لجبازی کودک دو ساله می تواند برای والدین خسته کننده باشد، به خصوص اگر در ملاء عام اتفاق بیفتد. در این مقاله، علت لجبازی کودک دو ساله و نحوه برخورد با آن آورده شده است.
لجبازی کودک می توانند دلایل مختلفی داشته و به شکل های مختلفی بروز پیدا کند اما تمام این شرایط تنها به دلیل تمایل کودک دو ساله برای استقلال می باشد.
لجبازی کودک دو ساله
کودک دو ساله با میل به اتکا به والدین و تمایلشان به استقلال دست و پنجه نرم می کنند. آن ها مشتاق انجام کارها به تنهایی هستند، اما متوجه می شوند که از آن ها انتظار می رود قوانین خاصی را رعایت کنند. دشواری این روند طبیعی می تواند منجر به رفتار نامناسب، ناامیدی، لجبازی و عصبانیت شود.
با پذیرفتن تغییراتی که فرزندتان تجربه می کند و نشان دادن عشق و احترام به او، به فرزندتان کمک می کنید تا با اطمینان از این مرحله سخت عبور کند.
پرت کردن اشیا
بچه ی دوساله ای را تصور کنید که هرچه به دستش می رسد را سریع و بدون فکر پرتاب می کند.
در این موقعیت والدین یا بزرگتر ها که عموما نگران بی نظم شدن خانه، کثیف شدن محیط و یا خراب شدن وسایل اند، ممکن است با صدای بلند فریاد بزنند ” نکن” یا او را تهدید کنند.
در کمال ناباوری آنچه مشاهده می کنید این است که کودک بدون کوچک ترین توجهی مجددا وسیله را پرتاب می کند و همین، آتش خشم شما را بیش از پیش شعله ور می کند.
اکثر والدین بلند می شوند و در حالیکه به شدت عصبانی اند با صدایی بلند تر از قبل فریاد “نکن” سر می دهند و وسیله را به زور از دست بچه می کشند.
کودک نیز که احساس ناکامی و بی توجهی عمیقی را درک کرده با صدای بلند سروع به گریه می کند و به لجبازی و بی نظمی متهم می شود.
کودک لجباز یا والد بی اطلاع ؟
آیا می دانید اکثر کودکان در سن ۲ سالگی تمایل به پرتاب اشیا دارند؟ یا فکر می کنید این فقط کودک ۲ ساله ی شماست که لجبازی و خودرای است؟!
بر اساس روانشناسی رشد کودک، با کسب هماهنگی چشم و دست در سن ۲ سالگی، تمایل به پرتاب اشیا در کودک بیشتر می کند.
او رشد کرده و از اینکه بر خلاف قبل می تواند اشیا را پرتاب کند، بسیار لذت می برد.
بسیاری از والدین به دلیل ناآگاهی از این مساله، کودک را به لجبازی متهم می کنند. این در حالی است که می توان توانایی کودک در پرتاب کردن اشیا را به عنوان بخشی از توانایی و رشد جسمانی و مغزی او تحسین کرد!
بنابراین هنگام پرتاب اشبا لازم است برچسب لجباز را از کودکی که در پرتاب اشیا توانمند شده جدا کنید و در ادامه روش های موثر برخورد با این توانایی را بیاموزید.
با پرتاب اشیا توسط کودک چگونه برخورد کنم؟
۱) درخواست خود را به شیوه ای جدید مطرح کنید
واقعیت امر آن است که باتوجه به رشد جسمی و مغزی کودک، تمایل به پرتاب کردن اشیا در این سن برای کودک تان تامین کننده یک نیاز اساسی است.
بنابراین درخواست شما هرچه که باشد او کار خود را انجام خواهد داد.
اگر قرار است به او دستور دهید ” کنترل تلوزیون رو پرت نکن ” و او کار خود را انجام دهد و کنترل را پرت کند، بهتر است هوشمندانه عمل کنید و جمله تان را اینظور اصلاح کنید ” کنترل را روی میز بگذار و توپت رو پرت کن”.
با اصلاح این جمله، هم کودک به هدف خود که پرت کردن یک شیء است می رسد و هم شما به هدف تان که حرف شنوی کودک و عدم لجبازی است رسیده اید.
۲) با کودک بازی های پرتابی انجام دهید
به دلیل رشد مغزی کودک و تمایل ذهنی او به پرتاب اشیا، می توانید از بازی های پرتابی استفاه ی مناسبی ببرید.
در طول این بازی از کودک بخواهید توپ را تا جایی که می تواند بلند پرتاب کند و توانایی اش را تشویق کنید.
توجه به رفتار کودک به عنوان بخشی از توانایی جدیدش و تشویق آن، شما را در ذهن او از والدی بی توجه و بد خلق تبدیل به والدی فوق العاده خواهد کرد.
۳) فریاد زدن ممنوع
وقتی به هنگام عصبانیت داد می زنید در حال انتقال این پیام به فرزندتان هستید که ” من خیلی ضعیفم و با کوچک ترین رفتار تو به هم می ریزم”.
باید گفت در این مواقع داد زدن نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه مشکلات جدیدی را نیز به مشکلات تان اضافه خواهد کرد.
کودک شما به آسانی یاد خواهد گرفت که در هنگام عصبانیت، جیغ بزند، زور گویی کند و با داد و فریاد به خواسته اش برسد.
به نظر می رسد در این حالت متهم کردن کودک به لجباز و عصبی بودن، تا حدود زیادی ظنز آمیز است. او هیچ رفتار جدیدی نشان نداده است بلکه رفتارهای آموخته شده از خودتان را تکرار کرده است.
بنابراین اگر می خواهید هر روز بیش از روز قبل مجبور به فریاد زدن نباشید، داد زدن را از همین لحظه متوقف کنید و برای بیان خواسته های تان شیوه ی جدیدی را در پیش بگیرید.
۴) به کودک برچسب نزنید
والدنی که از روند رشدی کودک بی اطلاع اند ممکن است در این زمان برچسب هایی مانند لجباز، خود سر یا بی توجه به فرزندشان بزنند یا او را تهدید کرده و بخاطر رفتارش او را مورد تنبیه قرار دهند.
اگر چه چنین برچسب هایی نمی تواند مانع از پرت کردن اشیا توسط کودک تان شود، اما از قدرت فوق العاده ای در تخریب عزت نفس فرزندتان برخوردار است.
او که در حال نشان دادن توانایی جدیدش به شماست با انبوهی از کلمات منفی و ناکام کننده مواجه می شود که می توانند احساس توانمندی و خودکارآمدی اش را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.
جالب است بدانید که عزت نفس و احساس توانمندی مهم ترین واکسنی است که از طریق جملات مثبت و تشویق کننده به فرزندتان تزریق می کنید و از این طریق می توانید او را در برابر انواع مشکلات روانی واکسینه کنید.
در این مواقع بهتر است صبور باشید، خشم خودتان را کنترل کنید و با استفاده از جملات مثبت و شیوه هایی که در بخش قبل ذکر شد، با رفتار کودک تان برخوردی موثر داشته باشید.
کتک زدن کودک دو ساله توسط مادر
مادر با کتک زدن کودک دو ساله خود به او نشان می دهد که نمی تواند احساسات خود را کنترل کند.
فقدان یک محیط مثبت یا الگوی مناسب یک علت رایج برای لجبازی و عصبانیت کودک است. تنظیم هیجانی مهارتی نیست که ما با آن متولد شده ایم بنابراین بسیار مهم است که والدین از راهبردهای زیر برای آموزش مهارت های تنظیم هیجانی به کودکان پیروی کنند.
راه های مقابله با لجبازی کودک ۲ ساله
۱.حواس پرتی
هنگامی که لجبازی کودک یک سال و نیمه شروع به شکل گیری می کند، والدین می توانند با پرداختن به موضوع دیگری آن را کاهش دهند.
برای مثال، اگر کودکی شام نمی‌خواهد، به جای اینکه او را مجبور به خوردن غذا کند که باعث ایجاد لجبازیبیشتر می‌شود، والدین می‌توانند از او بخواهند که ابتدا گوشت یا سبزی بخورد.
وقتی سوالاتی با گزینه های ساده مطرح می شود، مغز متفکر کودک فعال می شود.
حواس پرتی ملایم راه دیگری برای صحبت منطقی است.
حواس‌پرتی‌هایی مانند اسباب‌بازی یا خواندن یک آهنگی که دوست دارد می تواند در فاصله کوتاهی توجه کودک را منحرف کرده و کنجکاوی او را افزایش دهد.
کنجکاوی باعث آزاد شدن یک ماده شیمیایی (دوپامین) در مغز می شود که احساس خوبی داشته، می تواند استرس را کاهش دهد و علاقه او را به شی یا رویداد تازه افزایش دهد.
۲. از دلیل دوری کنید
هنگامی که عصبانیت شروع می شود، کودک نوپا غرق در احساسات می شود و شما نمی توانید با دلایل منطقی کار خود را جلو ببرید.
۳. آرام و مثبت اندیش باشید اما تسلیم نشوید
اگر هنگام عصبانیت شروع به داد و فریاد می کنید، در حال الگوبرداری از واکنش او هستید.
اما اگر آرام بمانید، به او یاد می‌دهید که چگونه با مشکلات و موقعیت‌های ناراحت‌کننده بدون از دست دادن کنترل احساسات روبرو شود.
دلیل دیگری که چرا باید آرام و مثبت اندیش باشید این است که احساسات، به ویژه احساسات منفی، مسری هستند.
عصبانی بودن یا نشان دادن احساسات منفی تنها باعث افزایش استرس کودک شما می شود.
با این حال، مثبت بودن به معنای تسلیم شدن در برابر لجبازی کودک دو ساله نیست.
۳.تنبیه نکنید
فرض کنید از درد شدید رنج می برید، این درد آنقدر زیاد است که روی زمین می افتید. آیا می خواهید عزیزانتان شما را تنبیه کنند، از شما دور شوند یا به تنهایی شما را در اتاقی حبس کنند؟
گاهی اوقات کج خلقی و لجبازی کودک دو ساله ممکن است به عنوان وسیله ای برای به دست آوردن چیزی که کودک می خواهد شروع شود.
اما اگر با آن مقابله نشود، می تواند به یک طوفان عاطفی قوی تبدیل شود که کودک خردسال به تنهایی نمی تواند آن را کنترل کند.
تنبیه یا انزوا تنها به این درد اضافه می کند. اسکن مغز نشان می دهد که درد ناشی از انزوای اجتماعی و تنهایی همان ناحیه عصبی را فعال می کند که درد فیزیکی را به همراه دارد.
علاوه بر این، فرزند شما می‌آموزد که نمی‌تواند به شما اعتماد کند تا به او کمک کنید یا غم او را درک کند.
۴. مهارت زبانی را تقویت کنید
وقتی کودک به طور کامل از حالت عاطفی و لجبازی شدید خلاص شد، می توانید آنچه را که برای او اتفاق افتاده مرور کنید.
این زمان بهترین وقت برای آموزش مهارت های ارتباطی زبانی است. به کودک خود بیاموزید که چگونه به جای پرتاب کردن اشیاء برای ابراز احساسات از کلمات استفاده کند.
حتی می توانید به او بگویید که وقتی او عصبانی می شود چه احساسی دارید.
لجبازی کودک ۲ ساله در لباس پوشیدن
تمایل کودکان به بیان استقلال خود اغلب لباس پوشیدن را به یک میدان جنگ خسته کننده برای والدین تبدیل می کند. متاسفانه راه‌های بسیار کمی وجود دارد که بچه‌ها بتوانند استقلال خود را ایجاد کرده یا نشان دهند اما آنها تا حدودی بر آنچه که بدنشان را می پوشاند کنترل دارند.
علاوه بر این کودکان نوپا اغلب از احساس برهنه بودن لذت می برند، بنابراین درآوردن لباس در واقع یک عمل کاملا طبیعی است. این بدان معنی است که شما نیازی ندارید که این رفتار را به طور کامل منع کنید، بلکه باید به آن ها اجازه دهید در مدت زمان مشخصی در خانه برهنه بدوند.
یک استراتژی خوب در این شرایط این است که به فرزند خود دو انتخاب بدهید (اما نه بیشتر). به طور مثال دو لباس را بیرون بگذارید و از او بخواهید میان آن دو انتخاب کند.
منبع: کودکانه
خصوصیات کودک زیر پنج سال، خصوصیات کودکان دو، سه و چهار سال|
خصوصیات کودک زیر پنج سال چه چیزی می باشد و با چه نشانه های رشدی همراه است؟
۷ نکته برای تربیت کودک دو ساله و مقابله درست با رفتارهای نامناسب کودکان – زمان مطالعه ۴ دقیقه
دو سال اول زندگی کودک لذت بخش اما سخت هستند.
با این وجود، به محض اینکه ویژگی های این دوره را بدانید به راحتی با آنها کنار خواهید آمد. کودک دو ساله شروع به تلاش برای کسب استقلال می کند و این مسئله راه انداز چالش هایی خواهد بود.
در این دوره بیش از هر زمان دیگری با شما مخالفت می کند، بنابراین الان زمانی است که باید راه‌هایی برای تشویق آنها به همکاری پیدا کنید و در عین حال به آنها اجازه دهید که نیاز به خودکفایی را در خود ارضاء کنند.
نحوه تربیت کودک دو ساله
در این مقاله هفت نکته علمی برای فرزندپروری کودک دو ساله آورده شده است.
۱- رفتارهای نادرست را نادیده بگیرید.
کودکان دو ساله در مرحله پیش عملیاتی رشد شناختی هستند.
آنها دقیقا با تکرار مداوم یاد می گیرند. آنها به خصوص رفتارهایی را بیشتر تکرار می کنند که باعث یک رفتار ناگهانی و یا عکس العمل شدید می شوند.
اگر کلمه نادرستی را از شما یا همسرتان یا بچه های دیگر یاد گرفتند، آن را نادیده بگیرید، جوری وانمود کنید که انگار چیزی نشنیدین.
اگر مسئله را بزرگ جلوه دهید، این کار را دوباره و دوباره تکرار خواهد کرد.
زیرا کودکان از اینکه به آنها واکنش عجیب به یک کلمه آنها نشان دهید خوششان می آید.
بچه های دو ساله نمی توانند تصور نمی کنند که با گفتن یک کلمه ممکن است شما را ناراحت کنند، آنها تنها در مورد واکنش سریع شما فکر می کنند، چیزی که درست برخلاف تصور شماست.
کلمه زشت را بارها و بارها می گوید چون پاسخ شما برایش بسیار جذاب است.
حواستان باشد که با این تکرار کردن بیشتر یاد می گیرد.
برای مثال، آنها می خواهند بارها یک بازی را تکرار کنند، در حالیکه این بازی برای شما خسته کننده است اما برای انها در واقع تقویت و قوی کردن ارتباطها در مغز بواسطه تکرار است.
معمولا، ما می خواهیم رفتارها، اکتشافات و بازی کردن آنها را تشویق کنیم حتی زمانی که برای بار چهلم نقش یک الهه را به عهده گرفته ایم.
تنها زمانی که رفتار نادرست را دارند نادیده بگیرید.
۲- به صورت غیرمنتظره آنها را سورپرایز کنید
همانطور که گفته شد آنها از هر نوع واکنش غیر منتظره خوششان می آید.
بنابراین، با رفتاری که تقویت کردن آن مشکلی نیست، مانند کارهای خنده دار احمقانه، آنها را سورپرایز کنید.
مثلا در حالی که یک کلاه روی سر دارید سعی کنید عطسه نمایشی کرده به طوریکه کلاه از سر شما بیفتد، خواهید دید که از خنده غش خواهند کرد، و از شما می خواهند آن را بارها و بارها تکرار کنید.
یا تظاهر کنید که وسیله ای به شدت سنگین است در حالیکه این طور نیست و الکی زور بزنید.
هر چیز غیر منتظره ای کودک دو ساله شما را شاد می کند و باز هم این چگونگی یادگیری آنهاست.
بنابراین، شما در حال ایجاد پایه ای برای حس شوخ طبعی هستید.
۳- به آنها بگویید چه کاری می توانند بکنند و مقابله با شلوغی کودک ۲ ساله
برای کل سال های کودکی حتی تا چهار پنج سالگی، کلمه “نکن” را فراموش کنید. اغلب به آنها بگویید که چه کاری را باید انجام دهند نه چه کاری را نباید.
به جای “ندو” بگویید” سعی کن آروم قدم برداری”.
به جای اینکه بگویید “فریاد نزن” بگویید “آروم صحبت کن”.
بهتره که این کار را تفریحانه کنید. به جای اینکه بگویید آروم قدم بردار بگید “بیا مثل اردک ها راه بریم”.
گاهی هم می توانید حواس آنها را پرت کنید با گفتن اینکه چه کار خلاقانه بهتری می توان انجام داد:
به جای اینکه بگویید روی تخت نپر،
بگویید چقدر انرژی بالایی برای پریدن داری، می تونی رو بالشت هایی روی کف زمین بپری.
استفاده از زبان مثبت به هدایت رفتار آنها کمک می کند، به آنها الگویی برای تبعیت ارائه داده و کمک می کند کاری برای انجام دادن داشته باشند، تا اینکه مجبور باشند یک رفتار را متوقف کنند یا از یک تکانه بازداری کنند.
۴- انجام تکلیف برای رشد ذهنی کودک دو ساله
به آن ها تکلیفی برای انجام دادن بدهید.
با مسئولیت دادن به کودک، حس خودِ تازه یافته‌ی کودک را مهار کنید. این کار حس تسلط کودک را تقویت می کند.
این نکته مهمی برای دو ساله ها و همکاری آنهاست.
حتی اگر کاری هست که شما باید آن را انجام دهید، از انها بخواهید قسمتی از کار باشند.
مثلا زمانی که می خواهید از گاراژ با ماشین خارج شوید آنها را مسئول باز کردن درب گاراژ کنید.
یا مثلا در فروشگاه بگویید من دنبال ماکارونی هستم، لطفا برام پیدا کن.
فواید انجام تکلیف برای کودکان
پژوهش ها نشان داده اند زمانی که به کودکان وظایف و تکالیفی برای انجام دادن می دهیم، حتی اگر انجام این کارها خیلی نامرتب و بد باشد، نتایج خوبی را در دراز مدت خواهیم گرفت.
یک روش مناسب برای تربیت کودک دو ساله است.
کودکان نوپا به طور طبیعی دوست دارند کمک کنند، اما والدین اکثرا به جای پرورش این مسئله، آن را در نطفه خفه می کنند.
اگر به کودک نوپا مسئولیت دهید در بزرگسالی بیشتر برای کار کردن داوطلب می شوند. آنها حتما خودشان اسباب بازی های پخش شده را جمع خواهند کرد، و سر جایش می گذارند.
کارها را طوری تعریف کنید که بیانگر داستان باشند تا توجه آنها جلب شود و همکاری کنند.
۵-خواسته های طولانی را به خواسته های کوچک تر تقسیم کنید.
به جای اینکه از کودک بخواهید کفش هایش را بپوشد، که شامل چندین قدم است، آن را به چند مرحله تقسیم کنید.
مثلا بگویید بیا با هم مسابقه پوشیدن کفش بذاریم.
آنها را تشویق کنید خودشان کفش را انتخاب کنند: کدوم کفش رو می خوای؟
نارنجی
یا سبز.
وقتی انتخاب کرد، با هیجان و شمارش کودک را تشویق کنید شروع به پوشیدن کند.
اول پا رو توی کفش کردن بعدش هم بستن چسب یا بند کفش.
۶-احساساتشان را نام گذاری کنید و به آنها ارزش بدهید.
کودکان دو ساله در حال یادگیری این هستند که هیجان ها کدامند، هیجان ها را به روش اولیه ای ابراز می کنند نه به صورتی که از لحاظ اجتماعی پذیرفته شده باشد.
در مرحله اول لازم است به آنها آموزش دهیم هیجان ها را بنامند و بشناسند، و بعد باید بدانند که این احساس ها را باید بپذیرند و داشتن هیجان ها و احساس عادی است.
چگونگی ابراز هیجانات در آنها ممکن است مناسب نباشد.
در این حالت برای مثال، به آنها بگویید عصبانی شدن عادی است، اما زدن دیگران خوب نیست.
نامگذاری هیجان ها اولین قدم در یادگیری چگونگی ابراز کردن آنهاست.
ارزش دادن به هیجان های کودک، اینکه به آنها بگویید آنچه احساس می کنند عادی هست و کمک به انها در شناخت هیجانهایشان باعث ارتقای همدلی و رفتارهای اجتماع پسند می شوند.
صحبت کردن در مورد هیجانات هم چنین با رفتارهای مشارکت و همیاری بیشتر در کودکان همبستگی دارد.
تربیت کودک دو ساله به این شکل است که باید بداند فرق رفتارها و احساس ها و عواقب آن چیست.
۷-برنامه های آنها را منظم و قابل پیش بینی کنید.
یکی از چالش برانگیزترین زمان ها برای کودکان زمان های گذار هستند.
مانند آمادگی برای ترک خانه یا برگشتن به آن. آماده شدن برای خواب یا اماده شدن در صبح.
بچه ها حس واقعی نسبت به زمان ندارند.
مثلا گفتن اینکه الان زمان خاموش کردن تلویزیون است یا زمان خوردن شام، ممکن است برای کودک مستبدانه و کنترل گرایانه به نظر برسد.
در نتیجه آنها به مقابله برمی خیزند.
منظم بودن و قابل پیش بودن برنامه های روزانه به کودکان حس کنترل می دهد و میزان بد خلقی ها را کم می کند.
نیازی نیست که یک کار روزمره سفت و سخت تعیین کنید.
اما لازم است که یک سری زمان های مشخص برای خواب و وعده های غذایی تعیین کنید.
مثلا بین ساعت نه تا ده و نیم زمان خوابیدن است.
مثلا اسپاگتی یا سوپ غذای سه شنبه هاست.
در یک مطالعه بزرگ، محققان نشان دادند داشتن یک روتین منظم و مداوم برای به خواب رفتن کودکان، کیفیت خواب آنها را بالا می برد.
کودکانی که ساعت خواب منظم تری داشتند زودتر به خواب می رفتند، سریع تر می خوابیدند، کم تر در طول شب بیدار می شدند و خواب طولانی تری داشتند.
مقالات مرتبط
مشاور کودک این مقالات را به شما پیشنهاد می دهد
سوالات خود در مورد تربیت کودک دو ساله را مطرح کنید.
دوسالگی هم برای والدین و هم کودکان سنی، خاص و البته دشوار می باشد. کنترل یک کودک دوساله که تازه قدرت حرف زدن و راه رفتن را کسب کرده شاید برای والدین سخت و طاقت فرسا باشد.
اما در کنار این سختی والدین از نحوه صحبت کردن کودک شان لذت می برند
از نگاه کردن به چهره اش وقتی واقعا از ته دل قهقهه می زند.
از کنجکاوی و تلاشش برای کشف محیط و نگاه پیگیرش برای وارسی محیط اطراف و تمام ذوق کودکانه اش احساس خوشبختی و رضایت دارند.
کودک دو ساله دائم در حال حرکت است. در واقع این میل شدیدش برای ورجه وورجه کردن و بالا و پایین پریدن به چیزی شبیه یک اجبار درونی شباهت دارد تا علاقه صرف.
وفتی به مدت طولانی در اتوبوس یا ماشین نشسته اید یا زمانی که با کودکتان به یک مکان اداری یا حتی منزل اقوام می روید شاهد تلاش زیاد فرزندتان برای حرکت و البته تلاش زیاد خودتان برای کنترل او هستید.
شاید شنیده باشید که بزرگ ترها هنگام عصبانیت در چنین شرایطی بگویند وحشی! یا تصور کنند این حجم از تحرک در این سن نشان دهنده تیپ شخصیتی پرتنش این کودک در بزرگسالی است.
اما در واقع کودکان دو ساله علاوه بر تمرین مهارت های جدیدشان مثلا راه رفتن، مانند یک محقق به دنبال رفع احساس کنجکاوی خود به این سو و آن سو می دوند.
ماجرای لباس پوشیدن و دردسرهایش
مادر می گویید وقت لباس پوشیدن است و کودک می گوید اگر می توانی مرا بگیر!
معمولا یکی از دردسر های روزانه والدین بخصوص مادرها لباس پوشاندن کودکشان است
هنگام خواب، بعد از حمام ، قبل از رفتن به مهمانی و موارد دیگر این موضوع هم برای کودک ناخوشایند است هم مادر او که می داند یک جنگ دوباره در راه است!
برای کوک کشیدن لباس با یقه ای تنگ از صورت و بینی و گوش هایش آزاردهنده است بخصوص که او در این کار استقلالی ندارد و نیز لزوم انجامش را درک نمی کند.
البته شاید هنگام پوشیدن شلوار این حجم از فشار و همچنین تقلا و مخالفت را نشان ندهد.
بنابر این سعی کنید در هنگام تعویض لباس کودک تان صبر و حوصله بیشتری به خرج دهید و عجله نکنید.
لباس پوشیدن را بامزه کنید! از سرگرم کردن و پرت کردن حواسش در این شرایط غافل نشوید.
سعی کنید وقتی صبح کودک تان از خواب بیدار می شود، و اندکی خواب آلود است بعد از اینکه او را در آغوش گرفتید لباس هایش را بپوشانید
شاید جالب باشد بدانید که موقعیت شناسی شما در این مورد نیز حساس است!
مثلا کودکی که غرق در بازی با اسباب بازی هایش است، حضور یکباره شما در اوج سرگرمی و لذتش کار را سخت تر کند.
می توانید بگویید : پرندگان پر دارند، گربه ها پشم دارند، لباس برای ما هم مثل پر یا پشم است و مراقب ما است که وقتی زمین می خوریم، بدن مان زخم نشود یا وقتی هوا سرد است بدنمان گرم شود.
مسلما این گفته ها خیلی بهتر از این است که بگوییم : تو دختر بدی هستی و به زور لباس ها را تنش کنیم. این شرایط برای آرامش خودتان نیز مطلوب نیست.
من شکلات نخوردم! من نخوردم! ( دروغ گفتن کودکان دو ساله )
در دو سالگی اشتباه کردن خیلی آسان است. مثلا لیوان آب میوه که لبه جایی است را واژگون می کند والدین داد می زنند و کودک دروغ می گوید که من نریختم!
شاید بتوانیم دنیای ذهنی کودک را در این لحظه اینگونه تصور کنیم که : ( من نمی خواستم آب میوه را بریزم، ای کاش آن را من نریخته بودم و این کار را دوستم انجام داده بود و مادرم از من دلخور نمی شد، بله واقعا هم چنین چیزی رخ داده من دختر خوبی هستم و آن را نریختم )
والدین باید بدانند که لازم نیست نگران دروغ های فرزند خود بین دو تا پنج سالگی باشند. در واقع کودکان در این سن مرز بین واقعیت و خیال را نمی دانند.
مثلا ممکن است فرزند شما در حال خوردن شکلات باشد و در حالی که دور دهانش شکلاتی است بگویید من شکلات نخوردم .
این کودکان علاوه بر اینکه از تنبیه شدن می ترسند، قادر به تمایز بین آنچه که در خیال خود داشته اند ( ای کاش شکلات نمی خوردم، ای کاش آب میوه را من نمی ریختم ) با واقعیت نیستند.
البته دروغ های شاخ دار تر ما را بیشتر قانع می کند که دروغ گفتن کودک مان صرفا نوعی خیال پردازی است مثلا وقتی می گوید : من یک پاندای بزرگ زیر تختم دارم، که شب ها مراقبم است!
انگشت مکیدن کودکان دو ساله
انگشت مکیدن در دوران کودکی اتفاقی غیر عادی نیست
این یک عادت است که از دوران جنینی شروع شده و خیلی وقت ها باعث آرامش او هنگام خستگی یا گرسنگی و حتی قبل از خواب می شود.
گاهی والدین به شدت نگران این عادت فرزند خود هستند و به اجبار سعی در ترک آن دارند.
این کار به کودک آرامش و جرات می دهد. همچنین قبل از در آوردن دندان نیز شاهد افزایش این رفتار در کودکان هستیم.
در بزگسالان نیز، سیگار کشیدن ، جویدن ناخن و آدامس و حتی پرخوری نیز فعالیت هایی مشابه انگشت مکیدن کودکان است که بخصوص هنگام تنش برای آرام شدن انجام می دهند.
البته این عادت اگر بعد از سه سالگی ادامه یابد می تواند باعث تغییر شکل استخوان های فک، باریک شدن دندان، ایجاد عفونت در اطراف ناخن و نیز کج در آمدن دندان های کودک شود.
بنابراین سعی کنید که :
- به کودک تان برای ترک این عادت با خشم و اجبار فشار نیاورید، چرا که این کار باعث افزایش تنش و درنتیجه افزایش این عادت می شود.
- به هنگام خواب یک اسباب بازی در دستان کودک قرار دهید تا با درگیر کردن دستهایش مانع مکیدن شست شوید.
- دست های او را در دست خود بگیرید تا احساس آرامش و امنیت را اینگونه کسب کند.
- به هنگام خواب دست هایش را با دستکش یا جورابی مناسب بپوشانید.
- اگر کودک تان بزرگ تر شده با او درباره ترک این عادت صحبت کنید برایش پاداش و جایزه درنظر بگیرید.
- در هنگام مکیدن انگشت در آینه او را با این چهره اش مواجه کنید همچنین به ظاهر انگشتش پس از مکیدن اشاره کنید.
- می توانید از یک متخصص کودک و مشاور راهنمایی بگیرید.
همچنین فراموش نکنید که ترک یکباره این عادت روش درستی نیست در ابتدای کار صرفا کم کردن از زمان مکیدن خود یک پیشرفت محسوب می شود.
توصیه هایی به والدین ( کودکان دو ساله )
- قبل از هر چیز برای پدر و مادری کردن مراقب سلامت جسم و روح خود باشید.
والدینی که از خود مراقبت می کنند و سلامت روان بیشتری دارند در تربیت فرزندان بهتر عمل می کنند.
- نسبت به ویژگی های خاص کودکان در این مرحله از رشد آگاه باشید. مثلا بهانه گیری ، دروغ گویی، لجبازی و حتی ناسزاگویی و دعوا یکی از ویژگی های گذری و موقت این دوره سنی می باشد.
- هیچ وقت کودک تان را به شدت تکان ندهید این کار می تواند باعث خونریزی های داخلی شود.
- بجای اینکه همواره در استرس و کنترل کودک تان باشید، قسمت هایی از خانه را برای کودک تان قرار دهید که بتواند در آنجا شلوغ و پر انرژی باشد
- با تغییر دکوراسیون منزل از از دسترسی کودک به اشیای شکستنی و خطرناک جلوگیری کنید
- با کودک تان وقت بگذرانید، با او صحبت کنید، بازی کنید تا علاوه بر استحکام پیوند عاطفی میان شما، مهارت های اجتماعی و قدرت حرف زدن فرزندتان رشد کند.
- از آنجایی که خودمان نیز بیگانه گان را در آغوش نمی گیریم انتظار برخورد ملایم کودک مان با افراد نا آشنا را نداشته باشیم.
- از این دوره سنی کودک تان لذت ببرید. با آگاهی از این که ویژگی های این دوره از رشد فرزندتان نیز گذری و تکرار ناپذیر است در کنار او باشید و از والدگری خود لذت ببرید.
نویسنده : سایت کودکانه
پرخاشگری انواع مختلفی دارد؛ مثلا می تواند از نوع بدنی باشد مثل زدن و گاز گرفتن یا پرخاشگری لفظی باشد مثل فریاد زدن و تحقیرکردن
همچنین ممکن است پرخاشگری به صورت تجاوز به حقوق دیگران و زورگویی خود را نشان دهد.
گاهی والدین رفتارهای پرخاشگرانه را اصولا پرخاشگری تلقی نمی کنند یا حتی تشویق می کنند.
به عنوان مثال وقتی کودک به زور و با کتک اسباب بازی را از کودک دیگری می گیرد، این رفتار را باعرضه بودن تلقی و تشویق می کنند!
اگر نمونه ای از رفتارهای فوق را در کودک تان مشاهده کردید که به صورت مداوم انجام می شود، لازم است به دنبال ریشه یابی و درمان پرخاشگری او باشید.
مهم ترین علل پرخاشگری کودک را در اینجا بخوانید
آیا کودک تان پرخاش را یادگرفته است؟
مسلما یکی از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در کودکان یادگیری است.
کودکانی که در زندگی خود الگوهای رفتاری پرخاشگرانه مانند پدر یا مادری عصبانی و پرخاشگر دارند، پرخاشگری را یاد خواهند گرفت و این یادگیری در بازی های آنها نمود خواهد داشت.
این کودکان اسباب بازی ها را پرتاب می کنند. از آن ها درست استفاده نمی کنند و به آن ها آسیب می رسانند یا هنگام بازی کردن به عروسک ها و شخصیت های بازی ناسزا می گویند و آن ها را کتک می زنند یا تمسخر و تحقیر می کنند.
بنابراین در گام اول لازم است از خودتان سوال کنید “نمره ی پرخاشگری کلامی و غیر کلامی من چند است؟”
آیا مهارت های ارتباطی کودک ضعیف است؟
- کودکانی که رفتار پرخاشگرانه دارند معمولا خودانگیخته، بی‌قرار و زودرنج‌اند. این مسئله می تواند ریشه در کمبود مهارت‌های ارتباطی نیز داشته باشد.
کودکی که شیوه ی صحیحی برآورده کردن خواسته هایش را یاد نگرفته است، به روش هایی مانند پرخاشگری بیشتر متوسل می شود.
به فرزندتان یاد دهید تا برای تحقق خواسته هایش، گفت و گو کند. به او بگوییدکه وقتی فریاد می زند، گریه می کند و زور می گوید.
نمی توانید متوجه خواسته اش شوید و برای رسیدن به درخواستش، لازم است آن را بدون تهدید و پرخاش بیان کند.
سبک تربیتی شما، دلیل پرخاشگری کودک.
والدینی که در فرزندپروی خود از شیوه ای مقتدرانه برخوردار نیستند، راه را برای رفتارهای تند کلامی و غیر کلامی کودک باز می کنند.
کودک در مواجه با مادر و یا پدری منفعل و مردد، شروع به جیغ زدن، گریه کردن و زورگویی می کند. زیرا می داند از این راه خواهد توانست به اهداف خود برسد.
بنابراین لازم است شیوه ی برخوردی خود با کودک را اصلاح کنید و مقتدر باشید.
اقتدار به معنای زورگویی نیست. در این شیوه لازم است قوانین و خواسته های منطقی خود را به شکل واضح و شفاف مطرح کنید و آن ها را بدون دلیل تغییر ندهید تا کودک دریبابد که حرف شما یک کلمه است!
والدین زورگو، کودک پرخاشگر
به طور معمول از ۲سالگی و حتی کمی قبل از این سن، نشانه‌های استقلال طلبی و خروج از تابعیت رفتار مادر در کودکان با غذا نخوردن بروز می‌کند.
در صورتیکه این حس استقلال طلبی، به درستی درک نشود و مادر برای غذاخوردن کودک دو ساله به زور متوسل شود، پرخاشگری کودک امری طبیعی خواهد بود.
زور و تهدید در برابر غذا خوردن کودک باعث عدم رشد شخصیت، پرخاشگری و عدم اعتماد به نفس وی در بزرگسالی می‌شود که عوارض روانی متعددی را به همراه دارد.
در حقیقت کودک با غذانخوردن و پرخاشگری می خواهد به شما بفهماند که من بزرگ شده ام و حق انتخاب دارم.
بنابراین در صورتی که علت پرخاشگری کودک تان، مجبور شدن به غذا خوردن است، باز هم لازم است شما به عنوان والد، شیوه ی رفتاری خود را تغییر دهید.
به کودک حق انتخاب دهید و اجازه دهید تا در مورد غذا خوردنش تصمیم بگیرد.
کودک تان حق دارد در این زمینه تصمیم بگیرد و تبعات به موقع غذانخوردن مانند گرسنه ماندن را نیز تجربه کند.
آیا والدی مقایسه گر هستید؟
مقایسه مداوم فرزندان آن هم ازکودکی با بچه‌های فامیل، دوستان و حتی همبازی‌های شان باعث می‌شود که آن ها با توجه به سرخوردگی ناشی از مقایسه و رقابت دائم، بیش ازحد معمول حساس و خشمگین باشند.
خوب است بدانید بچه‌ها وقتی نمی‌توانند فاصله خودشان را با کسانی که پدرو مادر با آن ها مورد مقایسه قرار می‌دهند، پرکنند، احساس شکست و طردشدگی خواهند کرد.
احساس تلخی که مقدمه صدمات روانی زیادی است. بنابراین به جای مقایسه فرزندتان با بقیه، به استعدادها و علایقش توجه کرده و به او احترام بگذارید.
با این کار اعتماد به نفس فرزندتان رشد می کند و با توجه به توانایی‌ها و مهارت‌هایش احساس برتری و سرآمد بودن کرده و خشم کمتری را تجربه می‌کنند.
همه این مسائل باعث می‌شود که فرزند شما دیگر پرخاشگر نباشد.
موتور تولید خشم را شناسایی و متوقف کنید.
علاوه بر موارد ذکر شده، لازم است موتور تولید خشم در خانواده ی تان را نیز شناسایی و متوقف کنید.
ممکن است پرخاشگری کودک تان منجر به ایجاد چرخه ای معیوب شده باشد. به این صورت که فرزندتان، فریاد می زند، شما از کوره در می روید، فرزندتان بیشتر داد می زند و احتمالا شما نیز عصبانی تر می شوید.
به منظور پیشگیری از گیر کردن در این دور معیوب، مهم ترین ابزاری که نیاز دارید، “حفظ آرامش” است.
اگر کودک تان متوجه شود که می تواند با پرخاشگری و داد زدن، شما را آشفته کند، این کار را خواهد کرد.
بنابراین آرام باشید تا کودک تان دریابد که با داد زدن و توهین به جایی نمی رسد.
سپس در کمال آرامش از فرزندتان بخواهید تا خواسته اش را به صورت شفاف بیان کند.
- داستان کودک دبستانی (۸ تا۱۰ سال)
- روانشناسی کودک ۴ تا ۵ ساله
- روانشناسی جوان ۱۸ ساله
- قصه شب برای کودکان هشت ساله
- تقویت سیستم ایمنی کودکان
راهکارهای ساده ی درمان پرخاشگری
حالا که متوجه مهم ترین علل پرخاشگری در فرزندتان شده اید، با اصلاح علل، می توانید پرخاشگری را به حداقل برسانید.
لازم است مقایسه، زورگویی و رفتارهای پرخاشگرانه ی خودتان را کنار بگذارید.
در مواجه با پرخاشگری فرزندتان مقابله به مثل نکنید و به او یاد دهید تا نیازهای خود را به روشی صحیح بیان کند.
مقتدر باشید و الگوی خوبی برای همانندسازی کودک تان باشید.
شاید لازم باشد برای تغییر رویه ی خود، کتاب هایی در زمینه ی نحوه ی ارتباط با کودک و والدگری موثر نیز مطالعه کنید که کتاب “فرهنگ تفاهم با فرزندان، نوشته ی توماس گوردون” یکی از بهترین آن هاست.
در مسیر خاموش کردن پرخاشگری کودک، دو راهکار طلایی زیر را نیز فراموش نکنید.
- رفتارهای خلاف پرخاشگری را تشویق کنید.
متمرکز شدن بر پرخاشگری، همیشه هم مفید نیست. در مواردی لازم است طوری برخورد کنید که گویا پرخاشگری کودک را ندیده اید.
اما چشم تان مجهز به ذره بینی است که حتی کوچک ترین رفتارهای مسالمت آمیز و دوستانه را نیز می بیند و تشویق می کند.
- به رفتارهای پرخاشگرانه بی توجهی کنید.
لازم است به این نکته تاکید کنم که بی توجهی به رفتارهای پرخاشگرانه در صورتی تجویز می شود که شما در حال زورگویی به کودک و یا پافشاری بر خواسته ای نامعقول نباشید.
مثلا اگر کودک تان یاد گرفته است تا با کتک زدن دوستانش از شما تایید بگیرد، لازم است به رفتار پرخاشگرانه اش بی توجه باشید و اگر توانست برای حل مشکل با همسالانش از روشی غیر از زور استفاده کند، او را تشویق کنید.
صحبت کردن و فهمیدن سخنان دیگران قدم به قدم اتفاق می‌افتد، با گوش کردن به افراد دیگر، کودک شما یاد می گیرد که کلمات چگونه ادا می شوند و چگونه جملات را در کنار یکدیگر قرار دهد.
به عنوان یک کودک او ابتدا کشف کرده است چگونه صدا سازی کند و چگونه آن صداها را به کلمات واقعی تبدیل کنند (ماما بابا در سنین ۴ و ۵ ماهگی به بعد). در سن یک سالگی او توانست تقلید صداهای اطرافش را انجام دهد. همانطور که احتمالاً صداهایی را از او (بیشتر…)
کودک شما اکنون دو ساله می باشد و هر روز شخصیت او در حال درخشیدن و رشد می باشد. کودک شما فکر می کند و چیزهایی که در دنیا به او عرضه می شود را به بیشترین سرعتی که امکان پذیر است ذخیره و دریافت می کند. با توجه به اولویت های کودک او همچنان در حال یادگیری چیزهایی می باشد که شما می تواند او را در این کار یاری نمایید.
رشد مهارت های حرکتی
کودک شما اکنون دو ساله شده است و مهارت های حرکتی او به صورت (بیشتر…)
از ابتدای تولد تا دو سالگی، کودک شما صفاتی را از خود نشان می دهد که هنوز ساده به نظر می رسند، به دلایل مختلفی، شما را هیجان زده می کند و به شما احساس غرور دست می دهد. این اتفاق طبیعی است. به عبارتی، رشته رشد در روانشناسی با دانستن اینکه چه فرایند روحی و رفتاری در حال تغییر و رخ دادن است زیاد نمی توانست لذت بخش باشد. در حالی که مغز کودک شما به لحاظ اجتماعی رشد می کند، شما باید به (بیشتر…)
آیا می دانید:
کودکان در سه سالگی، چپ دست یا راست دست بودنشان مشخص می شود.
کودکان نوپا در هر شکل و اندازه ای می توانند باشند، ولی کودکان در ۲ تا ۳ سالگی ویژگی های مشترکی با یکدیگر دارند. در اینجا کارهایی که ممکن است کودکتان انجام دهد بیان شده اند و به شما گفته می شود که چگونه می توانید به کودکتان کمک کنید تا رشد سالمی داشته باشد.
رشد کودک ۲ تا ۳ ساله: چه اتفاقاتی برای کودک رخ می دهند
احساسات
مهم ترین اتفاقی که برای کودک در این سن رخ (بیشتر…)
در این دوران، چه دگرگونی هایی در رشد مغزی کودک و درک او از محیط اطرافش اتفاق می افتد! همان قدر که با شما وقت می گذراند، دوست دارد که با هم سالان خود نیز وقت بگذراند.
در طول بازی کردن و هم صحبت شدن با همسالان، مهارت ها را سریع تر یاد می گیرد.
ممکن است شما در رویارویی با ایده های جدیدی که کودک شما از دیگر کودکان به (بیشتر…)
