بازی کردن چیست؟ چگونه کودکان بازی را تعریف می کنند
از نظر روانشناسی بازی کردن چیست؟
من به این نتیجه رسیدم که بازی به عنوان فعالیتی بهتر درک می شود که:
- (الف) آزادانه توسط بازیکنان انتخاب و هدایت می شود
- (ب) انگیزه ذاتی (به خاطر خودش انجام می شود و نه بخاطر پاداش بیرونی)
- (ج) بر اساس قوانین درون ذهن بازیکن ساختار یافته است
- (د) همیشه خلاق و معمولاً تخیلی، و
- (ه) در یک چارچوب ذهنی فعال، هوشیار، اما نسبتاً بدون استرس انجام شود.
قدرت بازی در ارتقای رشد و یادگیری سالم کودکان
در توضیح این تعریف، توضیح داده ام که چگونه هر یک از این ویژگی ها به قدرت بازی در ارتقای رشد و یادگیری سالم کودکان کمک می کند. به طور خلاصه:
- از آنجا که بازی آزادانه توسط بازیکنان انتخاب و هدایت می شود، بازی نیروی اصلی برای یادگیری کودکان است که چگونه ابتکار عمل کنند، رفتار خود را هدایت کنند، با همبازی ها گفتگو کنند و با آنها کنار بیایند و مشکلات خود را حل کنند.
- از آنجایی که بازی به طور ذاتی انگیزه دارد، بازی نحوه کشف، تعقیب و مهارت کودکان در کاری است که دوست دارند انجام دهند.
- از آنجا که توسط قوانین ذهنی هدایت می شود، بازی نحوه یادگیری کودکان برای برنامه ریزی، ساختار، و ایجاد مرزها (قوانین) برای فعالیت هایی است که آنها را درگیر می کند.
- از آنجایی که بازی همیشه خلاقانه و اغلب بسیار تخیلی است، بازی نحوه تمرین کودکان و افزایش ظرفیت های خود برای خلاقیت و تخیل است .
- در نهایت، وضعیت ذهنی بازی – فعال و هوشیار اما نسبتاً بدون استرس – در بسیاری از مطالعات نشان داده شده است که حالت ذهنی ایده آل برای یادگیری هر چیز جدید یا انجام هر کاری است که نیاز به خلاقیت یا ایجاد بینش جدید دارد.
