نوشته‌ها

لجبازی_کودک_دوساله_داستان_پرت_کردن

لجبازی کودک دو ساله

لجبازی کودک دو ساله می تواند برای والدین خسته کننده باشد، به خصوص اگر در ملاء عام اتفاق بیفتد. در این مقاله، علت لجبازی کودک دو ساله و نحوه برخورد با آن آورده شده است.

لجبازی کودک می توانند دلایل مختلفی داشته و به شکل های مختلفی بروز پیدا کند اما تمام این شرایط تنها به دلیل تمایل کودک دو ساله برای استقلال می باشد.

لجبازی کودک دو ساله

کودک دو ساله با میل به  اتکا به والدین و تمایلشان به استقلال دست و پنجه نرم می کنند. آن ها مشتاق انجام کارها به تنهایی هستند، اما متوجه می شوند که از آن ها انتظار می رود قوانین خاصی را رعایت کنند. دشواری این روند طبیعی می تواند منجر به رفتار نامناسب، ناامیدی، لجبازی و عصبانیت شود.

با پذیرفتن تغییراتی که فرزندتان تجربه می کند و نشان دادن عشق و احترام به او، به فرزندتان کمک می کنید تا با اطمینان از این مرحله سخت عبور کند.

پرت کردن اشیا

بچه ی دوساله ای را تصور کنید که هرچه به دستش می رسد را سریع و بدون فکر پرتاب می کند.

در این موقعیت والدین یا بزرگتر ها که عموما نگران بی نظم شدن خانه، کثیف شدن محیط و یا خراب شدن وسایل اند، ممکن است با صدای بلند فریاد بزنند ” نکن” یا او را تهدید کنند.

در کمال ناباوری آنچه مشاهده می کنید این است که کودک بدون کوچک ترین توجهی مجددا وسیله را پرتاب می کند و همین، آتش خشم شما را بیش از پیش شعله ور می کند.

اکثر والدین بلند می شوند و در حالیکه به شدت عصبانی اند با صدایی بلند تر از قبل فریاد “نکن” سر می دهند و وسیله را به زور از دست بچه می کشند.

کودک نیز که احساس ناکامی و بی توجهی عمیقی را درک کرده با صدای بلند سروع به گریه می کند و به لجبازی و بی نظمی متهم می شود.

لجبازی کودک دو ساله

کودک لجباز یا والد بی اطلاع ؟

آیا می دانید اکثر کودکان در سن ۲ سالگی تمایل به پرتاب اشیا دارند؟ یا فکر می کنید این فقط کودک ۲ ساله ی شماست که لجبازی و خودرای است؟!

بر اساس روانشناسی رشد کودک، با کسب هماهنگی چشم و دست در سن ۲ سالگی، تمایل به پرتاب اشیا در کودک بیشتر می کند.

او رشد کرده و از اینکه بر خلاف قبل می تواند اشیا را پرتاب کند، بسیار لذت می برد.

بسیاری از والدین به دلیل ناآگاهی از این مساله، کودک را به لجبازی متهم می کنند. این در حالی است که می توان توانایی کودک در پرتاب کردن اشیا را به عنوان بخشی از توانایی و رشد جسمانی و مغزی او تحسین کرد!

بنابراین هنگام پرتاب اشبا لازم است برچسب لجباز را از کودکی که در پرتاب اشیا توانمند شده جدا کنید و در ادامه روش های موثر برخورد با این توانایی را بیاموزید.

با پرتاب اشیا توسط کودک چگونه برخورد کنم؟

۱) درخواست خود را به شیوه ای جدید مطرح کنید

واقعیت امر آن است که باتوجه به رشد جسمی و مغزی کودک، تمایل به پرتاب کردن اشیا در این سن برای کودک تان تامین کننده  یک نیاز اساسی است.

بنابراین درخواست شما هرچه که باشد او کار خود را انجام خواهد داد.

اگر قرار است به او دستور دهید ” کنترل تلوزیون رو پرت نکن ”  و او کار خود را انجام دهد و کنترل را پرت کند، بهتر است هوشمندانه عمل کنید و جمله تان را اینظور اصلاح کنید ” کنترل را روی میز بگذار و توپت رو پرت کن”.

با اصلاح این جمله، هم کودک به هدف خود که پرت کردن یک شیء است می رسد و هم شما به هدف تان که حرف شنوی کودک و عدم لجبازی است رسیده اید.

۲) با کودک بازی های پرتابی انجام دهید

به دلیل رشد مغزی کودک و تمایل ذهنی او به پرتاب اشیا، می توانید از بازی های پرتابی استفاه ی مناسبی ببرید.

در طول این بازی از کودک بخواهید توپ را تا جایی که می تواند بلند پرتاب کند و توانایی اش را تشویق کنید.

توجه به رفتار کودک به عنوان بخشی از توانایی جدیدش و تشویق آن، شما را در ذهن او از والدی بی توجه و بد خلق تبدیل به والدی فوق العاده خواهد کرد.

۳) فریاد زدن ممنوع

وقتی به هنگام عصبانیت داد می زنید در حال انتقال این پیام به فرزندتان هستید که ” من خیلی ضعیفم و با کوچک ترین رفتار تو به هم می ریزم”.

باید گفت در این مواقع داد زدن نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه مشکلات جدیدی را نیز به مشکلات تان اضافه خواهد کرد.

کودک شما به آسانی یاد خواهد گرفت که در هنگام عصبانیت، جیغ بزند، زور گویی کند و با داد و فریاد به خواسته اش برسد.

به نظر می رسد در این حالت متهم کردن کودک به لجباز و عصبی بودن، تا حدود زیادی ظنز آمیز است. او هیچ رفتار جدیدی نشان نداده است بلکه رفتارهای آموخته شده از خودتان را تکرار کرده است.

بنابراین اگر می خواهید هر روز بیش از روز قبل مجبور به فریاد زدن نباشید، داد زدن را از همین لحظه متوقف کنید و برای بیان خواسته های تان شیوه ی جدیدی را در پیش بگیرید.

۴) به کودک برچسب نزنید

والدنی که از روند رشدی کودک بی اطلاع اند ممکن است در این زمان برچسب هایی مانند لجباز، خود سر یا بی توجه به فرزندشان بزنند یا او را تهدید کرده و بخاطر رفتارش او را مورد تنبیه قرار دهند.

اگر چه چنین برچسب هایی نمی تواند مانع از پرت کردن اشیا توسط کودک تان شود، اما  از قدرت فوق العاده ای در تخریب عزت نفس فرزندتان برخوردار است.

او که در حال نشان دادن توانایی جدیدش به شماست با انبوهی از کلمات منفی و ناکام کننده مواجه می شود که می توانند احساس توانمندی و خودکارآمدی اش را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.

جالب است بدانید که عزت نفس و احساس توانمندی مهم ترین واکسنی است که از طریق جملات مثبت و تشویق کننده به فرزندتان تزریق می کنید و از این طریق می توانید او را در برابر انواع مشکلات روانی واکسینه کنید.

در این مواقع بهتر است صبور باشید، خشم خودتان را کنترل کنید و با استفاده از جملات مثبت و شیوه هایی که در بخش قبل ذکر شد، با رفتار کودک تان برخوردی موثر داشته باشید.

کتک زدن کودک دو ساله توسط مادر

مادر با کتک زدن کودک دو ساله خود به او نشان می دهد که نمی تواند احساسات خود را کنترل کند.

فقدان یک محیط مثبت یا الگوی مناسب یک علت رایج برای لجبازی و عصبانیت کودک است. تنظیم هیجانی مهارتی نیست که ما با آن متولد شده ایم بنابراین بسیار مهم است که والدین از راهبردهای زیر برای آموزش مهارت های تنظیم هیجانی به کودکان پیروی کنند.

لجبازی کودک دو ساله

راه های مقابله با لجبازی کودک ۲ ساله

۱.حواس پرتی

هنگامی که لجبازی کودک یک سال و نیمه شروع به شکل گیری می کند، والدین می توانند با پرداختن به موضوع دیگری آن را کاهش دهند.

برای مثال، اگر کودکی شام نمی‌خواهد، به جای اینکه او را مجبور به خوردن غذا کند که باعث ایجاد لجبازیبیشتر می‌شود، والدین می‌توانند از او بخواهند که ابتدا گوشت یا سبزی بخورد.

وقتی سوالاتی با گزینه های ساده مطرح می شود، مغز متفکر کودک فعال می شود.

حواس پرتی ملایم راه دیگری برای صحبت منطقی است.

حواس‌پرتی‌هایی مانند اسباب‌بازی یا خواندن یک آهنگی که دوست دارد می تواند در فاصله کوتاهی توجه کودک را منحرف کرده و کنجکاوی او را افزایش دهد.

کنجکاوی باعث آزاد شدن یک ماده شیمیایی (دوپامین) در مغز می شود که احساس خوبی داشته، می تواند استرس را کاهش دهد و علاقه او را به شی یا رویداد تازه افزایش دهد.

۲. از دلیل دوری کنید

هنگامی که عصبانیت شروع می شود، کودک نوپا غرق در احساسات می شود و شما نمی توانید با دلایل منطقی کار خود را جلو ببرید.

۳. آرام و مثبت اندیش باشید اما تسلیم نشوید

اگر هنگام عصبانیت شروع به داد و فریاد می کنید، در حال الگوبرداری از واکنش او هستید.

اما اگر آرام بمانید، به او یاد می‌دهید که چگونه با مشکلات و موقعیت‌های ناراحت‌کننده بدون از دست دادن کنترل احساسات روبرو شود.

دلیل دیگری که چرا باید آرام و مثبت اندیش باشید این است که احساسات، به ویژه احساسات منفی، مسری هستند.

عصبانی بودن یا نشان دادن احساسات منفی تنها باعث افزایش استرس کودک شما می شود.

با این حال، مثبت بودن به معنای تسلیم شدن در برابر لجبازی کودک دو ساله نیست.

۳.تنبیه نکنید

فرض کنید از درد شدید رنج می برید، این درد آنقدر زیاد است که روی زمین می افتید. آیا می خواهید عزیزانتان شما را تنبیه کنند، از شما دور شوند یا به تنهایی شما را در اتاقی حبس کنند؟

گاهی اوقات کج خلقی و لجبازی کودک دو ساله ممکن است به عنوان وسیله ای برای به دست آوردن چیزی که کودک می خواهد شروع شود.

اما اگر با آن مقابله نشود، می تواند به یک طوفان عاطفی قوی تبدیل شود که کودک خردسال به تنهایی نمی تواند آن را کنترل کند.

تنبیه یا انزوا تنها به این درد اضافه می کند. اسکن مغز نشان می دهد که درد ناشی از انزوای اجتماعی و تنهایی همان ناحیه عصبی را فعال می کند که درد فیزیکی را به همراه دارد.

علاوه بر این، فرزند شما می‌آموزد که نمی‌تواند به شما اعتماد کند تا به او کمک کنید یا غم او را درک کند.

۴. مهارت زبانی را تقویت کنید

وقتی کودک به طور کامل از حالت عاطفی و لجبازی شدید خلاص شد، می توانید آنچه را که برای او اتفاق افتاده مرور کنید.

این زمان بهترین وقت برای آموزش مهارت های ارتباطی زبانی است. به کودک خود بیاموزید که چگونه به جای پرتاب کردن اشیاء برای ابراز احساسات از کلمات استفاده کند.

حتی می توانید به او بگویید که وقتی او عصبانی می شود چه احساسی دارید.

لجبازی کودک ۲ ساله در لباس پوشیدن

تمایل کودکان به بیان استقلال خود اغلب لباس پوشیدن را به یک میدان جنگ خسته کننده برای والدین تبدیل می کند. متاسفانه راه‌های بسیار کمی وجود دارد که بچه‌ها بتوانند استقلال خود را ایجاد کرده یا نشان دهند اما آن‌ها تا حدودی بر آنچه که بدنشان را می پوشاند کنترل دارند.

علاوه بر این کودکان نوپا اغلب از احساس برهنه بودن لذت می برند، بنابراین درآوردن لباس در واقع یک عمل کاملا طبیعی است. این بدان معنی است که شما نیازی ندارید که این رفتار را به طور کامل منع کنید، بلکه باید به آن ها اجازه دهید در مدت زمان مشخصی در خانه برهنه بدوند.

یک استراتژی خوب در این شرایط این است که به فرزند خود دو انتخاب بدهید (اما نه بیشتر). به طور مثال دو لباس را بیرون بگذارید و از او بخواهید میان آن دو انتخاب کند.

منبع: کودکانه

هر_آنچه_لازم_است_در_مورد_کودک_خجالتی

درمان کودک خجالتی و کمرو

درمان کودک خجالتی، راههای درمان کمرویی کودکان و بازی هایی برای درمان کمرویی کودکان در این مقاله آورده شده است. در چنین مواردی والدین عموما دچار اضطراب شدیدی می شوند و ممکن است از جملاتی مثل “ببخشید پسر من یه کم خجالتیه” و یا ” این که خجالت نداره پسرم!” استفاده کنند.

ادامه مطلب

چگونه کودک شاد تربیت کنیم؟

چگونه کودک شاد تربیت کنیم؟

چگونه کودک شاد تربیت کنیم؟

کودک شاد

ایجاد دوران کودکی شاد و سالم برای کوک می تواند باعث موفقیت او در آینده شود. اما بسیاری از والدین نمی دانند، به راستی چگونه می تواند کودکی شاد در دنیای امروز تربیت کرد؟ بزرگ کردن کودک شاد تنها ایجاد لحظات شاد برای آنها نیست، در واقع چیزی برعکس اینست. کودکان شاد مهارت هایی دارند که به آنها اجازه می دهند از شادی دراز مدت در زندگی لذت ببرند. با اتخاذ روش ها و عادات سالم می توانید مهارت های شادی در زندگی را در فرزند خود ایجاد کنید. در اینجا ده روش برای پرورش کودک شاد ارائه شده اند.

  1. تشویق بازی در فضای باز

قدرت بازی های فضای باز را دست کم نگیرید. دویدن روی چمن، بالا رفتن از درختان، تاب بازی، و حفاری خاک برای کودکان مناسب هستند. مطالعات نشان می دهد رایحه های مرتبط با طبیعت ، مانند درختان کاج ، چمن های بریده شده و اسطوخودوس می توانند روحیه کودک شما را تقویت کنند. بنابراین، باید کودک خود را تشویق کنید تا در فضای باز کتاب بخواند یا تکالیفش را در بالکن یا ایوان خانه بنویسد تا بیشتر شاد شوند.

بازی در فضای باز هم چنین می تواند مهارتهای اجتماعی را در کودک بهبود بخشد. یک مطالعه ۲۰۱۷ منتشر شده در مجله علوم پزشکی آمریکا نشان داد که افزایش بازی در فضای باز برای کودکان باعث افزایش همدلی، سرگرمی و خودکنترلی در آنها می شود، که مهارتهای اجتماعی حیاتی هستند. کودکان با مهارتهای اجتماعی بهتر احتمالا از روابط سالم تری لذت می برند. یک مطالعه نشان داد که کودکان با مهارت های اجتماعی بهتر با احتمال دو برابر بیشتر به کالج می روند و کمتر احتمال دارد تجربه مصرف مواد مخدر، چاقی و خشونت را داشته باشند. بنابراین بازی در فضای باز را به یک عادت روزانه تبدیل کنید. حتی زمانی که هوا خوب نیست، کودک را تشویق کنید دوچرخه شواری کند، با کودکان همسایه بازی کند و در فضاهای بزرگ و باز بدود.

  1. زمان نگاه کردن به صفحه نمایش ها را محدود کنید.

ممکن است کودک روی ساعات طولانی نشستن پای گوشی و لب تاپ اصرار بورزد و آن را عامل شادی بداند. اما مدت زیاد استفاده کردن از این وسایل برای بهزیستی کودک شما مناسب نیست. مطالعات نشان داده اند، اگر کودکان زمان زیادی را به فعالیت های غیر لوازم الکترونیکی اختصاص دهند، مثل ورزش کردن، فعالیت های خانوادگی، بازی های آزاد و … شادتر خواهند بود. محدودیت های واضح برای استفاده از لوازم الکترونیکی وضع کنید. اگر دارای گوشی هوشمند است استفاده از آن را محدود کنید مخصوصا هنگام فعالیت های خانوادگی و بازی با همسالان.

  1. قدردانی را تمرین کنید

قدردانی کردن در زندگی روزمره می تواند به کودکان کمک کند که افرادی سالم تر و شادتر باشند. اما به یاد داشته باشید که تفاوت زیادی بین تشکر اجباری و تشکر به معنای واقعی وجود دارد. سپاس گزاری خود را صمیمانه ابراز کنید. ابراز سپاس گزاری و قدردانی برای کارهایی که کودک می کند به آنها آموزش می دهد که همان کار را تکرار کنند.

صحبت در مورد اموری که نسبت به آنها حس قدردانی دارید را در خانه فراموش نکنید. سه چیز را که برای آنها قدردان هستین مشخص کنید و در هنگام شام و یا خوابیدن در مورد آنها صحبت کنید. این مسئله به کودکان کمک می کند که یاد بگیرند برای چیزهایی که دارند سپاس گزار باشند. عادت نوشتن یادداشت های تشکر را ایجاد کنید. یادداشت های تشکر را محدود به هدیه دادن نکنید. باید کودک را تشویق کنید که یادداشت های سپاس گزاری و تشکر برای معلم مخصوص خود یا مربی بفرستد.

  1. انتظارات بالا داشته باشید اما نه خیلی بالا

در حالیکه گذراندن ساعات زیاد برای یک تست یا تمرین یک آلت موسیقی خیلی سرگرم کنده نیست، کودکانی که گرایش به انجام کارهای سخت دارند زندگی شادتری خواهند داشت. انتظارات شما تاثیر بزرگی روی تمایل کودک برای به چالش کشیدن خود دارد. کودک سخت کار می کند تا انتظارات را برآروده کند، البته به شرطی که این انتظارات منطقی باشند.

مطالعات نشان داده اند زمانی که والدین انتظارات آکادمیک بالا از فرزندان دارند، در نهایت بچه ها عملکرد  بهتری در مدرسه دارند و در بیشتر در تکالیف سخت دوام می آورند. انتظارات مناسب هم چنین با تاب آوری اجتماعی نیز مرتبط بوده است. اما مهم است که فراموش نکنید که نباید انتظارات کمال گرایانه از فرزند خود داشته باشید. فشار آوردن زیاد ممکن است منجر به مشکلات رفتاری در کودک شود. انتظار بیش از حد کامل بودن در کودک ریسک ابتلا به مشکلات سلامت روان را در کودک افزایش می دهد. هم چنین، کودک شما ممکن است اهدافش را رها کرده و احساس کند که فشار زیادی را به او می آورید.

  1. خود کنترلی را آموزش دهید.

ممکن است خوردن یک کلوچه اضافه، کنار گذاشتن تکالیف خانه با دوستان و افراط در تماشای تلویزیون به جای انجام وظایف لحظات لذت بخشی را برای کودک فراهم کنند. اما در دراز مدت، فقدان خودکنترل گری بیشتر آسیب می رساند. یک مطالعه ۲۰۱۴ نشان داد که افراد با خود کنترلی بیشتر خلق بهتری را گزارش می کنند. جالب اینکه، محقان یادآور می شوند افراد با خودکنترلی بیشتر خود را کمتر از دیگر افراد در موقعیت های وسوسه انگیز قرار می دهند. ذاتا آنها بلدند خود را شاد کنند. خود تنظیمی را از اوایل کودکی آموزش دهید. همزمان با آن، به او یاد دهید که اطرافش را با موضوعات وسوسه کننده پر نکند. روش هایی که می توانید به او کمک کنید عبارتند از:

  • یک سبد برای گوشی های هوشمند در آشپزخانه قرار دهید. از او بخواهید زمان انجام تکالیفش گوشی را در سبد قرار دهد و بعد به کارهاش برسد.
  • غذاهای سالم را در فریزر یا کابینت قرار دهید. اگر مقداری شکلات در خانه دارید، آنها را خارج از دسترس قرار دهید تا به سختی بتواند بردارد.
  • همه لوازم الکترونیکی را قبل از خواب در یک نقطه مشترک از خانه بگذارید. بنابراین، کودک تبلت یا گوشی را خود به تخوتخواب نمی برد.
  1. وظایفی را به او محول کنید.

کودک دوست ندارد که اکنون میز یا حال را تمیز کند. اما، مشخص کردن وظایف می تواند یک عامل کلیدی در دستیابی به شادی طولانی مدت باشد. مطالعات نشان داده اند مشخص کردن وظایف در سن ۳ تا ۴ سالگی بزرگترین پیش بین موفقیت در طولانی مدت است. همچنین، انجام وظایف تعیین شده به کودکان کمک میکند احساس نزدیکی بیشتر یا خانواده داشته باشند. این حس نزدیکی و ارتباط با خانواده به کودک کمک می کند از لحاظ ذهنی قوی بماند مخصوصا زمانی که با سختی ها مواجه می شود.

چگونه کودک شاد تربیت کنیم؟

وظایف و تکالیف هم چنین درس های زندگی بی شماری را برای کودک دارند، مانند خدمات اجتماعی و مسئولیت پذیری. هم چنین می توانند یاد بگیرند که چگونه با تکالیف خسته کننده روبرو شوند، یا اینکه قادرند حتی هنگام خستگی دوام بیاورند. مرتب کردن تختخواب یا تمیز کردن آشپزخانه به آنها حس مشارکت می دهد، و نشان می دهد که اگر چه کوچک هستند اما می توانند تغییری ایجاد کنند. تکلیف منظمی را معین کنید و از کودک انتظار داشته باشید آنها را انجام دهد.

  1. با یکدیگر شام بخورید.

زمانی که کودکان تمرینات ورزشی و بازی را انجام می دهند، دوست دارند چیزی را گاها بخورند و وعده ها را بین بازی ها صرف کنند. اما غذا خوردن در کنار هم به عنوان خانواده، یکی از بهترین کارهایی است که شما می توانید انجام دهید تا فرزندی شاد داشته باشید. یک مطالعه نشان داد که تعداد بالاتری از وعده های غذایی با خانواده با خلق مثبت در نوجوان همراه است. مطالعه دیگر نشان داد که نوجوان هایی که غذا را با خانواده می خورند دیدگاه مثبت تری به آینده دارند.

وعده های خانوادگی همچنین سلامت را ارتقا می دهند. کودکانی که با والدین خود غذا می خورند کمتر احتمال دارد دچار اضافه وزن و یا مشکلات خوردن شوند. نوجوانانی که با والدین غذا می خورند با احتمال کمتری اعتیاد به مصرف مواد پیدا می کنند یا مشکلات رفتاری نشان می دهند. اگر هر شب با یکدیگر شام نمی خورید، نگران نباشید. بیشتر مطالعات یافته اند که کودکان حتی از چند شب شام خوردن با والدین نیز سود می برند.

  1. از زیاده خواهی فرزندان اجتناب کنید.

خریدن هر هدیه ای که کودک دوست دارد یا در اختیار قرار دادن هر چیزی که می خواهد واقعا او را شاد نمی کند. در واقع، کودکان زیاده خواه ممکن است در بهزیستی روانی خود دچار مشکل شوند. مطالعات نشان داده اند که کودکانی که هر چیزی برای آنها فراهم می شود احتمال احساس پوچی را تجربه خواهند کرد. ممکن است برای تعریف تفاوت بین خواسته ها و نیازها مشکل داشته باشند و در نتیجه، ممکن است تصور کنند شادی تز چیزهای مادی نشات می گیرد.

بنابراین سعی کنید هر چیزی که کودک می خواهد را فراهم نکنید. با وجود اینکه خریدن جدیدترین گوشی هوشمند، لباس های برند و دوچرخه بهتر آنها را شاد خواهد کرد، اما در دراز مدت نتیجه خوبی نخواهد داشت. به انها فرصت دهید تا برای آنچه می خواهند هزینه کنند. زمانی قدر آنچه را دارند می دانند که برای رسیدن به آن تلاش کنند، نه اینکه راحت به دست بیاورند. بیشتر روی تجربه کردن تمرکز کنید تا وسایل. مطالعات نشان داده اند که صرف پول و وقت برای ایجاد خاطرات بسیار خوشحال کننده تر است تا خرید وسایل مختلف.

  1. با خانواده ورزش کنید.

چه در خانه از روی کلیپ ها ورزش کنید و چه به پیاده روی خانوادگی بروید، ورزش در کنار هم خانواده را شادتر میکند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد که نوع ورزش مهم نیست. ایروبیک، کششی و تعادلی یا وزنه زدن، همگی می توانند شادی را افزایش دهند. ممکن است تصور کنید نیازی به ورزش با یکدیگر نیست، چون کودک در مدرسه تمرین دارد. اما ورزش شما را شادتر می کند و والدین شادتر کودک شادتر خواهند داشت. علاوه بر اینها، فعالیت فیزیکی به شما کمک می کند که خاطرات مثبت با یکدیگر بسازید، که در واقع نیازمندی های شادمانی هستند.

  1. به بقیه کمک کنید.

مطالعات بسیاری نشان داده اند که نوع دوستی با شادی مرتبط است. در واقع، مهربان بودن با دیگران کودک شما را شادتر می کند و شادی آنها را مهربان تر. این یک چرخه مثبت است و آنها را برای زندگی شادتر و سالم تر آماده می کند. روش های زیادی وجود دارند که می توانید کودکان را در رفتارهای نوع دوستی مشارکت دهید:

  • دعوت از اعضای خانواده برای یک رفتار مهربانانه در روز، و آگاه کردن بقیه از این کارها در هنگام صرف غذا و یا دورهمی خانوادگی
  • با یک سازمان خیریه همکاری کنید و کارهای داوطلبانه را در برنامه های خود قرار دهید.
  • به صورت هفتگی مقداری پول برای کمک کردن به دیگران را در اختیار کودک قرار دهید و به او اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد کجا آنها را خرج کند.

نویسنده: “کودکانهسایت کودکان و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog  title='کودک شاد' cols='2' cats='%d8%aa%d8%b1%d8%a8%db%8c%d8%aa-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9' postspp='4' usecarousel='1' img_popup='1' /]
کودک_اوتیسم_و_اسباب_بازی_های_کاربردی1

کودک اوتیسم و اسباب بازی های کاربردی (بخش اول)

جذب کودکان مبتلا به اوتیسم در بازی می تواند بسیار سخت تر از کودکان غیر اوتیسم باشد.

علاوه بر این، بازی باید هم برای کودک لذت بخش باشد و هم به توسعه ویژگی های شخصیتی خاص کودک اوتیستیک و تغییر مکانیسم های مقابله ای او کمک کند.

بازی های عملکردی

به دنبال اسباب بازی هایی باشید که حواس کودک تان را را تحریک می کنند.

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم دارای چالش های حسی، به ویژه مقاومت در برابر لمس شدن هستند.

اسباب بازی ها می توانند راهی عالی برای معرفی احساسات لمسی در یک فضای غیر تهدید کننده باشند که کودک در برابر آن ها احساس کنترل کامل دارد.

اسباب بازی مناسب ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کتاب هایی که پارچه، فویل، نخ و غیره به آن ها متصل شده است – شما حتی می توانید خودتان این اسباب بازی را ایجاد کنید

بلوک های دارای علامت یا اعداد برجسته (این نیز نیاز به سفارش برای ساخت دارد)

اسباب بازیی هایی با خزه ها، عناصر برجسته و رگه ها و غیره

اسباب بازی هایی که تولید صدا می کنند.

کتاب هایی با روکش های سخت پلاستیکی که به کودک اجازه می دهد تا روکش را با دست جدا کند و هر آنچه را که می خواهد به خوبی لمس کند.


اسباب بازی هایی را انتخاب کنید که به توسعه ی تعاملات اجتماعی کمک می کنند.

آموزش همکاری به همه ی کودکان از طریق اسباب بازی ها یک رویه مهم رشدی است.

برای کودکان مبتلا به اوتیسم، اسباب بازی های تقویت کننده ی تعاملات اجتماعی به منظور کمک به توسعه مکانیزم های مقابله ای موثر برای برقراری ارتباط با جهان پراهمیت تر نیز می باشد.

 برای تقویت تعاملات اجتماعی کودک اوتیسم، “بازی های تخته ای” گزینه ای بسیار عالی هستند، مخصوصا زمانی که تمامی اعضای خانواده با هم بازی می کنند.

در این بازی ها آموزش های مربوط به رعایت نوبت به خوبی انجام می شود که اگر چه موضوع ساده ای است اما کودکان اوتیسم نیاز به آموزش های عملی بیشتری برای یادگیری صحیح آن دارند.

می توان گفت عصاره ی ناامیدی در مورد یادگیری مهارت های اجتماعی برای کودکان اوتیسم زیادتر از کودکان عادی است.

این در حالی است که در صورت شروع به موقع آموزش ها، کودک اوتیستیک نیز می تواند از طریق بازی، مهارت های لازم را بیاموزد و رفتارهای اجتماعی خوبی را از خود بروز دهد.

 اسباب بازی هایی را انتخاب کنید که به توسعه مهارت های حرکتی کمک می کنند.

همه کودکان نیاز به توسعه مهارت های حرکتی دارند، اما کودکان مبتلا به اوتیسم به احتمال زیاد در این زمینه مقاومت زیادی خواهند داشت.

کودک اوتیسم تمایل دارددر گوشه ای بنشیند و به به بازی هایی با رویه ای تکراری بپردازد.

بنابراین درگیر کردن او در بازی های حرکتی تا حدودی دشوار و البته ضروری است.

نقاشی انتخاب خوبی برای تقوست مهارت های حرکتی است.

همچنین بازی هایی که در آن ها از انگشت نگاری استفاده می شود، می تواند به بهبود مسائل حسی کودک اوتیسم کمک کند.

اگر چه ایجاد و حفظ تعادل برای کودک مبتلا به اتیسم تا حد زیادی دشوار است،  اما هرگز ناامید نشوید.

با صبر و حوصله ی فراوان و تشویق کوچک ترین تلاش های کودک، ممکن است او بتواند تعادل دوچرخه و یا سه چرخه ای را حفظ کند و مهارت های حرکتی اش را شدیدا گسترش دهد.

استفاده از ترامپولین هم گزینه ای عالی برای رشد مهارت های حرکتی است اما لازم است از ایمنی و همیشه در دسترس بودن آن مطمن شوید.

بپر بپر های کودک در تشک ترامپولین می تواند علاوه بر ایجاد شور و هیجان، به بهبود تعادل و رشد مهارت های حرکتی کودک تان کمک ویژه ای کند.


اسباب بازی هایی را انتخاب کنید که بر مهارت های سازمان دهی تأکید می کنند.

بازی های عملکردی که تاکنون نام برده شد، نه تنها به کودک کمک می کند تا با ضعف های خود دست و پنجه نرم کند و آن ها را رشد دهد بلکه او را را تشویق می کند تا بر نقاط قوت خود نیز تأکید کند.

بچه های اوتیستیک اغلب در ایجاد و درک سیستم ها مهارت دارند.

شما می توانید این را با خرید اسباب بازی هایی که آن ها را قادر به طراحی اتومبیل ها، ساخت شهرهای زیبا برای عروسک های خود و ایجاد مهارت های بصری خود می کنند، تشویق کنید.

با استفاده از این مدل اسباب بازی های طراحی کننده، ممکن است باعث شوید آن ها به مهارت های اساسی خود در طراحی، سازمان دهی و ادراک بصری پی ببرند و به سمت متخصص شدن در مشاغل نیازمند این مهارت ها حرکت کنند.

بنابراین به دنبال بازی هایی مانند موارد زیر باشید:

بلوک های ساختمان

اسباب بازی هایی که می توانند از راه های مختلف از هم جدا شوند و دوباره ساخته شوند.

پازل و بازی های مغزی

خانه های کالج یا اسباب بازی هایی برای سازماندهی

دکمه ها و مهره ها ( با در نظر گرفتن خطرات خفگی)

باتوجه به سطح مهارت فرزندتان، اسباب بازی انتخاب کنید.

به طور کلی اسباب بازی های پیچیده ای برای کودکان کم سن و سال تر یا افرادی که دارای اختلالات حسی یا فکری هستند مفید می باشند.

بازی هایی مانند باز و بسته کردن و استفاده از اسباب بازی ها نمونه ای از بازی های مفید برای این گروه کودکان هستند.

اما برای کودکان با مهارت های قوی تر، لازم است به دنبال اسباب بای هایی باشید که در آن ها ساخت، ایجاد، کشف و یا اتصال مورد توجه قرار گرفته است.

از بازی عملکردی نترسید.

 گاهی اوقات، خوب است که اجازه دهید کودک شما به سادگی از یک خط اسباب بازی (بازی کردن با اسباب بازی های مختلفی که دارد) لذت ببرد.

به یاد داشته باشید که هیچ بازی درست و غلطی وجود ندارد.

مهم ترین نکته آن است که کودک تان در زمان بازی، لذت ببرد.

لازم است بپذیرید که ممکن است نوع رفتارهای یک کودک اوتیستیک با سایر کودکان عادی تا حدودی متفاوت باشد.

بنابراین اجازه دهید کودک تان خودش باشد و از این باور که ” کودک من نیز باید مثل بقیه رفتار و بازی کند” به شدت دوری کنید.

با مطالعه ی این مقاله، باید به این مساله پی برده باشید .

مهم ترین نکته در انتخاب اسباب بازی برای کودکان طیف اوتیسم، اسباب بازی های دربرگیرنده ی چالش های حسی، حرکتی، مهارت های عملکردی و سازمان دهی هستند.

بنابراین می توانید با استفاده از خلاقیت خودتان، از هر چیزی که در برگیرنده ی مولفه های ذکر شده است به عنوان اسباب بازی استفاده کنید.

در صورتی که علاقمند به دریافت ایده های بیشتری در خصوص اسباب بازی کودکان اوتیسم هستید، می توانید به بخش دوم و ادامه ی مطلب نیز مراجعه کنید. پ

نویسنده : کودک و نوجوان

پرخاشگری در کودکان دوساله

کودک دو ساله ی پرخاشگر را بیشتر بشناسید.

پرخاشگری انواع مختلفی دارد؛ مثلا می تواند از نوع بدنی باشد مثل زدن و گاز گرفتن یا پرخاشگری لفظی باشد مثل فریاد زدن و تحقیرکردن

همچنین ممکن است پرخاشگری به صورت تجاوز به حقوق دیگران و زورگویی خود را نشان دهد.

 گاهی والدین رفتارهای پرخاشگرانه را اصولا پرخاشگری تلقی نمی کنند یا حتی تشویق می کنند.

به عنوان مثال وقتی کودک به زور و با کتک اسباب بازی را از کودک دیگری می گیرد، این رفتار را باعرضه بودن تلقی و تشویق می کنند!

اگر نمونه ای از رفتارهای فوق را در کودک تان مشاهده کردید که به صورت مداوم انجام می شود، لازم است به دنبال ریشه یابی و درمان پرخاشگری او باشید.


مهم ترین علل پرخاشگری کودک را در اینجا بخوانید

آیا کودک تان پرخاش را یادگرفته است؟

مسلما یکی از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در کودکان یادگیری است.

کودکانی که در زندگی خود الگوهای رفتاری پرخاشگرانه مانند پدر یا مادری عصبانی و پرخاشگر دارند، پرخاشگری را یاد خواهند گرفت و این یادگیری در بازی های آنها نمود خواهد داشت.

 این کودکان اسباب بازی ها را پرتاب می کنند. از آن ها درست استفاده نمی کنند و به آن ها آسیب می رسانند یا هنگام بازی کردن به عروسک ها و شخصیت های بازی ناسزا می گویند و آن ها را کتک می زنند یا تمسخر و تحقیر می کنند.

بنابراین در گام اول لازم است از خودتان سوال کنید “نمره ی پرخاشگری کلامی و غیر کلامی من چند است؟”

آیا مهارت های ارتباطی کودک ضعیف است؟

  • کودکانی که رفتار پرخاشگرانه دارند معمولا خودانگیخته، بی‌قرار و زودرنج‌اند. این مسئله می تواند ریشه در کمبود مهارت‌های ارتباطی نیز داشته باشد.

کودکی که شیوه ی صحیحی برآورده کردن خواسته هایش را یاد نگرفته است، به روش هایی مانند پرخاشگری بیشتر متوسل می شود.

به فرزندتان یاد دهید تا برای تحقق خواسته هایش، گفت و گو کند. به او بگوییدکه وقتی فریاد می زند، گریه می کند و زور می گوید.

نمی توانید متوجه خواسته اش شوید و برای رسیدن به درخواستش، لازم است آن را بدون تهدید و پرخاش بیان کند.

سبک تربیتی شما، دلیل پرخاشگری کودک.

والدینی که در فرزندپروی خود از شیوه ای مقتدرانه برخوردار نیستند، راه را برای رفتارهای تند کلامی و غیر کلامی کودک باز می کنند.

کودک در مواجه با مادر و یا پدری منفعل و مردد، شروع به جیغ زدن، گریه کردن و زورگویی می کند. زیرا می داند از این راه خواهد توانست به اهداف خود برسد.

بنابراین لازم است شیوه ی برخوردی خود با کودک را اصلاح کنید و مقتدر باشید.

اقتدار به معنای زورگویی نیست. در این شیوه لازم است قوانین و خواسته های منطقی خود را به شکل واضح و شفاف مطرح کنید و آن ها را بدون دلیل تغییر ندهید تا کودک دریبابد که حرف شما یک کلمه است!

والدین زورگو، کودک پرخاشگر

به طور معمول از ۲سالگی و حتی کمی قبل از این سن، نشانه‌های استقلال طلبی و خروج از تابعیت رفتار مادر در کودکان با غذا نخوردن بروز می‌کند.

در صورتیکه این حس استقلال طلبی، به درستی درک نشود و مادر برای غذاخوردن کودک دو ساله به زور متوسل شود، پرخاشگری کودک امری طبیعی خواهد بود.

زور و تهدید در برابر غذا خوردن کودک باعث عدم رشد شخصیت، پرخاشگری و عدم اعتماد به نفس وی در بزرگسالی می‌شود که عوارض روانی متعددی را به همراه دارد.

در حقیقت کودک با غذانخوردن و پرخاشگری می خواهد به شما بفهماند که من بزرگ شده ام و حق انتخاب دارم.

بنابراین در صورتی که علت پرخاشگری کودک تان، مجبور شدن به غذا خوردن است، باز هم لازم است شما به عنوان والد، شیوه ی رفتاری خود را تغییر دهید.

به کودک حق انتخاب دهید و اجازه دهید تا در مورد غذا خوردنش تصمیم بگیرد.

کودک تان حق دارد در این زمینه تصمیم بگیرد و تبعات به موقع غذانخوردن مانند گرسنه ماندن را نیز تجربه کند.

آیا والدی مقایسه گر هستید؟

مقایسه مداوم فرزندان آن هم ازکودکی با بچه‌های فامیل، دوستان و حتی همبازی‌های شان باعث می‌شود که آن ها با توجه به سرخوردگی ناشی از مقایسه و رقابت دائم، بیش ازحد معمول حساس و خشمگین باشند.

خوب است بدانید بچه‌ها وقتی نمی‌توانند فاصله خودشان را با کسانی که پدرو مادر با آن ها مورد مقایسه قرار می‌دهند، پرکنند،  احساس شکست و طردشدگی خواهند کرد.

احساس تلخی که مقدمه صدمات روانی زیادی است. بنابراین به جای مقایسه فرزندتان با بقیه، به استعدادها و علایقش توجه کرده و به او احترام بگذارید.

 با این کار اعتماد به نفس فرزندتان رشد می کند و با توجه به توانایی‌ها و مهارت‌هایش احساس برتری و سرآمد بودن کرده و خشم کمتری را تجربه می‌کنند.

همه این مسائل باعث می‌شود که فرزند شما دیگر پرخاشگر نباشد.


موتور تولید خشم را شناسایی و متوقف کنید.

علاوه بر موارد ذکر شده، لازم است موتور تولید خشم در خانواده ی تان را نیز شناسایی و متوقف کنید.

ممکن است پرخاشگری کودک تان منجر به ایجاد چرخه ای معیوب شده باشد. به این صورت که فرزندتان، فریاد می زند، شما از کوره در می روید، فرزندتان بیشتر داد می زند و احتمالا شما نیز عصبانی تر می شوید.

به منظور پیشگیری از گیر کردن در این دور معیوب، مهم ترین ابزاری که نیاز دارید، “حفظ آرامش” است.

اگر کودک تان متوجه شود که می تواند با پرخاشگری و داد زدن، شما را آشفته کند، این کار را خواهد کرد.

بنابراین آرام باشید تا کودک تان دریابد که با داد زدن و توهین به جایی نمی رسد.

سپس در کمال آرامش از فرزندتان بخواهید تا خواسته اش را به صورت شفاف بیان کند.

راهکارهای ساده ی درمان پرخاشگری

حالا که متوجه مهم ترین علل پرخاشگری در فرزندتان شده اید، با اصلاح علل، می توانید پرخاشگری را به حداقل برسانید.

لازم است مقایسه، زورگویی و رفتارهای پرخاشگرانه ی خودتان را کنار بگذارید.

در مواجه با پرخاشگری فرزندتان مقابله به مثل نکنید و به او یاد دهید تا نیازهای خود را به روشی صحیح بیان کند.

مقتدر باشید و الگوی خوبی برای همانندسازی کودک تان باشید.

شاید لازم باشد برای تغییر رویه ی خود، کتاب هایی در زمینه ی نحوه ی ارتباط با کودک و والدگری موثر نیز مطالعه کنید که کتاب “فرهنگ تفاهم با فرزندان، نوشته ی توماس گوردون” یکی از بهترین آن هاست.

در مسیر خاموش کردن پرخاشگری کودک، دو راهکار طلایی زیر را نیز فراموش نکنید.

  1. رفتارهای خلاف پرخاشگری را تشویق کنید.

متمرکز شدن بر پرخاشگری، همیشه هم مفید نیست. در مواردی لازم است طوری برخورد کنید که گویا پرخاشگری کودک را ندیده اید.

اما چشم تان مجهز به ذره بینی است که حتی کوچک ترین رفتارهای مسالمت آمیز و دوستانه را نیز می بیند و تشویق می کند.

  • به رفتارهای پرخاشگرانه بی توجهی کنید.

لازم است به این نکته تاکید کنم که بی توجهی به رفتارهای پرخاشگرانه در صورتی تجویز می شود که شما در حال زورگویی به کودک و یا پافشاری بر خواسته ای نامعقول نباشید.

مثلا اگر کودک تان یاد گرفته است تا با کتک زدن دوستانش از شما تایید بگیرد، لازم است به رفتار پرخاشگرانه اش بی توجه باشید و اگر توانست برای حل مشکل با همسالانش از روشی غیر از زور استفاده کند، او را تشویق کنید.

با_کودک_سه_ساله_ام_چگونه_برخورد

با کودک سه ساله ام چگونه برخورد کنم؟

دوران طلایی تربیت را از دست ندهید!

بر اساس روانشناسی رشد کودک، ۵ سال اول زندگی از جمله مهم ترین و تاثیرگذارترین دوره های رشدی هستند.

 کودک در این سن، پایه های اساسی شخصیت خود را در تعامل با اطرافیان و به ویژه والدین شکل می دهد و می توان گفت طلایی ترین سنین تربیت کودک، ۵ سال ابتدایی رشد است.

لازم است بدانید که در این سن، کودک به لحاظ شناختی، دارای تفکر عینی است.

به این معنی که او نمی تواند مفاهیم انتزاعی را درک کند و لازم است با او کاملا شفاف و واضح صحبت کنید.

اگر به عنوان والد بتوانید الفبای صحیح تربیتی را از همین سن، اجرا کنید، فرزندتان در سنین بالاتر کاملا خودتنظیم و مسئولانه رفتار خواهد کرد .

بدین طریق از بسیاری از مشکلات رفتاری مانند لجبازی، بدرفتاری، دیگر آزاری، بی نظمی و خودمحوری دور خواهد ماند


آیا الفبای تربیت کودک را می دانید؟

اگرچه امروزه شروع هر کاری، نیازمند داشتن حدی از تخصص و مدرک است، اما فرزند پروری به عنوان سخت ترین و حساس ترین امر، مدرک خاصی را نمی طلبد.

همین مساله باعث شده است تا تعداد زیادی از افراد، بدون توجه به مهارت های خود اقدام به فرزند آوری کنند و به دلیل بی مهارتی و نداشتن سواد تربیتی کافی، در تربیت کودک کلافه شده و در اغلب موارد او را مقصر بدانند.

باتوجه به جدیدترین اصول تربیتی کودک،اگر از اصول     گانه ی زیر آگاه باشید و در عمل به رعایت آن ها بپردازید.

می توانید اطمینان داشته باشید که مسیر تربیتی کودک به خوبی طی خواهد شد و بحران های رشدی را یکی پس از دیگری با موفقیت طی خواهید کرد.

۱)تنبیه ممنوع

آیا شما نیز از ان دسته والدینی هستید که اعتقاد دارید، تنبیه، کودک را حرف شنو و مطیع می کند؟

به عنوان متخصص امر فرزند پروری لازم است این باور نخ نما شده را برای همیشه از ذهن تان بیرون کنم.

در حقیقت تنبیه مانند آتش زیر خاکستر عمل می کند.

کودک تنبیه شده صرفا در حضور پدر یا مادر تنبیه کننده رفتار مورد انتظار را نشان می دهد و بلافاصله پس از غیبت آن ها، رفتارهای قانون شکنانه را آغاز می کند.

بر اساس اصول تغییر و اصلاح رفتار، بزرگ ترین ضرر تنبیه، مخدوش کردن “ارتباط” شما با فرزندتان است.

اگر رابطه را به عنوان مهم ترین کلید فرزندپروری در نظر بگیریم، از دست دادن آن می تواند مسیر تربیت فرزندتان را روز به روز سخت تر و مبهم تر کند.

بنابراین لازم است به عنوان اولین اصل، تنبیه را برای همیشه فراموش کنید و به دنبال راه حلی به جز آن باشید.



۲) از تشویق به درستی استفاده کنید

برخی از والدین که از اثرات ویرانگر تنبیه آگاه شده اند، آن را از عادت های رفتاری خود حذف کرده اند اما برای کوچک ترین کاری کودک را تشویق می کنند.

این دسته از والدین کودک را مانند رباتی فرض می کنند که باید برای هر حرکتی تشویق شود و این باور منجر به فرسودگی آن ها در امر فرزند پروری خواهد شد.

والدین معتقد به تشویق، گاهی تا حدی از این ابزار استفاده می کنند که کودک به طور کلی نسبت به هرگونه تشویق مادی و غیرمادی مقاوم می شود و هیچ چیز برایش جذابیتی نخواهد داشت.

جدیدترین اصول تربیت فرزند در حال ترویج این اعتقاد هستند که تشویق نیز دارای اصول مخصوص به خود است.

به عنوان مثال ممکن است مادری را دیده باشید که به فرزندش می گوید ” اگر غذاتو خوب بخوری، برات فلان عروسک رو می گیرم”.

مادر ممکن است چنین استدلال کند که من در حال به کاربردن اصول تشویق هستم در حالی که سخت در اشتباه است.

کودکی که غذایش را به خوبی بخورد، از پیامد طبیعی ان که احساس سیری است، لذت خواهد برد، بنابراین استفاده از تشویق های بیرونی مانند شکلات و عروسک و …

نه تنها بی فایده است بلکه بسیار مخرب خواهد بود  و کودکی لجباز، روشه گیر و زورگو به بار می آورد.

به یادداشته باشید که تشویق نیز می تواند به اندازه ی تنبیه، مخرب باشد مگر آنکه از آن به درستی استفاده کنید.

برای این منظور، چند نکته ی اساسی زیر را بخاطر داشته باشید:

  • از قبل به کودک قول جایزه و تشویق ندهید: جملاتی از قبیل “اگر توی مهمونی ساکت باشی، برات عروسک می خرم”، فرزندتان را رشوه گیر خواهد کرد.

به جای آن می توانید پس از پایان مهمانی، به صورت اتفاقی به فرزندتان هدیه ای دهید و از رفتار خوب او در مهمانی تشکر کنید.

  • اجازه دهید کودک تان “پیامدهای طبیعی” رفتارش را تجربه کند: اگر کودک سه ساله ی شما در برابر غذا خوردن مقاوم است، سعی نکنید با قول جایزه، او را غذاخور کنید.

پیامد طبیعی غذا نخوردن، گرسنه ماندن است.

به عنوان والد هوشمند، آنچه نیاز دارید کنترل عواطف مادرانه تان است.

نگران گرسنه ماندن کودک نباشید و اجازه دهید گرسنگی را به عنوان پیامد غذا نخوردن تجربه کند.

پس از چند مرتبه خواهید دید که او بدون لج بازی و نق زدن، در خوردن غذا با شما همکاری می کند.

  • از تشویق های متنوع استفاده کنید: استفاده مکرر از نوع خاصی از تشویق مانند تشویق های مادی می تواند بسیار آسیب زا باشد.

لازم است لیست متنوعی از انواع مختلف تشویق داشته باشید و از آن ها بدون هماهنگی قبلی استفاده کنید.

استفاده از تشویق های کلامی می تواند بسیار موثرتر از تشویق های مادی باشد.

به عنوان مثال در صورتی که فرزندتان در امتحانات قبول شده است بجای هدایای مادی می توانید به او بگویید ” به تو افتخار می کنم. توی این مدت تلاشت عالی بود”.

۳) مقایسه ممنوع

یکی از اصول اساسی تربیت فرزند آن است که بپذیرید ” هر کودک، دنیایی خاص و منحصر به فرد است”.

کودکان از همان سال های ابتدایی زندگی، مقایسه شدن را به خوبی درک می کنند و از آن اثر می پذیرند.

بر اساس پژوهش ها، مقایسه مهلک ترین سمی است که عزت نفس فرزندتان را خواهد کشت.

کودکانی که در سال های اولیه ی زندگی مورد مقایسه قرار گرفته اند، نسبت به همسالان خود از احساس ارزشمندی، خودکارآمدی و امیدواری کمتری برخوردارند و با خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی و افت تحصیلی مواجه اند.

بهتر است از ابتدا بر ویژگی های مثبت فرزندتان تمرکز کنید و آن ها را به او بازخورد دهید تا از این طریق به سلاحی منحصر به فرد و قوی در برابر آسیب های روانی مجهز شود و سلامت روانی اش را از دست ندهد.

۴) نقش انسان اسطوره ای را بازی نکنید.

کودک در محدوده ی سنی ۴ تا ۵ سال به همانند سازی با والد همجنس خود خواهد پرداخت و سعی می کند شبیه به شما رفتار و عمل کند.

لازم است بدانید که والدین موفق، در برخورد با کودک به عنوان “انسانی طبیعی” عمل می کنند.

این انسان می تواند در مواقعی ناراحت، عصبانی، بی حوصله و یا سردرگم باشد و هرگز نقش اسطوره ی خالی از اشتباه را بازی نمی کند.

در این صورت فرزندتان خواهد آموخت که اشتباه کردن، لازمه ی انسان بودن است و بدون دچار شدن به کمال گرایی مخرب، به رشد طبیعی خود ادامه خواهد داد.

اگر قصد دارید در مسیر پر پیچ و خم تربیت فرزند به خوبی عمل کنید، پیشنهاد می کنیم از همین لحظه دست به کار شوید و اصول چهارگانه ی گفته شده را اجرا کنید.

ممکن است در ابتدا احساس کنید رعایت آن ها به سادگی آنچه خواندید نیست، اما با کمی تمرین و ممارست می توانید از نتایج خارق العاده ی آن در زندگی خانوادگی تان شگفت زده شوید و از والد بودن لذت ببرید.

منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان

پرخاشگری کودکان-K

با کودک پرخاشگر چگونه برخورد کنم؟

خشم یکی از هیجان های اصلی و طبیعی در انسان است و هرکس درجه هایی از آن را دارد.

کودکان نیز در سنین مختلف و در طبقات اجتماعی ـ اقتصادی متفاوت هیجان خشم را تجربه می کنند و در این میان آنچه مهم است توجه به مساله ی یادگیری “شیوه ی مقابله ی صحیح” با این هیجان سرکش است.

در بسیاری از افراد این باور نخ نما شده وجود دارد که ” عصبانی شدن خوب نیست” و یا ” آدم خوب که عصبانی نمی شود”.

اما باید گفت خشم نیز مانند سایر احساسات کارکردهای مثبتی دارد و همانند سدی است که انرژی زیادی در پشت آن تجمع می کند.

در صورتی که این انرژی روانی به نحو صحیح مورد استفاده قرار نگیرد می تواند تبدیل به مشکل شود و نارضایتی های ارتباطی زیاد و گاه غیر قابل جبرانی به بار آورد.

 جالب است بدانید که “مهارت کنترل خشم” یکی از مهم ترین فاکتورهای تعیین کننده ی موفقیت در ازدواج است و افراد فاقد مهارت در مدیریت عصبانیت و خشم می توانند آزار دهنده ترین و نامناسب ترین گزینه ها برای یک ازدواج موفق باشند.

به عنوان والدینی که قصد دارید عصبانیت را به عنوان احساسی طبیعی بپذیرید و روش های صحیح مدیریت آن به فرزندتان را بیاموزد، در ابتدا لازم است عوامل ایجاد کننده و یا تشدید کننده ی آن در فرزندتان را بشناسید.

چه عواملی موتور خشم را فعال تر می کند؟

  1. مصرف بیش از اندازه ی غذاهای محرک، سرد و تنقلات
  2. کم خوابی و یا خواب شب بی کیفیت
  3. سرگرمی بیش از حد با بازی های رایانه ای و تماشای افراطی تلوزیون ( بیش از یک ساعت و با توجه به سن)
  4. بی توجهی، مقایسه و احساس بی عدالتی

در بسیاری از موارد بی توجهی به ویژگی های مثبت کودک، مقایسه ی او با کودکان دیگر و یا سرزنش شدن بخاطر اشتباهات، عامل اصلی شروع پرخاش و لجبازی است.

اگر شما نیز در ارتباط با فرزندتان از سموم مهلک مقایسه، سرزنش و یا بی توجهی استفاده می کنید، بهتر است استفاده از آن ها را از همین لحظه متوقف کنید.

براساس شواهد تجربی، کودکانی که دایما با دیگران مقایسه شده اند و خوبی های شان نادیده گرفته شده است.

با رسیدن به سن نوجوانی، کنترل شرایط را از دست داده و بسیار حساس تر و تکانشی تر از سایر همسالان شان برخورد می کنند.

به عبارت دیگر نحوه ی ارتباط شما با کودک، نه تنها در پرخاش و لجبازی فعلی او موثر است بلکه بر رفتارهای او در دوره ی نوجوانی و حتی بزرگسالانی تاثیرات قابل تجهی خواهد داشت که تبعات آن شما را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

به خاطر داشته باشید که کودک پرخاشگر، نیازمند نوازش و امنیت است و ایده ی تربیت کردن او در هنگام برانگیختگی می تواند بسیار مخرب باشد.


بازی هایی برای کنترل خشم

در صورتی که فرزندتان پرخاشگر است می توانید به منظور کنترل حالات عصبی و یاددادن نحوه ی صحیح مدیریت خشم به او از بازی های زیر کمک بگیرید.

  1. کودکان ۵-۳ ساله

کودکان در این سن تمایل زیادی به درست کردن حباب دارند. آن ها از این کار لذت می برند و شما می توانید از این فعالیت به نحو موثری در جهت کنترل خشم بهره ببرید.

به این منظور لازم است به مدت یک هفته با فرزندتان به تمرین ساخت حباب بپردازید.

در همین زمان متوجه خواهید شد که ساختن یک حباب نیازمند تمرکز بر تنفس و دم و بازدم های قوی و عمیق است. روشی  که برای کنترل خشم بسیار توصیه می شود!

انجام این بازی می تواند در تلطیف  روحیات کودک پرخاشگر موثر واقع شود. همچنین در هنگام عصبانیت می توانید از او بخواهید تا با تنفس عمیق احساس آرامش کند.

  • کودکان ۸-۶ ساله

با پایان دوره ی خردسالی و ورود به سن مدرسه، توانایی های شناختی در کودکان رشد می کند و می توانید در مورد خشم با او بیشتر صحبت کنید.

ابتدا لازم است به او یاد دهید که عصبانیت، چه تغییراتی در جسم ایجاد می کند.

مثلا اینکه هر وقت کسی عصبانی می شود، بلندتر حرف می زند، صورتش قرمز می شود، دست هایش را هنگام صحبت به شدت تکان می دهد، ضربان قلبش بالا می رود، اخم می کند، دهانش خشک می شود و تندتند نفس می کشد.

سپس به او کمک کنید تا متوجه شود محرک های خشمش چه مواردی هستند. مثلا از او بپرسید اگر کسی چه کاری انجام دهد عصبانی خواهی شد؟

او مکن است پاسخ هایی از این قبیل دهد “اگر کسی وسایلم را بدون اجازه بردارد، اگر کسی هلم بدهد، اگر کسی به من زور بگوید و …”.

در این مرحله لازم است در مورد نحوه ی مدیریت افکار با هم گفت و گو کنید. به او یاد دهید چطور بر خشمش غلبه کند و به او بفهمانید در برخوردهای اجتماعی اش لازم است صبور باشد و قبل از هر اقدامی، نفسی عمیق بکشد.

 اگر می تواند چند قدم از آنچه عصبانی اش کرده فاصله بگیرد؛ در دل جمله های آرام کننده تکرار کند مثل: «از پسش بر میام» یا «مهم نیست».

در نهایت هم رفتار های عاقلانه و مودبانه را به او آموزش دهید مثلا «این توپ منه، لطفا پسش بده» یا «چه حرف زشتی زدی، من این طوری حرف نمی زنم».

سعی کنید به او یاد دهید که قرار نیست کسی با خشونت بیشتر برنده شود.


والدین پرخاشگر، آموزش ندهند

اگر به عنوان والد در کنترل پرخاشگری خود با مشکل مواجه هستید و نمی توانید در موقعیت های تولید کننده ی خشم، واکنش مناسبی نشان دهید، اکیدا توصیه می کنیم تا از ارایه ی آموزش های شفاهی به کودک تان اجتناب کنید.

در حقیقت بزرگترین و قدرتمندترین آموزش برای کودک شما، رفتار خودتان است و ارایه ی آموزش های کلامی که در حالیکه هیچ نشانه ای از آن ها در رفتار شما دیده نمی شود کاملا بی اثر و حتی دارای اثر مخرب است.

کودک پرخاشگری را در رفتار شما مشاهده می کند و آن را در بازی هایش، ارتباطش با دوستان و حتی خود شما نشان می دهد.

در این شرایط پیشنهاد می کنیم تا در جهت یادگیری مهارت مدیریت خشم اقدام کنید و اجازه دهید کودک از رفتار شما، مدیریت احساساتش را بیاموزد.

  1. کودکان ۱۲-۹ ساله

با ورود به این سن می توانید با فرزندتان به عنوان فردی با مهارت های شناختی کارآمد، گفت و گویی منطقی تر داشته باشید.

در این گفت و گو ها از توصیه، سرزنش و نصیحت پرهیز کنید و فرزندتان را متوجه این مساله کنید که در موقعیت های بعدی برای حل مناسب تر مساله و کنترل خشمش چه برنامه و تصمیمی  دارد؟

بازی های بدون محدویت سنی

به طور کلی استفاده از بازی هایی که درآن ها قالب و چارچوب خاصی وجود ندارد به برون ریزی احساس خشم کمک خواهند کرد.

در این زمینه می توانید از بازی هایی مانند خمیربازی، گل بازی، سفال گری و سایر بازی های رهایشی که توام با کثیف کاری هستند استفاده کنید.

در طول این بازی ها به کودک اجازه دهید تا در حد ممکن دست به کثیف کاری و رهاسازی خود بزنند و در پایان، وسایل بازی را مرتب کرده و محیط اطراف شان را نظم دهند.

ورزش هایی مانند بوکس و فعالیت های دیگری مانند ترکاندن بادکنک یا ریز کردن کاغذ نیز در کاهش خشم  کودک نقش موثری دارد و می توانید از آن ها نیز در جهت تخلیه ی خشم کودک استفاده کنید.

آیا طوفان خشم کودک با بازی آرام می گیرد؟

اگر چه در بسیاری از موارد، انجام بازی ها به همراه آموزش های مدیریت خشم در تلطیف پرخاشگری موثر است .

اما در مواردی که پرخاشگری کودک ریشه در “مسایل ارتباطی او” با پدر، مادر و یا سایر اطرافیان دارد، لازم است به متخصص مراجعه کنید تا از طریق حل مساله ی ارتباطی، خشم فروخورده ی کودک تسکین یابد.

منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان

بازی_هایی_برای_تقویت_مهارت_خودآگاهی

بازی هایی برای تقویت مهارت خودآگاهی کودکان

آموزش خودآگاهی چه ضرورتی دارد؟

خودآگاهی به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های زندگی مطرح است و نقش زیادی در ارتقاء سلامت روانی افراد و پیشگیری از ابتلا به مشکلات روانی ایفا می کند.

اهمیت مهارت های زندگی به حدی است که یونسکو، برخورداری ازآن ها را به عنوان  یکی از مهم ترین معیارهای سواد جهانی معرفی کرده است.

 به عبارت دیگر، در دنیای پیچیده ی امروز، انسان نسبت به گدشته با چالش های بسیار متنوع تری رو به روست .

بدون برخورداری از مهارت کافی، می تواند در برابر این چالش ها به راحتی سلامت روانی خود را از دست دهد.

به همین دلیل، می توان گفت سرمایه گذاری در جهت آموزش این مهارت ها به کودک یکی از مهم ترین ضرورت های عصر اخیراست.

خودآگاهی چیست؟

آیا تاکنون با افرادی مواجه شده اید که شناخت صحیحی از خود ندارند؟ نمی دانند به درستی چه فردی هستند و چه اهدافی را دنبال می کنند؟

 این افراد ممکن است حتی ندانند از چه چیزی خوشحال می شوند، چه چیزی آن ها را ناراحت می کند یا می ترساند و چه چیز برای ان ها تعجب آور خواهد بود.

علاوه بر موارد فوق، افراد این چنینی، به دلیل آگاه نبودن از ارزشه ها، معیارها و خط قرمز های زندگی شان، ممکن است هر لحظه به سمتی حرکت کنند و شما را از رفتارهای عجیب و متناقض خود دچار تعحب کنند.

تمتمی مواردی که تا بدین جای متن خواندید، توصیف کننده ی فردی است که از خودآگاهی پایینی برخوردار است.

خودآگاهی به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های زندگی عبارت است از آگاهی نسبت به خود در سه بعد شناختی، هیجانی و رفتاری که منجر به ارتقا سلامت روان فرد و پیشگیری از بیماری می شود.

اگر در اطرافیان خود افرادی با خصوصیات بالا می شناسید و قصد دارید کودک تان را در برابر ویژگی های نام برده شده  واکسینه کنید با ادامه ی  متن همراه باشید.

ادامه مطلب

با_کودک_کم_توجه_چگونه_برخورد_کنیم؟

با کودک کم توجه چگونه برخورد کنم؟

کودک کم توجه، والد درمانده

یکی از مهم ترین مهارت های لازم برای دانش آموزان به ویژه در سن دبستان، مهارت دقت و تمرکز است.

ممکن است شما نیز به عنوان پدر، مادر و یا مربی با این مساله مواجه باشید که کودک مدت زمان بسیار کوتاهی بر بازی یا مساله ی درسی تمرکز می کند

رفتارهای سرزده، اعمال بدون فکر و یا حواس پرتی نشان می دهد و احتمالا از تلاش های بی نتیجه برای متمرکز کردن او خسته شده اید.

 به عنوان متخصص مسائل کودک و نوجوان باید بگویم مشکلات مربوط به توجه و تمرکز از جمله شایع ترین مشکلات این دوره ی سنی هستند که با استفاده از روش های خاصی می توان آن ها را برطرف نمود.

توجه و تمرکز در کودکان و بزرگسالان چه تفاوتی دارد؟

نکته ی جالب توجه در آغاز بحث توجه و تمرکز کودکان آن است که  اگرچه دامنه ی توجه کودکان بسیار کم تر از بزرگسالان است.

اما دقت و تمرکز آن ها در مساله ای که به آن مشغول شده اند، بسیار بیشتر از یک فرد بزرگسال است .

به همین دلیل است که اگر برای کودک تان داستانی تعریف کنید و او به دقت در حال گوش دادن به آن باشد .

سپس از شما بخواهد تا برای بار دوم ان را تکرار کنید، در صورت ایجاد تغییراتی در داستان، به سرعت مچ شما را خواهد گرفت.

این مساله نشان دهنده ی آن است که در صورت جلب صحیح و اصولی توجه دانش آموز و یا فرزندتان، او خواهد توانست مطالب را با عمق و کیفیت زیادی ادراک کرده، در ذهن نگه دارد و سپس تکرار کند.


کودک من در کدام مهارت دچار مشکل است؟ دقت؟ ادراک؟ حافظه؟

شاید این سوال در ذهن تان ایجاد شود که ” دقت”، ادراک و حافظه چه تفاوت هایی دارند؟

 در پاسخ، به طور خلاصه می توان گفت دقت و ادراک، فرایند های بهبود دهنده ی حافظه محسوب می شوند.

 به عبارت دیگر کودکانی که با استفاده از حواس ۵ گانه، توجه خود را به خوبی بر محرک مورد نظر معطوف می کنند (دقت)، بهتر می توانند معنای محرک را دریافت کرده.

آن را تفسیر کنند (ادراک)، مفهوم درک شده را در ذهن نگه داشته و مجددا به یادآورند (حافظه).

بنابراین با توجه به توضیحات ارایه شده کاملا واضح است که افزایش دقت و تمرکز دانش آموزان نقشی اساسی در بهبود عملکرد حافظه و یادگیری آن ها دارد.

 از این جهت توجه به مساله دقت و تمرکز- به عنوان مهارت هایی اکتسابی-  برای والدین و معلمان امری ضروری است.

عوامل تاثیر گذار بر توجه و تمرکز کودک خود را شناسایی کنید

به طور کلی عوامل موثر بر دامنه ی توجه و تمرکز کودک، به دو دسته عوامل بیرونی و درونی قابل تقسیم اند.

عوامل بیرونی موثر بر توجه و تمرکز کودک تان کدامند؟

  1. خواب کافی: تحقیقات موید نقش تعیین کننده ی خواب در امر یادگیری هستند.

 در تحقیقی تعدادی کارت تصویر به آزمودنی ها داده و از آن ها خواسته شد تا پس از مشاهده، تصاویر را در ذهن خود نگه دارند.

در فاصله ای ۴۰ دقیقه ای تعدادی از آزمودنی ها خوابیدند در حالیکه تعداد دیگر بیدار ماندند.

نتیجه ی پس آزمون نشان داد آزمودنی هایی که در فاصله ی ۴۰ دقیقه ای پس از مشاهده ی تصاویر، خوابیدند مطالب را بهتر بازیابی کرده و عملکرد حافظه ی بهتری نشان دادند.

 در تبیین این مساله باید گفت وقتی مطلبی به تازگی وارد مغز می شود ( به خصوص در هیپوکامپ) هنوز شکننده است و به راحتی فراموش می شود.

به خصوص اگر از مغزخواسته شود تا در همان لحظه چیزهای بیشتری را نیز به خاطر سپارد.

اما خواب و استراحت منجر به هدایت مطالب جدید به سمت نئوکورتکس – محل ذخیره ی دائمی تر اطلاعات- شده  و به این صورت از فراموش شدن آن ها جلوگیری می کند.

بنابراین لازم است تا نسبت به ساعات خواب و استراحت فرزندتان با حساسیت ویژه ای عمل کنید.

 به طور متوسط یک دانش آموز دبستانی به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب مفید نیازمند است.

۲) دمای محیط: سرما یا گرمای بیش از حد می تواند مانع تمرکزشود. لازم است تا در جهت حفظ تمرکز این عامل نیز در نظر گرفته شود.

۳) تغذیه: عملکرد تغذیه بر کارکرد مغز مساله ای ثابت شده است. بر این اساس گنجاندن مواد غذایی متنوع در برنامه ی غذایی کودک بسیار حائز اهمیت است.

۴) ورزش: مطالعات انجام شده بر روی مغز موش ها و انسان ها نشان داده است که تمرینات منظم می تواند بازیابی حافظه را بهبود بخشد .

ورزش و فعالیت بدنی از جمله عوامل مهم در بهبود عملکرد شناختی کودکان است.


 از عوامل درونی تاثیر گذار بر توجه و تمرکز کودک تان چه می دانید؟

علاوه بر عوامل بیرونی ذکر شده عوامل درونی مختلفی نیز توجه و تمرکزکودک را تحت تاثیر قرار خواهد دهد.

 به عنوان والدین و یا مربی کودک لازم است بدانید که افزایش تمرکز چیزی جز افزایش توجه نیست و یکی از مهم ترین فنون افزایش توجه درکودکان “بازی” است.

 شما به عنوان پدر، مادر و یا مربی این ابزار قدرت مند را دراختیار دارید و از طریق آشنایی با بازی های دقت و تمرکز می توانید به بهبود عملکرد حافظه و یادگیری کودک کمک ویژه ای کنید.

از آنجا که از بین ابعاد پنجگانه ی حواس، حس بینایی و شنوایی بیشترین درگیری را در فرایند یادگیری دارا می باشند، انجام بازی هایی که به تقویت دقت و ادراک بینایی و شنوایی منجر شوند، بیشتر توصیه می شود.

بسیاری از این بازی ها نیاز به صرف زمان زیاد ندارند و در موقعیت های مختلف قابل اجرا می باشند.

بنابراین توصیه می شود انجام این بازی ها را در ساعات مختلف، با فرزندتان داشته باشید.

بازی کن، دقت کن، حافظه ات را تقویت کن

  1. از کودک تان بخواهید چشم هایش را ببندد و مثلثی را تصور کند. سپس از او بخواهید با چشمان بسته آن مثلث را روی کاغذ به آرامی  و با دقت بکشد و سپس برای بار دوم این کار را تکرار کند.

 نتیجه هر دو فعالیت را به او نشان دهید. مطمئناً مثلث دوم با اشکال ها و ایرادهای کمتری کشیده شده  است و بهبود شرایط درآن کاملاً مشهود است.

شما می توانید این بازی را در طول روز چند بار با فرزندتان انجام دهید و هر بار از تصاویر مختلف و در عین حال ساده (مربع ، ستاره و  مستطیل) استفاده کنید.

در طول بازی به صورت ضمنی به فرزندتان یادآوری کنید که هرچه تصویر را آرام تر و با دقت بیشتری رسم کند، نتیجه کار بهتر خواهد بود.

  • از فرزندتان بخواهید کتاب خواندن در محیط های مختلف را امتحان کند.

درکتابخانه، رستوران و دیگر مکان های شلوغ از او بخواهید برای دقایقی هرچند کوتاه کتاب بخواند و اگر او هنوز سوادخواندن ندارد شما برایش داستانی بخوانید.

(نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد آن است که هرگز او را وادار به مطالعه در حین حرکت اتومبیل نکنید زیرا این کار می تواند منجر به سرگیجه، حالت تهوع و مشکلات بینایی شود).

کتاب خواندن در محیط های متفاوت، تأثیری شگرف در افزایش تمرکز و دقت دارد.

در مصاحبه ای که با بسیاری از شطرنج بازان موفق دنیا انجام شده، آن ها گفته اند که برای افزایش تمرکز، بارها در محیط های بسیار شلوغ شطرنج بازی کرده اند.

  • وقتی با فرزندتان به پارک می روید از او بخواهید  به صدای طبیعت که شامل صدای آب ، پرندگان و سایر حیوانات است بادقت گوش دهد و سپس صداهایی را که شنیده است نام ببرد.
  • ۴)       از فرزندتان بخواهید دستانش را جلوی صورتش بگیرد و انگشتانش را به ترتیب و به آرامی خم کند.

به او یادآوری کنید حین خم کردن هر انگشت فقط به آن انگشت توجه کند. و به انگشت های دیگرش نگاه نکند.

وقتی همه انگشتانش را خم کرد به آرامی و به ترتیب دوباره این روش را برای صاف کردن انگشتان تکرار کند.

  • از فرزندتان بخواهید که به آرامی و در ده شماره نفس بکشد و در حین نفس کشیدن فقط به تنفس و صدای آن فکر کند و بعد از ده شماره از او بخواهید که باز با همان ده شماره نفسش را بیرون بدهد.

این بازی می تواند در مواقع اضطراب، ترس و یا قبل از خواب نیز بسیار خوب عمل کند.

  • فراهم کردن پازل و جدول های مخصوص به گروه سنی در افزایش دقت و تمرکز کودکان بسیار مناسب است.

شما می توانید به عنوان هم گروهی در جور کردن پازل با کودک همراه شده و به صورت ضمنی به رشد دقت و حافظه ی او نیز کمک کنید.

  • می توانید در حین مشاهده ی فیلم از کودک تان بخواهید به دقت به صحنه های فیلم و محتوای آن توجه کرده و سپس مسابقه ای در مورد رنگ ها، اشیاء و اسامی موجود در فیلم راه اندازی کنید.

 از کودک بخواهید با فعال کردن حافظه ی خود به سوالات پاسخ دهد.

  •  در صورتی که فرزندتان غالبا کم توجه است، موقعیت هایی را که در آن از خود توجه نشان می دهد مورد تشویق کلامی قرار دهید. بر اساس اصول شرطی سازی، تشویق کلامی منجر به تقویت رفتار توآم با توجه خواهد شد.

۹)       از کودک تان بخواهید به شما با دقت تمام نگاه کند (به عنوان مثال لباس، کفش و ظاهرتان را به دقت مشاهده کند و در ذهن نگه دارد

سپس از اتاق خارج شده و تغییری در ظاهرتان ایجاد کنیدکه قابل رویت باشد. سپس از کودک بخواهید بگوید چه چیزی تغییر کرده است.

       در صورتی که کودک درست پاسخ دهد، نفر بعدی خواهد بود که ظاهرش را تغییر می دهد و این بار شما در مورد چیزی که تغییر    کرده است حدس خواهید زد.

         بر اساس تجربه کودکان از این بازی لذت زیادی خواهند برد.

  1.  از بازی های برپایه ی داستان کمک بگیرید. برای این کار نیاز به کتاب داستان هایی با موضوعات تخیلی و هیجان انگیز دارید.

می توانید چند صفحه ی اول  داستان را برای فرزندتان بخوانید و سپس از او درخواست کنید تا ادامه ی داستان را حدس بزند.  

می توانید خودتان نیز ادامه ی داستان را حدس بزنید و سپس در مورد حدس های تان با یکدیگر گفت و گو کنید.

انجام این بازی علاوه بر تقویت توجه و تمرکز، حس شوخ طبعی و تخیل را نیز در فرزندتان رشد خواهد داد.

  1. از مازهای سرگرم کننده و جذاب به منظور افزایش تمرکز، دقت، برنامه ریزی، تعیین توالی، سرعت پردازش و یکپارچه سازی دیداری-حرکتی فرزندتان استفاده کنید.

لازم است تا مازها را متناسب با سطح رشدی فرزندتان به درستی انتخاب کنید.

از خراب کاری پیشگیری کنید

ممکن است به عنوان والد و یا مربی کودک، به دلیل کم توجهی او با مشکلات زیادی مواجه شده باشید، در مورد پیشرفت تحصیلی او احساس نگرانی کنید و یا برای بهبود اوضاع، عجله به خرج دهید.

قبل از شروع اجرای بازی های گفته شده به این نکته توجه داشته باشید که هرگز نخواهید توانست با توسل به زور و اجبار از کودک درخواست توجه و تمرکز کنید.

فرقی نمی کند که شما پدر و مادر او هستید و یا معلمی که با وجود کودکی کم توجه، کنترل کلاس را از دست داده است.

مهم ترین نکته برای پیشگیری از خراب کاری و رسیدن به هدف، “برقراری ارتباط با کودک” و در نظر گرفتن احساسات اوست.

اگر با مطالعه ی بازی های فوق، قصد دارید کلاس آموزشی توجه و تمرکز راه بیندازید و از این طریق توجه و تمرکز فرزندتان را دگرگون کنید، لازم است بدانید که محکوم به شکست هستید.

در فرایند بازی با فرزندتان درگیر شوید، از او نظرخواهی کنید و از بازی با او لذت ببرید. در ادامه خواهید دید که ارتباط موثر مانند همیشه معجزه خود را نشان داده و توجه فرزندتان نیز به طرز چشمگیری بهبود یافته است.

منبع:مشاورانه

رفتار با کودک دو ساله لجباز-K

لجبازی چیست؟

لجبازی نوعی رفتار و واکنش نامطلوب است که به صورت های مختلفی خود را نشان می دهد، از جمله آسیب رساندن به خود و دیگران، ناسزا گفتن، گریه کردن،فریاد کشیدن و یا شکستن وسایل.

در بسیاری از موارد ممکن است به عنوان والد یا مراقب کودک سردرگم شوید  وندانید در قبال لج بازی های کودک واقعا لازم است چه عکس العملی نشان دهید.

در بسیاری از موارد، واکنش های بزرگسالان، رفتار لجبازانه ی کودک را تشدید می کند و می توان گفتف تا حد زیادی، علت لجبازی کودک، رفتارهای افراد بزرگسال است.

برای کشف دلیل اصلی لج بازی کودک تان و اینکه رفتارهای شما چگونه می تواند عامل آن باشد، با ادامه ی مطلب همراه باشید.


دلایل لجبازی کودک و راه حل ها

  1. وقت و حوصله نداشتن والدین و عدم توجه کافی

ابزار اصلی کودک برای برقراری ارتباط، بازی است.

تو دست دارد با بزرگتر ها بازی کند و از این طریق تجه لازم را دریافت کرده و نوازش می شود.

موقعیتی را بخاطرآورید که بعد از یک روز کاری، خسته و بی حوصله به خانه رسیده اید و فرزندتان در حالی که نقاشی در دست دارد، مدام می گوید “بابا، بابا، نقاشیمو ببین. خوشگله؟”

طبیعی است که خستگی و بی حوصلگی تان مجال بازی کردن با کودک را تا حدزیادی گرفته باشد، اما اگر خواهان آرامش هستید و قصد ندارید در چرخه ی عصبی کننده ی لج بازی کودک، گیر بیفتید، بهتر است برای او زمان بگذارید.

کافی است کنترل تلوزیون را کنار گذاشته و با کلمات تشویق کننده به نقاشی فرزندتان واکنش مثبت نشان دهید.

در حقیقت او بیشتر از آنکه خواهان بازی با شما باشد، نیازمند توجه و نوازش است و تا زمانی که این نیاز دراو برآورده نشود، چرخه ی لجبازی ادامه خواهد یافت.

  • تکرار کردن بیش از حد یک توصیه

آیا به عنوان مادر عادت دارید تا بارها و بارها به کودک تان یادآور شوید که مسواک بزن، تغذیه ات رو درمدرسه حتما بخور و…؟

تکرار بیش از حد یک توصیه می تواند در تشدید لجبازی بسیار موثر باشد. بنابراین از همین لحظه تصمیم بگیرید تا هر توصیه را فقط و فقط یک بار ارایه دهید و نه بیشتر.

  • توصیه های دستوری

جملات شما در طی یک شبانه روز بیشتر تداعی کننده ی کدام حالت است؟

بیا شامتو بخور. مسواک بزن. سروقت به خانه بیا. مشقاتو یادت نره و..

همانطور که قابل مشاهده است در تمامی این جملات از فعل های دستوری استفاده شده است. عموما دستور دادن منجر به ایجاد مقاومت و سرپیچی می شود و کودک را لجبازتر می کند.

برای رسیدن به هدف تان لازم است توصیه های خبری را جایگزین توصیه های دستوری کنید.

به عنوان مثال کافی است برای درخواست از کودک تان در مورد حاضر شدن سر میز شام، بگویید: عزیزم شام حاضره. دارم به ساعت خوابت نزدیک میشیم و یا ساعت ۵ منتظرتم.


  1. بی پاسخ ماندن خواسته های موجه

فرض کنید کودک از شما درخواست می کنید تا برایش آب بیاورید  ویا طبق قرار قبلی تان، امروز به پارک بروید.

در صورتی که شما نسبت به این خواسته ی منطقی بی توجه باشید، با سیل اشک و گریه و ناراحتی کودک مواجه خواهید شد.

حتی ممکن است او عصبانی شده و از داد و فریاد و شکستن وسایلش نیز برای رسیدن به هدفش استفاده کند.

بنابراین لازم است در پاسخ دهی به خواسته های موجه کودک تعلل نکنید. او نیز یک انسان است و انتظار دارد نیازهای از جانب شما مورد توجه واقع شود.

  • سرزنش

والدین زیادی، کودک را به لجبازی، قشقرق و شر بودن متهم می کنند در حالیکه عامل اصلی رفتارهای قانون شکنانه کودک، عبارات سرزنش آمیز خود آن هاست.

تو تنبلی، از پس کاری بر نخواهی آمد، همیشه گند میزنی و .. عباراتی هستند که با قدرت ما فوق تصورتان، ارتباط شما را تخریب می کنند.

در این ارتباط از دست رفته، کودک برای جلب رضایت شما دست به همکاری نخواهد زد چرا که احساس می کند چیزی برای از دست دادن ندارد.

  • تصمیم گیری به جای کودک

والدین زیادی در موقعیت های حساسی مانند قرار داشتن در یک مرکز خرید و یا لحظات پایانی خداحافظی در یک مهمانی، با لج بازی کودک مواجه می شوند.

شکایت رایج آن ها این است که کودک در حالیکه پاهایش را به زمین می کوبد و فریاد می کشد می گوید: “من همینو میخوام. باید اینو برام بخری. من میخوام اینجا بمونم و…”

در این مواقع والدینی که بدون توجه به حق انتخاب کودک، سعی در تحمیل عقاید خود و ساکت کردن کودک دارند، شکست خواهند خورد.

” تو با ما میای. ساکت باش، هر چی مامانت بگه همونه. هر چقدر هم گریه کنی اینو برات نمیتونم بخرم و…” جملاتی هستند که تداعی کننده ی زور، عدم همدلی و بی اختیار بودن کودک اند و تنها کاربردشان لجبازتر کردن کودک است.

در این مواقع گزینه ی بهتر و کار آمدتر آن است که به کودک، “حق انتخاب” بدهید.

مثلا در موقعیت خرید در یک پاساژ میتوانید بگویید ” بین عروسک زرد و نارنجی دوست داری کدوم رو انتخاب کنی؟ ”

در نظر گرفتن کودک به عنوان فردی دارای حق تصمیم گیری او را آرام می کند و شما را به هدف تان نزدیک تر خواهد کرد.

  1. خشم درونی کودک

ممکن است با مطالعه ی موارد فوق، شمابه عنوان والد با این سوال مواجه شوید که “علی رغم رعایت تمامی موارد فوق، دلیل لجبازی و قشقرق فرزندم چه عامل دیگری می تواند باشد؟”

اگرچه در موارد زیادی، نوع واکنش والدین در تشدید لجبازی موثر است، اما در همه ی مواقع این طور نیست.

کودکان مضطرب و تحت فشار، ممکن است میزان زیادی از خشم ا تجربه کنند.

برخی از کودکان این خشم را در خود نگه داشته و به صورت افسردگی بروز می دهند در حالیکه گروه دیگری از آن ها، ممکن است خشم را معطوف به بیون کرده و آن را در قالب لجبازی بروز دهند.

اگر علی رغم رعایت مواردشش گانه ی فوق، کودکی لجباز دارید، بهتر است از طریق مراجعه به روانشناس، میزان اضطراب، تنش و خشم را در او بررسی کنید.

  • رفتارهای بی ثبات والدین: مواجه شدن با مادری که یک روز خوشحال و پر انرژی است و روز دیگر حوصله ی کوچک ترین حرفی را ندارد برای کودک خوشایند است.

در این وضعیت ممکن است فرزندتان سردرگم شده و نارضایتی اش را در قالب لجبازی بروز دهد.

در صورت احساس نوسانات خلقی شدید شاید لازم باشد به روانشناس مراجعه کنید و کنترل حس و حال تان را به دست بگیرید.

  • ۳)      لجبازی والدین: اگر به عنوان پدر و مادر رفتارهای لجبازانه ی زیادی دارید، نمی توان انتظار داشت فرزندتان رفتاری جز لجبازی نشان دهد.

کودک از طریق همانند سازی با شما رشد می کند و برای کاهش لجبازی او لازم است تا برای کاهش رفتارهای لجبازانه ی خودتان اقدام کنید. 

  • انتظارات نامعقول: تصور کنید دوست تان شما را به رستورانی دعوت کرده و انتظار دارد شما صرفا به مشاهده ی غذاها اکتفا کنید و چیزی سفارش ندهید. بنظرتان این انتظار معقول است؟

در بسیاری از موارد، انتظارات ما از کودکان دست کمی از مثال فوق ندارد. به عنوان مثال در مهمانی که چندین کودک حضور دارد، از فرزندمان انتظار داریم بچه ی خوبی باشد و ساکت بنشیند!!

در این شرایط شاهد خواهید بود که فرزندتان در طی فرایندی برعکس، شروع به شیطنت و لجبازی می کند و کاملا بر خلاف تصور شما عمل می کند.

 رفتار شیطنت آمیز کودک در حقیقت پاسخی به انتظار غیرواقعی شماست و این پیام را منتقل می کند که ” آنچه از من می خواهی نشدنی و نادرست است، پس من کار خودم را انجام می دهم”.

منبع:مشاوره-خانواده.com

کودک_شش_ساله_با_دیر_بیدار_شدن_فرزندم

با دیر بیدارشدن فرزندم چه کنم ؟

یکی از مسائل مورد بررسی در گروه سنی نوآموزان پیش دبستان و دانش آموزان دبستانی، مساله ی دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن و به عبارتی مهارت مدیریت زمان خواب است.

 این مساله علاوه بر ایجاد مشکلات یادگیری و تاثیر بر سلامت جسمی و روانی کودک، می تواند برای معلمان و مسئولان مدرسه نیز مشکلاتی به وجود آورد.

 کودکان معمولا به دلیل سطح بالای انرژی تمایل دارند تا ساعات زیادی از شب بیدار مانده و به فعالیت بپردازند. این درحالی است که بدن آن ها به ۱۰ تا ۱۲ ساعت خواب مفید نیاز دارد.

 عدم تامین این مقدار از استراحت می تواند منجر به خستگی و بی حوصلگی در طی روز و ایجاد مشکلاتی در امر یادگیری و توجه  شود.

بر اساس مشاهدات انجام شده، این دانش آموزان معمولا در طی روز نیز به لحاظ خلقی عصبی تر هستند.

در روابط بین فردی بیشتر پرخاش می کنند و به دلیل رفتارهای بین فردی آسیب رسان، بیش از سایر کودکان در روابط دوستانه طرد می شوند.

اگر فرزند شما نیز در تنظیم زمان خواب موفق به کسب مهارت نشده است، می توانید با مطالعه ی موارد زیر در این مسیر به او کمک کنید.


شش گام ساده و مهم به منظور تنظیم خواب کودک

۱. بهتر است حتی الامکان از خواب عصرگاهی کودکاتن به روش های مختلف از قبیل پرت کردن حواس آن ها به وسیله ی فعالیت های جذاب دیگر جلوگیری کنید.

با این کار، تنظیم زمان خواب به راحتی صورت می گیرد.

۲. سعی کنید از طریق گفت و گو با فرزندتان، برنامه ای نسبتا مشخص برای فعالیت های مختلف از قبیل انجام تکالیف، تماشای تلوزیون، زمان صرف شام، بازی و خواب مشخص کنید.  

از این طریق کودک شما علاوه بر یافتن راه حل برای مساله ی دیرخوابیدن، به تمرین مهارت برنامه ریزی روزانه خواهد پرداخت که یکی از مهم ترین مهارت ها در جهت خودتنظیمی است.

براساس پژوهش ها، این مولفه یکی از مهم ترین ویژگی های شخصیتی افراد موفق است که پایه های اصلی آن از دوران کودکی شکل می گیرد.

برای اجرای این گام به این نکته توجه داشته باشید که برنامه ریزی روزانه به معنای برنامه ریزی کردن زمان های روازنه ی کودک توسط شما نیست.

شیوه ی صحیح انجام این کار، قرار گرفتن در کنار کودک و تشویق اوبه منظور داشتن برنامه ای برای ساعات مختلف شبانه روز از طریق گفت و گو است.

۳. تعطیلات آخر هفته اگر چه زمان خوبی برای درکنار هم بودن است، اما زنگ خطری است که می تواند برنامه ی هفتگی منظم کودکت ان را از طریق رفتن به مهمانی یا دیر خوابیدن به دلیل تعطیلی روز بعد تهدید کند.

پیشنهاد می کنیم در این خصوص سعی کنید حتی الامکان برنامه ی دید و بازدید های خانوادگی را به گونه ای تنظیم کنید که فرزندتان زمانی برای استراحت بیشتر داشته باشد و صبح روز بعد با بی حوصلگی و خستگی وارد مدرسه نشود.

۴. انجام کارهای هیجان انگیز در شب های غیر تعطیل می تواند منجر به دیرتر خوابیدن شود.

می توانید با توضیح این مساله برای فرزندتان، فعالیت مناسب تری مانند گوش دادن به یک موسیقی کودکانه و آرامش بخش را جایگزین فعالیت های پرهیجان قبل از خواب کنید.

۵. نکته ی مهمی که می تواند در افزایش عزت نفس و امید فرزندتان موثر واقع شود، مرور اتفاقات خوب هر روز قبل از خوابیدن است.

به عنوان مثال می توانید قبل از خواب از طریق طرح سوالاتی مانند ” امروز چه چیزهای خوبی برایت داشت؟

” توجه کودک را از نکات منفی به سمت موفقیت ها سوق داده و خودکارآمدی و امید را در او افزایش دهید.

ممکن است مشغولیت ذهنی کودک به مسائل روزمره ای که موفق به یافتن راه حل برای آن ها نشده است، مانع از خواب خوب شبانه شود.

 دعوا با دوست، گم کردن مداد رنگی، انتخاب نشدن در کلاس، قلدری کردن اطرافیان و …

از جمله مسائلی هستند که می توانند کودکان را دچار اضطراب و تشویش کرده و بر اشتها، خواب و امیدواری شان تاثیر منفی بگذارند.

در این صورت با فرزندتان گفت و گو کنید و با ایجاد امید برای یافتن راه حل مناسب، از تشویش ذهنی اش بکاهید.

۶. به این نکته توجه داشته باشید که تغییر عادت ها امری دشوار و زمان بر است. بنابراین اگر فرزندتان با مساله ی دیر بیدارشدن روبه روست نمی توان انتظار معجزه داشت.

آنچه مهم است آن است که بتوانید به کمک فرزندتان “برنامه ای نوشته شده و عینی ”  برای زود بیدار شدن در طی روزهای هفته تنظیم کنید و در این مسیر، پیشرفت های هرچند جزئی او را نیز مورد توجه و تشویق کلامی قرار دهید.

می توانید مواردی را نیز از طریق توافق با خود کودک به عنوان تشویق او در آخر هفته در نظر بگیرید.

باید مراقب باشید تا فرزندتان تشویق را رشوه برداشت نکند. بر اساس قانون پیامدهای طبیعی، به موقع خوابیدن و زود بیدار شدن پیامدهای مفیدی برای خود کودک به دنبال خواهد داشت.

بنابراین در نظر گرفتن جوایز متعدد برای این کار بی معناست. بهترین حالت می تواند آن باشد که به صورت تصادفی و یا پس از گفت و گو، با ارایه ی نوعی از تشویق کننده ها او را متوجه پیشرفتش کنید.

این تشویق می تواند شامل جملات مثبت و امید بخش و یا هدیه ای باشد که شما برای کودک تان در نظر می گیرید.


استفاده از کدام نوع تشویق موثرتر است؟

در مسیر اجرای این برنامه و در صورت موفقیت کودک، در استفاده از مشوق های رفتاری و کلامی دست و دلباز باشید.

بر اساس پژوهش ها، استفاده از این نوع مشوق ها، نقش زیادی در رشد عزت نفس فرزندتان خواهد داشت.

این در حالی است که تقویت کننده های مادی مانند انواع جوایز و هدایا پس از مدتی اثر تقویت کننده ی خود را از دست خواهند داد.

  نمونه ای از این نوع تشویق ها عبارتند از :

  • لبخند زدن
  • در آغوش گرفتن
  • به کاربردن جملاتی از قبیل : ” آفرین “، ” تو عالی هستی “، این هفته واقعا کار بزرگی کردی که تونستی صبح ها به موقع آماده شوی “.

جالب است بدانید با به کار بردن جملات به ظاهر ساده ی بالا، بزرگ ترین سرمایه گذاری روانی برای آینده ی فرزندتان را آغاز کرده اید.

تکرار مستمر و به موقع جملات مثبت و انعکاس توانمندی های فرزندتان به او، در طول زمان، بخش ناخودآگاه ذهن را تحت تاثیر قرار داده و عزت نفس و اعتماد به نفس فرد را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می دهد.

در صورتی که برنامه تنطیم خواب به درستی پیش نرفت چه کنیم؟

در صورتی که کودک تان موفق به اجرای کامل برنامه ی تنطیم خواب نشد، از سرزنش او بپرهیزید.

اجازه دهید تا پیامدهای طبیعی دیر بیدار شدن را تجربه نماید. این پیامدها می تواند شامل دیر رسیدن به مدرسه، خسته بودن در کلاس درس، یاد نگرفتن مطالب و یا بازخوردهای منفی دوستان باشد.

۲) به خاطر داشته باشید که شما در نقش والد مسئول تنظیم زمان خواب و بیداری فرزندتان نیستید. شما می توانید در این مسیر به او کمک کنید .

لازم است با صبر، آرامش و عدم توبیخ به او جازه دهید تا در این مورد دست به انتخابی مسئولانه بزند.

۳) مجددا گام های شش گانه ی تنطیم خواب را به کمک کودک بررسی کنید. ممکن است غافل شدن از یکی از گام ها و یا عدم اجرای صحیح بخش کوچک و قابل اهمیتی از برنامه، باعث ایجاد مشکل شده باشد.

منبع:ساینس دیلی

جدیدترین رویکردهای روانشناسی در امر تربیت کودک چه می گویند؟

جدیدترین رویکردهای روانشناسی در امر تربیت کودک چه می گویند؟

امروزه متخصصان سلامت روان و تربیت کودک معتقدند دوران حکومت استبدادی والدین بر کودکان به سررسیده است و متخصصانی از قبیل آلفرد آدلر و درایکورس مصرانه توصیه می‌کنند تا والدین روش‌های دموکراتیک و مبتنی بر برابری را جایگزین روش های سنتی تربیت فرزند کنند.

اغلب والدین نگران دریافته‌اند که دیگر آمیختن عشق و محبت با روش سنتی تربیت کودک کار ساز نیست و گویا لازم است مهارت‌های جدید مبتنی شیوه‌های دموکراتیک تربتی را بیاموزند.

به عنوان والدین علاقمند به یادگیری و نیازمند کمک تخصصی شاید با این سوال مواجه شوید که برای یادگیری شیوه های جدید فرزند پروری دقیقا بایستی از کجا شروع کنم؟ و یا چگونه رفتار کنم؟

در ادامه خلاصه ای از مهم ترین راهبردهای تربیتی اخیر روانشناسی کودک را با شما در میان خواهم گذاشت. با یادگیری و کاربرد این روش ها می توان گفت شما والدینی مجهز به جدیدترین ایدئولوژی روز و توانا در مدیریت ارتباط خود با فرزندتان هستید.

چرا تشویق ها، محبت ها و حتی بدترین تنبیه های مان به نتیجه نمی رسد؟

مادر از اینکه همه‌چیز آرام بود متعجب شد و تصمیم گرفت سروگوشی آب دهد. او دید که علی دو سال و نیمه دوباره در حال چپاندن دستمال توالت در سیفون دستشویی است.

علی به خاطر این کار چندین بار کتک‌خورده بود. مادر با عصبانیت فریاد زد: ” چند بار باید به خاطر این کار تنبیه شوی؟ “

مادر دست علی را به‌زور کشید و او را تنبیه کرد. در بعدازظهر همان روز پدر که متوجه شد باز هم دستشویی گرفته است، علی را به طرز بدی تنبیه کرد.

به‌راستی چرا علی بعد از چندین بار کتک خوردن، بازهم به کار خود ادامه می‌دهد؟ اگر قرار بود که تنبیه، او را از کارش بازدارد، یک‌بار کتک زدن نتیجه می‌داد! پس مشکل چیست؟؟

باید گفت، امروزه ساختار کلی اجتماع تا حد زیادی تغییر کرده است. کودکان دارای موقعیتی برابر با بزرگ‌سالان شده‌اند و ما دیگر موقعیت برتری نسبت به آن‌ها نداریم.

در این عصر لازم است بپذیریم که تلاش برای اعمال اراده‌ی مان بر کودکان بی‌فایده است و تنبیه به هر میزانی که باشد، فرمان ‌برداری دیرپایی را به ارمغان نخواهد داشت.

 کودکان امروزی تمایل دارند تا در برابر تنبیه، از حقوق خود دفاع کنند. استفاده از تنبیه، فقط به کودک کمک می‌کند تا قدرت بیشتری برای مقاومت و نافرمانی به دست آورد. حتی علی کوچولو با این سن کم هم‌اینک راه وحشتناک نافرمانی و مقاومت را شروع کرده است.


با رفتارهای فاجعه آمیز کودک چگونه برخورد کنیم؟

در اینجا سؤالی که مطرح می‌شود آن است که در قبال رفتارهای عصبانیت زای کودکان، چگونه باید برخورد کرد تا اثرات مخرب تنبیه را در پی نداشته باشد؟

تنبیه یا شیوه‌ی استبدادی ” از من اطاعت کنید “، باید به‌وسیله‌ی احترام دوجانبه و مشارکت جایگزین شود. هرچند کودکان در موقعیت پایین‌تر از ما قرار ندارند اما آموزش ندیده و بی تجربه‌اند و به رهبری ما نیاز دارند.

 رهبر خوب پیروانش را به سمت اقدامات مناسب برمی‌انگیزد. بنابراین این کار باید به عهده‌ی والدین باشد. کودکان به راهنمایی‌های ما احتیاج دارند و اگر به احترام و حقوق آن‌ها پایبند باشیم، رهبری ما را خواهند پذیرفت.

در این زمینه ما باید به این مسئله توجه داشته باشیم که بدون نشان دادن بی‌احترامی  به کودک یا به خودمان، موقعیت‌های یادگیری را مهیا کنیم  و لازم است تا همه‌ی این‌ها را بدون نمایش قدرت انجام دهیم، چراکه قدرت موجب طغیان شده و هدف تربیت کودک را باشکست مواجه می‌کند.

  در مسیر اجرای این روش ممکن است کودکان با رفتارهای خود بارها والدین را به ستوه‌آورند و برای تنبیه ، تحریک کنند. اما آنچه مهم است این است که اگر ما کودک را تنبیه کنیم در دام اهداف او می‌افتیم.

زیرا هدف کودک از رفتارهایش آن است که ما را در جنگ قدرت درگیر نماید و ثابت کند که بچه‌ی بدی است. بنابراین لازم است تا همچنان به راه خود ادامه دهیم و بدون درگیر شدن در اهداف کودک، مسیر تربیتی مورد نظر خود را ادامه دهیم.

نوجوانان ۱۳ سالگی تا ۱۵ سالگی دارید؟ یا نزدیکان شما با چالش ۱۳ تا ۱۵ سالگی نوجوانی روبرو شده اند؟

آیا کار خوب کودک نیاز به پاداش و جایزه دارد؟

تعدادی از والدین، از تنبیه فرزندان خود اجتناب می‌کنند اما در ازای رفتارهای خوب کودک، به او پاداش می‌دهند. باید گفت روش پاداش دادن به کودک در ازای رفتارهای خوبش نیز می‌تواند به‌اندازه‌ی روش تنبیه مخرب باشد.

 در این روش نیز بی‌احترامی به چشم می‌خورد. ما به زیردستان خودمان در ازای انجام کاری پاداش می‌دهیم. درحالی‌که در روش احترام متقابل که روش پیشنهادی ماست، هر کاری به این دلیل انجام می‌شود که  نیاز به انجام دادن آن است بنابراین نیازی به دریافت پاداش در قبال انجام آن نیست.

چرا باید به کودکان در ازای کار منزل یا انجام تکالیف شان، پاداش داده شود؟ آن‌ها در خانه زندگی می‌کنند، غذا می‌خورند، برای آن‌ها پوشاک خریده می‌شود و در منافع سهیم‌اند.

اگر آن‌ها برابرند و خودشان هم‌ چنین ادعایی دارند، ملزم به سهیم شدن در کارها نیز هستند.


چرا پاداش دادن می تواند به اندازه ی تنبیه مخرب باشد؟عنوان

از جمله مضرات روش پاداش آن است که کودک این باور غلط را درونی می‌کند که ” باید به من چیزی داده شود تا کاری انجام دهم “. بنابراین احساس مسئولیت در او شکل نخواهد گرفت.

 همچنین باید گفت، پاداش به کودک حس تعلق نمی‌دهد. ممکن است پاداش دادن به کودک در لحظه، نشانه‌ای از تائید والدین باشد ولی لحظه‌ی بعد چه می‌شود؟ آیا والدین می‌توانند هرلحظه به کودک پاداش دهند؟!

مسلماً چنین امکانی در عمل وجود ندارد و ممکن است کودک چنین برداشت کند که تلاش‌های او بی‌فایده‌اند و در ادامه از همکاری اجتناب  کرده و مشارکت برای او معنایی نخواهد داشت.

درواقع باید گفت تنبیه و پاداش، احساس رضایت پایداری به کودک نمی‌دهد. چراکه رضایت، از حس مشارکت و همکاری ناشی می‌شود. به نظر می رسد روش پاداش‌ دهی امروزی از ایجاد حس رضایت در کودکان ناتوان است. به عبارت دیگر ما با تلاش‌های نادرست مان در جلب همکاری به‌وسیله‌ی پاداش، فرزندان مان را از تجربه ی احساس رضایت مندی واقعی محروم می‌کنیم و لازم است تا در آن تجدید نظر کنیم.

اگر تشویق و تنبیه نه، پس کدام روش؟

روشی که به‌ عنوان روش جایگزین تنبیه و پاداش توصیه می‌شود “استفاده از پیامدهای طبیعی رفتار” است. به‌عنوان ‌مثال اگر مادر کیک داخل فر را فراموش کند چه اتفاقی می‌افتد؟ مسلماً کیک خواهد سوخت و این پیامد طبیعی فراموشکاری مادر است.

اگر به‌ جای تنبیه و پاداش به کودک اجازه دهیم تا پیامدهای اعمالش را تجربه کند، موقعیت آموزشی واقعی و اصیل را در اختیار او قرار می‌دهیم.

برای اکثریت والدین، تصور گرسنه ماندن فرزندشان وحشتناک است و به همین دلیل به‌ محض فراموش کردن غذا، به طرق مختلف سعی می‌کنند تا غذا را به فرزندشان در مدرسه برسانند.

اما واقعیت آن است که فراموش کردن گاه‌به‌گاه غذا، آسیب جدی به فرزند وارد نمی‌کند ولی ناراحتی ناشی از فراموش کردن آن می‌تواند باعث شود تا او دیگر ناهارش را فراموش نکند.

به عبارتی دیگر ما مسئول فراموش کردن غذای فرزندمان نیستیم و باید اجازه دهیم تا او پیامد طبیعی رفتارش که گرسنه ماندن است را تجربه کند.

روش صحیح برخورد با غذا نخوردن کودکم کدام است؟عنوان

به عنوان مثال به هنگام غذا نخوردن کودک، مادر می‌تواند در پاسخ به فرزندش بگوید : ” متأسفم، ناهارت را فراموش کردی “. اما اگر این‌گونه ادامه دهد که : ” این درسی می‌شود تا دیگر ناهارت را فراموش نکنی “، پیامد را بلافاصله به تنبیه تبدیل کرده است.

در خصوص بازی کردن کودکان با غذا و کم‌اشتهایی نیز می‌توان همین روش را به کاربرد.

در این خصوص تشویق کردن بیش‌ازحد کودک، تذکر دادن به او و توجه کردن بی‌فایده است. لازم است تا والدین با حفظ نگرش محبت‌آمیز خود، به‌صورت ضمنی به کودک بفهمانند که در صورت نخوردن غذا تا وعده‌ی بعد گرسنه می‌ماند.

بنابراین هیچ‌گونه تهدیدی به تنبیه یا رشوه‌ای به‌عنوان پاداش (مثلاً شکلات) وجود ندارد. ممکن است کمی بعد، کودک از گرسنگی غرولند کند و تقاضای شیر بیسکویت کند.

مقالات تربیت کودک ۲ تا ۳ ساله می توانید مشاهده کنید

مادر باید پاسخ دهد: ” متأسفم که گرسنه ماندی، اما شام ساعت ۸ آماده می‌شود؛ خیلی بد شد که باید مدت زیادی منتظر بمانی “. در اینجا صرف ‌نظر از اینکه گرسنگی کودک، چقدر غم‌انگیز است مادر باید بگذارد او گرسنه بماند، چون این پیامد طبیعی غذا نخوردن است.

پاسخی اطمینان بخش به والدین نگران

اگر در خصوص استفاده از روش پیامدهای طبیعی به دلیل غلبه ی احساسات پدرانه و یا مادرانه تان نگران هستید، لازم است بگویم،کاربرد دقیق و باثبات پیامدهای منطقی و طبیعی، معمولاً به نحو چشمگیری مؤثر است و بر اساس پژوهش ها می تواند به نتایج حیرت‌انگیزی در کاهش اصطکاک و افزایش هماهنگی در خانواده منجر شود.

کودکان سریعاً متوجه عادلانه بودن پیامدهای منطقی می‌شوند و آن ها را می‌پذیرند. بنابراین می توانید، هوشمندانه، مستقل و با خیالی آسوده روش خود در برخورد با فرزند تان را تغییر دهید و از اثرات مثبت آن لذت ببرید.

منبع:مقالات کانون مشاوران ایران

کودک خجالتی در مدرسه

معلم و کودک خجالتی در کلاس

برای معلمان: 

معلم چگونه می تواند به کودک خجالتی کمک کند؟

داشتن طیف وسیعی از انواع شخصیت و خلق و خو در کلاس خیلی خوب است، اما طبیعتا معلمان و والدین اگر کودکی همیشه ساکت باشد نگران می شوند. در این جا راه هایی برای کمک به کودک خجالتی ارائه شده تا بتواند در کلاس بدرخشد. خیلی از این نکات در موارد دیگر نیز کاربرد خواهد داشت.

برای مطالعه بیشتر:

کودک خجالتی

علل کمرویی و خجالت کودک ۱

  • دریابید دانش آموزان خجالتی شما به چه چیز علاقه مندند. می توانید از آنها بپرسید، از پرسشنامه ی رغبت سنج استفاده کنید، توجه کنید که چه می پوشند (لباس ورزشی؟ تیشرت با تصویر دایناسور در جلو؟)، از آنها بخواهید کتابی راجع به خودشان بنویسند، از خانه تصاویری به همراه بیاورند. یا امثال اینها… . از اطلاعاتی که کسب کردید برای شروع مکالمه یا فعالیت های آموزشی استفاده کنید.

ادامه مطلب

گفتار درمانی و توانبخشی کلامی

گفتار درمانی و توانبخشی کلامی

حافظه کلامی یکی از مهم ترین کارکردهای شناختیی و یکی از شاخص های مهم هوش نیز می باشد. آیا علاقه مند هستید که کودک شما نیز مهارت های کلامی بهتری داشته باشد؟ و یا اینکه برخی علائم مشکلات گفتار را نشان می دهند، مانند تاخیر کلام یا لکنت و …؟ در این صورت، گفتار درمانی بهترین راه حل می باشد. در این راستا متخصصین ما برای کار با کودک و بهبود توانایی کلامی در خدمت خانواده های محترم می باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر و یا وقت گرفتن با شماره های زیر تماس حاصل فرمایید:

 

  • ۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲
  • ۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵
  • ۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸

توصیف گفتار درمانی:

گفتاردرمانی یا آسیب شناسی گفتار و زبان رشته ایست که در آن ادامه مطلب

اموزش تصمیم گیری به کودک

اموزش تصمیم گیری به کودک

 

تصمیم گیری یکی از مهم ترین توانایی های افراد برای سازگاری در اجتماع و مقابله با مسائل است. به کودکتان بیاموزید تصمیم گیری به چه معنی است و موقعیت هایی را که در آن او تصمیم های درست می گیرد بشناسید. کودکان در اغلب اوقات در حال تصمیم گیری هستند بدون اینکه خودشان از آن اطلاعی داشته باشند. راههای مختلفی وجود دارد تا  والدین بتوانند به کودکانشان در تصمیم گیری های صحیح  عاقلانه و در موقعیت های مختلف کمک کنند: ادامه مطلب

رشد خلاقیت کودک

خلاقیت چگونه رشد می کند

خلاقیت چگونه رشد می کند؟
برخی از نظریه پردازان روش را مطالعه کردند که به موجب ان خلاقیت کودکان رشد می کند. بیشتر نظریه‌های رشد کودک، کودکان خردسال را بسیار خلاق می بینند، که با یک گرایش طبیعی به خیالبافی، آزمایش و کشف محیط خود همراه هستند. با این حال، این سطح بالا از خلاقیت لزوما در طول دوران کودکی و در بزرگسالی حفظ نمی شود. به عنوان مثال، مدور (۱) شواهد از ایالات متحده آمریکا داشته است که خلاقیت (که توسط آزمون تفکر واگرا اندازه گیری می شود)  کاهش می یابد هنگامی که کودکان وارد مهد کودک می شوند، و در حدود سن پنج یا شش سالگی هستند.

رانکو (۲) مطالعه کرده است که چگونه خلاقیت ایجاد می شود. او توضیح می دهد که ادامه مطلب

محیط خلاق

محیط خلاق

محیط خلاق

مبنا و اساس یک محیط خلاق تشویق بازی کردن در کودک است. بازی به شدت در بسیاری از مباحث در مورد خلاقیت کودکان برجسته شده است. در واقع، کودکان بزرگتر و بزرگسالان اغلب تشویق می شوند از”بازی کردن” به منظور تسهیل تفکر خلاق کمک گیرند. بازی تخیلی (به خصوص نقش بازی) و انتخاب آزادانه فعالیت ها به نظر می رسد که جزو مولفه های کلیدی از اوایل دوران کودکی بوده و  با خلاقیت مرتبط است (نگاه کنید به ۲، ۴، ۵-۸). هر دو مورد خلاقیت و بازی به تخیل، بینش، حل مسئله، تفکر واگرا، توانایی تجربه ادامه مطلب