بایگانی دسته ی آمادگی برای مدرسه

سازگاری کودک با مدرسه دشوار می باشد، آیا فرزندتان در مدرسه گریه می کند؟ در این شرایط باید یاد بگیرید چگونه با اضطراب جدایی کنار بیایید و کاری کنید که صبح ها راحت تر فرزند خود را در مدرسه رها کنید.

چرا کودک پیش از مدرسه گریه می کند؟

بیشتر بچه ها وقتی به مدرسه برده می شوند به خاطر اضطراب جدایی گریه می کنند، فکر دور شدن از والدینشان باعث گریه آن ها می شود.

ادامه مطلب

۶روش برای اینکه بچه های شما در مورد مدرسه هیجان زده نگه داشته شوند.

این یک واقعیت است: بچه هایی که در مورد یادگیری هیجان زده می شوند، در مدرسه و در زندگی بهتر عمل می کنند. یکی از بهترین هدایایی که ما می توانیم به بچه هایمان دهیم، این است که آن ها را در مورد همه ی آنچه که مدرسه ارائه می دهد، مشتاق کنیم.

به یاد داشته باشید: هر کودک برای یادگیری متولد می شود. در مورد همه چیزهایی که نوزاد در چند سال اول می آموزد فکر کنید:

چگونه نیازهای آدم بزرگ ها را برآورده کند؛ چگونه راه رفتن و صحبت کردن، لبخند زدن و اخم کردن؛ خواب شب و بازی در طول روز را انجام دهد. چگونه دست بزند و بازی کند، خود را تغذیه کند، و هر دو این ها را با دیگران انجام دهد. زمانی که کودک ۴ یا ۵ ساله باشد، بیشتر آنها ادامه مطلب

 

صبح مدرسه ها برای والدین میتواند استرس تمام یک روز عادی را در دو ساعت تحمیل کند. اینجا پنج روش برای برای آسانتر کردن صبحهای مدرسه وجود دارد، که منجر به کودکانی شادتر و والدینی کمتر خسته شده می‌شود:

در مورد خواب سخت گیر باشید

شما اکثرا بطور قطع به فرزند خود وقت خواب می دهید ولی از ایستادن بر سر حرف خود به بهترین شیوه مطمئن شوید. هر کسی در مقدار خواب مورد نیاز فرق می‌کند و شما میدانید چه مقدار کافی است. برای خود علاقه ای بوسیله بموقع خوابیدن ایجاد کنید که در نتیجه شما کمتر بدخو خواهید شد و برای مقابله با موانع صبح به آسانی بیشتر توانمند خواهید شد.

مطالب مرتبط:

کودکانی که نمی خواهند مدرسه بروند

از شب قبل آماده فردا شوید

بعد از یک روز طولانی، کنار گذاشتن کارهایی که هنوز تا روز بعد وقت دارید وسوسه انگیز است. با اینحال ترک همه چیز برای هنگامیکه مغز شما هنوز بیدار است تنها کارها را سخت می‌کند. برای صبح بعدی ایجاد آمادگی کنید مانند بیرون گذاشتن شیشه های صبحانه و لباسهای بچه ها به صورت قسمتی از عادات شبانه شما. با تمام شدن شام، تمیز کاری و کمک به کار خانه، شما می‌توانید با دانستن اینکه کارهای روز بعد را تا جایی که امکان دارد آسان کرده اید آرام باشید.

برای خود وقت بگذارید

زود بیدار شدن شاید به نظر میرسد که آخرین کاری باشد که شما می‌خواهید انجام بدهید ولی حتی ۱۰ دقیقه گذراندن با قهوه و روزنامه صبح می‌تواند به آرامش شما کمک کند. با طرز فکر صلح آمیز، شما می‌توانید شروع به بیدار کردن بچه ها کنید و برای روز آماده شوید. یک نگرش آرامتر شما را برای بقیه روز آماده می‌کند.

زود آماده شدن را تشویق کنید

ارائه وقت کافی برای خود و کودکتان برای آماده شدن کلید اجتناب از عجله و مضطرب شدن است. دیدن منافع بموقع مدرسه رفتن برای کودکان میتواند سخت باشد چنانچه در وهله اول آنها تمایلی به رفتن ندارند. اگر شما چیزی لذت بخش برای زود تمام کردن پیشنهاد کنید، مانند ۱۵ دقیقه کارتون قبل از ترک خانه، در این صورت کودکان اغلب خودشان بموقع آماده خواهند شد. حتی بهتر است زمان تفریح را برای چیزی که با آنها به اشتراک می‌گذارید اختصاص دهید، یا بوسیله تماشای برنامه های آنها همچنین انجام نقاشی یا بازی کردن با یکدیگر.

بیشتر بخوانید:

ده نکته برای سازگار شدن کودک با مدرسه

برای همه چیز محلی تعیین کنید

مطمئن شوید که همیشه برای پیدا کردن کلیدهای ماشین، کیفهای مدرسه یا کفش، رمحلی را مشخص کرده اید که شما میدانید کجا خواهند بود. به کودکان خود بگویید برگرداندن هرچیز در جای مناسب مهم است و تا زمانی که آنها به آن عادت کنند نظارت کنید. شما درخواهید یافت که وقت کمتری برای جستجوی هرچیز صرف می‌کنید و وقت بیشتری برای لذت بردن از صبح ها با یکدیگر و سر وقت حاضر شدن دارید.

با خواب آدگی همه اعضای خانواده و فکر کردن برای کارهای روز پیش رو، صبح ها با کودکان میتواند اغلب بخش پر استرس روز شما باشد. با اجرای برخی ساختارها، برنامه ریزی و زمان تفریح بطور روزمره، صبحهای مدرسه می‌توانند خیلی کم استرس تر باشند و شما و کودکتان را برای یک روز خوب پیش رو آماده میکنند.

منبع:تریبون آزاد

 

تسهیل پیوند کودک با معلم و همکلاسی هایش

کودکتان دیگر مثل یک بچه ی بزرگ هر روز به مدرسه می رود. اما به جای شور و اشتیاقی که شما انتظار آن را دارید، بسیاری از روزها به خصوص روزهای شنبه را می بینید که کودکتان با گریه و یا دل درد به مدرسه می رود. او تمارض نمی کند. این عکس العمل به دلیل اضطراب هایی است که بر روی بدن کودک تاثیر می گدارد، و این اضطراب ها به خصوص در کودکان ممکن به ناراحتی معده منجر شود. ولی نگران نباشید، این مسئله که کودکان برای رفتن به مدرسه نیاز به کمک ها و سازگاری هایی داشته باشند غیر معمول نیست. در اینجا ده نکته بیان شده است که در این رابطه می تواند کمک کننده باشد.

1. تسهیل برقراری ارتباط کودک با معلمش.

کودکان نیاز دارند که با یک بزرگسال که به آنها احساس امنیت می بخشد ارتباط برقرار کنند. بنابراین زمانی که آنها با والدینشان نیستند، نیاز دارند که دلبستگیشان را به سمت معلمشان سوق دهند، و یا اینکه انها ممکن است انقدر اضطراب داشته باشند که نتوانند آرامش خود را به دست بیاورند و به فرایند یادگیری بپردازند. اگر شما متوجه شدید که کودکتان از رفتن به مدرسه احساس خوبی ندارد، بلافاصله با معلمش مطرح کنید. فقط کافی است که به معلمش بگویید که به نظر می رسد که فرزندم هنوز خود را با مدرسه اخت نکرده است، و شما امیدوار هستید که او بتواند توجه ویژه ای به کودکتان داشته باشد که کودکتان احساس کند که در خانه ی خودش است. هر معلم با تجربه ای این مسئله را درک می کند و توجه بیشتری برای کمک به کودکتان خواهد کرد. بسیاری از معلم‌ها کارهای ویژه ای به کودک می سپارند، که کودک می تواند با آن ارتباط برقرار کند و هر روز می تواند وظیفه ی خود را انجام دهد.

2. برقراری ارتباط کودک با دیگر کودکان

کودکان نیاز دارند که حداقل با یک کودک ارتباط برقرار کنند. اگر متوجه شدید که فرزندتان با این مسئله مشکل داردبا معلمش در میان بگذارید. از کودکتان بپرسید که کدام یک از بچه های مدرسه را دوست دارد که برای بازی کردن دعوت کند. اگر کودکتان در رابطه با پاسخ دیگر کودکان برای دعوت به بازی احساس راحتی ندارد، شما می توانید همواره یکی از کودکان را با مادرش بعد از مدرسه به بستنی دعوت کنید، یا اینکه برخی از اقوام را برای شام شب جمعه دعوت کنید.

شما تنها نیاز دارید که پیتزا تهیه کنید، و بعد از صرف شام، کودکان در اطراف خانه مانند دو دوست قدیمی با هم به بازی و مسابقه خواهند پرداخت. و چه کسی می داند؟ شاید شما و دیگر والدین بتوانید این مسئله را به این راحتی حل کنید.

3. به کودکتان راه حلی را نشان دهید که بتواند در طول روز به شما فکر کند

برای بسیاری از کودکان، بزرگترین چالش خداحافظی کردن و جدا شدن از والدین است. یک مراسم جدایی ترتیب دهید، مانند بغل کردن یا گفتن: «من دوست دارم، تو منو دوست داری، روز خوبی داشته باشی و من ساعت ۳ تو را می بینم!». بیشتر کودکان دوست دارند که یک عکس خانوادگی در کیفشان داشته باشند. همچنین بسیاری از کودکان دوست دارند که علامت یا چیزی مربوط به والدینشان در جیبشان داشته باشند، مانند یک قلب کاغذی که کلمه ی عشق بر روی آن نوشته شده است، یا سنگی که آن را با همدیگر در ساحل پیدا کرده اید، اینها چیزهایی هستند که اگر کودک احساس تنهایی کرد به وسیله ی آنها می تواند اطمینان خود را به دست اورد.

4. اگر می ترسد او را آرام کنید.

بیشتر اضطراب های ناشی از مدرسه به از نظر بزرگسالان مسخره و احمقانه به نظر می رسند، مانند اینکه کودک فکر می کند که تا زمانی که او در مدرسه است شما ممکن است بمیرید یا ناپدید شوید. افرادی که همدیگر را دوست دارند به طور طبیعی فراق و جدایی را دوست ندارند، ولی کودک باید اطمینان حاصل کند که شما خوب و سالم هستید، مدرسه می تواند باعث شود که کودک همچنان شما را دوست داشته باشد در حالی که شما در کنار او حضور ندارید. هر گفتگویی را با اطمینان به این مسئله که «تو می دونی که ما همیشه پیش هم بر می گردیم» پایان دهید. بنابراین کودک می تواند این جمله در ذهن خود تکرار کند و نگرانی خودش را برطرف کند.

5. به کودکتان کمک کنید که حتی در حال اضطراب بخندد در نتیجه او گریه نخواهد کرد.

خنده راهی است که کودک می تواند به وسیله ی آن از اضطراب خود جلوگیری کند،، هر کودکی نسبت به سازگار کردن خود با مدرسه دچار ترس و اضطراب می شود. به کودکتان فرصت دهید که تا جایی که می تواند بخندد. اگر شما می توانید خوب است که هر روز صبح یک بازی تعقیب و گریز در خانه ترتیب بدهید، یا او را به خنده بیندازید، بدین وسیله کودک شما با جدایی از شما و رفتن به مدسه راحتتر کنار خواهد آمد. شما می توانید با استفاده از منحرف کردن ذهن او در زمانی که قسمتی از مغز او در حال هورمون سازی برای استرس است از این فرایند جلوگیری کنید. شما می توانید در خانه با تعقیب و گزیز یا بالش بازی از اضطراب او جلوگیری کنید. در اینجا چند بازی ذکر شده است که می تواند فرایند فراق و جدایی را آسان تر سازید:

• «لطفا ترکم نکن.» زمانی که کتاب خواندن شما برای کودک تمام می شود و کودک از آغوش شما جدا می شود، او را به سمت خودتان برگردانید و به او بگویید که چقدر دوست دارید که در کنار شما باشد، و او را مطمئن سازید که شما نمی خواهید او را رها کنید و همیشه در کنارش خواهید بود. لحن خود را نرم و شوخ کنید تا کودک احساس آزادی و آرامش کند. ولی همچنان او به شما التماس می کند که بماند. نکته اینجاست که ترس او به این خاطر است که چقدر شما را می خواهد و به شما نیاز دارد، بگذارید او کسی باشد که خانه را ترک می کند. مثل همیشه او را بغل کنید و او را بخندانید.
• بازی بای بای. یک مدلی از بازی قایم باشک هست که تنها اضطراب جدایی را به خنده در کودک تبدیل می کند. بگویید «بیا بازی بای بای را انجام دهیم.» شروع به خارج شدن کنید ولی از در خارج نشوید، اگر شما واقعا بروید این این کار برای کودک ترسناک است. به جای آن در بسته را  که شما می خواهید از آن خارج شوید را باز کنید، در حال حاضر برای کودک  این کار سرگرم کننده است. پس از آن عکس العملتان به صورتی باشد که شما از جدایی می ترسید، و دوباره بپرید داخل و به سمت کودکتان بروید و به او بچسبید. بگویید «من دلم برات تنگ شده بود! من هرگز نمی خواهم که از تو جدا شوم!» در آخر ، شجاعت خود را به دست بیاورید بگویید «بسیار خوب، بگذار دوباره سعی کنم! من شجاع خواهم بود!» و دوباره شروع به ترک کردن کنید. ولی دوباره، بازگردید و حتی قبل از اینکه از دید او خارج شوید بازگردید و به سمت او بروید، این کار کودک را به خنده می اندازد بخصوص اگر شما به صورت احمقانه ای این کار را انجام دهید و نشان دهید که خیلی نگران هستید. این بازی را ادامه دهید و بگذارید که او داد بزند و شما داد بزنید تا زمانی که او را وادار به خندیدن کند با این کار سطح اضطراب و ترس خود از دور ماندن از او را به کودک نشان می دهید.

۶- ارتباطتان را حفظ کنید

روز کودکتان را با پنج دقیقه ماندن در رختخواب یا بر روی کاناپه شروع کنید. و ۱۰۰ درصد توجه خود را به این معطوف کنید که چقدر او را دوست دارید. از این مسئله اطمینان حاصل کنید که هر روز وقتی که بعد از مدرسه کودکتان را می بینید زمان خاصی را صرف شنیدن اتفاقاتی که در ان روز برایش اتفاق افتاده است کنید. از این مسئله اطمینان حاصل کنید که یک برنامه ی طولانی قبل از خواب برای ایجاد احساس امنیت در کودک داشته باشید.

7. در رابطه با نگرانی های کودک تان هوشیار باشید.

اکثر اوقات، کودک بعد از چند هفته نسبت به اضطراب و نگرانی هایش احساس آرامش خواهد کرد، ولی برخی مواقع ناخشنودی خود را نسبت به مسائل جدی تری ابراز می کند: ممکن است در مدرسه دچار مشکلی شده است، یا نمی تواند تخته سیاه را ببیند،  و یا اینکه در یادگیری دچار مشکل شده است و یا اینکه از صحبت کردن و حرف زدن در کلاس می ترسد. در مورد روزش با نرمی از کودک بپرسید، و با دقت به حرفهایش گوش دهید، و نسبت به حرف هایش عکس العمل داشته باشید تا او به صحبت کردن ادامه دهد. گفتگو را با خواندن کتاب هایی در مورد مدرسه با همدیگر شروع کنید؛ کتابدار شما می تواند برای این مشکل بسیار کمک کننده باشد. داستان های مثبتی که خودتان در مدرسه داشته اید (من در هفته ی اول خیلی عصبی بودم و حتی نمی توانستم از سرویس بهداشتی مدرسه استفاده کنم ولی پس از آن من با بهترین دوستم مریم آشنا شدم و من عاشق او شدم) را برای او تعریف کنید و به او اطمینان دهید که او همان حسی که در خانه دارد را به زودی در مدرسه خواهد داشت. یک بازی وانمودی به وسیله ی عروسک ها انجام دهید و یک نمایش عروسکی ترتیب دهید که یکی کودک نمی خواهد به مدرسه برود و از کودکتان بپرسید من نمی دانم چرا او از مدرسه رفتن می ترسد؟ ما باید به او چه بگوییم؟ اگر شما احساس کردید که کودکتان مشکل بزرگتری دارد که شما نمی توانید ان را بفهمید، زمان آن رسیده است که به معلم او زنگ بزنید و با او صحبت کنید.

۸- تغییر و جابه جایی را برای کودک آسان سازید.

اگر زمانی که با کودکتان خداحافظی می کنید چشمانش پر از اشک می شود و گریه می کند، خدحافظی معمول خود را انجام دهید و به او اطیمنان دهید که شما در پایان روز منتظر او خواهید بود. اگر همچنان کودک برای جدا شدن از شما احساس ناراحتی می کند و جدایی برایش سخت است، معلم می تواند به او کار خاصی را بسپارد که کودک بتواند با تغییر و جدایی از شما کنار بیاید.

۹- از این مسئله اطمینان حاصل کنید که چند دقیقه زودتر از خواب بیدار می شوید تا کودکتان را برای مدرسه رفتن آماده کنید.

این مسئله بسیار مهم است زیرا کودک با دیدن عجله ی شما اضطراب و نگرانی اش تشدید می شود.

10. کودکان کوچکتری را که زمانشان را در خانه با شما سپری می کنند را بی اهمیت جلوه دهید.

اگر خواهر یا بردار کوچکتر کودکتان زمانش را در خانه با شما سپری می کند، جوری نشان دهید که کودک بزرگترتان فکر کند که شما چقدر در خانه حوصله تان سر می رود و کودک کوچکتر آرزو می کند که می توانست مانند یک بچه ی بزرگ به مدرسه برود.

11. یک روال ارام با خواب به موقع در شب و بیدار شدن به موقع در صبح در خانه به وجود آورید.

وقتی که شما کودک را صبح زود از خواب بیدار می کنید او خواب کافی نداشته است. کودکانی که به اندازه ی کافی استراحت ندارند انرژی کافی برای خداحافظی کردن در صبح را ندارند و ترس بیشتری نسبت به مدرسه دارند. همچنین خودتان نیز زود به رختخواب بروید و بخوابید، زیرا به این وسیله شما می تواند با عجله صبح مقابله کنید و هر کس صبح خود را با شادی شروع می کند.

منبع:مرکزمشاوره.com

 

آماده سازی کودکان برای ورود به دبستان۵

در مقاله  « آماده ساز کودکان برای ورود به دبستان ۱» عنوان شد که هفت توانایی به عنوان توانایی های پایه هستند که بر موفقیت و پیشرفت تحصیلی کودکان در دوره تحصیلی آنها به خصوص موفقیت در دبستان موثر می باشد، پنجمین توانایی که می بایستی در سال های پیش از دبستان تا قبل از ۷ سالگی بر آن کار و تمرین شود تا کودک ورزید شود  مهارتهای شناختی  نام دارد.

بر اساس کی تحقیق علمی کودکان ۴ ساله به طور متوسط در طول روز ۴۰۰ سوال می پرسند. « اگه دایناسورها وجود ندارن پس چرا این همه ازشون عکس و تصویر هست؟» …. و میلونها سوال دیگر که شما والدین جواب می دهید یا از سر باز می کنید یا ناقص جواب می دهید. بسیاری از والدین از خود می پرسند:«پس کی این بچه دست از حرف زدن بر می دارد؟»

در این سوال و جواب ها با فرزندتان اتفاق شگرفی در حال وقوع است. مهم ترین کار یک کودک مهد کودکی پرسیدن سوال است تا میل و بی قراریش را برای معنا دادن به دنیای اطرافش ظاهر کند. وقتی کودک سوال می کند و شما جواب می دهید و مطلب جدیدی در حرفهای شما است کودک مطلب جدید و غیر منتظره ای را تجربه می کند باید راهی برای درک و معنا بخشیدن با آن پیدا کند. از این طریق این مکالمه در حال تمرین چندین گام مهم است : مشاهده و سوال پرسیدن ، استدلال کردن ، فرضیه سازی، حل مسئله. و در سنین بالاتر تفکر انتقادی و تصمیم گیری که سالها بعد در مدرسه و دانشگاه و زندگی روزمره و …. همه این مراحل به کار او می آید. زمانی که کودک نیاز به کسب اطلاعات دارد تا با دستبه بندی و طبقه بندی را بر اساس تفاوتها و شباهتها انجام دهد. اطلاع از اینکه زنبور عسل هم حرف می زند؟ یا فقط شیرها حرف می زنند (غرش می کنند؟)

آنگاه باید استدلال کند بر اساس اطلاعاتی که جمع کرده طبقه بندی و مقایسه نمونه است باید بتواند تصمیم بگیرد سوسکها یا مورچه ها هم حرف می زنند.

آماده سازی کودکان برای ورود به دبستان۵

همچنان فرضیه بسازد در دنیای کودکانه خودش بگویید:«آیا مورچه ها هم ناراحت می شوند؟» و با عقل کودکانه اش حل مساله کند مثلا اگر مورچه ای را ناراحت یافته است او را برداشته و برده کنار سوسک یا حشره ای  که دیگر ناراحت و تنها نباشد.

و در نهایت  تفکر انتقادی و تصمیم گیری که دو توانایی افراد مستقل و موفق می باشد که از تفکرات سطح بالا می باشد و کسب توانایی های مقدماتی که عنوان شد حاصل می شود.  به راستی چه کسانی وظیفه دارند تا این مهارتها و توانایی ها را به کودکان خود بیاموزند اگر شما والدین تا سنین پیش دبستانی چنین زمانی و انرژی را در مکالمات روزمره صرف کودکان خود نکنید آنها دچار نوعی فقر محیطی می شوند. لذا پاسخگویی به سوالات کودکانن بسیار مهم و در فرآیند آماده سازی آنها برای ورود به دبستان و موفقیت تحصیلی ارزشمند است.

منبع:مشاورانه

 

آماده سازی کودکان برای ورود به دبستان۳

در مقاله  « آماده سازی کودکان برای ورود به دبستان ۱» عنوان شد که هفت توانایی به عنوان توانایی های پایه هستند که بر موفقیت و پیشرفت تحصیلی کودکان در دوره تحصیلی آنها به خصوص موفقیت در دبستان موثر می باشد، سومین توانایی که می بایستی در سال های پیش از دبستان تا قبل از ۷ سالگی بر آن کار و تمرین شود تا کودک ورزید شود  مهارت گوش دادن نام دارد.

در مدارس دنیا از جمله کشور ما، روش تدریس همچنان سخنرانی است یعنی قسمت بیشتر مطالب درسی توسط معلم؛ گفته شود و دانش آمزان باید گوش دهند و درس را یاد بگیرند.

پس زمانی که فرزند شما وارد محیط مدرسه و کلاس می شود. معلم و مسئولین مدرسه از کودک انتظار دارند تا هر آنچه معلم می گوید گوش دهد، به سوالات معلم پاسخ دهد و از دستورها و آموزش های معلم پیروی کند.

اما اینکه فرزند شما یاد بگیرد به حرفهای معلم گوش دهد به سوالات او پاسخ دهد، از دستورات او پیروی کند از کی و از کجا شروع می شود؟

از سالها پیش و از خانه شروع می شود. شما از فرزندتان می خواهید اسباب بازی هایش را جمع کند، یا دندانهایش را مسواک بزند.

کلیدی ترین توانایی د رموفقیت تحصیلی فرزندتان آن است که گوش دادن و ارائه پاسخی مناسب را بیاموزد. این مهارت حتی بر روابط والد – کودک شما اثر  بسیار مهمی دارد.

گاه شما حرف زده و او باید عمل کند؟ گاهی مواقع شما سوالی می پرسید و او بید پایخ مناسب دهد؟ « اسباب بازی هایت را جمع کن» « چرا لباست لک شده؟ یا کجا این طور شده؟»

هر اندازه برای شما والد عزیز سخت است به یک کودک ۳ یا ۴ ساله این مهارت را بیاموزید لازم است آگاه باشید تعلیم این توانایی به یک کودک ۱۳ یا ۱۴ ساله بسیار سخت تر خواهد بود.

آماده سازی کودکان برای ورود به دبستان۳

والد عزیز توجه داشته باشید که گوش دادن با شنیدن خیلی فرق می کند. شما می توانید نسبت به تمام اصواتی که به مغزتان می رسد را می شنوید و حس کنید بی آنکه زحمتی به خودتان بدهید. اما گوش دادن عملی فعالانه است نیاز به صرف انرژی دارد بایستی پردازش زبان کند تا مطلب را درک کند به علاوه بایستی اطلاعات و روابط بیان شده را بفهمد تا به درک مطلب برسد و همچنین مطالب را به خافظه بسپارد تا بتواند از آن استفاده کند یا بتنواند تفسیر و تفکر در مورد مطالب داشته باشد . بنابراین گوش کردن بسیار پیچید تر از شنیدن است و نیاز به تمرین و تکرار دارد

در فعالیتهای روزانه اصرار داشته باشید که فرزندتان گوش کند و پاسخ دهد. مادر:« اسباب بازی ها تو جمع کن» مادر:« شروع کردی ؟ اول کدوم رو سرجاش گذاشتی؟» ومنتظر پاسخ باشید.

هرگز به جای کودکان صحبت نکنید مثلا خاله می پرسد:« جمعه کجا رفتی؟» کودک سرش را پایین انداخته و جواب نمی دهد مادر می گوید: « خاله جون رفتیم پارک» این کار باعث می شود کودک نیاز به پاسخ دادن را متوجه نشود در مدرسه مادر نیست که سوالات معلم را جواب دهد. پس از امروز به فکر تقویت این توانایی در فرزندتان باشید.

منبع:تریبون آزاد