عزت نفس کودکان، اعتماد نسبت به به اینکه کیست و چه کاری می تواند انجام دهد می باشد. در این مقاله، والدین راهکارهایی را برای افزایش عزت نفس کودکان یاد خواهند گرفت.
حس مثبت یکی از بزرگترین هدیه هایی است که شما می‌توانید به فرزندتان بدهید؛ بچه ها با عزت نفس بالا احساس مهر، محبت، شایستگی و خوشحالی بیش تری دارند.
عزت نفس در کودکان دبستانی
هر کودک لحظاتی دارد که در آن با چالش ها، فشار همسالان یا تجربه چیزهای جدید روبرو می شود و ممکن است اعتماد به نفس خود را از دست بدهد یا ارزش خود را زیر سوال ببرد. در زندگی کودک، فراز و نشیب هایی وجود خواهد داشت که برای عبور از آن ها به عزت نفس بالا احتیاج دارند.
عوامل کلیدی برای ایجاد عزت نفس سالم، تعیین اهداف، پذیرفتن مسئولیت، انجام وظایف و جشن گرفتن موفقیت است. کودک باید بتواند موفقیت را به تصویر بکشد و بداند چه زمانی به آن دست یافته است.
۱۰ دلیل اهمیت عزت نفس
۱. فرزند شما می تواند شکست ها را تحمل کند.
کودکانی که عزت نفس بالایی دارند بهتر می توانند شکست های جزئی را بدون از دست دادن اعتماد به نفس تحمل کنند.
۲. تصمیمات خوب
بچه‌هایی که عزت نفس بالایی دارند، مهارت‌های تصمیم‌گیری خوبی دارند.
۳. فرزند شما می تواند الگوها و دوستان خوبی پیدا کند.
کودکانی که عزت نفس بالایی دارند، الگوهای همسالان و دوستان خوبی پیدا می کنند که به آن ها اهمیت داده و احترام می گذارند.
۴. می تواند در برابر فشار همسالان مقاومت کند.
افرادی که عزت نفس بالاتری دارند در ایجاد دوستی، مهارت همدلی، حفظ روابط دوستانه و مدیریت فشار همسالان بهتر هستند.
۵. از خودش دفاع می کند.
کودکانی که عزت نفس بالایی دارند از ایستادگی در دفاع از خود نمی ترسند.
۶. هویت سالم
۷. فرزند شما می تواند الگوهای مناسب برای سال های نوجوانی داشته باشد.
نوجوانان تمایل دارند که نگاهی خودمحورانه به زندگی داشته باشند و ممکن است مسائل را جدی‌تر و شخصی‌تر از آنچه که باید ببینند. داشتن عزت نفس قوی در سال های نوجوانی محافظت کننده است.
۸. فرزند شما می تواند دستاوردهای بالاتری کسب کند.
تحقیقات نشان می‌دهد که خوش‌بین‌ها معتقدند عملکردشان بهتر از واقعیت است. این دیدگاه مثبت آن ها را به سمت ریسک بیشتر، تمرین بیشتر، تسلیم نشدن سوق می‌دهد و در نهایت، می‌توانند خوب عمل کنند.
۹. شکست ها را تحمل می کند
کودکانی که بر این باورند که موفقیت به دلیل تلاش خود آن هاست، معمولاً معتقدند که شکست‌ها قابل تحمل بوده و می توانند مشکلات را موقتی دانسته و آن ها را تحمل کنند.
۱۰. فرزند شما این آزادی را دارد که شکست بخورد.
یکی از بهترین چیزها در مورد عزت نفس کودکان، آزادی در شکست خوردن است. هیچ موفقیت واقعی در زندگی بدون شکست نیست بنابراین به کودک خود بیاموزید که ببیند چه چیزی می تواند از اشتباهات و چالش ها به دست بیاورد.
روش های افزایش عزت نفس در کودکان و نوجوانان
در طول رشد عزت نفس کودک تکامل می یابد، آن ها به مرور متوجه خواهند شد که ذاتاً در هر کاری که تلاش می کنند استعداد ندارند. برخی از استراتژی های کلیدی که والدین می توانند برای کمک به فرزندان خود امتحان کنند، در ادامه آمده است. برای کمک به ساختن احساس مثبت فرزندانتان (مثل اینکه او بزرگ شده است) می توانید از راه های زیر کمک بگیرید:
۱.به فرزندانتان قدرت انتخاب دهید
قدرت انتخاب دادن به بچه ها بدون مسولیت کاری می‌کند که آن ها احساس صاحب اختیاری بکنند برای مثال: در صبحانه شما به فرزندانتان قدرت انتخاب بین تخم مرغ یا نان و پنیر را پیشنهاد بدهید. یاد گرفتن انتخاب برای افزایش عزت نفس کودکان مهم است، انتخاب های ساده در زمانی که فرزند شما کوچک است کمک خواهد کرد تا برای انتخاب های سخت بیشتری که در آینده با آن ها روبرو خواهد شد آماده شوند.
مطالب مرتبط:
کمک به کودک برای ایجاد احساس خوب و عزت نفس
۲. همه ی کار ها را برای او انجام ندهید
صبور باشید و اجازه بدهید کارهایش را خودش انجام بدهد برای مثال با وجود اینکه اگر لباس او را بپوشانید ممکن است سریع تر و راحت تر باشد، اجازه دهید کار را خودش انجام دهد و کمک کنید که مهارت های زندگی را یاد بگیرد هرچقدر با چالش های تازه روبرو شود کفایت و اعتمادبه نفس بیشتری را احساس می‌کند.
۳. به او اجازه دهید بداند که هیچکس عالی نیست
توضیح دهید که هیچکس انتظار ندارد که کامل باشد. روشی که شما به اشتباهات کودکتان عکس العمل نشان می دهید، به او نشان می دهد که چگونه باید عمل کند.
۴. بیش از اندازه تعارف نکنید
بچه ها در تشخیص غیر صمیمی بودن تعارف ها و تعریف های بی اساس ماهر هستند. برای مثال از نقاشی کودکتان تعریف کنید ولی به او نگویید که چه هنرمند بزرگی است.
۵. کار های روزمره خانواده را مناسب با سنش به او واگذار کنید.
به بچه ها برای وظایفی مانند: چیدن میز، شستن ظرف ها یا تمیز کردن خانه بدهید. این کار احساس رقابت و کنترل مهارت حل مسئله آن ها را افزایش می‌دهند.
۶.مقایسه نکنید
هرگز احساسات فرزندانتان را تحقیر نکرده و او را دیگران مقایسه نکنید. وقتی عصبانی می‌شوید یک استراحت کوتاه بکنید و چیزی نگویید که بعدا پشیما ن شوید.
۷. با آن ها وقت بگذرانید
وقت گذاشتن برای بچه ها باعث می شود احساس کنند برای شما مهم هستند. تفریح کنید و با هم فعالیت هایی مانند تماشای فیلم یا بازی با توپ انجام دهید که آن ها از آن لذت می برند.
برای تماشای و لذت بردن از دستاوردهای فرزندتان وقت بگذارید. این نشان می دهد که شما برای علایق او ارزش قائل هستید و اعتماد به نفس او را افزایش می دهد زیرا او خود را باهوش و توانا می بیند.
۸. از برچسب زدن بپرهیزید
هنگام تنبیه فرزندان خود از به کار بردن کلماتی مانند تنبل، شیطون یا احمق خودداری کنید. برچسب‌ها به کودک شما کمک نمی‌کنند تا بفهمد رفتار قابل قبول چیست و ممکن است او را به این باور برساند که هرگز نمی‌تواند به اندازه کافی خوب باشد. در عوض، رفتارهای منفی فرزندان خود را با توضیح ناشایست بودن رفتار آن ها اصلاح کنید. گفتن اینکه آنها را دوست دارید اما رفتار نادرست آنها را تایید نمی کنید، می تواند آن ها را نسبت به اعمال خود آگاه تر کند.
۹. انتظارات واقع بینانه داشته باشید
از مقایسه بپرهیزید و کاری نکنید که فرزندانتان وقتی خوب عمل نمی کنند، مثلاً وقتی نمره خوبی در مدرسه نمی گیرند، احساس شکست کند. این امر باعث کاهش روحیه و عزت نفس آن ها می شود.
۱۰. به کودک خود کمک کنید تا قوانین را درک کند
این نوع توضیحات به کودکان کمک می کند تا احساس امنیت و کنترل داشته باشند، که همه این ها اعتماد به نفس و توانایی آن ها را برای مقابله و حل مشکل ایجاد می کند.
۱۱. بگذارید فرزندتان ببیند که شما هم گاهی به کمک نیاز دارید.
در صورت نیاز از دیگران کمک بخواهید، وقتی کمک می‌خواهید فرزندتان درک می کند که کمک گرفتن نشانه ضعف نیست.
۱۲. به فرزندتان کمک کنید تا از کلمات برای حل چالش ها استفاده کند
گفتن کلماتی که فرزندتان نیاز دارد، احتمال درخواست کمک او را بیشتر می کند. همچنین به او کمک می کند تا بفهمد چه اتفاقی افتاده است و چه مراحلی برای موفقیت آمیز لازم است. اگر گریه یا پرخاشگری می کند به نیازهای او پاسخ ندهید تا زمانی که بتواند خواسته های خود را در آرامش بیان کند.
۱۳. تشویق به روابط دوستی
پیدا کردن و حفظ دوستان باعث رشد اعتماد به نفس و عزت نفس کودک نوپا می شود. فرصت های زیادی برای ملاقات و بازی با کودکان هم سن و سال او ایجاد کنید.
بازی هایی برای افزایش عزت نفس کودکان
۱. بازی وانمود
کودکان افکار و احساسات خود را از طریق داستان هایی که در حین بازی وانمودی خلق می کنند، به نمایش می گذارند. کودک نوپا ممکن است کیفی را بردارد، کت بپوشد و وانمود کند که او پدری است که به سر کار می رود. این به او کمک می کند تا با احساسات پیرامون اضطراب جدایی کنار بیاید
۲. بازی خوش بینی
متفاوت فکر کردن نحوه اتصال مغز شما را تغییر می دهد. افکار منفی یک چرخه منفی ایجاد می کند که می تواند منجر به ایجاد باورهای اصلی منفی در کودک شود. باورهای اصلی منفی، باورهای اساسی هستند که ما در مورد خود داریم. باورهای اصلی منفی ممکن است «من دوست داشتنی نیستم»، «من آدم بدی هستم» یا «من احمقم» باشد. چنین باورهایی بر اعتماد به نفس کودک شما تأثیر منفی می گذارد.
ابتدا روی یک تخته سفید یا کاغذ بزرگ (که می توانید روی دیوار بچسبانید)، نام هر یک از اعضای خانواده را بنویسید. سپس، به عنوان یک خانواده موافقت کنید که هدف خود را برای ایجاد خوش بینی بیشتر قرار دهید و بنویسید که برای خوش بینی بیش تر چه کاری باید انجام دهید.
خوش بینی مسری است. اگر این فعالیت عزت نفس را به طور منظم انجام دهید، متوجه خواهید شد که همه اعضای خانواده نسبت به هر گونه الگوی تفکر منفی غیرمفید آگاهی بیشتری پیدا می کنند. بنابراین به مرور عزت نفس کودکان افزایش می یابد و متوجه خواهید شد که او به طور طبیعی شروع به تغییر شرایط یا نتایج دشوار می کند.
منبع: کانون مشاوران ایران
مسئولیت پذیری در کودکان نگرانی اصلی والدین می باشد، کودکان مسئولیت های خود را زمانی به درستی انجام می دهند که هریک از اعضای خانواده برای مسئولیت خاص و معیین شده ای داشته باشند. نه اینگونه که پدر و مادر یا دیگر اعضای خانواده به صورت لحظه ای برای هر فرد وظیفه ای معین کنند.
تکنیک های مسئولیت پذیری کودکان
یکی از مسائل مهمی که در بخش تربیت کودک بیان می شود؛ این است که از چه دوره ای میتوانیم انتظار انجام مسئولیت از کودکان را داشته باشیم، توجه به این نکته کمک می کند تا اعتماد به نفس کودک را افزایش دهید.
به عبارت دیگر؛ چه موقع می توانیم مسئولیت انجام کاری را به عهده کودکان مان قرار بدهیم و انتظار انجام آن کار را از کودک داشته باشیم . در هنگامی که والدین بیش از حد نیاز به برطرف کردن نیاز های کودک می پردازند و سبب به عقب انداختن انجام کار توسط کودکان می شوند، بسیار حائز اهمیت می باشد.
زیرا اگر فرزند شما در طول سال های متوالی رشد و تحول خود ؛ هیچ گاه متوجه وظایف و مسئولیت هایی که در چارچوب خانواده دارد نشود ؛ کاملا روشن است که در دوران بزرگسالی به وظایف و مسئولیت های خود اهمیت چندانی نمی دهد. (بیشتر…)
پرورش کودک با ادب، کسی را می شناسم که سه کودک به طور حیرت برانگیزی باادب دارد. وقتی مادر از آنها می خواهد اسباب بازی های خود را جمع کنند حرفش را گوش می دهند، بدون اعتراض می خوابند و حتی بدون مداخله والدین دعواهای خود را حل و فصل می کنند.
من واقعاً شاهد بودم که پسر سه ساله اش به آرامی از مادرش خواست تا کامیون را از دوست زورگویش پس بگیرد. مادر قبول دارد که فرزندان او دورانی دارند “از همه مهم تر آن ها کودک هستند” اما می گوید برقراری یک نظم واقعی دارای چالش های کمی است. (بیشتر…)
بهترین سبک فرزند پروری چیست؟ چه چیزی شما را تبدیل به والدین خوب می کند؟ پدر و مادر خوب تلاش می کنند براساس بهترین علایق کودک خود تصمیم گیری کنند.
البته هیچ کس کامل نیست. همانطور که هیچ پدر و مادری هم کامل نیست، بنابراین بهتر است هنگام به کرسی نشاندن انتظارات خود به خاطر داشته باشید که هیچ کودکی هم کامل نیست. اما منظور این نیست که ما نباید در جهت رسیدن به هدف تلاشی بکنیم. ابتدا استانداردهای بالایی برای خود تعیین کنید بعد کودک را در اولویت دوم قرار دهید. ما برای آن ها نمونه یک الگوی خوب هستیم.
در ادامه ده نکته در مورد یادگیری سبک فرزند پروری مؤثر مطرح می شود. اکثر آن ها نه آنی و نه شدنی هستند. بعلاوه احتمالاً هیچ کودکی نتواند همزمان به همه آن ها با هم عمل کند. اما اگر بتوانید بر روی آنها کار کنید؛ حتی انجام برخی از آنها در هر زمانی، باز هم خواهید توانست در مسیر درستی حرکت کنید. (بیشتر…)
سبک های فرزندپروری را بررسی کنید این کار می تواند به شما در تصمیم گیری در مورد مراقبت و پرورش از کودک شما کمک کند. برای یافتن روشی که مناسب شما باشد می توانید باید تحقیق کنید.
سبک‌های فرزندپروری برجسته‌ای که وجود دارد مانند هم نیستند ولی بسیاری از آن ها با هم همپوشانی دارند. با این حال روش های دیگر کاملا متفاوت هستند. ما چهار مورد از سبک‌های رایج‌تر را انتخاب کرده‌ایم و آن ها را با جزئیات بررسی کرده‌ایم.
تعریف سبک فرزند پروری
سبک‌های فرزندپروری به شیوه‌ای اطلاق می‌شود که والدین فرزندان خود را تربیت می‌کنند. این می تواند به سطح انتظارات والدین، توجه به قوانین و غیره و همچنین سبک نظم و انضباط والدین برای اعمال انتظارات خود اشاره داشته باشد.
فروید باور داشت که رابطه اولیه مادر و کودک نمونه اولیه همه روابط کودک در آینده است. به عنوان مثال، در نظریه رشد روانی-جنسی، فروید بر روابط والدین و بعدها آسیب شناسی روانی تأکید ویژه ای داشت و همه این ها نشان دهنده اهمیت سبک های فرزند پروری می باشد. بنابراین حتما با توجه به این مقاله در مورد سبک های فرزندپروری خود تصمیم بگیرید.
نظریه سبک های فرزندپروری
با کاوش در مقالات ما می توانید کشف کنید که چه چیزی برای شما مفید و مهم است. به احتمال زیاد، پس از بررسی نظریه سبک های فرزندپروری، متوجه خواهید شد که برخی از آن ها با سبک تفکر شما سازش بیش تری دارند.
هر نوزادی متفاوت است، بنابراین آنچه برای یک نوزاد مفید می باشد ممکن است برای دیگری جواب ندهد و همانطور که آن ها و شما رشد می کنید و یاد می گیرید، ممکن است متوجه شوید که ایده ها و تئوری هایی که داشتید تغییر می کند. بنابراین به سبک‌های فرزندپروری نگاه منعطفی داشته باشید.
۱.الگوی رهبری کودکان
در الگوی تعلق والدینی (attachment parenting) رویکرد فرزندپروری کاملاً تحت رهبری کودک قرار دارد و به طور کلی شامل تغذیه در صورت نیاز، پاسخگویی به موقع به گریه های او و یک جا خوابیدن با او در شب است. ایده اصلی این روش این بود که دلبستگی ایمن میان والد-کودک راه را برای استقلال و روابط امن آن ها در بزرگسالی هموار می کند.
نوزادان زمانی بهترین رشد را دارند که احساسات آن ها جدی گرفته شده و به آن ها پاسخ داده شود. اما ممکن است والدین در این کار زیاده‌روی کرده و هر درخواست کودک را برآورده کنند، که می‌تواند طاقت‌فرسا بوده و نتایج متفاوتی را به دنبال داشته باشد.
یکی از مهم ترین یافته ها این بود که دلبستگی ایمن در اوایل زندگی منجر به استقلال بیشتر در آینده شود، در حالی که دلبستگی ناایمن باعث می شود که کودکان در مراحل بعدی زندگی بیشتر وابسته شوند و استقلال شخصیتی که لازمه حضور در جامعه و ارتباط با دیگران می باشد را پیدا نکنند.
۲. رویکرد رهبری والدین
در انتهای دیگر طیف فرزندپروری، رویکرد رهبری والدین قرار دارد، که در آن کودک باید با زندگی اطراف خود سازگار شود. رهبری والدین زمانی با موفقیت همراه می شود که والدین و کودکان، مشارکت‌های مؤثری را ایجاد کنند.
پیشنهاد مشاور: ۱۰ نکته برای فرزندپروری بهتر | بهترین سبک فرزند پروری چیست
۳. فرزندپروری مثبت
فرزندپروری مثبت می تواند یک رویکرد قدرتمند باشد. ایده اصلی این روش این است که به جای تلاش برای اصلاح نقاط ضعف فرزندتان، روی نقاط قوت او تمرکز کنید. به همین دلیل است که برخی از افراد آن را فرزندپروری مبتنی بر قدرت می نامند.
رویکرد فرزندپروری مثبت می تواند کمی متفاوت باشد، اما تمرکز اصلی آن تاکید بر تعاملات مثبت است. در این روش والدین رفتارها و انگیزه های مثبت را تشخیص داده، پاداش می دهید و تقویت می کنید. شما همچنین محیطی ایجاد می کنید تا رفتار مشارکتی و سازنده را برای فرزندتان آسان تر کنید.
۴. والدین مقتدر
والدین مقتدر کسانی هستند که موفق می شوند تعادل کاملی بین انضباط و تحقیر ایجاد کنند. آن ها با فرزندان خود گرم و مهربان هستند و به شخصیت و فردیت خود و والدینشان احترام می گذارند. هدف نهایی این روش تولید افراد کاملاً مستقل و شادی است که افراد مثبتی برای جامعه می باشند
تفاوت میان والدین مقتدر و سخت گیر:
والدین مقتدر سختگیر و خونگرم هستند در حالی که والدین مستبد سختگیر و سرد هستند. والدین مقتدر در مورد قوانین بحث می کنند و برای فرزندانشان توضیح می دهند. آن ها هنگام بحث منطقی هستند و در صورت لزوم قوانین را اصلاح می کنند، این دسته از والدین به کودکان آموزش می دهند که به طور انتقادی در مورد دلایل پشت هر قانون فکر کنند.
۵. رویکرد فرزندپروری آگاهانه
فرزندپروری آگاهانه به این معنا نیست که باید مدیتیشن کرده، همیشه کامل باشید یا هرگز از فرزندان خود ناامید نشوید. مانند بسیاری از رویکردهای دیگر این یک تمرین است، بنابراین هیچ درست یا غلطی وجود ندارد. در این روش شما از این که در کجای دنیا هستید، فکر و احساسات خود آگاه هستید.
هدف از ذهن آگاهی در فرزندپروری این است که سعی می کنید خودتان و فرزندتان را همان طور که هستید بشناسید و درک کنید.
۶. والدین مسالمت آمیز
برای والدین مسالمت آمیز تمرکز بر توجه آگاهی است. ادر این روش والدین سهل گیر آرام و ملایم هستند و قوانین خانه بسیار محدود می باشد. این والدین کاملاً برعکس والدین سختگیر هستند. این روش باعث ایجاد ویژگی های زیر در آینده فرزند می شود:
- فقدان مسئولیت
- عدم حمایت از تصمیم گیری
- بچه ها ممکن است در آینده تکانشی و پرخاشگر شوند.
- بچه ها ممکن است استقلال و مسئولیت شخصی نداشته باشند.
- کودکان ممکن است علائم اضطراب و افسردگی را نشان دهند.
۷. فرزندپروری مسالمت آمیز (peaceful parenting)
هدف این روش بهبود رفتار از درون و ایجاد پیوند قوی میان والدین و فرزند است. یکی دیگر از اهداف این روش این است که ابزارهایی را در اختیار کودکان قرار دهند که برای تشخیص احساسات خود نیاز دارند. هیچ مدرکی مبنی بر برتری این روش سبک های فرزندپروری نسبت به دیگران وجود ندارد اما فواید زیر را به همراه دارد:
- کودکان شما ممکن است در کل شادتر و سازگارتر باشند.
- ممکن است خیلی کمتر فریاد بزنید و از کودکان خود عصبانی شوید.
- فرزندان شما ممکن است به بزرگسالانی با هوش عاطفی بالا تبدیل شوند.
۸. فرزندپروری موازی (Parallel Parenting)
طلاق یا جدایی یکی از راه های پایان رابطه سمی و منفی است. اما جدایی همیشه رابطه را قطع نمی کند مخصوصا اگر بچه داشته باشند البته این دسته از والدین باید بیش تر در مورد سبک های فرزندپروری تحقیق کنند.
کودک به رابطه با هردو والد خود نیاز دارد و یکی از آن ها کافی نمی باشند، بنابراین در صورت طلاق نیز باید رابطه خود را باهم حفظ کنند. رابطه موازی میزان دعوا بین شما و سابقتان را به حداقل می رساند و با تعامل آرام تر، کمتر احتمال دارد که والدین اعصاب یکدیگر را به هم ریخته و در حضور فرزندانتان دعوا کنند.
۹. فرزندپروری آزاد (Free‑range parenting)
سبک های فرزندپروری آزاد شامل آموزش مهارت‌ها به کودک و عمل به عنوان راهنما در صورت اشتباه کردن کودک است. والدین در این شرایط نباید حتی از زمین خوردن بچه هایشان بترسند.
کودکان بدون نظارت مستمر با خطرات بیشتری روبرو هستند و همین باعث نگرانی بسیاری از والدین می شود. اگر مشکلی پیش بیاید، والدین ممکن است از حمایت اجتماعی که در دهه های گذشته داشتند برخوردار نباشند و مورد اتهام قرار بگیرند که مواظب نبوده اند.
۱۰. والدین دلواپس
این روش به سبک های فرزندپروری اشاره دارد که در آن والدین «بیش از حد بر فرزندان خود متمرکز هستند» در این روش والدین معمولاً مسئولیت بیش از حدی را مربوط به خود می دانند و خودشان را دلیل موفقیت‌ها یا شکست‌های فرزندانشان می بینند.
با وجود بسیاری از سبک های فرزندپروری کدام یک را باید دنبال کنید؟ بهترین روش این است که به غرایز خود اعتماد کنید و به خاطر داشته باشید که پیش از اینکه به او اجازه دهید بدون نظارت مستقیم فعالیت کند، نقاط قوت و چالش های فرزندتان را در ذهن داشته باشید و از مشاور متخصص کمک بگیرید تا بهترین سبک های فرزند پروری را انتخاب کنید.
۱۱. والدین مشکل حل کن
همه ما می‌خواهیم فرزندانمان شاد و موفق بوده و فرصت‌هایی برای موفقیت در زندگی خود داشته باشند.
والدین مشکل حل کن با کنار زدن همه موانعی است که می تواند فرزندشان را ناراضی، مضطرب، نگران یا ترسان کند سعی می کنند راه را برای فرزندان خود هموار کنند. والدین مشکل حل کن نمی خواهند فرزندانشان با مشکلات دست و پنجه نرم کنند. آنها تمام تلاش خود را می‌کنند تا چیزهایی را که سر راه فرزندانشان مانع می‌شود حذف کنند.
بهترین سبک فرزند پروری چیست
تاکنون به بررسی بسیاری از سبک های فرزندپروری پرداختیم حال وقت این است که بهترین سبک فرزند پروری را بررسی کنیم. کارشناسان معتقدند فرزندپروری مقتدرانه مؤثرترین سبک های فرزندپروری است. مطالعات نشان داده‌اند که والدین مقتدر احتمال بیشتری دارد که فرزندانی با اعتماد به نفس تربیت کنند که به موفقیت تحصیلی دست می‌یابند، کودکانی که به این روش تربیت می شوند مهارت‌های اجتماعی بهتری دارند و در حل مسئله توانایی بیشتری دارند.
انواع سبک های فرزندپروری بامریند
سبک های فرزندپروری (سهل‌گیرانه، مقتدرانه، غفلت‌آمیز و مستبدانه) که امروزه در روانشناسی کودک مورد استفاده قرار می‌گیرد، بر اساس کار دیانا بامریند، روانشناس رشد، و النور مککوبی و جان مارتین، محققین دانشگاه استنفورد می باشد که اساسی ترین سبک های فرزندپروری می باشد و در ابتدای مقاله به طور کامل به آن ها پرداخته و بررسی شد.
نویسنده سبک های فرزندپروری: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان
حرف های مردانه به پسرم. معمولا پسر بچه ها از ابتدای شروع آموزش خود از مهد تا مدرسه، با معلمان و مربیان زن در ارتباط هستند و به طور دائمی زنان را در کنار خود می بینند، در نتیجه از آموزش های مربوط به مردان دور می شوند. برخلاف باور برخی از افراد که گمان می کنند، فقط مادران در رشد و تربیت فرزندان نقش ویژه و مهمی دارند، اما این طور نیست. پدران نیز نقش بسیار مهمی در تربیت و رشد فرزندان، خصوصا پسران خود دارند.
زندگی مستقل فرزندان پیش از ازدواج، می تونی روی پای خودت بایستی؟
زندگی مستقل فرزندان معمولا از موضوعاتی می باشد که برای پدر و مادرها چالش هایی را ایجاد می کند. اگر فرزندانی را در خانه دارید که سنین جوانی را تجربه می کند به احتمال زیاد در مورد مستقل شدن او با دغدغه های زیادی رو به رو هستید زیرا مشخصه بارز سنین جوانی استقلال خواهی می باشد، این استقلال خواهی باعث می شود تا فرزند شما تمایل داشته باشد که زندگی مستقلی برای خود ایجاد کند و راهی جداگانه برای خودش در پیش بگیرد.
اما والدین می ترسند فرزندشان در این مسیر نتواند به خوبی تصمیم بگیرد و دچار لغزش شود به خصوص والدینی که فرزندشان خواهان زندگی مستقل پیش از ازدواج می باشند در مورد این مسئله نگرانی های زیادی را تجربه می کنند.
در صورتی که فرزندتان قصد این چنین کاری دارد باید به مشاور خانواده مراجعه کنید و این مسئله را با او مورد بررسی قرار دهید تا بتوانید در این خصوص تصمیم درستی بگیرید.
زندگی مستقل فرزندان: چه زمانی مناسب است؟
به طور معمول افراد بعد از این که دوره نوجوانی را پشت سر گذاشتن وارد دوره جوانی می شوند، یعنی در اواخر دهه دوم زندگی خود می توانند برای داشتن زندگی مستقل خودشان را آماده کنند، اما برای این که فرد زندگی مستقل و موفقی داشته باشد سن و سال عامل تعیین کننده و مهمی نمی باشد.
بیشتر از سن و سال، یاد گرفتن مهارت های زندگی برای فرزندان مهم می باشد و هم چنین آمادگی لازم برای کسب استقلال اهمیت دارد، تا زمانی که فرد نتواند روی پای خودش بایستد و از نظر شخصیتی به خانواده اش وابسته نباشد نمی تواند آمادگی استقلال داشته باشد و به همین دلیل باید در مراحل رشد فرزندان از مشاوران متخصص و با تجربه کمک گرفته شود، مشاور می تواند آن ها را با چالش ها و پیامدهای زندگی مجردی آشنا کند.
با قرار گرفتن افراد در مسیر جوانی میل به استقلال در آن ها افزایش می یابد اما در برخی از مواقع فرد تعریف درستی از استقلال ندارد و پیش نیازهای لازم برای او فراهم نمی باشد و همین مسئله باعث می شود تا هزینه و آسیب های زیادی برای فرد به وجود آید.
برای این که فرزندتان در مسیر استقلال انتخاب های درستی داشته باشد و به خوبی این راه را پشت سر بگذارد باید تلاش کنید با فرزندتان گفت و گوی دوستانه داشته باشید و بتوانید پیش نیازهای زندگی مستقل را برای او مطرح کنید، تا جایی که فرزند شما خودش بتواند انتخاب کند آیا شرایط لازم برای جدا شدن از خانواده را دارد یا خیر.
در ادامه این مقاله به برخی از پیش نیازها اشاره می کنیم:
-
زندگی مستقل فرزندان، استقلال همه جانبه
بسیاری از جوانان تمایل دارند تا از خانواده جدا زندگی کنند و نیاز به استقلال دارند، در واقع آن ها اعتقاد دارند که بزرگ شده اند و به تنهایی می توانند از پس کارهایشان برآیند، درصورتی که فکر می کنید هنوز فرزندتان برای زندگی مستقل اماده نشده است رفتارهای او را در سایر زمینه ها مورد بررسی قرار دهید و با او گفت و گو صمیمانه ای داشته باشید.
به طور مثال جوان باید بداند که استقلال به معنی تنها زندگی کردن و جدا کردن خانه از خانواده اصلی نمی باشد بلکه نیاز به تلاش و پرورش مهارت های گوناگونی دارد، زمانی که فرد تمایل دارد به استقلال برسد باید این توانایی ها را در خود پرورش دهد، یکی از ابعاد مهمی که فرد باید آن را کسب کند توانایی استقلال مالی می باشد، اگر فرد به طور جداگانه از خانواده اش زندگی کند ولی از نظر مالی وابسته به خانواده باشد نمونه ای از زندگی مستقل نیست و باعث به وجود آمدن مشکلات خانوادگی خواهد شد.
-
توانایی مدیریت کردن امور خانه
بسیاری از جوانان در مورد زندگی مستقل در خانه جداگانه، تصور دقیقی ندارند، چون کارهای آن ها توسط پدر یا مادر انجام شده ممکن است آن ها تصور ساده انگارانه ای از زندگی داشته باشند، به همین دلیل با وظایف زندگی مستقل آشنا نیستند و وظایفی که باید در زندگی انجام دهند باید به طور کامل به آن ها توضیح دهید.
شاید آن ها به برخی مسائل مانند خرابی لوله ها، سوختن لامپ ها، بیرون بردن زباله ها، پرداخن قبوض و غیره توجه نداشته اند که چه کسی آن ها را انجام داده است، برای این که فرزندتان به استقلال برسد و روی پای خود بایستد باید در مورد وظایف و کارهای پیش رو آگاهی بیشتری کسب کند تا در مستقل شدن، موفق باشد.
-
زندگی مستقل فرزندان، توانایی مدیریت امور مالی
برخی از افراد بعد از ورود به زندگی مستقل به شدت در مدیریت هزینه ها با مشکلاتی رو به رو می شوند زیرا قبل از شروع زندگی مستقلانه نسبت به هزینه ها تصور دقیقی نداشته اند به همین خاطر دچار دردسرهای زیادی می شوند، برای این که بعدا با فرزندتان در مورد این مسائل دچار بحث و مشکل نشوید باید به طور واضح و دقیق با او گفت و گو کنید.
-
توانایی نه گفتن
در صورتی که فرزندان با مهارت نه گفتن آشنا باشند به آن ها در طول زندگی کمک بسیاری خواهد کرد به خصوص زمانی که فرد تصمیم به زندگی جداگانه داشته باشد به میزان زیادی به این مهارت نیاز پیدا می کند، فرد می تواند مهارت نه گفتن یا همان جرات ورزی را از طریق مطالعه، رفتن به کلاس های مهارت آموزی و جلسات مشاوره با روانشناس پرورش دهد و آن مهارت ها در خودش تقویت نماید.
زمانی که فرزندتان می خواهد تنها زندگی کند با مسائل مختلفی رو به رو می شود که بسیاری از آن ها برای او جدید هستند و او مهارت های لازم برای برخورد با این مسائل را نداشته است و به سادگی دچار دردسر می شود، به طور مثال ممکن است دوستانش از او توقعاتی داشته باشند مانند این که خانه را برای مدتی در اختیار آن ها قرار دهد یا این که دوستانش دائما در خانه اش باشند.
برای این که مسائل این چنینی مدیریت شود باید فرد به خوبی مهارت جرات ورزی را یاد بگیرد و والدین در آموزش و تقویت این مهارت در فرزندشان نقش به سزایی دارند.
زندگی مستقل فرزندان، مزایای زندگی مستقل
زندگی مستقل فرزندان چالش ها و پیامدهای بسیاری را به همراه خواهد داشت و در کنار این چالش ها مزایایی نیز دارد، زندگی مستقل این امکان را به فرزندتان می دهد تا قبل از ازدواج با مسئولیت ها و سختی های زندگی تا حدودی آشنا شوند و برای زندگی تمرین کنند، هم چنین بعد از مستقل شدن وابستگی کمتری نسبت به دیگران دارند و اعتماد به نفس آن ها تا حدودی افزایش می یابد .
زمانی فرزند مستقل می شود که تجربه های جدیدی در زندگی کسب کند و در تصمیم گیری و خلاقیت بهتر عمل کند، پس اگر فرزندتان قصد مستقل شدن دارند بهتر است ویژگی های آن ها را مورد بررسی قرار دهید و با کمک روانشناس بهترین تصمیم را برای او بگیرید.
سخن آخر
اگر در زمینه زندگی مستقل فرزندتان با چالش ها و درگیری هایی رو به رو هستید باید توجه داشته باشید که به روابط صمیمانه شما آسیبی وارد نشود و تحت تاثیر این مسائل آسیب نبینید، در صورتی که نمی توانید با فرزندتان گفت و گوی موثری داشته باشید باید مهارت های ارتباطی را یاد بگیرید تا بتوانید به خوبی با جوانان تان وارد بحث و گفت و گو شوید، در صورتی که رابطه شما به خاطر این بحث ها با آسیب های جدی رو به رو شده است توصیه می شود تا از روانشناس خانواده کمک بگیرید تا برای رفع مشکل اقداماتی را انجام دهد.
روانشناس خانواده در مورد این آسیب شناسی ها به شما کمک می کند تا به خوبی مشکل تان را حل کنید و هم چنین مهارت های ارتباطی را پرورش و تقویت می نماید و از این طریق طرفین می توانند از آسیب های بعدی که بر روی زندگی آن ها تاثیر می گذارند پیشگیری کنند.
نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان
مقالات مرتبط
فرزندپروری
پنج نکته برای ساختن یک ارتباط سالم با نوجوان
همانطور که همه والدین می دانند یا حداقل به آنها هشدار داده شده است، نوجوانی می تواند سخت ترین دوره رشدی باشد.
طوفان بلوغ، هورمون ها، سال های دبیرستان و رشد نیاز به استقلال می توانند برای هر والدی چالش باشند.
در زندگی با یک نوجوان، هر چیزی می تواند به یک جنگ یا دعوا ختم شود، گاهی خردترین موضوعات.
به عنوان والدین، دوست دارید توانایی عشق ورزی و هدایت فرزند خود را داشته باشید، اما باید بدانید که همراه با تغییراتی که دارند ارتباط شما با آنها نیز تغییر می کند.
این سالها برای آنها بسیار مهم است، بنابراین بهتر است که بدانند والدین همیشه در کنارشان هستند، و مشتاقند دریابند نوجوانی دارند که شایسته احترام و راهنمایی است.
فواید فرزندپروری مثبت
به عنوان والدین، بدون شک در سالهای اولیه کودکی بخوبی از او مراقبت کردید. اکنون که یک نوجوان هستند، در جستجوی استقلال و آزادی خود هستند تا بتوانند انتخاب خود را داشته باشند.
همچنان که کودک بزرگ می شود استقلال بیشتری بدست می آورد و این مسئله بخش طبیعی رشد نوجوان است.
با وجود این، در کنار افزایش استقلال آنها، لازم است که ارتباط خود را مانند کودکی نزدیک نگه داریم.
آنها هنوز به عشق ورزیدن، راهنمایی و تفریح با ما نیاز دارند.
همچنان که نوجوان خواستار کنترل کردن زندگی خود است، به عنوان والدین باید مقداری اقتدار و راهنمایی را اعمال کنید.
اگرچه نوجوان این طور فکر می کند که همه چیز را می داند، و به اندازه کافی برای تصمیم گیری بزرگ شده است، فقدان تجارب زندگی می تواند مانع تصمیم گیری درست شود.
این مسئله باعث ترس بسیاری از والدین می شود که مبادا فرزندشان آلوده رفتار مخرب نشود.
نوجوانان تمایل دارند که محدودیت ها و تجارب خود را بیازمایند، همچنین مستعد فشار همسالان نیز هستند.
با این وجود شما نمی توانید همیشه در حال چک کردن و پایش نوجوان خود باشید، بیشتر می توانید یک فرد مقتدر باشید، همچنین کسی که به او قوت قلب می دهد.
فقط باید اطمینان داشته باشید که با نوجوان خود ارتباط برقرار می کنید ، و هر گونه نگرانی که به وجود آمده از عشق است و به نفع خودشان می شود.
نشان دادن اینکه استقلال فرزند خود را به رسمیت می شناسید اما هم چنان در خانه صاحب اقتدار هستید برای ایجاد محدودیت های سالم مهم است و یک ساختار خانوادگی محکم را فراهم می آورد.
هدف اینست که نوجوانی را پرورش بدهیم که سالم و متعادل است و خوب را از بد تشخیص می دهد، به دیگران اهمیت می دهد و به خود و توانایی هایش افتخار می کند.
ممکن است اینها خیلی زیاد به نظر برسند، اما دوره نوجوانی بهترین زمان برای شروع است.
مهارت های ارتباط با نوجوان
در اینجا پنج شیوه که به شما کمک می کند ارتباط خود را با نوجوان قوی و شاد نگه دارید آورده شده اند:
-
با یکدیگر وقت بگذرانید.
زمانی که کودک شما وارد نوجوانی می شود، به طور ناگهانی کمتر از بیرون رفتن با والدین استقبال می کند.
با این وجود، یک ساختار خانوادگی تشویق کننده می توانند حمایت لازم را فراهم آورد و احساس بهزیستی را برای نوجوان ایجاد کند.
از جمله فعالیت های خانوادگی می توان به خوردن وعده های غذایی با یکدیگر، انجام کارهای منزل، بازی های خانگی و کارهای داوطلبانه اشاره کرد.
بهر حال، می توانید به نوجوان خود نشان دهید که می توانید او را شاد کنید و با هم لحظات خوشی را داشته باشید.
-
مثال مناسبی را فراهم کنید.
نیازی نیست که حتما یک قدیسه باشید، اما سعی کنید الگوی مناسبی باشید تا نوجوان نیز با الگوگیری از شما رفتار بهتری نشان دهد.
حواستان باشد که چه کارهایی را در مجاور نوجوان خود انجام می دهید، مثل سیگار کشیدن یا نوشیدن الکل. آنها هر رفتاری را در خانه به عنوان یک عادت قابل قبول تقلید می کنند.
-
محدودیت ها را تعیین کنید.
درست است که نوجوان هم به جمع بزرگترها اضافه شده، اما باید بداند که همچنان فقط یک بزرگ در خانواده وجود دارد که بیشتر محدودیت ها و قوانین را وضع می کند.
وضع کردن این محدودیت ها نباید به گونه باشد که نوجوان بیش از حد احساس فشار کند و یا برعکس خیلی آزاد نباشد.
-
محترمانه رفتار کنید.
با شیوع زورگویی و قلدری در فضای مجازی، نوجوانان بیش از هر زمان دیگری نگران مورد انتقاد قرار گرفتن هستند.
نوجوان خود را دست نیندازید و او را مسخره نکنید، هم چنین از کلمات منفی و لقب دادن به آنها بپرهیزید.
شنیدن اینها از سوی والدین ممکن است به عزت نفس او صدمه بزند، و باعث احساس ناکامی و ناایمنی در آنها شود.
-
نشان دهید که مراقب هستید و اهمیت می دهید.
چه با یک نهار مخصوص چه با فرستادن پیام های محبت آمیز، مهم است که محبت و حمایت خود را نسبت به نوجوان ابراز کنید.
اگر گاهی با او دعوا کردید یک زمان جدا بگذارید و از او معذرت خواهی کنید و تاکید کنید که او را دوست دارید خارج از هر مسئله ای که رخ می دهد.
روی عشق قوی و بدون قید و شرط خانواده تاکید کنید، و نوجوان خود را نیز تشویق کنید که بخشی از آن باشد.
والد یک نوجوان بودن همیشه آسان نیست، اما وقت گذاشتن برای پرورش یک ارتباط سالم که عشق و احترام را به همراه دارد با ارزش است.
درست است که هر نوجوانی متفاوت است، اما ضروری است که والدین حداکثر حمایت و توجه خود را در این دوران داشته باشند.
نوسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان
مقالات مرتبط
فرزندپروری
۱۲ توصیه جهت آموزش دستشویی رفتن به کودکان و علت مقاومت کودک برای دستشویی رفتن بدانید. نکات زیر می توانند در روند آموزش توالت رفتن به کودک شما موثر باشند:
آموزش دستشویی رفتن به کودکان
۱. به کودکتان فرصت دهید
برای آنکه کودک توالت‌رفتن را بیاموزد ابتدا باید مغز او تکامل یابد و سیستم عصبی مرکزی بتواند مثانه او را کنترل کند.
وقتی هنوز مغز کامل نیست، کودک بدون اختیار ادرار می‌کند یعنی مثانه یا روده‌ها به محض پرشدن، خالی می‌شوند. تقریبا در تمام کودکان از ۲۸ ماهگی به بعد، مغز تکامل پیدا می‌کند و می‌توانند ادرارشان را کنترل کنند. (بیشتر…)
آموزش توالت رفتن به کودکان – زمان مطالعه ۴ دقیقه – آموزش توالت رفتن یک مرحله مهم برای کودکان و همینطور والدین است.
راز گذر از از این مرحله چیست؟ وقت گذاشتن و صبوری به خرج دادن.
موفقیت در آموزش توالت رفتن منوط به آمادگی جسمی و هیجانی می باشد و وابسته به سن خاصی نیست.
آموزش توالت رفتن یک مرحله مهم برای کودکان و همینطور والدین است. راز گذر از از این مرحله چیست؟ وقت گذاشتن و صبوری به خرج دادن.
موفقیت در آموزش توالت رفتن منوط به آمادگی جسمی و هیجانی می باشد و وابسته به سن خاصی نیست.
بسیاری از کودکان از سن ۲سالگی علاقه مند به آموزش توالت رفتن می باشند در حالی که برخی دیگر تا سن دو و نیم سالگی یا حتی بیشتر (بیشتر…)
