این شش مشکل رفتاری را جدی بگیرید

این شش مشکل رفتاری را جدی بگیرید

 

چرا والدین نبایستی این ۶ مشکل رفتاری را نادیده بگیرند

همه همیشه می گویند “خیلی بزرگش نکن، بی خیال”. این استراتژی گاهی جواب می دهد، اما همیشه نه.

نادیده گرفتن بدرفتاری های جزئی، از تدابیر درستِ فرزندپروری است. این امر به کوچولوی شما نشان می دهد که مسخره بازی های او توجه شما را جلب نمی کند.به این معنی که کودک شما با احتمال کمتری کارش را در آینده تکرار می کند.

به هر حال، هر رفتاری نباید نادیده گرفته شود. اگر چنین باشد، منجر به برخی مشکلات وخیم تر می شود، و از مسیر صحیح خارج می شود.

برای مطالعه بیشتر:

مشکلات رفتاری نوجوان

ده رفتار نگران کننده در کودکان

نگاهی به این بدرفتاری های کوچک داشته باشید و هر چه ممکن است سریع اقدام کنید. اینجا ۶ تا از مشکلات رفتاری معرفی می شود که نبایستی نادیده گرفته شوند:

  1. قطع کردن حرفتان به هنگام صحبت کردن شما

ممکن است کودکتان به راستی هیجان زده باشد و بخواهد درباره بخش مهمی از روزش با شما صحبت کند. وقتی به کودکتان اجازه می دهید که مدام وارد گفتگویتان شود، این پیام را به او می رسانید که این، کار صحیحی است.

این کار باعث می شود کودکتان یاد نگیرد که ملاحظه ی دیگران را بکند. همچنین یاد نخواهد گرفت که وقت بقیه را نگیرد و آنها را به حال خودشان بگذارد.

دفعه بعد که این اتفاق افتاد، بگذارید کودکتان دریابد که شما مشغله دارید. می توانید پیشنهاد دهید که کمی با گیم و اسباب بازی هایش بازی کند. اگر همچنان اوضاع شما را به هم می ریخت، آنها را به طرز صحیح عقب برانید.

  1. اغراق کردن در مورد وقایع

در ابتدا، مبالغه ها کم هستند. شاید کودکتان به شما بگوید که همه ی خوراک سبزی خود را تمام کرده است. وقتی حقیقت معلوم است، آنها سخت تر می توانند آن را دستکاری کنند. این دروغ کوچک روشن، دقیقا زیان بار نیست، اما این حرفها واقعیت ندارند.

ممکن است فکر کنید این، مساله ی بزرگی نیست، اما اتفاقاً دروغ گویی می تواند وخیم تر شود. فراموش نکنیم که بچه ها در سنین بین ۲ تا ۴ سال درست درنمی یابند که حقیقت از چه قرار است. اما بعد از این سن، آنها شروع به درک ماجرا می کنند.

وقتی حقیقت را می گویند، به آنها یک کم پاداش بدهید. کودکتان را تشویق کنید تا آدم صادقی باشد، حتی اگربا این کارش دچار مشکل شود.

  1. خود را به نشنیدن می زند

همگی ما با این مورد آشنایی نزدیک داریم. ممکن است خودتان هم وقتی یک کودک بودید این مورد را داشته اید.البته هنوز هم رفتار درستی نیست. نبایستی حرفتان را سه یا چهار مرتبه تکرار کنید که کودکتان اسباب بازی هایش را خراب نکند یا در ماشین جا نگذارد.

فراموش نکنید که شمایید که کودکتان را تربیت می کنید. اگر این مورد در سن پایین شروع شود بدتر می شود و بعدتر از مسیر تربیت خارج می شود. کار کردن روی  خودتان بیرون از این ماجرا، نقش مهمی روی جزء تربیتیِ کودکتان دارد.

دفعه بعد از کودکتان بخواهید که یک کاری بکند، تا محل آنها قدم بزنید و آنها را نگاه کنید. مطمئن باشید که آنها پاسخ می دهند که “باشه مامان”. اگر مشغول تماشای تلویزیون بودند، درستش این است که آن را خاموش کنید. همچین با این کار، تایمی رامعین می کنید که بتوانید اعلام کنید که پاداش ها ممکن است لغو بشوند. برای مثال، در این صورت به جای یک ساعت تلویزیون، فقط می توانند نیم ساعت تماشا کنند.

  1. خشن بازی می کنند

می دانید که وقتی پسرتان به برادر کوچکترش مشت می زند مجبورید مداخله کنید. ولی همچنین نمی خواهید رفتارهای تهاجمی مدام او، مثل هل دادن یا نادیده گرفتن برادر کوچکِ او را نادیده بگیرید. لازم است در وهله ی اول جلویش را بگیرید وگرنه وقتی به حدود ۸ سالگی رسید از کنترل شما خارج خواهد شد. این امر همچنین این پیغام را به او خواهد داد که زدن افراد، کار درستی است.

با رفتارهای تهاجمی، فورا مقابله کنید. پسرتان را کناری بکشید و بگذارید بداند که این کار درستی نیست. او با این کارش واقعا می تواند به کسی صدمه بزند. اگر این رفتارها ادامه پیدا کرد، به او اجازه ندهید تا وقتی که دست از کارش کشید با برادر کوچکش بازی کند.

  1. کمک کردن به کودک برای درست کردن رفتارش

می دانم که زمانی که کودکتان دیگر خودش می تواند خوراکش را بخورد و تلویزیون را بدون کمک دیگری روشن کند خیلی خوب است. حتی وقتی بچه ی دو ساله ی شما بتواند یک تکه کیک را بدون اینکه اول بخواهد، به زور از شما بگیرد بامزه هم هست. ولی صبر کنید تا فقط به سن ۸ سالگی برسند و در خانه دوستش باشد، و آنگاه بدون خواهش کردن، خوراکی را به زور بگیرند!

مهم است برای او برخی قوانین خانگی بسازید. آیا کودکتان می تواند بدون خواهش کردن، کمی شیرینی داشته باشد؟ آیا نیاز هست از او بخواهید که تلویزیون را روشن کند؟مطمئن باشید که کودکتان می داند قوانین چیستند، و این امر به او کمک می کند که از قانون ها پیروی کند.

  1. موضع خود را مشخص کنید

ممکن است فکر کنید موضع رفتاری کودکان از سنین پیش از نوجوانی آغاز می شود، اما در واقع خیلی زودتر شروع می شود. کودکان پیش دبستانی رفتار والدین خود را تقلید می کنند، تا ببینند واکنش آنها چطور خواهد بود.

والدین شاید به این دلیل که گمان کنند یک مرحله ی گذرا است آن را نادیده بگیرند. اگر این طرز رفتار را نادیده بگیرید، بدتر می شود و از مسیر عادی خارج می شود. شما یک کودک با مشکل موضع گیری خواهید داشت، که ممکن است احساس کنید دیگر نمی توانید کنترل کنید.

لازم است کودکتان را نسبت به رفتارش آگاه کنید که بداند طرز رفتارش درست نیست. بگذارید کودکتان بفهمد که شما می دانید آنها چشمانشان را می چرخانند و مسخره بازی می کنند. ایده ی ما این است که اجازه بدهید کودکتان در مورد رفتارش احساس بدی پیدا کند. بگذارید کودکتان بداند وقتی با شما خوب حرف می زنند به آنها گوش می سپارید.

اگر همیشه این کار را بکنید عالی است. اگر نه، تا خیلی دیر نشده شروع به انجام دادن این کار کنید. به یاد داشته باشید که تمامی والدین فراز و نشیب دارند. اگر تردید کنید، از مسیر خارج می شوید.

منبع:مشاورانه

2 پاسخ
  1. فرنوش
    فرنوش گفته:

    سلام دخترم بیشتر وقتها با خودش حرف میزند بدون اینکه با عروسکی بازی کند با چیزی فیلم های که نگاه میکنیم اسم های آنهایی که توی فیلم دیده رو یادش نگه میداره فردا هی میگه مثلا زینب اینجاست هی با اون حرف میزنه.

    پاسخ
    • همیار
      همیار گفته:

      برای اینکه بتونیم راهنمایی کنیم لازمه بدونم دخترتون چند سالشه و چه مدتیه که این کار رو انجام میده

      پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *