شمار زیادی از کودکان در دوره ای از مراحل رشد و نمو خود حرکات تکراری مثل ناخن جویدن از خود بروز می دهند که از آنها به عنوان حرکات کلیشه ای[1] یا عادتی[2] یاد می شود. خوشبختانه بسیاری از این حرکات عادتی، عادات خوش خیمی هستند که به عنوان جزء طبیعی از مراحل تکامل کودک در نظر گرفته می شوند و زمانی جنبه اختلال پیدا می کنند که باعث ایجاد مشکلاتی در حرکات فیزیکی و رفتار اجتماعی کودک شوند (بوریس و دالتون[3]، 2004).
حرکات عادتی ابتدا در اوایل قرن بیستم و توسط امیل کراپلین به عنوان یکی از علائم مهم تشخیص دمانس (بیشتر…)
