نحوه صحبت والدین با فرزندان

۲۶ جملاتی که نباید به کودکان گفت

جملاتی که نباید به کودکان گفت کمک می کند که با فرزندان خود رابطه بهتری داشته باشید.

شاید فرزندانتان زیاد با شما ارتباط برقرار نمی کنند و بیشتر وقت خود را در اتاق خود می گذرانند و به گوشی هوشمند یا رایانه خود می چسبد. می خواهید دلیل آن را بدانید؟

جملاتی که نباید به کودکان گفت

این به خاطر نحوه صحبت والدینشان با آن هاست.  بنابراین در اینجا لیستی از ۱۵ چیز که والدین باید به فرزندان خود نگویند آورده شده است:

۱.«تو همیشه…» یا «تو هرگز…»

آیا تا به حال یکی از موارد زیر را به فرزندان خود گفته اید، این جملاتی که نباید به کودکان گفت بسیار مهم می باشد بنابراین از گفتن آن ها خودداری کنید:

  • «تو همیشه دیر از خواب بیدار می شوی.»
  • «تو همیشه راه آسان را انتخاب می کنی.»
  • «تو همیشه در مدرسه دچار مشکل می شوی.»
  • «تو هرگز تکالیف خود را به موقع انجام نمی دهی.»
  • «تو هیچ وقت کارهایت را به موقع انجام نمی دهی.»
  • «تو هرگز لباس های خود را در سبد لباسشویی قرار نمی دهی.»

وقتی از جملاتی که نباید به کودکان گفت مانند “تو همیشه…” یا “تو هرگز…” استفاده می کنی، فرزندانت حالت تدافعی پیدا می کنند و مکالمه را به بحث تبدیل می کنید.

از این گذشته حتما مواردی وجود دارد که تکالیف خود را به موقع انجام می دهد به جای اینکه آن ها را سرزنش کنید وقتی کار خود را درست انجام می دهند از آن ها قدردانی کنید.

بنابراین روش زیر را امتحان کنید.

مواردی را بیان کنید که فرزندان شما نمی توانند آن ها را رد کنند. برای مثال، به فرزندتان بگویید: «در هفته گذشته، سه بار، نیم ساعت دیر بیدار شدی و این باعث شد دیر به مدرسه برسی بنابراین بهتراست که در مورد آن صحبت کنید.»

جملاتی که نباید به کودکان گفت

۲. از کار خودت خجالت بکش

به عنوان والد، هدف این نیست که فرزندانتان را برای رفتارشان مقصر بدانید. بلکه هدف تربیت آن ها برای رعایت ارزش و قانون می باشد.

به جای گفتن اینکه باید برای کاری که انجام داده است او را خجالت زده کنید بهتر است که در مورد رفتارش با او صحبت کنید.

۳. “کار خوب!”

مطالعات نشان می دهد که در روابط سالم، نسبت نظرات مثبت به نظرات منفی تقریباً ۱ به ۶ می باشد.

اما متاسفانه در بسیاری از خانواده ها این نسبت برعکس می باشد. این بدین معنی است که نظرات منفی بسیار بیشتر از نظرات مثبت است و جملاتی که نباید به کودکان گفت بیش از اندازه به کار می رود. به این ترتیب، محیط خانه متشنج و گاهی پر از دعوا و درگیری می باشد. پس بهتر است هر چند وقت یکبار از فرزندان خود تمجید کنید.

برای اینکه ستایش معنادار باشد، باید چیز مشخصی تعیین کنید و برای آن از او قدردانی کنید.

مثال های زیر چیزهایی می باشد که می توانید از او تعریف کنید:

– « الان که تکالیف خود را به موقع انجام داده ای می توانی بیش تر تلویزین نگاه کنی.»

– «من قدردانی می کنم که در دو روز گذشته تمام کارهای خانه خود را انجام داده اید.»

– « به نظرم می تونی میز ناهار را بدون کمک بچینی»

– «قدردانی می کنم که امروز به موقع برای مدرسه از خواب بیدار شدی.»

هرچقدر بیش تر از فرزند خود قدردانی کنید، او بیش تر رفتار های مثبت و سازنده را نشان می دهد، بنابراین از جملاتی که نباید به کودکان گفت خودداری کرده و از این گفتارهای مثبت استفاده کنید.

۴. نتیجه گیری نکنید | جملاتی که نباید به کودکان گفت

اگر فرزند خود را متهم کنید ممکن است باعث شوید که دروغ بگوید به جای این از فرزند خود بپرسد که چرا این اتفاق افتاده است.

به عنوان مثال، ممکن است بگویید: «معلم شما زنگ زد و گفت که شما دیروز مدرسه را ترک کردید. چه اتفاقی افتاده است؟” ممکن است دلیل موجهی وجود داشته باشد، بنابراین عجولانه نتیجه گیری نکنید.

۵. با من بحث نکنید.

یکی از جملاتی که نباید به کودکان گفت این است که نباید با شما بحث کنند. ممکن است این را از روی عصبانیت به فرزند خود بگویید که به شما بحث نکند. این اتفاق به خصوص زمانی که احساس می کنید مورد بی احترامی قرار می گیرید رخ می دهد. اما از دیدگاه فرزندانتان، ممکن است فکر نکنند که به شما بی احترامی می کنند. هنگامی که کودکان نظر خود را توضیح می دهند، گاهی اوقات بی ادب به نظر می رسند.

البته منظور ما این نیست که شما باید تمام رفتارهای بی ادبانه را تحمل کنید، اما می گویم که کودکان باید بدانند که نظرات آن ها اهمیت دارد.

برای روش های حرف زدن با کودک پس از گفتن «با من بحث نکن» خودداری کرده و در عوض، خونسردی خود را حفظ کنید.

۶. « چون من میگم.»

این عبارت همانند عبارت شماره ۵ بوده و به همان اندازه بی اثر است.

کودکان می خواهند منطق پشت سیاست ها و قوانین خانواده را درک کنند. اگر این کار را نکنند، از آن سیاست ها پیروی نخواهند کرد و در اولین فرصت از آن ها سرپیچی خواهند کرد.

پس وقت بگذارید و منطق پشت قوانین خود را برای فرزندانتان توضیح دهید. می توانید مشکل را به عنوان یک مسئله طراحی کنید و از او بخواهید تا راه حلی مطرح کند.

۷. من به تو گفته بودم.

گفتن این جمله زمانی که فرزندانتان اشتباهی را مرتکب می شود که قبلاً به آن ها هشدار داده بودید بسیار وسوسه انگیز است. اما در مقابل این وسوسه مقاومت کنید. فرزندان شما می دانند که اشتباه کرده اند بنابراین نیازی نیست که این را به آن ها گوش زد کنید که اشتباه کرده انذد و شما از قبل به آن ها اخطار داده بودید.

برای روش های حرف زدن با کودک فرزندان خود را تنبیه کنید. اما قبل از انجام این کار به او یادآوری کنید که در کنار او هستید و او را دوست دارید.

جملاتی که نباید به کودکان گفت

۸. جملاتی که نباید به کودکان گفت، «اگر من جای تو بودم…»

والدین معمولا این را می گویند تا فرزندانشان را تشویق کنند که تصمیم خاصی بگیرند، اما وقتی بچه ها این عبارت را می شنوند بلافاصله با خود فکر می کنند که من قرار نیست تو باشم!

راه بهتر برای ارتباط با فرزندانتان چیست؟

احساسات خود را به اشتراک بگذارید. اما روشن کنید که می خواهید دیدگاه فرزندان خود را نیز بشنوید. از آن ها سؤال بپرسید و واقعاً به پاسخ آن ها گوش دهید.

۹. چرا نمی توانی بیشتر شبیه برادر/خواهر/پسرخاله/دوست خود باشید؟

به عنوان یک والدین، مقایسه نکردن بسیار سخت است. والدین از فرزندان خود به عنوان معیار برای ارزیابی توانایی خود به عنوان والد استفاده می کنند. به همین دلیل است که والدین فرزندان خود را با دیگران مقایسه می کنند.

اما وقتی فرزند خود را مقایسه می کنید، فرزندانتان احساس می کنند که عشق شما به آن ها بر اساس رفتار یا عملکرد آن ها می باشد. آن‌ها احساس می‌کنند که اگر بیشتر شبیه برادر/خواهر/پسرخاله/دوستشان باشند، آن ها را بیشتر تایید می‌کنید و دوست دارید.

بنابراین برای روش های حرف زدن با کودک به فرزندان خود یادآوری کنید که شما آن ها را بخاطر خود دوست دارید، مهم نیست که چه کاری انجام می دهند، اما در عین حال آن ها را تشویق کنید تا پیشرفت کنند و از جملاتی که نباید به کودکان گفت خودداری کنید.

۱۰. من می دانم چه احساسی دارید از روش های حرف زدن با کودک

به عنوان پدر و مادر، دوران کودکی و نوجوانی را گذرانده اید. این بدان معناست که شما طرد شدن و ناامیدی را تجربه کرده اید، اما فقط به این دلیل که تجربه مشابهی با فرزندان خود داشته اید به این معنی نیست که می دانید آن ها چه احساسی دارند.

نوجوانان در جلسات مشاوره می گویند: «زمانه تغییر کرده است. پدر و مادر من نمی‌دانند که امروز در مقایسه با زمانی که آن ها بزرگ می‌شدند، چقدر متفاوت است.»

تمام تلاش خود را بکنید تا مسائل را از دید فرزندانتان ببینید. به موسیقی مورد علاقه آن ها گوش دهید، دوستان آنها را بشناسید و وقتی افکار و احساسات خود را به اشتراک می گذارند با احترام به آن ها گوش دهید.

۱۱. «وقتی همسن تو بودم…»

ممکن است این جمله را با گفتن جملات زیر به پایان برسانید:

– «… من خیلی بیشتر در خانه کمک کردم.»

– «… من خیلی بیشتر از تو مسئولیت داشتم.»

– «.. روزی هشت ساعت درس می خواندم.»

– «… باید برای هر چیزی که می خواستم کار می کردم.»

– «… من همه امکاناتی که امروز از آن لذت می بری نداشتم.»

هدف گفتن این موضوع این است که فرزندتان را تشویق کنید تا سپاسگزار، سخت کوش یا منضبط شود، اما این رویکرد همیشه کارساز نیست و در اغلب موارد جزو جملاتی که هرگز نباید به کودکتان بگویید می باشد.

بچه ها کاملاً آگاه هستند که همه چیز با ۳۰ سال پیش بسیار متفاوت است، بنابراین نمی توانند با تجربیات شما ارتباط برقرار کنند. هنگامی که تجربیات خود را به اشتراک می گذارید، این کار را به گونه ای انجام دهید که آنها شما را بهتر درک کنند ولی خود را با آن ها مقایسه نکنید.

۱۲. «من می دانم چه چیزی برای تو بهتر است.»

پدر و مادر شدن به این معناست که به فرزندانتان کمک کنید تا مسئولیت کامل زندگی خود را بر عهده بگیرد. وقتی می گویید  «من می دانم چه چیزی برای شما بهتر است» به فرزندتان نشان می دهید که از او بهتر هستید. اما همچنین فرصتی را از دست می‌دهید که به فرزندانتان اجازه دهید تا شرایط را در دست بگیرد.

جملاتی که نباید به کودکان گفت

۱۳. «هیچ دلیلی برای ترسیدن وجود ندارد.»

با گفتن این حرف، احساسات فرزند خود را بی ارزش می کنید، این کار از جملاتی است که نباید به کودکان گفت. با گذشت زمان، فرزندان شما ممکن است شروع به سرکوب احساسات خود کنند، حتی ممکن است در بیان احساسات خود دچار مشکل شوند.

به جای اینکه به فرزندان خود بگویید که نباید احساس خاصی داشته باشند، با آن ها همدردی کنید و به آن ها بیاموزید که باید احساسات خود را بپذیرند.

به این ترتیب، فرزندان شما یاد خواهند گرفت که احساسات خود را مدیریت کنند، نه اینکه آن ها را نادیده بگیرند.

۱۴. همیشه “بله” نگویید

احتمالاً پیامدها و مضرات «نه» گفتن همیشه به بچه‌ها را شنیده‌اید، اما در واقع، «بله» گفتن همیشه نیز می‌تواند به شخصیت کودک شما آسیب برساند. حتی بسیاری از والدینی که فرزندان خود را با عشق و مراقبت فراوان بزرگ می کنند، نمی دانند چگونه به فرزندان خود نه بگویند.

والدین باید به اندازه کافی عاقل باشند که نیازها و خواسته های فرزندان را از هم متمایز کنند. به عنوان مثال، اگر باید بین وسوسه فست فود یا یک وعده غذایی سالم یکی را انتخاب کنید، البته باید یک وعده غذایی مغذی را انتخاب کنید.

۱۵. آن ها را با نام های بد صدا نکنید | جملاتی که نباید به کودکان گفت

والدین ترجیح می دهند فرزندان خود را با نام های مختلف صدا کنند. همینطور برای نشان دادن محبت خود از نام هایی مانند «شاهزاده من»، «شیرین» و غیره استفاده می کنند که از جملاتی که نباید به کودکان گفت می باشد. اما در بسیاری از موارد آن ها را با نام های عامیانه ای مانند «بچه لوس» و «عصبی» صدا می زنند. والدین نباید فرزندان خود را در هر سنی با نام های بد صدا کنند و بهتراست که از نام واقعی آن ها در این زمینه استفاده کنند.

۱۶. از دستاوردهای کودک اعتبار نگیرید

بیشتر والدین سعی می‌کنند اعتبار موفقیت کودک را بگیرند. شاید این کار برای شما مفید باشد اما می تواند بر رفتار کودک شما نیز تأثیر منفی بگذارد. بسیاری از تحقیقات ثابت کردند که کودک وقتی پدر یا مادر برای موفقیت های آنه ها اعتبار می گیرند، احساس وحشتناکی می کند. به همین دلیل است که والدین نباید در اجتماعات عمومی و در مقابل دیگران اعلام کنند که فرزندشان به خاطر آن ها به موفقیت می رسد.

والدین باید به جای گرفتن اعتبار، موفقیت پسر یا دختر را با قلبی باز جشن بگیرند. گاهی اوقات، چند کلمه قدردانی و شام با خانواده می تواند در بسیاری از موقعیت ها کافی باشد.

۱۷. از طرف فرزندتان جواب ندهید

احتمالاً بسیاری از شما متوجه شده اید که والدین دوست دارند از طرف فرزندشان صحبت کنند و پاسخ دهند، که کاملاً اشتباه است. به گفته کارشناسان روانشناسی، زمانی که والدین سعی می کنند از طرف فرزندانشان پاسخ دهند، سطح اعتماد به نفس آن ها را از بین نمی برد، بلکه عزت نفس آن ها را مختل می کند و کمک می کند که چگونه کودک با اعتماد به نفس تربیت کنیم.

در چنین مواردی، والدین باید تمام تلاش خود را به کار گیرند تا فرزندان خود را برای پاسخگویی تشویق کنند، قابل ذکر است، اگر پسر یا دختر خود را تشویق به صحبت کنید، سطح اعتماد به نفس او را افزایش نمی‌دهد، بلکه باعث می‌شود آن‌ها حرف‌هایشان را منطقی بیان کنند.

۱۸. مسخره کردن آن ها در حضور دیگران

ممکن است به نظر خنده دار باشد که کودک خود را در حضور دیگران اذیت کنید و یکی از مهم ترین جملاتی که نباید به کودکان گفت می باشد.

جملاتی که نباید به کودکان گفت به نظر بی ضرر می آید اما از درون به او آسیب میرسد. در این شرایط فرزند شما با افکار منفی و ترس از چیزهای خاص در زندگی یا عدم اعتماد به نفس بزرگ می شود. فرزندان خود را به طور علنی مسخره نکنید و آن ها را شرمنده نکنید زیرا می تواند تأثیر منفی بر زندگی آن ها بگذارد.

۱۹. فحش دادن به همسر

هرگز فکر نکنید که استفاده از کلمات فحش یا ناسزا در مقابل فرزندانتان اشکالی ندارد زیرا آن ها متوجه نمی شوند. آن ها ناآگاهانه با تقلید از شما شروع به استفاده از همان می کنند و فکر می کنند خنده دار است.

یکی از چیزهایی که بچه ها نباید بدانند دعوا و درگیری میان والدین می باشد این می تواند روی آن ها تاثیر منفی زیادی بگذارد.

۲۰. اظهار نظر در مورد ظاهر فیزیکی 

مسئله عزت نفس آن هاست. اگر می‌خواهید فرزندانتان باهوش‌تر، سالم‌تر به نظر برسند و احساس خوشبختی کنند، غذای مغذی تهیه کنید، تمرین‌هایی را با آن‌ها انجام دهید، اما در مورد ظاهر آن ها نظر ندهید، جملاتی که نباید به کودکان گفت شامل ظاهر او نیز می شود.

۲۱. «بعداً از من تشکر خواهی کرد»

این جمله بدان معناست که نیازها و احساسات کودک نسبت به خواسته های والدین در درجه دوم اهمیت قرار دارند. این می تواند باعث شود که نوجوانان احساس رنجش کند و آنطور که باید برای رابطه خود با والدین ارزش قائل نشوند.

در عوض، با تلاش برای درک دیدگاه او در مورد مسائل قبل از تصمیم گیری، احترام خود را به نظر نوجوان خود نشان دهید.

۲۲. “چون من میگم” | جملاتی که نباید به کودکان گفت

این جمله هیچ احترامی را از جانب فرزندتان برای شما به همراه نخواهد داشت و نشان می دهد که آن ها فاقد هوش کافی برای ارائه دلایل یا توضیحات خود برای این هستند که چرا کاری باید به روش خاصی انجام شود یا اینکه چرا نمی توانند به جایی بروند یا کاری را انجام دهند.

حداقل جزئیاتی را اضافه کنید که چرا آن ها نمی توانند بروند یا هر کاری را که شما منع می کنید انجام دهند.

۲۳. “تو هرگز به من گوش نمی دهی”

ممکن است احساس کنید که نوجوانتان به کلمه‌ای که شما می‌گویید گوش نمی‌دهد، اما بسیار مهم است که مطمئن شوید آن ها را متهم به چیزی نمی کنید که وجود ندارد.

۲۴. ”همه چیز درست خواهد شد.”

اگر فرزند شما به عنوان رهبر و سرگروه انتخاب نشد، متقاعد کردن او به اینکه همه چیز همیشه خوب پیش خواهد رفت، برای او مفید نخواهد بود.

به جای اینکه به آن ها بگویید که همیشه یک پایان خوش وجود دارد، به آن ها بیاموزید که به اندازه کافی قوی هستند تا بتوانند از عهده سختی های اجتناب ناپذیر زندگی برآیند.

آن ها را تشویق کنید که به تمرین ادامه دهند و زمانی که احساس آمادگی کردند دوباره تلاش کنند. با مربیگری و راهنمایی فرزندانتان در زمان های سخت، آن ها برای زمان های سخت آماده تر خواهند شد.

۲۵. “من هرگز تو را نمی بخشم” | جملاتی که نباید به کودکان گفت

حتی برای بهترین ما نیز این اتفاق افتاده است که کودک کاری غیرقابل تصور را انجام می دهد. اما گفتن چنین چیزی می تواند واقعاً برای کودک مضر باشد، حالا کودک احساس می‌کند هر کاری که انجام داده است برای همیشه علیه او استفاده می کنید.

به جای آن بهتر است والدین بگویند: «کاری که شما انجام دادید بد بود، اما ما راهی پیدا می‌کنیم که این کار را پشت سر بگذاریم و ادامه دهیم.»

۲۶. دختر خوب / پسر خوب گریه نمی کند

گریه یک پاسخ طبیعی به احساسات طاقت فرسا است. اما با این حال بسیار پیش می آید که والدین سعی می کنند وقتی بچه ها گریه می کنند جلوی آن ها را بگیرند.

گریه کردن فواید زیادی دارد. بدن ما با گریه استرس را رها کند. این به ما در پردازش احساسات و غلبه بر احساسات دشوار کمک می کند. بنابراین جملاتی که نباید به کودکان گفت به افزایش عزت نفس و سلامت روان کودک کمک می کند.

و از آنجایی که بچه‌ها آسیب‌پذیرتر هستند و نمی‌توانند مانند بزرگسالان بر احساسات خود کنترل داشته باشند، برای همه چیز گریه می‌کنند.

نویسنده جملاتی که نباید به کودکان گفت: “کودکانه”

منبع: ۲۰ things parents should never say to their children

داد زدن بر سر کودک

داد زدن بر سر کودک | اثرات و عوارض روانشناختی

داد زدن بر سر کودک عوارض منفی روی آن ها دارد. در این مقاله در مورد علت و عوارض داد زدن بر سر کودک و راه کارهای حل این مشکل صحبت خواهیم کرد.

طبیعی است که شما به عنوان پدر و مادر گاهی عصبانی شوید. گاهی اوقات بچه ها تا حدی والدین خود را عصبانی می کنند که والدین آن ها ناخودآگاه با تمام وجود فریادی می کشند که حتی خودشان قبل از این باور نداشتند که بتوانند این گونه داد بزنند.

این کار که ناشی از حس درماندگی و استیصال والدین است، رفتاری عادی و طبیعی محسوب می شود. اما این طبیعی بودن، تاثیری بر مخرب بودن و اثرات منفی آن روی فرزندان ندارد.

ممکن است شما جزو والدینی باشید که مدام و به هر دلیل کوچک و بزرگی سر بچه ها داد می کشند، یا این که فقط گهگاهی این کار را می کنید که خب انسان است دیگر! و شاید جزو آن دسته از والدین هستید که هیچ گاه سر فرزند خود داد نزده اید، در این صورت باید به شما تبریک گفت.

البته باید این نکته را در نظر گرفت که هر خانواده روش تربیتی و آموزشی متفاوتی دارد، برخی از والدین با نرمی لطافت بیش از حد با کودک برخورد می کنند و برخی نیز در رفتار خشن نسبت به فرزند خود زیاده روی می کنند که هر دوی این روش ها افراطی بوده و در نهایت باعث بروز مشکلات رفتاری و شخصیتی در کودک می شوند. در ادامه به سوالات داد زدن سر کودک نی نی سایت پاسخ داده شده است.

علت داد زدن |داد زدن سر کودک دو ساله

پاسخ کوتاه این است که ما صدایمان را بلند می کنیم زیرا در آن لحظه احساس عجز و خشم می کنیم. اما به ندرت پیش می آید که داد زدن سر کودک مشکلی را برطرف یا حل کند؛ این رفتار فقط ممکن است مدت کوتاهی کودک را آرام و مطیع کند اما باعث بهبود رفتار یا عملکرد او نمی شود و در نتیجه مشکل از ریشه حل نخواهد شد.

داد زدن سر کودک دو ساله  فقط باعث می شود آن ها بترسند و نقشی در این که آن ها پیامد رفتار خود را درک کنند، ندارد. از آنجا که کودک توانایی کمی در درک و پردازش هیجانات دارد، در مواجهه با موقعیت های استرس زا دچار سردرگمی می شود؛ برای مثال زمانی که شما بر سر فرزند کم سن خود داد می زنید، او بر سر انتخاب تصویر مهربانِ شما در گذشته و تصویر خشن شما در زمان حال گیج می شود و این باعث تحمیل فشار روانی زیادی بر او خواهد شد.

به گفته لورا مارکهم، نویسنده و پژوهشگر، وظیفه ی اولِ والدین بعد از دادن اطمینان نسبت به سلامت و امنیت به کودک این است که هیجانات و احساسات خود را مدیریت و کنترل نمایند.

والدین اولین و مهم ترین الگوی بچه ها هستند و آن ها رفتار والدین خود را تقلید می کنند، پس اگر رفتار پرخاشگرانه مثل داد و فریاد زدن در خانه به عنوان امری عادی برای بچه ها تلقی شود، در نتیجه این رفتار در آینده از کودک مشاهده خواهد شد.

داد زدن بر سر کودک

عوارض داد زدن سر نوزاد و کودک

سوال بسیاری از والدین این است که چه حد از داد و فریاد زدن بر سر کودکان به آن ها آسیب می رساند. در جواب این سوال باید گفت که این صدمه به شدت و نوع این فریادها بستگی دارد. اما همان طور که در بالا اشاره شد داد زدن بر سر کودک رفتار نادرست و مخربی است، پس بهتر است والدین از راه کارهایی مناسب برای حل مشکل خود به جای داد زدن سر کودک دو ساله استفاده کنند.

در ادامه ۵ دلیل مهم در جواب این سوال که چرا نباید بر سر کودک خود داد بزنیم، خواهیم آورد. عوارض داد زدن سر نوزاد شامل موارد زیر می باشد:

۱. فریاد شما باعث ترس کودک می شود.

همه والدین دوست دارند که با فرزند خود دوست باشند و با این حالت از دوستی با فرزند خود زندگی کنند، همچنین دوست دارند که فرزندشان آن ها را دوست بدارد و برای آن ها احترام قائل شوند. سوالی در اینجا مطرح می شود که آیا ممکن است شما با شخصی دوست شوید یا آن شخص را دوست داشته باشید که از او می ترسید؟ پاسخ شما مطمئنا “نه” خواهد بود.

داد زدن بر سر کودک فقط باعث ترساندن او می شود و اگر این اتفاق به طور مدام تکرار شود، این ترس در کودک شما خواهد ماند و باعث ایجاد استرس در او خواهد شد. در بهترین حالت این ترس با بزرگ شدن فرزند شما از بین می رود و در بدترین حالت که محتمل تر نیز هست این ترس در تمام سنین بزرگسالی در وجود فرزند شما باقی خواهد ماند.

۲. باعث ترس و عدم اعتماد کودک به شما می شود.

مطالعات نشان می دهد که عوارض داد زدن سر نوزاد، تاثیری مشابه تنبیه فیزیکی دارد و روی کودک اثر منفی می گذارد. ترس از داد زدن شما مانند ترس از تنبیه فیزیکی بوده و باعث می شود کودک در زمان مشکلات از ترس این تنبیه، نتواند به شما اعتماد کند، در نتیجه مسائل خود را با شما مطرح نمی کند. تدوام این رفتار شما باعث تدوام این ترس شده و به تدریج رابطه ی فرزندتان با شما را ضعیف می کند.

۳. باعث افزایش وزن کودک خواهد شد.

نتیجه مطالعات دانشمندان نشان می دهد که دادن زدن بر سر کودک باعث ایجاد استرس و اضطراب در کودک می شود که در نتیجه آن انفجارهای هورمونی در بدن کودک اتفاق می افتد و فعالیت های قلبی و عروقی کاهش یافته و فرآیندهای التهابی نیز افزایش می یابد. همچنین این استرس باعث اضافه وزن و چاقی در کودک می گردد و عوارض داد زدن سر نوزاد می شود.

 

  • داد زدن بر سر کودک

۴. تاثیر منفی روی شخصیت کودکتان دارد.

به مرور زمان و تدوام این رفتار مخرب، خشم شما به کودک منتقل خواهد شد و کودک شما با این ممنوعیت ها، خشم ها رشد خواهد کرد، در نتیجه ممکن است که فرزند شما در بزرگسالی به فردی عصبی، خشن یا حتی مجرم تبدیل شود.

داد زدن بر سر کودک باعث می شود که در دوران نوجوانی مستعد ابتلا به افسردگی شوند تا جایی که این حالات و ترس ها باعث ایجاد اضطراب و شکل گیری افکار خودکشی در آن ها می گردد و در بزرگسالی این افراد نیازمند مراجعه به یک روانشناس حرفه ای خواهند شد.

۵. احتمال ابتلا به میگرن در فرزند افزایش می یابد.

اغلب کسانی که در کودکی تحقیر شده اند یا به آن ها توهین می شود، در بزرگسالی به بیماری میگرن مزمن مبتلا خواهند شد. در نتیجه رفتار شما و این که همیشه به خاطر هر رفتار اشتباهی بر سر فرزند خود داد می زنید می تواند عوارض داد زدن سر نوزاد بر سلامت جسمی و روحی کودک شما تاثیر می گذارد که حتی تا بزرگسالی نیز ادامه یابد.

عوارض داد زدن سر نوزاد

فریاد زدن نحوه رشد مغز نوزادان را تغییر می دهد، زیرا انسان ها اطلاعات و رویدادهای منفی را سریعتر و کامل تر از موارد خوب پردازش می کنند. MRI مغز افرادی را که سابقه سوءاستفاده کلامی والدین در دوران کودکی داشتند، با اسکن‌ از افرادی که سابقه سوء استفاده نداشتند، مقایسه شد و نشان داده شد که تغییرات فیزیکی مشخصی در مغز آن ها وجود دارد.

راهکارهای مفید برای متوقف کردن، داد زدن بر سر کودک

تربیت فرزندانی که با والدین خود ارتباط عاطفی و حسی قوی تری دارند آسان تر است. زمانی که کودک احساس امنیت می کند و به صورت بی قید و شرط دوست داشته می شود، تمایل بیشتری به گفت و گو با والدین و حتی پذیرش حرف آن ها دارند،

پس قبل از اینکه که یک مشکل، کشمکش و چالش منجر به خشم و فریادهای از روی عصبانیت والدین شود، به حرف آن ها گوش می دهند. پس نیاز است این ارتباط بین والدین و فرزندان ایجاد و تقویت شود.

در زیر راه کارهای مفیدی که باعث می شود بتوانید با کنترل خشم و بدون فریاد زدن، مسائل خود و فرزندان را حل کنید را بیان خواهیم کرد.

پیشنهاد مشاور: ۱۰ راهکار برای مقابله با عصبانیت کودک

۱. به خود زمان بدهید.

باید قبل از اینکه عصبانیت شما به قدری افزایش پیدا کند که کنترل خود را از دست بدهید و داد بزنید، کاری کنید که بر خود مسلط شوید. می توانید برای چند لحظه از آن شرایط چالش برانگیز دور شوید و نفس عمیق بکشید تا کمی آرام شوید؛ به خودتان فرصت دهید تا بتوانید با آرامش شرایط را ارزیابی کنید. با این رفتار احتمال داد و فریاد زدن شما بسیار کاهش پیدا می کند و همچنین به کودک خود با شیوه ای صحیح و سالم کنترل احساسات و حد و مرزها را یاد می دهید.

۲. احساسات خود را بیان کنید.

عصبانیت نوعی احساس طبیعی و عادی است که کنترل درست آن، می تواند برای فرد آموزنده نیز باشد. شما با پذیرش احساسات و تایید آن ها به فرزند خود یاد می دهید که این احساسات بخشی از طبیعت وجودی و ساختاری انسان است و هیچ اشکالی ندارد اگر این احساسات را تجربه کنیم. این احساسات می تواند از لذت و هیجان تا غصه، خشم، حسادت و استیصال را در بر گیرد.

شما باید در مورد احساس خود با کودک صحبت کنید و فرزندان خود را هم به این کار تشویق کنید. این رفتار باعث ایجاد نگرشی محترمانه نسبت به خود و دیگران در کودک می شود که منجر به ایجاد روابطی در سالم در زندگی آینده ی آن ها خواهد شد.

داد زدن بر سر کودک

۳. قاطعانه رفتار بد کودک را تذکر دهید.

این که بچه ها گاهی دچار اشتباه یا خطایی شوند، کاملا طبیعی و بخشی از فرآیند رشدی آن ها می باشد. شما در مواجهه با این رفتارهای اشتباه باید با شیوه ای قاطع و در عین حال محترمانه با کودک برخورد کنید و به او بفهمانید که برخی رفتارها از نظر شما قابل قبول نیستند و شما آن ها را تحمل نخواهید کرد.

زمانی که می خواهید با کودک خود صحبت کنید، باید تا سطح فرزند خود پایین بیایید و به زبان خودش با او صحبت کنید تا حرف های شما برای او قابل فهم و درک باشد و همزمان به این توجه کنید که باید رفتاری محترمانه داشته باشید.

۴. در مورد پیامد کار صحبت کنید |عوارض داد زدن سر نوزاد

باربارا کلوروسو در کتاب “بچه ها ارزش این را دارند” این نکته را بیان می کند که استفاده از تنبیه و تهدید باعث افزایش احساس خشم، رنجش و ستیزه جویی می شود که در بلند مدت مانع ایجاد انضباطی درونی در کودک شما خواهد شد و جزو عوارض داد زدن سر نوزاد می باشد.

تهدید و تنبیه بچه ها باعث ایجاد حس شرم و حقارت در آن ها شده و در نتیجه احساس ناامنی به آن ها می دهد. اما زمانی که عواقب و پیامدهای رفتار همراه با تذکری منصفانه بیان شود، باعث می شود که کودک، آن موضوع را بهتر درک کرده و انتخاب بهتری داشته باشد.

برای مثال زمانی که کودک شما با اسباب بازی های خود دوست یا همبازی خود را می زند به جای عصبانی شدن، داد زدن و تنبیه فیزیکی و تهدید کردن کودک می توانید بعد از اینکه با ملایمت به او توضیح دادید که اسباب بازی برای بازی است نه برای زدن، به عنوان تنبیهی منصفانه اسباب بازی را از او بگیرید.

داد زدن سر کودک نی نی سایت | بعد از داد زدن چه کنیم؟

مهم نیست شما چقدر به دلیل عوارض داد زدن سر نوزاد ، خود را کنترل کنید و چقدر خوب عمل کنید، بالاخره مواقعی هست که شما صدایتان را بلند خواهید کرد. در این زمان بهترین کار چیست؟

به یاد داشته باشید که اشکالی ندارد اگر زمانی کنترل خود را از دست داده اید و داد زدن بر سر کودک را تجربه کردید. بهترین راه کار بعد از این اتفاق این است که به اشتباه خود اقرار کرده و از کودک خود معذرت خواهی کنید. با این کار به این درس مهم را خواهید داد که همه ما ممکن است مرتکب اشتباه شویم و لازم است در این موارد معذرت خواهی کنیم.

زمانی که کودک شما فریاد می زند لازم است که حد و مرزها را به او یادآوری کنید و به او بفهمانید که فریاد زدن شیوه قابل قبولی برای برقراری ارتباط نیست و شما فقط زمانی به حرف های آن ها گوش می دهید که رفتاری محترمانه داشته باشند

شما نیز از این شیوه می توانید برای آرام کردن خودتان در زمان عصبانیت و جلوگیری از داد زدن بر سر کودک استفاده کنید، این رفتار شما به کودکتان کمک می کند تا توانایی مدیریت خشم و کشمش را پیدا کنند. همچنین کودکان یاد می گیرند که اشتباهات خود و دیگران را درک کنند و آن را بپذیرند و در کنار آن از بخشش به عنوان ابزاری مهم در روابط سالم خانوادگی استفاده کنند.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: Serious Long-Term Effects of Yelling At Your Kids

نگهداری از شیر دوشیده شده مادر

نگهداری از شیر دوشیده شده مادر اتاق، فریزر و یخچال | ۱۶ نکته

نگهداری از شیر دوشیده شده مادر و مدت زمانی که می‌توانید آن را نگهداری کنید به مکان و نحوه نگهداری آن بستگی دارد. به یاد داشته باشید که هر چه مدت زمان بیشتری شیر مادر را ذخیره کنید، ویتامین بیشتری از دست می دهد.

شیر مادر مهم ترین و بهترین تغذیه کودکان در سال های ابتدای زندگی است بنابراین نگهداری از شیر دوشیده شده مادر نیز اهمیت زیادی دارد. شیر مادر علاوه بر تامین تمام ویتامین‌ها و مواد مغذی مورد نیاز کودک در شش ماه اول زندگی، سرشار از موادی است که برای حفاظت کودک در برابر بیماری ها لازم است.

کارشناسان توصیه می‌کنند که به خصوص در شش ماه اول تغذیه ی نوزاد باید منحصراً و فقط با شیر مادر انجام شود، زیرا جایگزین مناسب دیگری برای شیر مادر در طول این شش ماه وجود ندارد.

پمپ کردن و دوشیدن شیر مادر راهی رایج برای ذخیره ی شیر مادر برای زمانی است که مادر نمی تواند کنار کودک باشد تا به او مستقیم شیر بدهد. با این روش هم نوزاد از شیر مادر تغذیه می شود و هم سطح تولید شیر در بدن مادر حفظ می شود.

اما این نکته را در نظر گرفته که که حتی شیر ذخیره شده مادر، نمی تواند، جای آغوش گرفتن نوزاد و مکیدن سینه مادر و به طور کلی شیر دادن مستقیم به کودک را بگیرد.

شیر دوشیده مادر چند ساعت می ماند نی نی سایت

مدت زمانی که بتوانید شیر دوشیده شده را با خیال راحت نگه دارید به روش نگهداری بستگی دارد، روش های نگهداری زیر شرایط مختلفی دارد که توضیح داده شده است:

نگهداری شیر مادر در اتاق

شیر تازه دوشیده شده مادر را می توان تا شش ساعت در دمای اتاق نگه داشت. با این حال، استفاده یا نگهداری صحیح شیر مادر در عرض چهار ساعت بهینه است، به خصوص اگر اتاق گرم است.

هر چه دما بالاتر باشد، باکتری ها سریعتر رشد می کنند. برای ایمن بودن، سعی کنید ظرف چهار ساعت از شیر مادر در دمای اتاق استفاده کنید و شیر باقی مانده از بطری استفاده شده را پس از دو ساعت دور بریزید. به این دلیل که شیر ممکن است آلودگی بالقوه ای از دهان کودک شما داشته باشد.

نگهداری از شیر دوشیده شده مادر

ماندگاری شیر مادر در یخچال

شیر مادر تازه دوشیده شده را می توان تا چهار روز در یخچال در شرایط تمیز نگهداری کرد. با این حال، استفاده از شیر یا فریز کردن شیر در عرض سه روز بهینه است.

مدت زمان نگهداری شیر مادر در فریزر خانگی

شیر تازه دوشیده شده را می توان تا ۱۲ ماه در فریزر نگهداری کرد. با این حال، استفاده از شیر منجمد حداقل در مدت شش ماه بهینه است بنابراین نگهداری شیر مادر در فریزر یکی از بهترین راه ها می باشد.

دلایل نگهداری از شیر دوشیده شده مادر

مادران به دلایل مختلفی از پمپ کردن یا دوشیدن شیر خود استفاده می کنند که در زیر دلایل مهم و رایج آن را بیان کرده و در ادامه راه های صحیح نگهداری از شیر دوشیده شده مادر را بیان خواهیم کرد.

  • برای تحریک تولید شیر و افزایش میزان آن
  • برای تغذیه کردن نوزادانی با نیازهای خاص
  • در صورت ابتلا به ماستیت یا الهتاب پستان
  • دردناکی نوک پستان
  • برای از بین بردن فشار و در پستان های دارای احتباس
  • زمانی که پزشک دستور توقف موقتی شیردهی را داده است.
  • زمان استفاده ی مادر از داروهای خطرساز برای درمان های خاص در زمان شیردهی
  • زمانی که مادر در بیمارستان بستری شده و امکان شیردهی به نوزاد وجود ندارد.
  • مادران شاغل که در طول روز در منزل و کنار نوزاد خود نیستند.

نگهداری از شیر دوشیده شده مادر

نکات مهم نگهداری از شیر دوشیده شده مادر

  1. مانند بسیاری از مایعات، شیر مادر در هنگام یخ زدن منبسط می شود. بنابراین نباید ظروف را پر کنید وگرنه ممکن است با یخ زدن شیر بشکنند.
  2. اگر فقط به دلیل بی حوصلگی شیر خود را فریز می کنید و به کودک خود می دهید، باید بدانید که این کار اشتباه است، زیرا هیچ چیزی برای نوزاد نمی تواند جایگزین آغوش گرم مادر، در زمان شیر خوردن شود، این روش فقط برای افرادی مناسب است که به دلایل مختلف امکان شیردهی مستقیم به کودک خود را ندارند.
  3. شما می‌توانید شیر خود را پس از دوشیدن در ظروف مخصوص نگهداریِ شیر دوشیده شده مادر که از جنس شیشه یا پلاستیک است و دری محکم دارد، ذخیره کنید. برای نگهداری از شیر دوشیده شده مادر به مدت طولانی و جلوگیری از پایین آمدن کیفیت آن می توان شیر را فریز کرد، برای این کار باید از کیسه های مخصوص استفاده شود.
  4. زمانی که شیر دوشیده مادر را فریز می کنید باید روی آن تاریخ بنویسید و برای هر بار مصرف از شیر قدیمی تر استفاده کنید.
  5. پس از دوشیدن شیر، برای جلوگیری از فاسد شدن آن، باید سریعا آن را داخل فریزر قرار داد. اما اگر شیر برای مصرف یک وعده است می توان به مدت چهار ساعت، آن را بیرون از یخچال به دور از وسایل گرمایشی و نور خورشید و در دمای ۳۷-۲۵ درجه نگهداری کرد. اما به این نکته دقت کنید که شیری که در دمای اتاق بوده است دیگر قابل فریز کردن نیست.
  6. شیر دوشیده شده مادر فریز شده می تواند تا چند هفته بدون پایین آمدن کیفیت نگهداری شود.
  7. برای نگهداری از شیر دوشی مادر به مدت طولانی و در فریزر، بهتر است ظرف یا کیسه شیر دوشیده شده مادر را در انتهای فریزر بگذارید تا از فاسد شدن آن جلوگیری شود.
  8. زمانی که قصد مسافرت دارید و می خواهید شیر دوشیده شده ی مادر را همراه خود ببرید باید آن را درون کیسه پر از یخ بگذارید، به طوری که یخ دور تا دور ظرف شیر قرار بگیرد؛ این کار می تواند تا ۱۲ ساعت از فاسد شدن شیرجلوگیری کند.
  9. اگر قصد دارید شیر را فقط به مدت یک یا دو روز و در یخچال نگهداری کنید ولی نمی خواهید آن را منجمد کنید، باید این نکته را بدانید که شیر مادر فقط تا ۷۲ ساعت بدون تغییر در کیفیت می توان نگهداری کرد.
  10. نباید برای گرم کردن شیر منجمد شده مادر هنگام خروج از فریزر، از ماکروویو استفاده کرد، زیرا این کار باعث سوختن شیر و پایین آمدن کیفیت آن می شود. برای گرم کردن شیر از آب داغ استفاده کنید و دمای آن را به دمای بدن مادر برسانید، این کار باعث می شود کودک حس کند شیر را مستقیم از سینه مادر می خورد.
  11. شیر تازه و منجمد شده را با هم ترکیب نکنید و از ریختن شیر تازه روی شیری که قبلا فریز کرده اید خودداری کنید
  12. اینکه چربی شیر مادر جدا شده باشد و بالای شیشه شیر، شناور شود طبیعی است، برای ترکیب کردن چربی شیشه را نباید به سرعت تکان دهید، شیشه را به آرامی تکان دهید تا زمانی که چربیِ شیر به خوبی مخلوط شود.
  13. هرگز شیر را در بطری های یکبار مصرف یا کیسه های پلاستیکی که برای نگهداری شیر در نظر گرفته نشده اند، نگهداری نکنید.
  14. بهتر است برای فریز کردن شیر دوشیده شده مادر نکات گفته شده را رعایت کنید و سعی کنید که مقدار کمی شیر را منجمد کنید زیرا کیفیت شیر مادر به سرعت تغییر می کند.
  15. هرگز نباید از مایکروویو برای گرم کردن شیر استفاده کرد زیرا خواص ایمنی و برخی ویتامین ها را از بین می برد و تشکیل پروتئین را مختل می کند. مایکروویو شیر را به طور ناهمواری گرم می شوند، بنابراین شیر در مایکروویو می تواند باعث سوختگی نوزادان شود.
  16. تاریخ دوشیدن شیر را روی هر ظرف برچسب بزنید آن را در پشت یخچال یا فریزر، دور از در، جایی که سردترین است، نگهداری کنید.نگهداری از شیر دوشیده شده مادر

چگونه تشخیص دهیم که نباید از شیر مادر ذخیره شده استفاده کنید؟

تصمیم گیری در مورد خراب شدن شیر دوشیده شده مادر و نگهداری از شیر دوشیده شده مادر آسان نیست. تعداد کمی از مادران متوجه می شوند که شیرشان بوی صابون یا ترشی می دهد. این [بوی صابون] به دلیل سطح بالای لیپاز است، آنزیمی که در تمام شیرها وجود دارد.

شیری که پس از نگهداری یا گرم شدن بوی ترشی دهد، ممکن است در اثر اکسیداسیون شیمیایی ایجاد شود. هر دو شیر برای تغذیه کودک شما بی خطر هستند. اما اگر شک دارید بهتراست آن را مصرف نکنید.

پیشنهاد مشاور: فواید شیردهی برای مادر و فرزند چیست؟

نگهداری از شیر دوشیده شده مادر، شیر مادر چه مدت می تواند باقی بماند؟

در حالت ایده آل، شیر دوشیده شده مادر باید بلافاصله پس از دوشیدن آن استفاده شود یا در یخچال نگهداری شود، اما طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، می تواند تا چهار ساعت در دمای اتاق (۷۷ درجه فارنهایت) بماند.

یکی از مواردی که ممکن است هنگام نگهداری شیر خود متوجه شوید این است که جدا می شود و شیر چرب تر به بالای ظرف می رسد. این جای نگرانی نیست کمی آن را بچرخانید تا دوباره مخلوط شود.

پس از یخ زدایی شیر، تا ۲۴ ساعت می توان آن را در یخچال نگهداری کرد اما نباید دوباره منجمد شود.

بعلاوه، خواص شیر مادر با رشد کودک شما رشد می کند و تغییر می کند. شیری که در هشت ماهگی برای نوزادتان دوشیده اید با زمانی که کودک شما چهار ماهه بود یکی نیست. بنابراین هنگام یخ زدن و آب کردن شیر مادر به این نکته توجه داشته باشید.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: Proper Storage and Preparation of Breast Milk

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

آیا کودک یا نوجوان شما ضربه روحی تجربه کرده است؟در این مقاله به علائم حوادث و آسیب های دوران کودکی، تشخیص، درمان و نظرات روانشناسان در این زمینه پرداخته شده است.

آسیب دوران کودکی چیست؟

بیشتر مردم وقتی کلمه «آسیب» را می شنوند به چیزی فکر می کنند که فقط برای افراد دیگر اتفاق می افتد. طبق نظرسنجی ملی سلامت کودکان، تقریباً ۳۵ میلیون کودک و نوجوان ایالات متحده آسیب دوران کودکی یا تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACEs) را تجربه کرده اند.

از آنجا که این مقدار بسیار زیاد است، شاید بخواهید بدانید که رویداد آسیب زا در دوران کودکی چیست. آسیب های دوران کودکی را می توان به عنوان سوء استفاده (مانند جنسی یا جسمی)، شاهد خشونت خانگی بودن، بی‌توجهی، تصادف، بیماری مزمن یا ناگهانی، مرگ یا بیماری اعضای خانواده یا والدین، مصرف مواد، طلاق یا زندان تعریف کرد.

برای کودکان، رویدادهای آسیب زا گیج کننده و ناراحت کننده است. با توجه به این موضوع، شاید بخواهید در مورد اینکه فرزند شما یا کودکی که می شناسید، رویداد آسیب زا را پشت سر گذاشته یا نه، تجدید نظر کنید.

شناخت علائم مربوط به آسیب در کودک یا نوجوان

اغلب، کودکان و نوجوانانی که تحت تأثیر رویدادهای آسیب زا هستند، متوجه علائم خود نمی‌شوند، بیشتر کودکان به دلیل فراوانی زیاد حوادث نامطلوب، آگاه نیستند که دچار آسیب شده‌اند و در نهایت، اتفاقی مانند سوء استفاده یا نادیده گرفته شدن  را تجربه «عادی» قلمداد می‌کنند. این موضوع همچنین برای مراقبانی که معمولاً در شناسایی علائم آسیب با چالش مواجه هستند نیز صادق است.

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

برخی از علائم و نشانه‌های عمومی برای کودکان و نوجوانانی که حوادث آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند:

  1. هوشیاری بیش از حد / برانگیختگی بیش از حد

افزایش پاسخگویی به محرک ها همراه با علائم فیزیولوژیکی و روانی می باشد (به عنوان مثال، افزایش هوشیاری، افزایش ضربان قلب و تنفس).

بیشتر کودکان آسیب دیده از صداهای بلند و ناگهانی خوششان نمی آید و احساس خطر می کنند.

  1. اجتناب

اجتناب از تفکر یا صحبت در مورد رویداد آسیب زا یا مکان ها، فعالیت ها و افراد مرتبط با رویداد آسیب زا.

  1. افکار مزاحم یا ناخواسته

مرور افکار یا خاطرات مکرر و ناراحت کننده از رویداد آسیب زا به سراغ کودک می‌آید و اغلب احساس می کند که واقعه دوباره در حال وقوع است یا کابوس‌های مربوط به آن رویداد را تجربه می‌کند.

آسیب در کودکان در سنین مختلف چگونه به نظر می رسد

علائم آسیب اغلب با توجه به سن کودک متفاوت است:

دوران کودکی (سینن ۳ تا ۸ سال)

رفتارهای غیر قابل کنترل

اگر کودکی در سنین ۳ تا ۸ سال دارید که شاهد افزایش رفتارهای پرخاشگرانه، ناسازگار یا مخالفت او هستید. این بدان معناست که شما در مدیریت رفتار فرزندتان مشکل بیشتری دارید، زیرا او به جای گوش دادن، عمداً درخواست‌های شما را نادیده می‌گیرد؛ اغلب به این دلیل که کودکان خردسال رشد شناختی لازم را برای برقراری ارتباط مؤثر با احساسات خود ندارند، بنابراین احساساتشان با اعمال و رفتار آن ها مرتبط می شود.

همچنین دفعات «تند مزاجی» کودک افزایش می‌یابد، زیرا کودکانی که رویدادهای آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند تمایل دارند محیط خود و مراقبان یا والدین خود را کنترل کنند. نیاز آن ها به کنترل راهی برای مدیریت اضطراب های خود در مورد عدم قطعیت یا غیرقابل پیش بینی بودن دنیایشان است.

 

مشکلات در محیط های اجتماعی

اغلب، مدیریت این رفتارها نه تنها در خانه، بلکه در محیط مدرسه نیز دشوار است. والدین یا مراقبان با نگرانی هایی از سوی معلمان و دیگر مسئولان مواجه می‌شوند، در مورد رفتار کودک، افزایش درگیری او با همسالانش و مشکلاتش در دوست یابی یا حفظ دوستان پس از آسیب دیده می شود.

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

 

تشدید احساسات

گریه و احساسات در کودکان خردسالی که حوادث آسیب زا را تجربه کرده اند مشاهده می شود. رفتارهایی مانند افزایش حساسیت یا تحریک‌پذیری که منجر به واکنشهای تند نسبت به محرک‌های معمولی غیر نگران کننده، مانند گفتن «نه» به کودک می‌شود.

در نهایت، شاهد هوشیاری بیش از حد یا «منتظر خطر بودن» خواهید شد. اغلب اوقات، کودکان با چشمان گشاد و هوشیار رویداد غیرقابل پیش بینی بعدی را انتظار می کشند. معمولا کودکان خردسال در این حالت دست های خود را روی گوش ها قرار می دهند تا از شنیدن صداهای بلند جلوگیری کنند.

 

دوران کودکی میانی (۸ تا ۱۱ سالگی)

رفتارهای پسرفتۀ دوران میانی کودکی (۸ تا ۱۱ سالگی) تظاهرات مشابهی با کودکان در اوایل دوران کودکی دارد. علیرغم اینکه این کودکان کمی بزرگتر هستند، چالش های رفتاری آن ها همچنان ادامه دارد و اغلب رفتارهایی را انجام می دهند که مربوط به سنین بسیار پایین تر است.

این بدان معناست که اغلب اوقات به میزان قابل توجهی رفتارهای ناسازگار، مخالفت‌ و پرخاشگری می کنند. به میزان زیاد کج خلقی می‌کنند و پرخاشگری کلامی در آن ها افزایش می‌یابد (مانند داد زدن، فحش دادن، و آزار رساندن کلامی به دیگران).

 

چالش های مدرسه

مدرسه رفتن این کودکان هم با چالش های بسیار مواجه می شود که هم در عملکرد تحصیلی و هم در رفتارشان تأثیر می‌گذارد. تمرکز یا حرف گوش کردن برای کودک مشکل شده و باعث کاهش نمراتش می شود.

در این شرایط ممکن است در تشخیص بی‌توجهی دچار خطا شویم و علائم آن را با اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) اشتباه بگیریم. مانند دوران خردسالی، در دوران کودکی میانی هم به دلیل افزایش تحریک پذیری و کاهش توانایی در تحمل ناامیدی، کودکان آسیب دیده در رفتار با همسالان در مدرسه و کلاس دچار مشکل می‌شوند.

مشکلات در محیط های اجتماعی

از آنجا که معمولاً روابط اجتماعی کودکان در این سن شروع به گسترش می کند، چالش های ارتباطی آن ها افزایش می یابد. کودکانی که آسیب را تجربه کرده‌اند به خاطر تحریک‌پذیری، حساسیت‌ و هوشیاری بیش‌ازحد در دوست‌یابی یا حفظ دوستان دچار مشکل می‌شوند.

این کودکان سعی می‌کنند بر محیط‌ خود یا همسالان، اعمال کنترل کنند و این گونه در مدیریت دوستی‌های سالم دچار مشکل می‌شوند. این دوستی‌ها اغلب بیش از حد معمول دچار تعارض می شود که معمولا به خاطر چالش‌های رفتاری کودک و نیاز او به کنترل دیگران است.

 

احساسات تشدید شده.

در همان حال که دایره لغات این کودکان گسترش می یابد، احساسات شدیدتری نشان می‌دهند و کلام خشونت آمیز و پرخاشگری در آن ها افزایش می‌یابد. در همان حال که این کودکان با افزایش سن مسئولیت‌های بیشتری در مدرسه و خانه پیدا می‌کنند عوامل استرس‌زایشان نیز افزایش یافته و باعث می شود تحریک‌پذیرتر شده و احساسات شدیدی را نسبت به آسیب‌های روحی خود نشان دهند.

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

 

نوجوانان (۱۲ تا ۱۸ سال)

رفتارهای پسرفته و درگیری.

از آنجا که نوجوانان (سنین ۱۲ تا ۱۸ سال) تمایل بیشتری به استقلال دارند، اغلب شاهد افزایش رفتارهای انزواطلبانه از جمله اجتناب از افراد در آن ها می‌شویم. نوجوانانی که آسیب را تجربه کرده اند به میزان زیاد و بیش از حدی برونگرا یا درونگرا می‌شوند. رفتارهای برونگرایی بیش از حد شامل پرخاشگری کلامی و فیزیکی به دیگران است.

تا مدت طولانی این گونه رفتارها را ادامه می دهند به گونه ای که مدیریت آن ها سخت می شود. از سوی دیگر، رفتارهای بیش از حد درونگرایانه دقیقاً برعکس است. نوجوانان در اتاق خود منزوی می‌شوند، با کسی حرف نمی‌زنند، بسیار محتاط می شوند و هیچ واکنشی نشان نمی دهند. نوجوان آسیب دیده، در هر دوی این سبک‌های مقابله‌ای از مشکل واقعی اجتناب می کند.

 

تغییر خلق و خو

معمولاً نوجوانانی که آسیب را تجربه کرده اند خلق‌وخویشان بد می شود. تحریک پذیری‌شان افزایش می یابد و حملات غم و عصبانیت در آن ها بیشتر می شود. اغلب اوقات، این احساسات مربوط به رویدادهای آسیب زا هستند.

وقتی که والدین از آنچه بر نوجوان می‌گذرد بی‌اطلاع بوده و بیشتر آن را به بدخلقی یک نوجوان در حال رشد نسبت دهند، تعارضات درون خانه بیشتر می‌شود. اگرچه برخی از این گزاره‌ها درستند، اما باید علائم مربوط به آسیب را هم در نظر داشته باشید. به علاوه این نوجوانان، به دلیل افزایش احساس غم و اندوه، در معرض خطر بیشتری برای آسیب رساندن به خود قرار دارند.

 

چالش های مدرسه

نوجوانان با افزایش مسئولیت های تحصیلی، استرس بیشتری پیدا می کنند که مدیریت هیجانات را برایشان دشوارتر می کند. نمراتشان کاهش می یابد و در زمینه‌هایی که قبل از آسیب عملکرد بهتری داشتند، ضعیف می‌شوند.

اغلب با تکرار افکار مزاحم یا تصاویر ناخواسته از رویداد آسیب زا توانایی آن ها برای تمرکز ذهنی کاهش می یابد. بد شدن خلق‌وخو بر عملکرد آن ها تأثیر می گذارد. جدی نگرفتن مدرسه و مشکلات رفتاری در کلاس نیز افزایش می یابد.

 

مشکلات در روابط اجتماعی.

خطر ایجاد رابطۀ خاص و عاشقانه بدون در نظر گرفتن تجارب آسیب در این مرحله بیشترین اهمیت را دارد. نوجوانانی که آسیب را تجربه کرده اند معمولاً از دوستان خود جدا شده و تمایل پیدا میکنند که فقط خودشان را حفظ کنند. ترس از درک نشدن توسط دوستان، به علاوۀ بی میلی به دوستی، به کاهش تعاملات اجتماعی منجر می شود.

در این دوران نوجوانان عاشق می شوند. اغلب، نوجوانانی که ضربه روحی و روانی را تجربه کرده اند، جذب و دلبستۀ هر رفتاری می شوند که از سرِ عشق یا پذیرش باشد. در این دوران والدین باید مراقب روابطی فرزندشان باشند.

 

نکاتی برای والدین

از آنجایی که برای کودکان و نوجوانان آسیب دیده، جهان اغلب غیرقابل پیش بینی، ناپایدار و آشفته جلوه می‌کند، ایجاد محیطی که شرایط اجتماعی-عاطفی کودک را ارتقا دهد ضروری است.

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

چند نکته مفید برای والدین:

نکته ۱: ثبات ایجاد کنید

مراقبت از محیط با محدود کردن گزینه های کودک شما برای فعالیت های مختلف انجام می شود، به کاهش اضطراب کودک کمک می کند. این کار احساس امنیت را برای کودک بیشتر می کند، زیرا با قوانین ثابت، دنیا تا حدودی قابل پیش‌بینی است. کودکان مبتلا به تروما اغلب احساس می کنند که جهان دائما در حال تغییر است.

با قوانین و محدودیت ها، کودک ثبات در روال عادی را می آموزد، که یک شخصیت مقتدر مسئول آن است و ایمنی او را تضمین می‌کند. قوانین ابزارهایی نامرئی برای ارتقاء رشد و رفاه سالم هستند. کودکان بیشتر از آنچه ما فکر می‌کنیم آگاه اند و به خوبی به قانون گذاری پاسخ می دهند (تغییرات مثبت در رفتارشان مشهود می‌شود). قانون گذاری به آن ها کمک می کند تا بدانند چه چیزی خوب و چه چیزی بد است.

به احتمال زیاد آن ها حتی بیشتر از والدین و معلمانشان روی قوانین و اجرای به موقع آن ها تأکید می کنند.

 

نکته ۲: قابلیت پیش بینی را اضافه کنید

اضطراب معمولاً به عنوان ترس از ناشناخته شناخته می شود. بنابراین، اگر بتوانیم عدم اطمینان کودک را برطرف کنیم، به او احساس کنترل و آگاهی می دهیم. تعیین اهداف و توقع ها از رویدادها و فعالیت ها از پیش، قابلیت پیش بینی را اضافه می کند.

با آنکه نمی‌توانیم همه رویدادهای زندگی فرزندانمان را کنترل کنیم، می‌توانیم با ارائه اطلاعاتی درباره آنچه در شرایط مختلف انتظار داریم، آن ها را برای موفقیت آماده کنیم. به عنوان مثال، اگر از خانه بیرون می روید تا خرید کنید و فرزندتان از این موضوع عصبی است، اطلاع دادن به او از جزئیات سفر، زمان بازگشت و اینکه در نبودتان چگونه می‌تواند با شما تماس بگیرد به کاهش اضطراب کمک می کند و کودک شما آگاه می‌شود که چه انتظاری داشته باشد.

 

نکته ۳: ایمنی را ارتقا دهید

محیط هایی که هرج و مرج کمتری داشته و پیش‌بینی‌پذیرتر هستند فضای امن تری برای رشد کودکان فراهم می کند. این بدین معنی نیست که مثلاً با همسرتان هرگز مشاجره و اختلاف نداشته باشید، بلکه به این معنی که این مشاجرات را به یک فضای خصوصی ببرید تا کودکتان در معرض درگیری قرار نگیرد.

علاوه بر این، اطلاع دادن به فرزندتان در مورد اینکه در مواقع اضطراری با چه کسی تماس بگیرد و چه کاری انجام دهد، فرزندتان را آماده تر می‌کند. فراهم کردن فضاهای راحت برای کودکتان که در آن بتواند بدون ترس از قضاوت احساسات و افکار خود را بیرون بریزد، برای ارتقای امنیت فضا و رشد مفید است.

کودکانی که آسیب را تجربه کرده‌اند، به دلیل ترس از تنبیه، اغلب از مطرح کردن حرفهای خود با مراقبان هراس دارند. فرزندتان را قبل از رویداد آسیب زا از موضع حمایتی و بدون هیچ قید و شرط خود آگاه کنید.

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

منابع حمایتی برای فرزند شما

حلقه دوستان

دوستان فرزند شما می توانند با گوش دادن به او و اینکه تنها شنوندگان خوبی باشند، به بهبودی او کمک کنند. از آنجا که اعتمادکردن برای کودکی که ضربه روحی را تجربه کرده دشوار است، ایجاد فضایی که در آن احساس امنیت و عدم مزاحمت می کند مفید است.

شرکت در فعالیت‌های معمول و «عادی» فضایی ایجاد می کند که می‌تواند در آن ها احساسات معمول و عادی داشته باشد، زیرا اغلب این کودکان با توجه به تجارب آسیب‌دیدگی خود احساس می‌کنند که از دیگران جدا شده‌اند. انجام سرگرمی و گفتگوهای «عادی» و شرکت در برنامه‌های منظم نیز بسیار مفید است.

خانواده

ایجاد فضای امن در خانه برای کودکان و نوجوانانی که آسیب را تجربه کرده اند، بسیار مهم است. به فرزندتان آگاهی دهید که اگر بخواهد چیزی را مطرح کند، شما یا سایر اعضای خانواده بدون هیچ گونه قضاوت یا تنبیه آماده گوش دادن خواهید بود.

اغلب، کودکان و نوجوانان تجارب آسیب زا خود را مطرح نمی کنند، به خصوص اگر این تجربیات مربوط به خشونت جنسی، جسمی، بی توجهی یا خشونت خانگی باشد. بیان کردن اینکه شما امنیت او را تأمین می‌کنید به او این امکان را می دهد که بهتر بتواند حرفهای خود را مطرح کند مهم می باشد.

همچنین مهم است که مهارت های معمولی مراقبتی یا تربیتی خود را کنار نگذارید و همچنان قوانین را تنظیم کنید. اگرچه به دلیل تجربیات بدی که فرزندتان داشته عمیقاً نسبت به او احساسات و عواطف دلسوزی دارید، به یاد داشته باشید که علاوه بر دلسوزی، شما همچنین وظیفه دارید که به او کمک کنید تا روش زندگی سالمی داشته باشد که در آینده از او محافظت کند.

مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث

 

گروه های مذهبی یا معنوی

اگر باورهای مذهبی در مواقع اضطراری به شما و خانواده تان کمک می کند، ارتباط با روحانیون یا سایر اجتماعات مذهبی به شما و فرزندتان کمک می کند. رویدادهای آسیب زا ویرانگر و از نظر عاطفی آزاردهنده اند، ممکن است به راحتی باعث از دست دادن ایمان شوند. در این مواقع رجوع به کسی که بتواند تنها چیزی را که در این مواقع کمک کننده است یعنی، ایمان شما را بازگرداند، بسیار مفید است.

انواع درمان حرفه ای

هنگامی که رفتارها یا علائم غیرقابل کنترل شود یا به عملکرد کودک شما (عملکرد درسی، اجتماعی یا عاطفی) صدمه زند، باید به دنبال خدمات بهداشت روان حرفه ای با یک روانشناس حرفه ای باشید.

مداخلات درمانی بهداشت روان که به طور قابل توجهی برای کاهش علائم کودک مفید است:

 

درمان شناختی رفتاری متمرکز بر آسیب (TF-CBT)

مداخله ای است که برای کودکان و نوجوانان (سنین ۳ تا ۱۸ سال) و والدینی که آسیب را تجربه کرده اند، استفاده می شود. این درمان انواع چالش های عاطفی و رفتاری ناشی از آسیب را از طریق یک مدل درمانی شناختی-رفتاری حل می کند. علاوه بر این، درمان شناختی رفتاری متمرکز بر آسیب به صورت تدریجی بیمار را در معرض رویداد قرار می دهد، به این معنی که رویداد آسیب زا در طول دوره درمان مورد بحث قرار می گیرد.

تحقیقات نشان داده است که هر چه میزان قرار گرفتن در معرض بیشتر منتشر شود، سلامت روانی بیشتر بهبود یافته و علائم آسیب کاهش می یابد. درمان شناختی رفتاری متمرکز بر آسیب (TF-CBT) شامل یک فرآیند۷ مرحله ای است:

  1. مهارت‌های تمدد اعصاب در مواقع اضطراب
  2. یادگیری در مورد احساسات
  3. مقابلۀ شناختی: یادگیری اینکه چگونه افکار ما بر احساسات و رفتارهای ما تأثیر می گذارد
  4. روایت آسیب: داستان مفصلی در مورد رویداد(های) آسیب زای کودک یا نوجوان گفته می شود.
  5. قرار گرفتن در معرض: پزشک در طول زمان درمان، کودک را در معرض همۀ محرک های آسیب مهم قرار می دهد.
  6. جلسات مشترک: روایت آسیب با مراقب یا والدین به اشتراک گذاشته می شود
  7. افزایش ایمنی: آموزش مهارت های سالم برای مواجهه های آینده

 

درمان تعاملی والد-کودک (PCIT)

این درمان مبتنی بر بازی والدین-کودک است که به کودکان (سنین ۳ تا ۷ سال) که علائم مرتبط با آسیب مانند رفتارهای پرخاشگرانه، ناسازگار و مخالفت دارند، کمک می‌کند. درمان تعاملی والد-کودک (PCIT) روابط مثبت والد-کودک را مد نظر قرار می دهد و به والدین راهبردهای مدیریت رفتاری مؤثر را می آموزد.

دو جزء اصلی درمان تعاملی والد-کودک (PCIT) به تقویت رابطه بین والدین و فرزند می پردازد. چارچوب اول تعامل هدایت شده توسط کودک است و برای دستیابی به انطباق، در چارچوب دوم تعامل هدایت شده توسط والدین انجام می شود. با این چارچوب ها، به والدین آموزش داده می شود که چگونه این مهارت ها را اجرا کنند (مثلاً برقراری ارتباط با کودک و استفاده از مهارت های بازی مثبت، دادن دستورات مؤثر و مستقیم) و در نهایت به اهداف زیر می رسند:

  • تقویت رابطۀ بین والدین و فرزند
  • کاهش رفتارهای منفی
  • افزایش رفتارهای مثبت
  • کاهش رفتارهای پرخاشگرانه
  • کاهش رفتارهای ناسازگار

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یک مداخله شناختی، مبتنی بر حمایت و مشارکت برای کمک به نوجوانان برای مدیریت خطرات ایمنی (مانند افکار آسیب‌رساندن به خود یا خودکشی) و افکار غیرمنطقی چالش‌برانگیز است. از آنجا که مدیریت ایمنی و رفتارهای پرخطر یکی از اهداف اصلی این مداخله است، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)  به درمان فردی همراه با مداخله گروهی همسالان نیاز دارد. در طول این مداخله، از چهار چارچوب استفاده می‌شود که عبارتند از:

  1. ذهن آگاهی و فکر کردنِ بدون قضاوت درباره خود، جهان و دیگران
  2. مدیریت روابط بین فردی مؤثر و چگونگی تعامل سالم با دیگران
  3. تحمل پریشانی
  4. برای یادگیری نحوه مواجهه با وقایع ناراحت کننده و دردناک، تمرین پذیرش اتفاقات زندگی انجام می شود. پذیرش محض جنبه ای از تحمل پریشانی است که به نوجوان می آموزد چگونه مسیر افکار خود را به سمت پذیرش آنچه هست تغییر داده و تمایل و ارادۀ خود را با آن متناسب کند.

 

مهارت های تنظیم هیجان

آموزش هایی که برای کمک به مدیریت افکار خودکشی، اضطراب، غم، تحریک پذیری، عصبانیت و تنظیم سالم احساسات انجام می‌شود.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’مراقبت از کودکان و نوجوانان در برابر حوادث’ cols=’2′ cats=’%d9%85%d8%b4%d8%a7%d9%88%d8%b1%d9%87-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9′ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

نق زدن کودک

علت نق زدن کودک و ۱۳ راه مقابله با آن

نق زدن کودکان یکی از مشکلات رایج در بین آن ها ست که به مرور باعث کلافه شدن و سردرگمی والدین می شود. برخورد و کنار آمدن با کودکی که به هر دلیل کوچک و بزرگی شروع به گریه کردن و جیغ زدن می کند و قصد آرام شدن هم ندارد بسیار مشکل و دشوار می باشد.

علت

کودکان به علت های متفاوتی شروع به نق زدن می کنند. اغلب مواقع زمانی که بخواهند جلب توجه کنند، این رفتار را انجام می دهند و با بالا بردن تن صدای خود، اطرافیان را متوجه خود می سازد.

ادامه مطلب

ایمنی نوزاد و کودک

افزایش ایمنی نوزاد و کودک

ایمنی نوزاد و کودک یکی از مهم ترین موارد برای والدین می باشد که باعث می شود آن ها مضطرب و نگران شده و به دنبال راه های مختلفی برای افزایش آن بگردند.

در این مقاله به بهترین راه ها برای افزایش ایمنی نوزاد و کودک اشاره شده است بنابراین آن را از دست ندهید.

خوشبختانه یا متاسفانه کودک شخصیتی کنجکاو داشته و دوست دارد تجربه های متفاوتی را به دست آورد و ممکن است هر چیزی را لمس کند و در مورد آن ها کنجکاوی نشان دهد و همین ممکن است او را در خطر قرار دهد بنابراین باید به دنبال راه هایی باشید تا محیطی ایمن برای کنجکاوی های کودک خود فراهم کنید.

بنابراین والدین باید مواظب کودک شان باشند و با وسایلی که امنیت کودک را بیشتر می کند استفاده کنند تا تجربه خوبی را به دست آورند، زمانی که والدین از این وسایل استفاده کنند نگرانی و دغدغه های او کمتر می شود و باعث می شود آسوده تر باشند.

در ادامه این مقاله وسایلی که امنیت کودک و نوزاد را بیشتر می کنند می پردازیم هم چنین در این خصوص باید آگاهی خود را افزایش دهید و از مشاور کودک کمک بگیرید تا بتوانید بهترین تصمیم را بگیرید. نکات ایمنی در خانه برای کودکان آمده است:

امنیت نوزاد و کودک در خانه

زمانی که نوزادان رشد می کنند کنجکاوی آن ها بیشتر می شود و دوست دارند تا وسایل مختلف در خانه را بردارند و کاربرد آن ها را کشف کنند به همین دلیل ممکن است کارهای خطرناکی را انجام دهند در ادامه این مقاله وسایلی را معرفی می کنیم که تهیه آن ضروری می باشد و باید مورد توجه قرار گیرند.

وسایل ضروری برای ایمنی نوزاد و کودک در خانه

۱. پوشش سوکت:

پوشش سوکت وسیله ای کاربردی برای جلوگیری از قرار دادن انگشت در پریز برق می باشد و این وسیله باعث می شود که کودک دچار برق گرفتگی و شوک الکتریکی نشود.

۲. نرده محافظ:

برای جلوگیری از سقوط کودک از پله ها و ورود او به مکان های ناامن از نرده های محافظ استفاده می کنند، این نرده ها به گونه ای طراحی شده اند که مانع از افتادن کودک می شوند.

۳. محافظ لبه:

محافظ لبه از فوم ساخته شده است و بسیار نرم و انعطاف پذیر می باشد و این محصول باعث می شود تا از آسیب ناشی از برخورد با لبه های تیز و خطرناک جلوگیری شود و هم چنین از ایجاد ضربه به سر نوزاد و کودک جلوگیری می شود.

۴. محافظ گوشه های تیز در ایمنی نوزاد و کودک:

این محافظ در گوشه هایی که تیز و پر خطر هستند نصب می شوند و باعث می شوند گوشه های برنده و تیز برای کودکان نرم و ایمن شود.

ایمنی نوزاد و کودک

۵. محافظ انگشتان دست برای ایمنی نوزاد و کودک

این وسیله خلاقانه از قرار گرفتن و ماندن دست بین در جلوگیری می کند و آن را بالای دستگیره در نصب می کنند. به طور معمول نوزاد در زمان سینه خیز رفتن بسیار نسبت به وسایل کنجکاو است و دوست دارد به آن دست بزند بنابراین این وسیله می تواند ایمنی نوزاد را تامین کند.

۶. سنسور دود:

یکی دیگر از وسایلی که ایمنی نوزاد و کودک را تضمین می کند سنسور دود می باشد زمانی که محیط خانه پر از دود است و آتش سوزی می شود سنسور دود با آژیر اعضای خانواده را در جریان می گذارد این سنسور در محیط های مختلفی مانند آشپزخانه، اتاق خواب، اتاق نشیمن و راهروها قابل نصب می باشد.

۷. سنسور نشت گاز مونوکسید کربن:

این سنسور در فصل های سرد سال زمانی که از وسایل گرمایشی استفاده می شود کاربرد دارد و از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا آمار تلفاتی که از طریق گاز مونوکسید مسموم می شوند، افزایش پیدا کرده است. این کالا یک دستگاه الکترونیکی برای افزایش امنیت در محیط های مسکونی نسبت به نشت گازهای خطرناک می باشد.

توجه داشته باشید که دود سیگار هم برای نوزاد به اندازه نشت گاز خطرناک می باشد به خصوص برای نوزادانی که نارس هستند و یا اختلالی در دستگاه تنفسی آن ها وجود دارد.

۸. قفل پنجره:

با این وسیله می توان پنجره ها مخصوصا در آپارتمان را قفل کرد و با استفاده از این وسیله نیازی نیست پنجره ها را بسته نگه دارید بلکه به حالت باز می توانید از سقوط ناخواسته فرزندتان جلوگیری کنید.

۹. چسب ایمنی شیشه:

این چسب ها بر روی شیشه چسبانده می شوند و در صورتی که شیشه شکست از خرد شدن آن جلوگیری می کنند و مانع از ریختن خرده شیشه ها بر روی زمین می شوند.

در واقع والدین باید نسبت به امنیت جسمانی کودک شان حساس باشند زیرا یکی از نیازهای اولیه و اساسی کودکان می باشد که باید مورد توجه والدین و مربیان مهدهای کودک قرار بگیرد.

۱۰. ایمنی در آشپرخانه |نکات ایمنی در خانه برای کودکان

زمانی که مادران در آشپزخانه هستند کودکان تمایل دارند تا در کنار مادرشان باشند و آن ها هم در آشپزخانه برای خود کاری انجام دهند اما این نکته را در نظر داشته باشید که حضور نوزادان  و کودکان در آشپرخانه بسیار خطرناک است و سعی کنید آن ها را از محیط آشپرخانه دور کنید.

هم چنین دقت داشته باشید زمانی که به کودکتان فرصت تجربه کردن می دهید نباید با خطرات جسمی و جانی همراه باشد در این شرایط باید به نکات ایمنی نوزاد توجه کنید و آن ها را به درستی رعایت کنید، که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم:

  • نوشیدنی و غذاهای داغ را دور از دسترس کودکتان قرار دهید.
  • زمانی که از وسایل برقی استفاده نمی کنید آن را از برق بکشید تا کودک آن را روشن نکند.
  • بعد از اتمام آشپزی از خاموش بودن شعله ها مطمئن شوید.
  • وجود کپسول آتش نشانی در آشپزخانه ضروری است، حتما آن را تهیه کنید.
  • وسایل خطرناک را از کودک دور کنید و دور از دسترس او قرار دهید.

در ادامه این مقاله وسایلی که باعث امنیت بیشتر در فرزندتان می شود را بیان می کنیم:

۱۱. قفل کمد و کشو:

این قفل ها U شکل هستند و می توان در آشپزخانه، حمام و اتاق خواب نصب شوند و از دسترسی آسان کودکان به کمد، کابینت و کشو جلوگیری می کند.

افزایش ایمنی نوزاد و کودک

۱۲. نرده محافظ در گاز و فر:

زمانی که در حال آشپزی کردن هستید با استفاده از وسیله کاربردی می توانید مانع از دسترسی فرزندتان به اجاق گاز شوید، بعد از اتمام آشپزی می توانید این وسیله را به سمت پایین بیاورید و بر روی دستگیره ها قرار دهید تا کودک تان به دستگیره های گاز دسترسی نداشته باشد و از وقوع نشست گاز و سوختگی به شدت جلوگیری می کند و مانع از آسیب به کودک می شود.

ایمنی نوازد و کودک در حمام

یکی از تفریحات کودکان در حمام آب بازی می باشد اما توجه داشته باشید که حمام کردن در عین لذت بخش بودن می تواند برای کودک و نوزاد خطراتی داشته باشد، خطراتی مانند غرق شدن و خفه شدن نوزاد در عمق ۵ سانتی متری، سوختگی بر اثر داغ بودن آب، آسیب ناشی از لیز خوردن و مسائل این چنین می تواند بسیار خطرناک باشد.

به همین دلیل هرگز به کودک تان اجازه ندهید تا قبل از پنج سالگی به تنهایی حمام برود حتما یک نفر باید همراه او باشد، هم چنین برای شستن نوزاد باید ایمنی کودک را به طور کامل رعایت کنید و به مسائل ایمنی نوزاد توجه داشته باشید در زیر لوازم ضروری برای حمام کردن کودک بیان شده است:

۱۳. دماسنج حمام:

 با دماسنج حمام می توانید دمای آب وان را اندازه گیری کنید و از آسیب دیدن پوست نوزاد در اثر قرار گرفتن زیر آب داغ جلوگیری کنید دمای مناسب در حمام باید بین ۳۴ تا ۳۷ درجه سانتی گراد باشد.

۱۴. کفپوش ضد لغزش حمام:

 زمانی که زمین خیس است احتمالا این که در حمام دچار لغزش شوید بسیار زیاد است در این حالت باید از کفپوش ضد لغزش حمام استفاده کنید تا از لغزش کودکان و نوزادان جلوگیری شود.

۱۵. محافظ شیر آب حمام:

زمانی که فرزند خود را در وان آب حمام می کنید مراقب سرش باشید تا با شیر آب برخوردی نداشته باشد برای جلوگیری از آسیب دیدن سر ناشی از برخورد با شیر آب سعی کنید از محافظ شیر آب استفاده کنید این وسیله به دلیل جنسی که دارد شدت ضربه را کاهش می دهد.

۱۶. کلاه حمام:

یکی از وسایلی که برای ایمنی نوزاد و کودک در حمام لازم است کلاه حمام نام دارد که از ورود شامپو به چشمان کودک جلوگیری می کند و هم چنین از این کلاه می توانید در مکان های باز استفاده کنید و از برخورد نور آفتاب با چشمان کودک جلوگیری کنید.

افزایش ایمنی نوزاد و کودک

سایر لوازم ایمنی نوزاد و کودک

برخی از وسایل هستند که برای خود کودک و نوزاد مورد استفاده قرار می گیرند و از آن ها محافظت می کنند، این وسایل شامل موارد زیر می شوند:

۱۷. محافظ سر کودک:

 زمانی که کودک شروع به راه رفتن می کند نمی تواند تعادلش را حفظ کند و سریع زمین می خورد در این حالت با استفاده از محافظ سر کودک می توانید در هنگام زمین خوردن از آسیب دیدن سر او جلوگیری کنید و اجازه ندهید به سر کودک تان آسیب وارد شود.

۱۸. ایمنی نوزاد و کودک، مچ بند نگهدارنده کودک:

با استفاده از مچ بند می توانید در مکان های شلوغ و پرتردد اطمینان حاصل کنید که کودکتان نزدیک شما است و زیر نظر شما می باشد، یک سر این وسیله به دست کودک بسته می شود و سر دیگر به دست والدین و این مچ بند تا اندازه ۱۷۰ سانتی متر کش می آید.

۱۹. قفل توالت فرنگی:

 زمانی که تصمیم دارید آموزش های دستشویی رفتن را به کودک تان بدهید سعی کنید بعد از استفاده از توالت فرنگی آن را قفل کنید زیرا کودک در این سن بسیار کنجکاو است و تمایل دارد با توالت فرنگی کار کند و این اقدام او بسیار خطرناک است زیرا ممکن است باعث خفگی و شکستگی لگن او شود. به وسیله این قفل می توانید مانع این کار شوید و تا زمانی که توسط بزرگ ترها باز نشود کودک به آن دسترسی ندارد.

۲۰. شلوار محافظ کودک:

 شلوار محافظ کودک باعث می شود زمانی که کودک چهار دست و پا راه می رود مانع از اصطکاک زانوی کودک با فرش شود و کودک درد کمتری را احساس کند.

۲۱. محافظ تخت برای ایمنی نوزاد

با استفاده از محافظ تخت می توانید ایمنی نوزاد و کودک را در هنگام خواب به وجود آورید و هم چنین مانع از افتادن و آسیب دیدن کودک شوید.

۲۲. آموزش نکات ایمنی به کودکان

آموزش نکات ایمنی به کودکان مانند دست نزدن به اشیا داغ، کبریت، گاز و مسائل دیگر می تواند به کودک نشان دهد که برخی از مسائل خطرناک می باشند.

سخن پایانی

در صورتی که نکات ایمنی را در مورد کودکان رعایت نکنید حوادث ناگواری ممکن است رخ دهد، اما این دلهره و نگرانی والدین مسلما منجر به کنترل بیش از حد کودک خواهد شد  و این عامل ممکن است مانع از افزایش اعتماد به نفس کودک شود و مانع سد بزرگ جلوی اعتماد به نفس او را بگیرد.

در واقع شهامت و جسارت از همان کودکی در انسان ها به وجود می آیند و امر و نهی های مکرر والدین می تواند در کسب این مهارت، کودک را دچار ضعف کند در این خصوص باید اطلاعات خود را افزایش دهید و از روانشناسی کودک کمک بگیرید تا آگاهی شما را ارتقا بخشند. در این راستا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان  خدماتی را به صورت حضوری و تلفنی ارائه می دهد.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: https://kidshealth.org/

راهنمای مادران جوان| کارهایی که برای نوزاد باید انجام داد

راهنمای مادران جوان| کارهایی که برای نوزاد باید انجام داد

مادران جوان، کارهایی که برای نوزاد باید انجام داد. همچنان که نوزاد متولد می شود مادر جوان به عنوان اولین موجود و تنها تامین کننده نیازهای وی شناخته می شود. بنابراین تعامل سالم و سلامت هر دو برای هر دو طرف ضروری است.

کودک تازه به دنیا آمده با سرعت زیادی در حال تغییر است و ارتباط برقرار کردن با کودک و نیازهای وی، گاهی برای مادران تبدیل به چالشی بزرگ می شود.

راهنمای روانشناختی برای مادران جوان

بنابراین تعامل سالم و سلامت هر دو برای هر دو طرف ضروری است.

کودک تازه به دنیا آمده با سرعت زیادی در حال تغییر است و ارتباط برقرار کردن با کودک و نیازهای وی، گاهی برای مادران تبدیل به چالشی بزرگ می شود.

ما در این مقاله سعی کردیم لیستی از کارهایی که برای نوزاد باید انجام داد در مورد خود و کودک نوزادشان در نظر بگیرند را تهیه کنیم، که در ادامه آورده شده است.

۱. اولین لبخند و خندیدن نوزاد نزدیک است!

کودکان لبخند زدن و خندیدن را بسیار زودتر از آنچه والدین انتظار دارند شروع می کنند!

اولین لبخندها را در ماه اول یا دوم ابراز می کنند، در حالیکه خندیدن در ماههای دوم تا پنجم شروع می شوند.

نیازی نیست که حتما مثل یک کمدین باشید تا کودک را بخندانید.

به نقل از دکتر کسپر آدیمان، استاد دانشگاه بیرکبک لندن:

خندیدن ناشی از کارهایی که والدین انجام می دهند نیست. بلکه، راز بیشتر خنداندن نوزاد اینست که بیشتر به او توجه نشان دهید.

خندیدن برای کودک وسیله ای است که با کمک آن می تواند شما را بیشتر در کنار خود نگه دارند و بنابراین بیشتر می توانند در مورد شما بدانند.

نکته: با کودک در تماس باشید و با پاسخدهی به لبخندهایش به او پاداش دهید.

۲. از خود مراقبت کنید:

حدود ۱۵ درصد مادرانی که به تازگی صاحب کودک شده‌اند، و همچنین برخی پدران، مشکلات مرتبط با سلامت روان را قبل یا بعد از تولد کودک تجربه می کنند.

متخصصان می گویند واجب است که والدین در مورد نشانه ها و ریسک های احتمالی اطلاعات کافی را کسب کنند.

برخی مادران به دنبال کمک متخصصان نمی‌روند، زیرا می ترسند که به عنوان “مادران جوان بد” شناخته شوند.

درخواست کمک برای بهبود حیاتی است، و این بدین معنیست که شما مادران جوان خوبی هستید.

اگر قبل یا بعد از تولد کودک احساس کسالت روانی دارید مشکل یا اشتباه شما نیست، و با راهنمایی و کمک بهبود می یابید.

نکته: بیشتر مطالعه کنید، کمک بگیرید و مراقب خود باشید.

۳. حفظ زندگی اجتماعی مادران جوان مهم است

متخصصان بر اهمیت حمایت اجتماعی برای مادران جوان تاکید دارند.

شواهد نشان می دهند نوع حمایتی که زنان نیاز دارند در مراحل مختلف بارداری تغییر می کند.

بعد از تولد نیز این نیاز هم چنان ادامه دارد.

بهترین راه، استفاده از متخصصان، مقالات معتبر و شرکت در کلاس های مادر-کودک است که مادران با نیازهای مشابه حضور دارند.

شرکت در این دسته از فعالیت ها می تواند اعتماد به نفس مادر را افزایش دهد.

نکته: از منابع معتبر و افراد متخصص استفاده کنید، و با مادران دیگر در تعامل باشید.

۴. پدران نیز مهم هستند!

پدران نقش مهمی در تشویق کودکان خود در رشد سالم دارند.

بر اساس نظر متخصصان روانشناسی، بازی نقطه شروع این فرآیند تعامل پدر-کودک است، وضعیتی که در آن کودک رویارویی با خطرها را در یک پایگاه ایمن یاد می گیرد.

ترتیب دادن یک بازی بی قاعده سمبل جهانی تعامل پدر با کودک است.

پدرها دوست دارند کودک رابه دویدن، بالا رفتن و پریدن تشویق کنند.

اما، این رفتار تنها یک سرگرمی نیست بلکه مکمل رشد کودک است.

نکته: کودک را هر روز درگیر بازی های بی قاعده کنید، و ببینید که چطور ارتباط بین شما و کودک بیشتر و بیشتر می شود.

مادران جوان

۵. کودکان زبان را خودشان تنظیم می کنند.

برخی والدین دو زبانه نگران این هستند که کودک چطور هر دو زبان را یاد می‌گیرد و با چه نظمی زبان را به کودک آموزش دهند.

تحقیقات جدید نشان داده اند که خود کودکان، زبان را سازمان می دهند و کم کم کلماتی را در هر دو زبان یاد می گیرند.

س به هر زبانی که بلد هستید با وی ارتباط برقرار کنید.

نکته: با کودک خود صحبت کنید، با هر زبانی که راحت ترید!

۶. الگوهای خواب کودک را تنظیم کنید.

ساعت زیستی بدن کودک که به تنظیم خواب وی کمک می کند در حدود چهار ماهگی رشد می کند.

در این میان، نور روز برای تنظیم این چرخه ضروری است.

متخصصین خواب می گویند کودک باید در طول روز در اتاقی بخوابد که تاریک نباشد و با نور روز بیدار شود.

قرار دادن کودک در اتاقی تاریک در طول روز، با پرده‌های کشیده، خواب روز را طولانی کرده و باعث کاهش خواب در شب می شود.

نکته: خوابیدن در شرایط نور روز با سر و صدا برای خواب مناسب در شب خوب است.

۷. نوازش کردن حیاتی است| کارهایی که برای نوزاد باید انجام داد.

نوزادان بیشتر از آنچه که فکر کنید به لمس شدن حساس هستند.

بعد از نه ماه بودن در رحم مادران جوان ، در آغوش گرفتن می تواند بسیار آرام‌بخش باشد.

به همین دلیل است که قنداق کردن کودک قرن ها است که برای آرام کردن نوزادان استفاده می شود.

اما بیش از همه، نوزادان دوست دارند در آغوش گرفته شوند. نوزادان دوست دارند تا آنجا که می شود بغل شوند و با بقیه در تماس باشند، مخصوصا تماس پوست به پوست.

نکته: کودک خود را در آغوش بگیرید تا آرامش و راحتی را برای او فراهم کنید.

۸. کودکان عاشق چهره ها هستند.

مطالعات نشان داده‌اند، از آنجایی که نوزادان توانایی بینایی ضعیفی دارند؛ حس های آنها ممکن است در معرض بمباران حسی قرار بگیرند.

با این وجود، آنها یک سوگیری توجهی نسبت به چهره ها دارند، که اطلاعات اجتماعی بسیار غنی را به مغز به سرعت در حال رشدشان مخابره می کند.

این مسئله نه تنها به پردازش چهره‌های آشنا کمک می کند، بلکه در شکل گیری شبکه های مغزی که مهارت های اجتماعی را در بزرگسالی کنترل می کنند نقش دارد.

نکته: کودکان بیشتر به دنبال چهره‌هایی هستند که از بالا به پایین روشن شده اند.

نشستن با ان ها در زیر نور کافی می تواند برای آن ها کمک کننده باشد.

مادر جوان

۹. تغذیه با شیر مادران جوان یک راه طولانی است، از پیش برنامه ریزی کنید

در حدود سه چهارم زنان از ابتدای تولد کودک شیردهی را آغاز می کنند اما این میزان دو ماه بعد به حدود ۴۷ درصد کاهش می یابد.

دلیل این امر می تواند درد، ناراحتی و حمایت کم از سوی دیگران باشد.

بر اساس نظر یک متخصص روانشناسی از دانشگاه استرینگ ممکن است زمانهای سختی را هنگام شیردهی تجربه کنید، بنابراین برنامه ریزی از قبل می تواند کمک کننده باشد.

در مورد اینکه چه چیزی در انتظار شماست و چگونه با مشکلات روبرو شوید با دیگر زنان صحبت کنید و از منابع معتبر استفاده کنید.

نکته: برای شیردهی آماده باشید، از قبل برنامه ریزی کنید.

۱۰. قانون اصلی همان بی قانونی است.

یکی از مهم ترین مسائل قابل ذکر فردیت هر ارتباط است.

مجبورید که با هر کودک به صورت منحصر به فرد در ارتباط باشید و آزادی عمل را به کودک خود بدهید.

استفاده از یک فرمول یا دستورالعمل می تواند گاهی شما را از الگوی استرس زا و منفی برهاند، و کمک می کند که روی آنچه انجام می دهید تامل کنید.

اما گاهی تبعیت بیش از حد از قوانین و فرمول‌ها می تواند با اصالت پاسخ شما تداخل داشته باشد و ارتباط را خدشه دار کند.

نکته: به احساسات خود به عنوان والدین احترام بگذارید، و نسبت به کودک خود به عنوان یک انسان گشوده و باز رفتار کنید.

تصویر_ذهنی_درست_از_بدن_دختر_–_اصول (2)

تصویر ذهنی درست از بدن دختر – اصول تربیتی دختران

نحوه کمک کردن به دخترتان تا بتواند یک تصویر بدنی سالمی داشته باشد

این کار آسان نمی باشد، چرا که وی در رابطه با کاملا لاغر و جذاب بودن، با فشار زیادی مواجه است

دخترانی که در قرن بیست و یکم بالغ می شوند، فرصت بیشتری نسبت به نسل های جلوتر خودشان دارند.

ولی همچنین آنها با یک سری از فشارهایی مواجه هستند که قبلا وجود نداشته است.

از دختران انتظار می رود که مدیران اجرایی و جراحان مغز و رئیس محاکمات قضایی باشند، ولی همچنین از آنها انتظار  می رود که زیبا باشند – میزان این انتظارات بیشتر از گذشته می باشد.

این مورد منجر به افزایش چالش مربوط به تربیت کردن دختران زیبا و سالم می شود.

ما به عنوان والدین، مطلع هستیم که ایجاد یک تصویر بدنی مثبت، برای کمک به سالم بودن و رشد مناسب دخترانمان مفید می باشد.

ولی جامعه ما از نظر جوانی و زیبایی، بیشتر از هر زمان دیگری متمرکز و دارای وضعیت بهتری می باشد.

همچنین زیبایی بیشتر از هر زمان دیگری به صورت کوچک بودن تعریف شده است.

یا در صورتی که دقیق تر باشیم، کوچک به علاوه جذاب بودن – به همین دلیل حتی فردی که به صورت قابل توجهی لاغر می باشد.

در صورتی که همچنین ثروتمند نباشد (در جاهایی که به عنوان یک عامل در نظر گرفته می شود)،  می تواند در شرایط ناایمنی قرار بگیرد.

اختلال های تغذیه ای ناشی از تصویر ذهنی غلط

من بیشتر در رابطه با دخترانی صحبت نمی کنم که دچار اختلال های تغذیه ای می شوند، که شامل یک تصویر بدنی اختلال یافته جدی می باشد.

من در رابطه با یک گروه بزرگتری از دختران صحبت می کنم که احساسس می کنند نمی توانند خوشحال و پذیرفته شده باشند.

چرا که آنها با وجود داشتن بهترین وضعیت ممکن از نظر نمرات کلاسی و استعداد های فوق العاده، این تفکر را ندارند که دارای بدن مناسبی می باشند.

متاسفانه، آنها احساس می کنند که بدن “فرض شده” یک مورد ایده آلی است که در مجله ها و در تلویزیون مشاهده می شود و ۹۰% از زنان نمی توانند به آن دست پیدا کنند.

البته یک سری دختران کوچکی هم وجود دارند – به دلیل اینکه آنها از نظر ژنتیکی چنین وضعیتی دارند یا به دلیل اینکه خودشان تلاش کرده اند تا چنین فیزیکی به دست بیاورند – که به یک لاغری فوق العاده به علاوه یک بدن کاملا جذاب دست پیدا می کنند.

ولی این مورد برای اکثر دختران یک هدف واقعی یا مطلوب نمی باشد.


تصویر مجموعه از بدن

دختران می توانند خودشان را به عنوان یک مجموعه ای از بخش های بدن در نظر بگیرند – سینه ها، لب ها، پاها، ران ها، باسن – که یک قضاوت خشن و ناعادلانه ای نسبت به آنها دارند.

و البته هیچکدام از این موارد بیان کننده مواردی نمی باشند که در شخصیت درون شان وجود دارد یا بر روی عملکردشان تاثیر گذار می باشد.

بنابرای باید پرسید که تصویر بدنی سالم چیست و ما به چه نحوی می توانیم این مورد را در دخترانمان تقویت کنیم؟

خواسته ما از آنها تا یک حدی واقعی می باشد

یک دید منطقی از یک بدنی که جذاب و سالم می باشد.

این مورد تا یک حدی تجسمی می باشد – این درک که ظاهر آنها فقط یک جنبه می باشد و در رابطه با شخصیتی که دارند و مواردی که به سایر افراد ارائه می دهند، اهمیت زیادی ندارد.

به طور ساده می توان گفت که: آنها نیاز دارند که احساس کنند دارای ظاهر مناسبی می باشند و اجازه ندهند که ظاهر آنها بر روی عزت نفس شان تاثیر زیادی داشته باشد.

تصویر ذهنی درست از بدن دختر

ما به چه نحوی به این شرایط می رسیم؟

تلاش برای وانمود کردن این مورد که هیچ نوع فشاری برای تبدیل شدن به یک مدل لاغر و دارای جذابیت فوق العاده وجود ندارد یا سخنرانی برای آنها در رابطه با ظاهری که نمی توانند کاری در رابطه با تغییرش انجام دهند، یک تلاش بی فایده ای می باشد.

آنها به این نتیجه دست یافته اند که شما کاملا نسبت به این موضوع بی اطلاع هستید. بنابراین ممکن است از خودتان بپرسید که چه کاری باید انجام بدهید؟


همدلی کردن

کاری که در این شرایط مناسب می باشد عبارت از گوش دادن به نگرانی های دخترتان، تایید کردن واقعی بودن احساسات وی و اجازه دادن به وی برای شناخت این موضوع می باشد .

شما خودتان هم با احساس مربوط به نداشتن یک بدن ناکامل مواجه بوده اید و این موارد می توانند مفید باشند – “بله، ببین من هیچ وقت ران های خودم را دوست نداشتم.”

شما به صورت ضمنی یا آشکار می خواهید این پیام را برسانید که در حالیکه خود شما هم از این موضوع آسیب دیده اید.

ولی این مورد بر روی زندگی شما مسلط نبوده است یا از طریق تبدیل شدن شما به فرد مورد نظرتان یا انجام دادن کار دلخواه تان، از بین رفته است.

مدل راحت برای بدن

البته این بدان معنا است که در صورتیکه شما نسبت به بدن خودتان اضطراب زیادی داشته باشید، احتمالا بتوانید اضطراب موجود در دخترتان را از بین ببرید.

بخش زیادی از درک دختران نسبت به این شرایط، از مادرشان یاد گرفته می شود: در صورتی که مادر وی در هر زمانی نسبت به یک قسمت از لباس شکایت می کند که منجر به ایجاد ظاهر چاق برای وی می شود، یا نگرانی زیادی در رابطه با ظاهر جذاب تر دارد، دختر وی هم چنین ویژگی هایی پیدا خواهد کرد.

مادران به مدل نیاز دارند و تا اندازه ای به راحتی بدن، پذیرش و قدردانی از مواردی نیاز دارند که بدنشان اجازه می دهد تا انجام دهند.

این مورد چیزی فراتر از غذا خوردن می باشد – زمان های مربوط به وعده های غذایی باید لذت بخش، زمان مربوط به خانواده و در رابطه با تغذیه باشد.

شما باید دخترتان را تشویق کنید که غذای سالمی بخورد و در رابطه با سالم بودن دیدگاه مثبتی داشته باشد.

ولی در صورتی که شما در رابطه با نحوه بد بودن در صورت خوردن یک کیک کوچک صحبت کنید یا بیان کنید که “بسیار خوب، این غذا به صورت مستقیم به باسن من می رود” – و من زنانی را می شناسم که در تمامی زمان ها این مورد را می گویند – این مورد برای آنها فایده ای نخواهد داشت.

در نظر داشتن پدر

دختران نیاز دارند که بازخوردهای مثبتی را از پدرشان دریافت کنند؛ این بازخوردها نه تنها باید در رابطه با زیبایی آنها باشد، بلکه همچنین باید در رابطه با ویژگی هایی باشد که برای آنها اهمیت دارند.

همچنین دختران نیاز دارند که حمایت پدرشان از همسرانشان را ببینند و این کار با تا توجه به تمام ویژگی هایی که این زنان دارند، انجام بدهند.

البته والدین شرایط بسیار سختی در این مرحله سنی دخترانشان دارند، چرا که دخترانشان در حال رشد می باشند و آنها در این مرحله نیاز دارند که مورد تشویق قرار بگیرند.

بنابراین من نمی خواهم بگویم که انجام دادن این کارها آسان می باشد. این کار سخت است، ولی به طور قطع قابل اجرا می باشد.

اجتناب کردن از داشتن ویژگی های جنسی

یک بخش دیگری که در رابطه با تصویر بدنی مثبت – و در واقع برای داشتن یک تصویر کلی مثبت – مفید می باشد.

عبارت از محافظت کردن از دخترانتان برای به دست آوردن ویژگی های جذاب بیش از حد و قرار گرفتن تحت تاثیر بخش های مربوط به فرهنگ می باشد که منجر به اذیت شدن بدن دختران می شود.

این مورد شامل هر چیزی می باشد و از زیر پوش هایی که برای دختران کوچک فروخته می شود و کارداشیان[۱] در برنامه تلویزیونی و نمایش ها، آنها را به عنوان “آبدار” بیان می کند.

در حالی که این مورد برای شما زیان دارد، تا مواردی که شما به لب های خودتان تزریق می کنید، یا مواردی که شما به دلیل داشتن چهره جذاب می توانید به آن دسترسی داشته باشید را شامل می شود.

من معتقد نیستم که “از موارد نشان داده شده در کانال های دیزنی به صورت اکید اجتناب کنید”، ولی در صورتی که دخترتان به همراه دوستانش چنین مواردی را می بیند.

شما باید به همراه دخترتان این برنامه ها را ببیند و به آنها بفهمانید که لباس های پوشیده شده توسط آنها چقدر احتقانه می باشد – در صورتی که ناراحت کننده نباشد.

“واه، این زن واقعا از پشت، یا بخاطر مو یا هر چیزی اذیت می شود. آیا این وضعیت ناراحت کننده نمی باشد؟ آیا فکر می کنید که این زن دارای یک ذهن عقلایی می باشد؟”


[۱] Kardashian

ایجاد حالت انعطاف پذیری

زندگی بر روی همه تاثیر می گذارد و در برخی مواقع این تاثیر مشهود می باشد.

اکثر ماها مواردی که از دست دادیم را دوست نداریم، ولی همچنان با آن سر و کار داریم (و در برخی مواقع از جراحی پلاستیک استفاده می شود، حداقل تا زمانی که دخترتان به سن بلوغ برسد و خودش برای خودش تصمیم گیری کند).

شما می توانید از طریق همدلی به وی کمک کنید، ولی مطمئن باشید مواردی که وی در مورد خودش دوست ندارد، غیر قابل برطرف شدن هستند.

شما از وی می خواهید که هر دو مورد موجود در تفکرش را به کار بگیرد:”اوه، این سخت است، این جالب نمی باشد.

” ولی همچنین این مورد را هم در نظر بگیرید که “من قوی هستم و یک راه حلی برای مقابله با آن پیدا خواهم کرد.”

حرکت دادن بدن

به دلیل اینکه شما نمی خواهید دخترئان این طرز تفکر را داشته باشد که بدنش را به عنوان مبنایی برای جذب پسران در نظر بگیرد، انجام دادن فعالیت فیزیکی لذت بخش نقش مهمی خواهد داشت.

شما می خواهید که به تجربه وی کمک کنید و ورزشها و فعالیت های متفاوتی را امتحان کنید، تا در نتیجه وی بتواند مورد مناسبی را برای خودش انتخاب کند؛

ولی همچنین وی می تواند به این شناخت دست پیدا کند که استقامت داشتن و عضلانی بودن بدن منجر به افزایش جذابیت فرد می شود.

این مورد صرفا به دلیل ظاهر نمی باشد، بلکه به دلیل درک و احساس وی می باشد.

همچنین ورزش یک عامل فوق العاده ای برای وضعیت روانی می باشد و عامل مهمی در کاهش استرس و اضطراب است.

عادت کرن به یک ورزش می تواند مورد فوق العاده ای در زندگی فرزند شما باشد. این یک مهارت زندگی می باشد.

ورزش و تصویر ذهنی دختر

این مورد برای برخی از کوکان سخت تر می باشد، به دلیل اینکه آنها به صورت طبیعی و بدون هیچ نوع زحمتی نمی توانند به یک ورزشکار تبدیل شوند، یا ممکن است که این فعالیت را زیاد دوست نداشته باشند.

ولی آنها مجبور نیستند که این فعالیت را دوست داشته باشند. از کودکان انتظار می رود که یک سری موارد دیگری را که دوست ندارند را انجام دهند؛

این فعالیت ها از بیرون انداختن آشغال تا انجام دادن تکالیف خانگی متغیر می باشند.

ولی شما نیاز دارید که یک مدلی برای این وضعیت باشید. بنابراین در صورتی که شما با بسته چیپز خودتان، وسایل موجود بر روی نیمکت را به هم بریزید، شاید این مورد کارایی نداشته باشد.

ولی در صورتی که شما کودکتان را در فعالیت هایتان درگیر کنید، یا حداقل نقش یک مدل را داشته باشید، “من می خواهم به باشگاه بروم”، یا “من می خواهم که بدوم”، در واقع شما یک بخش مهمی از زندگی را به وی نشان خواهید داد.

در نظر گرفتن محدودیت هایی برای لباس پوشیدن (یا نبود لباس مشابه)

البته شما می خواهید دخترتان را تشویق کنید که عقاید و خصوصیات خودش را بیان کند، ولی من معتقد هستم که اکثر والدین آنقدر کارهای اشتباهی انجام می دهند که به دخترشان اجازه می دهند تا لباس های تحریک آمیزی بپوشیند.

مشکل این نحوه لباس پوشیدن عبارت از این مورد می باشد که ممکن است این وضعیت یک پیامی داشته باشد که مورد هدف دختر نیست – و سریع تر از زمانی که آمادگیش را داشته باشند، آنها را در موقعیت های جذاب قرار می دهد.

منظور من این نیست که دختر شما باید همانند یک راهبه لباس بپوشد، ولی منظور من این است که وی نباید یک لباس جذاب برای مدرسه اش بپوشد.

جذابیت دختر و نگرش تربیتی

زمانی که یک دختر به دلیل جذاب بودن، بیش از حد مورد توجه قرار می گیرد.

کاری که وی انجامم ی دهد عبارت از ارزش گذاری کردن خودش بر اساس بزرگی سینه هایش می باشد یا بر مبنای دراز بودن پاهایش.

بنابراین در صورتی که من تلاش کنم و بحث های بیشتری در ریاضی یاد بگیرم، چه کسی به این موضوع اهمیت خواهد داد.

من معتقد هستم که زنان از تمایلات جنسی خودشان لذت می برند.

ولی دختران حداقل تا نیمه دوم دوره دبیرستان، شرایط مناسبی برای این کار ندارند.

همچنین آنها نیاز دارند که بر روی سایر موارد متمرکز شوند.

بنابراین شما می خواهید پیام های جنسی را که از طریق همتایان یا فرهنگ موجود به دختران انتقال می یابد را معتدل کنید.

بنابرین بهبود یک تصویر بدنی مثبت به معنای کمک کردن به دختران برای داشتن یک احساس کلی زیبا بودن – بر اساس ویژگی های کلی که دارد – و در همین زمان، تاکید عمیق بر روی زیبایی و تمایلات جنسی به عنوان ویژگی اصلی هویت وی می باشد.

دخترانی که اعتماد به نفس دارند، و به عنوان یک فرد معمول و نه به عنوان یک هدف جنسی به خودشان مطمئن هستند.

نه تنها منتظر داشتن رابطه جنسی نیستند، بلکه همچنین توانایی بیشتری برای دستیابی به اهداف خودشان در یک محیط دخترانه را دارند که متاسفانه نیاز دارند در آن زندگی کنند و پیشرفت داشته باشند.

نویسنده : کودک و نوجوان

کودک_شش_ساله_با_دیر_بیدار_شدن_فرزندم

با دیر بیدارشدن فرزندم چه کنم ؟

یکی از مسائل مورد بررسی در گروه سنی نوآموزان پیش دبستان و دانش آموزان دبستانی، مساله ی دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن و به عبارتی مهارت مدیریت زمان خواب است.

 این مساله علاوه بر ایجاد مشکلات یادگیری و تاثیر بر سلامت جسمی و روانی کودک، می تواند برای معلمان و مسئولان مدرسه نیز مشکلاتی به وجود آورد.

 کودکان معمولا به دلیل سطح بالای انرژی تمایل دارند تا ساعات زیادی از شب بیدار مانده و به فعالیت بپردازند. این درحالی است که بدن آن ها به ۱۰ تا ۱۲ ساعت خواب مفید نیاز دارد.

 عدم تامین این مقدار از استراحت می تواند منجر به خستگی و بی حوصلگی در طی روز و ایجاد مشکلاتی در امر یادگیری و توجه  شود.

بر اساس مشاهدات انجام شده، این دانش آموزان معمولا در طی روز نیز به لحاظ خلقی عصبی تر هستند.

در روابط بین فردی بیشتر پرخاش می کنند و به دلیل رفتارهای بین فردی آسیب رسان، بیش از سایر کودکان در روابط دوستانه طرد می شوند.

اگر فرزند شما نیز در تنظیم زمان خواب موفق به کسب مهارت نشده است، می توانید با مطالعه ی موارد زیر در این مسیر به او کمک کنید.


شش گام ساده و مهم به منظور تنظیم خواب کودک

۱. بهتر است حتی الامکان از خواب عصرگاهی کودکاتن به روش های مختلف از قبیل پرت کردن حواس آن ها به وسیله ی فعالیت های جذاب دیگر جلوگیری کنید.

با این کار، تنظیم زمان خواب به راحتی صورت می گیرد.

۲. سعی کنید از طریق گفت و گو با فرزندتان، برنامه ای نسبتا مشخص برای فعالیت های مختلف از قبیل انجام تکالیف، تماشای تلوزیون، زمان صرف شام، بازی و خواب مشخص کنید.  

از این طریق کودک شما علاوه بر یافتن راه حل برای مساله ی دیرخوابیدن، به تمرین مهارت برنامه ریزی روزانه خواهد پرداخت که یکی از مهم ترین مهارت ها در جهت خودتنظیمی است.

براساس پژوهش ها، این مولفه یکی از مهم ترین ویژگی های شخصیتی افراد موفق است که پایه های اصلی آن از دوران کودکی شکل می گیرد.

برای اجرای این گام به این نکته توجه داشته باشید که برنامه ریزی روزانه به معنای برنامه ریزی کردن زمان های روازنه ی کودک توسط شما نیست.

شیوه ی صحیح انجام این کار، قرار گرفتن در کنار کودک و تشویق اوبه منظور داشتن برنامه ای برای ساعات مختلف شبانه روز از طریق گفت و گو است.

۳. تعطیلات آخر هفته اگر چه زمان خوبی برای درکنار هم بودن است، اما زنگ خطری است که می تواند برنامه ی هفتگی منظم کودکت ان را از طریق رفتن به مهمانی یا دیر خوابیدن به دلیل تعطیلی روز بعد تهدید کند.

پیشنهاد می کنیم در این خصوص سعی کنید حتی الامکان برنامه ی دید و بازدید های خانوادگی را به گونه ای تنظیم کنید که فرزندتان زمانی برای استراحت بیشتر داشته باشد و صبح روز بعد با بی حوصلگی و خستگی وارد مدرسه نشود.

۴. انجام کارهای هیجان انگیز در شب های غیر تعطیل می تواند منجر به دیرتر خوابیدن شود.

می توانید با توضیح این مساله برای فرزندتان، فعالیت مناسب تری مانند گوش دادن به یک موسیقی کودکانه و آرامش بخش را جایگزین فعالیت های پرهیجان قبل از خواب کنید.

۵. نکته ی مهمی که می تواند در افزایش عزت نفس و امید فرزندتان موثر واقع شود، مرور اتفاقات خوب هر روز قبل از خوابیدن است.

به عنوان مثال می توانید قبل از خواب از طریق طرح سوالاتی مانند ” امروز چه چیزهای خوبی برایت داشت؟

” توجه کودک را از نکات منفی به سمت موفقیت ها سوق داده و خودکارآمدی و امید را در او افزایش دهید.

ممکن است مشغولیت ذهنی کودک به مسائل روزمره ای که موفق به یافتن راه حل برای آن ها نشده است، مانع از خواب خوب شبانه شود.

 دعوا با دوست، گم کردن مداد رنگی، انتخاب نشدن در کلاس، قلدری کردن اطرافیان و …

از جمله مسائلی هستند که می توانند کودکان را دچار اضطراب و تشویش کرده و بر اشتها، خواب و امیدواری شان تاثیر منفی بگذارند.

در این صورت با فرزندتان گفت و گو کنید و با ایجاد امید برای یافتن راه حل مناسب، از تشویش ذهنی اش بکاهید.

۶. به این نکته توجه داشته باشید که تغییر عادت ها امری دشوار و زمان بر است. بنابراین اگر فرزندتان با مساله ی دیر بیدارشدن روبه روست نمی توان انتظار معجزه داشت.

آنچه مهم است آن است که بتوانید به کمک فرزندتان “برنامه ای نوشته شده و عینی ”  برای زود بیدار شدن در طی روزهای هفته تنظیم کنید و در این مسیر، پیشرفت های هرچند جزئی او را نیز مورد توجه و تشویق کلامی قرار دهید.

می توانید مواردی را نیز از طریق توافق با خود کودک به عنوان تشویق او در آخر هفته در نظر بگیرید.

باید مراقب باشید تا فرزندتان تشویق را رشوه برداشت نکند. بر اساس قانون پیامدهای طبیعی، به موقع خوابیدن و زود بیدار شدن پیامدهای مفیدی برای خود کودک به دنبال خواهد داشت.

بنابراین در نظر گرفتن جوایز متعدد برای این کار بی معناست. بهترین حالت می تواند آن باشد که به صورت تصادفی و یا پس از گفت و گو، با ارایه ی نوعی از تشویق کننده ها او را متوجه پیشرفتش کنید.

این تشویق می تواند شامل جملات مثبت و امید بخش و یا هدیه ای باشد که شما برای کودک تان در نظر می گیرید.


استفاده از کدام نوع تشویق موثرتر است؟

در مسیر اجرای این برنامه و در صورت موفقیت کودک، در استفاده از مشوق های رفتاری و کلامی دست و دلباز باشید.

بر اساس پژوهش ها، استفاده از این نوع مشوق ها، نقش زیادی در رشد عزت نفس فرزندتان خواهد داشت.

این در حالی است که تقویت کننده های مادی مانند انواع جوایز و هدایا پس از مدتی اثر تقویت کننده ی خود را از دست خواهند داد.

  نمونه ای از این نوع تشویق ها عبارتند از :

  • لبخند زدن
  • در آغوش گرفتن
  • به کاربردن جملاتی از قبیل : ” آفرین “، ” تو عالی هستی “، این هفته واقعا کار بزرگی کردی که تونستی صبح ها به موقع آماده شوی “.

جالب است بدانید با به کار بردن جملات به ظاهر ساده ی بالا، بزرگ ترین سرمایه گذاری روانی برای آینده ی فرزندتان را آغاز کرده اید.

تکرار مستمر و به موقع جملات مثبت و انعکاس توانمندی های فرزندتان به او، در طول زمان، بخش ناخودآگاه ذهن را تحت تاثیر قرار داده و عزت نفس و اعتماد به نفس فرد را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می دهد.

در صورتی که برنامه تنطیم خواب به درستی پیش نرفت چه کنیم؟

در صورتی که کودک تان موفق به اجرای کامل برنامه ی تنطیم خواب نشد، از سرزنش او بپرهیزید.

اجازه دهید تا پیامدهای طبیعی دیر بیدار شدن را تجربه نماید. این پیامدها می تواند شامل دیر رسیدن به مدرسه، خسته بودن در کلاس درس، یاد نگرفتن مطالب و یا بازخوردهای منفی دوستان باشد.

۲) به خاطر داشته باشید که شما در نقش والد مسئول تنظیم زمان خواب و بیداری فرزندتان نیستید. شما می توانید در این مسیر به او کمک کنید .

لازم است با صبر، آرامش و عدم توبیخ به او جازه دهید تا در این مورد دست به انتخابی مسئولانه بزند.

۳) مجددا گام های شش گانه ی تنطیم خواب را به کمک کودک بررسی کنید. ممکن است غافل شدن از یکی از گام ها و یا عدم اجرای صحیح بخش کوچک و قابل اهمیتی از برنامه، باعث ایجاد مشکل شده باشد.

منبع:ساینس دیلی

صحبت با کودکان

چگونگی صحبت با کودکان ۴

 

 

همانطور که در مقالات قبلی سایت گفتیم روشی که با آن با کودکان خود صحبت می کنیم، تاثیر زیادی بر یادگیری و توانایی گوش کردن آنها به حرف های ما دارد. در این مقاله نیز در ادامه مقالات قبلی باقی نکات در زمینه صحبت و گفتگو با کودکان را آورده ایم.

مقالات مرتبط را بخوانید:

چگونگی صحبت با کودکان ۱

چگونگی صحبت با کودکان ۲

چگونگی صحبت با کودکان ۳ ادامه مطلب

صحبت با کودک

چگونگی صحبت با کودکان ۳

در دو مقاله قبلی این سایت در مورد چگونگی درست صحبت کردن با کودکان صحبت کردیم، در ادامه در این مقاله نیز ۵ نکته دیگر در رابطه با گفتگوی درست با کودکان و تعامل مناسب آورده شده است:

با ما همراه باشید، مقالات مرتبط در زیر آمده اند:

چگونگی صحبت با کودکان ۱

چگونگی صحبت با کودکان ۲ ادامه مطلب

صحبت با کودکان

چگونگی صحبت با کودکان ۲

 

 

در مقاله قبلی برخی نکات راجع به درست صحبت کردن با کودکان ذکر شدند. در این مقاله نیز در ادامه برخی نکات دیگر در ارتباط با درست صحبت کردن با کودکان را آورده ایم. لازم است والدین این نکات را بخوبی و با دقت بخوانند و تاثیر آنها را در ارتباط با کودکان خود ادامه مطلب

گوش دادن کودکان

چگونگی صحبت با کودکان ۱

راهنمای مادران برای اینکه کودکان بهتر به آنها گوش کنند.

روشی که با آن با کودکان خود صحبت می کنیم، تاثیر زیادی بر یادگیری و توانایی گوش کردن آنها به حرف های ما دارد. ما به طور مداوم چگونگی عمل کردن و رفتار کردن را برای آنها مدلسازی می کنیم و بایستی که روشی که صحبت می کنیم را هم به این دسته اضافه کنیم. روشی که ما با آنها و افرادی که در اطراف ما هستند صحبت می کنیم، به آنها نشان می دهد که ما از آنها می خواهیم که چگونه با ما صحبت کنند. من متوجه شده ام که عمدتا سه راه مختلف وجود دارد که والدین با کودکان خود بدان طریق ارتباط برقرار می کنند. روش اول، روش پرخاشگرانه است. چنین والدینی زیاد داد می زنند، کودکان خود را تحقیر می کنند و از جملات هجومی استفاده می کنند. کودکان آنها به روش های مختلفی پاسخ می دهند، عمدتا با زیاد بازی کردن، احساس شکست، داد زدن و نادیده گرفتن دستورات مداوم والدین. روش دوم از ارتباط برقرار کردن، یک فرم منفعل است. این والدین از واژگان محتاطانه تر، نرم تر و تن صدایی آرامتر ادامه مطلب

نکات مهم در دوران بارداری

نکات مهم در دوران بارداری

 

چیزهایی که باید قبل از اینکه کودک به دنیا بیاید بدانید!

تبریک میگم، باردار هستی بارداری یک زمان هیجان انگیز است، اما همچنین می تواند استرس زا باشد. دانستن اینکه در طول بارداری سالم باقی می ماند و می توانید سالم کودک  زندگی خود را به دنیا بیاورید، به شما کمک می کند تا آرامش خود را حفظ کنید.

جلوگیری از مشکلات

زایمان زودرس : رشد و پیشرفت قابل توجهی در دوران بارداری رخ می دهد – همه در طول ماه ها ادامه مطلب

افسردگی مادران و کاهش همدلی کودکان

افسردگی مادران و کاهش همدلی کودکان

بر اساس مطالعه ای جدید منتشر شده در ژورنال آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا، مواجهه کودک با افسردگی حاد مادر، ریسک کاهش همدلی کودک را نسبت به درد دیگران افزایش می دهد. محققان در مطالعه ای کودکان مادران دارای افسردگی بعد از زایمان را از بدو تولد تا سن ۱۱سالگی پیگیری کردند و اثرات افسردگی مادران بر واکنش های همدلانه طبیعی کودک را در برابر اندوه های دیگران ارزیابی کردند. جمعاً ۲۷ کودک از مادران مبتلا به ادامه مطلب

راهنمای مادران در افزایش استقلال کودک

راهنمای مادران در افزایش استقلال کودک

 

 

۴چیزی که مادران برای افزایش استقلال کودکانشان می توانند انجام دهند.

برای اکثر مادران بین استقلال خیلی زیاد تا استقلال خیلی کم فاصله چندانی نیست. ممکن است شما مایل باشید که کودکتان اطمینان و اعتماد کافی برای کشف محیط و ادراه کردن خودشان داشته باشند. در عین حال، شما همچنین انرژی تان را صرف کنترل و احاطه داشتن بر موقعیت می کنید. مراحلی وجود دارد که موجب افزایش حس استقلال طلبی کودکتان می شود که در نتیجه آن شما به احساس آرامشی  ادامه مطلب