نویسنده: wpadmin

در اغلب مواقع تعویض پوشک عامل ایجاد ترس، وحشت و مزاح برای والدین و مراقبان جدید می باشد.

پوشک های کودان نوپا باید هر چند ساعت یک بار تعویض شود تا از جوش زدن و ایجاد ناراحتی برای کودک پیشگیری شود.

یک محل تعویض پوشک در نظر بگیرید تا به راحتی و به موقع بتوانید پوشک های یک بار مصرف و پوشک های پارچه ای را تعویض کنید.

 

روش یک – باز کردن پوشک و تمیز کردن کودک

1. دست های خودتان را بشویید.

• در صورتیکه شما در یک مرکز نگهداری کودک کار کنید، بعد از شستن دست هایتان باید دستکش یک بار مصرف را به دستتان بکشید.

2. یک پوشک تمیز راآماده کنید.

بچه را در یک سطح قابل تغییر قرار دهید و یک پوشک جدیدی بردارید. در صورت استفاده از پوشک یکبار مصرف، باید آن را باز کنید.

 

در صورت استفاده از یک پوشک پارچه ای، بر اساس نوع پوشکی که در دست دارید، آن را تا بزنید یا بدون تازدن مورد استفاده قرار دهید. باید پوشک را به نحوی قرار دهید که بتوانید پوشک کثیف را به راحتی بردارید.

 

• اکثر افراد قبل از برداشتن پوشک کهنه، یک پوشک تمیز را در زیر آن قرار می دهند تا از کثیف شدن خانه شان و خودشان پیشگیری کنند. این نکته را در نظر داشته باشید که پوشک تمیز می تواند کثیف شود؛ در صورت پیش آمدن این اتفاق می توانید از پوشک دوم استفاده کنید.

3. باز کردن و خارج کردن پوشک کثیف.

نوارها، گیره ها یا سایر مواد استفاده شده برای بستن پوشک را جدا کنید تا بتوانید پوشک را باز کنید. بخش جلویی پوشک کثیف را پایین بکشید و پاهای بچه تان را یک مقدار بالا بگیرید.

 

در صورتیکه پوشک خیس باشد، به آرامی قسمت پشت پوشک کثیف را از زیر بچه تان بکشید.

در صورتیکه کثیفی بر روی پوشک وجود داشته باشد، از نیمه جلویی پوشک کثیف به عنوان خاک انداز استفاده کنید. تا زمانیکه بتوانید پوشک کثیف را تا بزنید، این پوشک را دور از خودتان نگه دارید.

 

• پاهای بچه تان را در یکی از دست های خودتان نگه دارید، تا قسمت تحتانی آنها در هوا باشد و با سطح پوشک برخورد نکند.

 

• باید پوشک کثیف را دور از دسترس بچه تان نگه دارید.

 

• در صورتیکه می خواهید پوشک پسرتان را عوض کنید که در حین تعویض پوشک ادرار می کند، باید یک پارچه یا خشک کن کودک را روی آلت تناسلی فرزندتان بیاندازید.

4. قسمت تحتانی بچه تان را با خشک کن یا یک پارچه مرطوب تمیز کنید.

خشک کن بچه یا پارچه مرطوب را بردارید و اندام های تناسلیش را از جلو به عقب (به سمت قسمت تحتانی) تمیز کنید.

 

تمیز کردن یک مورد مهمی برای پیشگیری از عفونت های باکتریایی می باشد. در صورتیکه یک کثیفی بر روی پوشک وجود داشته باشد، شاید نیاز باشد بچه تان را چند بار تمیز کنید تا مطمئن شوید که تمیز شده است.

به صورت آرام ران بچه تان را بالا بیاورید و قسمت تحتانی بچه تان را تمیز کنید.

 

• باید مطمئن شوید که هیچ کثیفی در اطراف اندام تناسلی کودک شما یا در قسمت ران بچه تان وجود ندارد.

5. به منظور خشک شدن پوست بچه تان، چند لحظه پوستش را در معرض هوا قرار دهید

شما از طریق خشک و تمیز نگه داشتن قسمت تحتانی بچه تان می توانید از ایجاد جوش پیشگیری کنید.

 

قبل از پوشک زدن بچه تان، چند ثانیه قسمت تحتانیش را در معرض هوای آزاد قرار دهید تا خشک شود. در صورتیکه بچه تان جوش داشته باشد، قبل از زدن پوشک جدید باید کرم پوشک یا ژل روغنی را به پوشک بزنید.

 

• در صورتیکه شما از پوشک های پارچه ای استفاده کنید، باید یک دریچه قابل استفاده را در مرکز پوشک ایجاد کنید. این دریچه مانع از مالیدن شدن کرم پوشکی به پوشک پارچه ای می شود (در صورتیکه کرم پوشک به پوشک پارچه ای مالیده شود، منجر به آسیب دیدن پوشک پارچه ای می شود.

 

بخش دو – استفاده کردن از پوشک یک بار مصرف جدید

1. پوشک تمیز را در زیر بچه تان قرار دهید.

یک پوشک تمیز باز شده را بردارید و نیم قسمت پشتی آن را در زیر بچه تان قرار دهید.

پوشک باید در نزدیکی کمر بچه تان قرار بگیرد. در صورتیکه پوشک پسرتان را تعویض می کنید، باید قسمت سر آلت تناسلیش را به سمت پایین نگه دارید تا ادرارهایش به پوشک جدید بریزد. نیم قسمت جلویی پوشک تمیز را تا شکمش بالا بکشید.

 

• بچه تان نباید هر دو پایش را در کنار هم قرار دهد و پوشک مورد استفاده نباید منجر به ناراحتی بچه تان شود. پاهای بچه تان را باز کنید تا پوشک برای بچه تان راحت باشد.

 

• در صورتیکه شما پوشک یک بچه تازه متولد شده را تعویض می کنید، از یک پوشک مخصوص بچه های تازه متولد شده استفاده کنید که شرایط مناسبی را برای قطع شدن بند ناف ایجاد می کند. همچنین می توانید قسمت جلویی پوشک را تا بزنید تا بند ناف بچه تان در زیر پوشک قرار نگیرد و خشک و تمیز بماند.

2. سفت کردن پوشک.

با یکی از دست های خودتان قسمت جلویی پوشک را بر روی زمین نگه دارید.

 

با استفاده از دست دیگرتان نوارها را در جهت های مختلف بکشید و آنها را به سمت جلو تا بزنید. بعد از آن باید پوشک را سفت کنید. هیچ وقت نباید پوشک را بیش از حد سفت کنید.

• سفت بودن پوشک را بررسی کنید. در صورتیکه پوشک مورد استفاده شما بیش از حد سفت باشد، پوست بچه تان تحت فشار قرار خواهد گرفت یا سرخ خواهد شد. همچنین نوارهای مورد استفاده نباید به پوست بچه تان بچسبند.

3. لباس پوشاندن بچه و دور انداختن پوشک یک بار مصرف.

 

لباس یکپارچه بچه تان را پایین بکشید و قسمت بسته آن را سنجاق بزنید یا بچه تان را در یک لباس جدیدی قرار دهید.

در حین تا زدن پوشک یک بار مصرف کثیف، بچه تان را در جای مناسبی قرار دهید. پوشک کثیف را در داخل سطل آشغال یا محفظه مسدود کننده بو بیاندازید.

• به منظور تا زدن پوشک کثیف، قسمت جلویی پوشک کثیف را تا نصف و به سمت عقب پوشک تا بزنید و آن را به شکل توپ در بیاورید. هر دو نوار را در قسمت وسط پوشک سفت کنید تا محتویات آن بیرون نریزد.

 

4. دست های خودتان را بشویید.

 

در صورتیکه دستکش دستتان باشد، آن را از دستتان بیرون بکشید و دور بیاندازید. بعد از آن دستتان را با آب گرم و صابون ضدباکتری بشویید.

ضدعفونی کردن دست ها باید حداقل 20 ثانیه به طول بکشد. دست هایتان را به صورت کامل بشویید و بعد از آن خشک کنید.

 

روش سه – استفاده کردن از پوشک های پارچه ای

1. یک پوشک تمیز را در زیر بچه تان قرار دهید.

پوشک پارچه ای آماده شده را بردارید و نیمه پشتی آن را زیر بچه تان بکشید، به نحوی که تا نزدیکی کمر بچه تان قرار بگیرد.

 

در صورتیکه شما می خواهید پوشک پسرتان را تعویض کنید، از طریق قرار دادن سر آلت تناسلیش به سمت پایین می توانید از نشت ادرار پیشگیری کنید. نیمه جلویی پوشک را در دستتان بگیرید و آن را به سمت شکم بچه تان بکشید.

 

• پاهای بچه تان را پهن کنید تا در حین سفت کردن، پوشک جمع نشود.

 

• در صورتیکه پوشک یک بچه تازه متولد شده را تعویض می کنید، باید از کوچکترین پوشک های پارچه ای استفاده کنید. باید این پوشک ها را به نحوی تا بزنید که پوشک با بند ناف بچه تان هیچ نوع تماسی نداشته باشد.

 

2. محکم کردن پوشک.

با یکی از دست های خودتان قسمت جلویی پوشک را بر روی زمین نگه دارید. با استفاده از دست دیگرتان یک چفت T شکل یا چفت دو دندانه ای را در قسمت جلویی پوشک درست کنید.

 

برخی از پوشک های پارچه ای دارای سنجاق هایی هستند که به راحتی چفت می شوند یا دارای چفت های پارچه ای هستند که به راحتی می توانید آنها را بکشید و سفت کنید. قبل از دست زدن به کهنه پارچه ای کثیف، لباس بچه تان را بپوشانید.

3. جمع کردن پوشک پارچه ای کثیف.

 

در صورتیکه شما یک پوشک کثیفی داشته باشید، باید آن را داخل حمام بیاندازید و تا جایی که می توانید بیشتری کثیفی ها را داخل توالت بریزید. برای تمیز کردن کثیفی های بزرگتر می توانید از اسپری پوشک استفاده کنید.

پوشک کثیف و هر لباس کثیفی را در داخل سطل پوشک یا کیسه مربوط به لباس های خیس بیاندازید. پوشک های پارچه ای را بر اساس راهنماهای تولید کننده بشویید.

 

• در صورتیکه می خواهید پوشک بچه ای را عوض کنید که فقط از شیر مادرش تغذیه می کند، هیچ لزومی برای تمیز کردن کثیفی های پوشک وجود نخواهد داشت. این کثیفی ها در هر ماشین لباسشویی از بین می رود.

 

4. دست های خودتان را تمیز کنید.

 

در صورت امکان پذیر بودن، دستکش هایتان را بیرون بیاورید و آنها را دور بیاندازید. دست هایتان را با استفاده از آب گرم و صابون ضد باکتری تمیز کنید و حداقل به مدت 20 ثانیه دست هایتان را به هم بمالید. بعد از شستن کامل دست هایتان آنها را خشک کنید.

 

روش چهار – تهیه کردن وسایل مربوط به پوشک

 

 

1. یک مکان خاصی را برای تعویض پوشک بچه تان در نظر بگیرید.

 

1 تا 2 مکان از خانه تان که دسترسی به آنها راحتتر است را برای تعویض پوشک بچه تان در نظر بگیرید.

برای مثال می توانید یک میز تعویض پوشک را در محل شیر خوردن کودک، اتاق خواب خودتان یا نزدیکی حمامتان بگذارید.

در صورتیکه تمایلی به استفاده از میز قابل تغییر نداشته باشید، در یک سطح مسطح راحت (همانند تخت یا کف زمین) می توانید پوشک بچه تان را به آسانی تعویض کنید.

• بر اساس مکان هایی که اعضای خانواده تان بیشترین وقت خودشان را در آنجا سپری می کنند، یک مکان مناسبی را برای تعویض پوشک انتخاب کنید.

 

• همچنین می توانید یک کیف پوشک داشته باشید یا برخی از وسایل مربوط به پوشک زدن را در داخل یک کوله پشتی قرار دهید. کیف پوشک را در مکان مربوط به تعویض پوشک نگه دارید تا براحتی بتوانید آنها را ذخیره کنید و زمانیکه می خواهید از خانه تان بیرون بروید، کیف را بردارید.

2. منظم کردن محل تعویض.

 

شاید برای تعویض پوشک بچه تان علاوه بر پوشک و خشک کن ها، به یک سری وسایل دیگری هم نیاز داشته باشید.

 

با استفاده از تقسیم کننده ها، محفظه ها و سبدهای کوچک همه چیز را منظم نگه دارید تا در مواقع نیاز به راحتی بتوانید از آنها استفاده کنید. در این شرایط، هر چیزی که به آن نیاز دارید را در سریعترین زمان پیدا خواهید کرد.

 

• برای مثال، در صورتیکه نیاز باشد پوشک بچه تان را در نیمه شب عوض کنید، داشتن یک دراور یا سبد اضافی برای نگه داشتن پیژامه و پستانک مفید خواهد بود.

3. ذخیره کردن پوشک ها و خشک کن ها.

 

ممکن است بچه های تازه متولد شده در طول یک روز 8 تا 10 پوشک را کثیف کنند، بنابراین همواره باید پوشک های تمیزی در دسترستان وجود داشته باشند.

 

دسترسی به این پوشک ها باید راحت باشد و برای تعویض پوشک بچه تان مجبور نباشید که از او دور شوید. همچنین شما برای خشک کردن قسمت تحتانی بچه تان باید یک سری خشک کن هایی داشته باشید.

4. ذخیره کردن کرم پوشک یا ژل روغنی.

 

بچه ها به صورت مکرر جوش می زنند و شما باید از کرم پوشک یا ژل روغنی استفاده کنید. تیوب های این مواد را در محل تعویض پوشک نگه دارید تا در حین دیدن جوش از آنها استفاده کنید.

 

• همچنین می توانید این مواد را در کیف پوشک نگه دارید؛ در این شرایط، حتی در صورت بیرون بودن از خانه هم می توانید جوش بچه تان را درمان کنید.

5. یک محل خاصی را برای پوشک های کثیف در نظر بگیرید.

 

در مورد نحوه مرتب کردن یا نگهداری کردن پوشک های کثیف یک تصمیم مشخصی بگیرید.

 

برای مثال، در صورتیکه شما از پوشک های یک بار مصرف استفاده کنید، می توانید یک سطل آشغال یا یک محفظه مسدود کننده بو را مورد استفاده قرار دهید.

 

در صورت استفاده از پوشک های پارچه ای می توانید یک سطل مخصوص پوشک های کثیف شده داشته باشید و تا زمانیکه بخواهید این پوشک ها را بشویید، آنها را در داخل این سطل نگه دارید.

 

• در صورتیکه ضدعفونی کننده دست در کنارتان داشته باشید، می توانید قبل از شستن پوشک ها در حمام، دست های خودتان را تمیز کنید. مایع ضدعفونی کننده دست را حتما باید دور از دسترس بچه تان نگه دارید.

 

6. موارد سرگرم کننده را در نزدیکی تان نگه دارید.

 

همزمان با بزرگ شدن کودکان، نیاز خواهید داشت که آنها را در حین تعویض پوشک سرگرم کنید.

 

همچنین سرگرم کردن کودک با استفاده از عروسک، یک شئی یا یک کتاب، مانع از دست زدن آنها به پوشک های کثیف شده یا حرکت کردن آنها در حین تعویض پوشک خواهد شد. یک سری از وسایلی که باید در نزدیکی محل تعویض پوشک نگه دارید عبارتند از:

 

• کتاب های کوچک
• پستانک
• کلیدهای عروسکی
• جغجغه

 

7. ذخیره کردن لباس ها و پارچه های اضافی.

 

در صورتیکه مدفوع یا ادرار بچه تان از پوشک نشت کند، باید پارچه آن را تعویض کنید. در این شرایط باید چند تا پارچه تمیز را در نزدیکی محل تعویض پوشک نگه دارید. همچنین در مواردی که پوشک ها کثیف می شوند، باید چند تا پارچه تمیز داشته باشید.

 

• در صورتیکه محل تعویض پوشک شما دارای یک کاور نرم و قابل تعویض باشد، برای مواردی که بچه تان در حین تعویض پوشک کاور را کثیف می کند، باید یک کاور اضافی داشته باشید.

 

توصیه ها:

• همواره باید دستورالعمل های تولید کننده را رعایت کنید که همراه با انواع خاصی از پوشک های پارچه ای ارائه می شوند. این دستورالعمل ها نحوه استفاده از پوشک و شستن آن را به شما آموزش می دهند.

 

• در صورتیکه بچه تان در حین تعویض پوشک داد و بیداد کند، باید او را سرگرم کنید. در حین تعویض پوشک می توانید یک عروسک به بچه تان بدهید یا یک آوازی را بخوانید.

 

هشدار:

• در زمانیکه بچه تان در میز تعویض پوشک یا در یک سطح مرتفع قرار دارد، هیچ وقت او را تنها نگذارید. حتی یک لحظه دور شدن در این شرایط می تواند باعث شود که بچه تان غلط بخورد و از میز یا تخت تعویض پوشک پایین بیافتد.

 

نویسنده: Catherine Palomino, MS

به روز رسانی شده در: 29 سپتامبر 2019 , ترجمه : سایت کودکانه

والدینی که برای اولین بار بچه دار می شوند، بخش زیادی از وقتشان را صرف عوض کردن پوشک بچه شان می کنند. در برخی مواقع ممکن است کودکان در طول یک روز بیش از 10 پوشک عوض کنند.

در مرحله اول ممکن است عوض کردن پوشک یک کار پیچیده و مشکلی به نظر برسد، ولی شما با یک مقدار تمرین کردن می توانید به صورت راحتی بچه خودتان را تمیز و خشک نگه دارید.

 

به دست آوردن آمادگی:

 

قبل از هر کاری وسایل زیر را تهیه کنید:

• یک پوشک
• بست (در صورتی که شما از پوشک یا کهنه تازده شده استفاده کنید).
• یک ظرف دارای آب گرم و پارچه نخی (برای بچه های دارای پوست حساس) یا یک لیف تمیز یا خشک کن پوشک
• پماد پوشک یا نرم کننده (برای پیشگیری از خارش و درمان آن)
• یک لایه یا پارچه قابل تعویض برای قرار دادن در زیر کودک.

 

باید تمامی این وسایل در  دسترس شما قرار داشته باشند. کودکان حتی برای یک ثانیه نباید مورد بی توجهی قرار بگیرند.

حتی کودکان تازه متولد شده از طریق توانایی خودشان برای غلتیدن می توانند منجر به تعجب والدینشان شوند و جاهای بیشتری را کثیف کنند.

 

تمیز کردن

 

با استفاده از لیف حمام، پارچه نخی یا (پارچه) خشک کن بچه، به آرامی بچه تان را از جلو به پشت تمیز کنید (هیچ وقت بچه تان، به خصوص دخترتان، را از عقب به جلو تمیز نکنید چرا که این کار می تواند منجر به منتشر شدن باکتری هایی شود که عامل ایجاد عفونت های ادراری هستند).

 

همچنین در حین تمیز کردن بچه تان می توانید پاهای بچه تان را یک مقدار بالاتر بگیرید. علاوه بر این باید ران ها و کفل های بچه تان را هم تمیز کنید.

 

در صورتیکه بچه شما پسر باشد باید در حین تمیز کردن پوشک، یک کهنه تمیزی را بر روی آلت تناسلیش قرار دهید، چرا که در صورت برخورد هوا با آلت تناسلی پسرتان، احتمال ادرار کردن وی افزایش می یابد – از طریق انجام دادن این کار از ادرار کردن بچه تان به روی خودتان، به دیوار ها، یا هر چیز دیگری که در اطرافتان قرار دارد پیشگیری خواهید کرد.

 

بعد از تمیز کردن بچه، با استفاده از یک کیسه حمام بچه تان را خشک کنید و پماد پوشک به او بزنید.

 

پوشک های یک بار مصرف

 

در صورت استفاده کردن از پوشک های یک بار مصرف:

• آن را باز کنید و از طریق بالا آوردن آرام پاها و ران فرزندتان، به آرامی پوشک را در زیر او قرار دهید. قسمت پشتی همراه با نوارهای چسب، باید هم سطح ناف بچه باشد.
• قسمت جلویی پوشک باید مابین ران و شکم فرزندتان باشد.
• باید به دور پوشک نوار چسبی بزنید و آن را به نحوی محکم کنید که بچه تان احساس راحتی داشته باشد. این نوار را نباید به پوست بچه تان بزنید.

 

یک سری نکات دیگری که همواره باید مد نظر داشته باشید، عبارتند از:

 

در صورت استفاده از پوشک های یک بار مصرف، سطل آشغال باید به صورت منظم (تقریبا به صورت روزمره) خالی شود. این کار منجر به پیشگیری از ایجاد بوی نامناسب و رشد باکتری ها خواهد شد.

 

در صورتیکه علامت خاصی را در کمر یا ران بچه تان مشاهده کنید، این علامت نشان دهنده این مورد می باشد که شما پوشک را بیش از حد سفت کرده اید.

 

دفعه بعد پوشک را کمتر سفت کنید. در صورتیکه این کار موثر نباشد، باید سایز پوشک مورد استفاده تان را تغییر دهید.

 

در صورتیکه ران ها و کمر بچه تان جوش بزند یا دچار خارش شود، باید برند پوشک مورد استفاده تان را تغییر دهید. در برخی مواقع بچه ها نسبت به برندهای خاص پوشک حساسیت پیدا می کنند.

 

در صورتیکه بچه تان پسر باشد، قبل از سفت کردن پوشک باید قسمت سر آلت تناسلیش را به سمت پایین قرار دهید. این کار مانع از نشت کردن ادرار از قسمت کمر خواهد شد.

 

در صورتیکه بند ناف بچه تان تا به حال نیفتاده باشد، باید پوشک را یک مقدار پایین تر بزنید تا این بخش از بدن خشک بماند. به منظور پیشگیری از سوزش و خارش، باید این قسمت را تا چند روز بعد از افتادن بند ناف همچنان خشک نگه دارید.

 

همواره بعد از تعویض پوشک بچه تان باید دستتان را تمیز بشویید تا از منتشر شدن میکروب ها پیشگیری کنید.

پوشک های پارچه ای

 

اکثر والدین به خاطر راحتی خودشان از پوشک های یک بار مصرف استفاده می کنند. ولی برخی از والدین از پوشک های پارچه ای استفاده می کنند که از نظر مالی به صرفه ترند (در صورتیکه خودتان آنها را بشویید).

برخی از افراد بر این باورند که پوشک های پارچه ای دوست دار محیط زیستند، ولی در رابطه با صحت این ادعا یک سری اختلاف نظراتی وجود دارد.

 

پوشک های پارچه ای دارای اندازه ها و شکل های مختلفی هستند. معمولا پوشک های پارچه ای مرسوم از قبل تازده شده اند یا اینکه به شکل مربع می باشند و باید سنجاق زده شوند.

 

ورژن های مدرن این پوشک ها دارای اندازه مناسبی هستند یا همانند پوشک های یک بار مصرف دارای شکل و فرم خاصی هستند و همراه با سنجاق های خاصی ارائه می شوند.

 

سایر موارد فرعی که همراه با پوشک های پارچه ای ارائه می شوند شامل خط کش های جاذب (که برخی از آنها قابل شستن هستند)، دو برابر کننده پوشک برای محافظت بیشتر در طول شب و کاورهای پوشک برای پیشگیری از نشت می باشند.

 

در صورتیکه شما از پوشک های پارچه ای مرسوم استفاده کنید، می توانید از یک سری روش هایی برای سفت کردن آنها استفاده کنید. یکی از رایج ترین روش های مورد استفاده عبارت از تازدن سه گوش می باشد:

 

پوشک مربعی شکل را از یک گوشه تا بزنید تا به شک مثلث در بیاید. (در صورتیکه بچه تان تازه به دنیا آمده باشد یا کوچکتر باشد، ممکن است نیاز باشد پوشک را زیاد تا بزنید تا برای بچه تان مناسب باشد).

 

از طریق بالا آوردن ران ها و پاهای فرزندتان و کشیدن پوشک به زیرش، بچه تان را به آرامی بر روی پوشک قرار دهید.

قسمت درازتر پوشک سه گوش باید در پشت کمر بچه تان قرار بگیرد و گوشه های مخالف آن به سمت ران های بچه تان باشد.

 

قسمت جلویی پوشک را بالا بیاورید و آن را مابین ران ها و شکم بچه تان قرار دهید.

یکی از گوشه ها را بکشید تا قسمت وسط را پوشش دهد.

آن یکی گوشه را هم بکشید تا دو بخش دیگر را پوشش دهد. با استفاده از سنجاق ایمنی، هر سه تا از این بخش ها را با هم سفت کنید.

روش دیگری که برای پوشک زدن بچه وجود دارد، عبارت از تازدن مستطیلی پوشک می باشد که تقریبا مشابه با تازدن پوشک های یک بار مصرف است.

پوشک را به صورت مستطیلی تا بزنید. برخی از والدین ترجیح می دهند پوشک را یک بار دیگر تا بزنند؛ این کار باعث می شود بخش هایی که کودک بیشتر خیس می کند ( قسمت جلویی پسرها و قسمت زیر دخترها) دارای پوشش اضافی باشد.

باید پوشک را به نحوی در زیر بچه تان قرار دهید که قسمت درازتر هم جهت با بچه تان باشند.

پوشک را به سمت بالا و شکم بچه تان بکشید.

یکی از گوشه های پوشک را بالا بکشید و با استفاده از سنجاق ایمنی آن را سفت کنید؛ بعد از آن این کار را برای آن یکی گوشه هم انجام دهید.

یک سری توصیه هایی که در حین مصرف پوشک های پارچه ای باید مد نظر داشته باشید، عبارتند از:

 

در صورت استفاده از پوشک هایی که به سنجاق نیاز دارند، از سنجاق های دارای اندازه بزرگی استفاده کنید که سر آنها پلاستیکی و ایمن می باشد.

 

به منظور پیشگیری از ایجاد خراش بر روی پوست بچه، باید دست خودتان را مابین سنجاق و پوست بچه تان نگه دارید. در صورتیکه این کار منجر به عصبانیت شما شود، می توانید از نوار پوشک استفاده کنید که در مغازه ها فروخته می شوند.

پوشک های خیس می توانند به داخل سطل پوشک انداخته شوند، ولی پوشک های چرک شده باید در همان ابتدا دور انداخته شوند (به خصوص در صورتیکه بچه شما غذا هم بخورد یا مدفوع جامدی بر روی پوشک وجود داشته باشد).

 

برخی افراد قبل از شستن پوشک، کثیفی های آن را با آب پاک می کنند. همچنین شما برای از بین رفتن کثیفی ها می توانید به روی این پوشک آب بگیرید و برای کنترل بوی آن از کربنات سدیم استفاده کنید.

 

در صورتیکه خودتان پوشک را می شویید، باید آن را جدا از سایر لباس ها بشویید و از یک شوینده مناسبی استفاده کنید که آلرژی زا یا مخصوص لباس کودکان باشد.

 

هیچ وقت از نرم کننده پارچه ای یا محصولات آنتی استاتیک استفاده نکنید، چرا که این موارد می توانند منجر به ایجاد جوش ها یا خراش هایی در پوست های حساس شوند. برای شستن پوشک از آب گرم استفاده کنید و دو بار آن را بشویید.

 

بعد از تعویض پوشک بچه تان دست هایتان را بشویید تا از پخش شدن میکروب ها پیشگیری کنید.

 

پیشگیری از جوش زدن کودک

 

جوش زدن کودک (در نتیجه استفاده از پوشک) یک مورد کاملا رایجی می باشد. ولی در صورتیکه این جوش ها در اغلب مواقع وجود داشته باشند، به مدت 2 تا 3 روز طول بکشند، یا وضعیت آنها وخیم تر شود، باید به پزشک خودتان مراجعه کنید.

 

همچنین در صورتیکه بچه تان به همراه جوش زدن، تب داشته باشد یا این جوش ها ناراحت کننده و به رنگ قرمز باشند یا بچه تان تاول بزند، همه این موارد را باید به پزشکتان اطلاع دهید.

 

به منظور پیشگیری از جوش زدن یا از بین بردن آنها باید نکات زیر را مد نظر داشته باشید:

 

در اغلب مواقع و بعد از مدفوع یا ادرار بچه تان، پوشک را عوض کنید. بخش های کثیف شده را به آرامی پاک کنید. تمیز کردن همراه با زور یا ساییدن می تواند منجر به ایجاد جوش های بعدی شود.

 

به منظور پیشگیری از جوش ها و درمان آنها، از یک پماد پوشک استفاده کنید. از پمادهای دارای اکسید روی استفاده کنید؛ این پمادها مانع از خیس شدن می شوند. پماد A&B هم می تواند جوش های کوچک را از بین ببرد.

 

در برخی مواقع اجازه دهید که بچه تان بدون پوشک باشد و او را بر روی پوشک های پارچه ای قرار دهید (در صورتیکه بچه شما پسر باشد، یک پارچه دیگری را بر روی آلت تناسلیش قرار دهید تا ادرارش به سمت شما پخش نشود).

 

در صورت استفاده از پوشک پارچه ای، آنها را با استفاده از شستشو کننده های بدون بو و بدون رنگ بشویید و هیچ وقت آنها را با استفاده از ورقه های خشک کننده بودار خشک نکنید.

 

از طریق رعایت کردن این نکات اصولی، می توانید بچه تان را به صورت حرفه ای پوشک بزنید.

 

ویرایش شده توسط: Larissa Hirsch. MD ,ترجمه : سایت کودکانه

تاریخ ویرایش: June 2017

نوجوانانی وجود دارند که برای احساس آرامش و راحتی، سعی می کنند به طور مخفیانه پوست بدن خود را ببرند، بسوزانند یا بخراشند.

در حقیقت آسیب و صدمه زدن عمدی به پوست خود در این گروه از نوجوانان به این منظور انجام می شود که فرد بتواند بر هیجانات خود غلبه کنند. به این عمل خودزنی می گویند.

نکته ی جالب توجه آن است که اگرچه این نوجوانان به خودشان آسیب می رسانند اما به هیچ وجه قصد خودکشی کردن ندارند.

این خودآزاری می تواند برای شما به عنوان والدین بسیار آزاردهنده و گیج کننده باشد و یا شما را با ترس های زیادی مواجه کند.

. با وجود فراگیر بودن این قبیل رفتارها در میان نوجوانان، آن ها این رفتارها را از پدر و مادر خود، اعضای خانواده، معلمان و مشاوران مدرسه مخفی نگه میدارند چون نمی دانند چگونه برخوردی را از جانب دیگران دریافت خواهند کرد.

برای اینکه متوجه شوید علایم و نشانه های خودزنی در نوجوانان چیست؟ و در چه مواقعی این رفتار نگران کننده است و یا احتمال وقوع آسیب وجود دارد، با ادامه مطلب همراه باشید.

علایم و نشانه های خودزنی را بیشتر بشناسید

در ابتدا نیازمند آن هستید تا علایم و نشانه های خودزنی را به طور دقیق تر بشناسید. این نشانه ها می تواند حاکی از آن باشد که فرزندتان خودزنی می کند:

• همیشه پیراهن های آستین بلند، یقه اسکی یا دامن های بلند می پوشند. حتی وقتی هوا گرم است

• وقتی از زخم ها، خراش ها و سوختگی ها از او سوال می شود، پاسخ های گنگ و مبهمی می دهند.

• وقتی از زخم ها، خراش و سوختگی ها از او سوال می شود، بسیار خشمگین و عصبانی می شوند.

• ممکن است همیشه مچ دست خود را با دستبندهای چرمی بلند یا النگوهای پهن بپوشاند.

• ممکن است در حمام و یا ظرف زباله ی اتاقش به کرات دستمال کاغذی های خونی پیدا کنید.

• داروهای مخصوص سوختگی و یا چسب زخم معمولا در وسایل آن ها وجود دارد. همچنین ممکن است در وسایلش قیچی، چاقو و یا تیغ ریش تراش پیدا کنید.

• نوجوان ممکن است مرموز و عجیب و غریب شوند و ازدیگران کناره گیری کرده و یا منزوی شوند.

• ممکن است با کسانی دوست شوند که آن ها نیز به خود آسیب می رسانند و نحوه ی برخورد صحیح با هیجانات شان را نمی دانند.

در صورت مشاهده ی علایم خودزنی چه کنم؟

کاملا طبیعی است که مشاهده ی موارد ذکر شده شما را نگران و آشفته کند اما بهتر است در کمال آرامش از نوجوان تان بخواهید تا برای تان توضیحی ارایه دهد. در صورتی که شاهد طفره رفتن، ناراحتی و یا ابراز خشم و عصیانیت از جانب او شدید وقت آن است تا از یک مشاور متخصص کمک بگیرید.

لازم است این نکته را نیز مذنظر داشته باشید که اگرچه سوزاندن و بریدن و زخمی کردن عمدی قسمت های مختلف بدن در بین نوجوانان بسیار رایج هست اما نوجوانان به روش های مختلفی مثل مشت زدن به خود، مشت زدن به دیوار، کشیدن موی سر، با سر به دیوار کوبیدن، خال کوبی، ساییدن پوست بدن با مداد و دست کاری کردن زخم های خود باعث آزار خود می شوند .

بنابراین مشاهده مکرر این قبیل رفتارها می تواند نشانه هایی از خودزنی نوجوان باشد.

نوجوانان اغلب از ابزارهای خاصی برای خودزنی استفاده می کنند مثل قیچی، چنگال، چاقو، سوزن خیاطی، سنجاق، خرده شیشه، ناخن گیر، کبریت و فندک و از همه مه متر تیغ.

اما صرف داشتن چنین ابزارهایی نمی تواند نشانه ی خودزنی باشد بلکه علائمی که قبلا عنوان شد و تغییر در رفتار اوست که می تواند نشانه ای از آزار خود باشد و نیاز به بررسی مشاوره ای را بیشتر می کند.

مهم ترین تفاوت های خودزنی و خودکشی که باید بدانید

به عنوان والدین نوجوان آگاهی از تفاوت های خودزنی و خودکشی به شما کمک می کند تا بتوانید به خودتان مسلط باشید و بهترین تصمیم را بگیرید.
خودزنی و خودکشی دارای 2 تفاوت عمده هستند.

نخست اینکه در خودکشی، نوجوان رفتارهای پرخطری را به انجام می رساند تا بتواند زندگی اش را پایان دهد این در حالی است که رفتارهای خودآزاری با هدف بقا انجام می شود. در حقیقت نوجوان از طریق آزار دادن خود سعی در برون ریزی اضطراب و کسب آرامش دارد و قصد از بین بردن خود را ندارد.

در ثانی، رفتار خودکشی گرا ممکن است یک یا دوبار اتفاق بیفتد اما رفتارهای خودزنی فراوانی بسیار زیادی دارند. مثلا ممکن است نوجوان تان هر روز پوست دستش را بکند، با تیغ به خودش آسیب بزند و یا به دیوار مشت بکوبد.

توجه داشته باشید که رفتارهای خود زنی به معنای آن نیست که نوجوان تان قصد از بین بردن خود را دارد اما در مواردی ممکن است این دو با یکدیگر همپوشانی هایی هم داشته باشند. یعنی ممکن است یک نوجوان خودکشی گرا، خودزنی هم بکند.

بنابراین در صورتی که این رفتارها را مشاهده کردید، آرامش تان را حفظ کنید و در اولین فرصت با یک مشاور آموزش دیده در تماس باشید.

مهم ترین دلایل خوزنی در نوجوانان چیست؟

شاید برای تان سوال شود که چرا فرزندم خودزنی می کند. بدنیست تا قبل از مراجعه به روانشناس از دلایل خودزنی نوجوانان بیشتر آگاه شوید.

1. تنش و اضطراب:

بسیاری از نوجوانان می گویند که همیشه دچار تنش و اضطراب هستند و فکر می کنند که هرلحظه ممکن است منفجر شوند. برای همین اقدام به خودزنی می کنند تا از فشار روانی که احساس می کنند رها شوند.

2. افسردگی:

برخی از نوجوانان معتقدند که آن ها سزاوار تنبیه شدن هستند، خود را آدم بدی می دانند و فکر می کنند که باید تنبیه شوند و تنها راه هم زخمی کردن کردن و سوزاندن خودشان می دانند.

3. خشم:

نوجوانان خودآزار وقتی عصبانی و خشمگین می شوند، غیر قابل کنترل می گردند، در عین حال نمی خواهند خودشان را خشن نشان دهند بنابراین ترجیح می دهند به جای آسیب رساندن به دیگران، به خود آسیب برسانند.

ناتوانی در ابراز صحیح خشم می تواند یکی از دلایل خودزنی در نوجوانان باشد.

4. زوال شخصیت و افتراق:

نوجوانانی که اضطراب شدیدی را تجربه می کنند ممکن است به زوال شخصیت دچار شوند بطوری که احساس می کنند هیچ چیز واقعی نیست .

آن ها می گویند که انگار ما در بدن خود نیستیم. همین مسئله آن ها را به وحشت می اندازد، چرا که فکر می کنند دیوانه شده اند و سعی می کنند با زخمی کردن خود احساس بدن واقعی داشته باشند.

5. درد:

ممکن است برخی دیگر از نوجوانان به هنگام استرس و اضطراب، فکر کنند که با زخمی کردن و سوزاندن بدن خود می توانند به حالت خلسه رفته و از خود بیخود شوند و از شر مشکلاتی که در پشت سر دارند خلاص شوند.

6. برقراری ارتباط:

بعضی از نوجوانان خودآزار که احساس طردشدگی، انزوا، انتقاد و رنجوری می کنند، تلاش می کنند تا از این طریق با اعضای خانواده و یا دوستان خود در ارتباط باشند. اگرچه این راهبرد معمولا کارساز است و با عث جلب توجه اطرافیان می شود اما گاهی باعث فاصله افتادن بین خانواده و نوجوان می شود و دردسرساز خواهد بود.

7. جلب توجه و کسب پاداش:

خودزنی نوجوانان می تواند گاهی به منظور جلب توجه کردن و مورد تحسین قرار گرفتن انجام شود. وقتی اطرافیان متوجه خودزنی نوجوانان می شوند، نگرانی و مراقبت های آن ها افزایش می یابد.

بنابراین گاهی نوجوان برای متعجب ساختن و یا ترساندن دیگران دست به خودزنی میزنند و گاه به رقابت نیز می پردازند.

در چنین شرایطی بسیار مهم است که بتوانید نوجوان را مورد تشویق و توجه مثبت قرار دهید تا برای جلب آن به رفتارهای آسیب رسان مانند خوذزنی متوسل نشود.

8. احساس تعلق به گروه:

برخی از نوجوانان نیز تنها به این دلیل اقدام به خودزنی می کنند که می خواهند در مدرسه از طرف سایر دوستان مورد تایید قرار بگیرند.

وقتی نوجوانان افکار و احساسات خود را با دیگر نوجوانان خودآزار در میان می گذارند، احساس تعلق به گروه و پذیرفته شدن می کنند. داشتن دوستان خودآزار یکی از دلایلی است که نشان می دهد چگونه نیاز به تعلق داشتن به گروه می تواند رفتارهای خودآزارانه را تقویت کند.

9. کنترل و احساس قدرت:

تغییرات جسمانی، هیجانی، شناختی شگرفی در دوران نوجوانی اتفاق می افتد که نوجوان بر هیچ یک از آن ها کنترلی دارد.

در این میان ممکن است موارد دیگری مانند طلاق والدین، طرد شدن از سوی دوستان، برهم خوردن روابط عاطفی و عاشقانه نیز اتفاق بیفتد که اوضاع را بیش از تصور از کنترل خارج می کند.

در این شرایط برخی از نوجوانان می گویند که خودآزاری تنها چیزی است که می توانند کنترلش کنند. آن ها به واسطه خودزنی احساس قدرت می کنند و آن را ادامه می دهند چون تنها چیزی است که بر آن کنترل کامل دارند.

نویسنده : سایت کودکانه

دوسالگی هم برای والدین و هم کودکان سنی، خاص و البته دشوار می باشد. کنترل یک کودک دوساله که تازه قدرت حرف زدن و راه رفتن را کسب کرده شاید برای والدین سخت و طاقت فرسا باشد.

اما در کنار این سختی والدین از نحوه صحبت کردن کودک شان لذت می برند

از نگاه کردن به چهره اش وقتی واقعا از ته دل قهقهه می زند.

از کنجکاوی و تلاشش برای کشف محیط و نگاه پیگیرش برای وارسی محیط اطراف و تمام ذوق کودکانه اش احساس خوشبختی و رضایت دارند.

کودک دو ساله دائم در حال حرکت است. در واقع این میل شدیدش برای ورجه وورجه کردن و بالا و پایین پریدن به چیزی شبیه یک اجبار درونی شباهت دارد تا علاقه صرف.

وفتی به مدت طولانی در اتوبوس یا ماشین نشسته اید یا زمانی که با کودکتان به یک مکان اداری یا حتی منزل اقوام می روید شاهد تلاش زیاد فرزندتان برای حرکت و البته تلاش زیاد خودتان برای کنترل او هستید.

شاید شنیده باشید که بزرگ ترها هنگام عصبانیت در چنین شرایطی بگویند وحشی! یا تصور کنند این حجم از تحرک در این سن نشان دهنده تیپ شخصیتی پرتنش این کودک در بزرگسالی است.

اما در واقع کودکان دو ساله علاوه بر تمرین مهارت های جدیدشان مثلا راه رفتن، مانند یک محقق به دنبال رفع احساس کنجکاوی خود به این سو و آن سو می دوند.

ماجرای لباس پوشیدن و دردسرهایش

مادر می گویید وقت لباس پوشیدن است و کودک می گوید اگر می توانی مرا بگیر!

معمولا یکی از دردسر های روزانه والدین بخصوص مادرها لباس پوشاندن کودکشان است

هنگام خواب، بعد از حمام ، قبل از رفتن به مهمانی و موارد دیگر این موضوع هم برای کودک ناخوشایند است هم مادر او که می داند یک جنگ دوباره در راه است!

برای کوک کشیدن لباس با یقه ای تنگ از صورت و بینی و گوش هایش  آزاردهنده است بخصوص که او در این کار استقلالی ندارد و نیز لزوم انجامش را درک نمی کند.

البته شاید هنگام پوشیدن شلوار این حجم از فشار و همچنین تقلا و مخالفت را نشان ندهد.

بنابر این سعی کنید در هنگام تعویض لباس کودک تان صبر و حوصله بیشتری به خرج دهید و عجله نکنید.

لباس پوشیدن را بامزه کنید! از سرگرم کردن و پرت کردن حواسش در این شرایط غافل نشوید.

سعی کنید وقتی صبح کودک تان از خواب بیدار می شود، و اندکی خواب آلود است بعد از اینکه او را در آغوش گرفتید لباس هایش را بپوشانید

شاید جالب باشد بدانید که موقعیت شناسی شما در این مورد نیز حساس است!

مثلا کودکی که غرق در بازی با اسباب بازی هایش است، حضور یکباره شما در اوج سرگرمی و لذتش کار را سخت تر کند.

می توانید بگویید : پرندگان پر دارند، گربه ها پشم دارند، لباس برای ما هم مثل پر یا پشم است و مراقب ما است که وقتی زمین می خوریم، بدن مان زخم نشود یا وقتی هوا سرد است بدنمان گرم شود.

مسلما این گفته ها خیلی بهتر از این است که بگوییم : تو دختر بدی هستی و به زور لباس ها را تنش کنیم. این شرایط برای آرامش خودتان نیز مطلوب نیست.

من شکلات نخوردم! من نخوردم! ( دروغ گفتن کودکان دو ساله )

در دو سالگی اشتباه کردن خیلی آسان است. مثلا لیوان آب میوه که لبه جایی است را واژگون می کند والدین داد می زنند و کودک دروغ می گوید که من نریختم!

شاید بتوانیم دنیای ذهنی کودک را در این لحظه اینگونه تصور کنیم که : ( من نمی خواستم آب میوه را بریزم، ای کاش آن را من نریخته بودم و این کار را دوستم انجام داده بود و مادرم از من دلخور نمی شد، بله واقعا هم چنین چیزی رخ داده من دختر خوبی هستم و آن را نریختم )

والدین باید بدانند که لازم نیست نگران دروغ های فرزند خود بین دو تا پنج سالگی باشند. در واقع کودکان در این سن مرز بین واقعیت و خیال را نمی دانند.

مثلا ممکن است فرزند شما در حال خوردن شکلات باشد و در حالی که دور دهانش شکلاتی است بگویید من شکلات نخوردم .

این کودکان علاوه بر اینکه از تنبیه شدن می ترسند، قادر به تمایز بین آنچه که در خیال خود داشته اند ( ای کاش شکلات نمی خوردم، ای کاش آب میوه را من نمی ریختم ) با واقعیت نیستند.

البته دروغ های شاخ دار تر  ما را بیشتر قانع می کند که دروغ گفتن کودک مان صرفا نوعی خیال پردازی است مثلا  وقتی می گوید : من یک پاندای بزرگ زیر تختم دارم، که شب ها مراقبم است!

انگشت مکیدن کودکان دو ساله

انگشت مکیدن در دوران کودکی اتفاقی غیر عادی نیست

این یک عادت است که از دوران جنینی شروع شده و خیلی وقت ها باعث آرامش او هنگام خستگی یا گرسنگی و حتی قبل از خواب می شود.

گاهی والدین به شدت نگران این عادت فرزند خود هستند و به اجبار سعی در ترک آن دارند.

این کار به کودک آرامش و جرات می دهد. همچنین قبل از در آوردن دندان نیز شاهد افزایش این رفتار در کودکان هستیم.

در بزگسالان نیز، سیگار کشیدن ، جویدن ناخن و آدامس و حتی پرخوری نیز فعالیت هایی مشابه انگشت مکیدن کودکان است که بخصوص هنگام تنش برای آرام شدن انجام می دهند.

البته این عادت اگر بعد از سه سالگی ادامه یابد می تواند باعث تغییر شکل استخوان های فک، باریک شدن دندان، ایجاد عفونت در اطراف ناخن و نیز کج در آمدن دندان های کودک شود.

بنابراین سعی کنید که :

• به کودک تان برای ترک این عادت با خشم و اجبار فشار نیاورید، چرا که این کار باعث افزایش تنش و درنتیجه افزایش این عادت می شود.
• به هنگام خواب یک اسباب بازی در دستان کودک قرار دهید تا با درگیر کردن دستهایش مانع مکیدن شست شوید.
• دست های او را در دست خود بگیرید تا احساس آرامش و امنیت را اینگونه کسب کند.
• به هنگام خواب دست هایش را با دستکش یا جورابی مناسب بپوشانید.
• اگر کودک تان بزرگ تر شده با او درباره ترک این عادت صحبت کنید برایش پاداش و جایزه درنظر بگیرید.
• در هنگام مکیدن انگشت در آینه او را با این چهره اش مواجه کنید همچنین به ظاهر انگشتش پس از مکیدن اشاره کنید.
• می توانید از یک متخصص کودک و مشاور راهنمایی بگیرید.

همچنین فراموش نکنید که ترک یکباره این عادت روش درستی نیست در ابتدای کار صرفا کم کردن از زمان مکیدن خود یک پیشرفت محسوب می شود.

توصیه هایی به والدین ( کودکان دو ساله )

• قبل از هر چیز برای پدر و مادری کردن مراقب سلامت جسم و روح خود باشید.

والدینی که از خود مراقبت می کنند و سلامت روان بیشتری دارند در تربیت فرزندان بهتر عمل می کنند.

• نسبت به ویژگی های خاص کودکان در این مرحله از رشد آگاه باشید. مثلا بهانه گیری ، دروغ گویی، لجبازی و حتی ناسزاگویی و دعوا یکی از ویژگی های گذری و موقت این دوره سنی می باشد.
• هیچ وقت کودک تان را به شدت تکان ندهید این کار می تواند باعث خونریزی های داخلی شود.
• بجای اینکه همواره در استرس و کنترل کودک تان باشید، قسمت هایی از خانه را برای کودک تان قرار دهید که بتواند در آنجا شلوغ و پر انرژی باشد
• با تغییر دکوراسیون منزل از از دسترسی کودک به اشیای شکستنی و خطرناک جلوگیری کنید
• با کودک تان وقت بگذرانید، با او صحبت کنید، بازی کنید تا علاوه بر استحکام پیوند عاطفی میان شما، مهارت های اجتماعی و قدرت حرف زدن فرزندتان رشد کند.
• از آنجایی که خودمان نیز بیگانه گان را در آغوش نمی گیریم انتظار برخورد ملایم کودک مان با افراد نا آشنا را نداشته باشیم.
• از این دوره سنی کودک تان لذت ببرید. با آگاهی از این که ویژگی های این دوره از رشد فرزندتان نیز گذری و تکرار ناپذیر است در کنار او باشید و از والدگری خود لذت ببرید.

نویسنده : سایت کودکانه

به عنوان والدین دارای فرزند نوجوان، ممکن است تاکنون مطالب وکتاب های زیادی را در ارتباط با نوجوان خوانده باشید و یا صفحات مجازی زیادی را پیگیری کرده باشید.

در این مطلب قصد داریم تا شما را با مهم ترین روش های مخرب و رایجی که در ارتباط با نوجوان نتیجه بخش نیستند، بیشتر آشنا کنیم.

در پایان می توانید از طریق انجام خودارزیابی به این سوال پاسخ دهد که:

من از روش های تخریبی ارتباط با نوجوان تا چه حد استفاده می کنم؟

و چگونه می توانم آن ها را اصلاح کنم؟ “.

1. تشویق مداوم و بی دلیل

اگر از جمله والدینی هستید که دایما فرزندتان را مورد تشویق و توجه قرار می دهید و بدون در نظر گرفتن رفتارهای او، بازخوردهای مثبت زیادی ارایه می دهید به این امید که عزت نفس و اعتماد به نفسش مخدوش نشود، باید بدانید که شیوه ی نادرستی را انتخاب کرده اید.

شیوه ی جایگزین در نحوه ی رفتار با نوجوان آن است که سعی کنید ابتدا او را به صورت مداوم به خاطر رفتارهای مطلوبش مورد تحسین و ستایش قرار دهید و سپس در مواجهه با رفتارهای نامطلوب، او را از توجه و تحسینی که ارائه می کردید محروم سازید.

در این صورت فرزندتان درخواهد یافت که هر رفتاری نتیجه ی مثبت را به همراه نخواهد داشت و در نتیجه برای دریافت توجه و تشویق شما سنجیده تر رفتار خواهد کرد.

2. اصرار و پافشاری مدام

اصرار و پافشاری بیجا می تواند جایگاه شما به عنوان یک والد را مخدوش کند و شما را به عنوان یک تذکر دهنده و یا ناظم تنزل دهد.

تمرین کنید تا به عقاید نوجوان تان به عنوان یک انسان احترام بگذارید تا او نیز حرمت شما را حفظ کند.

به این منظور برای هر اشتباه کوچکی جایگاه والدگری خود را برای جدل با او خدشه دار نکنید. از تذکرهای کوتاه و تاثیرگذار استفاده کنید و قاطعیت و اصرار خود را برای مسائلی که از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند هزینه کنید.

3. نظارت مستقیم و مداوم

نظارت دایم می تواند احساسی از تحت کنترل بودن ایجاد کند که برای هیچکس خوشایند نیست.

بهتر است نظارت دورادور خود بر روابط عاطفی، اجتماعی و مجازی او را تداوم دهید تا چنانچه با مشکلی مواجه شد بتوانید به موقع او را راهنمایی کنید ولی از نظارت مستقیم و اعمال کنترل دوری کنید.

4. پیشگویی و سرزنش

موقعیتی را تصور کنید که فرزندتان شروع به صحبت در مورد ارتباط دوستانه اش با نوجوان می کند و دردسرهایی که با آن ها مواجه شده است را تعریف می کند.

لزومی ندارد در آن لحظات شروع کنید به پیش بینی هایی که از این رابطه کرده بودید، اینکه این رابطه از اول اشتباه بوده است و…

در چنین موقعیتی مهم ترین رفتار آن است که پذیرش داشته باشید.

پذیرش یعنی اینکه آرامش خود را در مواجه شدن با برخی اتفاق های فرزندتان بالا ببرید.

نوجوانی که با مسئله ای روبرو شده است، خود به اندازه کافی دچار استرس و تنش است.

بنابراین بهتر است شما با آرامش رفتار کنید و وضعیت روانی فرزندتان را بیشتر دچار تنش نکنید.

به عبارت دیگر لازم است تا جو حمایتی خانواده را به گونه ای پیش ببرید که فرزندتان به خانواده اعتماد کند.

به قدری پذیرش داشته باشید که نوجوان تان بتواند اتفاق های عجیبی که برایش افتاده را با شما در میان بگذارد و شما را به عنوان اولین حریم امن خود در نظر داشته باشد.

5. صحبت در زمان و مکان نامناسب به منظور ارتباط با نوجوان

در صورتی که فرزندتان رفتار نامناسبی را بروز می دهد و یا شما را ناراحت و پریشان کرده است، صحبت کردن در شرایطی که هر دوی شما خسته و آشفته هستید، موقع غذا خوردن، در حین دیدن فیلم و.. به هیچ وجه کارساز نیست.

زمان و مکانی را انتخاب کنید که می توانید با او بی سر و صدا صحبت کنید.

این مکان باید جایی باشد که صحبت تان قطع نشود. هنگامی که هر دوی شما و به ویژه فرزندتان آرام هستید، با او مکالمه ای مثبت را شکل دهید و احساسات خود را بیان کنید.

در این مکالمه می بایست کاملاروشن و واضح باشد که شما از چه چیز ناراحت هستید و چه انتظار جدیدی دارید. در غیر این صورت مکالمه تان به سوی دعوا، تنش و یا گله و شکایت می رود و بی ثمر خواهد بود.

6. غر زدن و قانون گذاری در ارتباط با نوجوان منفی می باشد.

اگر عادت دارید تا در ارتباط با نوجوان دایما در موارد زیر شکایت کنید:

1. غر بزنید و از تمیز نبودن اتاق،
2. نامرتب بودن وسایل،
3. پخش و پلا بودن لباس ها روی مبل ها ،
4. سر و صدا

لازم است بدانید که مهم ترین عامل ایجاد مشکل خود شما هستید و نه فرزندتان.

بسیاری از والدین با این شکایت مواجه اند که:

• فرزند نوجوانم کفشش رو در نمیاره، شوت میکنه.
• لباس را روی جالباسی نمیزاره بلکه اون رو پرت میکنه.
• از کنار خواهر یا برادرش رد میشه در حالیکه او را اذیت می کند،پ.
• در مدرسه دوستانش را اذیت می کند،
• دایما با خواهر و برادرش درگیره و باعث آزار و اذیت همه شده”.

در چنین شرایطی نوجوان تان هیچ مشکلی ندارد بلکه نیازمند شور و نشاط و فعالیت است.

مهم ترین کار این است که برای او فضایی را ایجاد کنید تا بتواند آزادانه و به دور از تهیدید و مشاجره، فعالیت کند و انرژی اش را تخلیه کند.

مثلا می تواند در خانه بازی ای را ترتیب دهید و همه در آن مشارکت کنید.

اگر پدر خانواده یک لیوان آب می خواهد می تواند به جای انکه به نوجوان بگوید ” برام آب بیار” لیوان یک بار مصرف را روی هوا برای او بیندازد تا او هم روی هوا لیوان را گرفته و آب بیاورد.

از طریق ایجاد شور و نشاط در خانه می توانید از انرژی تخلیه نشده ی نوجوان استفاده ی مثبت ببرید و مشکلات رفتاری کمتری را مشاهده کنید.

از این نکته غافل نشوید که توجه به ارزش ها، استعدادها و توانایی های نوجوان، توجه به ویژگی های مثبت و مفیدش و ارزش و بها دادن به آن ها نیز بسیاری از نیازهای روحی فرزندتان را ارضا می کند.

همه ی افراد و به ویژه نوجوانان بسیار تحت تأثیر توجه مثبت اطرافیان و به ویژه والدین خود قرار می گیرند و در نظر گرفتن آن می تواند روابط تان را متحول کند.

7. تصمیم گرفتن به جای نوجوان

درست است که در دوران کودکی شما اولین و مهم ترین بخش زندگی فرزند خود هستید.

او برای هر چیزی از جمله غذا خوردن ، لباس پوشیدن و حتی حرف زدن به شما وابسته بوده است.اما امروز او فقط به تصمیمات خود اهمیت می دهد و نظر شما برایش مهم نیست.

اگرچه این وضعیت در ابتدا سخت به نظر می رسد اما بخشی از مراحل رشدی فرزندتان است. بهتر است میل به استقلال خواهی را در او بپذیرید و به خواسته ها، علایق و تصمیمات او احترام بگذارید.

شما بیش از هر چیز نیازمند آن هستید تا با خود و فرزندتان صادق و مهربان باشید.

در این وضعیت می توانید در مورد موضوعات مختلف با هم صحبت کنید و تصمیم گیرنده ی نهایی فرزندتان خواهد بود

نویسنده : سایت کودکانه

تربیت دموکراتیک چیست و چگونه نوجوانی موفق پرورش دهیم؟ این اولین سوال هر پدر و مادر است.

ورود به سن نوجوانی می تواند برای همه ی والدین سخت و پرفشار باشد.

ممکن است احساس کنید که کاملا سردرگم هستید و رفتارهای تازه ی فرزندتان شما را کلافه و خسته کرده است.

در چنین شرایطی، کمک گرفتن از دیدگاه های تخصصی مشاورین حوزه ی کودک ونوجوان به شما کمک می کند تا بتوانید شرایط را مدیریت کنید و جوی توام با آرامش و رضایت ایجاد کنید.

تربیت دموکراتیک نوجوانان

در این مطلب قصد داریم تا خلاصه ای ازمهم ترین نکات تربیتی نوجوانان را بر اساس کتاب “تربیت دموکراتیک نوجوانان” نوشته ی پرل کاسل و کورسینی در اختیار شما قرار دهیم.

با ادامه ی مطلب همراه باشید.

 

1. با نوجوان تان همدلی کنید.

با نوجوان تان همدلی کردن به معنای آن است که خودتان را به جای او قرار دهید.

والد همدل تلاش می کند تا خودش را به جای نوجوان بگذارد، مسایل را دقیقا از زاویه ی دید او ببیند و شرایط او را درک کند.

به طور خلاصه، انگار که شما شخص دیگری شده اید و می توانید با کفش های او راه بروید.

به خاطر داشته باشید که اگر قصد کمک به فرزندتان را دارید، بدون همدلی هرگز موفق نخواهید شد.

شما باید بتوانید برادری تان را ثابت کنید تا نوجوان پذیرای شما و کمک های تان شود.

بنابراین تمرین کنید تا دنیای را از زاویه ی دید فرزندتان ببینید و دست از توصیه و نصیحت و ترس و واهمه های بی ثمر بردارید.

 

2. قضاوت یک طرفه در تربیت دموکراتیک ممنوع 

اگر شما به عنوان والدین فقط با احساسات، ارزش ها و خواسته های شخصی خودتان سروکار داشته و درکی از نوجوانان نداشته باشید، به گونه ای اجتناب ناپذیر درگیری های میان شما افزایش می یابد.

برای تعامل صحیح و موفق با یک مشتری، کارمند و ناظر لازم است که طرف مقابل را بفهمیم و درک کنیم و این موضوع در مورد نوجوانان هم صدق می کند.

هر نوجوان شخصی منحصربه فرد و چیزی که ممکن است نوجوان را آزار دهد، ممکن است چیزی باشد که دیگران از آن آگاه نباشند.

بنابراین قبل از هر چیز تلاش کنید تا از ارزش ها و خواسته های شخصی خودتان آگاه شوید و آن ها را به نوجوان تان تحمیل نکنید.

بپذیرید که او فردی مستقل است و می تواند ارزش ها و انتخاب های شخصی خود را داشته باشد.

3. دلایل سکوت

شناخت فرزندتان در تربیت دموکراتیک بسیار حیاتی است.

سکوت کردن و فرورفتن در غار تنهایی در بسیاری از نوجوانان دیده می شود.

در چنین شرایطی بسیاری از والدین شروع به برچسب زنی کرده و جملاتی از قبیل ” همش توی اتاقتی. افسرده ای. معلوم نیست اون تو چکار می کنی و..” را به کار می برند.

قبل از به کار بردن این جملات لازم است تا دلایل سکوت فرزندتان را بهتر درک کنید.

گاهی علت اصلی سکوت او، عدم درک موقعیت توسط شماست.

شما او را درک نمی کنید و با تندی واکنش نشان می دهید.

در مقابل، فرزندتان نیز سکوت را به عنوان رفتاری برای اعتراض به قدرت انتخاب می کند.

ممکن است بگویید در بسیاری از موارد، آنچه فرزندتان مطرح می کند بیش از حد مسخره و یا احمقانه است اما هیچ یک از این عبارات نمی تواند بی اهمیتی به فرزندتان را توجیه کند.

به خاطر داشته باشید که او دغدغه ها و نگرانی های متناسب با سنش را دارد هر چند ممکن است شما آن ها را مسخره بدانید.

 

4. رابطه ای دوستانه با نوجوان برقرار کنید.

ممکن است در وهله ی اول، برقراری ارتباط دوستانه کار ساده ای به نظر برسد اما اینطور نیست.

برقراری رابطه دوستانه کار آسانی نیست و تغییر دیدگاه فرزندان نوجوان ممکن است خیلی سخت باشد، مخصوصا زمانی که پیش از این احساس می کرده والدینش او را درک نمی کنند.

فرآیند برقراری رابطه ی دوستانه شامل:

1.  تلاش درک او توام با بردباری،

2. اشتیاق برای گوش دادن به او

3.  تحمل ترک نقش مربی گری و تمایل صادقانه برای مشورت دادن است.

به عنوان یک والد لازم است بدانید که خودرأیی نوجوان تان پوششی است برای اینکه احساس حقارت  وکم بودن را مخفی کنند.

تمامی این کارها تلاشی برای برتری و روی پای خود ایستادن و دیده شدن است. این درست است که نوجوان به توصیه و راهنمایی نیاز دارد، اما هنگام تلاش برای فرار از نظارت های سفت و سخت والدین ممکن است به خود یا دیگران آسیب برساند.

در این دوره او به راهنمایی و مشورت نیاز دارد، اما نه به صورت دائمی، بلکه گاهی باید به او مشاوره ی صادقانه دهید.

5. یک اردو یامسافرت مناسب ترتیب دهید.

برای داشتن رابطه ای دوستانه با نوجوانان راه های بسیاری وجود دارد.

یکی از این راه های موثر، در اصول تربیت دموکراتیک برنامه ریزی یک اردوی ۱۰روزه پدر – پسری یا خانوادگی – فرزندی است.

در این صورت حتی اگر رابطه دوستانه ای در میان شما و فرزندتان برقرار باشد، این ارتباط مستحکم تر می شود.

در مورد روابط پدر- پسری ساختن یک قایق و در مورد مادر – دختری دوختن یک پیراهن با همکاری هم می تواند کمک بسیار موثری باشد.

باید به علایق فرزند خود توجه کنید شاید دختر شما قایق سازی دوست دارد و برای او برنامه با استعداد و خواستش تنظیم کنید.

برای رابطه مادر – پسری نیز در دسترس بودن برای گفتگو و درددل کردن می تواند بسیار موثر باشد.

لازم است شما تلاش کنید تا ارتباطی توام با احترام با فرزندتان برقرار کنید به گونه ای که در او احساس رضایت و درک شدن ایجاد شود.

نویسنده: کودک و نوجوان: کودکانه

داشتن کودکی با اعتماد به نفس بالا می تواند با ارزش ترین سرمایه ای باشد که والدین برای کودک شان ایجاد می کنند.

اگر به دنبال آن هستید که فرزندی موفق و جرآت مند پرورش دهید، آگاهی از روش های ایجاد اعتماد به نفس به شما کمک می کند تا بتوانید راحت تر به هدف تان برسید.

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با مهم ترین دانستنی های رشد اعتماد به نفس در کودکان بیشتر آشنا کنیم.

آیا کودکی با اعتماد به نفس بالا دست یافتنی است؟

در اولین قدم باید بدانید که مسئولیت اعتماد به نفس کودک تان با خود اوست و در این مسیر شما می توانید تسهیل گر باشید.

می توان گفت بنای اعتماد به نفس شبیه به ساختمانی است که برای ساخت آن همکاری مجموعه ای از افراد ضروری است و شما تنها یکی از آن مجموعه هستید.

برای رشد اعتماد به نفس از دستورالعمل های زیر استفاده کنید:

1. به فرزندتان مسئولیت بدهید.

هیچ چیز به اندازه مسیولیت دادن به کودکان اعتماد به نفس آن ها را افزایش نمی دهد، پس سعی کنید به فرزند خود مسوولیت های متناسب با سن اش را منتقل کنید.

در چنین شرایطی خواهید دید که خواهید دید که هرگاه او مسوولیت اش را انجام می دهد چه رضایت خاطری پیدا می کند و احساس می کند که در خانواده اش فرد واقعا مهمی است.

به عنوان مثال می توانید از کودک ۳ یا ۴ ساله خود بخواهید جعبه دستمال کاغذی را روی میز ناهارخوری بگذارد و یا از کودک ۷ ساله بخواهید تا لباس ها را پس از خشک شدن تا کند و در قفسه های مربوط به خود قرار دهد.

2. احساس مستقل بودن و توانستن را تقویت کنید.

اگر از آن دسته والدینی هستید که در کوچک ترین موقعیت ها نیز برای فرزندتان تصمیم می گیرید و به او اجازه ی روبه رو شدن با هیچ چالشی را نمی دهید، کودکی ضعیف و فاقد اعتماد به خویشتن خواهید داشت.

به جای این شیوه ی برخورد، سعی کنید این احساس درونی را در او به وجود آورید که خودش باید مشکلاتش را حل کند.

به عنوان مثال از او بپرسید ” برای حل این مساله نظرت چیست و یا چه فکری داری؟ ”

3. تلاش کودک را تقویت کنید.

عده ای از والدین با هدف تقویت اعتماد به نفس کودک، ارزش تشویق رااز بین می برند. نیازی نیست هر کار کوچک و بزرگی را دایما تشویق کنید.

به جای تشویق کردن دائمی کودک بابت کارهای ریز و درشتش بهتر است «تلاش» او را تشویق کنید.

جملاتی نظیر تو بهترینی، تو همیشه موفق می شی و… باعث می شود که کودک ارزش خود را در گرو درست و کامل انجام دادن کارها بداند و حتی دچار اعتماد به نفس کاذب شده یا اضطراب و استرس کامل بودن تا ابد رهایش نکند چون گمان می کند اگر این کار را به بهترین نحو ممکن انجام ندهد دیگر ارزشی نزد شما نخواهد داشت.

به جای این جملات می توانید بگویید:

• «تو همیشه تلاشت رو می کنی»،
• «اینکه اینقدر تلاش می کنی خیلی برای من ارزشمنده»

با این جمله ها ارزش تلاش کردن را به او می فهمانید نه صرفا برنده شدن و جلو افتادن از بقیه را.

4. به فرزندتان عشق بی قید و شرط دهید.

ممکن است سوال کنید معنی این عبارت چیست؟

حتی ممکن است بدلیل اینکه خودتان چنین موقعیتی را تجربه نکرده اید، اجرای ان را سخت و یا ناممکن بدانید.

در حقیقت، عشق بی قید و شرط مهم ترین کاری است که شما به عنوان والدین می توانند در حق کودکان خود انجام دهید.

بسیاری از والدین با این سوال مواجه اند که ما چه می توانیم بکنیم که به فرزندان مان اعتماد به نفس دهیم، آن ها را قادر به همدلی با دیگران کنیم و کاری کنیم تا جایی که می توانند موفقیت در زندگی را تجربه کند؟

شاید مهم ترین پیامی که یک والد می تواند به کودکش انتقال دهد، این باور است که صرفا حضور او موجب شادی و لذت است .بودن کودک یک هدیه گرانبهاست که نیاز به هیچ شرط دیگری ندارد.

به همین سادگی .

پذیرش بی قید و شرط به این معناست که فرزندشما مجبور نیست چیزی را ثابت کند، کار ویژه ای انجام دهد و یا فردی خاص باشد. بلکه تنها همان گونه که هست برای پدر و مادر ارزشمند است.

5. تشویق صحیح را فراموش نکنید.

هر کودکی نیاز به شکلی از حمایت از جانب عزیزانش دارد که این پیغام را می دهد ” ما به تو ایمان داریم. ما تلاش هایت را می بینیم .ادامه بده”

در حقیقت تشویق یعنی تشخیص دادن پیشرفت و نه فقط پاداش دادن به نتیجه.

پس اگر کودک تان با مسئله ی درسی دست و پنجه نرم می کند، به جای اینکه بگویید

“نه این طوری نیست، بذار برات حلش کنم”،

بگویید ” خیلی داری تلاش می کنی ، تقریبا به جواب رسیدی”

لازم است به این نکته توجه کنید که تشویق و تحسین متفاوت هستند.

به زبان ساده می توان گفت، تحسین پاداش به انجام کار است ، در حالی که تشویق پاداش به فرد است (“تو تونستی ” به جای “من به تو افتخار می کنم”)

تحسین ممکن است به کودک بفهماند که تنها وقتی خوب است که کاری را درست انجام داده باشد. از سوی دیگر تشویق ، به رسمیت شناختن تلاش کودک است.

بنابراین گفتن جمله ی ” خب بهم بگو بازی چطور بود. دیدمت چطور حمله می کردی “مفید تر از گفتن ” تو بهترین بازیکن تیمی ” عمل می کند .

اگر از آن دسته والدینی هستید که دایما تحسین می کنید یعنی منتظر هستید تا فرزندتان در کاری موفق شود و بعد موفقیت او را تحسین کنید لازم است بدانید که این کار اعتماد به نفس او را خدشه دار می کند چراکه همواره با فشاری برای انجام کار و نیاز مداومی به تایید دیگران روبه روست.

بنابراین تحسین را کنار بگذارید و آزادانه او را تشویق کنید؛ این به کودک تان کمک می کند تا با احساس خوبی نسبت به خود رشد کند و از تلاش و کوشش خود لذت ببرد.

برای رشد اعتماد به نفس کودکم چطور برنامه ریزی کنم؟

لازم است به عنوان آخرین نکته بدانید که رشد اعتماد به نفس فرایندی است که از کودکی شروع می شود و تا پایان عمر ادامه دارد.

بنابراین بهتر است قبل از تصمیم به فرزند دار شدن، شیوه ی صحیح را بیاموزید و تمرین کنید و یا در حال حاضر با مشاوران کودک در ارتباط باشید تا بتوانید اشتباهات قبلی خود را راحت تر اصلاح کنید.

نویسنده : سایت کودکانه

مقالات مرتبط که به شما پیشنهاد می شود:

1. تکنیک های افزایش اعتماد به نفس کودکان
2. بازی های تقویت اعتماد به نفس 3
3. بازی های تقویت اعتماد به نفس 2
4. بازی ها: تقویت اعتماد به نفس
5. 9 راز کودکان معتمد به نفس
6. نکاتی برای افزایش عزت نفس کودکان
7. کمک به کودک برای ایجاد احساس خوب و عزت نفس
8. چگونه عزت نفس فرزند خود را افزایش دهیم؟

در شرایط امروزی جامعه، این فقط بزرگسالان نیستند که تکنولوژی را به بودن در جامعه ترجیح می دهند بلکه کودکان نیز به شکل قابل توجهی به بازی های رایانه ای و سرگرمی های مجازی دنیای موبایل و تبلت روی آورده اند و چه بسا آن را به بازی با هم سن و سالان شان نیز ترجیح می دهند.

ممکن است برای شما به عنوان یک والد، سوالاتی از این قبیل ایجاد شده باشد که ” اگر بازی با موبایل و کامپیوتر نه، پس چه؟ چگونه می توانم کودکم را سرگرم کنم و او را به دنیای واقعی سوق دهم؟

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با اساسی ترین راه های جدا کردن تبلت و موبایل از کودکان و بازی های جایگزین بیشتر آشنا کنیم.

1. خودتان الگو باشید و به حرف زدن اکتفا نکنید.

تا زمانی که به نصیحت و تشویق کلامی بسنده کنید، کودک تان هرگز استفاده از موبایل و بازی های رایانه ای را محدود نمی کند.

او در طول شبانه روز پدر و مادری را می بیند که دایمادر حال پرسه زدن در فضاهای مجازی هستند و آن را به ارتباطات واقعی ترجیح می دهند.

در چنین شرایطی، طبیعی ترین واکنش همان کاری است که فرزندتان انجام می دهد.

بهتر است توصیه و نصیحت را کنار بگذارید و برای فرزندتان الگوی عملی فعالیت های بدنی، بحث های گروهی و مشارکت های جمعی باشید.

به یاد داشته باشید که کودکان قوی ترین مشاهده گران و ضعیف ترین تفسیر کنندگان هستند.

2. قوانین روشن و واضحی معین کنید.

وضع قوانین روشن و واضح می تواند منجر به محدود شدن زمان استفاده از وسایل الکترونیکی شود. به عنوان مثال قانون خانه ی شما می توادن این باشد که بر سر میز غذا و یا در هنگام مهمانی، هیچ کس تبلت یا موبایلی به همراه نخواهد داشت.

این قانون می تواند زمان های قبل از خواب را نیز شامل شود. به عنوان مثال باری فرزندتان توضیح دهید که قبل از خواب اجازه ی استفاده از موبایل را ندارد چرا که می تواند اختلالات خواب را به همراه داشته باشد.

در صورتی که خودتان در رعایت این قانون با مشکل مواجه اید، بهتر است قبل از بیان آن، خودتان را به اجرای قانون ذکرشده ملزم کنید.

محدودیت زمانی در استفاده از وسایلی مانند تبلت و موبایل نیز یکی دیگر از قوانین مفیدی است که می تواند به شما کمک کند.

 

3. هدیه های زودتر از موعد، ممنوع

اگر جزء دسته ای از افراد هستید که به فرزند 3 یا 5 ساله تان تبلت هدیه می دهید، باید گفت سیستم تشویق و پاداش در ارتباط شما با فرزندتان نیازمند بازنگری است.

هیچ دلیلی وجود ندارد تا فرزند شما در سنین پایین مجاز به داشتن وسایل الکترونیکی باشد.

در بهترین حالت می تواند وسیله ی شخصیخودتان را در ساعاتی از شبانه روز دراختیار او قرار دهید.

در خصوص هدیه، بهتر است ابزارهای بازی و فعالیت های جسمی و حرکتی را در اولویت اول قرار دهید.

4. به فرزندتان برای پرکردن اوقات

   تنهایی اش کمک کنید.

لازم است به تک فرزندان بیشتر از سایرین حق وابستگی به تبلت و موبایل رابدهیم.

کاملا طبیعی است که کودک تنها، برای سرگرمی و کسب لذت، به چنین وسایلی روی آورد.

در این شرایط بهتر است دست از جنگیدن با فرزندتان بردارید و برای تغییر شرایط به او کمک کنید.

بازی های دونفره، مهیج و پر تحرک  یکی از بهترین ابزارهای جایگزین است.

با استفاده از آن ها می توانید به سلامت جسمی و روحی فرزندتان کمک کنید و لحظات شادی برای خودتان و او رقم بزنید.

فرزندتان با تجربه ی بازی های شادی آفرین، تمایل زیادی به بازی های کامپیوتری و مجازی نخواهد داشت.

5. خیال پردازی و خلاقیت را تشویق کنید.

استفاده ی بیش از حد از موبایل و تبلت ارتباط معناداری با کاهش خلاقیت در  کودکان دارد. بهتر است برای پیشگیری از این مساله، تبلت و موبایل را کنار بگذارید و بازی های خلاقانه  را مورد تشویق قرار دهید.

کودکان بیش از هر چیز، عاشق خلاقیت و رویا پردازی هستند و از آنجا که در بستر آنلاین، به خوبی می توانند به این نیاز پاسخ گویند، آن را به ارتباط با شما و همسالان شان ترجیح می دهند.

6. در مورد
   

   مضرات موبایل و تبلت گفت و گو کنید.

کودکان نیازمند ان هستند که دلایل وضع محدودیت را بدانند. ان ها در بسیاری از موارد حتی بیشتر از بزرگسالان، محدودیت های معقول را می پذیرند.

می توانید متناسب با سن کودک تان در مورد دلایل ممنوعیت موبایل با او صحبت کنید.

دلایلی مانند ضعف بینایی، کم شدن مهات های ارتباطی، ضعیف شدن عضلات دست، بروز مشکلات عصبی، منزوی شدن،  خطر ابتلا به سرطان، ایجاد اختلالات ذهنی، احتمال ابتلا به تومور مغزی در بزرگسالی، کم تحرکی و چاقی از جمله دلایلی است که می توانید در خصوص آن ها با کودک تان گفت و گو کنید.

آیا پدر و مادی تنبیه کننده هستید؟

استفاده از تنبیه به عنوان ابزاری برای جداکردن تبلت و موبایل از کودکان اشتباه ترین راه حل ممکن است.

حتی اگر کودک تان وابستگی شدیدی به وسایل الکترونیکی دارد و ساعت های زیادی از شبانه روز را با آن ها سپری می کند، ایده ی تنبیه، سرزنش و توبیخ هرگز کارساز نخواهد بود.

لازم است تا شما به عنوان والد بپذیرید که فرزندتان برای ترک این عادت نیازمند زمان و ابزارهای جایگرین است.

بهترین روش می تواند این باشد که با او گفت و گو کنید و با استفاده از روش های جایگزینی مانند بازی و فعالیت، توجه فرزندتان را به روش های مفیدتر گذران اوقات فراغت سوق دهید.

نویسنده : سایت کودکانه

ممکن است شما هم فرزند نوجوانی داشته باشید که از مدرسه گریزان شده است. آیا با مشکلاتی مثل این مواجه اید که او همه ی درس ها را بی فایده و مسخره می داند و یا از بودن در مدرسه لذت نمی برد؟

در چنین شرایطی ممکن است احساس کنید وضعیت خیلی وخیم است و یا افکاری مانند این را با خودنشخوار کنید که فرزندم به جایی نمی رسد، خیلی تنبل شده، خارج از کنترل من است و…

داشتن احساس هایی مثل نگرانی و اضطراب کاملا طبیعی است اما بد نیست بدانید که بی علاقه شدن به درس و مدرسه از بارزترین ویژگی های دوره ی نوجوانی است.

بهتر است آرام باشید و دایل بی علاقگی فرزندتان را دقیق تر بررسی کنید.

همچنین به شدت مراقب باشید تا این مساله از طریق گفتن جملات سرزنش آمیز و یا توام با تهدید و تحقیر، منجر به از بین رفتن و یا تخریب رابطه ی شما و فرزندتان نشود.

نکات زیر می تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از وضعیت فعلی به دست آورید.

1. بدانید که فرزندتان با شما سر جنگ ندارد.

فکر اینکه فرزندتان عامدانه درس نمی خواند، تنبلی می کند و در حال مخالفت با شماست فکری کاملا بی پایه و اساس است.
وقتی فرزند شما در سن نوجوانی درس نمی خواند، شرایطی متفاوت با یک کودک را سپری می کند.

او در حال حاضر با تغیرات جسمی و ذهنی زیادی رو به روست و ممکن است دلایل زیادی مثل ترس از امتحان، مشکل در دوست یابی، احساس گیجی، نداشتن هدف و… منجر به درس نخواندن شود.

2. نحوه ی گفت و گو با فرزندتان را بازنگری کنید.

از خودتان بپرسید، آیا غالبا نوجوانم را سرزنش می کنم؟ آیا بیشتر اوقات در مورد مسایل مربوط به مدرسه صحبت می کنم؟ آیا من طوری صحبت می کنم که انگار سرگرمی ها و علایق نوجوانم اتلاف وقت هستند و یا اینکه برای پرت کردن حواسش از کارهای مدرسه خود را به آن ها مشغول می کند؟

آیا نوجوانم را با دوستان، عموزاده ها یا خواهر و برادرهایش مقایسه می کنم؟ آیا تاکید بیش از اندازه بر عملکرد خوب در مدرسه دارم؟ آیا معمولا برای انجام تکالیف مدرسه از خشونت و یا زور استفاده می کنم؟ آیا بدون جویا شدن نظرش، او را در کلاس ها یا برنامه ها ثبت نام می کنم؟

این دلایل می تواند باعث شده باشد تا مشاجرات شدیدی بین شما و فرزندتان ایجاد شود و به مرور احساس بد او در مورد مدرسه را تشدید کند.

3. باید و نباید ها را کنار بگذارید.

اگر از آن جمله والدینی هستید که ساعت های زیادی را به حرف زدن در مرود اهمیت درس و مدرسه اختصاص می دهید و هیچ کس نمی تواند شما را از منبر سخن پایین بکشد، لازم است بدانید که فرزندتان بیش از 2 دقیقه شنوای حرف تان نخواهد بود.

بهتر است خودتان را خسته نکنید و حرف های تان را مختصر تر کنید.

واقعیت آن است که نوجوان تان نیز به خوبی می داند که درس مهم است و اگر درس نخواند احتمالا به جایی نخواهد رسید. پس تکرار مکررات چه فایده ای خواهد داشت؟

بهترین کار این است که سکوت کنید و بشنوید. نگرانی ها، علایق و خواسته های نوجوان تان را گوش کنید و دنیای را از دریچه ی ذهن او ببینید تا احساس کند که کاملا درک شده است.

در چنین حالتی او به صورت خودکار شروع به تغییر رویه زندگی اش می کند . رفتارهای کارآمدتری را در پیش می گیرد.

4. . چه کسی گفته که مدرسه تا این حد مهم است؟

مدرسه مهم است اما مهم تر از ارتباط شما با فرزندتان نیست.
قطعا چیزهای مهم دیگری مانند ارتباط با دوستان، ورزش، موسیقی و فعالیت های مورد علاقه وجود دارند که به گفته ی بسیاری از نوجوانان از دید والدین شان کاملا مخفی است.

دست از صحبت های افراطی در مورد اهمیت مدرسه بردارید و ابعاد دیگر زندگی فرزندتان را نیز ببینید.

در این صورت به مرور نگرش های او در مورد مدرسه نیز متعادل تر می شود و احتمال افزایش رغبت نسبت به درس و مدرسه در او بیشتر می شود.

5. آیا احتمال افسردگی و مشکلات روحی را در نظر گرفته اید؟

بی رغبتی دایم فرزندتان در مورد مدرسه تنها یک دلیل ندارد. این وضعیت می تواند نشانه ای از مساله ی جدی تری مانند افسردگی، حملات وحشت زدگی و اختلالات اضطرابی هم باشد.

در اینجا لازم است وجود این علایم را مورد توجه قرار دهید: احساس خستگی در بیشتر اوقات، ضعف تمرکز، احساس بی ارزش، احساس نفرت، تغییرات اشتها، تحریک پذیری، غم و اندوه پایدار، صدمه به خود، افکار خودکشی، از دست دادن علاقه به سرگرمی، تغییر در عادات خواب، گریه های مکرر، از دست دادن دوستان و خانواده و فقدان انگیزه.

اگر نوجوان شما چندین مورد از این علائم را نشان دهد، لازم است در جست و جوی کمک صحیح از یک مشاور یا روانشناس باشید.

6. آیا مهارت های مطالعه ی فرزندتان قوی است؟

بسیاری از این نوجوانان یاد نگرفته اند که چگونه به نحو موثری اولویت بندی، برنامه ریزی، سازماندهی، مدیریت زمان و مطالعه داشته باشند.
اگر موارد ذکر شده، نوجوان شما را توصیف می کند، تشویقش کنید اما تلاش نکنید تا او را مجبور به یادگیری مهارت های ذکر شده کنید.

برای یادگیری، او می تواند منابع مرتبط را بررسی کند و در برنامه های آموزشی ثبت نام کند و زمانی که
دانش آموزان مهارت های سازمانی و تحصیلی خود را رشد دهند، از مدرسه لذت بیشتری خواهند برد.

7. پیشرفت فرزندتان را ببینید و تشویق کنید.

بسیاری از نوجوانان معتقدند که والدین شان بی نظمی، تنبلی و بی رغبتی آن ها را می بینند اما تلاش و کوشش شان را نه.
آن ها به نحو قابل توجهی دلسرد و نیازمند توجه هستند.

از همین امروز تصمیم بگیرید تا به جای تمرکز بر نمرات نوجوان تان بر تلاشش تاکید کنید.

هر گاه رفتار مثبتی در او مشاهده کردید آن را تحسین کنید. این عمل ساده، برای او معنای زیادی خواهد داشت و به او یادآوری خواهد کرد که تلاش او در طول این سفر، مستحق دریافت جایزه است نه صرف رسیدن به مقصد.

از این طریق می توانید انگیزه ی فرزندتان برای حرکت و فعالیت را بیشتر و بیشتر کنید.

8. آیا محیط خانه ی تان حمایت کننده و مثبت است؟

در خانه ای که فرزند نوجوان به خاطر ویژگی هایش دایما مورد تحقیر، توهین و یا سرزنش قرار می گیرد کاملا طبیعی است که به اتاقش پناه ببرد و ارتباطش را با محیط سرزنشگر اطرافش کمتر کند.

تنها نتیجه ی محیط ناامن خانواده این خواهد بود که فرزندتان در مورد مسایل مدرسه با هیچ کس گفت و گویی نخواهد داشت و برای مقابله با مسایلش تنهاتر می شود.

بنابراین تلاش خود را نشان دهید تا محیطی مملو از قدردانی، احترام و مهربانی در خانه ایجاد کنید. فراموش نکنید که هر عضو خانواده همواره باید پذیرش بی قید و شرط دریافت کند و در این صورت است که می توان گفت محیط زندگی شما امن و حمایتگر است.

ممکن است شما نیز کودک حسود داشته باشید که در موقعیت های خاصی، رفتارهای حسادت آمیز نشان می دهد و باعث تعجب تان می شود.

با کمی دقت در خواهید یافت که موقعیت های خاصی مانند رقابت، مقایسه با هم سن و سالان و یا فرق گذاشتن بین بچه ها، آتش حسادت را شعله ور تر می کند و باعث می شود تا فرزندتان نه تنها در هیچ کاری با شما همکاری نکند، بلکه دچار احساس خشم، عصبانیت و کینه نیز شود.

شاید برای تان عجیب باشد که یک مقایسه ی به ظاهر کوچک چگونه می تواند تا این حد برانگیزاننده باشد اما در حقیقت، قرار گرفتن در موقعیت های تبعیض، مقایسه و یا رقابت؛ این احساس را به همراه می آورد که ” من از دیگران کمتر هستم ” و باعث شکل گیری حد زیاید از ترس درونی می شود.

کودک ترسیده، تلاش می کند تا با بروز رفتارهای حسادت آمیز از خود دفاع کند و توانایی اش در دفاع از حقوق خود را به نمایش بگذارد و حقوق خود را پس بگیرد.

متاسفانه این رفتارها در دراز مدت می تواند منجر به تنها ماندن کودک و یا کناره گرفتن دیگران از او نیز شود که مهارت های اجتماعی را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می دهد.

حسادت در کدام سنین طبیعی است؟

از نظر روانشناسی، معمولا حسادت در حدود یک و نیم سالگی شکل می گیرد و در فاصله ی 2 تا چهار سالگی بیشتر می شود.

این بین اگر فرزند تازه ای متولد شود، ممکن است کودک به رفتارهای نابه هنجار دیگری مانند افسردگی، بدغذایی، اضطراب و یا شب ادرار متوسل شود تا از این طریق اعتراض خود به شرایط را بیان کند.

به عبارت دیگر لازم است بدانید که این رفتارها بیش از آنکه یک اختلال باشند، روشیبرای ابراز وجود هستند که فرزندتان از آن استفاده می کند.

با کودک حسودم چگونه رفتار کنم؟

بسیاری از والدین به دلیل عدم آگاهی از سار و کارهای روانی درونی در خصوص حسادت، تلاش می کنند تا از طریق تنبیه، فشار، اجبار و یا روش هایی مانند سرزنش کردن، مانع از حسادت ورزی کودک شوند.

این در حالی است که چنین روش هایی می تواند احساس عدم درک شدگی را بیشتر کرده و کودک را برای کنارگذاشتن حسادت، لجبازتر کند.
استفاده از راهکارهای زیر می تواند به شما کمک کند تا این وضعیت را به خوبی مدیریت کنید:

1. با فرزندتان صحبت کنید و به او بگویید که برای تان مهم و دوست داشتنی است.

در طی این گفت و گو او را متوجه کنید که توجه تان به کودکان دیگر به خاطر ناتوانی و کوچک بودن شان است و ربطی به مساله ی دوست داشتن ندارد.
سعی کنید در عین حال جانب اعتدال را نیز رعایت کنید و از توجه افراطی به فرزند پرهیز کنید.

2. به فرزندتان محبت کنید.

محبت کردن به فرزندتان بهوژه در اوقاتی که تنها هستید، به او احساس دوست داشتن را منتقل می کنید. او را نوازش کنید و در آغوش بگیرید.

3. به فرزندتان قدرت دهید.

از طریق واگذار کردن کارهای کودک کوچک تر به فرزند حسودتان می توانید در او احساس کنترل، قدرت و توانمندی ایجاد کنید.
به عنوان مثال غذا دادن و یا لباس پوشیدن را به او واگذار کنید.

4. از فرزندتان تعریف کنید.

ممکن است فرزند حسودتان تمایل داشته باشد تا به کارهای او نیز رسیدگی ویژه ای کنید. بنابراین بر این نکته تاکید کنید که تو قوی و شجاع هستی و می توانی کارهای خودت را به خوبی انجام دهی.

بیان دیگر ویژگی های مثبت فرزندتان نیز باعث می شود تا در او احساس دیده شدن ایجاد شود و رفتارهای حسادت آمیز کمتری را بروز دهد.
بهتر است بر ویژگی هایی تاکید کنید که مختص فرزندتان است و توجه ی ویژه ی شما به او را نشان می دهد.

5. اعتماد به نفس را تقویت کنید.

راهکار ارایه شده در مورد قبل، به فرزندتان کمک می کند تا احساس بهتری در مورد خود داشته باشد و خود را ارزشمند بداند.

برای رشد اعتماد به نفس، کارهایی را به فرزندتان محول کنید که از عهده ی آن ها بر می آید. بر توانمندی های فرزندتان تاکید کنید و احساس کافی بودن را در او پرورش دهید.

 

6. به کودک اجازه دهید تا احساس حسادت یا خشم اش را بیان کند.

ماندن با احساسات منفی مانند حسادت و خشم به صلاح کودک نیست. برای تغییر این وضعیت، به کودک اجازه دهید تا احساسات واقعی اش در مورد کودک دیگر را بیان کند.

می توانید ابزاری جایگزین مانند یک عروسک را در اختیار او قرار دهید تا احساس خشم اش را از طریق ضربه زدن به آن تخلیه کند.

نقاشی کردن نیز می تواند روش مفید دیگری برای بیان احساسات باشد.

در صورتی که حسادت در فرزندتان منجر به رفتارهای دیگری مانند شب ادراری، ناخن جویدن و یا اضطراب و افسردگی شده است، می توانید با مراجعه به بازی درمانگر، نسبت به درمان این وضعیت اقدام کنید.

نویسنده : سایت کودکانه