ناخن جویدن در کودکان (Onychophagia) علت و منشا استرسی دارد. پس اولا باید محیط خانه را ارام نگه داریم.ثانیا هرچه بیشتر کودک را دعوا کنیم، شرایط استرسی بدتری را ایجاد میکنیم و عملا او را به ناخن جویدن بیشتر تشویق میکنیم.پس دعوا کردن تعطیل! (بیشتر…)
اختلال دوقطبی در کودکان نوعی اختلال سلامت روان است، آیا فرزند شما دچار تغییرات شدید خلق و خو و رفتار می شود؟ آیا کودک شما نسبت به سایر بچه ها بسیار هیجان زده تر یا تحریک پذیرتر است؟ آیا متوجه می‌شوید که کودک شما بیشتر از سایر کودکان چرخه‌های تغییرات خلقی را پشت سر می‌گذارد؟ آیا این تغییرات خلقی بر رفتار فرزند شما در مدرسه یا خانه تأثیر می گذارد؟
که باعث تحریک پذیری قابل توجه و نوسانات خلقی در کودکان می شود. هیچ درمان مشخصی برای اختلال دوقطبی وجود ندارد، اما با درمان موثر (درمان و دارو) کودک می تواند روند رشد طبیعی را طی کند.
علائم اوتیسم در کودکان افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) متفاوت است. در حالی که اوتیسم هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم معمولا زمانی که کودک بین ۱۸ تا ۲۴ ماهه است قابل توجه است. اوتیسم یک اختلال رشدی در نظر گرفته میشود، زیرا اغلب در دو سال اول زندگی ظاهر میشود.
اگرچه، این بدان معنا نیست که در سال‌های نوجوانی یا حتی بزرگسالی نمی‌توان آن را تشخیص داد. اما به طور کلی علائم اوتیسم در کودکان از سنین پایین شروع می شود طیف گسترده ای از علائم اوتیسم در کودکان وجود دارد که هر یک می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد، به همین دلیل است که هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است.
اختلال اوتیسم
با توجه به تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تحقیقات گسترده نشان داده است که به نظر می رسد مغز افراد مبتلا به اوتیسم متفاوت از همسالان بدون اوتیسم رشد می کند. این تفاوت در رشد مغز مسئول چالش هایی است که افراد مبتلا به اوتیسم با آن روبرو هستند و همین آن ها را از کودکان دیگر متفاوت می سازد.
اختلال طیف اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر است. با این حال، این بدان معنا نیست که نمی توان زندگی کاملی داشته باشند.
اگر یک برنامه درمانی و مداخله توسط متخصصانی مانند تحلیلگر رفتار کاربردی یا پزشک وجود داشته باشد، می توان علائم را مدیریت کرد. ممکن است سوالاتی مانند ” آیا تکان دادن سر از علائم اوتیسم در کودکان است ؟” داشته باشید که در این مقاله به همه آن ها پاسخ داده خواهد شد.
علائم اوتیسم در کودکان چیست
۱۰ علائم اوتیسم در کودکان عبارتند از:
- تاخیر در یادگیری رشدی
- حساسیت بیش از حد یا کمتر به نور، صدا، لمس یا مزه
- مشکل در برقراری ارتباط
- حرکات و رفتارهای تکراری
- دشواری در موقعیت های اجتماعی
- دلبستگی غیرعادی
- مشکلات حسی
- مشکلات مکرر در خواب
- عدم کنترل کافی تکانه ها
توجه به این نکته مهم است که علائم اوتیسم در بزرگسالان و کودکان تفاوت هایی وجود دارد و باید هرکدام را جداگانه بررسی کرد. علائم و نشانه های اوتیسم نیز می تواند با انتقال کودکان به دوران نوجوانی و سپس به بزرگسالی تغییر کند.
در ادامه به علائم گفته شده به طور کامل پرداخته می شوید:
۱۰. تأخیرهای رشدی
اوتیسم می تواند بر رشد کودک تاثیر بگذارد. افراد مبتلا به برخی از انواع اوتیسم ممکن است دارای تأخیرهای رشدی مانند ناتوانی باشند یا ممکن است در نقاط عطف رشد عقب بمانند. برای مثال، شخصی ممکن است در زمینه مهارت های پیروی از دستورالعمل های ساده یک تا دو مرحله ای مشکل داشته باشد.
در هر مرحله از رشد کودک نشانه های خاصی وجود دارد که نشان از وجود مشکلی می باشد و والدین و پزشکان باید به این نشانه ها دقت زیادی داشته باشند.
در ادامه برخی از این نکات آمده است که نشان می دهد مشکلی وجود دارد. البته با توجه به سن کودک باید این موارد بررسی شود و در برخی از سنین این رفتارها عادی می باشد:
- نمی‌تواند با اسباب‌بازی‌های ساده (مانند تخته‌های گیره‌های، پازل‌های ساده، دسته‌های چرخشی) کار کند.
- با جملات صحبت نمی کند.
- دستورهای ساده را نمی فهمد.
- نمی خواهد بچه های دیگر با اسباب بازی های او بازی کنند.
- تماس چشمی کافی را برقرار نمی کند.
۱۱. حساسیت بیش از حد زیاد یا کم به نور، صدا، لمس یا مزه
افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به محرک های حسی مانند صداهای بلند، نورهای روشن یا لمس برخی از پارچه ها بیش از حد حساس هستند. مغز کودکان اوتیسمی برای پردازش محرک های دریافتی متفاوت از کودک بدون اوتیسم عمل می کند.
در نتیجه، افراد مبتلا به اوتیسم به راحتی تحت فشار قرار می گیرند. هجوم اطلاعاتی می تواند برای آن ها ترسناک یا گیج کننده باشد برای همین در این شرایط برخی از کودکان اوتیسمی سر خود را به جایی می کوبند تا درد خود را کمی تسکین دهند.
برخی دیگر از نمونه های علائم اوتیسم در کودکان ممکن است شامل ناتوانی در تحمل طعم تند غذا و تمایل به یک رژیم غذایی ملایم باشد. یا ممکن است به دلیل حساسیت پوست، تجربه لمس دیگران را نتواند تحمل کند.
در طرف دیگر این طیف، فردی که مبتلا به اوتیسم است ممکن است نسبت به محیط خود حساسیت کمتری داشته باشد. آن ها ممکن است قادر به پردازش محرک های مختلف نباشند و می توانند در برابر شرایطی که دیگران غیرقابل تحمل می یابند مصون به نظر برسند.
در این شرایط هم که محرک ها کم تر از حالت عادی می باشند بازهم ممکن است کودک سر خود را به اطراف بکوبد تا این حالت را تغییر دهد.
۱۲. مشکل در مهارت های ارتباطی
زمانی که کودک به ۱۲ تا ۱ ماهگی می رسد، باید به دستورات ساده مانند “بله” یا “نه” که یک سوال ساده پاسخ دهد. در این سن، کلماتی مانند «ماما» یا «بابا» را بیان کنند و حتی ممکن است شروع به تقلید کلمات کوچکی کند که می شنود.
کودکانی که علائم بیماری اوتیسم را نشان می دهند در مهارت های زبانی دچار اختلال می شوند. آن ها ممکن است اصلا صحبت نکنند یا شروع به سکوت طولانی تر کنند. آن ها ممکن است از تلاش برای برقراری ارتباط با دیگران، حتی کسانی که دوست دارند خودداری کنند.
ارتباط کلامی همه چیز نیست و نشانه های مشکل در مهارت های ارتباطی شامل خواندن حالات چهره و تماس چشمی، آگاهی از آهنگ ها و همچنین درک حرکات است. توانایی کلی برای برقراری ارتباط به شدت به رشد اجتماعی و فکری کودک بستگی دارد.
۱۳.حرکات و رفتارهای تکراری |علائم اوتیسم خفیف در کودکان
تکرار برخی حرکات و رفتارها، مانند تکان دادن عمدی سر، پا یا بازو، ایجاد حالات عمدی صورت، یا کشیدن مو ممکن است از علائم اوتیسم در کودکان باشد. تکان دادن سر اوتیسم معمولاً با کوبیدن سر یا سایر رفتارهای تکراری همراه است.
والدین ممکن است بپرسند، ” آیا کشیدن مو نشانه اوتیسم است ؟” در حالی که کشیدن مو در کنار بقیه نشانه ها می تواند نشانه اوتیسم باشد، کشیدن مو به خودی خود نشان دهنده اوتیسم نیست.
رفتارهای تکراری به دو گروه دسته بندی می شود.
- حرکاتی مانند دست زدن، بی‌قراری با اشیاء یا تکان دادن بدن و صداهایی مانند غرغر کردن یا تکرار عبارات خاص هستند.
- رفتارهای تکراری شامل ویژگی‌های اوتیسم مانند اسرار بر یکسانی و علایق شدید .
۱۴. ناتوانی در برقراری ارتباط در موقعیت های اجتماعی
یکی از علائم اوتیسم که به راحتی قابل تشخیص است، ناتوانی در معاشرت با دیگران است. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال در اوتیسم که در یک محیط اجتماعی پر از محرک قرار می‌گیرند، به خاموش شدن می‌رسند.
گاهی اوقات به اشتباه به آن ها برچسب “تنها” یا درونگرا زده می شود. افرادی که «تنهایی» را دوست دارند ترجیح می‌دهند زمانی را به تنهایی بگذرانند و از همراهی خود لذت ببرند تا با دیگران.
بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، یک فرد برای تشخیص اوتیسم باید نقایص مداوم را در این زمینه ها نشان دهد:
- مشکلات در شروع رابطه اجتماعی و پاسخ به صحبت های دیگران
- مشکلات غیرکلامی مانند تماس چشمی
این مشکلات مهارت های اجتماعی به دلیل موارد زیر ایجاد می شوند:
- مشکل در کسب مهارت های زبان کلامی
- ناتوانی در خواندن نشانه های ارتباط غیرکلامی
- رفتارهای تکراری یا وسواسی و اسرار بر پایبندی به روال ثابت
- ورودی های حسی بسیار زیاد
به همین دلیل است که آموزش مهارت های اجتماعی یک مداخله اصلی در درمان اوتیسم است.
۱۵. مشکل با انتقال
داشتن دستور مشخص در انجام کارهای روزمره به افراد مبتلا به اوتیسم آرامش می دهد. یک برنامه ثابت و خودتنظیمی به آرام کردن ذهن مضطرب کمک می کند. با این حال، زندگی به ندرت قابل پیش بینی است.
رویدادهای غیرمنتظره می تواند اتفاق بیفتند و روال عادی را از بین ببرند. تغییرات کوچکی از برنامه خارج می شود می تواند باعث ناراحتی شود. تغییرات بزرگ زندگی، مانند شروع مدرسه یا فارغ التحصیل از دانشگاه، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم را به دلیل احساس از دست دادن کنترل، دچار اضطراب می کند.
اگر به این فرد خودتنظیمی آموزش داده نشده باشد، ممکن است نتوانند شرایط را کنترل کنند و دچار حملات پنیک شوند.
این علائم اوتیسم در بزرگسالان را می توان به روشی مشابه مدیریت کرد. بزرگسالان در محل کار ممکن است به کمک در زمینه مدیریت زمان نیاز داشته باشند. یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند از تقسیم کردن روز به تکه های قابل پیش بینی سود ببرد.
۱۶. دلبستگی به علایق غیرمعمول |علایم واضح اوتیسم
یکی از ساده‌ترین علائم اوتیسم در کودکان و بزرگسالان، علاقه شدید به اشیاء یا موضوعات غیرعادی است که تقریباً تا حد زیادی وسواس گونه است. به عنوان مثال، یک فرد اوتیستیک ممکن است موارد زیر را دوست داشته باشد:
- قطار
- تمبر
- قاشق
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می دانند که چه چیزی را دوست دارند و برایشان اهمیتی ندارد که به نظر “عجیب” باشد. آن ها همچنین می توانند آنقدر پرشور باشند که زمان زیادی را به علایق خود اختصاص دهند.
غالباً آن ها در موضوعاتی که از آن لذت می برند متخصص موضوع می شوند. این یکی از علائم اوتیسم در کودکان است.
یکی دیگر از علائم اوتیسم در کودکان این است که چه در نقاشی و چه در بازی های ویدیویی، انرژی بی پایانی را صرف انجام سرگرمی خود می کنند. اکثر کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ترجیح می دهند این کارها را به تنهایی انجام دهند.
۱۷. مشکل در درک احساسات
تصور غلطی که در مورد اوتیسم وجود دارد که یکی از علائم اوتیسم در کودکان بی احساسی آن ها می باشد. این کاملا نادرست است آن ها احساساتی مانند دیگران دارند. آن ها به سادگی با درک و تفسیر احساسات مبارزه می کنند.
ابتلا به اختلال طیف اوتیسم می تواند تشخیص احساسات از روی حالات چهره و زبان بدن را دشوار کند.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نشانه های اجتماعی عادی مانند ابروهای بالا یا بالا انداختن شانه را درک نکنند. آن ها در تشخیص احساسات یا طعنه به راحتی از لحن صدای یک فرد مشکل دارند.
احساسات کودک یکی از علائم اوتیسم در کودکان است بنابراین توجه به خشم، ترس، انزجار و تعجب چالش برانگیز است. به همین دلیل، معمولاً افراد مبتلا به اوتیسم موقعیت‌ها را اشتباه تصور می کنند و واکنش‌های نامناسبی نشان می‌دهند. اختلال طیف اوتیسم در بیان احساسات خود و تجربه همدلی با مشکل مواجه می شود.
والدین، معلمان و درمانگران باید رشد عاطفی را در کودکان خردسال مبتلا به اوتیسم تحریک کنند. بهتر است هر چه زودتر مداخله کنید.
کارهای زیر می تواند در فعال ساختن رشد عاطفی موثر باشد:
- عواطف را در زمینه‌های طبیعی نشان دهید وقتی در حال خواندن کتاب، تماشای یک ویدیو یا ملاقات با دوستان با فرزندتان هستید، می‌توانید به این موضوع اشاره کنید مثلا به او بگویید « علی اخم کرده پس عصبی است» « سارا داره لبخند میزنه بنابراین خوشحال است»
- پاسخگو باشید: به عواطف فرزندتان پاسخ دهید، مثلاً «تو لبخند می‌زنی بنابراین باید خوشحال باشی».
۱۸. مشکلات مکرر خواب
یکی از علائم اوتیسم در کودکان که بسیار قابل توجه می باشد مشکلات خواب است. نزدیک به ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارای اختلال خواب مزمن همراه هستند و افراد مبتلا به اوتیسم دو برابر بیشتر در معرض بی خوابی منظم هستند.
آن ها به طور کلی با خوابیدن برای هشت ساعت توصیه شده هر شب مقابله می کنند. متأسفانه کمبود خواب کافی می تواند علائم اوتیسم در کودکان را بدتر کند. افراد کم خواب مبتلا به اوتیسم رفتارهای تکراری و تاخیر یادگیری بیشتری از خود نشان می دهند.
بر اساس گزارشات Spectrum News افراد مبتلا به اوتیسم حدود ۱۵ درصد از زمان خواب خود را در مرحله حرکت سریع چشم (REM) می گذرانند که برای مهم و خاطرات بسیار است. در مقابل، اکثر کودکان، حدود ۲۳ درصد از آرامش شبانه خود را در REM می گذرانند.
چه چیزی خواب را اینقدر سخت می کند؟ کودکان و بزرگسالان مبتلا به ASD حتی با سر و صدایی می توانند بیدار شوند. آنها همچنین ممکن است ذهن‌های مضطرب و بیش فعالی داشته باشند که برای خوابیدن به چالش کشیده می‌شوند، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به ASD دارای بیش فعالی یا وسواس نیز هستند.
پزشکان افراد مبتلا به اوتیسم داروهای ملاتونین می دهند تا بهتر بخوابند. البته این دارو حتما زیر نظر پزشک متخصص مصرف می شود و نباید خودتان به مصرف آن اقدام کنید.
۱۹. عدم توانایی کنترل تکانه
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به طور کلی فاقد مهارت‌هایی برای کنترل تکانه‌های خود هستند. افراد مبتلا به اوتیسم به دلیل نقص در عملکرد اجرایی، اغلب بدون فکر کردن به چیزها، بر اساس خواسته های خود عمل می کنند.
کارکرد اجرایی اصطلاحی روان‌شناختی است که به مجموعه مهارت‌های شناختی اطلاق میشود که تنظیم مهارت‌های را فراهم می‌کند، از جمله این فعالیت ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- برنامه ریزی و سازماندهی
- مدیریت زمان
- بازداری رفتاری
- انجام چند کار همزمان
- استدلال و حل مسئله
نشانه های اوتیسم در نوجوانان
این نشانه ها عبارت هستند از:
۲۰. وقتی به آن ها لبخند می زنید با لبخند به شما پاسخ نمی دهند.
۲۱. کوبیدن سر به دیوار یا با دست به سر خود کوبیدن
۲۲. اگر صدا، طعم، بو یا نور خاصی را دوست نداشته باشند به شدت ناراحت و عصبی می شوند.
۲۳. عبارات یکسان را تکرار می کنند.
۲۴. تمایل به تکرار عادات دارند.
۲۵. احساسات دیگران را درک نمی کنند.
۲۶. علاقه زیاد به داشتن یک روال مشخص در طول روز دارند و از بهم خوردن آن ناراحت می شوند.
۲۷. معمولا تنها هستند و مهارت بسیار پایینی در دوست یابی دارند.
۲۸. علاقه شدید به فعالیت های خاصی دارند.
۲۹. تغییرات جزئی آن ها را ناراحت می کند.
۳۰. علایق وسواسی از علائم اوتیسم در نوجوانان می باشد.
۳۱. فقط دوست دارد در مورد چیزی که به آن علاقه دارد صحبت کند.
۳۲. مشکل در خواندن نشانه های غیرکلامی مانند لحن صدا، حرکات و زبان بدن
۳۳. ترجیح می دهد با افراد مسن تر از خود صحبت کند.
۳۴. احتمال تشنج می تواند در دوران بلوغ افزایش یابد
۳۵. احتمال اینکه نوجوان اوتیستیک شما در دوران بلوغ دچار تشنج شود چهار به یک است. علت مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که تغییرات هورمونی عامل اصلی این مسئله می باشند.
علائم اوتیسم در بزرگسالان
برخلاف باور بسیاری از افراد اوتیسم در بزرگسالی نیز رخ می دهد. در اینجا علائم لازم برای تشخیص اوتیسم در بزرگسالان آورده شده است و به شما کمک می کند تا این اختلال را راحت تر تشخیص دهید:
۳۶. بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است در خواندن نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشید. این می تواند همه چیز را از حالات چهره شخص گرفته تا ژست یا لحن صدای آن ها را در بر گیرد.
۳۷. حفظ یک برنامه منظم یا منظم نگه داشتن کارها به این افراد کمک می کند تا احساس کنند زندگی امن و قابل پیش بینی دارند و ممکن است زمانی که کارهای روزمره آن ها بهم می خورد احساس ناراحتی شدیدی پیدا کنند.
سخن آخر
جوانان اوتیستیک ممکن است برخلاف دستورات والدین یا مراقب خود عمل کنند و هر طور که می خواهند رفتار کنند. به عنوان مثال، آن ها ممکن است اقلامی را که دوست دارند در فروشگاه ها بردارند، مدرسه را ترک کنند تا کاری را که دوست دارند انجام دهند یا به احساسات دیگران بی توجهی کنند.
بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم از اشتراک گذاری متنفرند و بلافاصله اشیاء را پس می گیرند. کنترل ضعیف تکانه قطعا یکی از علائم اوتیسم در کودکان است که باید با مداخله برطرف شود.
شناسایی زودهنگام این ۷۰ علائم اوتیسم در کودکان و مداخله، کلید موفقیت در آینده است. انتظار و عقب انداختن مداخله می تواند به معنای افزایش موارد زیر باشد:
- نقص های شناختی
- اختلال در مهارت های عاطفی یا اجتماعی
- چالش های رفتاری
- مهارت های ارتباطی ضعیف یا تاخیر در گفتار
نویسنده: “کودکانه”
کوبیدن سر کودک از علائم بسیار شایع اوتیسم می باشد. از دیدگاه درمان بیوپزشکی، این علائم نشانه یا علامت یک مشکل اساسی می باشد.
کوبیدن، تکان دادن، چرخاندن و تکان دادن بدن همگی از عادات رایج برای نوزادان و کودکان نوپا هستند.
بسیاری از روانشناسان بر این باورند که تکان دادن و کوبیدن سر به عنوان یک مکانیسم آرام بخش برای کودکان خردسال عمل می کند. در حالی که کوبیدن سر می تواند یک رفتار طبیعی برای نوزادان باشد، زمانی که با تاخیر رشد همراه شود می تواند نشانه ای از اختلال طیف اوتیسم باشد.
صدمه به خود می تواند به خصوص ترسناک باشد زیرا به نظر می رسد غریزه اصلی ما در حفظ خود را نقض می کند. همچنین تمایل والدین برای محافظت از فرزندانشان را عمیقاً به چالش می کشد.
والدین خانه های خود را برای مراقبت از کودک ایمن می سازند، کودک خود را در صندلی های ایمنی خودرو می گذارند و آن ها را به مدرسه می برند تا همه آن ها را از آسیب های بیرونی محافظت کنند. اما والدین چگونه می توانند کودکان را از خطری که در درون خود دارند محافظت کنند؟
علت حرکات تکراری
برای درک اینکه چرا کودکان خردسال دست به حرکات تکراری می زنند، مانند کوبیدن و ضربه زدن به سر، ابتدا باید بفهمیم که آن ها چه کارهایی را تکرار می کنند.
همه نوزادان زمانی که در رحم هستند توسط مادرشان تکان می‌خورند. همانطور که کودکان رشد می‌کنند، اسباب‌بازی‌های گهواره‌ای، سه چرخه‌ها، سرسره‌ها، سواری در شهربازی، ماشین بازی و دوچرخه‌سواری نمونه ای از این فعالیت ها می باشند.
علت کوبیدن سر کودک
چرا کودک با دست به سر خود میزند؟ علت کوبیدن سر کودک به دیوار دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان خردسال تمایل به کوبیدن سر دارند. در اینجا چند نمونه رایج از این رفتار آورده شده است:
- ضربه زدن به سر نشانه مشکلات پردازش حسی یا ناشی از نقص حسی می باشد. زمانی که سیستم عصبی کمتر از حد تحریک شده باشد، ممکن است کودک سرش بکوبد.
- از طرف دیگر، زمانی که سیستم عصبی بیش از حد حساس است و بیش از حد تحریک شده است، ممکن است کودک سرش را بکوبد. این تلاشی است برای اینکه آنها احساس راحتی بیشتری کنند زیرا انتقال دهنده های عصبی آن ها قادر به پردازش احساسات اطراف خود نیستند.
- کوبیدن سر کودک یک تکنیک آرام بخش قبل از خواب است. نوزادان به تکان خوردن برای خواب عادت دارند، بنابراین بسیاری از نوزادان و کودکان نوپا راه هایی برای ایجاد یک حرکت تکراری پیدا می کنند.
- کودکانی که به دلیل نقص حسی کمتر تحریک می شوند، مانند آن هایی که نابینا یا ناشنوا هستند، اغلب برای تحریک به سر خود ضربه وارد می کنند.
- کودکانی که محیط اطراف آن ها حواس پرتی کمی ایجاد می کند، ممکن است خسته یا تنها شوند و در نتیجه سر خود را برای تحریک بکوبند.
- کودکانی که در محیط شلوغ، پر سر و صدا و ناآرام غرق می شوند نیز با حرکات موزون مانند کوبیدن سر کودک آرام می شوند.
- برخی از کودکان هنگام دندان درآوردن یا عفونت گوش برای تسکین سرشان را تکان می دهند.
- نوزاد ممکن است از سر ناامیدی یا عصبانیت سرشان را تکان دهند یا به جایی بکوبند، مانند حالت عصبانیت.
- کوبیدن سر کودک برای جلب توجه نیز می باشد. هر چه کودکان واکنش بیشتری از سوی والدین یا سایر بزرگسالان دریافت کنند، احتمال ادامه این عادت بیشتر است.
نکته: به طور کلی، کودکان به منظور آسیب رساندن به خود، سرشان را نمی کوبند.
شیوع
تا ۲۰ درصد از نوزادان و کودکان نوپا سالم، سر خود را تکان می دهند یا آن را به جایی می کوبند . اگر فرزند شما سالم است و فقط هنگام خواب سرش را تکان می دهد، جای نگرانی نیست.
گفتنی است، کوبیدن سر کودک، چرخاندن سر و تکان دادن بدن در کودکان مبتلا به تاخیر رشد، کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکانی که مورد آزار و اذیت یا بی‌توجهی قرار می گیرند، بسیار شایع‌تر است.
پسرها سه برابر بیشتر از دخترها در معرض کوبیدن سر کودک قرار دارند.
چقدر طول می کشد؟
کوبیدن سر کودک معمولاً پس از شش ماهگی ظاهر می شود و معمولاً تا چهار سالگی به طور خود به خود پایان می یابد. با این حال، کوبیدن سر کودک اگر بیش از سال‌های اولیه ادامه یابد یا منجر به صدمات جدی می شود.
در رشد و رفتار معمول دوران کودکی، کودکی که بیش از سه سالگی هنوز کوبیدن سر کودک را تحربه می کند، باید از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار گیرد.
ضربه سر نشانه اوتیسم
پنج رفتار کلیدی کودکان مبتلا به اوتیسم را متمایز می کند که شامل موارد زیر همراه با کوبیدن سر کودک می باشد:
- تا ۱۴ ماهگی، اکثر کودکان به اشیاء اشاره می کنند تا فرد دیگری را وادار کنند که به آن شی نگاه کند.
- عدم دنبال کردن اشاره های دیگران در حالی که کودکان دیگر اغلب به چیزی که بزرگسالان به آن اشاره دارند نگاه می کنند.
- فقدان تماس چشمی یا تماس چشمی زودگذر: تا سه ماهگی، کودکان سالم تماس چشمی مداوم را به عنوان وسیله ای برای ارتباط اجتماعی و تعامل انتخاب می کنند
- عدم پاسخگویی به نام: در ۱۲ ماهگی، کودکان سالم به فردی که نام آن ها یا نام مستعاری را که اغلب می شنوند صدا می کند نگاه می کنند یا به سمت آن ها بر می گردند.
این پنج رفتار معمولاً در کودکانی که ممکن است مبتلا به اختلال طیف اوتیستیک وجود ندارد. اگر نگران هستید، بدون توجه به سن کودکتان با پزشک اطفال تماس بگیرید و علائم کودک خود را برای آن ها بیان کنید.
دیگر علائم کودک اوتیسمی عبارتند از:
- تاخیر در یادگیری رشدی
- حساسیت بیش از حد یا کمتر به نور، صدا، لمس یا مزه
- مشکل در برقراری ارتباط
- حرکات و رفتارهای تکراری
- دشواری در موقعیت های اجتماعی
- دلبستگی به علایق غیرعادی
- مشکلات خواب
در اختلال طیف اوتیسم، شروع برخورد با پرخاشگری و عصبانیت در سنین رشد کودک بسیار مهم است. با رشد کودک، مقابله با پرخاشگری دشوارتر می شود و به رفتاری تکراری تبدیل می شود و احتمال آسیب جسمی کودک قوی تر می شود.
این وضعیت نشان می دهد که توجه به تشخیص و درمان زودهنگام طیف اوتیسم چقدر اهمیت دارد.
پیشگیری
اگر کوبیدن سر کودک را دیده‌اید، احتمالاً می‌خواهید از این رفتار جلوگیری کنید. در اینجا چند راه وجود دارد که می توانید به جلوگیری از عادت سرکوب کردن کمک کنید:
- وقتی متوجه کوبیدن سر شدید، سعی کنید یک عامل حواس پرتی را معرفی کنید.
- می توانید با حفظ آرامش و انتقال کودک به ناحیه دیگری که دسترسی به سطح سخت وجود ندارد، از شدت ضربات سر کودک بکاهید.
- اگر کوبیدن سر کودک بخشی از کج خلقی و عصبانیت است، با آرامش حواس کودک خود را منحرف کنید.
ضربه مغزی
برای والدین کودکان مبتلا به اوتیسم، آسیب مغزی یک نگرانی رایج است. کودکان زیر سه سال به ندرت با کوبیدن سر کودک خود آسیب طولانی مدت ایجاد می کنند.
سر این کودکان برای مقابله با ضربه ناشی از افتادن طراحی شده است، و ضربه سر به ندرت بیشتر از یک تصادف می باشد. با این حال، با بزرگتر شدن کودکان، آن ها در معرض خطر بیشتری برای ایجاد آسیب پایدار هستند.
چه زمانی باید نگران باشم؟
اگر کودک شما سالم است و فقط در طول شب یا چرت زدن سر خود را به جایی می کوبد، جای نگرانی نیست.
کودکان معمولاً این کارها را انجام می دهند تا به خواب بروند. کوبیدن سر کودک و تکان دادن بدن تنها در صورتی یک اختلال محسوب می شود که به طور قابل توجهی با خواب تداخل داشته باشد یا منجر به آسیب بدنی شود.
درمان
همان طور که گفته شد کودکان برای اجتناب یا فرار از برخورد ناخوشایند اجتماعی دست به رفتار آسیب‌رسان (کوبیدن سر کودک) به می‌زنند. ممکن است کودک قبل از ملاقات با شخص خاصی یا در طول یک فعالیت خاص شروع به آسیب زدن به خود کند.
در هر صورت، هدف این نوع رفتار اجتناب از چیزی یا کسی است. به عنوان مثال، درمانگر ممکن است از کودک بخواهد کاری انجام دهد (مثلاً، منطقه بازی را ترک کند). اگر او مایل نباشد، ممکن است رفتار آسیب‌رسانی به خود داشته باشد. نتیجه این است که درخواست اولیه رد می شود، در این شرایط مشاور باید بسیار حرفه ای باشد زیرا اگر حرف خود را کنار بگذارد کودک یاد می گیرد که با این کار می تواند به هدف خود برسد.
در مواردی که کودک نمی فهمد چه چیزی از او پرسیده می شود، ممکن است یک مشکل جسمی (به عنوان مثال سردرد، مشکل شنوایی یا بیماری معده) وجود داشته باشد یا کودک ممکن است درگیر اختلالات جسمی مانند مشکلات شنوایی باشد. در این صورت، مهم است که کودک توسط پزشک ارزیابی شود و مشکلات، بیماری ها و اختلالات جانبی نیز شناسایی شوند.
یک راه حل کاربردی برای کوبیدن سر کودک این است که به او مهارت های ارتباطی کاربردی مانند زبان اشاره یا استفاده از تخته ارتباطی را آموزش دهید. این بدان معناست که والدین، مراقبان، درمانگران و پزشکان هنگام تعامل با کودک از سیستم ارتباطی یکسانی استفاده می کنند. همچنین مهم است که کودک هر کجا که می رود به این سیستم ارتباطی دسترسی داشته باشد.
نویسنده: “کودکانه”
نکات اساسی اوتیسم، عمر کودکان اوتیسم و تکنیک های درمانی یکی از سوالات همیشگی والدینی می باشد که کودک اوتیسمی دارند.
اگرچه اصطلاح “اوتیسم” برای اولین بار در حدود سال ۱۹۱۱ ظاهر شد، تا اواخر قرن بیستم، اطلاعات بسیار کمی در مورد اختلال طیف اوتیسم وجود داشت و اوتیسم جزو حوزه های پزشکی می باشد که هنوز در حال تحقیق و گسترش است بنابراین نکات اساسی اوتیسم یافته های مهمی است که محققان تاکنون به آن ها دست یافته اند.
اوتیسم چیست
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی است که میتواند باعث چالش‌های قابل توجه اجتماعی، رفتاری و ارتباطی شود. ولی شاید افراد مبتلا به ASD با راههایی یاد بگیرند، رفتار کنند، تعامل کنند و ارتباط برقرار کنند که از اکثر دیگر مردم متفاوت هستند.
توانایی های تفکر، یادگیری، و حل مسئله افراد مبتلا به ASD از نظر استعداد میتواند به شدت به چالش کشیده شود. برخی از افراد مبتلا به ASD به کمک بیشتری در زندگی روزانه شان نیاز دارند، و بقیه کم تر.
انواع اختلالات گفتاری در کودکان را می توان به بخش های مختلفی تقسیم بندی کرد، که در این نوشتار یکی از تقسیم بندی ها را بررسی می کنیم:
- اشتباهات سخن گویی
- معایب سخن گویی
انواع اختلالات گفتاری در کودکان
اشتباهات سخن گویی: اگر کودک یک کلمه را اشتباه تلفظ کند و والدین و نزدیکان به آن اهمیت و توجهی نشان ندهند و کودک را برای تلفظ صحیح راهنمایی نکند، یک علت مشخصی است که باعث می شود بعدا او دچار انواع اختلالات گفتاری در کودکان شود. به عنوان مثال؛ چنانچه کودک کلمه ی ” آسان ” را ” آشان ” تلفظ کند، باید بلافاصه و با تکرار و حوصله تمام و با آرامش، به آموختن درست کلمه به کودک اقدام کرد، در غیر این صورت کودک تا مدت طولانی از تلفظ صحیح و درست آن کلمه اجتناب می کند.
معایب سخن گویی از انواع اختلالات گفتاری در کودکان : معایبی که در سخن گویی وجود دارند، اثرات عمیقی بر روی زندگی آینده کودک به همراه دارد و چه بسا که سازگاری اجتماعی کودک را شدیدا به خطر می اندازد و مشکلات متعددی برای او بوجود خواهد آورد. انواع اختلالات گفتاری در کودکان شامل موازد زیر می باشد:
- خاموشی و تاخیر در سخن گویی: این اختلال امکان دارد به دنبال عوامل مختلفی همچون: فلج عضلانی، کم هوشی، کری، اختلالات دستگاه تکلم، ضایعات و امراض مغزی و… بروز کند و برطبق استانداردهای جهانی، اگر زمان این اختلالات بیشتر از ۴۲ ماه طول بکشد، غیر عادی محسوب می شود و باید در جهت پیدا کردن علت و همچنین درمان آن اقدامات لازم انجام گیرد. برای درمان این گونه اختلالات؛ متخصصین با استفاده از روش ها و تکنیک‌های خاص ” گفتار درمانی “ در جهت رفع معایب تلاش می کنند.
- نقص در شنوایی: تنها راهی که می توان به وسیله ی آن حرکات عضلات و مفاصل تکلمی را هدایت کرد و صداهای مورد احتیاج را ایجاد و از سالم بودن آن ها اطمینان حاصل کرد، شنوایی است. برای سخن گفتن، شنوایی به تنهایی کافی نیست بلکه عامل های متعدد و مختلف دیگری در آن دخیل هستند. امکان دارد که اختلالات شنوایی مختلف با اختلالات تکلم و یادگیری همرا بوده است، بدون اینکه رابطه ای بین آن ها باشد. فقط وسایل دقیق علمی در این زمینه به متخصصین کمک می کند که به تشخیصی درست دست یافته و درمان مؤثری در این زمینه داشته باشند.
- لکنت زبان از انواع اختلالات گفتاری در کودکان: این مبحث، بحثی بسیار پیچیده است که در این نوشته به اختصار توضیحاتی در این زمینه و اختلال داده می شود. شیوع این بیماری بسیار زیاد است و در موارد مختلف سبب بروز اختلالات دیگری نیز می شود. این بیماری در بیشتر مواقع، با عواملی همچون ترس و وحشت، تشویش، اختلالات روانی، عقده ها، عدم اعتماد به نفس و … مرتبط شده است.
اختلالات زبان و گفتار چیست | اختلال زبان در dsm 5
پاسخ مشخصی برای این سوال وجود دارد. برای انواع اختلالات گفتاری در کودکان، تعاریف مختلفی ارائه شده است، که در این متن به دو تعریف تقریبا جامع آن می پردازیم:
” طبق DSM (راهنمای تشخیص اختلالات روانی)، لکنت زبان یک اختلال مربوط به رشد تکلم است که با تکرار های مکرر و طولانی کردن اصوات و سیلاب ها که به طور قابل توجهی روانی کلام را مختل می کند، مشخص می باشد. درنگ ها و سکوت های معمول، جریان موزون تکلم را درهم میریزد. علت اختلال معلوم نیست. ( کاپلان و سادوک، ۱۳۶۸،۲۴۸)
تعریف دیگر انواع اختلالات گفتاری در کودکان در ادامه آورده شده است:
” ریتم غیرعادی و غیر ارادی گفتار، با تکرار و تردید در شروع حروف یا سیلاب ها و با کلمات یک سیلابی که موجب توجه دیگران شده و در ارتباط با دیگران باعث ناراحتی شخص و یا شنوندگان می شود”.
انواع اختلالات گفتاری در کودکان که شامل لکنت زبان نیز می باشد از سنین حدود ۳-۴ سالگی آغاز می شود، یعنی دوره ای که اکتساب شدید گفتار در آن وجود دارد و همچنین لکنت زبان فیزیولوژیک اتفاق می افتد. ممکن است در این سن، کودک در مقابل دیگران به لکنت دچار شده، ولی به هنگام صحبت کردن با نزدیکان و همسالان خود بدون لکنت صحبت کند. همچنین امکان دارد که؛ برای اولین بار کودکی که به مدرسه می رود به دلایل مختلف، از جمله ترس از معلم خود، اضطراب صحبت کردن جلوی شنوندگان ناآشنا و غیره دچار لکنت زبان شود و چنانچه با او برخوردی دوستانه و درست شود، چه بسا ممکن است که لکنت او سریع رفع می شود.
در این سن، سازگاری کودک با محیط، در رشد گویایی او بسیار مؤثر است و همینطور بروز لکنت زبان و انواع اختلالات گفتاری در کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.
عوامل ایجاد کننده ی انواع اختلالات زبان و گفتار را می توان از جوانب جسمانی و روانی مورد بررسی قرار داد و درمان اختلالات گفتاری را پیدا کرد.
انواع اختلالات زبان و گفتار
تا کنون انواع اختلالات گفتاری در کودکان شناسایی شده است که به عبارت زیر هستند:
- لکنت زبان کلونیک از انواع اختلالات گفتاری در کودکان: عبارت است از؛ تکرار تشنج آمیز یک واج یا هجا قبل از اینکه کلمه یا جمله اداء شود و یا اینکه ادامه یابد. به عنوان مثال؛ ” مامامامان آآآمد “.
- لکنت زبان تونیک: عبارت است از: حالتی که در آن عضلات گویایی، چند ثانیه تا یک دقیقه از حرکت بازمی ایستد و مانع تکلم می شود. به عبارت دیگر زبان بند می آید و زمانی که انقباض رفع می شود، کلام خیلی سریع و با شتاب ادا می شود.
- لکنت زبان کلونو- تونیک: عبارت است از: ترکیب لکنت زبان کلونیک و تونیک. بر اثر برخورد نادرست و خشن با فرد مبتلا به لکنت و یا توقع بیش از ظرفیت و پتانسیل داشتن از او، موجب می شود که وی دچار ترکیبی از لکنت زبان کلونیک و تونیک شود.
بهترین تمرین‌ها برای کمک به لکنت زبان
- در حین بازی با کودک در مورد جملاتی که کودک می گوید و لکنت ندارد نظر دهید و او را تشویق کنید.
- اگر کودک مکرراً لکنت زبان دارد، فعالیتی را امتحان کنید که او را ملزم به استفاده از جملات کوتاه تر می کند. برای مثال، می‌توانید بازی‌ای انجام دهید که از کودک می‌خواهد جمله کوتاهی مانند «برو ماهی» را انجام دهد.
- اگر کودک مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان، آنقدر لکنت دارد که شما دائماً باید او را اصلاح کنید و حرف های او را تصحیح کنید، سعی کنید فقط شدیدترین لکنت ها یا برخی از آن ها را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که به طول بیان کوتاه‌تری نیاز دارند.
- هنگامی که کودک شما علائم لکنت مانند تکرار، طولانی شدن و انسداد را نشان می دهد، باید فوراً با گفتار درمانگر معتبر مشورت کنید.
- از بازی وانمودی برای تقلید با بچه‌های کوچک‌ترتان استفاده کنید. می توانید نقش بازی کنید و از آنها بخواهید موقعیت های دنیای واقعی را تمرین کنند. این کار برای تعالیم آن ها عالی می باشد.
- با مکث و آهسته صحبت کنید این کار باعث می شود که کودک نیز از شما الگوبرداری کند. وقتی معلم سوال را به آرامی و با مکث می پرسد، کودک تمایل دارد با مکث پاسخ دهد. همچنین یادگیری مکث را برای کودک آسان تر می کند.
- از بازی ها و فعالیت های سرگرم کننده برای تقلید صداهای مختلف استفاده کنید. صداهای دشوار را در بازی ها و محیط های سرگرم کننده تمرین کنید. این همچنین به کودک کمک می کند تا برای صحبت کردن و امتحان صداهای مختلف اعتماد به نفس پیدا کند.
درمان اختلالات گفتاری و زبانی در کودکان
برای اینکه کودکان دچار لکنت زبان نشوند و یا اگر دچار لکنت زبان غیروراثتی هستند، درمان انواع اختلالات گفتاری در کودکان به شرح زیر می باشد:
- باید به سخنان کودک هرچند که بی محتوا و بی ربط هم باشند با اشتیاق و دقت فراوان گوش بدهید. تا کودک این احساس را داشته باشد که به شخصیت او احترام می گذارید و همچنین اعتماد به نفس او افزایش یابد، اعتماد به نفس یکی از دلایل مهم کاهش لکنت زبان است.
- باید به کودک آموخت که آرام و آهسته صحبت کند و از دستگاه صوتی خود به شکلی آزادانه استفاده کند و در موقع صحبت کردن هیچ گونه کشش عضلانی در خود ایجاد نکند.
- اگر کودک دیر شروع به صحبت کردن می کند، نباید ناامید شوید و با زور و اصرار اورا به تمرین واداشت و سبب خستگی، ناامیدی و اضطراب در کودک شد. چون این عوامل زمینه ساز اختلال در گفتار و دیر باز شدن زبان در کودک می باشد. در این مواقع اجازه بدهید که به صورت طبیعی و آزادانه و به دلیل نیازهای غریزی اش شروع به صحبت کند. والدین می توانند با حوصله و آرامش و به صورت غیرمستقیم با او به تمرین بپردازند و سبب تقلید صحیح کودک در ادا کردن کلمات شوند. در این مرحله؛ تشویق می تواند بسیار کارآمد و مؤثر باشد و سبب رشد سریع کودک در زمینه ی سخن گفتن شود.
- کودک باید در خانه احساس آرامش و امنیت داشته باشد. والدین هرگز نباید در جلوی کودک خود دعوا و مشاجره داشته باشند، زیرا روح و احساس کودک دچار وحشت و اضطراب می شود که سبب ایجاد لکنت زبان در کودک و یا سبب به تاخیر انداختن اصلاح کودکانی که به لکنت زبان مبتلا هستند می شود.
- هنگامی که کودک شروع به سخن گفتن می کند، وجود همسالان و بازی با آن ها بسیار ضروری و در یادگیری بسیار مؤثر است. زیرا کودکان باهم صحبت می کنند و این خود تمرین تکلم برای آن ها است.
- اگر کودک مبتلا به لکنت زبان است، و از اینکه لکنت او وراثتی نیست اطمینان دارید، حتما زمانی را در روز به تمرین کردن با او اختصاص بدهید. تمرین کلمات را با جملات ساده ای که تقلید آن ها برای کودک آسان است شروع کنید و کودک را هرگز خسته نکنید . این تمرینات سبب می شود که در انواع اختلالات گفتاری در کودکان، بهبودی حاصل شود و یا اگر به علت هایی مؤثر واقع نشود، لااقل جلوی پیشرفت آن را می گیرد.
- اگر کسی در خانواده است که لکنت زبان دارد، هرگز کودک را در سنی که شروع به سخن می کند، مدت های طولانی با او تنها نگذارید، زیرا کودک به دلیل تقلید و تمرین، از او لکنت را یاد می گیرد و به آن عادت می کند.
- تا جایی که امکان دارد، حالات هیجانی کودکان را کنترل کنید، زیرا هیجانات بیش از اندازه در ایجاد لکنت زبان آن ها تاثیر بسزایی دارد. تا حدی که حتی بزرگسالان در هنگام داشتن هیجانات شدید، دچار لکنت زبان و تکلم غیر طبیعی می شوند.
- کودکان مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان، را با تشویق و تایید به تفکر و تحرک وا دارید. زیرا تحرکات و اعمال و رفتار و تفکرات کودک سبب پیشرفت زبان و تکلم او به شمار می آیند. در این مرحله از زندگی ، معمولا کودکان حالت تجاوز و عصیانگری دارند، با مشاهده ی این حالت، هرگز پرخاشگری و عصیانگری کودک را با عصیان و چرخاشگری جواب ندهید و او را به نحوی هدایت و کنترل کنید که این حالات طبیعی، سبب ایجاد افراط و تفریط نشوند.
- کودکان را هرگز تحقیر نکرده و غرورشان را جریحه دار نکنید. زیرا عقده ی حقارت از شکوفایی بسیاری از استعدادها به خصوص خوب سخن گفتن جلوگیری می کند.
- کودکان را هرگز نترسانید. خصوصا در سنین اولیه که کودک به آرامش و امنیت بیشتری نیاز دارد. ترس، دلهره، اضطراب، وحشت و هیجان های ناشی از ترس و وحشت عمال مؤثری در ایجاد لکنت زبان در کودکان هستند.
- دوستی با کودکان و آرامش دادن به آن ها باعث می شود که آنان تفکر سازمان فکری خود را قوی کنند و به صورت زیباتر و بهتر، تکلمشان رشد کند. اگر کودک در بازی ها و مسایل مربوط به خود آزاد باشد، مجبور است که درمورد حل مشکلات و مسائل خود فکر کند و همین تفکر برای تقویت سازمان فکری او مناسب و به اندازه است تا در رشد زبان او طبیعی و مناسب باشد.
- اگر کودک مبتلا به انواع اختلالات گفتاری در کودکان چند کلمه را یادگرفته و خوب تکرار می کند ولی در ادا کردن بعضی از کلمات دچار وقفه و اشکال می شود، به لکنت زبان مبتلا نشده و می توان با تشویق و مهر و محبت و همچنین با تمرین این اشکالات را رفع کرد. ضمن تمرین با کودک، باید بتوان هیجانات و اضطراب های او را به شکل های مختلفی از بین برده و با او در حالت آرامش به تمرین پرداخت. اگر در اعمال و رفتار کودک دقیق شوید، می توان علت ترس ها و اضطراب ها را تشخیص داد و اگر علت ها تشخیص داده شوند، از بین بردن آن ها ساده بوده و با ازبین بردن زمینه های فوق ، وقفه در ادای کلمات نیز ازبین خواهد رفت.
- معلمین و مربیان مدارس هرگز نباید برای یادگیری و یا تربیت کودکان از تنبیه بدنی و سایر ورزش های وحشت آور استفاده کنند، زیرا بعضی از کودکان بر اثر ترس به لکنت زبان و انواع اختلالات گفتاری در کودکان مبتلا می شوند.
منبع انواع اختلالات گفتاری در کودکان: Speech-Language Therapy
عوارض نوروفیدبک در کودکان، نوروفیدبک مغز را تقویت می کند و به مغز می آموزد که چگونه خود را تنظیم کند تا فرد بتواند تمرکز کند، آرام باشد و یاد بگیرد. بدون تنظیم سیستم عصبی، فرد نمی تواند توجه کند، بیاموزد یا اقدامی موثر و بهینه انجام دهد.
نوروفیدبک به طور ایمن و موثر تغییرات پایداری را در طول زمان در مغز ایجاد می‌کند، زیرا فعالیت امواج مغزی را بررسی می کند تا به حالت پاراسمپاتیک آرام و متمرکز برود، و این چیزی است که ما برای فرزندانمان می‌خواهیم.
اختلالات زبان و گفتار در کودکان کودکان در هنگام تولد آماده یادگیری یک زبان هستند، و باید زبانی را بیاموزند که خانواده و محیط آنها استفاده می کنند. کودکان در رشد مهارت های گفتاری و زبانی متفاوت هستند.
بسیاری از کودکان تاخیر موقتی در رشد گفتار و زبان را تجربه خواهند کردند و در نهایت به نتیجه دلخواه می رسند، این درحالی است که کودکان دیگر همچنان در توسعه ارتباطات و گفتار مشکل خواهند داشت.
اختلالات زبان و گفتار چیست
اختلالات گفتاری کودکان را از ایجاد صداهای گفتاری صحیح باز می دارد، در حالی که اختلالات زبان بر توانایی فرد در یادگیری کلمات یا درک آنچه دیگران به آن ها می گویند تأثیر می گذارد، بیان افکار و احساسات خود را برای دیگران نیز دشوارتر کند.
کودکان در یادگیری برخی صداها، کلمات و جملات مشکل دارند. با این حال، اکثر کودکان در حدود ۵ سالگی می توانند به راحتی از زبان استفاده کنند.
بیماری اختلالات زبان و گفتار در کودکان
یادگیری یک زبان زمان می برد، و کودکان در رشد زبان با یکدیگر متفاوت هستند. به طور معمول، کودکان در حال رشد، هنگام یادگیری با برخی صداها، کلمات و جملات مشکل دارند.
با این وجود، اکثر کودکان حدود پنج سالگی به خوبی صحبت می کنند.
کمک به کودکان برای یادگیری زبان
والدین یا مراقبان کودک مهم ترین مربیان او در سنین اولیه کودکی هستند. کودکان زبان را از طریق گوش دادن به سخنان دیگران و با تمرین کردن می آموزند.
حتی کودکان کوچک به پاسخ های دیگران به صداهایی که در می آورند دقت می کنند. مهارت های زبانی و مغزی کودک با شنیدن صداهای متفاوت قوی تر می شود.
والدین می توانند به یادگیری کودکان به روش های متفاوتی کمک کنند:
- پاسخ دادن به اولین صداها، غان و غون کردن و ژست های کودک
- تکرار آنچه کودک می گوید و چیزی را به آن ها اضافه کردن
- صحبت در مورد چیزهایی که کودک می بیند
- سوال پرسیدن و گوش دادن به پاسخ ها
- قصه گویی
- شعر خواندن با یکدیگر
این مسئله می تواند در طول بازی یا در میان کارهای روزمره باشد.
انواع اختلالات گفتاری در کودکان
۱. آپراکسی گفتاری دوران کودکی
اختلالات زبان و گفتار در کودکان مغز در هماهنگی حرکات مشکل دارد.
۲. سندروم درد میوفاسیال
این الگوهای حرکتی غیر طبیعی به دلیل رشد و تکامل غیرطبیعی ماهیچه ها و استخوان های صورت رخ می دهند که علت آن تاکنون نامشخص مانده است. کودکان مبتلا به این اختلالات زبان و گفتار در کودکان ممکن است در خوردن، صحبت کردن، تنفس از راه بینی، بلع یا نوشیدن مشکل داشته باشند.
۳. اختلالات بیان
در این اختلال برخی از کلمات و صداها ممکن است تحریف شده و به درستی تلفظ نشوند.
۴. لکنت
لکنت می تواند به اشکال مختلفی باشد، مکث های طولانی، تکرار یک صدای خاص در کلمه یا موارد دیگر از نشانه های آن هستند. لکنت یک امر ثابت نیست و ممکن است با عصبانیت یا هیجان تشدید شود.
۶. اختلالات گفتاری مرتبط با اوتیسم
مشکلات ارتباطی یکی از جنبه های اختلال اوتیسم است که شامل مشکلات اجتماعی و رفتارهای تکراری است. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک و استفاده از کلمات، یادگیری خواندن، نوشتن یا مکالمه مشکل داشته باشد.
۷. اختلالات تشدید
تشدید نوعی از اختلالات زبان و گفتار در کودکان می باشد که به دلیل انسداد جریان هوا در بینی، دهان یا گلو رخ می دهد که بر ارتعاشاتی که کیفیت صدا را تعیین می کند تأثیر می گذارد. شکاف کام و تورم لوزه ها دو علت اصلی اختلال رزونانس می باشند.
۸. لالی انتخابی
لالی انتخابی (mutism) اغلب در کودکان و نوجوانان دیده می شود و یک اختلال اضطرابی است که با ناتوانی کودک در صحبت کردن و برقراری ارتباط موثر در محیط های اجتماعی انتخاب شده مشخص می شود.
۹. اختلالات گفتاری مرتبط با آسیب مغزی
در سندرم دیسترس (ARDS) عضلات لب، دهان، زبان یا فک ها آنقدر ضعیف هستند که به درستی کلمات را شکل نمی دهند، این اختلال معمولاً به دلیل آسیب مغزی است. به خصوص آسیب به نیمکره راست مغز در این اختلال نقش دارد.
۱۰. علائم اختلال کمبود توجه/بیش فعالی
بیش فعالی توجه و کنترل رفتار را برای افراد سخت می کند و منجر به مشکلات مختلفی در ارتباط می شود. اگرچه همه افراد مبتلا به ADD جنبه بیش فعالی این اختلال را ندارند، اما آنهایی که این بیماری را دارند ممکن است در ثابت نشستن نیز مشکل داشته باشند. آسیب شناس گفتار و زبان می تواند به بهبود جنبه ارتباطی در افراد بیش فعال کمک کند.
نگرانی در مورد اختلالات زبان و گفتار در کودکان | زبان دریافتی چیست
برخی کودکان با کلام و صحبت کردن مشکل دارند، و نیازمند درمان و کمک می باشند.
ممکن است آن ها به نقاط عطف رشد کلامی همراه با همسالان خود نرسیده باشند و این می تواند نشانی از تاخیر یا اختلال در کلام و گفتار باشد.
رشد زبان قسمت های مختلفی دارد و کودکان ممکن است در یک یا دو مورد زیر مشکل داشته باشند:
- فهم آنچه دیگران می گویند (زبان دریافتی)، این مسئله می تواند ناشی از موارد زیر باشد :
- نشنیدن کلمات (فقدان توانایی شنیداری)
- نفهمیدن معانی کلمات
- رساندن افکار با استفاده از زبان (زبان بیانی). این مسئله می تواند ناشی از موارد زیر باشد:
- ناآشنایی با کلمات مورد استفاده
- ناآشنایی با چگونگی کنار هم قرار دادن کلمات
- شناختن کلمات اما عدم توانایی در بیان آن ها
اختلالات زبان و گفتار در کودکان می توانند با یکدیگر و یا به تنهایی وجود داشته باشند.
مثال هایی از مشکلات در رشد زبان و گفتار عبارتند از:
- اختلالات گفتار: مشکل با تشکیل کلمات یا صداهای خاص به طور صحیح، مشکل با درست کردن کلمات یا جملات به صورت روان مثل لکنت.
- تاخیر زبانی: توانایی فهمیدن و صحبت کردن بسیار کندتر از معمول رشد می کند.
- آفازیا: مشکل در فهمیدن یا صحبت کردن در بخش هایی از زبان ناشی از آسیب مغزی.
- اختلال پردازش شنوایی: مشکل در فهمیدن معنی صداهایی که گوش به مغز می فرستد.
اختلالات زبان و گفتار ممکن است با دیگر اختلالات یادگیری رخ دهند و بر نوشتن و خواندن تاثیر بگذارند.
کودکانی که مشکلات گفتار دارند، ممکن است به دلیل اینکه متوجه صحبت دیگران نمی شوند یا نمی توانند منظور خود را برسانند زود خسته شوند، ممکن است پرخاشگری بروز دهند، و یا احساس درماندگی و رها شدگی داشته باشند.
اختلالات زبان و گفتار هم چنین ممکن است همراه با اختلالات رفتاری و هیجانی باشند از جمله بیش فعالی و نقص توجه و اختلالات اضطرابی.
کودکان با اختلالات تخیر رشدی از جمله اوتیسم نیز ممکن است مشکلات تکلم و گفتار داشته باشند.
موفقیت در مدرسه را برای کودک دشوار می سازد.
تشخیص به موقع اختلال کودک برای یافتن کمک و درمان مناسب حیاتی است.
شناسایی اختلالات زبان و گفتار در کودکان
اگر کودک شما مشکلاتی در رابطه با گفتار و زبان دارد با متخصص سلامت مناسب مشورت کنید تا ارزیابی کامل را انجام دهد.
قدم مهم و اول اینست که بررسی شود کودک مشکل شنوایی نداشته باشد.
تشخیص مشکل شنوایی اغلب راحت نیست چه بسا ممکن است کودک تنها در یک گوش مشکل داشته باشد یا اینکه مشکل ناشنوایی جزیی داشته باشد، بدین معنی که می تواند برخی صدا ها را بشنود و برخی را نه.
یک متخصص رشد زبان و گفتار و پاتولوژیست گفتار و زبان می تواند ارزیابی دقیق را برای تعیین مشکل زبان و گفتار کودک شما انجام دهد.
به صورت کلی، یادگیری بیش از یک زبان منجر به اختلالات زبان و گفتار در کودکان نمی شود، اما باید دقیقا همان نقاط عطفی را طی کند که برای زبان اول وجود داشتند.
رشد مهارت فهمیدن و صحبت کردن در دو زبان بستگی به میزان تمرینی که کودک انجام می دهد و نوع آن دارد.
اگر کودک در رشد زبان مشکل دارد و به دنبال یادگیری زبان دیگر است، ارزیابی دقیق توسط متخصص برای چگونگی آموزش لازم است متخصص با انجام آزمایش های متفاوت متوجه می شود که کودک درگیر اختلالات زبان و گفتار در کودکان می باشد یا خیر.
اختلالات مرتبط با اختلالات زبان و گفتار در کودکان
گاهی اوقات اختلالات زبان و گفتار در کودکان همزمان با اختلالات دیگر ایجاد می شود، این اختلالات شامل موارد زیر می شوند:
- اوتیسم
- آسیب مغزی، سکته مغزی یا تومور مغزی
- فلج مغزی
- شکاف لب یا کام
- سندرم داون یا سایر اختلالات ژنتیکی
- ناشنوایی و کم شنوایی
- ناتوانی ذهنی
درمان اختلال ارتباطی در کودکان
مداخله زودهنگام برای کودکان مبتلا به اختلالات ارتباطی بسیار مهم است. درمان بهتر است در دوران کودکی یا پیش دبستانی شروع شود. این سال ها دوره حساسی برای یادگیری زبان عادی می باشد.
در درمان اختلالات زبان و گفتار در کودکان، آموزش لازم برای برقراری ارتباط صحیح به او برای رشد او در دنیای امروز ضروری است. در تمرینات ارتباطی خود، اطمینان حاصل کنید که تا حد امکان از کلمات مختلف برای توصیف استفاده کنید.
کودکان با مشکلات زبان اغلب نیازمند کمک بیشتر و دستورالعمل مخصوص هستند.
آسیب شناسان زبان و گفتار می توانند مستقیما با کودکان، والدین، مراقبان و معلمان کار کنند.
اختلال زبان یا گفتار کودک را واجد شرایط دریافت درمان اولیه می کند (تا سه سالگی) و یا آموزش های خاص (بعد از سه سالگی).
مدارس نیز می توانند تست های مخصوص به خود را انجام دهند تا وجود یک اختلال گفتار یا زبان را هر چه زودتر در کودک تشخیص دهند.
در این میان وجود یک تیم درمانی با حضور مشاور مدرسه، آسیب شناس گفتار و والدین ضروری است.
نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان
منبع: Speech Disorders
پنج نکته جالب برای پرورش کودک حواس پرت خود را در این مقاله ببینید.
فرزندپروری می تواند فرآیندی لذت بخش باشد.
با مشاهده رشد فرزندتان فرزندپروری بسیار لذت بخش می شود. با این وجود همانطور که همه والدین می دانند، چالش هایی نیز در رابطه با پرورش کودک وجود دارد.
برای مثال کودکانی هستند که تا حدی دارای مشکلات تمرکز می باشند. اگر کودک شما دارای حواسپرتی یا مشکل تمرکز است راه هایی وجود دارند که می توانید به آنها کمک کنید. در این مقاله به این راهکارها پرداخته ایم.
توضیح چالش های پیش روی کودک به روش مثبت
بسیاری از کودکان حواس پرت متوجه تاثیرات مشکل تمرکز خود نیستند، بنابراین هنگامی که آنها را به به عنوان تنبیه به اتاق می فرستید یا از کاری محروم می کنید گیج می شوند.
مشکلات تمرکز در کودکان می توانند منجر به مشکلات زیادی در زندگی کودک شوند، اما بدین معنی نیست که کودک بدی است.
در واقع، کسب شناخت در مورد مشکل خود و مواجهه با آن به روشی مثبت می تواند به آنها کمک کند تا رشد بهتری داشته باشند. اگر بتوانید به کودک خود بیاموزید مشکل تمرکز خود را بهتر بشناسد، به او آموخته اید که چگونه بر این مشکل فائق شود.
علت حواس پرتی در کودکان
برخی روش ها برای توضیح چالش های مرتبط با یادگیری به کودک شامل موارد روبرو می تواند باشد:
توضیح اینکه تمرکز چیست؟
چرا مهم است که تمرکز خود را همیشه کنترل کنیم؟
و چه مشکلاتی می تواند ناشی از عدم تمرکز روزمره ایجاد شود. البته بهتر است به برخی نکات مثبت در مورد پرت بودن حواس اشاره کنید، برای مثال خلاقیت، داستان سرایی، توجه به چیزهای جدید، یا توجه به چیزهای جدید (مثلا توجه به صدایی که حواس بقیه را به خود مشغول نکرده است).
برنامه ریزی مداوم برای کودک خود داشته باشید.
کودکانی که مشکلات تمرکز دارند زمانی که دارای برنامه ریزی نیستند حواسپرتی بیشتر بروز می دهند.
به عنوان والدین، سعی کنید با همکاری کودک یک برنامه منظم بنویسید.
به منظو اینکه به کودک خود کمک کنید مهارت زندگی بیشتری بیاموزد به او کمک کنید خودش برنامه ریزی کند. بسیاری از کودکان با برنامه ریزی دیداری بهتر کار می کنند.
همراه با کودک تکلیف مرتبط و زمان آن را مشخص کنید و در کنار آن عکسی از فعالیت مربوطه قرار دهید، یا اینکه کودک تصویری از فعالیت بکشید.
یک روش دیگر اینست که تصاویری را از اینترنت جستجو کنید، و برنامه را در کامیپوتر بنویسید، و در نهایت برنامه را پرینت بگیرید.
سپس می توانید آن را به دیوار اتاق کودک بزنید و بعد از انجام هر تکلیف روی آن کلیک کند.
این کار بسیار مهم است زیرا یاد می گیرند که مستقل تر شده و کارهای خود را انجام دهند، بدون آنکه مجبور باشید مدام به او یاداوری کنید.
به فرزند خود اجازه استراحت دهید.
در حالیکه والدین انتظار دارند که فرزندان در مدت زمان مشخصی کاری را انجام دهند، بسیاری از کودکان نمی توانند بدون حواسپرتی کاری را در مدت زمان محدود انجام دهند، بخصوص انها که مشکل کمبود توجه دارند.
در این زمان است که باید به کودک فرصت دهید کمی استراحت داشته باشد. گاهی کودک تنها با ده دقیقه استراحت می تواند دوباره متمرکز شود و کار را جلو ببرد. یک مثال برای این کار اینست که به کودک بگویید ۱۵ دقیقه کار کند و سپس ۵ دقیقه به او استراحت دهید.
حواسپرت کن ها را دور کنید.
کودکان بسیاری هستند که با هر چیزی حواسشان پرت می شود، از جمله یک اسباب بازی در اتاق، سر و صدا، یا وجود افراد دیگر در اتاق.
اگر کودک شما به راحتی حواسش پرت می شود، سعی کنید برخی حواس پرت کن ها را از محیط دور کنید. یا معلم کودک صحبت کنید و ببینید اگر لازم است از همکلاسی ای که حواسش را پرت می کند دور شود، و یا اینکه حواس پرت کن های کودک را به معلم معرفی کنید تا انها را از او دور کند.
در خانه قسمت مشخصی را تعیین کنید تا کودک تکالیفش را همیشه در آنجا انجام دهد، مثلا یک میز خلوت در خانه.
در سطح فهم کودک با او صحبت کنید.
در حالیکه بسیاری از کودکان برای متمرکز ماندن روی تکلیف مشکل دارند، برای تمرکز روی یک مکالمه نیز دارای مشکل هستند.
اگر بارها مشاهده کردید که زمان صحبت با کودک به شما توجه نمی کند و یا جای دیگری را نگاه می کند به این دلیل است که به اندازه کافی متمرکز نیست.
اگر اینگونه است در سطح کودک با او صحبت کنید. سعی کنید هنگام صحبت به او نزدیک باشید و تماس چشمی را برقرار کنید نه اینکه در اتاق دیگری باشید یا بایستید.
این کار به کودک کمک می کند که بهتر تمرکز کند. هم چنین سعی کنید با کلمات شمرده ولی خلاصه صحبت کنید. اگر کلام شما بیش از حد طولانی شود کودک زود خسته شده و به ادامه حرف های شما گوش نخواهد داد.
بزرگ کردن کودکی با مشکلات تمرکز و حواس پرتی کار راحتی نیست. اما با انجام راه هایی که به شما گفتیم می توانید به کودک کمک کنید تمرکز بیشتری داشته باشید، اعتماد به نفس خود را تقویت کند و عملکرد بهتری داشته باشد.
نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان
مقالات مرتبط
سایر اختلالات کودکی
یک بررسی مختصر در مور علائم و نشانه های اختلال صدای گفتاری و نحوه درمان آن در کودکان و نوجوانان
مقدمه
کودکان دارای اختلال صدای گفتاری یک سری مشکلاتی را در تشکیل دادن صداهای گفتاری دارند.
ممکن است که آنها یک سری مشکلاتی در شمرده بیان کردن صداهای انفرادی داشته باشند که قابل شناخت، متناسب و دارای زمان بندی مناسبی باشد؛
همچنین ممکن است که این افراد دارای لکنت زبان باشند یا با نوک زبانشان صحبت کنند.
اختلال صدای گفتاری با سایر اختلال های زبانی متفاوت می باشد که شامل عدم توانایی برای ایجاد صدا می باشند؛
این در حالی است که کودکان دارای اختلال زبانی با چالش مربوط به درک کردن و ایجاد یک زبان مشکل دارند.
علائم اختلال گفتاری در کودکان
- مشکلاتی در حرکت منظم چانه، زبان و لب ها، که همه آنها به داشتن یک تلفظ شمرده کمک می کنند.
- مشکل داشتن در شناخت یک سخنرانی بعد از گذشت سه سال
- مشکل داشتن در ایجاد صداهای گفتاری خاص
- داشتن یک رشد سخنرانی که نسبت به سن کودک دارای تاخیر می باشد
- نقایصی در هماهنگی حرکات عضلات صورتی، همانند جویدن و بیرون دادن باد از بینی
- صدای خشن، گوش خراش یا تو دماغی
- تغییر ناگهانی زیر و بم یا حجم صدا
- بیرون دادن هوا در حین صحبت کردن
- شلی زبان یا لکنت داشتن
درمان اختلال صدای گفتاری
معمولا اختلال صدای گفتاری با استفاده از گفتار درمانی مورد درمان قرار می گیرد؛
در این روش درمان کودکان یاد می گیرند که به چه نحوی صداهایی را تولید کنند که با آن مشکل دارند و ما بین موارد دلخواه خودشان و موارد اشتباه تمایز قائل شوند.
این اختلال در موارد خفیف می تواند به خودی خود از بین برود.
نویسنده : کودک و نوجوان
