اضطراب جدایی در کودکان

اضطراب جدایی در کودکان

 

به اضطرابی که کودکان در هنگام جدایی از والدین به خصوص مادر خود دچار آن می شوند اضطراب جدایی گویند. این اختلال و مشکل خاصی تلقی نمی شود  بلکه می شود گفت که تمامی کودکان در مراحل رشد و تکامل خود با این مشکل مواجه می شوند و در واقع این مسئله جزیی از مراحل تکامل هر فرد است و اگر در بازه زمانی خودش اتفاق بیفتد جای نگرانی چندانی نخواهد داشت و یک امر کاملا طبیعی است.

اضطراب جدایی در کودکان

اضطراب جدایی معمولا از سنین ۷ الی۹ ماهه کودک شروع شده و تا سنین ۱۷ الی ۱۹ ماهه کودک به اوج خود خواهد رسید. این اختلال در سنین ۲۴ ماهگی در کودکان به شدت افت کرده و از بین خواهد رفت که اگر مدتی بعد از این سن نیز ادامه داشته باشد نگران کننده خواهد بود. اضطراب جدایی در هنگام شب و موقع خواب که والدین کودک را ترک می کنند می تواند افزایش یابد.

برای درمان اختلال اضطراب جدایی چندین راه وجود دارد که در زیر به بررسی تعدادی از آن ها می پردازیم. جدا نشدن از کودک و در آغوش گرفتن کودک در صورتی که تمایل به ماندن در کنار او دارید می تواند  به شدت موثر باشد. سپردن کودک به کسانی که آشنا  و نزدیک هستند و در واقع کودک می تواند با آن ها ارتباط نزدیک تری برقرار کند می تواند راهکاری موثر برای کاهش اضطراب در کودک باشد. استخدام یک پرستار خوب نیز می تواند سبب کاهش این اختلال در  کودک باشد اما باید دقت نمود که تا مدتی باید در کنار پرستار و کودک ماند تا کودک به پرستار عادت نموده و در کنارش خو بگیرد. به هر حال باید به این نکته دقت نمود که کودک در مرحله ای از زندگی اش به صورت طبیعی با این اختلال رو به رو خواهد شد لذا این مرحله جای نگرانی نداشته و لازم است تا موارد زیر را رعایت کنید.

اجازه دهید کودک برای مدتی هر چند اندک تنهایی را تجربه نماید مثلا قرار گرفتن کودک برای مدتی در یک اتاق می تواند مثمر ثمر و مفید واقع شود. وقتی پرستاری استخدام می کنید برای روزهای اول جهت اشنایی و عادت نمودن کودک در  کنار آن ها بمانید تا به هم عادت کنند و مثلا پس از نیم ساعت از گذشت در کنار هم بودن ان ها را تنها بگذارید. همواره موقع بیرون رفتن و جدایی از کودک خداحافظی کرده و او راببوسید و حتما به او بگویید که چه موقع باز خواهید گشت اما فرایند خداحافظی نباید طولانی شود چرا که می تواند سبب افزایش اضطراب جدایی در کودکان و نگرانی بیشتر او شود. بایستی دوستی و محبت خود را به پرستار کودک نشان دهید چون که کودک شما از دوستی میان شما الگوبرداری کرده  و مثل خود شما پرستار را دوست خواهد داشت. وقتی که خداحافظی کرده و خارج شدید مرتب برنگردید و به او سر نزنید چرا که این موجب افزایش دوباره اضطراب او خواهد شد. قبل از خوابیدن ضمن محبت و در اغوش گرفتن کودک می توانید برای او قصه بخوانید تا خواب بهتری داشته باشد و پس از جدایی از او اگر بیدار شد بازگردید و برای مدت اندکی دوباره او را ارام کنید اما به صورتی که مدت زمان زیادی نباشد و او خود به جدایی و تنها خوابیدن عادت نماید. شدت و میزان اضطراب جدایی در کودکان متفاوت است لذا در صورتی که موارد ذکر شده موثر نبود شاید مشاوره با یک مشاور روانشناسی برای کمک گرفتن بی تاثیر نباشد ضمن اینکه در انتخاب پرستار کودک دقت نموده و در صورت نیاز آن را تغییر داده تا بتوانی بهترین گزینه دلخواه کودکتان را یافته و روابط مناسبی بین آن ها برقرار نمایید.

منبع:سامانه پرسش و پاسخ مشاور

3 پاسخ
  1. مادر نگران
    مادر نگران گفته:

    سلام ببخشید من یه دختر دارم دو سال و ده ماهشه چون من شاغل هستم و مجبور بودم از چهار ماهگی دخترمو پیش مامانم بذارم الان با اینکه خیلی کمتر از خونه بیرونم ولی مدام دخترم میترسه من تنها بذارم صبح به محض اینکه از خواب پا میشه میپرسه مامان منو تنها میذاری؟ مدام میگه مامان تو رو خدا منو تنها نذار حتی تا توی آشپزخونه هم که میخوام برم گریه میکنه میگه منو تنها نذار.به علاوه خیلی هم گریه میکنه، بهانه میگیره تو رو خدا راهنماییم کنین چیکار کنم اطرافیان هم مدام بهم میگن این بچه از نظر روحی مشکل داره لطفا راهنماییم کنین.

    پاسخ
  2. همیار
    همیار گفته:

    سلام.مادر عزیز کودک شما دچار اضطراب جدایی شده نفرمودین شرایط الان چطور هست. و چقدر بیرون از خونه هستین در هر خال باید به کودکتون اطمینان بدین که من هیچ وقت تو رو تنها نمیزارم اگه هر روز میبرمت خونه مامان بزرگ چون دلش برات تنگ میشه و دوستت داره و میخواد تو رو هر روز ببینتت ما هر شب توی یه خونه ایم و با هم میخوابیم من تو رو خیلی دوست دارم هیچ وقت تنهات نمیزارم حتما توصیه میکنم هر وقت از سر کار برمیگردین مدت زمانی رو به آغوشش بگیریدش.یک ساعت کامل اختصاص بدین بهش

    پاسخ
  3. فروغ
    فروغ گفته:

    سلام.من پسر ۷ساله ای دارم که بدون من توی هیچ کلاسی نمینونه(فوق برنامه نه مدرسه).
    خیلی پسرخجالتی هست.موقع صحبت کردن توی چشم کسی نگاه نمیکنه.البته برای خودش میره مغازه خرید کنه.ممکنه اختلالی داشته باشه؟
    مدرسه هم شاگرد زرنگی هست

    پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *