محافظت از کودکان در فضای مجازی

محافظت از کودکان در فضای مجازی ✔️ معایب، مزایا و درمان اعتیاد مجاز ی

 

محافظت از کودکان در فضای مجازی، در عصر حاضر، فضای مجازی بخش مهمی از زندگی کودکان و نوجوانان شده است. آنها از طریق اینترنت و شبکه های اجتماعی با دنیای اطراف خود ارتباط برقرار می کنند، اطلاعات کسب می کنند و سرگرم می شوند. با این حال، فضای مجازی می تواند خطراتی نیز برای کودکان داشته باشد.

اینترنت بخشی از زندگی روزمره شده است و تصور کردن زندگی بدون آن برای کودکان بسیار سخت است. علاوه بر بازی کردن، کودکان برای درس و برقراری تماس با دوستان خود نیز به اینترنت متکی هستند. والدین ممکن است در آرزوی محدود کردن میزان استفاده از فضای مجازی برای اعضای کوچک خانواده باشند اما به یکباره محروم کردن آنها از دنیای اتصال و ارتباط نیز غیرعادلانه و غیرممکن است.

در صورتی که به دلایلی صحیح از اینترنت استفاده می شود پس دسترسی داشتن به آن ممکن است دارای فوایدی برای کودکان باشند. اما، خطراتی وجود دارد که والدین باید از آن آگاه باشند. همچنین، با وجود تهدید بدافزار و ویروس های کامپیوتری کودکان مستعد زورگویی (قلدری) های سایبری و مسائل غیراخلاقی خواهند بود.

مراحل زیر به شما اطمینان می دهد که اعضای کوچکتر خانواده عادات اینترنتی خوبی را ایجاد می کنند و در فضای مجازی ایمن می مانند.

مطالب مرتبط:

هشت دلیل اعتیاد نوجوان به بازی های آنلاین

بررسی خشونت در بازیهای ویدئویی و آنلاین کودک و نوجوان

محافظت از کودکان در فضای مجازی

برای محافظت از کودکان در فضای مجازی، والدین و مربیان می توانند اقدامات زیر را انجام دهند:

۱) درباره ریسک ها و خطرات گفتگو کنید.

اگر کودکان شما به اندازه کافی در استفاده از تکنولوژی و اینترنت کهنه کار هستند پس به قدر کافی بالغ هستند که  بتوان درباره خطرات رسانه ای با آنها گفتگو کرد. شما نه باید کودکان را بترسانید و نه خیلی رک باشید بلکه طوری صحبت کنید که آنها خطرات حتمی جرم سایبری و سوءاستفاده های غیراخلاقی درک کنند. ایجاد ارتباطی باز در زمینه اینترنت بدان معناست که همه اعضای خانواده لزوم ایجاد یک نگرشی سالم در استفاده از آن را درک کنند.

۲) محدودیت ها را وضع کنید.

وضع کردن محدودیت های استفاده از اینترنت و تکنولوژی دارای فواید زیادی برای کودکان و خانواده ها به منظور محافظت از کودکان در فضای مجازی است. در سنین خیلی پایین موانع باید شما اعمال محدودیت هایی در استفاده از هر گونه رسانه اجتماعی و ارتباط با دوستان باشد. همانطور که کودکان بزرگ می شوند باید به آنها آزادی بیشتری داده شود اما این ایده خوبی برای محدود کردن میزان زمانی است که آنها می توانند صرف فضای مجازی و سایت های قابل دسترسی کنند. محدودیت های سنی در بازی ها باید اعمال شود. ممنوعیت استفاده از گوشی های هوشمند، تبلت ها و دیگر تکنولوژی ها در موقع صرف غذا می تواند موجب تعامل خانواده با یکدیگر شود.

۳) نظارت های والدینی را تحمیل کنید.

عصر دیجیتال، دنیا را برای کودکان گسترش داده است، اما مواردی وجود دارد که آنها نباید ببینند. کنترل گری های والدینی باید در جهت شبکه های پهن باند و سیار موجود در دستگاه های شخصی یا موتورهای جستجو به کار برده شود. این کارها بایدبرای جلوگیری کردن ازدسترسی به محیط های نامناسب با سن کودکان،خریدن اپلیکیشن ها و تغییر پسوردها و شرایط خصوصی اعمال می شود. مطالعات اخیر نشان می دهند که شمار بالایی از کودکان فیلم های پورن و دیگر مضمون های بزرگسالی در فضای مجازی را پیش از رسیدن به سن دوازده سالگی دیده اند و کنترل گری های والدین ابزار مؤثری برای پیشگیری از بروز خطرات این موارد است.

کودک و فضای مجازی

۴) با یکدیگر در دنیای مجازی جستجو کنید.

اینترنت یک منبع خارق العاده و غنی برای آموزش است و کودکان باید در راستای استفاده از آن برای تحقیق ترغیب شوند. بازی های آموزشی و اپلیکیشن ها می توانند یادگیری را جالب سازند. گذران زمان در اینترنت با کودکان خود بدان معناست که آنها بتوانند پتانسیل آن را به روش هایی کنترل شده و امن کشف کنند. اعضای کوچکتر خانواده مهارت های اساسی فناوری اطلاعات را پرورش می دهند اگر آنها نحوه استفاده از کامپیوترها و دیگر دستگاههای شخصی برای دسترسی به راهنماها و اکانت های ایمیل را مشاهده کنند.

پیشنهاد مشاور: درمان اعتیاد به بازی های رایانه ای

۵) آگاهی از زورگیری سایبری را بالا ببرید.

رسانه های اجتماعی و اینترنت روش تجربه کردن مزاحمت و زورگویی در کودکان را تغییر داده است اما آن هنوز هم می توانند اثری مخرب داشته باشد. زورگیری سایبری می تواند از طریق ایمیل، پایگاه های بازی، نوشته ها و در شبکه های اجتماعی اتفاق بیفتد.

این مسئله می تواند شامل اشکال زیادی از جمله آزار، تهدیدها و ارعاب و در معرض عام قرار دادن اطلاعات شخصی افراد دیگر باشد. اگر کودک شما یک قربانی است در مورد زورگیری سایبری مکالماتی آزاد و صریح با او داشته باشید و آنها را به گفتگو با خود شما ترغیب کنید. به اشتراک گذاشتن بسیار زیاد اطلاعات شخصی در فضای مجازی می تواند منجر به دستکاری و مبادرت دیگران به تجاوز به حریم خصوصی شود.

۶) خطرات دوست یابی در فضای مجازی را برجسته کنید.

از آنجایی که کودکان موجوداتی پاک هستند گمان می برند افرادی که با آنها در صفحات مجازی ملاقات می کنند همان افرادی هستند که در چت ها وانمود می کنند. چت روم ها وجمع های گفتگو می توانند جاهای خطرناکی باشند علاوه بر این که تحقیقات نشان می دهند که آنها عرصه های شکار توسط متجاوزان کودکان و افراد صدمه زننده به آنها است.

بعد، در موارد افراطی، کودکان توسط  افرادی که آنها را دعوت به ملاقات در خفا می کنند اغفال می شوند. برای کودکان برقراری ارتباط با دوستان مدرسه خود در فضای مجازی خوب و نوعی سرگرمی است اما به آنها خطرات بالقوه دوست شدن با غریبه ها در دنیای مجازی را هشدار دهید.

پیشرفت تکنولوژی بدان معناست که کودکان باید به زندگی در دنیای اتصال عادت کنند. اگر والدین در نحوه استفاده سالم و ایمن از اینترنت به آنها آموزش دهند جایی برای انکار نیاز دسترسی به آن باقی نمی ماند.

خطرات کودک و فضای مجازی

از جمله خطرات فضای مجازی برای کودکان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • آزار و اذیت جنسی: کودکان در فضای مجازی ممکن است مورد آزار و اذیت جنسی قرار گیرند. این آزار و اذیت می تواند از طریق چت، ارسال پیام خصوصی یا تماس تصویری انجام شود.
  • انتشار محتوای نامناسب: کودکان ممکن است در فضای مجازی در معرض محتوای نامناسب مانند خشونت، پورنوگرافی یا محتوای نفرت پراکنی قرار گیرند.
  • معامله مواد مخدر و سلاح: کودکان ممکن است در فضای مجازی با افراد سودجو آشنا شوند که آنها را به معامله مواد مخدر یا سلاح ترغیب می کنند.
  • سرقت اطلاعات شخصی: کودکان ممکن است در فضای مجازی اطلاعات شخصی خود مانند نام، آدرس، شماره تلفن یا اطلاعات کارت اعتباری خود را در اختیار دیگران قرار دهند که این اطلاعات می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد.

نکاتی برای والدین در مورد استفاده کودکان از فضای مجازی

در اینجا چند نکته برای والدین در مورد استفاده کودکان از فضای مجازی آورده شده است:

  • از کودکان خود بخواهید که هنگام استفاده از اینترنت، از یک اتاق عمومی استفاده کنند. این کار به شما کمک می کند تا فعالیت های آنها را زیر نظر داشته باشید.
  • با کودکان خود در مورد افرادی که با آنها در فضای مجازی آشنا می شوند، صحبت کنید. به آنها آموزش دهید که با افراد ناشناس صحبت نکنند و اطلاعات شخصی خود را با آنها به اشتراک نگذارند.
  • از کودکان خود بخواهید که هرگز اطلاعات شخصی خود مانند نام، آدرس، شماره تلفن یا اطلاعات کارت اعتباری خود را در فضای مجازی به اشتراک نگذارند.
  • با کودکان خود در مورد نحوه تشخیص محتوای نامناسب در فضای مجازی صحبت کنید. به آنها آموزش دهید که از پیوندهای مشکوک کلیک نکنند و از تماشای محتوای نامناسب خودداری کنند.

پیشنهاد مشاور: بازی درمانی اضطراب کودکان

مزایا و معایب فضای مجازی

فضای مجازی، محیطی گسترده و متنوع است که می‌تواند فرصت‌ها و چالش‌های زیادی را برای کودکان به همراه داشته باشد. والدین و مربیان باید با آگاهی از مزایا و معایب فضای مجازی، نقش مهمی در هدایت کودکان به سمت استفاده سالم و مفید از آن ایفا کنند و در مسیر محافظت از کودکان در فضای مجازی گام بر می دارند.

مزایای فضای مجازی برای کودکان

  1. دسترسی به اطلاعات و منابع آموزشی: فضای مجازی می‌تواند منبعی غنی از اطلاعات و منابع آموزشی برای کودکان باشد. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، در مورد موضوعات مختلف، از جمله موضوعات درسی، یاد بگیرند و دانش خود را افزایش دهند.
  2. توسعه مهارت‌های ارتباطی: فضای مجازی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را توسعه دهند. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، با افراد مختلف در سراسر جهان ارتباط برقرار کنند و مهارت‌های خود را در زمینه‌های مختلف ارتباطی، مانند مکالمه، نوشتن و حل مسئله، تقویت کنند.
  3. فرصت یادگیری مهارت‌های جدید: فضای مجازی می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های جدیدی را بیاموزند. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، در مورد موضوعات مختلف، از جمله موضوعات هنری، ورزشی، علمی و فنی، یاد بگیرند و مهارت‌های خود را در این زمینه‌ها ارتقا دهند.
  4. سرگرمی و تفریح: فضای مجازی می‌تواند منبعی از سرگرمی و تفریح برای کودکان باشد. کودکان می‌توانند با استفاده از فضای مجازی، بازی‌های آنلاین انجام دهند، فیلم و سریال ببینند، موسیقی گوش دهند و از محتوای سرگرم‌کننده دیگر لذت ببرند.

کودک و فضای مجازی

معایب فضای مجازی برای کودکان

  • وابستگی: فضای مجازی می‌تواند اعتیادآور باشد و کودکان را به وابستگی به آن سوق دهد. کودکانی که بیش از حد از فضای مجازی استفاده می‌کنند، ممکن است از فعالیت‌های واقعی و حضوری خود در زندگی دور شوند و دچار مشکلاتی در زمینه‌های تحصیلی، اجتماعی و روانی شوند.
  • آسیب‌های اجتماعی: فضای مجازی می‌تواند زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی برای کودکان باشد. کودکان ممکن است در فضای مجازی با محتوای نامناسب، مانند خشونت، پورنوگرافی و مواد مخدر، مواجه شوند. همچنین، کودکان ممکن است در فضای مجازی مورد آزار و اذیت قرار گیرند.
  • سرقت هویت: کودکان ممکن است در فضای مجازی قربانی سرقت هویت شوند. مجرمان ممکن است با استفاده از اطلاعات شخصی کودکان، اقدام به کلاهبرداری و سایر جرایم کنند.
  • تأثیر منفی بر سلامت جسمانی: استفاده بیش از حد از فضای مجازی می‌تواند تأثیر منفی بر سلامت جسمانی کودکان داشته باشد. کودکانی که بیش از حد از فضای مجازی استفاده می‌کنند، ممکن است دچار مشکلاتی در زمینه‌های بینایی، شنوایی، وضعیت بدنی و سلامت روان شوند.
12 توصیه جهت آموزش دستشویی رفتن به کودکان

مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن

مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن، آموزش دستشویی به کودک سه ساله، آموزش دستشویی رفتن کودک پسر، علت مقاومت کودک در برابر دستشویی رفتن، آموزش دستشویی به کودک سه ساله، آموزش دستشویی رفتن کودک دو ساله و موارد دیگر در این مقاله آمده است. متخصصان و والدین موافق هستند که آموزش دستشویی رفتن به کودکان جزو سخت‌ترین مراحل است. هر کودک نوپا روند متفاوتی را طی می‌کند بنابراین نمی‌توان قانون مشخصی برای آن تعریف کرد اما می‌توان گفت که چه نکاتی به آسان‌شدن این مراحل برای تمام کودکان کمک می‌کنند.

ادامه مطلب

آموزش دستشویی رفتن به کودکان

آموزش دستشویی رفتن به کودکان

آموزش دستشویی رفتن به کودکان، آموزش دستشویی رفتن کودک دو ساله یک مرحله مهم برای کودکان و همینطور والدین است. راز گذر از از این مرحله چیست؟ وقت گذاشتن و صبوری به خرج دادن.

موفقیت در آموزش دستشویی رفتن به کودکان منوط به آمادگی جسمی و هیجانی می باشد و وابسته به سن خاصی نیست. بسیاری از کودکان از سن ۲سالگی علاقه مند به آموزش توالت رفتن می باشند در حالی که برخی دیگر تا سن دو و نیم سالگی یا حتی بیشتر آمادگی ندارند درحالی که عجله ای هم در آن نیست. اگر شما خیلی زود آموزش توالت رفتن را شروع کنید ممکن است آموزش و درک توالت رفتن بسیار زمان بر باشد. ادامه مطلب

همکاری کودکان در خانه

۸ فایده همکاری کودکان در خانه | آموزش همکاری به کودکان

همکاری کودکان در خانه با توجه به علاقه مندی و سن آن ها می تواند فرصتی ارزشمند برای بالا بردن توانایی و تربیت و رشد کودکان ایجاد کند.

درست است که زمانی که کاری را به کودک خود می سپارید، آن کار کند پیش می رود، اما در عوض شما با این کار عادتی خوب را در کودک خود نهادینه خواهید کرد و رفتارهای مثبتی به او می آموزید. در این بخش از مشاورانه در مورد فواید همکاری کودکان در خانه صحبت خواهیم گفت.

با کمک ما، می آموزید که همکاری کودکان در خانه شامل چه چیزی است، مزایای آن چیست و چگونه می توان آن را در خانه به کار برد.

آموزش همکاری به کودکان پیش دبستانی

کودکان در حین انجام دادن کارهای خانه مثل تا کردن لباس، مرتب کردن اتاق، جارو کردن زمین یا گردگیری سطوح مهارت های هماهنگی حرکات دست و پا را یاد می گیرند. وقتی کودکی که به والدین خود در انجام کارهای خانه کمک می کند، بدون این که بداند مهارت هایی که مربوط هماهنگی اعضای بدنش هستند را تقویت می کند.

فواید مشارکت کودکان در کارهای خانه

۱. قدر والدین را می فهمند.

وقتی والدین تمام مسئولیت ها و کارهای فرزندانشان را بر عهده می گیرند، ممکن است باعث ایجاد این تفکر در فرزندشان شوند که انجام این کارها امری بدیهی و برعهده والدین است؛ از آن جا که کودک وقت و انرژی را برای انجام این کارها صرف نمی کند، پس تصور می کند که وقت و انرژی که والدین برای کارهای او صرف می کنند، مساله ای عادی است.

اما زمانی که خودِ کودک مجبور به انجام کارها و مسئولیت هایی باشد، در جریان ارزش انجام این کارها خواهد شد و بیش از پیش نسبت به زحمات والدین خود قدردان خواهد شد.

همکاری کودکان در خانه

۲. حس مهم بودن

وقتی که کاری را به کودک خود محول می کنید، او با خود فکر می کند که به عنوان عضوی از خانواده به رسمیت شناخته شده است و می تواند مسئولیت کاری را به عهده بگیرد و شما به او نیاز دارید، این می تواند باعث ایجاد حس ارزشمندی و مهم بودن در او شود.

تقویت حس مهم بودن در کنار حس برتری جویی باعث می شود فرزند شما در آینده تمایل بیشتری برای انجام کارهای خانه و کمک به شما داشته باشد.

۳. نظم و انضباط

زمانی که مسئولیت انجام کارهایی مثل تا کردن لباس، جمع کردن اتاق، مرتب کردن کمد وسایل را بر عهده فرزند خود قرار می دهید، او یاد می گیرد که باید هر چیزی در جای مناسب خودش باشد و اطرافش را مرتب نگه دارد، پس نظم و انضباط را یاد گرفته و در بزرگسالی نیز فردی نظم پذیر و منضبط خواهد شد.

۴. آموزش مهارت های زندگی | همکاری کودکان در خانه

انجام کارهای خانه، مهارت ها و نیازهای اولیه زندگی را به کودکان یاد می دهند. کارهایی مثل تا کردن لباس، آشپزی، شستن و اتو کردن لباس، مرتب کردن وسایل و اتاق از جمله کارهایی است که از نیازها و مهارت های اولیه برای زندگی هر فردی است.

برای آموزش همکاری کودکان در خانه باید مسئولیت ها و وظایف محول شده به کودکان مطابق با سن آن ها باشد تا بتوانند از پس انجام آن ها بر بیایند، به مرور زمان و بزرگ تر شدن کودک می توان کارها و مسئولیت های بزرگ تر و بیشتری به کودک محول کرد.

۵. خودکفا و متکی به خود بودن

زمانی که مسئولیت انجام کاری را به فرزند خود می سپارید، او یاد می گیرد که چگونه از پس انجام کارهای خود بر بیاید و روی پای خود بایستد و در شرایط خاص به خود متکی باشد نه شما.

۶. ایجاد حس اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری

هر کودک بسته به سن خود، توانایی انجام کارهایی برای خود را دارد، سپردن برخی امور خانه به آن ها باعث می شود که بتوانند مهارت و توانایی خود را بالا برده و به خود متکی شوند. به علاوه مشارکت در امور منزل باعث ایجاد حس خوب نسبت به خودشان، در آن ها می شود در نتیجه اعتماد به نفس کودک افزایش پیدا می کند.

هم چنین سپردن کارهای منزل به فرزند و تعهد در برابر انجام آن می تواند حس مسئولیت پذیری و تعهد را در فرزند شما تقویت کند.

همکاری کودکان در خانه

۷. افزایش موفقیت و مشارکت

زمانی که کارها را متناسب با کودک به او محول می کنید و او از پس انجام دادن آن بر می آید، نگرش “من می توانم” در او ایجاد خواهد شد. این دیدگاه در بزرگسالی نیز باعث می شود که این گونه کودکان، در کارهای بیشتری شرکت کنند و روابط فردی موفق تری را تجربه کنند.

۸. توانایی انجام کار گروهی

زمانی که هر یک از اعضای خانواده مسئولیت انجام کاری در منزل را به عهده دارد و همگی به شکل یکپارچه کارها و امور را پیش می برند، کودک نیز اهمیت اتحاد را به خوبی متوجه شده و نقش خود را در این مسیر پیدا می کند.

وقتی کودک در جامعه ای کوچک مثل خانواده، مفهوم یکپارچگی را دریافت کرده است، در بزرگسالی و ورود به جوامع و گروه های بزرگ تر نیز در انجام وظایف محول شده بهتر عمل می خواهد کرد بنابراین آموزش همکاری کودکان در خانه اهمیت زیادی دارد و نباید از آن غافل شد.

نکات مهم همکاری کودکان در خانه

  1. والدین باید در سپردن کارهای خانه به فرزند خود، عواملی مهمی مثل سن، توانایی جسمی، روحیات و علایق او را در نظر بگیرند.
  2. والدین نباید فرزند خود را به انجام کاری مجبور کنند.
  3. پدر و مادر می توانند با تشویق کردن فرزندشان، برای همکاری کودکان در خانه در او انگیزه ایجاد کنند.
  4. به بچه ها کمک کنید تا بفهمند همکاری کودکان در خانه به چه معناست و مفهوم آن را درک کنند. همکاری یک کلمه بزرگ و یک مهارت پیچیده است بنابراین عادی می باشد که کودک درک درستی نسبت به آن نداشته باشد. در این شرایط یکی از راه‌های کمک به بچه‌ها این است که مهارت پیچیده را به مراحل کوچک‌تر و قابل درک‌تر تقسیم کنیم.
  5. والدین نباید چند کار را به طور همزمان به کودک محول کنند، زیرا این کار او را سردرگم و بی علاقه می کند.
  6. والدین باید کاری که می خواهند به فرزندشان محول کنند را دقیقا برایش توضیح دهند.
  7. والدین برای تقسیم و محول کردن کارهای خانه بین فرزندانشان نباید تفکیک جنسیتی قائل شوند. زیرا گاهی لازم است برای ایجاد استقلال، کارهای بیرون خانه را به دختر واگذار کرد و برای آگاهی دادن به پسر خود در مورد مسئولیت های خانه داری، وظایف و کارهای داخل خانه را به آن ها سپرد.
  8. والدین نباید به هیچ وجه از کارِ کودک ایراد بگیرند.
  9. والدین نباید برای سریع تر انجام دادن کارها، به کودک خود استرس وارد کنند. 
  10. والدین نباید توقع تمیز کار کردن و انجام دقیق کارها را از کودک داشته باشند.
  11. بهتر است والدین کودک خود را در کارهایی مثل آشپزی شرکت دهند و در حین انجام آن تفریح و شادی داشته باشند.
  12. والدین باید به خاطر کمک در انجام کارهای خانه از فرزند خود قدردانی کنند تا در او انگیزه ایجاد کنند.
  13. برای افزایش همکاری کودکان در خانه فعالیت هایی را برنامه ریزی کنید که کودکان را تشویق به همکاری کودکان در خانه کند و برای آن ها جالب باشد. اگرچه همکاری می تواند دشوار باشد، اما می تواند سرگرم کننده باشد. یکی از راه‌هایی که والدین می‌توانند همکاری را سرگرم‌کننده کنند، برنامه‌ریزی بازی‌ها و فعالیت‌هایی است که بچه‌ها را تشویق می‌کند تا با هم کار کنند.

همکاری کودکان در خانه

آموزش همکاری کودکان در خانه

آشپزی 

برای کودک نقش هایی مانند اندازه گیری آرد، شمارش صحیح تخم مرغ ها، ریختن شیر، چرب کردن تابه و هم زدن تعیین کنید. کودکان باید منتظر نوبت خود باشند، دستورالعمل‌ها را دنبال کنند و در مورد چیزی که می خواهند درست کنند با یکدیگر همکاری کنند.

باغبانی

کودکان می توانند وظایف فردی مانند حفر چاله، شمارش دانه ها، گذاشتن دانه ها در سوراخ ها، زدن خاک روی دانه ها و آبیاری داشته باشند. باغبانی همچنین فرصت همکاری و مسئولیت مستمر را فراهم می کند. به عنوان مثال، روزهای مشخصی از هفته را به کودکان بگویید تا گیاهان را آبیاری کنند، کودک با مشاهده رشد گل مسئولیت پذیری و نتیجه کار و تلاش خود را مشاهده می کند.

کار هنری 

پروژه های هنری گروهی مانند کاغذ دیواری و کلاژ فرصتی برای تقسیم کار و همکاری کودکان در خانه فراهم می کند. موضوعی را انتخاب کنید و از کودکان بخواهید به صورت جداگانه برای قسمت های مختلف مجله یا کاغذ دیواری تلاش کنند. به عنوان مثال، اگر هدف ایجاد یک صحنه اجتماعی است، می توانید پس از اتمام پروژه ها آن ها را به نمایش بگذارید و از کودکان بخواهید در مورد قسمت های مختلف آن صحبت کنند و آن را توضیح دهند.

بازی | آموزش همکاری کودکان در خانه

بازی های نقش‌آفرینی که نیاز به همکاری دارند و بچه‌ها درباره انتخاب‌های خوب بحث می‌کنند به همکاری کودکان در خانه و کارگروهی میان کودکان کمک می کند. برخی از بازی های نقش آفرینی عبارتند از خاله بازی و بازی های مشابه.

پرورش حیوانات

اگر موقعیت و فرصتش را دارید جوجه یا حیوانی که دوست دارید را نگه داشته و از کودک خود بخواهید که از او مراقبت کند. حتما تمام چیزهایی که باید رعایت شود را به کودک بگویید و توضیح کاملی به او بدهید تا بداند که چگونه باید از حیوانش مراقبت کند و چه غذایی به چه میزان باید برای او فراهم کند.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: ۵ Tips For Teaching Cooperation

جدا کردن اتاق کودک

جدا کردن اتاق کودک از والدین | ۶ مرحله جدا کردن اتاق خواب کودک

جدا کردن اتاق کودک از والدین، سن جدا شدن کودک از مادر، فواید جدا خوابیدن کودک، چرا باید اتاق خواب کودک را جدا کرد در این مقاله آورده شده است.

اتاق خواب کودک به عنوان دنیای کوچکی برای کودک، مجزا و منحصر به فرد از بقیه اعضای خانه است. این مهم است که به آنها اجازه دهید تا زمانی که بزرگتر شدند این فضا را داشته باشند. اتاق آن ها به فضایی تبدیل می شود که در آن می خوابند، بازی می کنند، مطالعه می کنند و رویا می بینند بنابراین جدا کردن اتاق کودک از والدین امری بسیار مهم است و نباید آن را سرسری بگیرید و نسبت به آن کم اهمیت باشید.

در این مقاله هر چیزی که نیاز دارید در مورد جدا کردن اتاق کودک از والدین بدانید آورده شده است و به شما کمک می کند تا به بهترین شیوه این مرحله را طی کنید.

نکاتی در مورد جدا کردن محل خواب کودک از والدین

همه والدین در هر مرحله از رشد کودک با چالش های زیادی روبرو هستند، چالش هایی مثل آموزش دستشویی رفتن به کودک، از شیر گرفتن و جدا کردن جای کودک از والدین؛ برای هر کدام از این چالش های روش و شیوه ی حل مناسبی وجود دارد که با آگاهی از آن می توان بدون آسیب و مشکل آن ها را برطرف کرد.

امن ترین و بهترین سن برای جدا کردن اتاق کودک از والدین و جدا نمودن او از مادر برای تنها خوابیدن، ۳ تا ۵/۳ سالگی می باشد، زیرا در این سن کودک می تواند با والدین ارتباط کلامی خوبی برقرار کند و همچنین توانایی رفع مشکلات خود را به اندازه کافی دارد.

این سن در کودکان با رفتارهای رشد یافته و همراه با اعتماد به نفس است؛ آن ها نسبت به بچه های کوچک تر از خود مهربان هستند و از آن ها مراقبت می کنند و رفتارهایی که نشان دهنده ی مسئولیت پذیری است در آن ها دیده می شود.

نکات مهم برای جدا کردن اتاق خواب کودک

در جدا نشدن اتاق کودک از والدین، میلی دو طرفه وجود دارد، یعنی هم والدین و هم کودک تمایلی به جدا شدن اتاق و محل خوابشان نشان نمی دهند. اما باید این نکته به والدین یادآوری شود که برای حفظ سلامت کودک باید جدا کردن اتاق کودک از والدین را پیش بگیرید.

همچنین حضور بیش از اندازه کودک در اتاق خصوصی والدین می تواند باعث سردی میان زوجین شود که حتی برخوردها و اختلافاتی را نیز میان آن ها به وجود می آورد. از این رو جدا کردن اتاق کودک از والدین برای سلامت رابطه زوجی والدین نیز بسیار مهم خواهد بود.

مهم ترین و تأثیرگذارترین چیزی که برای جدا کردن اتاق کودک از والدین نیاز است، همراهی ویژه ی مادر است، زیرا او با آرامش مادرانه اش می تواند به رفع این مشکل و پشت سر گذاشتن این چالش کمک کند.

در ادامه این مطلب از مشاورانه، راه کارهایی ساده و کاربردی را بیان می کنیم که می تواند به جدا کردن اتاق کودک از والدین کمک کننده باشد.

جدا کردن اتاق کودک

شناسایی علت مقاومت کودک به جدا کردن اتاق کودک از والدین

جدا کردن اتاق کودک از والدین در شب های اول بسیار سخت خواهد بود و کودک مقاومت زیادی به اینکار نشان می دهد و هر کاری برای رساندن خودش به اتاق شما و خوابیدن کنار شما انجام می دهد.

باید مطمئن شوید که کودک شما به چه دلیل در مقابل جدا کردن اتاق کودک از والدین مقاومت می کند. در برخی موارد وابستگی کودک به شما باعث ایجاد این مقاومت می شود، در نتیجه کودک با این کار مخالفت می کند و ممکن است اعتراض خود را به این صورت نشان دهد که پشت در اتاق شما بخوابد.

در این حالت شما می توانید از تکنیک محرومیت استفاده کنید و با این روش به او نشان دهید که در این کار جدی هستید. برای مثال می توانید او را از دیدن برنامه تلویزیونی یا بازی مورد علاقه اش محروم کنید، با این کار به او می فهمانید که چاره ای جز انجام خواسته ی شما ندارد با این کار شما اهمیت جدا کردن اتاق کودک از والدین را به او یادآوری می کنید.

اما گاهی اوقات مساله وابستگی کودک نیست بلکه او از اینکه تنها بخوابد می ترسد. اگر با وجود زمان زیادی که اتاق کودک جدا شده، باز هم کودک درخواست های زیادی برای خوابیدن کنار والدین خود دارد و این خواسته اش را مدام تکرار می کند، به احتمال قوی عاملی باعث به هم خوردن آرامش کودک شده است، عواملی مثل ترس و کابوس های شبانه؛ این اتفاقات می تواند تمایل برگشتن به اتاق والدین را در کودک بیش تر کند.

تماشای بعضی از فیلم ها و برنامه ها برای کودک مناسب نیست، فیلم های ترسناک یا فیلم هایی با صحنه های خشن می تواند باعث ایجاد نگرانی و پریشانی به ویژه موقع خوابیدن، در کودک شود. والدین باید نسبت به این موضوع حساس بوده و اجازه دیدن چنین صحنه ها و فیلم هایی را به کودک خود ندهند.

لازم است که والدین هر نشانه ای را جدی بگیرند و عوامل استرس زا و پریشان کننده ی کودک خود را رفع کنند تا کودکشان نیز بتواند با آرامش خاطر در اتاقی جدا از آن ها بخوابد.

در چنین مواقعی بهتر است برای در شب های ابتدایی، زمان خواب کودک، کنار تختش بنشینید و هر شب میزان فاصله را بیشتر کنید و این کار را تا جایی ادامه دهید که کاملا از اتاق خارج شوید. بهتر است در دید کودک و جلوی در اتاقش بنشینید تا کودک بتواند شما را ببیند و با شما حرف بزند ولی بهتر است که در زمان اجرای این روش، با کودک خود ارتباط فیزیکی یا چشمی برقرار نکنید.

جدا کردن اتاق کودک از والدین

راه کارهای موثر بر جدا کردن اتاق خواب کودک از والدین

در زیر چند نکته و راه کار موثر در جدا کردن اتاق کودک از والدین بیان می کنیم.

  • بهترین زمان برای جدا کردن اتاق خواب کودک، وقتی است که کودک می تواند راه برود، زیرا در صورت لزوم می تواند پیش شما آمده و شما را از مشکلش مطلع سازد.
  • در شب های اول به صورت متوالی قبل از خوابیدن کودک تان، برایش قصه بگویید، کتاب خوانید، با او حرف بزنید و به حرف های او گوش دهید و حتی اگر لازم است کنار تخت کودک بمانید تا برای خوابیدن احساس امنیت و آرامش داشته باشد.
  • می توانید کنار کودک خوب بمانید تا زمانی که خوابش عمیق شود و او را به اتاقش ببرید.
  • برای تشویق کودک و ایجاد اشتیاق در او برای جدا خوابیدن می توانید از وسیله های جذاب مثل شب خواب قشنگ، جعبه موسیقی، ستاره ها و ماه شب نما و غیره برای تزئین اتاقش استفاده کنید.
  • می توانید برای کودک جایزه ای در نظر بگیرید و هر بار که کودک شما شب را به تنهایی در اتاقش خوابید، به او جایزه بدهید. مثلا می توانید از برچسب های ستاره ای یا عروسکی برای این کار استفاده کنید.
  • زمانی که می خواهید جدا کردن اتاق کودک از والدین را انجام بدهید باید به خاطر داشته باشید که او چندین مرتبه از خوب بیدار می شود نباید او را سرزنش کنید، بلکه باید او را تشویق کنید که دوباره بخوابد.

نکات مهم در جدا کردن اتاق کودک از والدین

بهتر است حتی قبل از اینکه بخواهید اتاق کودک خود را جدا کنید، او را برای این اتفاق آمده کنید و اجازه ندهید که به خوابیدن کنار شما وابستگی بیش از حد پیدا کنند. برای مثال هنگامی که کودک تان در سن ۲ سالگی است او را دورتر از خود بخوابانید و زمانی که نیاز به شیر دادن دارد به کنارش بروید، این رفتار باعث می شود که در کودک عاداتی مثل نوازش صورت مادر یا گرفتن دست مادر و غیره ایجاد نشود.

فواید جدا خوابیدن کودک

۱.استقلال و مسئولیت پذیری

داشتن فضایی برای خود از اوایل کودکی به کودکان کمک می کند تا همزمان با رشد خود مستقل و مسئولیت پذیر شوند. یادگیری تنها خوابیدن یکی از اولین گام های مستقل شدن است. آن ها به زودی یاد خواهند گرفت که از سنین پایین به خودشان تکیه کنند. علاوه بر این، تخصیص وظایف به کودکان به منظور مرتب کردن اتاق خود، تأثیرات ماندگاری بر شخصیت آن ها خواهد داشت.

۲. حریم خصوصی

بچه ها به حریم خصوصی خود نیاز دارند. با افزایش سن، تقاضای آن ها برای حفظ حریم خصوصی نیز افزایش می یابد. آن ها نمی خواهند جلوی پدر و مادر و خواهر و برادر خود لباس بپوشند. مهم است که به آن ها فضا و حریم خصوصی بدهید تا پشت درهای بسته راحت لباس بپوشند. در سال های نوجوانی، احتمالاً زمان آن رسیده است که به فکر اتاق های جداگانه برای هر کدام باشید. شخصیت آن ها تکامل می یابد و می خواهند اتاق خود را به محلی تبدیل کنند که شخصیت و علایق منحصر به فرد آن ها را منعکس کند.

۳. پیشرفت | جدا کردن اتاق کودک از والدین

کودکان برای اینکه بتوانند درس بخوانند و به پتانسیل کامل خود دست یابند، نیاز به مکانی ثابت دارند که مرتب و منظم باشد. فرض کنید فرزند شما می خواهد روی کار خود تمرکز کند با آمدن مهمانان چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یا زمانی که اعضای خانواده می خواهند تلویزیون تماشا کنند؟ از هر مشاوری بپرسید به شما خواهند گفت که داشتن یک فضای شخصی چقدر مهم است. اتاقی با میزهای مطالعه مجزا برای بچه ها محیطی مثبت و بدون حواس پرتی را برای فرزند جوان شما فراهم می کند و به آن ها کمک می کند تا سرگرمی ها و علایق خود را آزمایش کرده و کشف کنند.

جدا کردن اتاق کودک از والدین

سن جدا شدن کودک از مادر

مطالعات در این زمینه نشان داده است نوزادانی که اتاق‌های جداگانه داشتند بیش تر از کودکانی که کنار والدین خود بودند می‌خوابیدند.

در حالی که سن مناسب و مشخصی برای انتقال کودک به اتاق خودش وجود ندارد، توصیه مشاوران این است که حداقل تا شش ماهگی صبر کنید، به یاد داشته باشید که شما کودک خود را بهتر از هرکسی می شناسید و اگر هنوز به نظر شما زمان آن نرسیده است که او را جدا کنید، بهتر است که صبر کنید تا زمانی که احساس آمادگی کنید. هیچ سن مناسبی برای انجام این کار وجود ندارد.

مراحل جدا کردن اتاق خواب کودک

۱. یک روال ثابت قبل از خواب ایجاد کنید.

ثابت ماندن روال قبل از خواب به کودکتان کمک می‌کند تا ساختار و برنامه ای برای خوابیدن ایجاد کند. به طور مثال همیشه پیش از خواب برای کودک خود قصه بخوانید.

۲. اگر کودک شما عادت دارد که قبل از خوابیدن غذا بخورد، حتما در طول روز به برنامه غذایی او فکر کنید و پیش از هرچیزی برای او غذای مناسب و کافی را فراهم کنید.

۳. کودک خود را با اتاق خوابش آشنا کنید.

آشنایی با اتاق جدید باعث اطمینان خاطر می شود، بنابراین کودک خود را به فضای جدید عادت دهید به طور مثال ساعت هایی را در اتاق با یکدیگر بازی کنید یا در مورد آن صحبت کنید تا کودک به آن عادت کند.

۴. فضا را برای خواب آماده کنید.

حتما اتاق را در دمای بین ۶۸ تا ۷۲ درجه فارنهایت تنظیم کنید تا اتاق زیادی سرد یا گرم نباشد. اگر محله شما پر سر و صدا است سعی کنید آن را کاهش دهید به طور مثال از پنجره دوجداره استفاده کرده و اتاق را تاریک کنید (برای مثال با کشیدن پرده).

۵. همه چیز را به یکباره تغییر ندهید.

تخت قدیمی کودک را به اتاق جدید ببرید تا با دیدن او کمی آرام شود سپس به مرور می توانید تخت جدیدی تهیه کنید ولی حتما صبر کنید تا به اتاق عادت کند.

۶.با آنها همراهی کنید.

سعی کنید چند شب را با فرزند خود در اتاق جدید بخوابید. می توانید چند شب اول را کنار تخت او بنیشینید تا به خواب برود سپس به مرور کنار در بروید و  خارج بشوید تا کودک به مرور نبود شما را درک کند.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: How to move your child to a separate room

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟ همان گونه که باید روش درست غذا خوردن و راه رفتن به کودکان آموزش داده شود، روش دستشویی کردن نیز باید به آن ها یاد داده شود. سن مناسب برای آموزش دستشویی رفتن به کودکان بین ۲ تا ۴ سالگی است. یادگیری دستشویی رفتن نقطه عطفی در تکامل و رشد کودک است و زمانی رخ می دهد که مهارت های جدید فیزیکی، کلامی و حتی اعتماد به نفس در آن ها به سرعت در حال پیشرفت است.

از آنجا که ایستاده ادرارکردن، عوارض زیادی برای کودک دارد، والدین باید به آن ها نشسته ادرار کردن را بیاموزند و آن ها به آن تشویق کنند. در این بخش از مقاله به بررسی عوارض ایستاده ادرار کردن و روش هایی برای ترغیب کودک برای نشسته ادرار کردن خواهیم پرداخت.

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟

دلایل ایستاده ادرار کردن کودکان

یکی از مهم ترین دلایل ایستاده ادرار کرردن کودکان به ویژه کودکان پسر، آموزش اشتباه و غلط والدین است، زیرا این والدین تصور می کنند که ادرار کردن در این حالت راحت تر است و در نتیجه او را به ایستاده ادرار کردن عادت می دهند.

ترس از حفره سنگ توالت یکی از دیگر دلایلی است که باعث می شود که کودک از نشستن روی توالت اجتناب کند و ایستاده ادرار کند.

یکی دیگر از دلایل این کار، این است که قد کودک برای نشستن روی توالت فرنگی بیش از حد کوتاه است و او نمی تواند روی آن بنشیند و مجبور می شود ایستاده ادرار کند.

و دلیل دیگر انجام این کار، تقلید کودک از سایر اعضای خانواده و یا دوستانش است.

پیشنهاد مشاور: ۴ راز پرورش کودک با ادب که کسی به شما نمی گوید

عوارض ایستاده ادرار کردن در کودکان

ایستاده ادرار کردن عوارض مختلفی در کودکان ایجاد می کند که در زیر به آن ها اشاره خواهیم کرد:

  • عدم تخلیه کامل ادرار

فشار به بقیه اعضای داخلی شکم برای خروج کامل ادرار از مثانه، لازم است و چون در حالت ایستاده این فشار وجود ندارد در نتیجه ادرار به طور کامل از مثانه خارج نمی شود. ادرار کردن به صورت نشسته، باعث منقبض شدن ماهیچه های شکم شده و به تخلیه کامل ادرار کمک می کند.

  • ایجاد مشکلات انسدادی ادرار در بزرگسالی

همان طور که گفته شد ادرار در کودکی که به ایستاده ادرار کردن عادت کرده است، کاملا تخلیه نمی شود، همچنین خروج ادرار با سرعت بیشتری انجام می شود؛ در این حالت همیشه مقداری ادرار که حاوی املاح معدنی سنگ ساز، سمی و بلورهای اکسالات و غیره در مثانه کودک باقی می ماند و به مرور می تواند باعث ایجاد التهاب در مثانه، عفونت ادراری و یا سنگ مثانه در ا شود. مشکلات مثانه در سن رشد باعث افتادگی مثانه، پروستات و حتی عدم کنترل ادرار در بزرگسالی شود.

  • بهداشت ضعیف

چون پسر بچه ها جهت جریان ادرار خود را نمی توانند کنترل کنند، پس ایستاده ادرار کردن باعث می شود ادرار زیادی به اطراف پخش شود و این اتفاق یک تهدید بهداشتی می باشد.

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟

آموزش نشسته ادرار کردن به کودک

برای اینکه کودک خود را از ایستاده ادرار کردن منع کنید باید در سن پوشک گرفتن و آموزش دستشویی رفتن، به او نشسته ادرار کردن را بیاموزید، در ادامه راه کارهای موثر برای این آموزش را بیان می کنیم.

  • اگر کودک تان از بزرگی و حفره سنگ دستشویی می ترسد، می توانید از لگنی استفاده کنید که محافظ ادرار ندارند یا این محافظ قابل برداشتن است. این لگن کوچک به کودک شما کمک می کند که از بزرگی و حفره سنگ دستشویی نترسد.
  • اگر می خواهید به کودک خود یاد بدهید که روی توالت فرنگی بنشیند و ادرار کند اما قد او برای نشستن روی آن کوتاه است، باید از چهارپایه ای برای او تهیه کنید تا به بتواند به راحتی به ارتفاع توالت فرنگی برسد و روی آن بنشیند.
  • باید نحوه دستشویی رفتن و چگونگی استفاده از آن را چندین بار به کودک خود آموزش دهید.
  • به هیچ وجه نباید جلوی کودک خود ایستاده ادرار کنید، زیرا آن ها از والدین خود تقلید می کنند.
  • کودک را به نشسته ادرار کردن، تشویق نمایید و به تلاش او برای دستشویی رفتنش پاداش دهید.
  • شما نباید کودک را سرزنش کنید، فقط هر چند بار که لازم است روش درست ادرار کردن را به او یادآور شوید.
  • اگر کودک شما به نشسته ادرار کردن تمایلی ندارد، نباید او را به این کار مجبور کنید، فقط آموزش را چند هفته کنار بگذارید و دوباره شروع کنید.
  • اگر کودک شما می تواند معنی تنبیه کردن را درک کند، می توانید به ازای هر بار ایستاده ادرار کردن کودک، او را از یکی از فعالیت های خوشایندش محروم کنید.

پیشنهاد مشاور: کودکی با اعتماد به نفس بالا

اگر استفاده از روش های بالا جوابگو نبود، بهتر است از یک مشاور کودک راهنمایی بگیرید.

حکم شرعی ایستاده ادرار کردن

از نظر شرعی نیز ایستاده ادرار کردن مکروه است و احادیث زیادی از ائمه این کار را نهی کرده است. برخی از این احادیث را در زیر بیان می کنیم که به شما کمک می کند در این مورد تصمیم بهتری بگیرید.

چرا کودکان باید حتما نشسته دستشویی کنند؟

حضرت محمد(ص) در این زمینه فرموده اند:

الْبَوْلُ قَائِماً مِنْ غَیرِ عِلَّهٍ مِنَ الْجَفَاءِ وَ الِاسْتِنْجَاءُ بِالْیمِینِ مِنَ الْجَفَاء

ایستاده ادرار کردن بدون علت (وجود بیماری) از ستمگری بوده و تطهیر نمودن غائط با دست راست از ستمگری است.(لایحضره الفقیه، جلد ‏۱، صفحه ۲۷)

امام علی (ع) در این زمینه فرموده اند:

نَهَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَنْ یطَمِّحَ الرَّجُلُ بِبَوْلِهِ مِنَ السَّطْحِ فِی الْهَوَاءِ.

حضرت رسول (ص) حالت ایستاده ادرار کردن مرد در هواست را نهی کرده است.(الجعفریات (الأشعثیات)؛ ص۱۳)

نویسنده: “کودکانه”

مهارت های زندگی به کودکان

آموزش مهارت های زندگی به کودکان ( ۶ مهارت ضروری)

آموزش مهارت های زندگی به کودکان ( ۶ مهارت ضروری)

پس از تامین نیازهای اولیه کودکان بسیار اهمیت دارد تا آموزش مهارت زندگی صورت گیرد و مهارت های زندگی از اولویت های تربیتی می باشند، یکی از مهم ترین وظایف والدین تربیت فرزندان می باشد کودکانی که امروزه در محیط امن خانواده و تحت مراقبت والدین شان هستند به زودی وارد اجتماع می شوند و خانواده را تشکیل می دهند.

در این شرایط والدین الگوی فرزندان می باشد و تمامی رفتار و کارهایشان در ذهن کودک ثبت می شود و تاثیر بسیاری بر روی شخصیت فرد می گذارد در این شرایط والدین باید با مهارت های زندگی و آموزش های لازم آشنا شوند تا بتوانند به کودکان تربیت صحیحی را آموزش دهند، تربیت کودکان بسیار مهم می باشد و امری تخصصی و پیچیده می باشد، بنابراین بهتر است در مواقع حساس از مشاوره کودک کمک بگیرید تا اطلاعات کافی را در اختیار شما قرار دهند.

آموزش مهارت های زندگی به کودکان، یک کار ضروری

در آموزش مهارت ها، نقش مشاور متخصص به عنوان مکملی در کنار پدر و مادر می باشد و انسان گاهی اوقات به خاطر مشکلات زندگی اش در شرایطی قرار می گیرد که احساس شکست و ناامیدی می کند و به همین دلیل فکر می کند که سختی ها و مشکلات زندگی فراتر از آستانه تحمل او می باشد و او نمی تواند از پس این مشکلات برآید.

در بسیاری از اوقات به خاطر ارتباط با دیگران و رفتارهای برخی از افراد دچار استیصال می شوند و رفتارهای عجولانه و شتاب زده ای نشان می دهند تمامی این مشکلاتی که به وجود می آید به خاطر عدم اطلاعات و آگاهی آن ها و هم چنین ناپختگی و عدم آموزش مناسب مهارت های زندگی به کودکان می باشد.

فرزندان همیشه در  محیط خانواده باقی نمی مانند و دیر یا زود وارد اجتماع شده و با مشکلات ریز و درشتی رو به رو می شوند پس باید همان ابتدا مهارت های زندگی به فرزندان آموزش داده شود تا در آینده زندگی بهتری را برای خودشان بسازند، هم چنین یک مشاور با تجربه می تواند به شما کمک کند تا استعداد های کودک تان را کشف نمایید و بهتر با او ارتباط برقرار کنید.

مهارت های زندگی و آموزش آن ها به کودکان

برای این که کودکان در آینده زندگی بهتری داشته باشند باید روانشناسی کودک را در همه مراحل زندگی آن ها در نظر بگیریم، مهارت های زیادی وجود دارد که باید به کودکان آموزش داده شود که در ادامه این مقاله به توضیح برخی از آن ها می پردازیم.

  1. آموزش مهارت ارتباط و تعامل با دیگران به کودکان

بچه ها به زودی بزرگ می شوند و وارد اجتماع شده و کار می کنند، ازدواج می کنند و با مسائل مختلفی رو به رو می شوند آن ها در صورتی می توانند به طور دقیق با مسائل و مشکلات کنار بیایند که از قبل برای آن ها آماده شده باشند در صورتی که کودک با خواهر و برادر و دوستانش تعامل داشته باشد در این حالت به صورت تمرینی و موثر خودش را برای مقابله و رویارویی با مشکلات آماده می کند.

کودکان باید بیاموزند در عین این که به دیگران احترام می گذارند و خودشان را کنترل می کنند باید حق دیگران را بگیرند و نظرشان را به راحتی بیان کنند، به طور مثال از کودکان بخواهید یکدیگر را نقاشی کنند و زمانی که یکدیگر را ناراحت کردند و او را رنجاندند قسمتی از نقاشی را پاره کنند در این حالت به آن ها می فهمانید که رنجاندن دیگران چه تاثیر بدی بر آن ها می گذارد و کودک تاثیر این کار را به خوبی متوجه می شود.

مهارت های زندگی به کودکان

  1. مدیریت زمان در فرزندان

یکی از مهارت های مهم و اساسی در دوران بزرگسالی مدیریت زمان می باشد، کودک باید مدیریت زمان در زندگی را یاد بگیرد و با فعالیت هایی مفید و بیهوده آشنا شود، مثلا او باید متوجه شود اگر بیش از اندازه تلویزیون مشاهده کند تاثیر بدی بر روی او و زندگی اش خواهد گذاشت.

زمانی که کودک بزرگ شد باید ساعت مخصوص برای خود داشته باشد و بداند که برای بیدار شدن از خواب باید تقلا کند، شما باید کودکتان را تشویق کنید تا کارهای مدرسه شان را دقیق و در زمان مقرر انجام دهند، حتی آن ها می توانند کارهای روزانه شان را یادداشت نمایند تا برنامه درست و خوب برای انجام آن ها داشته باشند، در صورتی که کودک برای انجام به موقع کارهایتان دچار اضطراب و استرس شدیدی می شود در این موقعیت باید راهی را پیدا کنید تا آرامشش را حفظ نماید.

  1. آموزش مهارت های زندگی به کودکان، مدیریت مالی

باید به کودک تان اجازه دهید تا تصمیم های مالی کوچک را خودش بگیرد، بچه ها با اشتباه کردن در موقعیت های کنترل شده، چیزهای زیادی را یاد می گیرند، شما باید برای کودک تان شرایط و مقررات خاصی را وضع نمایید تا بداند که چطور پولش را خرج نماید به طور مثال اگر ماهانه به او پول می دهید باید بداند که تا یک ماه آینده خبری از پول نیست و او باید پولش را مدیریت کند و برای نیازهای مختلف تقسیم بندی نماید و بتواند بخشی از آن را پس انداز کند، به این طریق آن ها یاد می گیرند که باید در قبال پولی که دریافت می کنند مسئولیت پذیر باشند و به طور صحیح آن ها را خرج کنند. با این کار کودک علاوه بر مدیریت پول، مسئولیت پذیری را نیز یاد می گیرد.

  1. مهارت های زندگی رعایت نظم

معمولا بچه ها برای بازی کردن انبوهی از وسایل بازی و خرده ریز برای خودشان دارند، والدین باید دسته بندی  و مرتب کردن وسایل آن ها را به خودشان بسپارند و کودک شان را تشویق کنند تا وسایل قدیمی را به دیگران ببخشد، شما می توانید برای آن که بچه ها نظم را یاد بگیرند صندوق های فانتزی و جذابی برای آن ها بخرید تا آن ها به مرتب کردن وسایلشان تشویق شوند.

  1. مهارت های خانه داری در زندگی

انسان هر شغلی که داشته باشد باید مهارت خانه داری را بیاموزد و بتواند کارهای خود و خانه اش را انجام دهد، می توانید در انجام کارهای کوچک مثل جدا کردن کاهو ها و چیدن نان ها از کودک تان کمک بگیرید و یا از او بخواهید لباس هایش را در ماشین لباس شویی قرار دهد هم چنین در هنگام خرید کردن کودکتان را با خود ببرید و او را با مواد غذایی و ملاحظات اقتصادی آشنا نمایید ، در صورتی که کودک تان به تدریج با کارهای خانه آشنا شوند در بزرگسالی می توانند به خوبی از عهده کارهای شخصی خانه شان بربیایند و به درستی آن ها را انجام دهند.

  1. آموزش مهارت های زندگی به کودکان، مهارت تصمیم گیری

یکی از مهم ترین مهارت های لازم برای زندگی، مهارت تصمیم گیری می باشد شما باید از فرزندتان بخواهید تا  اهداف خود را برای آینده بنویسد و در مورد کارهایی که باعث می شود تا او به اهدافش برسد صحبت کنید، هم چنین به او بیاموزید که برای رسیدن به اهدافش باید به شواهد و مدارک تکیه کند و به صورت صحیح و با اطمینان تصمیم بگیرد، و در صورتی که کودکتان تصمیمی را گرفت او را با معایب و مزایای تصمیم آشنا کنید و در انتها تصمیم نهایی را به عهده خودش بگذارید، هر چه قدر کودک شما بتواند تصمیم های صحیح و بیشتری بگیرد در این حالت اعتماد به نفس او افزایش خواهد یافت.

کلام آخر

والدین باید به این نکته توجه کنند که آموزش مهارت های زندگی به کودکان باید در راستای تربیت آن ها باشد در واقع هدف از این مهارت ها این است که فرزند شما به بهداشت جسمی و روانی دست یابد و بتواند در این زمینه شخصیت رشد یافته ای داشته باشد، در صورتی که کودک مهارت های مختلفی را در زندگی کسب کند می تواند در آینده و بزرگسالی شخصیتی موفق تر داشته باشد .

در این خصوص شاید کودکان در یادگیری مهارت ها با مشکلاتی رو به رو شوند و والدین نتواند به درستی مهارت ها را به آن ها آموزش دهند در این شرایط باید از مشاور کودک استفاده کنید تا به شما کمک کند آموزش های لازم را به کودک تان بدهید، مرکز ستاره ایرانیان به صورت تلفنی و حضوری آماده خدمت رسانی به شما می باشد تا برای حل مشکلات و مسائل راهکارهای صحیح در اختیار شما قرار دهد.

نویسنده: “کودکانهسایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’آموزش کودک’ cols=’2′ cats=’%d8%a2%d9%85%d9%88%d8%b2%d8%b4-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9′ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

آموزش صحبت کردن به کودکان

آموزش صحبت کردن به کودکان

آموزش صحبت کردن به کودکان

آموزش صحبت کردن در کنار اینکه یک فرایند معمول می باشد اما نیاز به یک سری آموزش ها نیز در این مسیر دارد فرآیندی است که از بدو تولد کودک و با تجربه استفاده از اصوات مختلف توسط کودک آغاز می ‎شود و به صورت مرحله ای رخ می دهد. معمولا تا ۲ سالگی، بیشتر کودکان واژگان زیادی آموخته و می ‎توانند کلمات را به منظور ابراز نیازهای خود بیان کنند .

آموزش صحبت کردن – از تولد تا ۳ ماهگی

در این مرحله کودک صدای شما را می ‎شنود و سعی در تکرار این اصوات دارد. شما می‎ توانید در انجام این کار به او کمک کنید :

در مرحله تولد تا سه ماهگی کودک هر گاه شاد است و می خندد، شروع به حرف زدن می کند. اصواتی شبیه غان غان را تلفظ می کند.

در این گام کودک با صدای گریه به شما می فهماند که گرسنه است یا خوابش می آید. حرف زدن نوزاد در این مرحله به این صورت است که برای هر درخواستی صدای گریه متفاوتی از خود در می آورد

راه حل های آموزش صحبت کردن به کودکان

با راه حل های زیر می توانید به رشد زبانی بهتر کودک کمک کنید.

۱.برای کودک خود آواز بخوانید :

شنیدن صداهای اطراف از اهمیت زیادی برخوردار می باشد و ما می توانیم با آواز خواندن برای کودک حتی از قبل از تولد نقش زیادی در عادت دادن گوش او به شنیدن صداهای مختلف دارد زیرا او حتی در داخل شکم شما نیز صدای تان را می ‎شنود پس ایجاد ارتباط کلامی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد.

۲.با کودک خود و یا در حضور او با سایر افراد اطرافتان صحبت کنید

درست است که او معنی دقیق کلمات را درک نخواهد کرد اما با این حال شنیدن صدای شما و دیدن لبخندتان او را هیجان زده خواهد کرد و او همچنین از شنیدن و دیدن افراد دیگر نیز لذت خواهد برد. مشاهده هیجان و بیان احساسات یک مسیر ارتباطی می باشد که به کودک کمک می کند تا دنیای اطرافش را بهتر درک کند در کنار اینکه امنیت برای حرکت و رشد را به کودک می دهد.

۳.محیطی ساکت و آرام برای فرزند خود ایجاد کنید  در کنار محرک های شنیداری لازم

نوزادان به بازی کردن و ایجاد سر و صداهای مختلف در محیطی عاری از هرگونه سر و صدای تلویزیون، رادیو و یا ضبط نیازمند هستند و همیشه قرار نیست که محرک یک انسان در یک تعامل مستقیم باشد پس بهتر است که با آهنگ ها و برنامه های مناسب کودک به او کمک کنید تا اصوات مختلف را بشنود.

از ۳ تا ۶ ماهگی

 

در این دوره فرزند شما سعی در درک نحوه ارتباط های کلامی افراد با یکدیگر دارد و این تعامل برای او لذت بخش می باشد. شما با انجام این کارها می‎ توانید به او در صحبت کردن کمک کنید :

  • ارتباط چشمی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد، کودک خود را در فاصله نزدیک به خود نگه دارید تا بتواند به چشمان شما خیره شود .
  • با او همراه با لبخند حرف بزنید و دقت کنید که قرار نیست همیشه ما حضور داشته باشید اما زمان بودنتان ایجاد تعامل از اهمیت زیادی برخوردار می باشد مخصوصا برای مادرانی که شاغل هستند.

سر و صداهایی که فرزندتان از خود در می ‎آورد را تکرار کنید

در ماه چهارم

نوزاد کمی فراتر از غان غان کردن می رود.صدا ها و حروف را با فتحه یا ساکن به کار می برد.مثلا مداوم می گوید: مممممم یا ب ب ب.

در ماه پنجم

نوزاد حرف زدن را با بالا و پایین بردن صدایش قدرت می دهد. یعنی در حال گفتن ر گاهی آن را محکم تر از قبلی ها ادا می کند و این نشانه خوبی است.

در ماه ششم

اگر نوزاد تا شش ماهگی هیچ صدایی از خود در نیاورد باید با پزشک متخصص مشورت کنید.

  • در صورت تلاش او برای تکرار کلمات شما، کلمه مورد نظر را دو مرتبه تکرار کنید .

از ۶ تا ۹ ماهگی

کودک شما در این دوره سعی در ایجاد صداهای مختلف و بازی با اصوات گوناگون دارد و شروع اولیه رشد زبانی را از نظر تکلم شما مشاهده می کنید. برخی از این کلمات عبارتند از “بابا” یا “دادا”. کودک با شنیدن صدای شاد شما لبخند زده و با شنیدن صدای عصبانی، گریه می ‎کند و یا ناراضی به نظر خواهد رسید و هیجانات مختلف را نشان می دهد و از شما نیز می خواهد که هیجان نسبت به این کلمات واکنش نشان بدهید این رفتار باعث تقویت صحبت کردن می شود.

در این مرحله شما با انجام این کار ها می‎ توانید به فرزند خود در درک بهتر کلمات کمک کنید (حتی اگر هنوز نتواند آن ها را به زبان بیاورد):

  • به او کمک کنید تا دست خود را به همراه موسیقی نواخته شده، روی صفحه حرکت دهد و یا استفاده از بازی های که صدا تولید می کند می تواند کمک کننده باشد
  • به فرزندتان اسباب بازی بدهید و چیزی در مورد آن به او بگویید یعنی توضیح بدهید که چه کار می تواند کند و اجازه بدهید آن را تجربه کند .
  • او را مقابل آینه قرار دهید و از او بپرسید “این کیه؟” ؛ سپس نام او را تکرار کنید او می تواند خودش را بشناسد سعی کنید که در آرامش و لبخند با تصویر او برخورد کنید در کنار اینکه می توانید از بازی هایی که تولید صدا می کند در مقابل آینه استفاده کنید .
  • از فرزند خود سوال بپرسید. برای مثال از او بپرسید ” گربه کجاست ؟”؛ اگر واکنشی نشان نداد، به او نشان دهید که گربه عروسکی او کجاست و یا واقعی او به مرور می تواند اسم اشیاء، حیوانات، انسان ها را حتی اگر نتواند بیان کند درک کند.

از ۹ تا ۱۲ ماهگی

 

کودک شما در این دوره شروع به درک کلمات ساده خواهد کرد . اگر در حین انجام کاری به او بگویید “نه نه”، متوقف شده و به شما خیره خواهد شد . اگر کسی از او بپرسد “بابا کجاست ؟”، او به دنبال بابا خواهد گشت . او با اشاره و زبان بدن خود سعی در انتقال پیامی به شما خواهد داشت .

برای مثال وقتی به شما نگاه می‎ کند و دستان خود را بالا می ‎برد ، سعی در انتقال این پیام که می ‎خواهد بغلش کنید به شما خواهد داشت. شما می ‎توانید با تکان دادن دست خود به او بیاموزید که چگونه با شما خداحافظی کند به مرور زبان بدن را در کنار زبتن گفتاری یاد می گیرد و این مسیر تعاملی را بهتر می کند اما دقت کنید که زبان بدن نباید جایگزین زبان کلامی شود .

در این سن که در حدود همان یک سالگی کودک است، کودکتان ممکن است بالاخره اولین کلمه‌اش را به زبان ‌آورد را واضح تر به زبان بیاورد. او احتمالاً یک یا چند واژه دیگر را هم آن‌قدر خوب می‌داند که بتواند از آنها استفاده کند.

اما دقت کنید که این زمان ها نسبی هست و ممکن است مقداری براساس شرایط کودکان جابه جا شود

از ۱۲ تا ۱۵ ماهگی


نوزادان در این دوره شروع به استفاده از کلمات می‎ کنند. آن ها صحبت کردن را با استفاده کلمات ساده ای مانند “بابا” و یا “دَدَ” برای رفتن به گردش، آغاز می ‎کنند. در این دوره بیشتر بچه ها توانایی استفاده از ۱ یا ۲ کلمه را دارند و بیش از ۲۵ کلمه را درک می ‎کنند .دقت کنید که درک کلمات از اهمیت زیادی برخوردار می باشد در کنار اینکه نیاز است که شنوایید او نیز چک شود چون اگر مشکلی در شنوایی وجود داشته باشد اما نمی تواند در این مسیر خوب پیش برود.

آموزش صحبت کردن به کودکان

برای مثال اگر از او اسباب بازی خاصی که آن را می شناسد بخواهید، برای شما خواهد آورد. او می‎ تواند بدون استفاده از کلمات و تنها با استفاده از دستان خود و ادای برخی اصوات، چیزی از شما بخواهد. شما با انجام کارهای زیر می ‎توانید به او در بیان کلماتی که توانایی تلفظ آن ها را ندارد کمک کنید :

  1. در مورد اشیائی که از آن ها استفاده می ‎کنید با کودک خود صحبت کنید و به او فرصت دهید تا نام آن ها را تکرار کند .در این مسیر بازی هایی چون گذاشتن اشیاء مشابه کنار هم از و یا اینکه کلمه ای را بگوید مثلا بگوید گربه ها و یا خرگوش ها و پیدا کردن آنها می تواند هم دقت را بیشتر کند و هم درک او را از کلمات افزایش بدهد.
  2. از کودک خود درباره اشکال موجود در نقاشی های کتاب داستان سوال کنید و به او فرصت دهید تا نام آن را بگوید مثلا بپرسید به نظرت خرسی کجای تصویر هست، بابایی داره چیکار میکنه، به نظر می یاد خرگوش گرسنس و غیره
  3. وقتی کودکتان موفق به بردن نام اشیا می ‎شود به او لبخند بزنید و برایش دست بزنید. چیزی درباره آن شیء به کودکتان بگویید. برای مثال ” اون خرگوش رو ببین ! چقدر بزرگه ! دمشو نگاه کن “هیجان داشته باشید این هیجان کمک میکند تا او تشویق به انجام و تکرار شود.
  4. در مورد چیز هایی که فرزندتان علاقه بیشتری به آن ها نشان می ‎دهد با او صحبت کنید. به او فرصت دهید تا کلمات شما را تکرار کند دائم در حال غلط گرفتن نباشید تا اعتماد به نفس او کم نشود در کنار اینکه خودتان کلمات را به درستی بیان کنید.
  5. در مورد کارهای روزمره خود با او صحبت کنید . برای مثال “دوست داری کدوم لباستو بپوشی ؟”، “آب یا شیر می ‎خوری ؟” دوست داری باهم بریم پارک و غیره
  6. در مورد کلمه هایی که کودکتان از آن ها استفاده می ‎کند، صحبت کنید. برای مثال وقتی می گوید عروسک، شما بگویید ” اون عروسک بزرگ و قرمز مال توئه “
  7. عروسک ها و اسباب بازی های مورد علاقه کودکتان را در مکالمه هایتان دخیل کنید. برای مثال بگویید ” دوست داره با ما بازی کنه. به نظرت بلده برامون غذا درست کنه، اسمشو دوست داری چی بزاریم و غیره

از ۱۵ تا ۱۸ ماهگی

خب حالا کودک شما در این دوره از حرکات پیچیده تری برای ایجاد ارتباط با شما استفاده خواهد کرد و به تلاش خود در ساخت واژگان بیشتر ادامه خواهد داد و روز به روز ممکن است شما کلمات جدیدتری را از او بشنوید. او ممکن است دست شما را بگیرد، با شما به سمت قفسه عروسک ها برود و به یک عروسک خاصی اشاره کند تا با یکدیگر با آن بازی کنید. .شما با انجام کارهای زیر می ‎توانید به فرزندتان در برقراری ارتباط با خودتان کمک کنید :

  • وقت آن شده که او اعضای بدنش را بشناسد می توانید به آنها اشاره کنید با بازی و یا شعر و بعد بدون سرزنش غلط یا درست بیان کردن به او بگویید “چشمتو به من نشون بده “؛ سپس به چشم خود اشاره کنید. این کار را در مورد انگشتان دست، پا، چشم، زانو و غیره نیز انجام دهید .
  • یکی از اسباب بازی های کودکتان را پنهان کرده و از بخواهید که آن را پیدا کند . به او در انجام این کار کمک کنید و در این لذت شریک شوید .بازی های پیدا و پنهان جز بازی های جذاب این سن می باشد.
  • وقتی کودکتان به شما چیزی داد، در رابطه با آن با او صحبت کنید، مثلا اگر به شما کتابی داد از او تشکر کنید و عکس های آن را به او نشان دهید  و سعی کنید که در مورد آنها باهم داستان بسازید و یا براساس تصویرها داستان بیان کنید.

کودک حالا واژه‌نامه‌ای متشکل از ۱۰ تا ۲۰ لغت دارد که شامل اسم‌ها مثل «مامان»، فعل‌ها مثل «خوردن» و صفت‌ها مثل «سرد» است. همچنین امکان دارد کودکتان از عبارات و جمله‌‌هایی معمولی برای درخواست کردن آب یا غذا استفاده کند.

از ۱۸ ماهگی تا ۲ سالگی


کودک شما در این دوره قادر به دنبال کردن دستورالعمل ها بوده و می ‎تواند کلمات را در کنار هم قرار دهد مانند “اسب برو” یا “شیر بده” . او همچنین در این دوره شروع به انجام بازی هایی می‎ کند که باعث توسعه زبان گفتار او می ‎شوند. با انجام کارهای زیر می ‎توانید به تقویت مهارت های ارتباطی کودک خود کمک کنید:

  • از فرزند خود کمک بخواهید. برای مثال از او بخواهید که لیوانش را روی میز بگذارد یا کیفش را نزد شما بیاورد .
  • برای فرزند خود شعر بخوانید و از او بخواهید که آنچه که در محیط اطراف خود می ‎بیند را برای شما نام ببرد جملات را درست بیان کنید.
  • کودک خود را تشویق کنید تا در مورد اسباب بازی های خود با سایر هم سن و سالانش صحبت کرده و ارتباط برقرار کند. تشویق به اینکه بگوید شکل های کتابش در حال چه کاری هستند کمک زیادی می کند.
  • با فرزند خود عروسک بازی کنید ، برای عروسک هایش غذا درست کنید و تلفنی حرف بزنید یا سایر عروسک ها را به مهمانی دعوت کنید .بازی های معمول با تعامل و همراهی او با همسالانش می تواند کمک زیادی به رشد او کند.

از ۲ تا ۳ سالگی

 

مهارت های ارتباطی کودکتان از ۲ تا ۳ سالگی با تقویت لب های او توسعه پیدا خواهد کرد و او می‎ تواند کلمات بیشتری را برای ایجاد جملات ساده در کنار هم قرار دهد. برای مثال او می‎ تواند بگوید “مامان خداحافظ” .

او همچنین در این دوره قادر به پاسخگویی به سوالات ساده مانند “خرست کجاست ؟” نیز می ‎باشد. تا ۳۶ ماه آینده فرزندتان توانایی پاسخگویی به برخی سوالات پیچیده تر مانند “وقتی تشنه ای چه کاری انجام می ‎دی ؟” را کسب خواهد کرد. او در این دوره بازی های خیالی بیشتری انجام می دهد، مانند رفتن به محل کار، تعمیر ماشین اسباب بازی و مراقبت از عروسک ها.

در این سن‌ها کودک می‌تواند درباره چیزی در محیط یعنی چیزی که تازه اتفاق افتاده است گفت‌وگوی ساده‌ای انجام دهد و اغلب سؤالات ساده‌ای می‌پرسد. از عبارات سه کلمه‌ای به جملات شش کلمه‌ای می‌رسد و واژه‌نامه او به ۲۰۰ تا ۳۰۰ کلمه خواهد رسید که شامل فعل‌های زیادی است. او از فعل‌های گذشته استفاده می‌کند و کلمات را جمع می‌بندد، همچنین ضمایر را درست استفاده می‌کند.

به یاد داشته باشید اگر کودک دو یا سه ساله شما به جای پاسخ به سؤالات تان گاهی سؤالات شما را به عنوان بخشی از جواب تکرار می‌کند جای نگرانی نیست، اما اگر همیشه سؤال شما را تکرار می‌کند، بهتر است با پزشکش مشورت کنید، زیرا این موضوع می‌تواند نشانه اولیه‌ تأخیر در رشد اجتماعی یا زبانی باشد مگر اینکه این تکرار ادامه یابد و ریتمیک باشد که در این صورت بهتر است بررسی انجام شود مثلا کودکی که به صورت مکرر بیان می کند من، من، من، من و یا هر کلمه دیگری

رشد زبانی کودکان و آموزش صحبت کردن به آن ها

شما در این دوره با انجام کارهای زیر، قادر به کمک به فرزندان در ساخت جملات پیچیده تر و کارهای مهم تر خواهید بود و آمادگی زیادی از نظر رشدی برای جمله بندی و درک کلمات بیشتر دارد در کنار اینکه ممکن است مشاهده کنید کلمانی که بزرگسالان می گویند حتی نادرست را تکرار می کند پس نیاز است مراقب صحبت های خودمان هم باشیم:

  1. به فرزندتان نام و نام خانوادگی اش را بیاموزید او دیگر می تواند خودش را جز خانواده بزرگتری بداند و بهتر بشناسد.
  2. در رابطه با تعداد، اندازه و شکل اشیاء مختلف از او سوال کنید و با بازی هایی چون وزن کردن این مسیر را طی کنید مثلا دو شی را انتخاب کنید و به او بیان کنید به نظرش کدوم یکی سنگین تره و غیره
  3. از فرزند خود سوالاتی بپرسید که جواب آن ها “آره” و یا “نه” نباشد . برای مثال بگویید ” وای چقدر سگ اینجاست ! چندتا سگ اینجاست ؟ اونا دارن کجا می ‎رن ؟” سپس صبر کنید و منتظر شنیدن جواب او باشید. در صورت لزوم می ‎توانید بگویید “من ۵ تا سگ می ‎بینم. به نظرت اونا می ‎خوان برن پارک یا مغازه ؟” او را سرزنش نکنید او قرار نیست همه چیز را بداند پس صبور باشید.
  4. از فرزندتان بخواهید تا داستان کتاب برایتان تعریف کند. از او بپرسید “چه اتفاقی برای او ۳ تا خرس کوچولو افتاد ؟” خواندن کتاب به توسعه زبان گفتار کودکتان کمک خواهد کرد. او را به کتابخانه ببرید و به سلیقه خودش برایش کتاب بخرید. او از انجام این کار با شما لذت خواهد برد .دقت کنید که به دلیل تمایل به تسلطی که دارند ممکن است بارها یک داستان را از شما بخواهند که بخوانید و یا خودش تعریف کند پس به این موضوع احترام بگذارید و نگران نباشید این کار باعث می شود اعتماد به نفس داشته باشد و لذت ببرد .
  5. فراموش نکنید که فرزندتان هنوز به محیطی آرام نیازمند است که این موضوع فقط مختص زمان خواب او نیست. تلویزیون و رادیو را خاموش کنید و بگذارید کودکتان از بازی کردن، آواز خواندن و صحبت کردن با شما در محیطی آرام لذت ببرد به او فرصت آرامش بدهید دقت کنید که قرار نیست او دائم در حال آموزش و یادگیری باشد. ایجاد یک محیط مناسب و شناخت شرایط سنی در این مسیر کافی می باشد.

نویسنده: “کودکانهسایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’آموزش کودک’ cols=’2′ cats=’%d8%a2%d9%85%d9%88%d8%b2%d8%b4-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9′ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

آموزش توالت رفتن به کودک

آموزش توالت رفتن به کودک

آموزش توالت رفتن به کودک و چگونه کودک را به دستشویی رفتن عادت دهیم – زمان مطالعه ۴ دقیقه است.

راهبردهایی برای آموزش به کودک

بر اساس گزارش آکادمی کودک آمریکا (۱۹۹۹)، آمادگی برای توالت رفتن در کودکان برای هر کس منحصر به فرد است، اما به صورت کلی در حدود ۱۸ تا ۳۰ ماهگی روی می دهد.

بسیاری از والدین در گرفتن پوشک از کودکان بسیار عجله دارند، اما این انتقال از پوشک به شورت های بزرگسالی چندان هم راحت نیست. برخی از نشانه های آمادگی توالت رفتن به شرح زیر هستند:

  • کودک وسایل را در جایی که باید می گذارد.
  • استقلال خود را با نه گفتن نشان می دهد.
  • علاقه خود را به توالت رفتن به تنهایی نشان می دهد ( مثلا شما را تا دستشویی دنبال می کند تا ببیند چه می کنید)
  • کودک می تواند راه برود و برای نشستن آماده است.
  • کودک می تواند نشان دهد که ادرار یا مدفوع او دارد می آید یا آمده است.

آموزش توالت رفتن به کودک

کودک می تواند لباس خود را دربیاورد یا بپوشد.

اگر کودک شما به این نقاط عطف دست یافته است، احتمالا زمان آن رسیده که آموزش توالت رفتن را شروع کنید.

در این مقاله برخی نکات آورده شده اند تا بتوانید در این کار موفق شوید.

از آنجایی که این راهنمایی ها کلی هستند، اگر به نظرتان اینها مفید نیستند، به یاد داشته باشید که هیچ کودکی شبیه دیگری نیست، و شاید نیاز باشد که با متخصص کودک و روانشناسی مشورت کنید که برای این مسئله آموزش دیده است.

از مقایسه کردن کودک با دیگر کودکان خودداری کنید

آموزش توالت رفتن از لحاظ رشدی متفاوت است.

  1. سعی کنید استانداردهای دوستان خود و یا دیگر فرزندانتان را برای کودک فعلی در نظر نگیرید.
  2. نقاط عطف رشدی در تعیین سن دقیق توالت رفتن مستقل کودک خیلی دقیق نیستند.
  3. اگر در سنین بالای ۴ یا ۵ برای توالت رفتن مستقل کودک نگران هستید، با متخصص کودک خود صحبت کنید.
  4. بهتر است که تعدادی از دلایل را در مورد این قضیه لیست کنید.
  5. هم چنین سعی کنید مطمئن شوید که دلایل پزشکی پشت این قضیه نباشد و معاینه و  چکآپ لازم را انجام دهید.

پوشک‌ها را کنار بگذارید.

اولین قدم در توالت رفتن موفق اینست که کودک را وادار کنید لباس زیر بزرگسالان را بپوشد.

اگر می خواهید توالت رفتن را به کودک بیاموزید، آماده باشید که کودک بدون پوشک در خانه باشد (حداقل در ساعات روز).

به منظور اینکه کودک بتواند از خشک یا خیس بودن پوشک خود آگاه شود، باید قادر به احساس کردن رطوبت روی پوستش باشد.

پوشک مانع این احساس می شد زیرا رطوبت را جذب می کند.

زمان بندی مهم است

در فرآیند آموزش توالت رفتن به کودک مهم است که دریابید چه زمانهایی معمولا کودک دفع دارد (به توالت می رود).

الگوی طبیعی دستشویی کردن کودک را زیر نظر بگیرید و یک زمانبندی منظم و روزانه را تهیه کنید.

برای مثال، برخی کودکان معمولا صبحها که بیدار می شوند و یا بعد از وعده های غذایی گرایش به توالت رفتن دارند.

یک برنامه زمان بندی شده را تهیه کنید تا کودک را عادت دهید به طور منظم توالت برود.

آموزش توالت رفتن به کودک توالت فرنگی

مثبت باشید و از نظرات مثبت بپرهیزید.

هیچ کس یک رئیس منفی را دوست ندارد! هنگامی که کودک خود را خیس می کند از غر زدن و استفاده از کلمات خشن به کودک خود بپرهیزید.

اکثر کودکان بصورت ارادی و خودخواسته خود را خیس نمی کنند.

کودک را تشویق کنید که برای خشک نگه داشتن خود نهایت تلاشش را بکند.

استفاده از پاداش نیز برای نگه داشتن خود و استفاده از توالت می تواند مفید باشد.

آموزش توالت رفتن را سرگرم کننده کنید.

روش های زیادی وجود دارند که آموزش توالت رفتن سرگرم کننده به نظر برسد.

اول از همه، پاداش دادن به کودک برای خشک ماندن و استفاده از توالت مناسب است. پاداش دهی می تواند مادی باشد.

مثل شکلات یا برچسب دادن، یا اینکه تشویق کلامی باشد مثل من بهت افتخار می کنم، تو از پسش برمیای و … دوم اینکه، می توانید با رنگ آمیزی یا تغییر دکور توالت، محیز بهتری ایجاد کنید تا کودک از توالت رفتن نترسد.

روش دیگر اینست که هنگامی که کودک بر روی توالت نشسته است با او آواز بخوانید، موسیقی بگذارید یا کتاب مورد علاقه اش را بخوانید.

با این روش ها می توانید پاسخ چگونه کودک را به دستشویی رفتن عادت دهیم را دریافت کنید.

آموزش توالت رفتن سرگرم کننده برای کودک

آموزش توالت رفتن به کودک به صورت تصویری

تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 1

۱- پسر ۱-۲ ساله خود را با پیراهن بلند بپوشانید تا رانهای او را بپوشاند. با این روش هوا گردش می یابد تا به او اجازه دهد قسمت های خصوصی خود را احساس کند. همچنین باعث می شود او بخواهد ادرار کند برایش راحتر باشد.

که در آموزش توالت رفتن به کودک بسیار مهم است.

تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 2

۲ یک سطل نیم پر آب را در دستشویی قرار دهید.

تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 3
۳ مقداری غلات را در توالت ریخته و از کودک بخواهید تا با ریختن آب روی آن  یا بهتر است با یک آب پاش این کار صورت گیرد.
تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 4
۴ از سرویس بیرون بیایید و مجدد با کودک به آنجا بروید و آب سطل را روی مواد داخل توالت (غلات) ریخته و به او یادبدهید که از سیفن یا این روش برای شستشو استفاده کند.
اجازه دهید کودک نوپای شما تماشای غلات را کاهش دهد.
تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 5
۵ سطل نیمی از آب آن را پر کنید و مقداری غلات را داخل آن بریزید.
پیراهن پسرش را بلند کنید و به او بگویید که غلات را غرق کنید.
او احتمالاً فوراً آن را دریافت می کند و وقتی غلات را غرق می کند، لذت می برد.
تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 6
۶ به او کمک کنید تا سطل را داخل توالت ریخته و مجدداً به او اجازه دهید پایین رفتن آن را تماشا کند.

این برای یک کودک نو پا کوچک بسیار جالب است.

تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 7
۷ سطل پر آب را هر دفعه پر کرده و  ۱/۲ فنجان غلات را برای دستشویی در توالت قرار دهید.
تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 8

آموزش توالت رفتن به کودک

۸ به فرزندتان اجازه دهید هر روز چند ساعت با پیراهن بلند لخت به آنجا برود.

هر نیم ساعت او را داخل دستشویی کنید تا ببینید آیا او نیاز به استفاده دارد یا خیر.
هر بار که او این کار را انجام دهد – که به احتمال زیاد از انجام آن خوشحال می شود و در صورت توالت به او پاداش می دهید.

اگر او در حین انجام دچار مشکل شد و یا آب را ریخت – هرگز او را نترسید – فقط بگویید: “اوه اوه باید با دقت تر بازی کنی”

تصویری با عنوان ایجاد آموزش سرگرم کننده توالت برای پسر شما مرحله 9

۹ پس از هر دفعه قبل از ادرار، نوشیدنی تهیه کنید.

به پسرت چیزی بدهید که بنوشید، از این طریق فرصتی خواهید داشت که قبل از اینکه مجدداً ادرار کند، او را تماشا کنید.
اگر متوجه شدید او در حال لمس کردن خود است.
 او را به دستشویی ببرید.
تا چند وقت باید نظارت کنید و برخی اوقات همسراهش باشید.
تصویری با عنوان سرگرمی آموزش توالت را برای پسر خود قدم 10

آموزش توالت رفتن به کودک

۱۰ این روند را برای او تجربه مثبتی بسازید و به زودی او به راحتی به دستشویی می رود.

مطالب مرتبط برای شما:

نکات زیر می توانند در روند آموزش توالت رفتن به کودک شما موثر باشند: ۱. به کودکتان فرصت دهید: برای آنکه کودک توالت‌رفتن را بیاموزد ابتدا باید مغز او تکامل یابد و سیستم عصبی مرکزی بتواند مثانه او را کنترل کند. وقتی هنوز مغز کامل نیست، کودک بدون اختیار ادرار می‌کند یعنی مثانه یا روده‌ها به محض پرشدن، خالی می‌شوند. تقریبا در تمام کودکان از ۲۸ ماهگی به بعد، مغز تکامل پیدا می‌کند و می‌توانند ادرارشان را کنترل کنند.

کار-درمانی-نوزادان-و-کودکان

کاردرمانی کودکان| آینده کودک خود را تضمین کنید

کاردرمانی کودکان به عنوان تاثیرگذارترین روش توانبخشی برای نوزادان و کودکان مطرح است، که در درمان بسیاری از اختلالات نقش مستقیم و درخشانی دارد.

 این علم عبارت است از هنر استفاده از فعالیت های هدفمند درمانی، در جهت مشغول ساختن ذهن، روان و جسم کودک، به منظور کاهش اثرات مشکل، افزایش توانمندی فردی و رشد استقلال.

چه در مواردی که کودک دارایی نوعی از نقص مادرزادی است و چه در مواردی که آسیبی در حین تولد ایجاد شده باشد، کاردرمانی به منظور رفع نواقص ایجاد شده و یا ژنتیکی تجویز می شود.

  از آنجایی که نیاز هر نوزاد به درمان بر اساس ناتوانی و اختلالات موجود، متفاوت است کاردرمانی برای هر نوزاد نیز به نحوی منحصر به خود او انجام می شود.

نوع این تمرینات تاحد زیادی بستگی به سن نوزاد و نوع مشکل دارد و رایج ترین تمرینات کاردرمانی قابل استفاده برای کودکان عبارتند از :

  • تمرینات تعادلی و انعطافی
  • تمرین با توپ با هدف بهبود سینه خیز رفتن و تقویت توان عضلانی
  • ماساژ آرام
  • استفاده از کمپرس گرم و سرد روی مفاصل و عضلات


اختلالات رایج نوزادان و کودکان

از جمله اختلالات رایج نوزادان و کودکان که آن ها را نیازمند استفاده از خدمات کاردرمانی می کند.

می توان به فلج مغزی، اوتیسم، اسپینا بیفیدا یا همان شکاف مادرزادی مهره ها، ضربه های مغزی، اختلالات عصبی- عضلانی و کجی گردن یا  همان تورتیکولی اشاره کرد.

علاوه بر موارد فوق آسیب هایی مانند دررفتگی بخشی از بدن نوزاد در حین زایمان از طریق کاردرمانی قابل رفع است.

در ادامه به توضیح مختصری در مورد چیستی و چگونگی درمان این اختلالات از طریق کاردرمانی می پردازیم.

تورتیکولی:

یا همان کج گردنی به معنای پیچ خوردن گردن است.

این اختلال معمولا بخاطر قرار گرفتن نامناسب جنین در رحم یا بخاطر زایمان دشوار اتفاق می افتد.

لازم است بدانید تورتیکولی به میزانی که برای شما به عنوان مادر یا پدر آزاردهنده است برای نوزاد سخت نیست.

بیشتر نوزادان دردی از این بیماری حس نمی کنند و خوشبختانه این مشکل معمولاً با تغییر وضعیت یا نرمش های کششی در منزل کم کم رفع می شود.

اوتیسم یا درخودماندگی:

این اختلال به عنوان یکی از اختلالات نافذ رشدی است که هسته ی اصلی آن از طریق مشکل فرد در ارتباطات مشخص می شود.

باتوجه به اینکه تشخیص اوتیسم در سن قبل از ۳سالگی نیز امکان پذیر است.

، در صورت مداخله ی زودهنگام، تمرینات کاردرمانی با استفاده از متدهای مختلف قادر به بهبود وضعیت نوزاد یا کودک خواهند بود.

فلج مغزی در کاردرمانی کودکان

اگر در طول دوره ی رشدی کودک متوجه مشکلات غیر معمولی در نشستن، خزیدن، گردن گرفتن، جمع کردن اشیای ریز و حرکات کودک شوید.

لازم است برای بررسی دقیق تر مساله به متخصص اطفال مراجعه کنید.

تشخیص فلج مغزی یک فرآیند ساده نیست و در ماه های اول رشد نیاز به نظارت دقیق دارد.

مقایسۀ مهارت های حرکتی کودک با مراحل رشد تکاملی کودکان عادی به پزشکان کمک می کند تا بتواند وجود یا عدم وجود فلج مغزی را به درستی تشخیص دهد.

اگر چه در ۹ ماه اول تشخیص فلج مغزی مشکل است، اما آنچه مهم است مراجعه ی زودهنگام به منظور تشخیص مشکل است.

می توان گفت این کودکان دارای یک سن طلایی برای مداخله های توانبخشی هستند و اقدامات کاردرمانی و گفتاردرمانی به موقع می تواند در روند بهبودی آنها موثر باشد.

به عنوان مثال کاردرمانی می تواند به کاهش درد، سفتی عضلات و بهبود تحرک  عمومی و نشستن کودکان فلج مغزی کمک قابل توجهی کند.

کاردرمانی کودکان

مشکلات در گردن گیری

گردن گیری در کودکان یک مرحله تکاملی بسیار مهم است.

می توان گفت پایه و اساس کلیه ی مراحل تکاملی و رشدی کودک به گردن گیری به موقع او بستگی دارد .

تاخیر در این امر درصورت عدم توجه والدین می‌تواند به تاخیر جبران ناپذیری در مراحل بعدی همچون سینه خیز رفتن، نشستن چهاردست و پا رفتن، ایستادن و راه رفتن منجر شود.

باتوجه به حساسیت تمرینات کاردرمانی با هدف تقویت عضلات گردن نوزادان، پیشنهاد می شود تا قبل از مراجعه به کاردرمانگر از انجام تمرینات خودسرانه جدا اجتناب کنید.

تاخیر در نشستن:

در صورت تاخیر در کسب توانایی جهت نشستن، می توانید تمرین های ساده ای را در منزل انجام دهید.

به عنوان مثال کودک را به حالت نشسته روی یک زانوی خود قرار دهید و با حرکت دادن زانوی خود به طرفین، تعادل خود را به هم بزنید (کمر کودک را کنترل کنید).

در صورتی که کودک توانایی کمی در نشستن دارد و فقط مشکل تعادل در نشستن را دارد روی پاهای او در حالت نشسته چند کیسه شن کوچک قرار دهید تا به تعادلش کمک شود.

به عنوان تمرین ساده ی دیگری می توانید کودک را در گوشه یا کنج دیوار بنشانید و یا دو طرف ستون فقرات کودک را از بالا به پایین ماساژ دهید.

اگر چه انجام این تمرین ها می تواند مفید باشد اما بهتر است جهت تشخیص دقیق منشا مشکل به متخصص کاردرمانی مراجعه کنید.


کاردرمانی در منزل برای کودکان

اگر به دنبال تمرین هایی ساده و خوشایند به منظور کنترل سطح انرژی، افزایش توان جسمی، عضلانی و مفصلی فرزندتان هستید می توانید از موارد زیر استفاده کنید.

دقت کنید که میزان تند و یا کند انجام دادن این تمرین ها بستگی به هدف تان دارد.

اگر قصد دارید در ابتدای صبح و به منظور افزایش سطح انرژی کودک، تمرین کنید می توانید حرکات را به صورت تند انجام دهید.

اما اگر در تایم اوج انرژی کودک (عصر) هستید و می خواهید تا حدی او را آرام کنید اجرای کندتر حرکات کمک کننده است.

تمرین جارو برقی:

در حالیکه کودک به صورت طاق باز خوابیده، رو به روی او قرار بگیرید.

با او تماس چشمی برقرار کنید و بگویید آیا دوست دارد جارو برقی ای شود برای تمیز کردن اتاق؟

سپس در حالیکه کمی بالاتر از مچ پای او را با دو دست گرفته اید، پاها را در راستای بدن به آرامی به جلو عقب حرکت دهید.

به طوری که گویا کودک جارو برقی است که با آن در حال تمیز کردن محیط هستید.

بازی بولینگ:

در حالیکه کودک خوابیده، پاهایش را به درون شکمش جمع کنید. در همین زمان وظیفه ی شمارش را نیز به کودک بدهید.

یعنی بعد از هربار جمع کردن پاها، کودک یک عدد را می شمارد. بچه ها معمولا این بازی را دوست دارد و می توانند از طریق آن به آرامش عضلانی خوبی دست یابند.

زمان طلایی را از دست ندهید

بر اساس جدیدترین تحقیقات در حیطه ی بازتوانی و توانبخشی کودکان، مداخلات زودهنگام می تواند از طریق تاثیر بر سلول های مغزی در حال شکل گیری، عملکرد مغز را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد.

این بدین معناست که حتی در موارد حادی مانند اوتیسم و فلج مغزی، اگر مداخله ی به هنگام انجام شود، مساله تا حد زیادی قابل درمان است.

به عنوان مثال در مطالعه ای که در سال ۲۰۱۲ انجام شد، گروهی از کودکان اوتیسم در سنین پایین تحت درمان از طریق رویکرد ESDM به عنوان نوعی از مداخلات زودهنگام قرار گرفتند.

نتایج این پژوهش حاکی از رفع مشکلات این گروه، از بین رفتن علام اولیه اوتیسم و باقی ماندن دستاوردها در طول ۲ سال بود.

بر این اساس پیشنهاد می شود با مشاهده ی علایمی که حاکی از تاخیر حرکتی یا شناختی در رشد فرزندتان هستند، به متخصص کاردرمانی مراجعه کنید تا زمان طلایی درمان را از دست ندهید.

نویسنده : کودک و نوجوان

پسرم_برای_رفتن_به_دسشویی_مقاومت

پسرم برای رفتن به دستشویی مقاومت می کند

یکی از مشکلات شایع در طی مراحل مختلف آموزش توالت رفتن به کودکان، مقاومت آن ها در برابر دفع است.

این حالت که جزء اختلالات دفعی دوران کودکی محسوب می شود، ممکن است از حدود ۲ سالگی آغاز شود و حتی تا سنین دبستان نیز ادامه یابد.

لازم است بدانید هرچه مشکل در سنین پایین تری رخ دهد، درمان آن راحت تر است درحالیکه مشکلات دفعی در کودکان دوران دبستان نیاز به ریشه یابی مسایل روانی بیشتری از جمله اضطراب، خشم و مشکلات خانوداگی خواهند داشت.

دلیل مقاومت کودک چیست؟

داشتن کودکی که به صورت مداوم مدفوع خود را نگه می دارد، می تواند برای شما به عنوان والد بسیار نگران کننده باشد و حتی شما را سردرگم گند.

کودکان به دلایل مختلفی تصمیم می گیرند مدفوع خود را نگه دارند.

بر اساس رویکرد روانکاوی فروید، نگه داشتن مدفوع به دلیل داشتن حس مالکیت کودک نسبت به آن است و کودکان دارای این رفتار، در بزرگسالی نیز شخصیتی محتکر، نگه دارنده، صرفه جو و گاها خسیس خواهند داشت.

اما در رویکرد رفتاری اعتقاد بر این است که کودک مدفوعش را نگه می دارد، چون برای تخلیه ی آن آموزش صحیحی ندیده است.

بر اساس این دیدگاه ممکن است کودک از رفتن به دستشویی ترسیده باشد، ممکن است محیط دستشویی برایش ناخوشایند باشد.

یا از این طریق موفق به جلب توجه والدین حتی به صورت منفی (تهدید و عصبانیت و…) شده باشد.

در رویکرد سیستمی خانواده اعتقاد بر این است که احتمالا در خانواده ی کودک نگه دارنده ی مدفوع، ارتباطات به گونه ای پیش می رود که کودک دچار اضطراب، خشم و کمبود توجه است.

او از این طریق سعی می کند خشم خود را تخلیه کند، نظر دیگران را به خود جلب کند و به والدین نشان دهد که علی رغم کوچکی اش، می تواند در جنگ قدرت مخفیانه برنده باشد


بهترین راهکار حل مشکل چیست؟

تا به اینجا با مهم ترن دیدگاه های روانشناسانه ی مربوط به اختلالات دفعی کودک آشنا شدید.

اما از این نکته نیز غافل نشوید که ممکن است مشکلات کودک تان منشا عضوی یا بدنی نیز داشته باشند.

به عنوان مثال ممکن است استفاده از رژیم غذایی نامناسب و فاقد فیبر، منجر به ایجاد یبوست مزمن در او شده باشد.

در این حالت دیواره ی روده دچار اتساع شده و عصب های روده ای، حساسیت خود را در برابر احساس دفع از دست می دهند.

در ادامه ی این وضعیت، کودک با تاخیر بیشتری نیاز به دفع را احساس می کند و مشکل در چرخه ای بی پایان ادامه می یابد.

بنابراین در گام اول لازم است مشخص کنید که مشکلات فرزندتان ناشی از مساله ای عضوی، بدنی، تغذیه ای است یا منشا روانی دارد؟

در صورتی که منشا مساله، غیر روانی باشد، می توانید از طریق تغییر در عادات غذایی، اضافه کردن مواد حاوی فیبر و سوپ های ملین مشکل را رفع کنید.اما در صورتی که مشکل دارای منشا روانی است چه باید کرد؟


ساده ترین تکنیک های درمانی برای اختلالات دفعی با منشا روانی

در اینجا ساده ترین و کاربردی ترین روش های درمان بر اساس رویکرد رفتاری معرفی خواهند شد.

در آموزش های مربوط به توالت رفتن تجدید نظر کنید.

در صورتی که آموزش های شما توام با خشونت، ایجاد ترس، تنبیه و یا وسواس نسبت به پاگیزگی باشد، کودک می تواند در برابر رفتن به دستشویی مقاومت کند.

در اولین گام آموزش ها را مورد بازبینی قرار دهید.

علاوه بر رفتار خود، بررسی کنید که آیا کودک نحوه ی صحیح دفع را آموخته، محل قرار گرفتن ادرار و مدفوع را می داند؟ و از نحوه ی استفاده از سیفون آگاه است؟

سیستم بدن را به زبان ساده تشریح کنید.

ممکن است دلیل مقاومت فرزندتان، احساس مالکیت نسبت به مدفوع باشد.

برای اصلاح  این باور، بدن و کارکد آن را به زبان ساده و داستان گونه برای کودک توضیح دهید.

می توانید از انواع فیلم ها مانند فیلم کاربردی ” بدن من چگونه کار می کند؟ ” و یا پارک هایی که به تشریح کارکرد بدن می پردازند نیز استفاده کنید.

محیط دستشویی را به جایی مطلوب تبدیل کنید.

برای این کار می توانید در دستشویی، عروسک یا وسیله ای جالب قرار دهید تا کودک برای رفتن به دستشویی ترغیب شود.

  • در صورت مقاومت کودک، بی توجهی کنید.

ممکن است کودک قصد داشته باشد از طریق این رفتار شما را کنترل کند.

واکنش هایی مانند تنبیه، دعوا، نگرانی و اصرار بیش از حد از جانب شما می توانید برای کودک جالب و تقویت کننده باشد و منجر به ادامه ی رفتار شود.

بنابراین بهتر است رفتار دستشویی نرفتن کودک را نادیده بگیرید و در صورتی که خودبه خود به دستشویی رفت او را تشویق کنید.

مشکلات ارتباطی خانواده را شناسایی و رفع کنید.

در بسیاری از موارد، اختلالات دفعی کودکان ریشه در وجود یک مشکل خانوادگی دارد.

در صورتی که مسایلی از قبیل مقایسه فرزندان با هم، بی توجهی به کودک، تنبیه، سرزنش، بدرفتاری والدین با یکدیگر و مسایلی از این قبیل وجود داشته باشد، کودک سطح زیادی از اضطراب و خشم را تجربه خواهد کرد.

این حالت خود را به شکل اختلالات دفعی نشان می دهد.

برای رفع مشکل لازم است سیستم ارتباطی حاکم بر خانواده را تغییر دهید. در برخی موارد نیز لازم است به روانشناس یا مشاور مراجعه کنید تا در تغییر این سیستم به شما کمک کند.

ارتباط خود با کودک را بهبود دهید.

در پس رفتار لجبازانه ی کودک شما، نیاز زیادی به توجه و نوازش نهفته  است.

بهتر است برای رفع مشکل در ارتباط تان تجدید نظر کنید. به فرزندتان توجه کنید، او را تشویق کنید، ویژگی های مثبتش را بازخورد دهید و از تغییرات رفتاری او شگفت زده شوید.

کودک تان برای دریافت نوازش و پذیرش بی قید و شرط از جانب شما، در حال بروز رفتار نشانه دار (مشکلات دفعی) است.

در صورتی که نیاز او به نوازش و تایید را برطرف کنید، نشانه ی بیماری (مقاومت در برابر دست شویی رفتن) نیز خود به خود حذف خواهد شد.

در کودکان پیش دبستان و دبستان، محیط مدرسه را بررسی کنید.

در صورتی که تمامی موارد گفته شده را بررسی کردید و در کودکان سنین دبستان، مشکل همچنان ادامه داشت، محیط مدرسه را بررسی کنید.

تجربه ی شرایط تنش زا در محیط مدرسه به ویژه در سال های اولیه ی دبستان می تواند منجر به اختلالات دفعی شود.

در این زمینه لازم است با مشاور مدرسه نیز مشورت کنید.

آیا کودک لجباز مستحق سرزنش است؟

بر اساس آنچه در این مطلب مطالعه کردید، رفتاری مانند مقاومت در برابر دفع، می تواند علل متعدد و پیچیده ای از دلایل جسمی تا روانی داشته باشد.

در هیچ یک از این موارد کودک، مقصر نخواهد بود.

در حقیقت فرزند شما در حال نشان دادن واکنشی است که برآمده از سیستم خانواده است.

بنابراین تحت هیچ شرایطی، فرزندتان را به خاطر این رفتار، سرزنش، تنبیه کلامی و یا بدنی نکنید.

لازم است بدانید، رفتارهای از این قبیل می تواند مشکل را بسیار وخیم تر کند و درمان را سخت تر و طولانی تر نماید.

بهترین راهکار آن است که عوامل ایجاد کننده ی مشکل را بررسی کنید و در جهت رفع آن ها اقدام کنید تا مشکل در کوتاه ترین زمان ممکن برطرف شود.

نویسنده : کودک و نوجوان

دستور دادن به كودكان

دستور دادن به کودکان

اگر روزی آگاهانه جملات خود را انتخاب کنید تعجب خواهید کرد چقدر در روز از جملات دستوری استفاده میکنید. با دستور دادن کودکان به مرور از همکاری به لجبازی تغییر خواهند کرد.

جایگزین هایی به جای دستور دادن

١. کار خوب را با لذت گره بزنید تا نهادینه شود.
تشویق کردن و جایزه دادن و جدول ستاره ها تا هفت سالگی بهترین روش برای اموختن کار خوب است. زمانی که انسان کادو و جایزه میگیرد هورمون دوپامین که هورمون شادی است ترشح میشود و به مرور کودک شرطی میشود و کار خوب در او نهادینه میشود.

٢. به او حق انتخاب دهید.
“الان حمام میری یا قبل از خواب؟” “بشقابتو توی سینک میذاری یا روی کابینت؟” به او حق انتخاب دهید تا بتواند قسمتی از تصمیگیری شما باشد. میتوانید از او بپرسید کی میخواهد درس بخواند؟ چند ساعت تکالیفش طول میکشد؟ اگر به مرحله نوجوانی رسیده اند از آنها بخوایید برنامه ریزی کند و بعد به شما اطلاع دهد.دستور دادن به کودکان

٣. در انجام کارهایش به او کمک کنید تا همکاری را بیاموزد.
در تمیز کردن اتاق، جمع کردن لباسها، صاف کردن رو تختی با او همقدم شوید. این اوقات را به لحظات شاد تبدیل کنید. به او اجازه دهید از همکاری با شما لذت ببرد.

۴.انتظارات خود را تعدیل دهید. شادی کودکانه آنها را فدای نظم و انضباط نکنید. بگذارید کودک درونتان با دیدن آنها دوباره کودکی کند. در اخر سوال کنید “خب حالا چطور خونه رو به شکل اول برگردونیم؟”

منبع:کانون مشاوران ایران

کمک به یادگیری زبان کودک (3 تا 7 ساله)

کمک به یادگیری زبان کودک (۳ تا ۷ ساله)

 

والدین یادگیری را بالا میبرند و می توانند به موفقیت کودک در مدرسه کمک کنند.

زبان اول کودک خود را تمرین کنید

اگرچه یادگیری زبان انگلیسی مهم است به همان اندازه مهم است که کودک شما به صحبت کردن زبان اول خود ادامه دهد. این به او کمک خواهد کرد که انگلیسی را سریعتر یاد بگیرد. مهارتهای خوب در صحبت زبان در خانه اعتماد به نفس را خواهد ساخت. اینجا تعدادی کار هست که شما میتوانید با کودک به زبانی که در خانه صحبت میکنید انجام بدهید:

  • با یکدیگر صحبت کنید و تجارب خانواده را به اشتراک بگذارید
  • نامه هایی به اعضای خانواده بنویسید
  • تکالیف مدرسه را باهم مرور کنید
  • موضوعات متفاوت را بخوانید
  • در مورد کتابها، فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و اتفاقات بحث و گفتگو کنید
  • در یک کتابخانه عمومی ثبت نام کنید
  • اغلب به کتابخانه عمومی سر بزنید و کتابهایی را به زبان اول کودکتان یا انگلیسی امانت بگیرید
  • علایق و سرگرمی های کودکتان را تشویق کنید

برای آموزش کودک خود بیشتر بخوانید:

آموزش کودک و نوجوان

اگر کودک شما در دوره ابتدائی است، اینجا روشهایی وجود دارد که شما می توانید به آنها برای موفقیت در مدرسه کمک کنید.

  • اشعار کودکانه و ترانه هایی را بهمراه حرکات دست در زبان انگلیسی و زبان اول خود بگویید.
  • با کودکتان برای او هر روز در زبان انگلیسی و یا زبان اول خود بخوانید ( حداقل ده دقیقه در روز)
  • به کودکتان نشان دهید شما چگونه نوشتن را استفاده می‌کنید.
  • فرصتهایی را برای نمایش نام کودکتان پیدا کنید
  • به جای صدای حروف از نام حروف استفاده کنید
  • حروف مغناطیسی را برای خانواده جهت نوشتن و خواندن پیامها تامین کنید
  • یک محیط کار تعریف شده واضح را فراهم کنید و مصالح ضروری را تامین کنید جهت تمرین زودهنگام خواندن و نوشتن.
  • اتفاقات و افراد داخل کتاب را با ایده ها و تجارب خود مقایسه کنید.
  • از یک تخته پیام رسانی برای ارتباط با اعضای مختلف خانواده استفاده کنید و حرف ها و پیام های خود را روی ان به صورت روزانه بنویسید.
  • به اعضای خانواده نامه، کارت تبریک و پیام بنویسید و انها را تشویق به جواب دادن کنید.
  • جدول متقاطع کلمات ساده و پازل جستجوی کلمه را امتحان کنید.

بیشتر بخوانید:

رشد زبان کودک: ۱۰ تا ۱۲ ماهگی

اینجا روشهایی وجود دارد که شما می‌توانید به رشد سواد نوجوان خود و مهارتهای حساب هنگامی‌که به دبیرستان انتقال میابند کمک کنید.

  • مقالات روزنامه را بخوانید، تلویزیون نگاه کنید و پوشش خبری رادیو را گوش کنید و درباره مجلات و ژورنالها بحث و گفتگو کنید.
  • لیست های خرید را با یکدیگر آماده کنید و قیمت ها، اندازه ها و برند ها را مقایسه کنید. این روش خوبی برای استفاده از آگهی های آخر هفته برای پیدا کردن بهترین تخفیف میباشد.
  • به آگهی ها باهم نگاه کنید و برآورد کنید که شما چه مقدار پول میتوانید پس انداز کنید اگر برندهای مختلف را بخرید.برای مثال، قیمت های لباس را در فروشگاه های مختلف یا تجهیزات ورزشی را در فروشگاه های وسایل ورزسی مقایسه کنید. همچنین این یک روش خوب برای آموزش نوجوانتان درباره پیدا کردن قیمت های خوب میباشد.
  • کوپن ها را جمع کنید و ببینید شما چقدر میتوانید پس انداز کنید
  • بازیهای منطقی ریاضی بازی کنید یا با یک ماشین حساب یا کامپیوتر کار کنید.
  • نمودار اطلاعات متفاوتی را رسم کنید، شاید برای مصرف گاز خانواده، صرف وقت تماشای تلویزیون، صرف زمان در اینترنت یا برای گوش دادن به سی دی و دیگر موسیقی ها، و با نوجوان خود درباره نمودار بحث و گفتگو کنید.
  • با نوجوان خود درباره محیط زیست گفتگو کنید. از او بخواهید به استفاده برق نظارت کند و به باغبانی و برنامه های بازیافتی کمک کند.
  • بازیهای زبانی و املایی بازی کنید. مانند خط خطی کردن، لولو بازی (Boggle) یا بازی اسم و شهرت و املای صحیح و معانی درست کلمات را جستجو کنید.
  • نوجوان خود را برای خواندن بصورت مستقل تشویق کنید. او می‌تواند مجلات، روزنامه ها، کتابهای کمیک یا هرچیزی را به انتخاب خودش بخواند.
  • یک حس مسئولیت را با کودک خود بواسطه اختصاص کارهای منظم رشد دهید. برای مثال، آماده کردن میز، خالی کردن ماشین ظرف شویی، تمیز کردن اتاق، لباس شویی، گرد گیری و مقدمات پخت و پز.

با نوجوان تان یک برنامه برای کارهای روزانه خانه، تکالیف و بازبینی ایجاد کنید. جای خوبی برای خواندن پیدا کنید:

  • بدون حواس پرتی ( تلویزیون، تلفن، استودیو، بازیهای ویدئویی). یک علامت «مزاحم نشوید» قرار دهید اگر ضروری است.
  • یک صندلی مناسب و میز با یک سطح صاف که عاری از درهم ریختگی است.
  • نورپردازی خوب

مطمئن باشید که نوجوانتان موارد زیر را داراست:

  • دستور کار مدرسه با تکالیف ذکر شده
  • کتابهای درسی، نوشت افزار
  • دسترسی به کامپیوتر ( اختیاری)
  • دیکشنری ( لغت نامه)

پیشنهاداتی جهت حفظ عادات خوب مطالعه هنگامیکه تکلیف خانه اختصاص داده شده وجود ندارد.

اگر کودک شما می‌گوید که هیچ تکلیفی برای هر روز وجود ندارد، کارهای زیر میتواند استفاده شود.

  • شروع به کار بر روی موضوع بعدی که در کلاس پوشش داده شده.
  • رئوس مطالب تکلیف بعدی مقتضی را طراحی کنید.
  • یاداشتهای قبلی را مرور کنید.
  • فرمولهای علمی و ریاضی را تمرین کنید.
  • کودک خود را در تکالیف فعال بکار بگیرید، مانند آماده سازی یک پروژه که یادگیری جدیدی را در یک واحد تکمیل شده نشان می‌دهد. درباره این فصلی که خود او نوشته بنویسید یا صحبت کنید.
  • منبع:مقالات کانون مشاوران ایران
رفتار قاطعانه با کودکان و نه گفتن

۹ نکته درباره نه گفتن به کودکتان

 

منضبط کردن یک کودک بسیار سخت است و چه بسا این کار دلش را هم بشکند. لابد شما می خواهید لبخند درخشانی بر چهره فرزندتان ببینید، نه اخم ناراحت کننده را، یا اشک چشم هایش را،  یا کج-خلقی از سر ترسش را. “نه” گفتن به طرز غلط می‌تواند به آسیب‌های دراز-مدت منجرشود،حال آنکه این کار به طرزی صحیح، موجب رضایت کودکتان شده و خیال شما را هم در دراز مدت راحت می کند. در اینجا تعدادی از این ادامه مطلب

کودکان؛ دانشمندان کوچک

کودکان؛ دانشمندان کوچک

 

راهنمایی کامل برای تشویق یادگیری در کودکان خردسال:

کودکان یک مخرن ذخیره داخلی (درایو) برای اکتشاف دارند. فرزندانتان را به مشاهده ی جهان و شگفت زدگی و تعجب برای هرچیزی که درآن است تشویق کنید. ماریا مونتسوری معتقد بود که همه ی بچه ها مانند “دانشمندان کوچک” رفتار می‌کنند، به طوری که آنها مشتاق مشاهده و ساختن اکتشافات “چه چیزی می شود اگر” در مورد جهانشان هستند. نوزادان و کوکان نوپا محیط را تست می کنند تا مشاهده کنند چه اتفاقی می افتد زمانی که بطور مثال یک ادامه مطلب

چه زمانی برای فرزندم تلفن همراه بخرم؟

چه زمانی برای فرزندم تلفن همراه بخرم؟

 

زمانی تلفن همراه یک وسیله ی لوکس منحصر برای ثروتمندان یا وسیله ی مورد استفاده برای والدین بود، اما از یک زمانی به بعد این مسئله که کودکان نیز یک گوشی تلفن همراه داشته باشند امری عادی شده است. کودکان نوپا و بچه های کوچک با گوشی تلفن همراه و تبلت آشنا می شوند و به وسیله ی آن می توانند شوهای تلویزیونی مورد علاقه شان را تماشا کنند، به موسیقی گوش دهند و با آن بازی کنند. ولی دلیلی وجود ندارد که کودکان در سنین پایین با این قبیل

ادامه مطلب

کمک به فرایند تحول ذهنی کودکان

کمک به فرایند تحول ذهنی کودکان

 

کمک به فرایند تحول ذهنی کودکان

 

در این مقاله هدف آن است تا فرآیند تحول ذهنی کودکان شرح داده و راهکارهایی برای والدین و مربیان مطرح شود تا بتوانند در رشد بهینه فرزندشان فعال باشند.

درست هنگامی که کودک شما طبیعتا مشتاق کاوش و کشف دنیای خود می باشد، باید برای او این امکان را فراهم آوری که برای یادگیری فراتر برانگیخته گردد.

زمانی که اشیا ساده ای را در اختیار او قرار می دهی، بسیار بهتر قادر می شود روش های استدلال عقلی را ادامه مطلب

آموزش کودک

آموزش کودک و نوجوان

 

دراین مقاله با عنوان آموزش کودک و نوجوان، مفهوم آموزش را برای زمینه های اصلی که به حوزه تربیتی (شناختی ،هیجانی، جنسی، رفتاری و اجتماعی) مربوط می شود به کار نبرده ایم و قصد داریم ضرورت آموزش کودک و نوجوان را در چهار حوزه  به شرح زیر مورد بررسی قرار دهیم:

۱- آموزش خلاقیت

۲- آموزش زبان دوم

۳- آموزش موسیقی

۴– آموزش ورزش

زیرا در کشور ما نظام آموزشی با تمرکز بر امتحانات ورودی دانشگاه ها تنظیم شده و چندان به توانمندیهایی که بر عملکرد های کلی فرد تاثیر دارد نمی پردازند و لذا ضرورت آموزش توسط والدین از سنین پیش دبستانی را پر رنگ می کند. اکنون به شرح هر حوزه به شکل اجمالی می پردازیم.

 

  • آموزش خلاقیت:

یکی از چالش های والدین پرورش کودکی خلاق و با هوش است . فرزندی که مستقل و موفق که به درجاتی عالی تحصیلی نائل آمده است و تفکر خلاق از جمله تفکرات برتر محسوب می شود والدین خواهان بهترین ها برای فرزند خود هستند و اگر تفکر خلاق تفکر برتر است پس هر والدی خواهان آموزش آن به فرزندش می باشد اما خلاقیت را از چه سنی به کودک می توان آموخت ؟شیوه های آموزش آن چگونه است؟

تقریبا از ۵ سالگی سن مناسب آموزش خلاقیت آغاز  می شود کودکان در این سنین از قوه تخیل خوبی برخورداند و گاهی والدین از مواجهه با این تخیلات گیج و گنگ می شوند ، اما بهترین زمان است که به تخیلات کودک خود گوش فرا دهند او را ترغیب کنند تا توضیحات اضافی بدهد و حتی به طرح سوالاتی از کودک بپردازند. خود الگوی باشند که با یک اسباب بازی فقط یک جور بازی نکنند در نقاشی ها ایده اینکه آیا می شود آسمان را رنگ دیگری کشید را بیان کنند تا کودک را به تفکر ترغیب کنند.

علاوه بر این وظیفه والدین است که خلاقیت کودک را شناسایی و از آن حمایت کنند مثلا اگر شاهد یک نقاشی باشند که سیب ها بنفش کشیده و آسمان سبز کشیده شده باشد نباید کودک را به اشتباه کردن متهم و  به اینکه باید از واقعیت تعبیت کند ترغیب کرد، این نوعی از خلاقیت است لذا بر والدین واجب است در اینجا خلاقیت کودک را شناسایی و از آن حمایت کنند و با گفتن  جملاتی؛ درک خود را از نقاشی کودک ابراز کنند. علاوه بر این تفکر خلاق بدین جهت از جمله تفکرات برتر است که در بعد رفتاری، هیجانی و تصمیمات فرد بروز می کند . فرد خلاق تصیمات بهتری می گیرد با مشکلات بهتر برخورد می کند و حل مسئله بهتری نیز دارند ، چرا؟ زیرا  می تواند به انواع راه حل ها ، حتی آنهایی که تا به حال به ذهن کسی خطور نکرده است فکر کند و چه کسی این تفکر را و از چه زمان به او آموخته است؟ والدین و آموزگاران و مربیان از دوران کودکی و سالهای پیش از دبستان از حدود ۵ سالگی. وقتی کودک دچار مشکل می شود و مثلا اسباب بازی اش خراب می شود و گریه و دادش بلند می شود چه راه حل هایی وجود دارد، اینکه ببریم پیش بابا بزرگ اگر شد درستش کنیم ، خریدن یک اسباب بازی تازه ، بازی جدیدی با همان اسباب بازی خراب و …خلاقیت به کودک می آموزد تا با مشکلات ، آسان تر و با ذهن بازتری برخورد کند و مغلوب مشکلات نشود بنابراین وقتی به فرزند خود خلاقیت را می آموزید به او آموزش داده اید تا در آینده فردی موفق تر و زندگی راحت تر و شادتری داشته باشد ، لذا بر والدین واجب است که به کودک خود خلاقیت را بیاموزند.

 

  • آموزش زبان دوم:

با توجه به اینکه در قرن حاضر در دهکده جهانی زندگی می کنیم و نیاز به ارتباط با سایر مردمان کشورها در هر رشته و حوزه ای مطرح است لذا یکی از دغدغه های والدین آموزش زبان دوم به کودک خود می باشد اینکه از چه زمان شروع به آموزش زبان دوم کنند؟ در مورد زمان دقیق آموزش زبان دوم توافق نظری وجود ندارد، اما آنچه واضح و روشن است این است که قبل از اینکه زبان اول یا همان زبان مادری پیشرفت لازم را نکرده یا اینکه زبان مادری جا نیفتاده و کودک تسلط کامل بر زبان مادری پیدا نکرده باشد ،مانند کودکانی که هنوز برخی حروف را به جای هم استفاده می کنند یا حرف خاصی را نمی توانند تلفظ کنند یا برخی کلمات را جابه جا ادا می کنند هنوز آماده آموزش زبان دوم نیستند به عبارتی دیگر زبان اول یا همان زبان مادری به عنوان پایه برای یادگیری زبان دوم محسوب می شود کودکی که در زبان مادری مشکل دارد در یادگیری زبان دوم نیز موفق نخواهد شد. آموزش بی موقع زبان دوم باعث  می شود یادگیری زبان اول با تاخیر و مشکل همراه شود و فرد در یادگیری زبان دوم نیز دچار دیر آموزی شود.

در بررسی های انجام شده سن ۵ سالگی به عنوان زمان مناسب برای آموزش زبان دوم انتخاب شده است زیرا کودک از لحاظ رشد حنجره به درجه مناسبی رسیده است تا هم زبان دوم را به خوبی صحبت کند و هم در ادای زبان مادری به درجه ای از تسلط رسیده است. در آموزش زبان دوم کودک نباید تحت فشار باشد و میزان یادگیری او اهمیتی ندارد  بلکه شروع و ایجاد اشتیاق و علاقه در کودک برای یادگیری زبان دوم بسیار مهم است با توجه به تفاوت دیدگاه در مورد شروع آموزش زبان دوم مجموع تحقیقات نشان داده شروع آموزش بعد از ده سالگی موفقیتی در بر نخواهد داشت و اگر خیلی زود شروع شود منظور دو یا سه سالگی است ممکن است تداخل در یادگیری زبان اول ایجاد کند . نتایج بررسی های متخصصان آموزش کودک نشان داده که کودکانی که زبان دوم را می آموزند در حل مسائل پیچیده خلاقیت، تبحر بیشتری دارند و قوه استدلال ، درک و توانایی ذهنی آنها پیشرفته تر از همسالانشان است.

 

  • آموزش موسیقی:

امروزه تحقیقات نشان داده است که موسیقی اثر مثبتی بر رشد مغز در مراحل مختلف از دوران جنینی تا سالمندی دارد و همچنین اثر مثبت موسیقی بر روی سیستم های حسی ، حرکتی ، هیجانی، هوشیاری و عاطفی دارد. موسیقی قدرت تخیل و تمرکز کودک را تحریک و اثر مثبتی بر آن دارد . روانشناسان کودک نیز تاکید می کنند که آموزش موسیقی در سنین پایین منظور سالهای پیش از دبستان می باشد در بالا بردن سطح هوش و توانایی های ذهنی موثر است و باعث تقویت در پاسخدهی شنوایی و حافظه کودک می شود همچنین این کودکان در درس ریاضیات پیشرفت تحصیلی بالاتری دارند. در یک تحقیق مشخص شده است احتمال قبولی در رشته پزشکی و شیمی توسط دانشجویانی که یک ساز موسیقی می نوازند بالاتر است زیرا یادگیری موسیقی در سنین پایین باعث افزایش سرعت پردازش می شود.

دلیل تاکید بر آموزش موسیقی زیر سن ۷ سالگی نوعی توانایی پایه است به نام BMC(Basic Music Competence) یعنی توانایی خارج نخواندن و با ریتم پیش رفتن. هیچ کودکی بدون این توانایی نمی تواند ساز بنوازد و این توانایی به شرطی در کودک ایجاد می شود که والدین تجربه گوش دادن به درست خواندن و درست نواختن و حرکت با ریتم درست را در سال های اولیه یعنی حدود سه تا پنج سالگی در اختیار کودک قرار دهند و بهترین سالهای شروع آموزش موسیقی که عمدتا شناخت اصوات زیر و بم و ریتم می باشد و همچنین آموزش ارف بین سه تا پنج سالگی است.

 

  • آموزش ورزش:

در حالیکه بسیاری از سلولهای بدن می توانند از منابع مختلفی برای تامین انرژی مورد نیاز خود استفاده کنند اما سلول های مغزی تقریبا فقط از گلوکز برای انرژی زایی استفاده می کنند.

تحقیقات جدید نشان داده است که طی فعالیت شدید، مغز هم مثل سلول های ماهیچه ای به جای گلوگز از لاکتات استفاده می کند و علاوه بر آن از نظر عملکرد در سطحی بالاتر قرار می گیرد.

به گفته کارشناسان برای تاثیر مثبت ورزش بر مغز نیازی نیست که در انجام آن افراط شود ولی تحرک به اندازه ای که موجب عرق کردن شود، برای سلامتی سیستم مغز لازم است. کارشناسان تخمین می زنند که این تاثیر مثبت ورزش با راهیابی هر چه بیشتر خون به مغز انسان ارتباط دارد ، ورزش بر نواحی بسیاری از دستگاه عصبی اثر مثبتی دارد.

در پژوهشی بر روی هفت هزار کودک زیر پنج سال که به طور منظم شنا می کردند؛ وبرای سه سال مورد بررسی قرار گرفتند؛ نشان داد بین این کودکان در زمینه مهارتهای اجتماعی و اقتصادی با سایر کودکان که شنا نمی کردند تفاوت چشمگیر وجود دارد و همچنین کودکانی که شنا می کنند در نتایج تست های مهارتی از قبیل قیچی کردن، رنگ آمیزی، کپی کردن اشکال، آزمون های ریاضی ، خواندن و شمردن بهتر عمل کردند.

با بررسی ۴ حوزه آموزشی خلاقیت، زبان دوم ، موسیقی  و ورزش قصدمان بر آن است که شما والدین را با حوزه هایی که می توانید از سنین پیش دبستانی آموزش در آن حوزه ها را شروع کنید، مشخص کنیم و حدود سنی معینی را برای آموزش در نظر بگیریم با مجموعه بررسی ها تقربیا حدود ۳ تا ۵ سالگی آغاز رسمی آموزش ها است، منتها مطلبی که حائز اهمیت است آن است که شما والدین عزیز مجبور نیستید آموزش کودک خود را در هر ۴ حوزه متمرکز کنید بلکه می توانید از یک تا ۴ حوزه هر کدام را که در توان دارید انتخاب کنید و آموزش فرزند خود را شروع کنید اما مسئله مهم آن است که از یک شاخه به شاخه دیگر نپرید منظور این است که اگر تنها گزینه انتخابی شما برای آموزش فرزندتان زبان دوم است چنانچه به هر دلیلی در این حوزه دچار مشکل شدید از زبان دوم به ورزش نپرید .اگر انتخاب شما آموزش زبان دوم است استمرار و تلاش را در این حوزه به خرج دهید تا فرزندتان تلاش، پشتکار ، تحمل سختی، حتی تحمل شکست ، ویژگی های شخصیتی لازمه موفقیت را نیز بدست آورد.

امید است مقاله حاضر گامی در آگاه سازی شما والدین عزیز در آموزش فرزندتان داشته باشد.

منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان