مزایا و معایب پیش دبستانی بسیار مهم است زیرا اجباری برای آن وجود ندارد. در این مقاله فواید و معایب پیش دبستانی به طور کامل آمده و به والدین کمک می کند تا بهترین تصمیم را بگیرند.
برای کمک به تصمیم گیری در مورد فرستادن فرزند خود به پیش دبستانی، در زیر لیستی از مزایا و معایب پیش دبستانی آورده شده است. این ها نکات واقعی هستند که به شما کمک می کند راحت تر بهترین تصمیم را بگیرید.
۷ مزایا و معایب پیش دبستانی
همان طور که گفته شد مزایا و معایب پیش دبستانی نکات مهمی هستند که آگاهی از آن ها برای والدین بسیار مهم می باشد و به آن ها کمک می کند تا تصمیم درستی بگیرند.
ابتدا اجازه دهید با جوانب مثبت دوره پیش دبستانی شروع کنیم:
مزیت ۱: یک محیط آموزشی که انجام آن در خانه ممکن است دشوار باشد
پیش دبستانی ها آموزش و برنامه درسی دوران کودکی را ارائه می دهند که تقلید آن در خانه می تواند بسیار دشوار باشد.
حتی اگر یک برنامه روتین دارید، باید مهارت هایی را که بچه های دیگر در مدرسه یاد می گیرند به فرزندتان بیاموزید. او می تواند خیلی چیزها را در مدرسه بیاموزد، درس هایی که ممکن است فکرش را نکرده باشید که خودتان آموزش دهید یا معرفی کنید.
یکی از مزایا و مهایب پیش دبستانی این است که شاید او خیلی زودتر از زمانی که شما قصد آموزش دادن به او را داشتید شروع به خواندن و نوشتن کند. او می تواند درس های جالبی بیاموزد علاوه بر این کودک در پیش دبستانی چیزهای زیادی در مورد ارتباط با دیگران، دوست یابی و موارد دیگر یاد می گیرد که در خانه امکان پذیر نیست.
مزیت۲: مکانی برای تمرین مهارت های اجتماعی
شاید روزانه کودک خود را به پارک می برید و تصور می کنید که این کار برای تمرین مهارت های اجتماعی کودک کافی می باشد. اما با مداخله شما او نمی تواند همیشه مهارت های اجتماعی را تمرین کند. والدین اغلب پیش از اینکه بچه هاتعارضات خودشان را حل کنند وارد می شوند.
یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی این است که رابطه دوستی ایجاد می کند و تعاملات اجتماعی را تمرین می کند. این چیز خوبی است و می‌تواند به تنهایی تعامل با همسالان را به او بیاموزد.
مزیت ۳: روابط با سایر بزرگسالان
آیا کودک شما بیش از حد به شما وابسته است؟ آیا کودک شما بدون حضورتان حتی نمی تواند کنار دایی، خاله و عمه خود بماند؟
ثبت نام او در پیش دبستانی به او فرصتی می دهد تا روابط خود را با بزرگسالان دیگر توسعه دهد. او به جای شما شروع به اعتماد به دیگران خواهد کرد و مطمئن است که حتی بدون شما نیز می تواند در حضور دیگران سالم بماند و با آن ها ارتباط برقرار کند این مورد یکی از مهم ترین مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد.
مزیت ۴: قرار گرفتن در معرض تجربیات جدید
بچه ها در پیش دبستانی تجربه های جدیدی را کسب می کنند که باعث می شود با مشاغل، مکان ها، روابط و خواسته های متفاوت آشنا شوند. به طور مثال از موزه ها دیدن کنند یا به همراه همکلاسی های خود به سفری خارج از شهر بروند.
رویدادهایی مانند این، کودک شما را در معرض تجربیات جدیدی قرار می دهد که ممکن است نتوانید در خانه فراهم کنید.
کارشناسان همچنین دریافته‌اند که سال‌های پیش‌دبستانی برای تحرک بالا در آینده مهم هستند.
مزیت ۵: آمادگی برای مدرسه
پیش دبستانی محیطی است که کودک شما را برای مهدکودک و مدرسه عادی آماده می کند. به طور مثال موارد زیر جزو کارهایی هستند که برای آمادگی کودک برای مدرسه لازم می باشد:
- پیروی از دستورات معلم
- بازی با دیگر بچه های جوان
- بیدار شدن برای رسیدن به موقع به مدرسه
- خوردن ناهار دور از خانه
- گوش دادن و یادگیری در کلاس
پیش دبستانی شکاف بین خانه و دبستان را پر می کند. هنگامی که فرزند شما برای مدرسه آماده شود، انتقال بسیار راحت تر خواهد بود.
مزیت ۶: والدین می توانند از والدین دیگر مشاوره بگیرند
پیش دبستانی ممکن است نه تنها برای کودکان، بلکه برای والدین نیز مفید باشد، زیرا آن ها می توانند تجربیات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و برای برخی از مشکلاتی که تجربه می کنند کمک بگیرند.
بنابراین، این والدین می توانند از یکدیگر بیاموزند و احتمالاً دانش جمعی خود را در مورد مراقبت از کودک افزایش می یابد.
علاوه بر این، همچنین ممکن است والدین بتوانند در طول زمان زمانی که فرزندانشان با هم بازی می کنند، دوستی جدیدی با والدین دیگر برقرار کنند.
مزیت ۷:استعدادهای خاص ممکن است در اوایل شناسایی شوند
بسیاری از مطالعات مختلف نشان داده است که کودکانی که چیزی را از سنین پایین یاد می‌گیرند، بیشتر در آن مهارت دارند.
بنابراین حمایت و کشف این استعداد از همان ابتدا بسیار مهم است.
با انجام این کار، کودک شما حتی ممکن است بعداً بتواند سرگرمی خود را به شغل تبدیل کند و حتی ممکن است از آن پول زیادی به دست آورد.
نکته مزایا و معایب پیش دبستانی: برای تشخیص استعداد کودک می توانید از تست های استعدادیابی و هوش مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید که به شما کمک می کند تا از همان دوره کودکی استعدادهای کودک خود را شناسایی و آن را پرورش دهید.
معایب پیش دبستانی
اکنون که مزایای دوره پیش دبستانی را دیدید، ممکن است با چه معایبی مواجه شوید؟
عیب ۱: برنامه دشوار | مزایا و معایب پیش دبستانی
برخی از پیش دبستانی ها ممکن است در برنامه ها انعطاف کمتری داشته باشند. بهتراست پیش دبستانی را انتخاب کنید که برنامه مناسبی داشته باشد و نیازهای شما و کودکتان را بهتر درک کند.
عیب ۲: هزینه های بالا
همانطور که ممکن است حدس بزنید، پیش دبستانی ارزان نیست. در برخی موارد، ثبت نام فرزند شما در پیش دبستانی می تواند گرانتر از استخدام پرستار یا درخواست از یکی از بستگان شما برای مراقبت از کودک شما باشد.
علاوه بر شهریه ماهانه، ممکن است بخواهید او را در کلاس های تقویتی مانند بازیگری و رقص ثبت نام کنید. برخی از پیش دبستانی ها نیز هر سال شهریه را افزایش می دهند.
عیب ۳: بچه ها بیمار می شوند
اگر تصمیم دارید فرزند خود را در پیش دبستانی ثبت نام کنید و او مرتباً در معرض کودکان دیگر قرار نگرفته است، آماده باشید که روزهای تعطیل را برای مراقبت از او در خانه در نظر بگیرید. به طور معمول بچه ها در پیش دبستانی مریض می شوند بنابراین جای نگرانی نیست.
عیب ۴: چالش برانگیزی
پیش دبستانی یک تغییر بزرگ است، کودک ممکن است دارای اضطراب جدایی باشد، مطمئن نباشد که چه زمانی برمیگردید، یا نسبت به معلمان و همکلاسی های جدید پیش دبستانی خود نگرانی داشته باشد.
در همین حال، ممکن است غرق در احساس گناه شوید و از خود بپرسید که آیا تصمیم درستی در مورد پیش دبستانی گرفته اید یا خیر.
حتی بعد از اینکه کودک خود را تطبیق داد، باز هم ممکن است روزهایی را داشته باشد که نمی‌خواهد به مدرسه برود یا در برابر پیش دبستانی مقاومت کند، این یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد که بسیاری از والدین را درگیر می کند.
عیب۵: اضطراب جدایی
برخی از کودکان ممکن است از اضطراب جدایی جدی رنج ببرند.
این کودکان ممکن است برای پیش دبستانی مناسب نباشند زیرا اغلب برای والدین خود گریه و فریاد می کنند.
بنابراین، اگر کودک شما از اضطراب جدایی رنج می برد، ممکن است ابتدا لازم باشد که بر اضطراب جدایی غلبه کنید و سپس او را پیش دبستانی ببرید.
نکات انتخاب پیش دبستانی
فرض کنید تصمیم دارید فرزندتان را در پیش دبستانی ثبت نام کنید. چگونه شروع می کنید؟ به چه نکاتی باید دقت کنید؟
انتخاب پیش دبستانی می تواند دلهره آور به نظر برسد، به خصوص که شما همه عوامل را در تصمیم گیری در نظر می گیرید. اما چه عواملی را هنگام انتخاب باید در نظر بگیرید؟ در اینجا سوالاتی وجود دارد که باید هنگام انتخاب پیش دبستانی از خود بپرسید:
۱. آیا ساعت آن ها با برنامه شما مطابقت دارد؟
برخی از پیش دبستانی ها فقط چند ساعت از روز کار می کنند، به عنوان مثال از ۹ صبح تا ۲ بعد از ظهر. برخی دیگر مراقبت صبح و بعد از ظهر را ارائه می دهند.
به عنوان یک مادر یا پدر شاغل، به مدرسه ای نیاز دارید که برنامه های متنوعی را در خود جای دهد. بنابراین بسته به برنامه خود ساعات پیش دبستانی را در نظر بگیرید.
۲. هزینه پیش دبستانی چقدر است؟
مهم نیست که چقدر پیش دبستانی را دوست دارید، اگر هزینه های آن خارج از بودجه باشد باید تجدید نظر کنید.
در نظر بگیرید که چقدر می خواهید و می توانید برای پیش دبستانی بپردازید. بپرسید که آیا آنها برای ساعات مختلف هزینه های متفاوتی دارند. به عنوان مثال، بیشتر پیش دبستانی ها برای نیم روز (۹ صبح تا ۱۲ بعد از ظهر) یا برای سه روز هفته به جای پنج روز، هزینه کمتری دریافت می کنند.
۳. نسبت معلم به دانش آموز چقدر است؟
تعداد کودکانی که هر معلم زیر نظر خود خواهد داشت و اینکه آیا کمک دارد یا نه را نیز در نظر بگیرید.
شما یک تعادل خوب می‌خواهید: بچه‌های زیادی نباشند که معلمان آنقدر مشغول باشند که نتوانند به هر یک از آن ها توجه کافی داشته باشند. اما همچنین نه خیلی کم که روحیه گروهی و تعامل را یاد نگیرند.
راهنمای انتخاب پیش دبستانی
۴. نحوه تعامل معلمان با دانش آموزان چگونه است؟
معلمان باید هنگام صحبت کردن با کودک آرام، مهربان و در برخی مواقع قاطع باشند. همچنین دیدن گفتگوهای واقعی بین کارکنان و کودکان بسیار مهم است.
۵. ایمنی محیط چگونه است؟
در حین گشت و گذار نیز به زمین بازی نگاهی بیندازید، آیا وسایل بازی از ایمنی کافی برخوردار هستند؟
آیا مدرسه از بچه ها مراقبت می کند؟ آیا ناهار سالم و تازه است؟ آیا هر کلاس جعبه کمک های اولیه دارد؟ آیا کلاس ها در زمستان گرمایش دارد؟
۶. جو محیط
وقتی در مدرسه قدم می‌زنید، آیا احساس می‌کنید بچه‌ها آرام و راضی هستند؟ یا احساس تنش و بی نظمی می کند؟
اطمینان حاصل کنید که کودک شما در محیط احساس شادی می کند.
با تماشای نحوه تعامل کارکنان عمومی با بچه ها می توانید چیزهای زیادی در مورد یک مدرسه متوجه شوید. به یاد داشته باشید که پیش دبستانی باید فضای بسیار دوست داشتنی داشته باشد.
۷. برنامه ریزی
در پیش دبستانی معلم قرار است فعالیت های بازی را با هدف برنامه ریزی کند.
در حین بازی وسایلی مانند میز، قلم مو و آب برای نقاشی روی دیوارهای بیرونی باید تعبیه شود. محیط بازی باید مرتباً تغییر کند.
در طول هر روز مدرسه، معلم باید یک فعالیت حرکتی، زنگ گفتگو، فعالیت موسیقی، فعالیت مبتنی بر داستان، فعالیت‌های هنری و غیره را برنامه‌ریزی کند.
در سطح پیش دبستانی، باید برنامه ریزی هفتگی و همچنین برنامه کلی وجود داشته باشد این یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد. شما حق دارید در مورد برنامه ریزی درسی از مدرسه سوال کنید.
بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟
آیا نوجوان شما مدام می گوید که از مدرسه رفتن متنفر است؟
آیا در مورد معلم ها، همکلاسی ها و بی فایده بودن درس ها غر می زند؟
آیا افرادی که در مدرسه هستند را دورو می داند، و نمی‌تواند دوست خوب پیدا کند؟ اگر اینچنین است، به عنوان والدین احساس نگرانی و خستگی دارید. شما می خواهید که به فرزند خود کمک کنید، اما هر چقدر سعی می‌کنید موفق نمی شوید.
در مورد بیزاری نوجوان از مدرسه نگران نباشید!
کسانی که با نوجوانان کار کرده اند حتما می دانند که تنفر از مدرسه در این سن طبیعی است.
با اینحال، بیزاری نوجوانان از مدرسه موضوعی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. راهبردهای کاربردی بسیاری وجود دارند، که می توانید در این موقعیت استفاده کنید. در این مقاله ۱۵ روش برای شما در این موقعیت ارائه شده اند.
-
تصور نکنید نوجوان لجباز شده یا سرکشی می کند.
از زمانی که کودکان وراد دوره نوجوانی می شوند، به دنبال خودمختاری هستند. آنها همچنین در حال شکل دهی هویت خود هستند، و در کنار همه اینها مغز و بدن به سمت تغییرات شگرف می روند.
به همین دلیل است که رفتارهای نوجوان سرکشانه می شوند.
اما تصور نکنید که این تنها دلیل است که نوجوان را از مدرسه رفتن متنفر می کند. اکثر اوقات، موضوعات دیگری نیز درگیر هستند، مانند احساس سرکوب شدن، مشکل با انجام تکالیف مدرسه، زورگویی از سوی بچه های دیگر، و ترس از امتحان.
-
عامل بیزاری نوجوان از مدرسه را شناسایی کنید
این سوالات را از خود بپرسید؟
- آیا مدام به نوجوان خود غر می زنم؟
- آیا همیشه در مورد مسائل مدرسه با او صحبت می کنم؟
- آیا سرگرمی های کودک را هدر دادن وقت می دانم؟
- آیا نوجوانم را با دوستانش، خواهربرادرها یا بچه های فامیل مقایسه می کنم؟
- آیا من تاکید بیش از حد روی انجام تکالیف مدرسه داشته ام؟
- آیا بدون سوال کردن از نوجوان او را در کلاسی ثبت نام کرده ام؟
هیچ کدام از دلایل بالا به تنهایی عامل ایجاد نفرت از مدرسه در کودک نیستند.
اما در ترکیب با یکدیگر، احتمالا باعث اختلاف شدید بین شما و نوجوان خواهند شد. که در طول زمان، با نفرت از مدرسه متداعی می شوند.
-
هنگام گوش دادن به نوجوان از تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنید.
زمانی که با نوجوان خود درباره علت تنفر از مدرسه صحبت می کنید، از تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنید:
- به نوجوان خود توجه کامل نشان دهید
- زمان گوش دادن به کودک چند کار را همزمان انجام ندهید.
- زمان حرف زدن نوجوان وسط حرف او نپرید.
- نوجوان را تشویق کنید به صحبت کردن ادامه دهد مثلا با گفتن : “خب..” .. ” ادامه بده” و …
- با نوجوان خود همدلی کنید
- به دنبال این باشید که احساسش را بفهمید
- قضاوت نکنید
- مسئله را اخلاقی نکنید.
- تا انجا که ممکن است نصیحت ناخواسته نکنید.
- به طور معمول آنچه که تصور می کنید نوجوان می گوید را انعکاس دهید، مثلا بگویید: به نظر می رسه معلمت ریاضی رو خوب توضیح نداده بخاطر همین از ریاضی بدت میاد.
با استفاده از تکنیک گوش دادن فعال، نوجوان با احتمال بیشتری مشکلاتش را به شما می گوید.
با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟
-
از تهدید کردن استفاده نکنید.
والدین مجبور می شوند برای فشار آوردن به نوجوان گاهی از تهدید استفاده کنند.
این تهدیدها در دراز مدت کار نمی کنند، چه تهدید به محدودیت بیشتر باشد چه گرفتن گوشی موبایل. استفاده از قدرت و زور با بزرگ شدن کودک کمتر موثر واقع می شود. تا زمانی ک هنوجوان هستند این رویکرد مناسب نیست، و بیشتر منجر به اختلافات می شود.
به عبارت دیگر، با تهدید کردن او نمی توانید باعث شوید عاشق رفتن به مدرسه شود. به احتمال زیاد علت اصلی نفرت نوجوان از مدرسه ریشه هیجانی دارد. چیزی که باید به عنوان یک اولویت دیده شود.
-
در مورد بیزاری نوجوان از مدرسه سخنرانی نکنید.
برای نوجوان خود شروع به سخنرانی کردن نکنید، به عبارت دیگر پای منبر نروید.
اما اگر هم خواستید انجام دهید سعی کنید کوتاه و خلاصه باشد. نوجوانان معمولا تا دو دقیقه به سخنان شما گوش می دهند، بنابراین با سخنرانی طولانی تنها نفس خود را هدر می دهید.
اگر در مورد اصرار به مدرسه رفتن مدام بگویید به خوبی پاسخ نمی دهند. هم چنین رفتار خاصی را متوقف نخواهد کرد به دلیل اینکه شما به او گفته اید باید آن را انجام ندهد. علاوه بر اینها، حتی دانش آموزانی که به شدت از مدرسه متنفر هستند نیز از اهمیت مدرسه رفتن مطلع هستند.
بنابراین، نیازی نیست که شما به آنها گوشزد کنید، معلمان هر روز این کار را انجام می دهند.
پس نوجوان چه چیزی از جانب شما می خواهد؟
او نیاز دارد که به او گوش دهید، او را بفهمید و امور را از دیدگاه او ببینید. زمانی که احساس کند درک می شود، رفتار و نگرش خود را تغییر خواهد داد.
در ادامه سوال با بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟ باید اشاره کرد که:
-
تمرکز خود روی مدرسه و تکالیف آن را کم کنید.
هدف از این کار این نیست که کلا نباید درباره موضوعات مرتبط با مدرسه صحبت کنید.
اما بسیاری از نوجوانان باور دارند که مدرسه تنها چیزی است که والدین به آن اهمیت می دهند.
سعی کنید درباره موضوعاتی صحبت کنید که نوجوان شما به آنها علاقه مند است مانند موزیک، بازی های کامپیوتری، شبکه های اجتماعی. زمانی که مکالمات شما با نوجوان متعادل تر می شوند، نگرش نوجوان به مدرسه نیز بیشتر متعادل می شود.
با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟
-
به نوجوان کمک کنید که مهارت های مطالعه و سازماندهی را یاد بگیرد.
بسیاری از دانش آموزان که مدرسه را دوست ندارند با تکالیف مدرسه، پروژه ها، امتحانات و …. احساس خستگی می کنند.
اکثر این دانش آموزان بلد نیستند چگونه اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان، و مطالعه موثر را انجام دهند.
اگر نوجوان شما اینگونه است، او را تشویق کنید اما اجبار نکنید تا این مهارت ها را یاد بگیرد. زمانی که نوجوان مهارت های لازم برای سازماندهی مطالعه را یاد بگیرد، از مدرسه رفتن بیشتر لذت می برد.
-
از پیشرفت و تلاش کودک قدردانی کنید.
نوجوانان همیشه تصور می کنند کامل نیستند و نمی توانند از پس انتظارات بربیایند. به جای تمرکز کردن روی نمرات نوجوان خود، روی تلاش های تمرکز کنید.
هر زمان که رفتار مثبتی را نشان می دهد او را تشویق کنید. این عمل ساده برای او معنای زیادی دارد. این مسئله همچنین به او یادآور می شود که مسیر رسیدن به پاداش مهم است نه مقصد.
با پاداش دادن به پیشرفت او، با احتمال بیشتری انگیزه درونی را رشد می دهد.
-
با معلم نوجوان خود صحبت کنید.
با معلم او ارتباط برقرار کنید. اگر آنها هر روز با شما در تماس باشند بینش بهتری پیدا می کنند نسبت به اینکه چرا او از مدرسه متنفر است. حداقل روزی یک یا دو پیام را با معلم دانش آموز داشته باشید.
-
با والدین دوستان نوجوان خود ارتباط بگیرید.
علاوه بر معلم، بهتر است با والدین دوستان و یا همکلاسی های نوجوان نیز ارتباط داشته باشید. ممکن است این والدین دلیل نفرت نوجوان را بدانند. بر اساس این بازخورد، نگرانی نوجوان را بهتر درک خواهید کرد.
-
مطمئن شوید که خانه از لحاظ هیجانی امن است.
نوجوانان اغلب اعتراض می کنند که در خانه احساس ایمنی ندارند. به نظر شما چرا این را می گویند؟
زیرا آنها احساس می کنند زمانی که در خانه هستند غر می شنوند، مورد انتقاد قرار می گیرند، سرزنش می شوند، یا مدام باید نصیحت بشنوند.
آنها احساس می کنند که ممکن است هر لحظه مورد حمله قرار بگیرند.
بنابراین طبیعی است که هر زمان که بتوانند به اتاق خود پناه می برند.
اگر محیط خانه به اندازه کافی ایمن نباشد، نوجوانانی که از مدرسه متنفر است آنچه در ذهنش است با دیگران به اشتراک نمی گذارد.
نهایت سعی خود را کنید تا محیطی را بسازید که مملو از قدردانی و آرامش، احترام و مهربانی باشد. تاکید کنید که استانداردهایی وجود دارند که باید شفاف سازی شوند، اما هر عضو خانواده همواره پذیرش غیر مشروط دریافت خواهد کرد.
با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟ هیت اسکول
-
بررسی کنید که مشکل جدی تری نباشد.
اگر نوجوان می گوید که از مدرسه متنفر است، می تواند نشانه ای باشد از مشکلی جدی تر، مثل افسردگی، اختلال پانیک یا اختلالات اضطرابی. برخی از علائم حیاتی عبارتند از:
- احساس خستگی در اغلب اوقات
- تمرکز ضعیف
- احساس بی ارزشی
- احساس تنفر از خود
- تغییر در اشتها
- حساسیت و آسیب پذیری
- غمگینی مداوم
- آسیب به خود
- افکار خودکشی
- فقدان علاقه به سرگرمی ها
- تغییر در عادات خواب
- گریه مداوم
- دوری از دوستان و خانواده
- فقدان انگیزه
- بیزاری نوجوانان از مدرسه
اگر نوجوان شما چندین نشانه از بالا را بروز می دهد، به دنبال درمان و کمک مناسب باشید.
-
مطمئن شوید که برنامه نوجوان بیش از حد پر نباشد.
گاهی اوقات نوجوانی که از مدرسه متنفر است بیشتر احساس فرسودگی و خستگی دارد.
آنها احساس می کنند که در نتیجه مطالبات زیاد مدرسه و برنامه های سنگین روزانه تحت فشار هستند.
ممکن است از لحاظ جسمی خسته باشند و کمبود خواب داشته باشند. این مسئله روی خلق آنها تاثیر می گذارد، چیزی که باعث می شود موقعیت را منفی تر ببینند.
نوجوانان نیازمند زمان هستند تا تفکر، اکتشاف و خیال پردازی انجام دهند. اطمینان حاصل کنید که زندگی نوجوان بیش از حد برنامه ریزی شد و سنگین نباشد. در طول زمان، خواهید دید که نگرش او نسبت به مدسه بهبود خواهد یافت.
-
صبور باشید و نوجوان را تشویق کنید.
مهم نیست که چند ساله هستیم، همواره در مسیر یادگیری، رشد و بلوغ قرار داریم. زمان می برد تا تفکر نوجوان را عوض کنید بنابراین صبور باشید. با او مهربان باشید، از او حمایت کنید، همدلی داشته باشید، به او گوش کنید و هر قدم مسیر را به او گوشزد کنید.
و در پایان، مهم نیست وضعیت نوجوان شما چقدر وخیم است، همیشه امیدی وجود دارند. تغییر در طول یک شب رخ نمی دهد و نیازمند تلاش است. اما در هر صورت امری محتمل است. راهکارهای این مقاله را به کار بگیرید و با عشق و راهنمایی، نوجوان شما هم می تواند تغییر را تجربه کند.
نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان
مقالات مرتبط
مشاوره تحصیلی
ممکن است شما هم فرزند نوجوانی داشته باشید که از مدرسه گریزان شده است. آیا با مشکلاتی مثل این مواجه اید که او همه ی درس ها را بی فایده و مسخره می داند و یا از بودن در مدرسه لذت نمی برد؟
در چنین شرایطی ممکن است احساس کنید وضعیت خیلی وخیم است و یا افکاری مانند این را با خودنشخوار کنید که فرزندم به جایی نمی رسد، خیلی تنبل شده، خارج از کنترل من است و…
داشتن احساس هایی مثل نگرانی و اضطراب کاملا طبیعی است اما بد نیست بدانید که بی علاقه شدن به درس و مدرسه از بارزترین ویژگی های دوره ی نوجوانی است.
بهتر است آرام باشید و دایل بی علاقگی فرزندتان را دقیق تر بررسی کنید.
همچنین به شدت مراقب باشید تا این مساله از طریق گفتن جملات سرزنش آمیز و یا توام با تهدید و تحقیر، منجر به از بین رفتن و یا تخریب رابطه ی شما و فرزندتان نشود.
نکات زیر می تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از وضعیت فعلی به دست آورید.
۱. بدانید که فرزندتان با شما سر جنگ ندارد.
فکر اینکه فرزندتان عامدانه درس نمی خواند، تنبلی می کند و در حال مخالفت با شماست فکری کاملا بی پایه و اساس است.
وقتی فرزند شما در سن نوجوانی درس نمی خواند، شرایطی متفاوت با یک کودک را سپری می کند.
او در حال حاضر با تغیرات جسمی و ذهنی زیادی رو به روست و ممکن است دلایل زیادی مثل ترس از امتحان، مشکل در دوست یابی، احساس گیجی، نداشتن هدف و… منجر به درس نخواندن شود.
۲. نحوه ی گفت و گو با فرزندتان را بازنگری کنید.
از خودتان بپرسید، آیا غالبا نوجوانم را سرزنش می کنم؟ آیا بیشتر اوقات در مورد مسایل مربوط به مدرسه صحبت می کنم؟ آیا من طوری صحبت می کنم که انگار سرگرمی ها و علایق نوجوانم اتلاف وقت هستند و یا اینکه برای پرت کردن حواسش از کارهای مدرسه خود را به آن ها مشغول می کند؟
آیا نوجوانم را با دوستان، عموزاده ها یا خواهر و برادرهایش مقایسه می کنم؟ آیا تاکید بیش از اندازه بر عملکرد خوب در مدرسه دارم؟ آیا معمولا برای انجام تکالیف مدرسه از خشونت و یا زور استفاده می کنم؟ آیا بدون جویا شدن نظرش، او را در کلاس ها یا برنامه ها ثبت نام می کنم؟
این دلایل می تواند باعث شده باشد تا مشاجرات شدیدی بین شما و فرزندتان ایجاد شود و به مرور احساس بد او در مورد مدرسه را تشدید کند.
۳. باید و نباید ها را کنار بگذارید.
اگر از آن جمله والدینی هستید که ساعت های زیادی را به حرف زدن در مرود اهمیت درس و مدرسه اختصاص می دهید و هیچ کس نمی تواند شما را از منبر سخن پایین بکشد، لازم است بدانید که فرزندتان بیش از ۲ دقیقه شنوای حرف تان نخواهد بود.
بهتر است خودتان را خسته نکنید و حرف های تان را مختصر تر کنید.
واقعیت آن است که نوجوان تان نیز به خوبی می داند که درس مهم است و اگر درس نخواند احتمالا به جایی نخواهد رسید. پس تکرار مکررات چه فایده ای خواهد داشت؟
بهترین کار این است که سکوت کنید و بشنوید. نگرانی ها، علایق و خواسته های نوجوان تان را گوش کنید و دنیای را از دریچه ی ذهن او ببینید تا احساس کند که کاملا درک شده است.
در چنین حالتی او به صورت خودکار شروع به تغییر رویه زندگی اش می کند . رفتارهای کارآمدتری را در پیش می گیرد.
۴. . چه کسی گفته که مدرسه تا این حد مهم است؟
مدرسه مهم است اما مهم تر از ارتباط شما با فرزندتان نیست.
قطعا چیزهای مهم دیگری مانند ارتباط با دوستان، ورزش، موسیقی و فعالیت های مورد علاقه وجود دارند که به گفته ی بسیاری از نوجوانان از دید والدین شان کاملا مخفی است.
دست از صحبت های افراطی در مورد اهمیت مدرسه بردارید و ابعاد دیگر زندگی فرزندتان را نیز ببینید.
در این صورت به مرور نگرش های او در مورد مدرسه نیز متعادل تر می شود و احتمال افزایش رغبت نسبت به درس و مدرسه در او بیشتر می شود.
۵. آیا احتمال افسردگی و مشکلات روحی را در نظر گرفته اید؟
بی رغبتی دایم فرزندتان در مورد مدرسه تنها یک دلیل ندارد. این وضعیت می تواند نشانه ای از مساله ی جدی تری مانند افسردگی، حملات وحشت زدگی و اختلالات اضطرابی هم باشد.
در اینجا لازم است وجود این علایم را مورد توجه قرار دهید: احساس خستگی در بیشتر اوقات، ضعف تمرکز، احساس بی ارزش، احساس نفرت، تغییرات اشتها، تحریک پذیری، غم و اندوه پایدار، صدمه به خود، افکار خودکشی، از دست دادن علاقه به سرگرمی، تغییر در عادات خواب، گریه های مکرر، از دست دادن دوستان و خانواده و فقدان انگیزه.
اگر نوجوان شما چندین مورد از این علائم را نشان دهد، لازم است در جست و جوی کمک صحیح از یک مشاور یا روانشناس باشید.
۶. آیا مهارت های مطالعه ی فرزندتان قوی است؟
بسیاری از این نوجوانان یاد نگرفته اند که چگونه به نحو موثری اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان و مطالعه داشته باشند.
اگر موارد ذکر شده، نوجوان شما را توصیف می کند، تشویقش کنید اما تلاش نکنید تا او را مجبور به یادگیری مهارت های ذکر شده کنید.
برای یادگیری، او می تواند منابع مرتبط را بررسی کند و در برنامه های آموزشی ثبت نام کند و زمانی که
دانش آموزان مهارت های سازمانی و تحصیلی خود را رشد دهند، از مدرسه لذت بیشتری خواهند برد.
۷. پیشرفت فرزندتان را ببینید و تشویق کنید.
بسیاری از نوجوانان معتقدند که والدین شان بی نظمی، تنبلی و بی رغبتی آن ها را می بینند اما تلاش و کوشش شان را نه.
آن ها به نحو قابل توجهی دلسرد و نیازمند توجه هستند.
از همین امروز تصمیم بگیرید تا به جای تمرکز بر نمرات نوجوان تان بر تلاشش تاکید کنید.
هر گاه رفتار مثبتی در او مشاهده کردید آن را تحسین کنید. این عمل ساده، برای او معنای زیادی خواهد داشت و به او یادآوری خواهد کرد که تلاش او در طول این سفر، مستحق دریافت جایزه است نه صرف رسیدن به مقصد.
از این طریق می توانید انگیزه ی فرزندتان برای حرکت و فعالیت را بیشتر و بیشتر کنید.
۸. آیا محیط خانه ی تان حمایت کننده و مثبت است؟
در خانه ای که فرزند نوجوان به خاطر ویژگی هایش دایما مورد تحقیر، توهین و یا سرزنش قرار می گیرد کاملا طبیعی است که به اتاقش پناه ببرد و ارتباطش را با محیط سرزنشگر اطرافش کمتر کند.
تنها نتیجه ی محیط ناامن خانواده این خواهد بود که فرزندتان در مورد مسایل مدرسه با هیچ کس گفت و گویی نخواهد داشت و برای مقابله با مسایلش تنهاتر می شود.
بنابراین تلاش خود را نشان دهید تا محیطی مملو از قدردانی، احترام و مهربانی در خانه ایجاد کنید. فراموش نکنید که هر عضو خانواده همواره باید پذیرش بی قید و شرط دریافت کند و در این صورت است که می توان گفت محیط زندگی شما امن و حمایتگر است.
ویژگی های مربوط به ناتوانایی های یادگیری که ممکن است در یک وضعیت ساده و قابل تشخیص مخفی شده باشند
در اغلب مواقع، معلمان اولین کسانی هستند که متوجه اختلال یادگیری کودکان می شوند.
در برخی مواقع به راحتی می توان علائم را متوجه شد – برای مثال، کودکی که در خواندن پیشرفت ندارد.
یا یک کودکی که با وجود تلاش هایی که انجام می دهد، نمی تواند بر اساس جدول زمانی پیشرفت کند.
ولی علائم موجود همواره مشخص نمی باشند و اکثر کودکان به دلیل مشکل داشتن با مواردی که برای سایر کودکان آسان می باشد، خجالت می کشند و به همین دلیل سعی می کنند که مشکلاتشان را مخفی نگه دارند.
در اینجا یک سری از نشانه های مربوط به اختلال های یادگیری غیر مشهود در کودکان بیان می شوند که در کلاس درس وجود دارند.
استفاده نکردن کامل از توانایی ها
در صورتی که شما متوجه شوید که یک کودک می تواند در درس هایش موفق شود، ولی موفق نمی شود
– چه در یک درس خاص و چه در کل عملکرد مدرسه ای خودش – این وضعیت می تواند نشان دهنده یک اختلال یادگیری باشد.
این مورد در اغلب مواقع به عنوان یک تفاوت مابین توانایی و استعداد تعریف می شود.
در واقع یک شکافی است که بین مواردی که به نظر می رسد کودک می تواند قادر به انجام دادن آن باشد و مواردی که در واقعیت قادر به انجام دادن آن می باشد، وجود دارد.
چند مثال در رابطه با نحوه بروز این شکاف در کلاس درس عبارتند از:
- یک دانش آموزی که مقاله های قابل توجهی می نویسد، ولی یک سری مشکلات جدی در انجام دادن تکالیف مبنایی و ساده ریاضیاتی دارد، یا بالعکس.
- یک کودکی که عملکرد فوق العاده ای در پاسخ دادن به سوالات مطرح شده در کلاس درس دارد، ولی نمی تواند در امتحان کتبی نمره مناسبی به دست بیاورد.
- یک دانش آموزش که هوش وی به صورت شخصی مشخص می باشد، ولی این هوش در کارت گزارش وی مشاهده نمی شود.
نداشتن سخت کوشی کافی
کودکانی که عملکردشان در مدرسه مطابق با انتظار نمی باشد، ممکن است که تنبل به نظر برسند یا اینگونه به نظر برسد که از خودشان کار نمی کشند، در حالی که ممکن است در واقعیت آنها دارای یک اختلال یادگیری باشند.
در رابطه با افراد بالغی که در آنها اختلال یادگیری وجود دارد، قبل از تشخیص این اختلال در آنها، به آنها گفته می شد که به اندازه کافی تلاش نمی کنند.
کودکانی که به نظر می رسد تلاش نمی کنند، ممکن است در واقعیت سخت تلاش بکنند، ولی شکست بخورند یا اینکه بخواهند یک نقص خجالت آور را از سایر افراد مخفی نگه دارند.
عدم توانایی برای دنبال کردن
در صورتی که یک دانش آموز همواره نیاز داشته باشد که کار بعدیش به وی یاد آوری شود، شاید این تفکر در مورد وی وجود داشته باشد که به اندازه کافی توجه نمی کند.
این مورد می تواند نشان دهنده یک مشکلی باشد که “حافظه کاری[۱]” نام دارد – عبارت از نگه داری، پردازش و ایجاد اطلاعات جدید می باشد.
این مورد در بین کودکان دارای اختلال های یادگیری رایج می باشد.
سایر علائمی که باید تحت نظر قرار بگیرند، عبارتند از:
- مشکل داشتن در دنبال کردن راهنماها – به خصوص در صورتی که کودک برای اولین بار اطلاعات را بشنود یا برای یاد آوری یک مورد، چند مرحله وجود داشته باشد
- خیال بافی کردن
- مشکل داشتن در کپی کردن موارد روی تخته بر روی کاغذ
- مشکل داشتن در یادآوری تکالیف درسی و انجام دادن صحیح آنها
یک دیگر از اختلال یادگیری در کلاس درس، مخفی کردن است
کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع تلاش می کنند تا چالش ها و مشکلاتشان را از معلمان و همتایان مخفی نگه دارند.
حتی در صورتی که آنها بخواهند با تلاش اضافی از کار مدرسه ای اجتناب کنند، این مورد می تواند آسیب قابل توجهی بر روی عزت نفس آنها وارد کند.
در صورتی که یک دانش آموز در طول کلاس بیش از حد خجالتی باشد .
عدم تمایل به پروژه های گروهی، نشستن در ردیف عقب، یا انجام دادن هر چیزی بر مبنای قدرت خود و به منظور اجتناب از صدا شدن در وسط کلاس – ممکن است تلاش کند که مشکل یادگیری خودش را مخفی نگه دارد.
[۱] Working memory
خود سری کردن
نکته مهم دیگری که باید یادآوری شود عبارت از این مورد می باشد که مخفی کردن همواره به شکلی که وجود دارد، به نظر نمی رسد.
در واقع، این مورد برای برخی از کودکان به صورت معکوس به نظر می رسد.
در جاهایی که دانش آموزان عقب می کشند، امیدوارند که مورد توجه قرار نگیرند، سایر کودکان خودسری می کنند .
از طریق تبدیل شدن به دلقک کلاس، منجر به بی توجهی به کمبودهایشان می شوند، حالت دفاعی به خودشان می گیرند یا وانمود می کنند که بیش از حد خونسرد هستند و هیچ نوع دلواپسی بابت کارهایی که در مدرسه انجام می دهند، ندارند.
انجام ندادن تکالیف خانگی
کودکان دارای اختلالهای یادگیری، در اغلب مواقع در رابطه با انجام دادن به موقع تکالیف مشخص شده مشکل دارند – یا در همه مواقع مشکل دارند.
مشکلات مربوط به تکالیف خانگی به دلایل مختلفی می تواند صورت بگیرد که عبارتند از:
- شاید یک کودک از انجام دادن کاری که ممکن است نادرست یا ناتمام باشد، خجالت بکشد.
- کلا فراموش کنند. کودکانی که در رابطه با حافظه و سازمان دهی مشکل دارند، ممکن است که کلیه تکالیف درسی مشخص شده را فراموش کنند.
- گم یا فراموش کردن! حتی در صورتی که تکالیف درسی انجام شوند، این تکالیف باید از خانه به مدرسه آورده شوند.
هر کودکی حداقل یک بار تکالیف خودش را انجام نداده است، ولی در صورتی که یک دانش آموز به صورت روتین نتواند تکالیف خودش را انجام دهد، در این شرایط باید وضعیت وی به دقت مورد بررسی قرار بگیرد.
مشکلات زمان بندی
کودکان دارای ناتوانایی های یادگیری در اغلب مواقع با مدیریت زمان، مراحل انتقالی و سازمان دهی مشکل دارند.
این مشکلات زمان بندی می توانند منجر به ایجاد مشکلاتی در خانه و مدرسه شوند. علائم هشدار دهنده که باید نسبت به آنها هوشیار بود، عبارتند از:
- کودکی که همواره به نظر می رسد برای انجام دادن وظایفش، به زمان خیلی طولانی نیاز دارد – از کارهای مربوط به تکالیف درسی تا پوشیدن کفش هایش بعد از باشگاه.
- کودکی که والدینش گزارش کرده اند که ساعت های طول می کشد تا در طول شب بتواند تکالیفش را انجام دهد.
- یک کودکی که برای مدرسه رفتن، بیش از حد دیر می کند (من نتوانستم به اتوبوس برسم – برای بار هزارم!) یا شخصی که به نظر می رسد همواره از یک کلاس خاص یا برخی کلاس ها فرار می کند.
- داستان کودک دبستانی (۸ تا۱۰ سال)
- روانشناسی کودک ۴ تا ۵ ساله
- روانشناسی جوان ۱۸ ساله
- قصه شب برای کودکان هشت ساله
- تقویت سیستم ایمنی کودکان
استرس امتحان
یکی دیگر از اختلال یادگیری در کلاس درس ، استرس امتحان است.
اکثر کودکان در حال حاضر و بعد از این هم دارای استرس امتحان خواهند بود، ولی در صورتی که مشکل یک کودک فراتر از حد مورد انتظار باشد، این مشکل می تواند نشان دهنده یک اختلال یادگیری باشد.
برخی از علائم هشدار دهنده عبارتند از:
- یک کودکی که برای پایان دادن به امتحان در زمان مشخص شده، همواره با چالش مواجه است – یا همواره نمی تواند در محدوده زمانی تعیین شده امتحانش را به پایان برساند – و به هشدارهای مراقبان توجهی نمی کند.
- شخصی که در حین کار کردن بر روی تکالیف زمان بندی شده، همواره به عنوان نفر آخر کارش را تمام می کند.
- داشتن یک دست خط کاملا ناخوانا
- اضطراب قابل توجه قبل از آزمون
- دانش آموزشی که با وجود داشتن مطالعه مناسب، در اکثر امتحان ها مردود می شود.
عاطفی
مدرسه می تواند یک میدان مین عاطفی برای دانش آموزان دارای اختلال یادگیری باشد.
چالش های مربوط به همراه بودن با همتایان تا صرف نظر کردن از کارهای مدرسه عبارت از فرصت هایی می باشند که در آنها، داشتن یک احساس بد نسبت به خود می تواند برای این دانش آموزان ناامید کننده باشد.
کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع با احساس خجالت، شرمساری و عزت نفس پایین چالش دارند.
در صورتی که به نظر برسد یک کودک همواره نسبت به خودش عصبی می باشد، یا افسرده می باشد.
یا اینکه در محیط مدرسه نا امید می باشد، ممکن است که یک اختلال یادگیری تشخیص داده نشده به بروز این مشکل موجود در وی منجر شود.
کودکان دارای اختلال یادگیری می توانند به یک اضطراب جدی مربوط به مدرسه دچار شوند.
به خصوص قبل از اینکه این اختلال ها تشخیص داده شوند و این افراد ندادند که به چه نحوی در کنار همتایان خودشان بمانند.
علاوه بر این، کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع نسبت به خود نظم دهی مشکل دارند؛
به این معنا که این کودکان فاقد ابزارهای لازم برای مدیریت و پردازش عواطفشان هستند و به راحتی ناامید می شوند – این مورد می تواند به بروز اضطراب منجر شود.
برای مثال، کودکی که در زمانیکه از وی خواسته می شود تا بر روی صندلیش بشیند، بیش از حد عصبی می شود، یا زمانی که از وی خواسته می شود یک تکلیف درسی مشکلی را انجام بدهد، شروع به گریه کردن می کند.
کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع با احساس خجالت، شرمساری و عزت نفس پایین چالش دارند.
در صورتی که به نظر برسد یک کودک همواره نسبت به خودش عصبی می باشد، یا افسرده می باشد، و یا اینکه در محیط مدرسه نا امید می باشد.
ممکن است که یک اختلال یادگیری تشخیص داده نشده به بروز این مشکل موجود در وی منجر شود.
کودکان دارای اختلال یادگیری می توانند به یک اضطراب جدی مربوط به مدرسه دچار شوند.
به خصوص قبل از اینکه این اختلال ها تشخیص داده شوند و این افراد ندادند که به چه نحوی در کنار همتایان خودشان بمانند.
علاوه بر این، کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع نسبت به خود نظم دهی مشکل دارند؛
به این معنا که این کودکان فاقد ابزارهای لازم برای مدیریت و پردازش عواطفشان هستند و به راحتی ناامید می شوند – این مورد می تواند به بروز اضطراب منجر شود.
برای مثال، کودکی که در زمانیکه از وی خواسته می شود تا بر روی صندلیش بشیند، بیش از حد عصبی می شود، یا زمانی که از وی خواسته می شود یک تکلیف درسی مشکلی را انجام بدهد، شروع به گریه کردن می کند.
کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع با احساس خجالت، شرمساری و عزت نفس پایین چالش دارند.
در صورتی که به نظر برسد یک کودک همواره نسبت به خودش عصبی می باشد، یا افسرده می باشد، و یا اینکه در محیط مدرسه نا امید می باشد.
ممکن است که یک اختلال یادگیری تشخیص داده نشده به بروز این مشکل موجود در وی منجر شود.
کودکان دارای اختلال یادگیری می توانند به یک اضطراب جدی مربوط به مدرسه دچار شوند.
به خصوص قبل از اینکه این اختلال ها تشخیص داده شوند و این افراد ندادند که به چه نحوی در کنار همتایان خودشان بمانند.
علاوه بر این، کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع نسبت به خود نظم دهی مشکل دارند؛
به این معنا که این کودکان فاقد ابزارهای لازم برای مدیریت و پردازش عواطفشان هستند و به راحتی ناامید می شوند – این مورد می تواند به بروز اضطراب منجر شود.
برای مثال، کودکی که در زمانیکه از وی خواسته می شود تا بر روی صندلیش بشیند.
بیش از حد عصبی می شود، یا زمانی که از وی خواسته می شود یک تکلیف درسی مشکلی را انجام بدهد، شروع به گریه کردن می کند.
اجتناب
کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع برای اجتناب از موقعیت مدرسه ای که منجر به ایجاد اضطراب یا استرس در آنها می شوند، دست به هر کاری می زنند.
برخی از نشانه های اجتناب که باید مور توجه قرار بگیرند، عبارتند از:
- غیبت بیش از حد
- در خانه ماندن به عنوان “بیمار” در روزهایی که امتحان دارد یا تکالیف درسی مهمی باید انجام بدهد
- امتناع از شرکت کردن در فعالیت های چالش زا
- رفتن بیش از حد به حمام یا درخواست برای مراجعه به پزشک در زمانی که تکالیف درسی یا آزمون های استرس زایی دارد
- وسط کلاس بیرون آمدن یا کلا نرفتن به کلاس
کمک به کودکان دارای ناتوانایی های یادگیری شامل ارائه توجه و حمایت مورد نیاز به آنها می باشد تا در نتیجه آن بتوانند وظایف خودشان را بهتر انجام دهند .
در سال های آینده یک احساس بهتری نسبت به درس و منافع آن برای خودشان – هم در مدرسه و هم در بیرون از آن – پیدا کنند.
نویسنده : کودک و نوجوان
بازگشت به موفقیت دوران تحصیلی: به کودکان خود بیاموزید تا احساسات خود را تعدیل کنند، برای مادرانی که ناامید شده اند.
علی که هفته اول کلاس پنجم خود را می گذراند، با یک پروژه بزرگ به خانه آمد. معلم او از کودکان خواسته بود تا ارائه ای در رابطه با اینکه می خواهند به کدام دانشگاه بروند، داشته باشند. از آنها خواسته شده بود تا رشته، دلیل انتخاب دانشگاه مد نظر و الزامات برای رفتن به آن دانشگاه، هزینه ها و هر جزئیات دیگری که آن دانشگاه را از دیگر موراد متمایز می کند را بیان کنند. تمامی این موراد علی را تحت استرس قرار داد و زمانی که او به خانه (بیشتر…)
۶روش برای اینکه بچه های شما در مورد مدرسه هیجان زده نگه داشته شوند.
این یک واقعیت است: بچه هایی که در مورد یادگیری هیجان زده می شوند، در مدرسه و در زندگی بهتر عمل می کنند. یکی از بهترین هدایایی که ما می توانیم به بچه هایمان دهیم، این است که آن ها را در مورد همه ی آنچه که مدرسه ارائه می دهد، مشتاق کنیم.
به یاد داشته باشید: هر کودک برای یادگیری متولد می شود. در مورد همه چیزهایی که نوزاد در چند سال اول می آموزد فکر کنید:
چگونه نیازهای آدم بزرگ ها را برآورده کند؛ چگونه راه رفتن و صحبت کردن، لبخند زدن و اخم کردن؛ خواب شب و بازی در طول روز را انجام دهد. چگونه دست بزند و بازی کند، خود را تغذیه کند، و هر دو این ها را با دیگران انجام دهد. زمانی که کودک ۴ یا ۵ ساله باشد، بیشتر آنها (بیشتر…)
کودکان خواندن با سرعت های بسیار مختلف را یاد می گیرند. برخی در کودکستان به طور مستقل توانایی خواندن را دارند برخی دیگر نیازمند گذراندن یک سال تمام یا آموزش بیشتری برای مهارت های کلمه سازی و آوایی هستند. اگر کودک شما از مشاهده کردن خواندن خود ناراحت است بهترین روش برای گفتن زمانی است که متوجه می شوید کودک شما مشکل دارد. به خاطر داشته باشید که (بیشتر…)
اگر تجربه یک مدیر مدرسه را داشته باشید، حتما متوجه می شوید قضاوت کردن در اختلافات کودکان تا چه حد سخت است، و از آن سخت تر منضبط کردن کودکان است. بعلاوه والدین نیز در قبال منضبط کردن کودک در مدرسه وظایفی دارند و نقش اصلی را ایفا می کنند. در این مقاله شما را با نکاتی در این زمینه آشنا خواهیم کرد.
شما باید رویکرد تأدیبی خود را بفهمید
تحقیقات نشان می دهد که یکی از مؤثرترین راهبردهای انضباطی، قاطعیت است؛ واضح و قاطع، همراه با واجب ترین مقررات و حامی احساسات کودکان. با اجتناب ناپذیر بودن پیامدهای رفتار، کودکان از کودکانی که آرام وسازگار هستند بهتر یاد (بیشتر…)
واژه ” عقب افتادگی ” پیشرفت آموزشی را به سن زمانی کودک مربوط می سازد و از این رو سطح پیشرفت تحصیلی کودک را با اکثریت همسالان او مقایسه می کند ؛ کم آموزی یا کم کاری ، به ظرفیت فردی دانش آموز مربوط می شود. در مورد اول ؛ هنجار گروهی به عنوان معیار عمل می کند ، و در مورد دوم ؛ توانایی یادگیری هر کودک خاص مورد بحث قرار می گیرد .
در سال های اخیر ؛ به نیاز های کودکانی که از نظر آموزشی عقب افتاده یا کند آموز (بیشتر…)
برای معلمان:
معلم چگونه می تواند به کودک خجالتی کمک کند؟
داشتن طیف وسیعی از انواع شخصیت و خلق و خو در کلاس خیلی خوب است، اما طبیعتا معلمان و والدین اگر کودکی همیشه ساکت باشد نگران می شوند. در این جا راه هایی برای کمک به کودک خجالتی ارائه شده تا بتواند در کلاس بدرخشد. خیلی از این نکات در موارد دیگر نیز کاربرد خواهد داشت.
برای مطالعه بیشتر:
- دریابید دانش آموزان خجالتی شما به چه چیز علاقه مندند. می توانید از آنها بپرسید، از پرسشنامه ی رغبت سنج استفاده کنید، توجه کنید که چه می پوشند (لباس ورزشی؟ تیشرت با تصویر دایناسور در جلو؟)، از آنها بخواهید کتابی راجع به خودشان بنویسند، از خانه تصاویری به همراه بیاورند. یا امثال اینها… . از اطلاعاتی که کسب کردید برای شروع مکالمه یا فعالیت های آموزشی استفاده کنید.
