت او دارد، پس باید نسبت به رفتارهای خود آگاهی داشته باشید و در مواردی نسبت به رفتار خود تجدید نظر کنید.

موضع خود را با دیگران قاطعانه و همراه با احترام مشخص کنید، از بیان احساسات و خواسته های خود نترسید و به این موضوع دقت کنید که زمانی که شما بر ترس خود غلبه کنید و بتوانید قدرتمند عمل کنید، دیگران نیز احترام بیشتری برای شما و فرزندتان قائل خواهند شد، نسبت به زمانی که شما با دیگران منفعلانه یا با ترس رفتار کنید.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: What is Child Rearing? The Definition and Best Practices

تفاوت های تربیتی پسران و دختران

به طور کلی می توان تربیت را به معنی کمک و راهنمایی فرزندان برای شناخت و بروز استعدادها، ظرفیت‌ ها، قابلیت ‌ها و توانایی‌ هایی است که موجب رسیدن به کمال آن ها می ‌شود. از آن جا که پسر و دختر به لحاظ جسمی و روحی با هم متفاوت هستند، رفتارهای کاملا متفاوتی نیز دارند؛ به عنوان مثال پسران تمایل چندانی به صحبت کردن ندارند و بیشتر علاقه مند با بازی های حرکتی و پر جنب و جوش هستند، در حالی که یک دختر میل شدیدی به هم ‌صحبتی با والدین و تعریف جزئیات مسائل خود را دارد. در نتیجه والدین باید در برخورد با هر یک شیوه تربیتی متفاوتی را به کار ببرند. در این بخش تفاوت های دختر و پسر را بررسی و نکات تربیتی مربوط به هر کدام را نیز بیان خواهیم کرد.

تفاوت های تربیتی پسران و دختران – عواطف و احساسات 

تفاوت های آشکاری در عواطف و احساسات پسر و دختر وجود دارد. پسران احساسات خود را کم تر بروز داده و از گفت و گو و تبادل نظر صرفا به عنوان وسیله ای برای انتقال پیام استفاده می کنند. پسرها بیشتر توجه و تمرکز خود را بر ارتباط های فعال می گذارند و انرژی خود را صرف دنیای بیرونی می کنند. اما دخترها نسبت به تغییرات احساسی و عاطفی بسیار حساس بوده و آن را سریع تر حس می کنند و به راحتی می توانند افکار و احساسات خود را با دیگران در میان بگذارند. نشان دادن عواطف در زن بسیار قوی بوده و آن ها از گفت و گو و تبادل نظر برای برقراری ارتباط عاطفی و ایجاد همدلی استفاده می کنند.

علایق و گرایش ها

پژوهش ها نشان داده است که علایق زیباشناختی، دینی و اجتماعی دختران بیشتر از پسران است. زنان به مسایل اخلاقی تمایل بیشتری نشان می دهند. دخترها با اشتیاق بیشتری به بی عدالتی اعتراض می کنند و هم چنین آن ها نسبت به قوانین و سنت های اجتماعی تلقین پذیر هستند. دخترها علاقه و تمایل زیادی به زیبایی، امکانات خانه و زندگی و زیورآلات دارند، این ویژگی در پسرها بسیار کم تر است. مردان بیشتر به جنبه های سیاسی و نظری علاقه مند هستند و علاقه به زیبایی در مردان کمتر است.

خودآرایی، خودنمایی، علاقه به دوستی ها، پوشیدن لباس های توجه انگیز، تجمل گرایی در امور زندگی و حتی در چیدن سفره و پخت غذا، از جمله گرایش ها و علایقی است که در بین دختر و پسر تفاوت های آشکاری دارند.

تفاوت در نوع بازی

تفاوت دیگری که بین پسر و دختر وجود دارد، نوع بازی هایی است که هر کدام انجام می دهند. دخترها معمولا بازی های آرام مثل عروسک بازی را ترجیح می دهند، در حالی که پسرها  پرجنب و جوش تر هستند و به بازی هایی تمایل دارند که در آن هیجان، سر و صدا و حرکت باشد، به همین دلیل اغلب اوقات در پارک ها، پسران را در مشغول دویدن، توپ بازی کردن و پریدن می بینید. پسرها در حین بازی معمولا خرابکاری هم می کنند که اغلب غیر عمد و تصادفی است اما از آن جا که پسرها کمی بی احتیاط تر هستند باید والدین نظارت بیشتری بر بازی آن ها داشته باشند.

تفاوت های گفتاری

به علت تفاوت های روانی و ذهنی که بین دختر و پسر وجود دارد، دختران زودتر از پسران حرف زدن را یاد می گیرند. آن ها سریع تر شروع به حرف زدن می کنند و علاقه زیادی به حرف زدن نیز دارند، دختران همه چیز را با جزئیات آن تعریف می کنند. در حالی که پسران معمولا کم تر از دختران به حرف زدن تمایل دارند، آن ها به جواب های کوتاه چند کلمه ای که بتواند اصل قضیه را برساند، اکتفا می کنند و ترجیح می دهند که بیشتر شنونده باشند.

تفاوت از لحاظ اعتماد به نفس

تفاوت دیگری که بین دختر و پسر وجود دارد به میزان اعتماد به نفس در آن ها مربوط می شود. دختران در سنین کم تری با مسائل مربوط با اعتماد به نفس درگیر می شوند، این نگرانی ها را می توان از سن ۵ سالگی در دختران مشاهده کرد. در حالی که پسران تا سن بلوغ مشکل چندانی با این مساله ندارند و مشکلات کاهش اعتماد به نفس در آن ها با ورود به سن بلوغ آغاز می گردد، اما به دلیل حساسیت کم تری که نسبت به خودشان دارند راحت تر از دختران با این قضیه کنار می آیند و  معمولا اعتماد به نفس خوبی دارند.

تفاوت در یادگیری

بخش مربوط به حافظه و بخش کلامی در دختران فعال تر از پسران است و در پسران نیز آن قسمتی از مغز که به فعالیت های مکانیکی و فضایی مربوط است فعال تر از دختران است، به همین دلیل قدرت تکلم در دخترها زودتر از پسرها رشد می کنند و پسران هم فعالیت فیزیکی بیشتری دارند. در نتیجه بهتر است که برای آموزش دختران از شیوه کلامی و برای یاد دادن مطالب مهم به پسرها از تصاویر کمک گرفت.

تا این جا تفاوت های روانشناختی بین دختر و پسر را بررسی کردیم، در ادامه نیز نکات مهم تربیتی که باید در ارتباط با هر یک از آن ها دقت شود را بیان خواهیم کرد.

نکات مهم در تربیت دختران

• دختران تمایل زیادی به هم صحبتی با والدین و تعریف جزئیات مسائل دارند، در نتیجه باید با فرزند دختر خود بیش تر صحبت کنید.
• دختران به محبت زیادی احتیاج دارند، به آن ها اجازه بروز احساساتش را بدهید و آن ها را مورد مهر و نوازش قرار دهید.
• باید فرزندان خود را آن طور که هستند بپذیرید، نه آن گونه که شما می خواهید یا می توانند باشند.
• مادر یک دختر نوجوان باید دیدگاهی وسیع و صبر و شکیبایی زیادی داشته باشد.
• باید کنترل کردن خشم را به دختر خود بیاموزید.
• در برخورد با دخترتان به جای رفتارهای مقتدارنه از رفتارهای دوستانه استفاده کنید.
• آزادی بیش تری را به دخترتان بدهید و به آن ها مسئولیت های جدید واگذار نمایید.
• به دخترتان اعتماد به نفس بدهید.
• او را بیش از حد نصیحت نکنید و به او اجازه دهید که گاهی نیز اشتباه کند.

نکات مهم در تربیت پسران

• برای نوجوانتان الگوی رفتاری مناسبی باشید.
• از رفت و آمد با دوستان یا اقوامی که در حضور اعضای خاواده از مواد مخدر استفاده می کنند، خودداری کنید.
• تنها وظیفه شما، راهنمایی کردن او برای شناخت راه های صحیح و غلط و مشاوره دادن به او در مورد علاقه مندی هایش است، بنابراین بهتر است انتخاب نهایی را به عهده فرزندتان بگذارید.
• بیش از حد او ر نصیحت نکنید، زیرا نصیحت بیش از حد به معنی عدم اعتماد خانواده و تحقیر آن ها است.
• پیشنهاد می شود، برای این که تسلط بیشتری بر روابط دوستانه فرزند خود داشته باشید، هر از گاهی مهمانی دوستانه ای ترتیب دهید و دوستان فرزندتان را همراه با خانواده هایشان به صرف یک عصرانه ساده دعوت کنید.
• از تحقیر، توهین یا مقایسه کردن پسرتان با دیگران به شدت بپرهیزید.
• مسئولیت انجام بعضی از کارهای خانه را به عهده پسرتان بگذارید.
• با پرخاشگری و توهین فرزندتان را از تغییر ظاهرش منع نکنید.
• نباید به او آزادی بیش از حد بدهید و تام نیازهای او را در هر زمینه ای برطرف کنید زیرا در این حالت از او، فردی متکبر و خودخواه خواهید ساخت.
• باید پسرتان را با نحوه صحیح پول خرج کردن، مسائل و مشکلات مالی و حساب و کتاب آشنا کنید.
• پسرها هم به اندازه دخترها به حمایت عاطفی و محبت خانواده شان نیاز دارند، پس به همه فرزندان به یک اندازه عشق بورزید.
• یک ساعت در روز را به پسرتان اختصاص داده و به او در پیدا کردن را حل مشکلاتش کمک کنید.
• حساب دخل و خرج او را داشته باشید و دورادور بدانید که او پول هایش را چه طور خرج می کند.
• اعتماد به نفس فرزندتان را بالا ببرید و به او حس مفید بودن القا کنید.
• قوانین خانواده را بنویسید و به دیوار اتاقش بچسبانید و حتماً ساعات ورود و خروج را طبق مقررات خانواده در آن بنویسید.
• تصمیم گیری برای رنگ اتاق، نوع لباس و ظاهر و نوع تغذیه را به عهده خودش بگذارید.

سخن آخر :

والدین نباید بدون در نظر گرفتن ویژگی های دختران و پسران آن ها را با هم مقایسه کنند، زیرا این کار باعث آسیب بزرگی به آن ها می شود. هم چنین والدین باید در رفتارها و شیوه تربیتی، جنسیت فرزند خود را مدنظر قرار دهند، رفتار پسرانه با فرزند دختر و یا برخورد دخترانه با فرزند پسر، سبب بروز مشکلات ارتباطی و اجتماعی در آینده خواهد شد و آن ها با هم جنسان خود نمی توانند ارتباط اجتماعی موفقی داشته باشند.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’تربیت کودک’ cols=’2′ cats=’%d8%aa%d8%b1%d8%a8%db%8c%d8%aa-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9′ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

امروزه متخصصان سلامت روان و تربیت کودک معتقدند دوران حکومت استبدادی والدین بر کودکان به سررسیده است و متخصصانی از قبیل آلفرد آدلر و درایکورس مصرانه توصیه می‌کنند تا والدین روش‌های دموکراتیک و مبتنی بر برابری را جایگزین روش های سنتی تربیت فرزند کنند.

اغلب والدین نگران دریافته‌اند که دیگر آمیختن عشق و محبت با روش سنتی تربیت کودک کار ساز نیست و گویا لازم است مهارت‌های جدید مبتنی شیوه‌های دموکراتیک تربتی را بیاموزند.

به عنوان والدین علاقمند به یادگیری و نیازمند کمک تخصصی شاید با این سوال مواجه شوید که برای یادگیری شیوه های جدید فرزند پروری دقیقا بایستی از کجا شروع کنم؟ و یا چگونه رفتار کنم؟

در ادامه خلاصه ای از مهم ترین راهبردهای تربیتی اخیر روانشناسی کودک را با شما در میان خواهم گذاشت. با یادگیری و کاربرد این روش ها می توان گفت شما والدینی مجهز به جدیدترین ایدئولوژی روز و توانا در مدیریت ارتباط خود با فرزندتان هستید.

چرا تشویق ها، محبت ها و حتی بدترین تنبیه های مان به نتیجه نمی رسد؟

مادر از اینکه همه‌چیز آرام بود متعجب شد و تصمیم گرفت سروگوشی آب دهد. او دید که علی دو سال و نیمه دوباره در حال چپاندن دستمال توالت در سیفون دستشویی است.

علی به خاطر این کار چندین بار کتک‌خورده بود. مادر با عصبانیت فریاد زد: ” چند بار باید به خاطر این کار تنبیه شوی؟ “

مادر دست علی را به‌زور کشید و او را تنبیه کرد. در بعدازظهر همان روز پدر که متوجه شد باز هم دستشویی گرفته است، علی را به طرز بدی تنبیه کرد.

به‌راستی چرا علی بعد از چندین بار کتک خوردن، بازهم به کار خود ادامه می‌دهد؟ اگر قرار بود که تنبیه، او را از کارش بازدارد، یک‌بار کتک زدن نتیجه می‌داد! پس مشکل چیست؟؟

باید گفت، امروزه ساختار کلی اجتماع تا حد زیادی تغییر کرده است. کودکان دارای موقعیتی برابر با بزرگ‌سالان شده‌اند و ما دیگر موقعیت برتری نسبت به آن‌ها نداریم.

در این عصر لازم است بپذیریم که تلاش برای اعمال اراده‌ی مان بر کودکان بی‌فایده است و تنبیه به هر میزانی که باشد، فرمان ‌برداری دیرپایی را به ارمغان نخواهد داشت.

 کودکان امروزی تمایل دارند تا در برابر تنبیه، از حقوق خود دفاع کنند. استفاده از تنبیه، فقط به کودک کمک می‌کند تا قدرت بیشتری برای مقاومت و نافرمانی به دست آورد. حتی علی کوچولو با این سن کم هم‌اینک راه وحشتناک نافرمانی و مقاومت را شروع کرده است.

با رفتارهای فاجعه آمیز کودک چگونه برخورد کنیم؟

در اینجا سؤالی که مطرح می‌شود آن است که در قبال رفتارهای عصبانیت زای کودکان، چگونه باید برخورد کرد تا اثرات مخرب تنبیه را در پی نداشته باشد؟

تنبیه یا شیوه‌ی استبدادی ” از من اطاعت کنید “، باید به‌وسیله‌ی احترام دوجانبه و مشارکت جایگزین شود. هرچند کودکان در موقعیت پایین‌تر از ما قرار ندارند اما آموزش ندیده و بی تجربه‌اند و به رهبری ما نیاز دارند.

 رهبر خوب پیروانش را به سمت اقدامات مناسب برمی‌انگیزد. بنابراین این کار باید به عهده‌ی والدین باشد. کودکان به راهنمایی‌های ما احتیاج دارند و اگر به احترام و حقوق آن‌ها پایبند باشیم، رهبری ما را خواهند پذیرفت.

در این زمینه ما باید به این مسئله توجه داشته باشیم که بدون نشان دادن بی‌احترامی  به کودک یا به خودمان، موقعیت‌های یادگیری را مهیا کنیم  و لازم است تا همه‌ی این‌ها را بدون نمایش قدرت انجام دهیم، چراکه قدرت موجب طغیان شده و هدف تربیت کودک را باشکست مواجه می‌کند.

  در مسیر اجرای این روش ممکن است کودکان با رفتارهای خود بارها والدین را به ستوه‌آورند و برای تنبیه ، تحریک کنند. اما آنچه مهم است این است که اگر ما کودک را تنبیه کنیم در دام اهداف او می‌افتیم.

زیرا هدف کودک از رفتارهایش آن است که ما را در جنگ قدرت درگیر نماید و ثابت کند که بچه‌ی بدی است. بنابراین لازم است تا همچنان به راه خود ادامه دهیم و بدون درگیر شدن در اهداف کودک، مسیر تربیتی مورد نظر خود را ادامه دهیم.

نوجوانان ۱۳ سالگی تا ۱۵ سالگی دارید؟ یا نزدیکان شما با چالش ۱۳ تا ۱۵ سالگی نوجوانی روبرو شده اند؟

آیا کار خوب کودک نیاز به پاداش و جایزه دارد؟

تعدادی از والدین، از تنبیه فرزندان خود اجتناب می‌کنند اما در ازای رفتارهای خوب کودک، به او پاداش می‌دهند. باید گفت روش پاداش دادن به کودک در ازای رفتارهای خوبش نیز می‌تواند به‌اندازه‌ی روش تنبیه مخرب باشد.

 در این روش نیز بی‌احترامی به چشم می‌خورد. ما به زیردستان خودمان در ازای انجام کاری پاداش می‌دهیم. درحالی‌که در روش احترام متقابل که روش پیشنهادی ماست، هر کاری به این دلیل انجام می‌شود که  نیاز به انجام دادن آن است بنابراین نیازی به دریافت پاداش در قبال انجام آن نیست.

چرا باید به کودکان در ازای کار منزل یا انجام تکالیف شان، پاداش داده شود؟ آن‌ها در خانه زندگی می‌کنند، غذا می‌خورند، برای آن‌ها پوشاک خریده می‌شود و در منافع سهیم‌اند.

اگر آن‌ها برابرند و خودشان هم‌ چنین ادعایی دارند، ملزم به سهیم شدن در کارها نیز هستند.

چرا پاداش دادن می تواند به اندازه ی تنبیه مخرب باشد؟عنوان

از جمله مضرات روش پاداش آن است که کودک این باور غلط را درونی می‌کند که ” باید به من چیزی داده شود تا کاری انجام دهم “. بنابراین احساس مسئولیت در او شکل نخواهد گرفت.

 همچنین باید گفت، پاداش به کودک حس تعلق نمی‌دهد. ممکن است پاداش دادن به کودک در لحظه، نشانه‌ای از تائید والدین باشد ولی لحظه‌ی بعد چه می‌شود؟ آیا والدین می‌توانند هرلحظه به کودک پاداش دهند؟!

مسلماً چنین امکانی در عمل وجود ندارد و ممکن است کودک چنین برداشت کند که تلاش‌های او بی‌فایده‌اند و در ادامه از همکاری اجتناب  کرده و مشارکت برای او معنایی نخواهد داشت.

درواقع باید گفت تنبیه و پاداش، احساس رضایت پایداری به کودک نمی‌دهد. چراکه رضایت، از حس مشارکت و همکاری ناشی می‌شود. به نظر می رسد روش پاداش‌ دهی امروزی از ایجاد حس رضایت در کودکان ناتوان است. به عبارت دیگر ما با تلاش‌های نادرست مان در جلب همکاری به‌وسیله‌ی پاداش، فرزندان مان را از تجربه ی احساس رضایت مندی واقعی محروم می‌کنیم و لازم است تا در آن تجدید نظر کنیم.

اگر تشویق و تنبیه نه، پس کدام روش؟

روشی که به‌ عنوان روش جایگزین تنبیه و پاداش توصیه می‌شود “استفاده از پیامدهای طبیعی رفتار” است. به‌عنوان ‌مثال اگر مادر کیک داخل فر را فراموش کند چه اتفاقی می‌افتد؟ مسلماً کیک خواهد سوخت و این پیامد طبیعی فراموشکاری مادر است.

اگر به‌ جای تنبیه و پاداش به کودک اجازه دهیم تا پیامدهای اعمالش را تجربه کند، موقعیت آموزشی واقعی و اصیل را در اختیار او قرار می‌دهیم.

برای اکثریت والدین، تصور گرسنه ماندن فرزندشان وحشتناک است و به همین دلیل به‌ محض فراموش کردن غذا، به طرق مختلف سعی می‌کنند تا غذا را به فرزندشان در مدرسه برسانند.

اما واقعیت آن است که فراموش کردن گاه‌به‌گاه غذا، آسیب جدی به فرزند وارد نمی‌کند ولی ناراحتی ناشی از فراموش کردن آن می‌تواند باعث شود تا او دیگر ناهارش را فراموش نکند.

به عبارتی دیگر ما مسئول فراموش کردن غذای فرزندمان نیستیم و باید اجازه دهیم تا او پیامد طبیعی رفتارش که گرسنه ماندن است را تجربه کند.

• استقلال کودک
• اختلالات رفتاری کودکان
• داستان کوتاه در مورد راستگویی و صداقت برای کودکان
• ۶ جبران داد زدن سر کودک + ۷ پیامد داد زدن
• خصوصیات کودک ۹ ساله

روش صحیح برخورد با غذا نخوردن کودکم کدام است؟عنوان

به عنوان مثال به هنگام غذا نخوردن کودک، مادر می‌تواند در پاسخ به فرزندش بگوید : ” متأسفم، ناهارت را فراموش کردی “. اما اگر این‌گونه ادامه دهد که : ” این درسی می‌شود تا دیگر ناهارت را فراموش نکنی “، پیامد را بلافاصله به تنبیه تبدیل کرده است.

در خصوص بازی کردن کودکان با غذا و کم‌اشتهایی نیز می‌توان همین روش را به کاربرد.

در این خصوص تشویق کردن بیش‌ازحد کودک، تذکر دادن به او و توجه کردن بی‌فایده است. لازم است تا والدین با حفظ نگرش محبت‌آمیز خود، به‌صورت ضمنی به کودک بفهمانند که در صورت نخوردن غذا تا وعده‌ی بعد گرسنه می‌ماند.

بنابراین هیچ‌گونه تهدیدی به تنبیه یا رشوه‌ای به‌عنوان پاداش (مثلاً شکلات) وجود ندارد. ممکن است کمی بعد، کودک از گرسنگی غرولند کند و تقاضای شیر بیسکویت کند.

مقالات تربیت کودک ۲ تا ۳ ساله می توانید مشاهده کنید

مادر باید پاسخ دهد: ” متأسفم که گرسنه ماندی، اما شام ساعت ۸ آماده می‌شود؛ خیلی بد شد که باید مدت زیادی منتظر بمانی “. در اینجا صرف ‌نظر از اینکه گرسنگی کودک، چقدر غم‌انگیز است مادر باید بگذارد او گرسنه بماند، چون این پیامد طبیعی غذا نخوردن است.

پاسخی اطمینان بخش به والدین نگران

اگر در خصوص استفاده از روش پیامدهای طبیعی به دلیل غلبه ی احساسات پدرانه و یا مادرانه تان نگران هستید، لازم است بگویم،کاربرد دقیق و باثبات پیامدهای منطقی و طبیعی، معمولاً به نحو چشمگیری مؤثر است و بر اساس پژوهش ها می تواند به نتایج حیرت‌انگیزی در کاهش اصطکاک و افزایش هماهنگی در خانواده منجر شود.

کودکان سریعاً متوجه عادلانه بودن پیامدهای منطقی می‌شوند و آن ها را می‌پذیرند. بنابراین می توانید، هوشمندانه، مستقل و با خیالی آسوده روش خود در برخورد با فرزند تان را تغییر دهید و از اثرات مثبت آن لذت ببرید.

منبع:مقالات کانون مشاوران ایران

کودکان می توانند بیش از حد بی نظم بوده و محیط شلوغی را برای خودشان درست کنند. ممکن است نسبت به این موضوع آگاه باشید که کودکان کمی هستند که دوست دارند منظم باشند , واقعا ذات تمیز و مرتبی داشته باشند، ولی بیشتر کودکانی که ما با آنها آشنا هستیم، کودکانی هستند که کمتر منظم هستند.

شما به عنوان یک مادر، ممکن است با مشکلاتی مواجه شده باشید در رابطه با اسباب بازی هایی که به طور نا منظم در اتاق پخش می شوند، وسایل مربوط به شهر بازی که در کف اتاق پخش می شوند، موارد و لوازم عادی که در ادامه مطلب

 

آیا فرزند شما مدام از شرایط موجود شکایت می کند؟ یک جای کار همیشه می لنگد بی توجه به اینکه شما چقدر در خانه تان تلاش می کنید. از غذایی که برای ناهار آماده کرده اید تا مدرسه وحشتناکی که کودکتان را به آن فرستاده اید، از قوانین ناعادلانه این که در خانه تان اجرا می کنید و تا هر چیزی که در میان است و در خانه اتفاق می افتد. اگر شما مانند اکثر پدر و مادرها هستید سعی می کنید به کودکتان بفهمانید که شرایط آن قدرها هم که او فکر می کند وحشتناک نیست. شما احتمالا بارها سعی کرده اید او را قانع کنید، قوانین خانه را برای او توضیح داده اید و سعی کرده اید به صورت منطقی او را توجیه کنید. از مواضعتان دفاع کرده اید تا بتوانید شرایط را بهبود بخشید.

بسیاری از پدر و مادرها دوست دارند که فرزندانشان بتوانند ادامه مطلب