تک فرزندی نوجوانان
تک فرزندی نوجوانان
بسیاری از خانواده ها تمایل دارند که به دلایل مختلف تنها یک فرزند داشته باشند. بسیاری از آن ها به خیال آنکه تک فرزندان می توانند به راحتی زندگی نمایند و بر بسیاری از مشکلات اقتصادی خود با استفاده از تک فرزندی فائق آیند، اقدام به آوردن تنها یک فرزند می کنند. تک فرزندان تا زمانی که در ابتدای راه زندگی قرار دارند می توانند مشکلات کمتری برای خانواده ها به بار بیاورند اما هنگامی که به دوران حساس نوجوانی برسند می توانند بسیار آسیب پذیر باشند. والدینی که تنها یک فرزند دارند نمی توانند استقلال فرزند خود در دوران نوجوانی را به خوبی درک کرده و بفهمند و هنوز از او انتظار دارند که مانند دوران کودکی همواره در کنار آن ها باشد، چرا که خود نیز تمام زندگی خود را در این تک فرزند می بینند و به شدت به او وابسته می شوند. در واقع این والدین نمی توانند قبول کنند که فرزندی که همواره در طول زندگی خویش با آن ها ارتباط صمیمانه داشته است قصد کسب استقلال را دارد و دیگر تمایل به جدا شدن از محیط خانواده و قرار گرفتن در جمع دوستان را دارد. والدین تک فرزند معمولا روش ها و اصول تربیتی فرزند خود را در دوران نوجوانی برای او تغییر نداده و با این کار باعث ایجاد فشار مضاعف بر او خواهند شد که این مسئله می تواند تاثیرات نامطلوبی بر او بر جای بگذارد.
نوجوان تک فرزند می خواهد که والدین با او مانند یک کودک رفتار نکرده و استقلال و بلوغ او را به رسمیت بشناسند و از طرفی دیگر خانواده ها می خواهند که مانند همان دوران کودکی رابطه ای گرم و صمیمی میان خود و نوجوان تک فرزندشان برقرار باشد و این باعث بروز مشکلاتی پیچیده خواهد شد. از آن جایی که والدین دوست دارند که مانند قبل ارتباط زیادی با تک فرزند نوجوان خود داشته باشند و نوجوان نیز به صورت طبیعی در این سن دوست دارد که بیشتر با دوستان خود همراه باشد تا والدینش، پس مشکلاتی پیش آمده و ممکن است هر دو طرف در این شرایط احساس نارضایتی کنند که البته این نارضایتی ها در خانواده بیشتر خواهد بود چرا که انتظار همان دوران قبلی و کودکی را از فرزند خود دارند. در ابتدای دوران نوجوانی نوجوان تمایل دارد که دیگر با او مانند یک کودک رفتار نشود و می خواهد به نوعی مانند باقی هم سن و سالان خود استقلال و کسب هویت را تجربه نماید و این شدت علاقه او در مقابل والدینی که دوست دارند کماکان مانند دوران کودکی رابطه ای صمیمی میان آن ها برقرار باشد، باعث به وجود امدن دعواها و مشاجره های بعضا خیلی جدی در میان خانواده ها و والدین و تک فرزند نوجوان شان می شود. اگر این تغییرات با بلوغ جنسی نیز همراه شود می تواند مشکلات بسیار بیشتری برای خانواده ها به همراه داشته باشد چرا که همین بلوغ جنسی می تواند سبب بروز بسیاری از پرخاشگری ها و ناسازگاری ها در نوجوان باشد که به این ترتیب امکان بروز رابطه ای بسیار نامطلوب میان خانواده و نوجوان تک فرزند را به شدت افزایش می دهد.
تک فرزندی نوجوان به شدت تمایل دارد که از دوران کودکی خود خارج شده و با کسب آزادی بیشتر به استقلالی که در فکرش است دست یابد و والدین مخالف با او ممکن است حسی را در او به وجود آورند که والدینش او را دوست ندارند و او پس از تصور این فکر، به خارج از محیط خانواده برای ارضای نیازهای عاطفی خود روی آورد و به این لحاظ نوجوانان تک فرزند بسیار بیشتر از دیگر نوجوانان در معرض خطر برقراری روابط جنسی خطرناک، گرایش به مواد مخدر، گرایش به مصرف الکل و مواردی از این قبیل هستند. والدین گاهی از تشخیص تغییرات خلقی، رفتاری و جسمی که در فرزند خود در دوران نوجوانی اتفاق می افتد ناتوان هستند و از این رو ممکن است حسی را در نوجوان خود به وجود بیاروند که او فکر کند که از طرف خانواده و پدر و مادرش درک نمی شود و این حس بد در دوران حساس نوجوانی و بلوغ می تواند به شدت مخرب و آسیب زننده باشد لذا والدین باید تلاش کنند طوری رفتار نمایند که نوجوان تک فرزندشان با وجود تمام مشکلات و تغییرات صورت گرفته در خودش، حس درک شدن را دریافت نموده و در این دوران حساس حس کند که خانواده اش به شدت حامی او هستند و او را بی نهایت دوست دارند. والدین همچنین باید تلاش کنند تا دانش خود را در مورد دوران بلوغ فرزندان و تغییراتی در که در این دوران به وجود می آید بالا ببرند.
منبع:مشاوره-خانواده.com
