نوشته‌ها

فرار دختران از خانه

پیامدهای فرار دختران از خانه + راه های پیشگیری

پیامدهای فرار دختران از خانه + راه های پیشگیری

آیا علل و پیامدهای فرار دختران از خانه را می شناسید؟ یکی از آسیب های اجتماعی فرار دختران کم سن و سال از خانواده به دلایل مختلف می باشد، این اتفاق پیامدهای منفی برای دختران دارد و برای پیشگیری از این اتفاق ناگوار باید اقداماتی صورت گیرد.

افرادی که نظاره گر این اتفاق هستند هر کدام از دید خودشان دلایلی برای این اتفاق می آورند اما به طور معمول این دلایل با سوگیری های شخصی و برخاسته از گمانه های اجتماعی قالب بر شرایط جامعه می باشد.

اگر به فکر فرار از خانه می باشید و یا خانواده شما با چنین مشکلی رو به رو هستند باید پیش از هر اقدامی از مشاور خانواده کمک بگیرید، در ادامه این مقاله به توضیحات بیشتری در مورد علل و پیامدهای فرار دختران از خانه می پردازیم و دلایل آن را مورد بررسی قرار می دهیم.

فرار دختران از خانه

دختران فراری معمولا سن آن ها زیر ۱۸ سال می باشد و عموما بدون رضایت والدین و بدون اطلاع آن ها به مدت نامعلومی خانه را ترک کرده اند، در زمانی که کلمه دختران فراری شنیده می شود تفکرات قالبی بر روی ذهن عموم شکل می گیرد  که بر گرفته از اعتیاد، بی بند و باری، فحشا و فقر می باشد.

با توجه به این مسائل فرار دختران از خانه احتمال دارد به خاطر عوامل مختلفی ایجاد شود اما آن چه مشخص می باشد وجود اختلافات و مشکلات خانوادگی در زندگی این افراد می باشد.

پیامدهای فرار دختران از خانه

از جمله مهم ترین آسیب هایی که دختران بعد از فرار از خانه با آن دست و پنجه نرم می کنند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. پیامدهای فرار دختران از خانه، مصرف مواد

مصرف مواد مخدر در دختران امری شایع می باشد و فرار دختران به دلایلی مانند مصرف مواد مخدر افزایش می یابد. از این دلایل می توان به قرار گرفتن در جمع مصرف کنندگان، آسیب پذیری روحی – روانی و ابتلا به اختلالات افسردگی و دو قطبی اشاره کرد.

  1. تن فروشی و فحشا به همراه فرار دختران از خانه

یکی از مهم ترین پیامدهای فرار دختران از خانه تن فروشی و فحشا می باشد، وقتی فردی زمان زیادی را صرف مصرف مواد مخدر کند دیگر توان انجام فعالیت شغلی و کسب در آمد را ندارد و به دنبال راهی ساده برای کسب درآمد می باشد که از آن می توان به تن فروشی اشاره نمود.

به عبارتی دختران فراری به دلایلی مانند جا و مکان نداشتن برای زندگی، نداشتن شغل برای امرار معاش و وجود مشکلات روحی بسیاری مانند افسردگی، به طور خواسته و ناخواسته به سمت تن فروشی و فحشا می روند.

فرار دختران از خانه

  1. درگیری با قانون

هم چنین عواملی مانند زندگی در خیابان و تامین نیازهای پایه، و مصرف مواد مخدر باعث می شود تا دختران فراری فرصت و توان لازم برای فعالیت های شغلی نداشته باشند و آن ها سعی می کنند محدودیت های قانون را عبور کرده و به تامین نیازهای خود بپردازند، یکی از مسائلی که آن ها را با قانون و نهادهای قانونی درگیر می کند دزدی و فعالیت های مجرمانه می باشد.

  1. پیامدهای فرار دختران از خانه، بیماری های جسمی و مقاربتی

شخصیت و اعتیاد دختران فراری ایجاب می کند تا برای گذراندن زندگی و نیازهای طبیعی شان به روابط جنسی نامطمئن روی آورند، این روابط جنسی برای آن ها خطرناک می باشد و مشکلاتی مانند بیماری های مقاربتی مانند تبخال تناسلی، هرپس، سوازک، هپاتیت و ایدز را به همراه خواهد داشت، هم چنین علاوه بر بیماری های موجود، افراد سودجو ممکن است زمانی که با دختران رابطه جنسی برقرار می کنند به فکر آسیب زدن و آزار رساندن به آن ها باشند.

پیشگیری از فرار دختران از خانه و پیامدهای آن

برای این که از فرار دختران از خانه پیشگیری شود باید علل و ویژگی های مربوط به دختران مورد شناسایی قرار گیرد به طور معمول مشاوران مدرسه و معلمان افراد مناسبی برای انتقال دادن این اطلاعات به خانواده ها می باشند، در صورتی که اختلالات مرتبط با زمانی کودکی تا جوانی شناسایی شود افراد باید تحت مراقبت ها و حمایت روانپزشک و مشاور روانشناس قرار بگیرند تا برای حل اختلالات آن ها اقداماتی صورت گیرد.

در صورتی که پیشگیری از این مشکل زودتر انجام شود کم هزینه تر و ساده تر خواهد بود در ادامه این مقاله علل مربوط به فرار دختران از خانه را بیان می کنیم تا بیشتر با آن آشنا شوید.

علل فرار دختران از خانه

بر اساس نظر متخصصان دختران به دلایل مختلفی از  خانه فرار می کنند و طبق نظر کارشناسان بسیار از افرادی که از خانه فرار می کنند از اختلالات روانی مانند اختلال دو قطبی و اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی رنج می برند.

افرادی که دچار این اختلالات می شوند رفتارهای تکانشی و نسنجیده دارند. البته در میان این اختلالات، مشکلات خانوادگی را نمی توان نادیده گرفت در بسیاری از مواقع افراد به خاطر مشکلات و تعارضات خانوادگی و نبود رابطه عاطفی مناسب میان اعضای خانواده تصمیم به فرار از خانه می گیرند.

پیامد های فرار دختران از خانه، وظیفه مردم و نهادهای اجتماعی

ما به عنوان افراد جامعه می توانیم به دو شکل به دختران فراری نگاه کنیم، شکل اول به این صورت که آن ها را به عنوان فردی بی مسئولیت و بی بند و بار در نظر بگیریم و این کار باعث می شوند تا بیشتر از ما طرد شوند و هم چنین دست به اقداماتی برای تامین نیازهای خود بزنند که بسیاری از این اقدامات مانند دزدی غیر قانونی می باشد و نگرانی و دردسرهایی برای اجتماع به وجود می آورند.

اما برای حل این مشکل باید با دید دیگری به آن نگاه کنیم ما باید این پدیده را به عنوان یک مشکل در نظر بگیریم و باور کنیم که این مشکل مربوط به جامعه و زندگی عصر ما می باشد و بعد نهادهایی را تشکیل دهیم تا بتوانند از گسترش این افراد جلوگیری کنند و در مرحله دوم آسیب ها را پیش بینی کرده و از اتفاق افتادن این موضوع جلوگیری کنیم.

خوشبختانه بسیاری از افراد که دچار اختلال می باشند را می توان در کودکی تشخیص داد تا با مداخله نهادهای دولتی و غیردولتی آسیب ها را به حداقل برسانید، در این زمینه روانشناسی سلامت برای پیشگیری و آموزش نهاد ها می تواند به شما کمک کند.

آشنایی با مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان در زمینه های مختلف روانشناسی اعم از خانواده، ازدواج، اعتیاد، جنسی، کودک، مشاوره، شغلی، تحصیلی وغیره خدمات جامع روانشناسی را انجام می دهد.

همچنین مشاوران به صورت تلفنی، اینترنتی به مراجعان امکان می دهد تا از خدمات بهره مند شوند و در کمترین زمان از بروز ترین متخصصین استفاده کنند.

این مرکز با چندین سال سابقه از متخصصین با تجربه تشکیل شده است در بالاترین سطح کیفیت خدماتی را ارائه می کنند.

نویسنده: “کودکانه سایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’فرار دختران از خانه’ cols=’2′ cats=’%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%b1-%d8%a7%d8%b2-%d8%ae%d8%a7%d9%86%d9%87′ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

با بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

آیا نوجوان شما مدام می گوید که از مدرسه رفتن متنفر است؟

آیا در مورد معلم ها، همکلاسی ها و بی فایده بودن درس ها غر می زند؟

آیا افرادی که در مدرسه هستند را دورو می داند، و نمی‌تواند دوست خوب پیدا کند؟ اگر اینچنین است، به عنوان والدین احساس نگرانی و خستگی دارید. شما می خواهید که به فرزند خود کمک کنید، اما هر چقدر سعی می‌کنید موفق نمی شوید.

در مورد بیزاری نوجوان از مدرسه نگران نباشید!

کسانی که با نوجوانان کار کرده اند حتما می دانند که تنفر از مدرسه در این سن طبیعی است.

با اینحال، بیزاری نوجوانان از مدرسه موضوعی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. راهبردهای کاربردی بسیاری وجود دارند، که می توانید در این موقعیت استفاده کنید. در این مقاله ۱۵ روش برای شما در این موقعیت ارائه شده اند.

  1. تصور نکنید نوجوان لجباز شده یا سرکشی می کند.

از زمانی که کودکان وراد دوره نوجوانی می شوند، به دنبال خودمختاری هستند. آنها همچنین در حال شکل دهی هویت خود هستند، و در کنار همه اینها مغز و بدن به سمت تغییرات شگرف می روند.

به همین دلیل است که رفتارهای نوجوان سرکشانه می شوند.

اما تصور نکنید که این تنها دلیل است که نوجوان را از مدرسه رفتن متنفر می کند. اکثر اوقات، موضوعات دیگری نیز درگیر هستند، مانند احساس سرکوب شدن، مشکل با انجام تکالیف مدرسه، زورگویی از سوی بچه های دیگر، و ترس از امتحان.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

  1. عامل بیزاری نوجوان از مدرسه را شناسایی کنید

این سوالات را از خود بپرسید؟

  • آیا مدام به نوجوان خود غر می زنم؟
  • آیا همیشه در مورد مسائل مدرسه با او صحبت می کنم؟
  • آیا سرگرمی های کودک را هدر دادن وقت می دانم؟
  • آیا نوجوانم را با دوستانش، خواهربرادرها یا بچه های فامیل مقایسه می کنم؟
  • آیا من تاکید بیش از حد روی انجام تکالیف مدرسه داشته ام؟
  • آیا بدون سوال کردن از نوجوان او را در کلاسی ثبت نام کرده ام؟

هیچ کدام از دلایل بالا به تنهایی عامل ایجاد نفرت از مدرسه در کودک نیستند.

اما در ترکیب با یکدیگر، احتمالا باعث اختلاف شدید بین شما و نوجوان خواهند شد. که در طول زمان، با نفرت از مدرسه متداعی می شوند.

  1. هنگام گوش دادن به نوجوان از تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنید.

زمانی که با نوجوان خود درباره علت تنفر از مدرسه صحبت می کنید، از تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنید:

  • به نوجوان خود توجه کامل نشان دهید
  • زمان گوش دادن به کودک چند کار را همزمان انجام ندهید.
  • زمان حرف زدن نوجوان وسط حرف او نپرید.
  • نوجوان را تشویق کنید به صحبت کردن ادامه دهد مثلا با گفتن : “خب..” .. ” ادامه بده” و …
  • با نوجوان خود همدلی کنید
  • به دنبال این باشید که احساسش را بفهمید
  • قضاوت نکنید
  • مسئله را اخلاقی نکنید.
  • تا انجا که ممکن است نصیحت ناخواسته نکنید.
  • به طور معمول آنچه که تصور می کنید نوجوان می گوید را انعکاس دهید، مثلا بگویید: به نظر می رسه معلمت ریاضی رو خوب توضیح نداده بخاطر همین از ریاضی بدت میاد.

با استفاده از تکنیک گوش دادن فعال، نوجوان با احتمال بیشتری مشکلاتش را به شما می گوید.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

  1. از تهدید کردن استفاده نکنید.

والدین مجبور می شوند برای فشار آوردن به نوجوان گاهی از تهدید استفاده کنند.

این تهدیدها در دراز مدت کار نمی کنند، چه تهدید به محدودیت بیشتر باشد چه گرفتن گوشی موبایل. استفاده از قدرت و زور با بزرگ شدن کودک کمتر موثر واقع می شود. تا زمانی ک هنوجوان هستند این رویکرد مناسب نیست، و بیشتر منجر به اختلافات می شود.

به عبارت دیگر، با تهدید کردن او نمی توانید باعث شوید عاشق رفتن به مدرسه شود. به احتمال زیاد علت اصلی نفرت نوجوان از مدرسه ریشه هیجانی دارد. چیزی که باید به عنوان یک اولویت دیده شود.

  1. در مورد بیزاری نوجوان از مدرسه سخنرانی نکنید.

برای نوجوان خود شروع به سخنرانی کردن نکنید، به عبارت دیگر پای منبر نروید.

اما اگر هم خواستید انجام دهید سعی کنید کوتاه و خلاصه باشد. نوجوانان معمولا تا دو دقیقه به سخنان شما گوش می دهند، بنابراین با سخنرانی طولانی تنها نفس خود را هدر می دهید.

اگر در مورد اصرار به مدرسه رفتن مدام بگویید به خوبی پاسخ نمی دهند. هم چنین رفتار خاصی را متوقف نخواهد کرد به دلیل اینکه شما به او گفته اید باید آن را انجام ندهد. علاوه بر اینها، حتی دانش آموزانی که به شدت از مدرسه متنفر هستند نیز از اهمیت مدرسه رفتن مطلع هستند.

بنابراین، نیازی نیست که شما به آنها گوشزد کنید، معلمان هر روز این کار را انجام می دهند.

پس نوجوان چه چیزی از جانب شما می خواهد؟

او نیاز دارد که به او گوش دهید، او را بفهمید و امور را از دیدگاه او ببینید. زمانی که احساس کند درک می شود، رفتار و نگرش خود را تغییر خواهد داد.

در ادامه سوال با بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟ باید اشاره کرد که:

  1. تمرکز خود روی مدرسه و تکالیف آن را کم کنید.

هدف از این کار این نیست که کلا نباید درباره موضوعات مرتبط با مدرسه صحبت کنید.

اما بسیاری از نوجوانان باور دارند که مدرسه تنها چیزی است که والدین به آن اهمیت می دهند.

سعی کنید درباره موضوعاتی صحبت کنید که نوجوان شما به آنها علاقه مند است مانند موزیک، بازی های کامپیوتری، شبکه های اجتماعی. زمانی که مکالمات شما با نوجوان متعادل تر می شوند، نگرش نوجوان به مدرسه نیز بیشتر متعادل می شود.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

  1. به نوجوان کمک کنید که مهارت های مطالعه و سازماندهی را یاد بگیرد.

بسیاری از دانش آموزان که مدرسه را دوست ندارند با تکالیف مدرسه، پروژه ها، امتحانات و …. احساس خستگی می کنند.

اکثر این دانش آموزان بلد نیستند چگونه اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان، و مطالعه موثر را انجام دهند.

اگر نوجوان شما اینگونه است، او را تشویق کنید اما اجبار نکنید تا این مهارت ها را یاد بگیرد. زمانی که نوجوان مهارت های لازم برای سازماندهی مطالعه را یاد بگیرد، از مدرسه رفتن بیشتر لذت می برد.

  1. از پیشرفت و تلاش کودک قدردانی کنید.

نوجوانان همیشه تصور می کنند کامل نیستند و نمی توانند از پس انتظارات بربیایند. به جای تمرکز کردن روی نمرات نوجوان خود، روی تلاش های تمرکز کنید.

هر زمان که رفتار مثبتی را نشان می دهد او را تشویق کنید. این عمل ساده برای او معنای زیادی دارد. این مسئله همچنین به او یادآور می شود که مسیر رسیدن به پاداش مهم است نه مقصد.

با پاداش دادن به پیشرفت او، با احتمال بیشتری انگیزه درونی را رشد می دهد.

  1. با معلم نوجوان خود صحبت کنید.

با معلم او ارتباط برقرار کنید. اگر آنها هر روز با شما در تماس باشند بینش بهتری پیدا می کنند نسبت به اینکه چرا او از مدرسه متنفر است. حداقل روزی یک یا دو پیام را با معلم دانش آموز داشته باشید.

  1. با والدین دوستان نوجوان خود ارتباط بگیرید.

علاوه بر معلم، بهتر است با والدین دوستان و یا همکلاسی های نوجوان نیز ارتباط داشته باشید. ممکن است این والدین دلیل نفرت نوجوان را بدانند. بر اساس این بازخورد، نگرانی نوجوان را بهتر درک خواهید کرد.

  1. مطمئن شوید که خانه از لحاظ هیجانی امن است.

نوجوانان اغلب اعتراض می کنند که در خانه احساس ایمنی ندارند. به نظر شما چرا این را می گویند؟

زیرا آنها احساس می کنند زمانی که در خانه هستند غر می شنوند، مورد انتقاد قرار می گیرند، سرزنش می شوند، یا مدام باید نصیحت بشنوند.

آنها احساس می کنند که ممکن است هر لحظه مورد حمله قرار بگیرند.

بنابراین طبیعی است که هر زمان که بتوانند به اتاق خود پناه می برند.

اگر محیط خانه به اندازه کافی ایمن نباشد، نوجوانانی که از مدرسه متنفر است آنچه در ذهنش است با دیگران به اشتراک نمی گذارد.

نهایت سعی خود را کنید تا محیطی را بسازید که مملو از قدردانی و آرامش، احترام و مهربانی باشد. تاکید کنید که استانداردهایی وجود دارند که باید شفاف سازی شوند، اما هر عضو خانواده همواره پذیرش غیر مشروط دریافت خواهد کرد.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟ هیت اسکول

  1. بررسی کنید که مشکل جدی تری نباشد.

اگر نوجوان می گوید که از مدرسه متنفر است، می تواند نشانه ای باشد از مشکلی جدی تر، مثل افسردگی، اختلال پانیک یا اختلالات اضطرابی. برخی از علائم حیاتی عبارتند از:

  • احساس خستگی در اغلب اوقات
  • تمرکز ضعیف
  • احساس بی ارزشی
  • احساس تنفر از خود
  • تغییر در اشتها
  • حساسیت و آسیب پذیری
  • غمگینی مداوم
  • آسیب به خود
  • افکار خودکشی
  • فقدان علاقه به سرگرمی ها
  • تغییر در عادات خواب
  • گریه مداوم
  • دوری از دوستان و خانواده
  • فقدان انگیزه
  • بیزاری نوجوانان از مدرسه

اگر نوجوان شما چندین نشانه از بالا را بروز می دهد، به دنبال درمان و کمک مناسب باشید.

  1. مطمئن شوید که برنامه نوجوان بیش از حد پر نباشد.

گاهی اوقات نوجوانی که از مدرسه متنفر است بیشتر احساس فرسودگی و خستگی دارد.

آنها احساس می کنند که در نتیجه مطالبات زیاد مدرسه و برنامه های سنگین روزانه تحت فشار هستند.

ممکن است از لحاظ جسمی خسته باشند و کمبود خواب داشته باشند. این مسئله روی خلق آنها تاثیر می گذارد، چیزی که باعث می شود موقعیت را منفی تر ببینند.

نوجوانان نیازمند زمان هستند تا تفکر، اکتشاف و خیال پردازی انجام دهند. اطمینان حاصل کنید که زندگی نوجوان بیش از حد برنامه ریزی شد و سنگین نباشد. در طول زمان، خواهید دید که نگرش او نسبت به مدسه بهبود خواهد یافت.

  1. صبور باشید و نوجوان را تشویق کنید.

مهم نیست که چند ساله هستیم، همواره در مسیر یادگیری، رشد و بلوغ قرار داریم. زمان می برد تا تفکر نوجوان را عوض کنید بنابراین صبور باشید. با او مهربان باشید، از او حمایت کنید، همدلی داشته باشید، به او گوش کنید و هر قدم مسیر را به او گوشزد کنید.

 

و در پایان، مهم نیست وضعیت نوجوان شما چقدر وخیم است، همیشه امیدی وجود دارند. تغییر در طول یک شب رخ نمی دهد و نیازمند تلاش است. اما در هر صورت امری محتمل است. راهکارهای این مقاله را به کار بگیرید و با عشق و راهنمایی، نوجوان شما هم می تواند تغییر را تجربه کند.

نویسنده: “کودکانهسایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’مشاوره تحصیلی’ cols=’2′ cats=’%d9%85%d8%b4%d8%a7%d9%88%d8%b1%d9%87-%d8%aa%d8%ad%d8%b5%db%8c%d9%84%db%8c’ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

با_بیزاری_نوجوان_از_مدرسه_رفتن_چگونه

با بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چگونه برخورد کنیم؟

ممکن است شما هم فرزند نوجوانی داشته باشید که از مدرسه گریزان شده است. آیا با مشکلاتی مثل این مواجه اید که او همه ی درس ها را بی فایده و مسخره می داند و یا از بودن در مدرسه لذت نمی برد؟

در چنین شرایطی ممکن است احساس کنید وضعیت خیلی وخیم است و یا افکاری مانند این را با خودنشخوار کنید که فرزندم به جایی نمی رسد، خیلی تنبل شده، خارج از کنترل من است و…

داشتن احساس هایی مثل نگرانی و اضطراب کاملا طبیعی است اما بد نیست بدانید که بی علاقه شدن به درس و مدرسه از بارزترین ویژگی های دوره ی نوجوانی است.

بهتر است آرام باشید و دایل بی علاقگی فرزندتان را دقیق تر بررسی کنید.

همچنین به شدت مراقب باشید تا این مساله از طریق گفتن جملات سرزنش آمیز و یا توام با تهدید و تحقیر، منجر به از بین رفتن و یا تخریب رابطه ی شما و فرزندتان نشود.

نکات زیر می تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از وضعیت فعلی به دست آورید.

۱. بدانید که فرزندتان با شما سر جنگ ندارد.

فکر اینکه فرزندتان عامدانه درس نمی خواند، تنبلی می کند و در حال مخالفت با شماست فکری کاملا بی پایه و اساس است.
وقتی فرزند شما در سن نوجوانی درس نمی خواند، شرایطی متفاوت با یک کودک را سپری می کند.

او در حال حاضر با تغیرات جسمی و ذهنی زیادی رو به روست و ممکن است دلایل زیادی مثل ترس از امتحان، مشکل در دوست یابی، احساس گیجی، نداشتن هدف و… منجر به درس نخواندن شود.

۲. نحوه ی گفت و گو با فرزندتان را بازنگری کنید.

از خودتان بپرسید، آیا غالبا نوجوانم را سرزنش می کنم؟ آیا بیشتر اوقات در مورد مسایل مربوط به مدرسه صحبت می کنم؟ آیا من طوری صحبت می کنم که انگار سرگرمی ها و علایق نوجوانم اتلاف وقت هستند و یا اینکه برای پرت کردن حواسش از کارهای مدرسه خود را به آن ها مشغول می کند؟

آیا نوجوانم را با دوستان، عموزاده ها یا خواهر و برادرهایش مقایسه می کنم؟ آیا تاکید بیش از اندازه بر عملکرد خوب در مدرسه دارم؟ آیا معمولا برای انجام تکالیف مدرسه از خشونت و یا زور استفاده می کنم؟ آیا بدون جویا شدن نظرش، او را در کلاس ها یا برنامه ها ثبت نام می کنم؟

این دلایل می تواند باعث شده باشد تا مشاجرات شدیدی بین شما و فرزندتان ایجاد شود و به مرور احساس بد او در مورد مدرسه را تشدید کند.

۳. باید و نباید ها را کنار بگذارید.

اگر از آن جمله والدینی هستید که ساعت های زیادی را به حرف زدن در مرود اهمیت درس و مدرسه اختصاص می دهید و هیچ کس نمی تواند شما را از منبر سخن پایین بکشد، لازم است بدانید که فرزندتان بیش از ۲ دقیقه شنوای حرف تان نخواهد بود.

بهتر است خودتان را خسته نکنید و حرف های تان را مختصر تر کنید.

واقعیت آن است که نوجوان تان نیز به خوبی می داند که درس مهم است و اگر درس نخواند احتمالا به جایی نخواهد رسید. پس تکرار مکررات چه فایده ای خواهد داشت؟

بهترین کار این است که سکوت کنید و بشنوید. نگرانی ها، علایق و خواسته های نوجوان تان را گوش کنید و دنیای را از دریچه ی ذهن او ببینید تا احساس کند که کاملا درک شده است.

در چنین حالتی او به صورت خودکار شروع به تغییر رویه زندگی اش می کند . رفتارهای کارآمدتری را در پیش می گیرد.

۴. . چه کسی گفته که مدرسه تا این حد مهم است؟

مدرسه مهم است اما مهم تر از ارتباط شما با فرزندتان نیست.
قطعا چیزهای مهم دیگری مانند ارتباط با دوستان، ورزش، موسیقی و فعالیت های مورد علاقه وجود دارند که به گفته ی بسیاری از نوجوانان از دید والدین شان کاملا مخفی است.

دست از صحبت های افراطی در مورد اهمیت مدرسه بردارید و ابعاد دیگر زندگی فرزندتان را نیز ببینید.

در این صورت به مرور نگرش های او در مورد مدرسه نیز متعادل تر می شود و احتمال افزایش رغبت نسبت به درس و مدرسه در او بیشتر می شود.

۵. آیا احتمال افسردگی و مشکلات روحی را در نظر گرفته اید؟

بی رغبتی دایم فرزندتان در مورد مدرسه تنها یک دلیل ندارد. این وضعیت می تواند نشانه ای از مساله ی جدی تری مانند افسردگی، حملات وحشت زدگی و اختلالات اضطرابی هم باشد.

در اینجا لازم است وجود این علایم را مورد توجه قرار دهید: احساس خستگی در بیشتر اوقات، ضعف تمرکز، احساس بی ارزش، احساس نفرت، تغییرات اشتها، تحریک پذیری، غم و اندوه پایدار، صدمه به خود، افکار خودکشی، از دست دادن علاقه به سرگرمی، تغییر در عادات خواب، گریه های مکرر، از دست دادن دوستان و خانواده و فقدان انگیزه.

اگر نوجوان شما چندین مورد از این علائم را نشان دهد، لازم است در جست و جوی کمک صحیح از یک مشاور یا روانشناس باشید.

۶. آیا مهارت های مطالعه ی فرزندتان قوی است؟

بسیاری از این نوجوانان یاد نگرفته اند که چگونه به نحو موثری اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان و مطالعه داشته باشند.
اگر موارد ذکر شده، نوجوان شما را توصیف می کند، تشویقش کنید اما تلاش نکنید تا او را مجبور به یادگیری مهارت های ذکر شده کنید.

برای یادگیری، او می تواند منابع مرتبط را بررسی کند و در برنامه های آموزشی ثبت نام کند و زمانی که
دانش آموزان مهارت های سازمانی و تحصیلی خود را رشد دهند، از مدرسه لذت بیشتری خواهند برد.

۷. پیشرفت فرزندتان را ببینید و تشویق کنید.

بسیاری از نوجوانان معتقدند که والدین شان بی نظمی، تنبلی و بی رغبتی آن ها را می بینند اما تلاش و کوشش شان را نه.
آن ها به نحو قابل توجهی دلسرد و نیازمند توجه هستند.

از همین امروز تصمیم بگیرید تا به جای تمرکز بر نمرات نوجوان تان بر تلاشش تاکید کنید.

هر گاه رفتار مثبتی در او مشاهده کردید آن را تحسین کنید. این عمل ساده، برای او معنای زیادی خواهد داشت و به او یادآوری خواهد کرد که تلاش او در طول این سفر، مستحق دریافت جایزه است نه صرف رسیدن به مقصد.

از این طریق می توانید انگیزه ی فرزندتان برای حرکت و فعالیت را بیشتر و بیشتر کنید.

۸. آیا محیط خانه ی تان حمایت کننده و مثبت است؟

در خانه ای که فرزند نوجوان به خاطر ویژگی هایش دایما مورد تحقیر، توهین و یا سرزنش قرار می گیرد کاملا طبیعی است که به اتاقش پناه ببرد و ارتباطش را با محیط سرزنشگر اطرافش کمتر کند.

تنها نتیجه ی محیط ناامن خانواده این خواهد بود که فرزندتان در مورد مسایل مدرسه با هیچ کس گفت و گویی نخواهد داشت و برای مقابله با مسایلش تنهاتر می شود.

بنابراین تلاش خود را نشان دهید تا محیطی مملو از قدردانی، احترام و مهربانی در خانه ایجاد کنید. فراموش نکنید که هر عضو خانواده همواره باید پذیرش بی قید و شرط دریافت کند و در این صورت است که می توان گفت محیط زندگی شما امن و حمایتگر است.

روانشناسی نوجوان

آیا نوجوان تان از مدرسه ابراز بیزاری می کند؟

یکی از مسایل نگران کننده برای والدینی که دارای فرزند نوجوان هستند آن است که علی رغم تلاش های مختلف، آن ها را نسبت به مدرسه بی ذوق و بی تفاوت می بینند.

 این مساله والدین را آشفته و عصبی کرده و تعداد بسیاری از آن ها درگیر این افکار خواهند شد که “این بچه به جایی نخواهد رسید” و “زحمت های مان را به باد می دهد” .

احتمالا این گروه از پدر و مادرها پس ازمدتی، از وضعیت موجود خسته و  ناامید شده و نوجوان را به حال خود رها می کنند.  در حالیکه فرزندشان عمیقا به کمک های آن ها نیازمند است.

اگرچه موضوع بی علاقگی نسبت به مدرسه در این بازه ی سنی، امری رایج است اما مساله ای است که باز هم نیازمند بررسی است.

دلایل مختلفی می تواند منجر به بی علاقگی فرزند نوجوان شما به درس و مدرسه شده باشد. ممکن است او از بی فایده بودن دروس شاکی باشد، در پیدا کردن دوست مشکل داشته باشد و یا با معلمش ارتباط خوبی نداشته باشد.

اگر شما نیز جزء آن دسته از پدر و مادرهایی هستید که علی رغم تجربه راه حل های مختلف، در ارتباط با فرزندتان به بن بست رسیده اید و احساس می کنید نیاز به کمک دارید، شمارا به مطالعه ی راهبردهای علمی ادامه ی متن دعوت می کنم.

۱.گمان نکنید که نوجوان تان در حال مخالفت و سرکشی است

فرزندان در سنین نوجوانی اشتیاق زیادی به مستقل بودن دارند، آن ها در حال شکل دهی به هویت خود هستند و به طور همزمان تغییرات جسمی و ذهنی زیادی را نیز تجربه می کنند.

به عنوان مثال نوجوانان معمولا رفتار استقلال طلبانه ای نشان می دهند. اما گمان نکنید این تنها دلیل متنفر بودن فرزندتان از مدرسه است. بسیاری اوقات دلایل دیگری در عمل وجود دارد.

به عنوان مثال می توان به دلایلی از جمله احساس گیج شدگی، مشاجره بر سر ادامه ی تحصیل، قلدری و یا ترس از امتحانات اشاره کرد که باعث بروز بی علاقگی نسبت به مدرسه می شود.

۲. سهم رفتارهای شما در بی علاقه شدن فرزندتان به مدرسه چقدر است؟

در اینجا لازم است از خودتان چند سوال بپرسید. آیا من غالبا نوجوانم را سرزنش می کنم؟  آیا بیشتر اوقات در مورد مسایل مربوط به مدرسه صحبت می کنم؟

 آیا من طوری صحبت می کنم که انگار سرگرمی ها و علایق نوجوانم اتلاف وقت هستند و یا اینکه برای پرت کردن حواسش از کارهای مدرسه خود را به آن ها مشغول می کند؟

 آیا نوجوانم را با دوستان، عموزاده ها یا خواهر و برادرهایش مقایسه می کنم؟ آیا تاکید بیش از اندازه بر عملکرد خوب در مدرسه دارم؟ آیا معمولا برای انجام تکالیف مدرسه از خشونت و یا زور استفاده می کنم؟

 آیا بدون جویا شدن نظر فرزندم، او را در کلاس های فوق برنامه ثبت نام می کنم؟

هیچ یک از این دلایل به خودی خود نمی تواند منجر به احساس تنفر نوجوان شما نسبت به مدرسه شود اما این دلایل در کنار هم می تواند منجر به شکل گیری مشاجرات شدیدی بین شما و نوجوان تان شود و در طول زمان ممکن است فرزندتان احساسات منفی بیشتری را در ارتباط با مدرسه گسترش دهد.

۳. سخنرانی نکنید

از سخنرانی برای نوجوان تان اجتناب کنید. اما اگر واقعا نمی توانید به او کمک کنید، کوتاه و مختصر صحبت کنید.

نوجوانان معمولا چیزی حدود دو دقیقه به سخنرانی های والدین شان گوش می دهند بنابراین با صحبت کردن طولانی تر، شما در حال هدر دادن انرژی خود هستید و فقط خودتان را خسته خواهید کرد

موعظه کردن فرزندتان در مورد اهمیت مدرسه بر او اثری نخواهد گذاشت. حتی دانش آموزانی که از مدرسه تنفر دارند نیز به این آگاه اند که خوب عمل کردن در مدرسه مساله ی مهمی است.

 آن ها نیازی به یادآوری این مساله از جانب شما ندارند، چرا که معلمین شان نیز تقریبا هر روز این کار را می کنند.

 پس نوجوان تان از جانب شما به چه چیز نیاز دارد؟ او نیاز دارد که به صحبت هایش فعالانه و دقیق گوش دهید،  او را درک کنید و از زاویه ی دید او به مسایل نگاه کنید.

وقتی او احساس کند که درک و فهمیده شده است، رفتارها و روشش را تغییر خواهد داد.


۴. تأکیدتان بر مدرسه و تحصیلات را کم کنیدعنوان

من نمی گویم که در مورد مسایل مربوط به مدرسه اصلا صحبت نکنید اما بسیاری از نوجوانان در جلسات مشاوره می گویند که “گویا مدرسه تنها چیزی است که والدینم دوست دارند در مورد آن صحبت کنند” .

این را نقطه ای برای شروع به گفت و گو در مورد مسایلی که نوجوان تان به آن ها علاقمند است مانند موسیقی، سرگرمی، بازی و رسانه های اجتماعی قرار دهید.

به یاد داشته باشید، هنگامی که مکالمات شما با نوجوان تان متعادل تر شود، به مرور زمان خواهید دید که نگرش او در مورد مسایل مربوط به مدرسه نیز متقابلا متعادل تر شده است.

۵. به نوجوان تان برای یادگیری مهارت های سازمانی و مطالعه کمک کنید

 بسیاری از نوجوانانی که مدرسه را دوست ندارند از کارهای تحصیلی، پروژه ها، آزمون ها، امتحانات و غیره ناراحت هستند.

بسیاری از آن ها یاد نگرفته اند که چگونه به نحو موثری اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان و مطالعه داشته باشند.

 اگر موارد ذکر شده، نوجوان شما را توصیف می کند، تشویقش کنید اما تلاش نکنید تا او را مجبور به یادگیری مهارت های ذکر شده کنید.

 برای یادگیری، او می تواند منابع مرتبط را بررسی کند و یا در برنامه های آموزشی ثبت نام کند.

به نظر می رسد زمانی که دانش آموزان مهارت های سازمانی و تحصیلی خود را رشد می دهند، از مدرسه نیز لذت بیشتری خواهند برد، چرا که احساس می کنند توانایی انجام وظایف محوله را دارند و می توانند در مدرسه خوش بدرخشند.

۶. از پیشرفت و تلاش نوجوان تان تقدیر و تشکر کنید

بسیاری از نوجوانان بی میل به مدرسه، نسبت به وضعیت خود احساس دلسردی و یاس دارند. آن ها احساس می کنند که هرگز برای محقق کردن انتظارات والدین شان به اندازه ی کافی خوب نیستند.

پیشنهاد می کنیم به جای تمرکز بر نمرات نوجوان تان بر تلاشش تاکید کنید و هر گاه رفتار مثبتی در او مشاهده کردید آن را تحسین کنید.

 این عمل ساده، برای او معنای زیادی خواهد داشت و به او یادآوری خواهد کرد که تلاش او “در طول این سفر”، مستحق دریافت جایزه است نه “صرف رسیدن به مقصد” و گرفتن نمره ی خوب.

شما می توانید هوشمندانه رفتار کنید و با تقدیر از پیشرفت او، انگیزه ی درونی اش برای تغییرات مثبت را دو چندان کنید.


۷. آِیا خانه ی شما یک محیط عاطفی امن است؟

بسیاری از نوجوانان مساله دار، در خانه احساس امنیت عاطفی نمی کنند. اما علی رغم تلاش های بی وقفه ی شما چرا آن ها چنین احساسی دارند؟

چون حس می کنند زمانی که شما در خانه هستید، برای هرکدام از نقاط ضعف شان، مورد انتقاد، سرزنش یا مجازات قرار می گیرند و یا برایشان سخنرانی خواهید کرد.

آن ها احساس می کنند در زندانی اسیر شده اند که مدام مجبور به جواب پس دادن هستند و حقی برای دفاع از خود و بیان نظرات شان به آن ها داده نمی شود.

   اگر محیط خانه از لحاظ عاطفی، امن نباشد، نوجوانانی که از مدرسه نفرت دارند، در مورد ذهنیات خود با دیگران گفت و گو نخواهند داشت و این، تنها وضعیت را بدتر خواهد کرد.

 بنابراین بیشترین تلاش خود را نشان دهید تا محیطی مملو از قدردانی، احترام و مهربانی در خانه ایجاد کنید.

علی رغم نارضایتی از عملکرد فرزندتان، او را به خاطر ارزش وجودی اش به صورت بی قید و شرط بپذیرید و برای یافتن راه حلی صحیح، به تلاش معقول ادامه دهید.

۸. از کنار مساله به سادگی عبور نکنید

اگر فرزند شما می گوید که از مدرسه متنفر است، ممکن است نشانه ای از مساله ی جدی تری مانند افسردگی، حملات وحشت زدگی و  اختلالات اضطرابی باشد.

در اینجا لازم است وجود این علایم را مورد توجه قرار دهید: احساس خستگی در بیشتر اوقات، ضعف تمرکز، احساس بی ارزش، احساس  نفرت، تغییرات اشتها، تحریک پذیری، غم و اندوه پایدار، صدمه به خود، افکار خودکشی، از دست دادن علاقه به سرگرمی، تغییر در عادات خواب، گریه های مکرر، از دست دادن دوستان و فقدان انگیزه.

 اگر نوجوان شما چندین مورد از این علائم را نشان دهد، لازم است در جست و جوی کمک صحیح از جانب متخصصین باشید.

پیشنهاد می کنیم در اولین فرصت، زمانی جهت ملاقات با روانشناس خبره تنظیم کنید.

۹. صبور باشید و نوجوان تان را تشویق کنید

مهم نیست که ما چند سال داریم. همگی ما در سفر یادگیری، رشد و پختگی هستیم.

بی علاقگی نسبت به مدرسه نیز برای نوجوان شما بخشی از یک فرایند به منظور تغییر ذهنیتش است که در طول دوره رشدی نوجوانی ایجاد شده است.

بنابراین صبور باشید، او را تشویق و حمایت کنید، با او همدلی کرده، به او گوش دهید و  یادآور شوید که در تمام مراحل در کنارش هستید.

مطمین باشید شنیدن این جملات، تاثیر عاطفی به مراتب بیشتری نسبت به سخنرانی و نصیحت بر او خواهد داشت.

به محض اینکه شروع به اجرای راهبردهای ذکر شده در این مقاله کنید، شاهد پیشرفت و بهبودی خواهید بود.

اگر روش های رفتاری شما برای حل مساله تاکنون موثر نبوده است، لازم است دست از تکرار آن ها برداشته و روش هایی جدید و متفاوت را اجرا کنید.

در این مسیر به خاطر داشته باشید که تغییرات بزرگ، از گام های کوچک آغاز خواهند شد

اگر چه نمی توان انتظار داشت نوجوان تان یک شبه به فردی با انگیزه و امیدوار تبدیل شود، اما گام های کوچک برنامه ریزی شده در طول زمان، شما را به این هدف خواهند رساند.

سایت کودک و نوجوان” با برترین متخصصان روانشناسی و مشاوره کودک همواره در کنار شماست تا شما را در مورد کودکتان آگاه کرده و روش های صحیح رفتاری و تربیتی را با شما به اشتراک قرار دهد.

۱۰. به نوجوان خود برای پیدا کردن یک مربی کمک کنید

 نوجوانانی که از مدرسه ناراحت هستند نیاز به دریافت دیدگاه هایی در مورد وضعیت خود دارند.

اما اتخاذ این دیدگاه ها برای آن ها سخت است چراکه مشکلات شان بسیار غم انگیز به نظر می رسد و  از نظر خودشان، این وضعیت حتی  ممکن است بسیار نا امید کننده باشد.

 علاوه بر این، نوجوانان اکثر ساعات بیداری خود را با همسالان شان می گذرانند که جهان بینی و دیدگاهی مشابه دیدگاه خودشان دارند.

این وضعیت، نوجوانان را با چالش های بیشتری مواجه می کند تا بتوانند از دیدگاه های مختلف به شرایط نگاه کنند.

 والدین نیز معمولا زمان را به سختی با نوجوان شان می گذارانند چرا که راهنمایی های آن ها، از جانب نوجوان غالبا به عنوان موعظه و یا سخنرانی ادراک می شود.

تمامی این موارد مؤید آن است که نوجوان شما نیاز به یک مربی دارد. مربی، روانشناس یا مشاور می تواند نوجوان را راهنمایی کند تا مسئولیت پذیر،  با انگیزه  و منعطف شود.

نوجوان شما نیازمند راهنمایی برای استفاده از حداکثر پتانسیل ها و توان بالقوه ی خود است. به این منظور فواید غیرقابل انکار ارتباط او با مربی یا روانشناس را جدی بگیرید.

منبع:تریبون آزاد