بایگانی دسته ی اختلالات تحصیلی

کم آموزی در کودکان، به معنای عدم برخورداری کافی از آموزش‌های لازم در زمینه‌های مختلف، می‌تواند پیامدهای منفی بسیاری برای فرد و جامعه داشته باشد.

کم آموزی می تواند تأثیرات منفی بر زندگی کودک داشته باشد. کودکان کم آموز ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند، در روابط اجتماعی خود با دیگران دچار مشکل شوند و در آینده در زمینه شغلی و اجتماعی خود با مشکل مواجه شوند.

کم آموزی در کودکان

کم آموزی در کودکان به وضعیتی گفته می شود که کودک در مقایسه با همسالان خود در مهارت های تحصیلی، اجتماعی و یا رفتاری، عملکرد پایین تری دارد. این وضعیت می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله مشکلات یادگیری، مشکلات عاطفی و یا مشکلات محیطی باشد.

علائم کم آموزی در کودکان می تواند متفاوت باشد و بسته به سن کودک، مهارت های تحصیلی و اجتماعی مورد انتظار و همچنین عوامل زمینه ای ایجاد کننده کم آموزی متفاوت باشد.

علل کم آموزی در کودکان

عوامل مختلفی می‌توانند در بروز کم آموزی در کودکان نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارتند از:

• عوامل اقتصادی و اجتماعی: فقر، بیکاری، عدم دسترسی به امکانات آموزشی، و مشکلات خانوادگی، از جمله عوامل اقتصادی و اجتماعی هستند که می‌توانند منجر به کم آموزی در کودکان شوند.
• عوامل فردی: مشکلات جسمی و ذهنی، مانند اختلالات یادگیری، و همچنین مشکلات رفتاری و هیجانی، از جمله عوامل فردی هستند که می‌توانند باعث کم آموزی در کودکان شوند.
• عوامل آموزشی: کیفیت پایین آموزش، عدم توجه به تفاوت‌های فردی کودکان، و عدم انگیزه کافی در کودکان، از جمله عوامل آموزشی هستند که می‌توانند منجر به کم آموزی در کودکان شوند.

دقت داشته باشید که با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان به کودکان کم آموز کمک کرد تا پیشرفت کنند و موفقیت تحصیلی و اجتماعی را کسب کنند. به منظور تشخیص دقیق و درمان تضمینی کم آموزی با  شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

برای مطالعه بیشتر:

ارتقای مهارتهای کلی و تحصیلی کودک

نکاتی برای کمک به کودکان با ناتوانی های یادگیری

علائم کم آموزی در کودکان

کودکان کم آموز، ممکن است علائم مختلفی از خود نشان دهند. برخی از این علائم عبارتند از:

• عدم پیشرفت تحصیلی: کودکان کم آموز، در مقایسه با سایر کودکان هم سن و سال خود، پیشرفت تحصیلی کمتری دارند. (کندی در یادگیری مفاهیم جدید، مشکل در خواندن، نوشتن و ریاضی، مشکلات در درک مطلب، مشکلات در حافظه و  مشکلات در تمرکز)
• مشکلات یادگیری: کودکان کم آموز، ممکن است در یادگیری مفاهیم مختلف، مانند خواندن، نوشتن، و ریاضی، دچار مشکل باشند.
• مشکلات رفتاری: کودکان کم آموز، ممکن است رفتارهای نامناسبی مانند پرخاشگری، بی‌توجهی، و انزوا را از خود نشان دهند. (پرخاشگری، بیش فعالی، گوشه گیری و اضطراب)
• مهارت های اجتماعی: مشکل در برقراری ارتباط با دیگران، مشکل در پیروی از قوانین و مقررات، مشکل در حل تعارضات و مشکل در سازگاری با محیط های جدید

درمان کم آموزی در کودکان

برای پیشگیری و درمان کم آموزی در کودکان، باید از عواملی که باعث بروز این مشکل می‌شوند، جلوگیری کرد. برخی از راهکارهای پیشگیری و درمان کم آموزی در کودکان عبارتند از:

• ارتقای سطح اقتصادی و اجتماعی جامعه: با رفع مشکلات اقتصادی و اجتماعی، می‌توان زمینه‌های لازم را برای دسترسی همه کودکان به آموزش‌های لازم فراهم کرد.
• شناسایی و رفع مشکلات جسمی و ذهنی کودکان: با شناسایی و رفع مشکلات جسمی و ذهنی کودکان، می‌توان از بروز کم آموزی در آنها جلوگیری کرد.
• ارتقای کیفیت آموزش: با ارتقای کیفیت آموزش، می‌توان به کودکان کمک کرد تا مفاهیم مختلف را به درستی بیاموزند.
• توجه به تفاوت‌های فردی کودکان: با توجه به تفاوت‌های فردی کودکان، می‌توان آموزش را به گونه‌ای ارائه داد که متناسب با نیازهای آنها باشد.
• ایجاد انگیزه در کودکان: با ایجاد انگیزه در کودکان، می‌توان آنها را به یادگیری تشویق کرد.

برخی از روش های درمانی که می تواند برای کمک به کودکان کم آموز استفاده شود عبارتند از:

• آموزش ویژه: آموزش ویژه می تواند به کودکان کم آموز کمک کند تا مهارت های تحصیلی و اجتماعی خود را بهبود بخشند.
• درمان رفتاری: درمان رفتاری می تواند به کودکان کم آموز کمک کند تا رفتارهای نامناسب خود را کنترل کنند.
• درمان دارویی: در برخی موارد، ممکن است استفاده از دارو برای کمک به کودکان کم آموز ضروری باشد.

دقت داشته باشید که با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان به کودکان کم آموز و دیر آموز کمک کرد تا پیشرفت کنند و موفقیت تحصیلی و اجتماعی را کسب کنند. به منظور تشخیص دقیق و درمان تضمینی کم آموزی با  شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

علت یاد نگرفتن درس

یاد نگرفتن درس در کودکان می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از دلایل رایج عبارتند از:

• اختلالات یادگیری: اختلالات یادگیری شرایطی هستند که می توانند توانایی کودک را در یادگیری و پردازش اطلاعات مختل کنند. برخی از اختلالات یادگیری شایع عبارتند از اختلال خواندن، اختلال نوشتن و اختلال ریاضی.
• عوامل عاطفی: عوامل عاطفی مانند اضطراب، افسردگی و استرس می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که با مشکلات عاطفی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در تمرکز، توجه و پردازش اطلاعات مشکل داشته باشند.
• عوامل محیطی: عوامل محیطی مانند فقر، سوء استفاده و بی سرپرستی می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که در محیط های نامساعد زندگی می کنند ممکن است فرصت های کمتری برای یادگیری داشته باشند و ممکن است از حمایت کافی برخوردار نباشند.
• عوامل پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند اختلالات شنوایی، بینایی و یا مشکلات سلامت روان می توانند بر یادگیری کودک تأثیر بگذارند. کودکانی که با مشکلات پزشکی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در مدرسه دچار مشکل شوند و ممکن است نیاز به حمایت اضافی داشته باشند.

پیشنهاد مشاور: درمان کودکان دیرآموز | تمام نکات روانشناسی

علائم یاد نگرفتن درس در کودکان

علائم یاد نگرفتن درس در کودکان دیر آموز ابتدایی می تواند متفاوت باشد و بسته به سن کودک، علت یاد نگرفتن درس و شدت مشکل متفاوت باشد. برخی از علائم شایع یاد نگرفتن درس در کودکان عبارتند از:

• کندی در یادگیری مفاهیم جدید
• مشکلی در خواندن، نوشتن و ریاضی
• مشکلات در درک مطلب
• مشکلات در حافظه
• مشکلات در تمرکز
• رفتارهای نامناسب در کلاس
• عدم علاقه به مدرسه

در اینجا چند نکته برای کمک به کودکان در یادگیری بهتر آورده شده است:

• با کودک خود در مورد مدرسه صحبت کنید. از او بپرسید که در چه زمینه هایی مشکل دارد و چه چیزی را می تواند برای کمک به او انجام دهید.
• با معلم کودک خود در ارتباط باشید. معلم کودک شما می تواند به شما کمک کند تا درک کنید که کودک شما در چه زمینه هایی مشکل دارد و چه کاری می توانید برای کمک به او انجام دهید.
• به کودک خود کمک کنید تا مهارت های مطالعه خود را بهبود بخشد. مهارت های مطالعه مانند سازماندهی، یادداشت برداری و مدیریت زمان می تواند به کودکان کمک کند تا در مدرسه موفق شوند.
• به کودک خود کمک کنید تا از مدرسه لذت ببرد. اگر کودک شما از مدرسه لذت می برد، احتمال بیشتری دارد که مشتاق یادگیری باشد.

کم آموزی در کودکان قابل درمان است؟

بله کم آموزی و دیر آموزی قابل درمان است. کم آموزی یک اختلال یادگیری است که باعث می‌شود کودک در یادگیری مهارت‌های تحصیلی، مانند خواندن، نوشتن و ریاضی، مشکل داشته باشد. این اختلال می‌تواند به دلایل مختلفی، مانند مشکلات ژنتیکی، آسیب‌های مغزی یا مشکلات محیطی، ایجاد شود.

درمان کم آموزی در کودکان معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های زیر است:

• آموزش خصوصی: این روش شامل آموزش فردی کودک توسط یک متخصص آموزش ویژه است. متخصص آموزش ویژه می‌تواند با شناسایی نقاط ضعف کودک و ارائه روش‌های آموزشی مناسب، به او کمک کند تا مهارت‌های تحصیلی خود را بهبود بخشد.
• مداخلات گروهی: این روش شامل شرکت کودک در کلاس‌های آموزشی گروهی است که توسط یک متخصص آموزش ویژه برگزار می‌شود. این کلاس‌ها می‌توانند به کودک کمک کنند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را بهبود بخشد و با سایر کودکان دارای کم آموزی ارتباط برقرار کند.
• دارو درمانی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به بهبود عملکرد شناختی کودک تجویز کند.

مداخله زودهنگام در درمان کم آموزی بسیار مهم است. کودکانی که زودتر درمان می‌شوند، شانس بیشتری برای موفقیت در مدرسه و زندگی دارند.

تفاوت کم آموزی و دیر آموزی

کم آموزی و دیر آموزی دو اختلال یادگیری هستند که در ظاهر شبیه به هم هستند، اما تفاوت‌های مهمی بین آنها وجود دارد.

• کم آموزی به معنای عدم توانایی یادگیری است. کودکان کم آموز دارای بهره هوشی پایینی هستند و در تمام زمینه‌های یادگیری، از جمله خواندن، نوشتن، حساب کردن، مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های زندگی روزمره، با مشکلات جدی مواجه هستند.
• دیر آموزی به معنای کند بودن در یادگیری است. کودکان دیر آموز دارای بهره هوشی طبیعی هستند، اما در برخی زمینه‌های یادگیری، مانند خواندن، نوشتن، حساب کردن یا مهارت‌های زبانی، با مشکلاتی مواجه هستند. این مشکلات معمولاً در سنین مدرسه شروع می‌شوند و با گذشت زمان برطرف نمی‌شوند.

تفاوت‌های کلیدی بین کم آموزی و دیر آموزی عبارتند از:

1. سطح هوش: کودکان کم آموز دارای بهره هوشی پایینی هستند، در حالی که کودکان دیر آموز دارای بهره هوشی طبیعی هستند.
2. دامنه مشکلات: کودکان کم آموز در تمام زمینه‌های یادگیری با مشکلات جدی مواجه هستند، در حالی که کودکان دیر آموز ممکن است تنها در یک یا چند زمینه خاص با مشکلات یادگیری مواجه باشند.
3. شدت مشکلات: مشکلات یادگیری کودکان کم آموز معمولاً شدیدتر از کودکان دیر آموز است.
4. پیشرفت در یادگیری: کودکان کم آموز به طور کلی در یادگیری پیشرفت نمی‌کنند، در حالی که کودکان دیر آموز با کمک و آموزش مناسب می‌توانند در یادگیری پیشرفت کنند.

توجه داشته باشید که دیر آموزی و کم آموزی هر دو قابل درمان هستند، برای تشخیص دقیق و درمان قطعی این اختلال نیاز به نظر روانشناس متخصص کودک است. به این منظور با مرکز تخصصی کودک ستاره ایرانیان با  شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و اطلاعات لازم را در این زمینه کسب کنید.

منبع:مشاورکو

بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

آیا نوجوان شما مدام می گوید که از مدرسه رفتن متنفر است؟

آیا در مورد معلم ها، همکلاسی ها و بی فایده بودن درس ها غر می زند؟

آیا افرادی که در مدرسه هستند را دورو می داند، و نمی‌تواند دوست خوب پیدا کند؟ اگر اینچنین است، به عنوان والدین احساس نگرانی و خستگی دارید. شما می خواهید که به فرزند خود کمک کنید، اما هر چقدر سعی می‌کنید موفق نمی شوید.

در مورد بیزاری نوجوان از مدرسه نگران نباشید!

کسانی که با نوجوانان کار کرده اند حتما می دانند که تنفر از مدرسه در این سن طبیعی است.

با اینحال، بیزاری نوجوانان از مدرسه موضوعی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. راهبردهای کاربردی بسیاری وجود دارند، که می توانید در این موقعیت استفاده کنید. در این مقاله ۱۵ روش برای شما در این موقعیت ارائه شده اند.

1. تصور نکنید نوجوان لجباز شده یا سرکشی می کند.

از زمانی که کودکان وراد دوره نوجوانی می شوند، به دنبال خودمختاری هستند. آنها همچنین در حال شکل دهی هویت خود هستند، و در کنار همه اینها مغز و بدن به سمت تغییرات شگرف می روند.

به همین دلیل است که رفتارهای نوجوان سرکشانه می شوند.

اما تصور نکنید که این تنها دلیل است که نوجوان را از مدرسه رفتن متنفر می کند. اکثر اوقات، موضوعات دیگری نیز درگیر هستند، مانند احساس سرکوب شدن، مشکل با انجام تکالیف مدرسه، زورگویی از سوی بچه های دیگر، و ترس از امتحان.

2. عامل بیزاری نوجوان از مدرسه را شناسایی کنید

این سوالات را از خود بپرسید؟

• آیا مدام به نوجوان خود غر می زنم؟
• آیا همیشه در مورد مسائل مدرسه با او صحبت می کنم؟
• آیا سرگرمی های کودک را هدر دادن وقت می دانم؟
• آیا نوجوانم را با دوستانش، خواهربرادرها یا بچه های فامیل مقایسه می کنم؟
• آیا من تاکید بیش از حد روی انجام تکالیف مدرسه داشته ام؟
• آیا بدون سوال کردن از نوجوان او را در کلاسی ثبت نام کرده ام؟

هیچ کدام از دلایل بالا به تنهایی عامل ایجاد نفرت از مدرسه در کودک نیستند.

اما در ترکیب با یکدیگر، احتمالا باعث اختلاف شدید بین شما و نوجوان خواهند شد. که در طول زمان، با نفرت از مدرسه متداعی می شوند.

3. هنگام گوش دادن به نوجوان از تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنید.

زمانی که با نوجوان خود درباره علت تنفر از مدرسه صحبت می کنید، از تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنید:

• به نوجوان خود توجه کامل نشان دهید
• زمان گوش دادن به کودک چند کار را همزمان انجام ندهید.
• زمان حرف زدن نوجوان وسط حرف او نپرید.
• نوجوان را تشویق کنید به صحبت کردن ادامه دهد مثلا با گفتن : “خب..” .. ” ادامه بده” و …
• با نوجوان خود همدلی کنید
• به دنبال این باشید که احساسش را بفهمید
• قضاوت نکنید
• مسئله را اخلاقی نکنید.
• تا انجا که ممکن است نصیحت ناخواسته نکنید.
• به طور معمول آنچه که تصور می کنید نوجوان می گوید را انعکاس دهید، مثلا بگویید: به نظر می رسه معلمت ریاضی رو خوب توضیح نداده بخاطر همین از ریاضی بدت میاد.

با استفاده از تکنیک گوش دادن فعال، نوجوان با احتمال بیشتری مشکلاتش را به شما می گوید.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

4. از تهدید کردن استفاده نکنید.

والدین مجبور می شوند برای فشار آوردن به نوجوان گاهی از تهدید استفاده کنند.

این تهدیدها در دراز مدت کار نمی کنند، چه تهدید به محدودیت بیشتر باشد چه گرفتن گوشی موبایل. استفاده از قدرت و زور با بزرگ شدن کودک کمتر موثر واقع می شود. تا زمانی ک هنوجوان هستند این رویکرد مناسب نیست، و بیشتر منجر به اختلافات می شود.

به عبارت دیگر، با تهدید کردن او نمی توانید باعث شوید عاشق رفتن به مدرسه شود. به احتمال زیاد علت اصلی نفرت نوجوان از مدرسه ریشه هیجانی دارد. چیزی که باید به عنوان یک اولویت دیده شود.

5. در مورد بیزاری نوجوان از مدرسه سخنرانی نکنید.

برای نوجوان خود شروع به سخنرانی کردن نکنید، به عبارت دیگر پای منبر نروید.

اما اگر هم خواستید انجام دهید سعی کنید کوتاه و خلاصه باشد. نوجوانان معمولا تا دو دقیقه به سخنان شما گوش می دهند، بنابراین با سخنرانی طولانی تنها نفس خود را هدر می دهید.

اگر در مورد اصرار به مدرسه رفتن مدام بگویید به خوبی پاسخ نمی دهند. هم چنین رفتار خاصی را متوقف نخواهد کرد به دلیل اینکه شما به او گفته اید باید آن را انجام ندهد. علاوه بر اینها، حتی دانش آموزانی که به شدت از مدرسه متنفر هستند نیز از اهمیت مدرسه رفتن مطلع هستند.

بنابراین، نیازی نیست که شما به آنها گوشزد کنید، معلمان هر روز این کار را انجام می دهند.

پس نوجوان چه چیزی از جانب شما می خواهد؟

او نیاز دارد که به او گوش دهید، او را بفهمید و امور را از دیدگاه او ببینید. زمانی که احساس کند درک می شود، رفتار و نگرش خود را تغییر خواهد داد.

در ادامه سوال با بیزاری نوجوان از مدرسه رفتن چه کنیم؟ باید اشاره کرد که:

6. تمرکز خود روی مدرسه و تکالیف آن را کم کنید.

هدف از این کار این نیست که کلا نباید درباره موضوعات مرتبط با مدرسه صحبت کنید.

اما بسیاری از نوجوانان باور دارند که مدرسه تنها چیزی است که والدین به آن اهمیت می دهند.

سعی کنید درباره موضوعاتی صحبت کنید که نوجوان شما به آنها علاقه مند است مانند موزیک، بازی های کامپیوتری، شبکه های اجتماعی. زمانی که مکالمات شما با نوجوان متعادل تر می شوند، نگرش نوجوان به مدرسه نیز بیشتر متعادل می شود.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟

7. به نوجوان کمک کنید که مهارت های مطالعه و سازماندهی را یاد بگیرد.

بسیاری از دانش آموزان که مدرسه را دوست ندارند با تکالیف مدرسه، پروژه ها، امتحانات و …. احساس خستگی می کنند.

اکثر این دانش آموزان بلد نیستند چگونه اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان، و مطالعه موثر را انجام دهند.

اگر نوجوان شما اینگونه است، او را تشویق کنید اما اجبار نکنید تا این مهارت ها را یاد بگیرد. زمانی که نوجوان مهارت های لازم برای سازماندهی مطالعه را یاد بگیرد، از مدرسه رفتن بیشتر لذت می برد.

8. از پیشرفت و تلاش کودک قدردانی کنید.

نوجوانان همیشه تصور می کنند کامل نیستند و نمی توانند از پس انتظارات بربیایند. به جای تمرکز کردن روی نمرات نوجوان خود، روی تلاش های تمرکز کنید.

هر زمان که رفتار مثبتی را نشان می دهد او را تشویق کنید. این عمل ساده برای او معنای زیادی دارد. این مسئله همچنین به او یادآور می شود که مسیر رسیدن به پاداش مهم است نه مقصد.

با پاداش دادن به پیشرفت او، با احتمال بیشتری انگیزه درونی را رشد می دهد.

9. با معلم نوجوان خود صحبت کنید.

با معلم او ارتباط برقرار کنید. اگر آنها هر روز با شما در تماس باشند بینش بهتری پیدا می کنند نسبت به اینکه چرا او از مدرسه متنفر است. حداقل روزی یک یا دو پیام را با معلم دانش آموز داشته باشید.

10. با والدین دوستان نوجوان خود ارتباط بگیرید.

علاوه بر معلم، بهتر است با والدین دوستان و یا همکلاسی های نوجوان نیز ارتباط داشته باشید. ممکن است این والدین دلیل نفرت نوجوان را بدانند. بر اساس این بازخورد، نگرانی نوجوان را بهتر درک خواهید کرد.

11. مطمئن شوید که خانه از لحاظ هیجانی امن است.

نوجوانان اغلب اعتراض می کنند که در خانه احساس ایمنی ندارند. به نظر شما چرا این را می گویند؟

زیرا آنها احساس می کنند زمانی که در خانه هستند غر می شنوند، مورد انتقاد قرار می گیرند، سرزنش می شوند، یا مدام باید نصیحت بشنوند.

آنها احساس می کنند که ممکن است هر لحظه مورد حمله قرار بگیرند.

بنابراین طبیعی است که هر زمان که بتوانند به اتاق خود پناه می برند.

اگر محیط خانه به اندازه کافی ایمن نباشد، نوجوانانی که از مدرسه متنفر است آنچه در ذهنش است با دیگران به اشتراک نمی گذارد.

نهایت سعی خود را کنید تا محیطی را بسازید که مملو از قدردانی و آرامش، احترام و مهربانی باشد. تاکید کنید که استانداردهایی وجود دارند که باید شفاف سازی شوند، اما هر عضو خانواده همواره پذیرش غیر مشروط دریافت خواهد کرد.

با بیزاری نوجوانان از مدرسه رفتن چه کنیم؟ هیت اسکول

12. بررسی کنید که مشکل جدی تری نباشد.

اگر نوجوان می گوید که از مدرسه متنفر است، می تواند نشانه ای باشد از مشکلی جدی تر، مثل افسردگی، اختلال پانیک یا اختلالات اضطرابی. برخی از علائم حیاتی عبارتند از:

• احساس خستگی در اغلب اوقات
• تمرکز ضعیف
• احساس بی ارزشی
• احساس تنفر از خود
• تغییر در اشتها
• حساسیت و آسیب پذیری
• غمگینی مداوم
• آسیب به خود
• افکار خودکشی
• فقدان علاقه به سرگرمی ها
• تغییر در عادات خواب
• گریه مداوم
• دوری از دوستان و خانواده
• فقدان انگیزه
• بیزاری نوجوانان از مدرسه

اگر نوجوان شما چندین نشانه از بالا را بروز می دهد، به دنبال درمان و کمک مناسب باشید.

13. مطمئن شوید که برنامه نوجوان بیش از حد پر نباشد.

گاهی اوقات نوجوانی که از مدرسه متنفر است بیشتر احساس فرسودگی و خستگی دارد.

آنها احساس می کنند که در نتیجه مطالبات زیاد مدرسه و برنامه های سنگین روزانه تحت فشار هستند.

ممکن است از لحاظ جسمی خسته باشند و کمبود خواب داشته باشند. این مسئله روی خلق آنها تاثیر می گذارد، چیزی که باعث می شود موقعیت را منفی تر ببینند.

نوجوانان نیازمند زمان هستند تا تفکر، اکتشاف و خیال پردازی انجام دهند. اطمینان حاصل کنید که زندگی نوجوان بیش از حد برنامه ریزی شد و سنگین نباشد. در طول زمان، خواهید دید که نگرش او نسبت به مدسه بهبود خواهد یافت.

14. صبور باشید و نوجوان را تشویق کنید.

مهم نیست که چند ساله هستیم، همواره در مسیر یادگیری، رشد و بلوغ قرار داریم. زمان می برد تا تفکر نوجوان را عوض کنید بنابراین صبور باشید. با او مهربان باشید، از او حمایت کنید، همدلی داشته باشید، به او گوش کنید و هر قدم مسیر را به او گوشزد کنید.

و در پایان، مهم نیست وضعیت نوجوان شما چقدر وخیم است، همیشه امیدی وجود دارند. تغییر در طول یک شب رخ نمی دهد و نیازمند تلاش است. اما در هر صورت امری محتمل است. راهکارهای این مقاله را به کار بگیرید و با عشق و راهنمایی، نوجوان شما هم می تواند تغییر را تجربه کند.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

مقالات مرتبط

[shortcode_blog title=’مشاوره تحصیلی’ cols=’2′ cats=’%d9%85%d8%b4%d8%a7%d9%88%d8%b1%d9%87-%d8%aa%d8%ad%d8%b5%db%8c%d9%84%db%8c’ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

ویژگی های مربوط به ناتوانایی های یادگیری که ممکن است در یک وضعیت ساده و قابل تشخیص مخفی شده باشند

در اغلب مواقع، معلمان اولین کسانی هستند که متوجه اختلال یادگیری کودکان می شوند.

در برخی مواقع به راحتی می توان علائم را متوجه شد – برای مثال، کودکی که در خواندن پیشرفت ندارد.

یا یک کودکی که با وجود تلاش هایی که انجام می دهد، نمی تواند بر اساس جدول زمانی پیشرفت کند.

ولی علائم موجود همواره مشخص نمی باشند و اکثر کودکان به دلیل مشکل داشتن با مواردی که برای سایر کودکان آسان می باشد، خجالت می کشند و به همین دلیل سعی می کنند که مشکلاتشان را مخفی نگه دارند.

در اینجا یک سری از نشانه های مربوط به اختلال های یادگیری غیر مشهود در کودکان بیان می شوند که در کلاس درس وجود دارند.

استفاده نکردن کامل از توانایی ها

در صورتی که شما متوجه شوید که یک کودک می تواند در درس هایش موفق شود، ولی موفق نمی شود

– چه در یک درس خاص و چه در کل عملکرد مدرسه ای خودش – این وضعیت می تواند نشان دهنده یک اختلال یادگیری باشد.

این مورد در اغلب مواقع به عنوان یک تفاوت مابین توانایی و استعداد تعریف می شود.

در واقع یک شکافی است که بین مواردی که به نظر می رسد کودک می تواند قادر به انجام دادن آن باشد و مواردی که در واقعیت قادر به انجام دادن آن می باشد، وجود دارد.

چند مثال در رابطه با نحوه بروز این شکاف در کلاس درس عبارتند از:

• یک دانش آموزی که مقاله های قابل توجهی می نویسد، ولی یک سری مشکلات جدی در انجام دادن تکالیف مبنایی و ساده ریاضیاتی دارد، یا بالعکس.
• یک کودکی که عملکرد فوق العاده ای در پاسخ دادن به سوالات مطرح شده در کلاس درس دارد، ولی نمی تواند در امتحان کتبی نمره مناسبی به دست بیاورد.
• یک دانش آموزش که هوش وی به صورت شخصی مشخص می باشد، ولی این هوش در کارت گزارش وی مشاهده نمی شود.

نداشتن سخت کوشی کافی

کودکانی که عملکردشان در مدرسه مطابق با انتظار نمی باشد، ممکن است که تنبل به نظر برسند یا اینگونه به نظر برسد که از خودشان کار نمی کشند، در حالی که ممکن است در واقعیت آنها دارای یک اختلال یادگیری باشند.

در رابطه با افراد بالغی که در آنها اختلال یادگیری وجود دارد، قبل از تشخیص این اختلال در آنها، به آنها گفته می شد که به اندازه کافی تلاش نمی کنند.

کودکانی که به نظر می رسد تلاش نمی کنند، ممکن است در واقعیت سخت تلاش بکنند، ولی شکست بخورند یا اینکه بخواهند یک نقص خجالت آور را از سایر افراد مخفی نگه دارند.

عدم توانایی برای دنبال کردن

در صورتی که یک دانش آموز همواره نیاز داشته باشد که کار بعدیش به وی یاد آوری شود، شاید این تفکر در مورد وی وجود داشته باشد که به اندازه کافی توجه نمی کند.

این مورد می تواند نشان دهنده یک مشکلی باشد که “حافظه کاری[۱]”  نام دارد – عبارت از نگه داری، پردازش و ایجاد اطلاعات جدید می باشد.

این مورد در بین کودکان دارای اختلال های یادگیری رایج می باشد.

سایر علائمی که باید تحت نظر قرار بگیرند، عبارتند از:

• مشکل داشتن در دنبال کردن راهنماها – به خصوص در صورتی که کودک برای اولین بار اطلاعات را بشنود یا برای یاد آوری یک مورد، چند مرحله وجود داشته باشد
• خیال بافی کردن
• مشکل داشتن در کپی کردن موارد روی تخته بر روی کاغذ
• مشکل داشتن در یادآوری تکالیف درسی و انجام دادن صحیح آنها

یک دیگر از اختلال یادگیری در کلاس درس، مخفی کردن است

کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع تلاش می کنند تا چالش ها و مشکلاتشان را از معلمان و همتایان مخفی نگه دارند.

حتی در صورتی که آنها بخواهند با تلاش اضافی از کار مدرسه ای اجتناب کنند، این مورد می تواند آسیب قابل توجهی بر روی عزت نفس آنها وارد کند.

در صورتی که یک دانش آموز در طول کلاس بیش از حد خجالتی باشد .

عدم تمایل به پروژه های گروهی، نشستن در ردیف عقب، یا انجام دادن هر چیزی بر مبنای قدرت خود و به منظور اجتناب از صدا شدن در وسط کلاس – ممکن است تلاش کند که مشکل یادگیری خودش را مخفی نگه دارد.

[۱] Working memory

خود سری کردن

نکته مهم دیگری که باید یادآوری شود عبارت از این مورد می باشد که مخفی کردن همواره به شکلی که وجود دارد، به نظر نمی رسد.

در واقع، این مورد برای برخی از کودکان به صورت معکوس به نظر می رسد.

در جاهایی که دانش آموزان عقب می کشند، امیدوارند که مورد توجه قرار نگیرند، سایر کودکان خودسری می کنند .

از طریق تبدیل شدن به دلقک کلاس، منجر به بی توجهی به کمبودهایشان می شوند، حالت دفاعی به خودشان می گیرند یا وانمود می کنند که بیش از حد خونسرد هستند و هیچ نوع دلواپسی بابت کارهایی که در مدرسه انجام می دهند، ندارند.

انجام ندادن تکالیف خانگی

کودکان دارای اختلالهای یادگیری، در اغلب مواقع در رابطه با انجام دادن به موقع تکالیف مشخص شده مشکل دارند – یا در همه مواقع مشکل دارند.

مشکلات مربوط به تکالیف خانگی به دلایل مختلفی می تواند صورت بگیرد که عبارتند از:

• شاید یک کودک از انجام دادن کاری که ممکن است نادرست یا ناتمام باشد، خجالت بکشد.
• کلا فراموش کنند. کودکانی که در رابطه با حافظه و سازمان دهی مشکل دارند، ممکن است که کلیه تکالیف درسی مشخص شده را فراموش کنند.
• گم یا فراموش کردن! حتی در صورتی که تکالیف درسی انجام شوند، این تکالیف باید از خانه به مدرسه آورده شوند.

هر کودکی حداقل یک بار تکالیف خودش را انجام نداده است، ولی در صورتی که یک دانش آموز به صورت روتین نتواند تکالیف خودش را انجام دهد، در این شرایط باید وضعیت وی به دقت مورد بررسی قرار بگیرد.

مشکلات زمان بندی

کودکان دارای ناتوانایی های یادگیری در اغلب مواقع با مدیریت زمان، مراحل انتقالی و سازمان دهی مشکل دارند.

این مشکلات زمان بندی می توانند منجر به ایجاد مشکلاتی در خانه و مدرسه شوند. علائم هشدار دهنده که باید نسبت به آنها هوشیار بود، عبارتند از:

• کودکی که همواره به نظر می رسد برای انجام دادن وظایفش، به زمان خیلی طولانی نیاز دارد – از کارهای مربوط به تکالیف درسی تا پوشیدن کفش هایش بعد از باشگاه.
• کودکی که والدینش گزارش کرده اند که ساعت های طول می کشد تا در طول شب بتواند تکالیفش را انجام دهد.
• یک کودکی که برای مدرسه رفتن، بیش از حد دیر می کند (من نتوانستم به اتوبوس برسم – برای بار هزارم!) یا شخصی که به نظر می رسد همواره از یک کلاس خاص یا برخی کلاس ها فرار می کند.

• اختلالات رفتاری کودکان
• داستان کوتاه در مورد راستگویی و صداقت برای کودکان
• ۶ جبران داد زدن سر کودک + ۷ پیامد داد زدن
• خصوصیات کودک ۹ ساله
• ۷ روش برای توقف کتک کاری در کودکان

استرس امتحان

یکی دیگر از اختلال یادگیری در کلاس درس ، استرس امتحان است.

اکثر کودکان در حال حاضر و بعد از این هم دارای استرس امتحان خواهند بود، ولی در صورتی که مشکل یک کودک فراتر از حد مورد انتظار باشد، این مشکل می تواند نشان دهنده یک اختلال یادگیری باشد.

برخی از علائم هشدار دهنده عبارتند از:

• یک کودکی که برای پایان دادن به امتحان در زمان مشخص شده، همواره با چالش مواجه است – یا همواره نمی تواند در محدوده زمانی تعیین شده امتحانش را به پایان برساند – و به هشدارهای مراقبان توجهی نمی کند.
• شخصی که در حین کار کردن بر روی تکالیف زمان بندی شده، همواره به عنوان نفر آخر کارش را تمام می کند.
• داشتن یک دست خط کاملا ناخوانا
• اضطراب قابل توجه قبل از آزمون
• دانش آموزشی که با وجود داشتن مطالعه مناسب، در اکثر امتحان ها مردود می شود.

عاطفی

مدرسه می تواند یک میدان مین عاطفی برای دانش آموزان دارای اختلال یادگیری باشد.

چالش های مربوط به همراه بودن با همتایان تا صرف نظر کردن از کارهای مدرسه عبارت از فرصت هایی می باشند که در آنها، داشتن یک احساس بد نسبت به خود می تواند برای این دانش آموزان ناامید کننده باشد.

کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع با احساس خجالت، شرمساری و عزت نفس پایین چالش دارند.

در صورتی که به نظر برسد یک کودک همواره نسبت به خودش عصبی می باشد، یا افسرده می باشد.

یا اینکه در محیط مدرسه نا امید می باشد، ممکن است که یک اختلال یادگیری تشخیص داده نشده به بروز این مشکل موجود در وی منجر شود.

کودکان دارای اختلال یادگیری می توانند به یک اضطراب جدی مربوط به مدرسه دچار شوند.

به خصوص قبل از اینکه این اختلال ها تشخیص داده شوند  و این افراد ندادند که به چه نحوی در کنار همتایان خودشان بمانند.

علاوه بر این، کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع نسبت به خود نظم دهی مشکل دارند؛

به این معنا که این کودکان فاقد ابزارهای لازم برای مدیریت و پردازش عواطفشان هستند و به راحتی ناامید می شوند – این مورد می تواند به بروز اضطراب منجر شود.

برای مثال، کودکی که در زمانیکه از وی خواسته می شود تا بر روی صندلیش بشیند، بیش از حد عصبی می شود، یا زمانی که از وی خواسته می شود یک تکلیف درسی مشکلی را انجام بدهد، شروع به گریه کردن می کند.

کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع با احساس خجالت، شرمساری و عزت نفس پایین چالش دارند.

در صورتی که به نظر برسد یک کودک همواره نسبت به خودش عصبی می باشد، یا افسرده می باشد، و یا اینکه در محیط مدرسه نا امید می باشد.

ممکن است که یک اختلال یادگیری تشخیص داده نشده به بروز این مشکل موجود در وی منجر شود.

کودکان دارای اختلال یادگیری می توانند به یک اضطراب جدی مربوط به مدرسه دچار شوند.

به خصوص قبل از اینکه این اختلال ها تشخیص داده شوند  و این افراد ندادند که به چه نحوی در کنار همتایان خودشان بمانند.

علاوه بر این، کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع نسبت به خود نظم دهی مشکل دارند؛

به این معنا که این کودکان فاقد ابزارهای لازم برای مدیریت و پردازش عواطفشان هستند و به راحتی ناامید می شوند – این مورد می تواند به بروز اضطراب منجر شود.

برای مثال، کودکی که در زمانیکه از وی خواسته می شود تا بر روی صندلیش بشیند، بیش از حد عصبی می شود، یا زمانی که از وی خواسته می شود یک تکلیف درسی مشکلی را انجام بدهد، شروع به گریه کردن می کند.

کودکان دارای اختلال های یادگیری در اغلب مواقع با احساس خجالت، شرمساری و عزت نفس پایین چالش دارند.

در صورتی که به نظر برسد یک کودک همواره نسبت به خودش عصبی می باشد، یا افسرده می باشد، و یا اینکه در محیط مدرسه نا امید می باشد.

ممکن است که یک اختلال یادگیری تشخیص داده نشده به بروز این مشکل موجود در وی منجر شود.

کودکان دارای اختلال یادگیری می توانند به یک اضطراب جدی مربوط به مدرسه دچار شوند.

به خصوص قبل از اینکه این اختلال ها تشخیص داده شوند  و این افراد ندادند که به چه نحوی در کنار همتایان خودشان بمانند.

علاوه بر این، کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع نسبت به خود نظم دهی مشکل دارند؛

به این معنا که این کودکان فاقد ابزارهای لازم برای مدیریت و پردازش عواطفشان هستند و به راحتی ناامید می شوند – این مورد می تواند به بروز اضطراب منجر شود.

برای مثال، کودکی که در زمانیکه از وی خواسته می شود تا بر روی صندلیش بشیند.

بیش از حد عصبی می شود، یا زمانی که از وی خواسته می شود یک تکلیف درسی مشکلی را انجام بدهد، شروع به گریه کردن می کند.

اجتناب

کودکان دارای اختلال یادگیری در اغلب مواقع برای اجتناب از موقعیت مدرسه ای که منجر به ایجاد اضطراب یا استرس در آنها می شوند، دست به هر کاری می زنند.

برخی از نشانه های اجتناب که باید مور توجه قرار بگیرند، عبارتند از:

• غیبت بیش از حد
• در خانه ماندن به عنوان “بیمار” در روزهایی که امتحان دارد یا تکالیف درسی مهمی باید انجام بدهد
• امتناع از شرکت کردن در فعالیت های چالش زا
• رفتن بیش از حد به حمام یا درخواست برای مراجعه به پزشک در زمانی که تکالیف درسی یا آزمون های استرس زایی دارد
• وسط کلاس بیرون آمدن یا کلا نرفتن به کلاس

کمک به کودکان دارای ناتوانایی های یادگیری شامل ارائه توجه و حمایت مورد نیاز به آنها می باشد تا در نتیجه آن بتوانند وظایف خودشان را بهتر انجام دهند .

در سال های آینده یک احساس بهتری نسبت به درس و منافع آن برای خودشان – هم در مدرسه و هم در بیرون از آن – پیدا کنند.

نویسنده : کودک و نوجوان

احساس ناکامی در مدرسه در فرد ایجاد می شود که؛ موانعی همچون؛ نقص جسمانی، اجتماعی، روانی و… در فرد وجود داشته باشد که از رسیدن او به هدف های مورد علاقه اش جلوگیری کند.

ناکامی در اشکال و صورت های متغاوتی می تواند بروز یابد. به عنوان مثال؛ ناکامی ملایم؛ تنها به تلاش های زیادی فرد برای دست یابی به هدفش بروز می کند. که تا این حد می تواند بسیار ارزشمند باشد. در صورتی که ناکامی شدید، منجر به تغییر انگیزه ها می شود.

دستیابی به اهداف تحصیلی برای دستیابی به اهداف حرفه ای در آینده بسیار مهم است. با این وجود، غلبه بر آنچه در محیط های آکادمیک به عنوان «شکست» تلقی می شود، می تواند کاری دلهره آور به نظر برسد. با این حال، اگر از اشتباهات گذشته درس بگیرید و یک برنامه عملی برای آینده تهیه کنید، می توانید تقریباً از هر شکست تحصیلی چیزی یاد بگیرید و از شکست های آینده خودداری کنید.

ادامه مطلب

برای معلمان: 

معلم چگونه می تواند به کودک خجالتی کمک کند؟

داشتن طیف وسیعی از انواع شخصیت و خلق و خو در کلاس خیلی خوب است، اما طبیعتا معلمان و والدین اگر کودکی همیشه ساکت باشد نگران می شوند. در این جا راه هایی برای کمک به کودک خجالتی ارائه شده تا بتواند در کلاس بدرخشد. خیلی از این نکات در موارد دیگر نیز کاربرد خواهد داشت.

برای مطالعه بیشتر:

کودک خجالتی

علل کمرویی و خجالت کودک ۱

• دریابید دانش آموزان خجالتی شما به چه چیز علاقه مندند. می توانید از آنها بپرسید، از پرسشنامه ی رغبت سنج استفاده کنید، توجه کنید که چه می پوشند (لباس ورزشی؟ تیشرت با تصویر دایناسور در جلو؟)، از آنها بخواهید کتابی راجع به خودشان بنویسند، از خانه تصاویری به همراه بیاورند. یا امثال اینها… . از اطلاعاتی که کسب کردید برای شروع مکالمه یا فعالیت های آموزشی استفاده کنید.

ادامه مطلب

 

” وادار کردن آنها برای نوشتن تکالیف مانند یک مبارزه دشوار است و در ریاضی و علوم هیچ وقت نتوانستم کاری از پیش ببرم”

این جملات را به کرات از والدین می شنویم. گاهی اوقات تکالیف برای والدین دلهره اور هستند همانطور که برای بچه ها هستند. والدین نگران می شوند وقتی‌که بچه ها تکالیف خودرا برای دقیقه اخر می‌گذارند یا از انجام همه انها سر باز میزنند، که می‌تواند منجر به درگیری در خانه شود. از طرف دیگر ادامه مطلب