والدین و نوزاد
والدین و نوزاد
پول خود را برای خرید وسایلی خرج کنید که نوزادتان را خوشحال می کند..
هر والدی مقدار مشخصی از پول خود را صرف هزینیه های مربوط به نوزادش می کند. اینکه چه مقدار پول را به این کار اختصاس می دهید، به این اندازه که چگونه و در راستای چه هدفی این پول را خرج می کنید، اهمیت ندارد. نوزادان احتیاجی به اتاق مجزا ندارند، ولی والدین به این موضوع توجه نمی کنند و بیشتر به فکر تزئینات اتاق نوزادشان هستند و کمتر به لذت بردن فرزندشان در هنگام حضور در این فضا دقت دارند. در حقیقت اگر هدف والدین از آماده کردن اتاقی مجزا برای نوزادشان این باشد که او در آنجا به تنهایی بخوابد و یا بازی کند، صرف این هزنیه کاملا اشتباه است و احتمالا زمینه ناراحتی او را بیش از خوشحال کردنش فراهم کرده اند. به هر جهت، اگر پدر و مادر واقعا تمایل دارند که پول زیادی را صرف تزئینات و سراحی اتاق نوزادشان کنند، اشکالی ندارد، ولی باید توجه داشته باشند که این فضا باید فقط به عنوان مکانی برای نگهداری اسباب بازی لباسهای فرزندشان به کار رود، نه جایی برای زندگی او.
نوزدادان شاد نیازی به تاب، پارک بچه ، صندلی کودک، کالسکه و تخت نوزاد ندارند. این وسایل فقط فاصل آنها را با پدر و مادر بیشتر می کند و زمنیه ناراحتی شان را فراهم می سازد.
به جای خریدن کالسکه گران قیمت، چندین آغوشی تهیه کنید.
هنگام خروج از منزل، نوزادتان را داخل آغوشی قرار دهید. این کار در ابتدا سخت و خسته کننده به نظر می رسد، ولی به تدریج به این شیوه حمل عادت می کنید، به طوری که در نبود آن، احساس عجیبی پیدا می کنید. به خاطر داشته باشید که نوزاد مانند مربی وزنه برداری عمل می کند، به این صورت که با استفاده از آغوشی، به تدریج قدرت عضلانی شما افزایش پیدا می کند و حمل نوزاد برایتان ساده تر می شود.
نوزادانی که هنگام خروج از منزل داخل کالسکه قرار داده می شوند. از آموزش و یادگیری قابل توجهی برخوردار نمی گردند. هنگامی که به حالت خوابیده در کالسکه قرار دارند، تنها آسمان یا داخل کالسکه را می بینند. در زمان نشستن نیز تنها چیزی که مشاهده می کنند، سر زانوی مادر است که مقابل کالستکه ایستاده است و آن را به جلو حرکت یم دهد. در این شرایط، فرزندمان به طور اتفاقی صداهایی را می شنود و لبه های خشک و غیر قابل انعطاف کالسکه را بر روی بدن خود احساس می کند.
والدین و نوزاد
حال در مورد فواید قرار گرفتن نوزاد در جلوی بدنتان بیندیشید. با چنین عملی، نوزاد بوی بدنتان را احساس می کند، صدای شما را می شنود و از گرمای بدن و تماس فیزیکی با شما حس خوشایندی پیدا می کند. هنگام راه رفتن، وقتی با نوزاد صحبت می کنید، او از حضور شما در کنارش، خنده هایتان و دنیای اطرافش لذت می برد و از این همراهی حس ارزشمندی در وجودش نقش می بندد. در این دوره او به شما وابسته است، به هر کجا که می روید (مرکز خرید، پارک ، دیدار همسایگان) با شما همراه است و در آینده، به عنوان یکی از اعضای اجتماع، دیدش به دنیای اطرافش همان گونه خواهد بود که امروز به او نشان داده شده است. حمل نوزاد در آغوشی، نه تنها برای او خوشایند است، بلکه مادر نیز همواره از آغوشی افتاده می کنند و هر کجا که می روند، نوزادشان را با خود حمل می کنند و از انیکه کنار او هستند، واقعا لذت می برند. آنان هرگز تصور نمی کنند که نوزاد سبب ناراحتی آنها می شود، بلکه برعکس، بر این باورند که با بیرون رفتن به همراه نوزاد، لحظات دلپذیرتر و جالب تری خواهند داشت.
همیشه پوشک و کیسه ای حاوی چند دستمال مرطوب را زیر بدن فرزندم در آغوشی قرار میدهم، تا در صورت نیاز بتوانم از ان استفاده کنم. کیف پول خود را در قسمت پشت آغوشی می گذارم و به این صورت، به راحتی با فرزندم به خرید می روم.
از هر وسیله ای برای نگهداری از نوزاد استفاده نکنید
استفاده از تاب برای نوزادان کار بسیار خطرناکی است. نوزادان تمایل دارند که در گهواره بخوابند و مادر آنها را به آرامی تکان دهد، اما به هیچ وجه اشتیاقی به تاب خوردن و حرکات ناشی از آن ندارند. نوزادان به حرکتهای گوناگونی نیازمندند و این تنها با حمل شدن توسط بزرگ تر ها میسر می شود. قرار دادن نوزادان در تاب و حرکات یکنواخت و خسته کننده آن ، همچون لالایی گفتن، نوزاد درا به حالت خلسه فرو می برد و او را خواب آلوده می سازد، اما هرگز در روند رشد و شکوفایی ذهنی او تاثیری نمی گذارد. در واقع، این نواد کوچک ناتوان، برای رهایی از این شرایط تکراری (جلو و عقب رفتن خسته کننده در تاب) به خواب می رود، هر چند این خواب فایده ای برای او ندارد. برای اینکه نوزاد ناراحت نشود و مجبور به تحمل این شرایط نباشد، بهتر است مادر هزینه ای را صرف کند و از فرد مورد اعتمادی بخواهد تا در زمان انجام کارهای روازانه، در نگهداری از نوزاد، به او کمک کند.
استفاده از پارک بچه ، برای نگهداری از نوزاد، توصیه نمی شود و باید از این وسیله فقط برای نگه داشتن اسباب بازی و وسایل فرزندمان استفاده کنیم. قرار دادن کودک در «پارک بچه» مانند آن است که او را در قفسی محبوس کرده ایم و به این صورت ، با ایجاد محدودیتهای شدید، فرصت رشد و پرورش را از او گرفته ایم.
اسفتاده از صندلی پایه بلند برای غذا دادن به فرزندمان اشکالی ندارد، گرچه بسیاری از نوزادان، وقتی روی پای والدین می نشینند، بهتر و با اشتیاق بیشتری غذا می خوردند. بعد از ۱۸ ماهگی، نوزاد می تواند روی نوع دیگری از صندلی بنشیند که کوتاه تر است و فضای کمتری را اشغل می کند. همچنین با نشستن کنار میز غذا خوری والدین، حس ارتباط تعلق به اعضای خانواده، در وجود نوزاد مستحکم تر می شود.
البته گاهی از روز نیز ممکن است مادر نتواند نوزادش را در آغوش خود نگه دارد. در این هنگام، بهتر است فرزندش را روی فرش یا پتوی نرمی قرار دهد. به گونه ای که بتواند او را ببیند. اگر نوزاد از فرار گرفتن در چنین وضعی راضی نبود، باید زمان انجام این کار را به داقل ممکن رساند تا از لحاظ عاطفی دچار آسیب نشود. باید دانست، هنگامی که نوزداد قادر است بنشیند، از نشستن بر کف اتاق بیشتر لذت خواهد برد.
به نوزاد کمک کنید تا هنگام نشستن داخل صندلی اش در خودرو ، بتواند بر اضطراب خود غلبه کند.
یکی از وسایلی که باید حتما برای نوزاد تهیه کرد، صندلی مخصوص خودرو است. بیشتر این نوع صندلیها را می توان به راحتی از خودرو خارج کرد و به عنوان وسیله حمل نوزاد به کار گرفت. از آن جایی که بیشتر نوزادان به هنگامی حرکت خودرو به خواب می روند، مادر می تواند، به کمک این نوع صندلیها، بدون بیدار کردن فرزندش ، اور ا حمل کند. باید به خاطر داشت که تنها در شرایطی که نوزاد خوابیده است، از این صندلیها برای حمل کردن او استفاده کنیم، زیرا این گونه وسایل ، نوزاد را از برقراری ارتباطات انسانی به معنای واعقی ، کسب تجربه و یادگیری درباره محیط اطرافش محروم می سازد. به هر جهت، استفاده از آغوشی برای حمل نوزاد زمانی که بیدار است توصیه می شود و در شرایطی که نوزاد خواب سات و جابه جایی سبب بیداری او می شود، استفاده از این نوع صندلیلهای قابل حمل ، مفید به نظر می رسد.
برای نوزادان تازه متولد شده ، خوردو سواری، معمولا حالت لالایی را دارد، اما وقتی بزرگ تر می شوند، بیشتر آنها ، حداقل در یک دوره زمانی، تمایلی به نشستن روی این صندلیها را ندارند. با تکامل عملکرد گوش میانی، بعضی از نوزادان حین حرکت خودرو، دچار تهوع می شوند. اغلب درک این موضوع برایشان مشکل است که چرا با وجود حضور مادر در خودرو، آنها باید روی صندلی خود و جدا از مادرشان بینشینند. این جدایی زمانی مشکل تر می شود که والدین ، فرزند را تنها ، بر روی صندلی اش در عقب خودرو می نشانند.والدین و نوزاد
اگر نوزاد تمایل ندارد سوار خودرو شود و بدخلقی می کند، مادر باید زمانی که نوزادش به اندازه کافی استراحت کرده سیر است و آرامش خاطر دارد، او را سوار خودرو کند. همچنین باید اسباب بازی جدید نرمی را نیز برای او آماده کند تا در طول رانندگی نوزاد را سرگم نماید.( منظور از اسبا بازی جدید، خریدن وسیله جدید نیست، بلکه می توان یکی از اسباب بازیهای لاستیکی نرمش را که صدا هم می دهد، داخل یک جوراب رنگارنگ قرار دهید و سر جوراب را با روبان یا نخ ببندید تا باز نشود.)
از جمله کارهای دیگر، خواندن آوازهای شاد و صحبت کردن با نوزاد است تا او متوجه شود که مادر در کنارش است.
منبع:ساینس دیلی
