همه چیز در مورد کودک ۵ ساله + روانشناسی کودک

کودک 5 ساله

هر آنچه باید در مورد سلامت جسمی و روان کودک ۵ ساله بدانید. آموزش اصول تربیتی و رفتاری کودک پنج ساله توسط تیم تخصصی مشاور کودک تهیه شده است.


شناخت رشد و رفتارهای کودک پنج ساله به شما کمک می کند که بهترین روش نگهداری از فرزندتان را بشناسید. به عنوان والد، زمانی که سالگرد تولد کودکمان می شود بسیار خوشحال می شویم.  و در جشن تولد افراد وسایل و اسباب بازی هایی جدیدی برای کودک می آورند. وقتی که کودکان کوچک هستند، جشن تولد به معنی دستاوردهای جدید است که کودک به آن ها رسیده است.

رفتار با کودک ۵ ساله

کودکان ۵ ساله از اتفاقات جادویی که در زندگی شان به وقوع می پیوندد لذت می برند، و با هر اتفاق منحصر به فرد جدیدی که رخ می دهد انواع جدیدی از چالش های خاص خود را برای والدین رقم می زند.

مشاهده ی کودک پنج ساله تان که از کودک نوپا تبدیل به یک شخصیت کوچک می شود می تواند برای شما حساسیت هایی به وجود آورد. در این سن، کودکان به ما چشمه ای از بزرگسالی را نشان می دهند که در آینده می خواهد به آن تبدیل شوند.

نقاط عطف رشد کودک پنج ساله

مهارت های اجتماعی مربوط کودک پنج ساله

  • خوب و بد را از هم تشخیص می دهد.
  • عدم استفاده از منطق بزرگسالان
  • بازی های نمایشی و نمادی بیشتری انجام می دهد
  • بازی کردن با دوستان را به تنهایی بازی کردن ترجیح می دهد.
  • هم با دختران و هم با پسران بازی می کند ولی بازی با هم جنس خودش راترحیج می دهد.
  • به دنبال ستایش از سوی بزرگسالان و همسالانش می باشد.
  • می خواهد هماهنگی و مطابقت ایجاد کند و کسانی را که هماهنگ نیستند مورد تمسخر قرار می دهد.

در مورد کودک پنج ساله خود بیشتر بخوانید:

مشکلات رفتاری معمول کودک پنج ساله و راه حل های آن

کودک پنج ساله

مهارت های حرکتی کودک پنج ساله

  • با حفظ تعادل بر روی لبه ها راه می رود
  • مانند یک بزرگسال می دود
  • می تواند طناب بازی و اسکیت سواری کند
  • می تواند توپ های کوچک و متوسط را بگیرد و پرتاب کند
  • می تواند برای ده ثانیه بر روی یک پایش بایستد و نوسانی نداشته باشد
  • می تواند سه بار دراز-نشست را انجام دهد.
  • می تواند توپ را شوت کند و توپ را سه متر به هوا پرتاب کند.
  • می تواند بند کفشهایش را ببندد ولی گره های خاص نمی تواند بزند
  • می تواند مداد را مانند یک بزرگسال در دست بگیرد.
  • می تواند اشکال پایه را ببرد و بچسباند و اشکال را بدون اینکه از خط بیرون بزند رنگ آمیزی کند.

مهارت های زبانی کودک پنج ساله

  • به روشنی صحبت می کند و تلفظات و ضمایر صحیح را به کار می برد
  • در بیشتر اوقات از افعال درست استفاده می کند.
  • تضادها را درک می کند.
  • در پی یادگیری کلمات جدید و دانش جدید است

مهارت های زبانی کودک پنج ساله

راهنمایی والدین برای نگهداری از کودک پنج ساله

والدین می توانند از برخی انواع تربیتی برای رشد کودک پنج ساله شان بهره ببرند. رابین مک کی، یک درمانگر در دانشگاه آریزونا و متخصص رشد اطفال و نوجوانان، راهکارهایی را برای پیروی کردن به والدین پیشنهاد می دهد:

  • کنجکاوی کودک پنج ساله(در برخی مواقع می تواند خسته کنند و آزار دهنده باشد). از او بپرسید، «تو چه فکر می کنی؟» پاسخ های خلاقانه ی کودک شما را حیرت زده خواهد کرد!
  • ذهن خود را درگیر کنید. یکی از بهترین مواردی که باعث موفقیت و رشد کودک در آینده خواهد والدین کودک هستند، سطح تحصیلی و درک پدر و مادر می باشد. زمانی که شما خودتان یادگیری را ادامه می دهید و رشد می کنید، قطعا کودکتان نیز با شما رشد خواهد کرد. برای مثالی، یادگیری زبان دوم به همراه کودکتان.
  • بر روی مواردی که کودک پنج ساله آن ها را به خوبی انجام می دهد تمرکز کنید. آیا کودک تان می تواند موسیقی متن شبح اپرا را بنوازد؟ آیا او در ریاضیات مهارت دارد؟ از نقاط قوت کودکتان تجلیل کنید و او را تشویق کنید در چیزی که خوب است آن را ادامه دهد.

زندگی و رفتار روزمره کودک ۵ ساله

کودک ۵ ساله مستقل تر میشوند و عاشق تصمیمگیریهای کوچک هستند، مثلاً چه لباسی بپوشند یا چه چیزی برای ناهار بخورند.

شروع مدرسه یک دنیای اجتماعی کاملاً جدید را باز می کند که با مجموعه قوانین جدیدی همراه است. این ممکن است برای فرزند شما سخت یا چالش برانگیز باشد. مدرسه می تواند خسته کننده باشد، بنابراین تعجب نکنید اگر فرزندتان ناراحت می شود، به خصوص پس از یک روز طولانی. در این شرایط ممکن است بخواهید فرزندتان را بعد از مدرسه در خانه ساکت نگه دارید و برای خواب زودتر برنامه ریزی کنید.

در پنج سالگی، فرزند شما ممکن است:

  • اشکال ساده را با مداد کپی کنید
  • حروف را کپی کنید و نام خود را بنویسید
  • نام کامل، آدرس، سن و تاریخ تولد خود را بگوید.
  • تصاویر واقعی تری بکشد. برای مثال، فردی با سر با چشم، دهان و بینی، و بدنی با دست و پا
  • کتاب های مصور ساده بخواند.
  • اهمیت قوانین و دلایل پشت آن را درک کنید.

کمک به رشد کودک در ۵-۶ سالگی

در اینجا چند کار ساده وجود دارد که می توانید برای کمک به رشد کودک خود در این سن انجام دهید:

  1. تشویق به حرکت و ورزش: ورزش های مختلف و فعالیت های تفریحی را با هم یا با دیگران انجام دهید. فعالیت های مشترک مهارت های اجتماعی مانند نوبت گرفتن، همکاری، مذاکره، عادلانه بازی کردن و ورزش خوب بودن را آموزش می دهند.
  2. فرزندتان را در کارهای ساده خانه بگنجانید: چیدن میز یا کمک به شما برای کنار گذاشتن لباس های تمیز، مهارت های حرکت و تفکر را توسعه می دهد و در عین حال همکاری و مسئولیت پذیری را نیز آموزش می دهد. این مهارت ها برای مدرسه مهم هستند.
  3. زمانی را برای بازی آزاد اختصاص دهید: حتی اگر فرزند شما مدرسه و سایر فعالیت های ساختار یافته را شروع کرده باشد، بازی همچنان در این سن بسیار مهم است. به فرزندتان اجازه دهید نحوه گذراندن زمان بازی رایگان را انتخاب کند.
  4. هر روز با کودک خود بازی کنید، حتی اگر فقط ۱۰ دقیقه باشد. بازی با هم به شما این شانس را می دهد که وارد دنیای فرزندتان شوید و افکار و احساسات او را بدانید. همچنین به فرزندتان نشان می دهد که به او اهمیت می دهید و می خواهید زمانی را با هم بگذرانید .
  5. رفتار کلاس درس را تمرین کنید: برای مثال، می توانید به فرزندتان وظایف کوچکی بدهید که نیاز به توجه دارند یا شامل پیروی از قوانین یا دستورالعمل های ساده هستند. در مورد حیوان یا ورزش مورد علاقه فرزندتان صحبت کنید و او را تشویق کنید که گوش داده، پاسخ دهد و سؤال کند. همه اینها به کودک شما کمک می کند تا برای مدرسه آماده شود.
  6. قرارهای بازی را ترتیب دهید: گذراندن وقت با بچه های دیگر، به خصوص اگر آنه ا به همان مدرسه می روند، به مهارت های اجتماعی کمک می کند و فرزندتان را به جدا بودن از شما عادت می دهد.
  7. در مورد احساسات صحبت کنید: می توانید به فرزندتان کمک کنید تا بفهمد چرا چیزی احساس می کند و به او کمک کنید تا کلماتی را برای این احساسات بیان کند. این به کودک شما کمک می کند تا رابطه دوستی ایجاد کند و همدلی نشان دهد.
  8. با فرزند خود در مورد رفتار برابر با پسران و دختران و احترام به دختران و زنان صحبت کنید.

مطالب مرتبط با ۵ سالگی: روانشناسی کودک ۵ سالگی

کودک 5 ساله

تربیت کودک در سن مدرسه

به عنوان یک والد، شما همیشه در حال یادگیری هستید. اشکالی ندارد که نسبت به آنچه می دانید احساس اطمینان کنید. و همچنین اشکالی ندارد که بپذیرید چیزی را نمی دانید و سؤال بپرسید یا کمک بگیرید.

وقتی روی مراقبت از کودک تمرکز می کنید، ممکن است فراموش کنید یا وقت کمی را برای مراقبت از خود صرف کنید. اما مراقبت از خود از نظر جسمی، ذهنی و عاطفی به رشد و شکوفایی فرزندتان کمک می کند.

گاهی اوقات ممکن است احساس ناامیدی، ناراحتی یا سرخوردگی کنید. اشکالی ندارد که کمی استراحت کنید تا زمانی که احساس آرامش داشته باشید. کودک پنج ساله خود را در مکانی امن قرار دهید یا از شخص دیگری بخواهید مدتی از کودک شما مراقبت کند. سعی کنید به اتاق دیگری بروید تا عمیق نفس بکشید، یا با یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود تماس بگیرید تا در مورد مسائل صحبت کنید.

هرگز کودک را تکان ندهید، کتک نزنید یا مورد آزار لفظی قرار ندهید. شما حتی با این که قصد آن را ندارید ممکن است به فرزند خود صدمه وارد کنید.

کمک بگیرید. اگر احساس می‌کنید دیگر نمی توانید این شرایط را ادامه دهید یا بسیار خسته هستید با مشاور تماس بگیرید یا از نزدیکان خود بخواهید ساعتی به شما کمک کنند تا استراحت کنید.

برقراری ارتباط و درک کودک پنج ساله

درک کودکان پنج ساله دشوار می باشد.
کودکان در این سن ممکن است در پیروی از دستورالعمل‌های ساده مانند «لطفاً بعد از پوشیدن لباس‌هایتان پیژامه‌تان را روی تختتان بگذارید» مشکل داشته باشند.

رفتار و بازی کودک ۵ ساله شما:

  • از رفتارهای نامناسب یا چالش برانگیز زیاد استفاده می کنند.
  • بسیار گوشه گیر، نگران یا افسرده هستند یا هنگام جدایی از شما بسیار ناراحت می شود
  • با دیگران به  خوبی ارتباط برقرار نمی کند، برای مثال، پرخاشگر هستند یا علاقه ای به تعامل با سایر کودکان یا بزرگسالان نشان نمی دهد.

مهارت های روزمره فرزند شما:

  • در طول روز همچنان شلوار خود را خیس می کند، توجه داشته باشید که خیس کردن در شب تا سن ۶ تا ۷ سالگی به خصوص برای پسران معمول است.
  • در به خواب رفتن در شب یا در خواب ماندن مشکل دارد.
  • کودکان با سرعت های متفاوتی رشد می کند. اگر نگران این هستید که آیا رشد کودکتان “طبیعی” است، باید بدانید که کلمه “طبیعی” برای هر کودکی متفاوت است.

۸ نکته تغذیه ای کودک پنج ساله 

۱. طیف وسیعی از غذاهای سالم

هنگامی که کودکان غذاهای متنوعی می خورند، تعادلی از ویتامین های مورد نیاز برای رشد را دریافت می کنند. گزینه های سالم شامل سبزیجات و میوه های تازه، محصولات لبنی کم چرب (شیر، ماست، پنیر) یا جایگزین های لبنیات، پروتئین های بدون چربی (لوبیا، مرغ، بوقلمون، ماهی، همبرگر بدون چربی، توفو، تخم مرغ) و غلات سبوس دار و نان است.

۲. از بچه های ۵ ساله انتظار نداشته باشید که تمام غذا را بخورد

وعده های غذایی مناسب را در بشقاب او بریزید، اما انتظار نداشته باشید که کودک شما همیشه همه چیزهایی را بخورد. حتی بهتر است، به فرزندان خود اجازه دهید اندازه سهم غذای خود را انتخاب کنند. اشکالی ندارد اگر بچه ها هر چیزی را که در بشقابشان است نخورند. در این سن باید یاد بگیرند که بدانند چه زمانی سیر هستند. برخی از بچه های چهار ساله ممکن است هنوز هم اهل غذا خوردن باشند. والدین می توانند فرزندان خود را تشویق کنند که غذاهای جدید را امتحان کنند، اما نباید آن ها را تحت فشار قرار دهند.

۳. وعده های غذایی منظمی را ارائه دهید و کنار هم بنشینید.

غذاها را در زمان های منظم و میان وعده ارائه دهید. سعی کنید مراقب باشید بین زمان های غذا خوردن، تنقلات و یا وعده اضافی ارائه نکنید. کودکانی که در طول روز مشغول غذا خوردن هستند، ممکن است در زمان صرف غذا گرسنه نباشند، در حالی که غذاهای سالم تر در دسترس هستند. وقتی زمان غذا یا میان وعده است، تلویزیون را خاموش کنید و با هم سر میز غذا بخورید. این به ایجاد محیط آرام برای غذا خوردن کمک می کند.

۴. غذاهای فرآوری شده و نوشیدنی های شیرین را محدود کنید. 

نقش دیگر والدین محدود کردن مقدار غذای فرآوری شده و فست فود است. نوشیدنی های شیرین شامل نوشابه، آبمیوه، لیموناد، چای شیرین و نوشیدنی های ورزشی است و می توانند منجر به پوسیدگی و افزایش وزن ناسالم شوند.

۵.  بهترین نوشیدنی ها آب و شیر است.

بهترین نوشیدنی برای کودک پنج ساله آب و شیر است. شیر کلسیم و ویتامین D را برای ساختن استخوان‌های قوی فراهم می‌کند. بستنی هر چند وقت یکبار اشکالی ندارد، اما نباید هر روز آن را فراهم کرد. میوه به آب میوه ترجیح داده می شود زیرا آب میوه منبع غلیظ قند و فیبر کمی است.

آموزش کودکان ۵ تا ۶ سال | چگونه با کودک ۵ ساله بازی کنیم

  • به موسیقی گوش دهید و در مورد سازهای در حال نواختن صحبت کنید سپس تصاویر ساز ها را با هم در اینترنت بیابید.
  • از حروف مغناطیسی برای املای نام ها و کلمات ساده روی یخچال یا رادیاتور استفاده کنید.
  • برنامه های تلویزیونی مرتبط با کتاب ها را تماشا کنید و سپس کتاب ها را بخوانید.
  • خواندن کتاب‌ها از همه نوع برای فرزندتان ادامه دهید.

کودک ۵ ساله چه چیزهایی باید بداند

  • از خواندن کتاب برای او لذت می برد و وانمود می کند که از روی کتابی با صدای بلند می خواند.
  • می تواند کلمات هم قافیه تولید کند.
  • بیشتر حروف را می داند و می تواند برخی از حروف را با صداهایی که تولید می کنند مطابقت دهد.
  • می تواند برخی از کلمات نوشتاری و گفتاری را مطابقت دهد.
  • می تواند حروف و اعداد بنویسد.
  • دوست دارد داستان های ساده را بازگو کند و درباره کتاب ها سوال می پرسد.
  • از توضیحات بیشتر در مکالمات استفاده می کند.
  • نام بیشتر اشیاء رایج را می داند.
  • ترجیح می دهد در گروه های کوچکتر بازی کند و ممکن است سعی کند دیگران را حذف کند.
  • می خواهد احساس کند بزرگ شده است و می تواند به راحتی احساس غرور یا خجالت کند.

رفتار با کودک ۵ ساله پرخاشگر

مهم نیست چقدر عصبانی هستید، سعی کنید فریاد نزنید و به فرزندتان نگویید که او کودک بدی است یا باید مجازات شود. صبر شما به او می آموزد که پرخاشگری کلامی و فیزیکی راه حلی است که در هنگام عصبانیت انجام می شود. در عوض، با کنترل خلق و خوی خود می توانید الگو خوبی برای آن ها باشید.

در هنگامی که عصبانی می شوند، آنها را از موقعیت دور کنید تا  آرام شوند. می توانید از آن ها بخواهید نفس عمیق بکشند یا کمی آب بخورند تا آرام شوند. سپس با آرامش درباره آنچه اتفاق افتاده صحبت کنید. بهترین زمان برای انجام این کار زمانی است که هم شما و هم کودکتان آرام باشید و شرایط استرس زا رفع شده باشد.

به آن ها بگویید که چقدر به آن ها افتخار می کنید و نشان دهید که خودکنترلی و حل تعارضات رضایت‌بخش‌ بوده و نتایج بهتری از عصبانیت و پرخاشگری دارد.

به آن ها توضیح دهید که عصبانی شدن گاهی کاملاً طبیعی است، اما هل دادن، ضربه، لگد زدن یا گاز گرفتن اشکال دارد. راه‌های بهتری برای نشان دادن اینکه چقدر عصبانی است وجود دارد و او می تواند با کلمات احساسات خود را نشان دهد.

رفتار با کودک ۵ ساله پرخاشگر دشوار می باشد و برخی از بچه ها بیشتر از کودکان دیگر با پرخاشگری و عصبانیت مشکل دارند. اگر رفتار فرزندتان از کنترل خارج شد و نتوانستید شرایط را کنترل کنید، با پزشک او مشورت کنید. با هم می توانید سعی کنید ریشه مشکل را پیدا کنید و تصمیم بگیرید که آیا به کمک روانشناس یا روانپزشک کودک نیاز دارید یا خیر.

 

نویسنده: کانون مشاوران ایران

منبع: What Your Child Should Know by Age 5

۷۳ دیدگاه ها

  1. فافا
    سلام کودک پنج ساله ای دارم که چهارسال از زندگیش فقط خواهر سه ساله اش همبازی او بوده ولی یک ساله که چندتا همبازی دختر و پسر پیدا کرده که متاسفانه وقتی دوستاش باهاش قهر میکنن شدید گریه میکنه و میاد پیش ما میگه باید به دوستام بگین بیان با من آشتی کنن...این رفتارش خیلی آزارم میده میترسم بعدن به خاطر دوستی با همسالانش ازش باج بگیرن که باهاش دوست شن....عاجزانه خواهش میکنم که چه رفتاری باید باهاش داشته باشم که این اخلاق شو ترک کنه
    پاسخ خرداد 11, 1399 at 1:54 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز نگرانی شما برای کودکتان قابل درک می باشد اما بهتر است سعی کنید که بجای رفتن و بیان کردن اینکه با او بازی کنید به او کمک کنید تا روابط اجتماعی خود را افزایش بدهد و همچنین راحل های حل مسئله بیشتری را آموزش ببیند تا بتواند در روابط اجتماعی از آن استفاده کند . با داستان سعی کنید که او را تشویق کنید تا به شخصیت داستان کمک کند با دوستانش بازی کند و یا اینکه مشکلات پیش آمده را برطرف کند . سعی کنید در روابط بازی او با خواهرش نیز وارد نشوید و اجازه بدهید که خودشان این مشکلات را برطرف کنند در زمان فعلی نیز سعی کیند شنونده خوبی باشید و او را به مسیر راحل های دیگر هدایت کنید . با افزایش سن آنها قوانین بازی را اموزش می بینند و می تواند روابط دوستی و بازی بهتری را تجربه کنند.
      پاسخ خرداد 11, 1399 at 12:41 ب.ظ
  2. فافا
    ممنون از کمکتون....نه من اصلا به دوست اش نمی گم باهاش آشتی کنید یا دوست شوید....فقط یه داستان میگم که فلان بچه وقتی که دوست اش باهاش قهر میکردن میرفت سراغ بچه های دیگه که باهاشون دوست شه و اصلا گریه نمی کنه.. .از وقتی این داستانها میگم موقع قهر دوست اش گریه نمی کنه ولی یه گوشه میشی نه فقط فکر میکنه.....راهکاراتونو حتما به کار میبرم خدا خودش کمک کنه......بازم ممنون
    پاسخ خرداد 12, 1399 at 3:23 ق.ظ
    • مشاور
      خب این رفتار شما مناسب می باشد اما بهتر است بازسازی روابط را نیز به او آموزش بدهید چون در زمان فعلی دوست دیگری وجود ندارد و او نیز دوست دارد که بازی کند پس بهتر است بتواند در مورد احساسات خود و دوستانش سعی کند صحبت کند تا بتواند این رابطه را بازسازی کند . سعی کنید خودتان نیز از بیان احساسات او استفاده کنید تا بتواند احساسات خودش و دیگران را بهتر بشناسد مثلا بیان کنید که می دانید که الان ناراحت هست و دوست دارد با دوستانش بازی کند اما فکر می کند چه موضوعی باعث شد که دوستش اینگونه برخورد کند؟
      پاسخ خرداد 12, 1399 at 9:33 ق.ظ
  3. فافا
    لطف میکنید که برام توضیح بدین که بازسازی روابط رو براش توضیح بدم
    پاسخ خرداد 12, 1399 at 9:57 ق.ظ
    • مشاور
      بازسازی یعنی اینکه در مورد احساسات خودش و یا دلایلی که باعث ناراحتی و مشکل در روابطش شده است فکر کند و با دوستانش برای آشتی صحبت کند در کنار اینکه بتواند احساسات خودش را نیز بیان کند . در این مسیر با بازسازی او می تواند روابط خودش را بهبود ببخشد در کنار اینکه بهتر است او روابط با کودکان دیگر را نیز تجربه کند و روابط دوستی او را محدود به افراد خاصی نکنید.
      پاسخ خرداد 12, 1399 at 1:34 ب.ظ
  4. فافا
    حس میکنم نقطه ضعف شو فهمیدن که همش باهاش قهر میکنن..
    پاسخ خرداد 12, 1399 at 1:03 ب.ظ
  5. مامانی
    سلام دخترم ۵سالشه.دخترم خیلی علاقه به بچه داشتن وازدواج وشوهرداره طوری که اکثربازیاهاش باعروسک که مثل مادرباهاش برخوردمیکنه وشوهرخیالیش صحبت میکنه وحتی برای شوهرش اسم تعیین میکنه.میخاستم بدونم طبیعیه؟؟؟درضمن حاضرجوابه ووقتی سرمساله ای باهاش برخوردکنم کینه میکنه وبهم بعدامیگه که من بی خودی دعواش کردم ونبایددعواش کنم وتمام تقصیرروگردن من میندازه.ووقتی ازم ناراحت میشه میگه که مامان خوبی نیستم خوب هستم ولی یکم بدم میگم چرامیگه بامن دعوامیکنی میگم خوب اشتباه کردی ولی قبول نمیکنه.بایدچه جوری باهاش برخورد کنم؟تشکر
    پاسخ تیر 4, 1399 at 5:04 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز این بازی های در این سنین طبیعی می باشد و او دارد نقش های خودش را تمرین می کند بهتر است سعی کنید که بازی های دیگری که نیز او علاقه دارد آنها را انجام بدهد امکانات آن را برای محیا کنید اما وارد بازی های او نشوید اجازه بدهید او مسیر خودش را طی کند . در مورد حاضر جوابی نیز دقت کنید او تنها یک کودک 5 ساله می باشد و نه یک بزرگسال و اگر شما به او اجازه صحبت کردن و بیان احساساتش را بدون سرزنش بدهید او می تواند مسیر رشدی بهتری را تجربه کند بهتر است مثلا اگر کار خطرناکی می کند و شما جلوی او را می گیرید و او بیان می کند که شما مادر خوبی نیستید در احترام و بدون سرزنش و یا تنبیه بدنی و یا داد زدن که همه می تواند به عنوان یک الگو در اول باعث همین تکرار رفتار در اول شود به او بیان کنید که دوستش دارید و دلیل اینکه اجازه انجام این کار را نداده اید چیست. بجای دعوا سعی کنید که با او صحبت کنید و احساسات و نیازهای او را نیز مد نظر قرار بدهید تا بتواند مسیر رشدی خود را طی کند و سعی کنید خودتان را نیز سرزنش نکنید چون قرار نیست شما اگر مادر خوبی هستید اجازه هر کاری را به او بدهید و یا عصبانی و ناراحت نشوید شما نیز به عنوان یک انسان در جایگاه مادر حق دارید هر احساسی را تجربه کنید و با اجازه دادن به خودتان برای تجربه احساسات می توانید در مسیر بهتری به آنها پاسخ بدهید و آنها را بررسی کنید.
      پاسخ تیر 5, 1399 at 10:14 ق.ظ
  6. پسر پنج ساله ای دارم که بر خلاف پسر بچه های دیگر علاقه ای به جست وخیز ندارد.پریدن جفت پا حتی از یه ارتفاع کم مثل بلندی یه بالش را بلد نیست.یا شاید هم می ترسد.پا زدن با رکاب یه سه چرخه که مخصوص کودکان است را بلد نیست.از سه سالگی اش خیلی تلاش کردم این مهارت ها را یادش بدهم ولی آنچنان خودش را بی علاقه نشان گی دهد و نق می زد که خسته ام می کند.برای همین با پسربچه هایی که این چنین ویژگی را دارد دوست نمی شود و یک جورایی دچار خودکم بینی می شود.برای همین بیشتر دوست دارد یا به تنهایی یا با من بازی کند.از طرفی دیگر علاقه ای به کشیدن نقاشی و رنگ امیزی ندارد.نقاط قوتی هم دارد که تمامی اشکال هندسی را می داند.و دیگر اینکهاسانی و انواع ماشین ایرانی و خارجی را می داند.این دو مورد تنها نقاط قوت کوک من است.در ضمن در یادگیری هم بسیار مقاوم است.با کودکم چگونه رفتار کنم که برای رفتن به پیش دبستانی و از همه مهمتر برای رفتن به مدرسه آماده شود .ممنون از راهنمایی تون.
    پاسخ تیر 24, 1399 at 1:08 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز نگرانی شما برای کودکتان قابل درک می باشد اما دقت کنید که کودک شما شخصیت مربوط و مختص خود را دارد و در این مسیر نیاز نیست که او حتما کارهایی را کند که دیگران آن را انجام می دهند اگر او کودک شادی هست و مسیر رشد زبانی ، حرکتی و عقلی او به درستی سپری می شود مشکلی در این زمینه وجود ندارد و اما علایقی دارد که با دیگران متفاوت می باشد و این زمینه نگرانی وجود ندارد . بهتر است محیط بازی با همسالان را برای او تهیه کنید و او را در این موقعیت ها قرار بدهید اما از اجبار کردن او خوداری کنید ، فرستادن کودکتان به مهدکودک می تواند در تایم های کمی او را برای حضور در اجتماع دوستان و همسالان آماده کند ، از هرگونه سرزنش کردن وو مقایسه کردن کودکتان خوداری کنید ، علایق او را بشناسید و به آنها احترام بگذارید و مسیرهای رشدی بالاتر را برای او تهیه کنید .
      پاسخ تیر 24, 1399 at 1:46 ب.ظ
  7. خیلی ممنون از راهنمایی تان.پاسخ تان تا حد زیادی نگرانیم را کم کرد.خدا حفظ تان کند.
    پاسخ تیر 24, 1399 at 3:11 ب.ظ
  8. فرناز
    سلام و عرض احترام من پسر بچه 5 ساله ای دارم که موقع لباس پوشیدن واقعا مقاومت نشان میده و گریه میکنه اصلا تغییر در عوض کردن لباس رو دوست نداره و فقط یک سری لباس خاص رو می پوشه ، مثلا ما موقع بیرون رفتن چند دست لباس که مناسب بیرون هست رو براش میاریم و میگیم یکی رو انتخاب کن و بپوش یا برات بپوشیم و لی نمی پوشه و حتی اگه ما مقاومت نشون بدیم و بی توجه به گریه هاش براش بپوشیم تا یک ساعت گریه میکنه و واقعا اذیت میشه، ضمن اینکه به شدت به خیس شدن هم حساسه در حدی که بعضی وقتها صورت نمیشوره که لباسش خیس نشه حالا چقد به این قضیه ربط داره نمی دونم لطفا راهنمایی بفرمایید. ممنون
    پاسخ مرداد 19, 1399 at 3:29 ب.ظ
    • مشاور
      سلام فرناز جان این شرایط می تواند با شما درگیری فکری و عصبانیت زیادی را به همراه بیاورد و این موضوع قابل درک هست اما عزیزم دقت داشته باشید که او تنها یک کودک 5 ساله هست که سعی می کند استقلال خودش را حفظ کند سه سال اول زندگی کودک، بیشترین تلاش او برای به دست آوردن استقلال است؛ کودک قبل از یک سالگی کاملا قادر به درک خواسته پدر و مادر است و گاهی به خاطر حفظ استقلال از انجام آن کار سر باز می‌زند، حال اگر پدر یا مادر حین لباس پوشیدن به فرزند خشمگین یا وارد بازی شوند، کودک از کنترل آنها لذت می‌برد وکارش را ادامه می‌دهد که به آن لجبازی می‌گویند. در کنار این موارد که او می خواهد به شما استقلال خودش را نشان بدهد با توجه به اینکه بیان می کنید او به به خیس شدن نیز واکنش زیادی نشان می دهد ممکن است فکر کند که این لباس بعد از تعویض برای شسته شدن خیس می شود سعی کنید که این واکنش به خیس شدن را که می تواند نشان از وسواس و یا موضوعات دیگر باشد را با حضور خودش به کمک روانشناس بررسی کنید چون این دو موضوع در هر حالتی نشان از این دارد که کودک شما اضطراب را تجربه می کند و این اضطراب را با تعویض نکردن لباس و یا حمام نکردن و نشستن صورت و... نشان می دهد که در اتاق بازی می توانیم رفتارهای او را بررسی کنیم و تست های لازم را بگیریم و در کنار اطلاعاتی که شما در اختیارمان قرار می دهید بگذاریم و در این مسیر به او کمک کنیم. درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید 021-88422495
      پاسخ مرداد 19, 1399 at 3:38 ب.ظ
  9. ناشناس
    با سلام و تشکر بابت سایت خوبتون من پسری دارم که چند روز پیش وارد 5 سال شده و یه مشکل داره که شروع ارتباطش با دیگران خیلی سخته چه هم سن و چه غیر هم سن و چه پسر و چه دختر ، اگر هم با کسی پس یه مدت ارتباط بگیره و وسیله بازیشو ازش بگیره میاد به ما میگه برید بگیرید و خودش نمیره بگیره تشکر
    پاسخ مرداد 20, 1399 at 3:12 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز در این مورد اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید تا باهم بیشتر صحبت کنیم. 1. منظور شما از اینکه بیان می کنید شروع ارتباط او با دیگران سخت هست به چه معنا می باشد به عنوان مثال اگر وارد پارک شود و یا مهمانی چگونه به سمت همسالان می رود و شما در ککجا قرار دارید و واکنشتان چگونه می باشد؟ 2. میزان وابستگی او به شما و همسرتان چه میزان می باشد؟ 3. او کارهای شخصی خود مانند غذا خوردن ، لباس پوشیدن ، دستشویی رفتن ، بازی کردن را انجام می دهد؟ 4. در خانه اجازه مخالف با خواسته ها و صحبت های شما را دارد و می تواند دیدگاهی و خواسته ای متفاوت از شما داشته باشد؟ 5. زمانی که وارد بازی با همسالان می شود می تواند ارتباط لازم را برقرار کند؟ 6. رشد حرکتی و زبانی و عقلی نرمالی دارد؟
      پاسخ مرداد 20, 1399 at 3:43 ب.ظ
  10. Zahra
    سلام یه کودک چهار ساله و نیمه دارم خیلی لجبازه و حرف هیچ کسی رو گوش نمی‌ده ن من ن پدرش خیلی جیغ میزنه داد میزنه هر چی بهش میگم گوش نمی‌ده هرکی چه خوب چه بد باهاش حرف میزنه فقط جیغ میکشه دوباره کار خودشو انجام میده تو کوچه می‌ره هر چی بچه ها دارن همونو میخاد و با داد و بیداد میخاد بگیره می‌ره میچسبه به بچه ها رفتاری انجام میده که همه فراری میشن ازش
    پاسخ مرداد 20, 1399 at 10:37 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما زهرا جان اینگونه رفتارها در کودکان می تواند دلایل زیادی داشته باشد و در این مسیر نمی توان نظر کلی برای همه بیان کرد .در این مورد اطلاعات بیشتری در مورد مسائل زیر در اختیار ما قرار بدهید تا باهم بیشتر صحبت کنیم. 1.کودک شما معنای صحبت های شما و اطرافیان را می فهمد ؟ 2. رشد زبانی مناسب با سن خود دارد؟ 3. واکنش شما در مقابل اینگونه رفتارهای او چگونه هست؟ 4. بکن و نکن های شما برای او چه میزان می باشد؟ 5. ارتباط عاطفی لازم را با شما و پدر دارد؟ 6. میزان یادگیری و تمرکز او چگونه می باشد؟
      پاسخ مرداد 21, 1399 at 9:48 ق.ظ
  11. ناشناس
    با سلام مجدد و ممنون بابت جواب و پیگیری شما در مورد جواب موارد بالا که فرمودید : 1.وقتی وارد پارک یا مهمانی یا هر محیط جدیدی می شویم او از من یا همسرم جدا نمی شود مگر اینکه با خودمان ببریم و به بقیه معرفی کنیم که شاید بتواند ارتباط بگیرد و تنها پیش اون فرد جدید چه هم سن چه غیر همسن بماند و بعضی اوقات هرچقد سعی میکنیم در نهایت پیش خودمان برمیگرددو مثلا در گارک باید ما هم حتما حضور داشته باشیم که سرسره یا تاب یا هر بازی دیگه انجام دهد. 2.به هر دوی ما وابستگی دارد اما چون هر دوی ما شاغل هستیم و در طول روز پیش مربی در خانه هست قاعدتا وابستگی شدید نیست و حتی منزل پدر بزگ مادربزرگ هر دوی ما هم چندین ساعت می ماند و اصلا بهانه ای بابت نبود ما نمی گیرد. 3.در کل بد غذا است و در اکثر اوقات می بایست غذا در دهنش بگذاریم ولی اخیرا بشقاب جلو دست خودش میگزاریم و خداروشکر نم نم داره خودش هم میخوره ، با لباس پوشیدن به شدت مشکل داره ،دستشویی با کمک می رود، بازی هم هم تکی و هم با ما و کسانیکه میشناسد مثل اقوام و مربی خودش و وا انجام می دهد. 4.بله 5.بله خداروشکر حتی نسبتا زودتر از عرف هم مثلا زیر 2 بود که شعر می خوند ضمن تشکر از شما مشاور محترم بازم تاکید میکنم بنده نگران این موضوع هستم که چرا خودش نمیتونه حق خودش رو از هم سن و سال های خودش و حتی کوچیکتر از خودش رو بگیره هستم یعنی موقع بازی با حتی دختر چند ماه کوچکتر از خودش اگه اون اسباب بازیشو ازش بگیره نمیره خودش ازش بگره یا میاد به ما میگه یا داد میزنه و گریه میکنه
    پاسخ مرداد 21, 1399 at 10:12 ق.ظ
    • مشاور
      ببیند من رفتار غیر نرمالی در کودک شما با یان توضیحات مشاهده نمی کنم جز میزانی وابستگی که بیشتر بخاطر کمتر بودن شما در کنار خودش هست و در این مسیر با توجه به شاغل بودن نیاز است که با مراقب اصلی او هماهنگ باشید از ایشان بخواهید که از قبل برای آماده شدن به او خبر بدهد و یا حتما اجازه بدهید که غذا را خودش بخور و از قبل با او برای تهیه غذا همراهی کند تا اشتیاق بیشتری داشته باشد در کنار اینکه مثلا اگر غذا با نان هست آن را به تکه های کوچک تر از قبل آماده کند و اجباری برا اتمام کردن غذا و یا عجله برای جمع کردن سفره و یا عصرانه و... نداشته باشید . اگر او غذایش را کامل نخوردذ بپرسید که دیگر میل دارد یا نه و به حرف او احترام بگذارید به او بیان کنید در صورتی که گرسته بود به شما و یا مراقب و.... بگوید . در مورد دفاع از حق خود در منزل نیاز است که شماها این حق را به او بدهید که تصمیم بگیرید ، مخالفت کند ، از او کاری به اجبار نخواهید حتی اگر دادن یک کتاب است به او بیان کنید ممکن است به شما کمک کند و اگر پاسخ منفی بود او را سرزنش نکنید و.. در این مسیر قصه هایی با شخصیت های حیوانی می تواند به او کمک کند برایش قصه هایی بگوید که مشکلات خودش هست مثلا خرگوش توپش را به دوستش داد حال میخوان برگردن خانه به نظرش باید چیکار کنه این خرگوش ما و سعی کنید بدون دادن پاسخ سوال افکار او را باهم به چالش بکشید تا او بیشتر فکر کند و رفتارهای دیگر را تجربه کند در یک محیط سالم و بدون سرزنش . باهم نقش هایتان را عوض کنید مثلا من خرگوش میشم تو گربه من می خوام بیام توپمو ازت بگیرم تا برم خانه و.... از این مسیر او می تواند رفتارهای مناسب را در محیط بهتری یاد بگیرد .
      پاسخ مرداد 21, 1399 at 12:19 ب.ظ
  12. با سلام و خسته نباشید. من هم پسر پنج ساله‌ای دارم که از هر جهت عالی است عاقلانه رفتار می‌کند ، حرفهای منطقی و عاقلانه می‌زند با اطرافیان چه همسن و غیر همسن به خوبی ارتباط برقرار می‌کند فقط از دو رفتار او شدیدا رنج می‌برم . یکی اینکه بعد از اینکه از شیر گرفتمش(دو سالگی) به شدت علاقه دارد که سینه های من را با دست لمس کند. اوایل کمتر حساس بودم ولی این عادت نه تنها ترک نشد بلکه یک سال است که با به دنیا آمدن فرزند دومم تشدید هم شده است و بسیار آزار دهنده است این رفتارش. رفتار دیگرش اینکه هر چی باهاش حرف بزنم صداش کنم با کلمات محبت‌آمیز مخاطب قرار بدهم اصلا گوش نمیدهد و انگار که خدایی نکرده گوشش کار نکنه، خیلی اذیت میشم با این رفتارش اگر امکان دارد راهنمایی کنید، با تشکر.
    پاسخ شهریور 3, 1399 at 1:26 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز در اول اینکه کودکان عموما بازهم بعد از گرفتن شیر مادر از آنها یک سری رفتارهای نوازشی با سینه مادر دارند چرا چون دو سال اول زندگی خود اولین منبع امن برای آنها سینه مادر بوده است و نمی توان توقع داشت که سریع این جدایی رخ بدهد مخصوصا اگر با کارهایی مانند چسب زدن و یا سیاه کردن و...که نشان از آسیب دیدن سینه می باشد که باعث می شود که کودک واکنش بیشتری برای نوازش کردن سینه نشان بدهد . در زمان فعلی نیز با حضور فرزند دیگرتان بازهم ممکن است کودک شما یک بازگشت پذیری داشته باشد اما با توجه به داشتن فرزند دیگر و اجازه لمس و خوردن سینه به نوزاد بهتر است از واکنش های شدید به این کودکتان خوداری کنید و سعی کنید که بازی های حسی دیگری را مانند شن بازی و یا خمیربازی را برای او تهیه کنید و در کنار آن یک محیط جذاب که میزان توجه او به شیر دادن شما به کودکتان کاهش یابد به مرور با کاهش واکنش به او کاهش رفتارهای او را نیز مشاهده خواهید کرد و بهتر است سعی کنید که از هرگونه سرزنش و تنبیه خوداری کنید .
      پاسخ شهریور 3, 1399 at 11:18 ق.ظ
  13. فاطمه
    سلام.وقتتون بخیر.من یه دختر پنج ساله دارم که تقریبا تو سه سالگی به حرف اومد.خیلی دیر شروع به صحبت کرد.احساس میکنم نسبت به سنش عقبتر از بقیه هست.شعر حفظ میکنه حرف کامل میزنه یه چیز بهش یاد بدم متوجه میشه یاد میگیره با خواهر بزرگترش یا با بقیه بچه ها کم و بیش بازی میکنه هوشیار و عاقله ولی رفتارش طوریه که فقط چیزی که من بهش یاد بدم یا بگمو یاد میگیره.خودش رفتارش و حرف زدنش کمتر از سنش نشون میده.بسیار لجبازه و همههه چی رو از دست خواهرش می‌کشه میگیره و نمیذاره هیچی تو دستش باشه.برای گرفتن وسایل دیگران خیلی لج و گریه میکنه.اصلا هم حرف گوش نمیده.دختر بزرگم خیلی زود حرف اومد و خیلی دختر عاقلتری بود و وقتی همسن دختر کوچیکم بود حرفایی میزد یا سوالایی میپرسید که من تعجب میکردم.خیلی رو رفتار دختر کوچیکم حساس شدم.همش فکر میکنم مشکل خاصی داره و همینطوری میمونه و به شدت از این قضیه دارم آزار میبینم.لطفا راهنمایی کنید
    پاسخ شهریور 30, 1399 at 11:08 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما فاطمه جان ببین عزیمز نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست اما دقت داشته باشید که هر فردی ویزگی های مخصوص به خود را دارد و بهتر است از مقایسه کردن استفاده نکنید چون می تواند هم برای خودتان از نظر ذهنی درگیری زیادی ایجاد کند و هم اینکه احساسات ناخوشایندی را به کودکتان بدهد . در این مسیر بهتر است که اجازه بدهید که کودکانتان باهم مشکلاتشان را حل کنند و تا جای که ممکن است به مشکلات آنها وارد نشوید از دختر بزرگتان بخواهید که اگر دوست داشت وسیله خود را به کودک کوچک ترتان بدهد در غیر این صورت اجباری برای او وجود ندارد در کنار اینکه به این موضوع توجه کنید که امکانات و وسایلی که برای دختر بزرگ ترتان وجود دارد برای فرزند کوچکتان نیز تهیه کرده اید . در برخورد با دختر کوچک ترتان نیز همین رفتار را داشته باشید به اجبار کاری را از او نخواهید او می تواند انتخاب کند . از نظر رشد عقلی و زبانی نیاز هست که به صورت حضوری مراجعه کنید تا بتونیم با بررسی همه شرایط دراین مسیر کمک کنیم در کنار اینکه نیاز به مشاهده رفتارهای خود کودکتان و گرفتن تست می باشد . کودک در این سن نیاز است که بتواند جملات را بیان کند، مفهوم حرف های شما و اطرافیان را بفهمد ، نیازهای خود را بیان کند ، ارتباط لازم را با کودکان هم سن و بزرگسالان داشته باشد در این مسیر با توجه به اینکه شما ممکن است بخاطر تجربه قبلی خود از فرزند بزرگ ترتان با سبک رشدی متفاوت تری مواجهه شده اید ممکن است واکنش ها و حساسیتتان افزایش پیدا کرده باشد اما در این مسیر نیاز است که بررسی دقیق صورت گیرد تا بتوانیم نظری را بیان کنیم.
      پاسخ شهریور 31, 1399 at 9:50 ق.ظ
  14. الهه
    باسلام و وقت بخیر. دختر ۵ ساله ای دارم که به شدت وابستگی به عمه و خانه مادر شوهرم دارد. ما در یکه ساختمان هستیم و اون اصلا در خانه خودمون نمیمونه. دایم میخاد طبقه پایین باشه وقتی هم پیش من فقط به ترفند بازی یا امتیازات دیگه میمونه. از لحاظ روحی خیلی اذیت میشم. چکارکنم چه روشی را صلاح میدونین که از لحاظ تربیتی درست باشه. بهش گفتم اونوقت من مامانت نمیشم گفت طوری نیس عمه مامانم میشه. حس بدی دارم اصلا وابستگی نداره. شاغل بودم کارهم به خاطر اون رها کردم که پیشش باشم
    پاسخ مهر 10, 1399 at 2:31 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما الهه جان در این مورد اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید تا باهم بیشتری صحبت کنیم.در این مسیر دقت کنید که تهدید به مادر او نبودن می تواند در ذهن یک کودک 5 ساله با بزرگنمایی و خیالپردازی هایی روبرو شود که برای او مشکلات زیادی را ایجاد می کند پس بهتر است از اینگونه تهدید ها خوداری کنید . 1. بودن او در کنار عمه و ... چه احساسی به شما می دهد؟ 2. فکر می کنید که او با دوست داشتن آنها دیگر شما را دوست ندارد؟ 3. از لحاظ تربیتی توقع چه رفتارهایی را از کودکتان دارید؟ 4. کودک شما با شاغل بودنتان دچار چه مشکلاتی شده بودند که شما کارتان را رها کردید؟
      پاسخ مهر 10, 1399 at 6:23 ب.ظ
  15. الهع
    ممنون از پاسخگویی شما. میزان وابستگی خیلی کمی به من دارد برعکس بچه های دیگه بود و نبودم تفاوتی نمیکند. اطرافیان گفتن چون در سن پایین تنها مونده به اونها وابسته شده. هربار بهش میگفتم نرو پایین من تنها میمونم میگفت توام منا تنها میزاری میری سرکار منم میرم پایین. کار رها کردم تا بیشتر باهاش وقت بگذرونم. ناراحت میشم که برام و بودنم ارزش قایل نیس مثل بچه های دیگه برای مادراشون. بله علنا میگه که اونا را بیشتر دوس دارم یا میخام با اونها باشم یا با اونها بخوابم. دوست دارم دارم مثل بچه های دیگه رفت آمدش قانون مند باشه تو خونه خودمون تو اتاق خودش با اسباب بازیهای خودش هم بازی کنه و یه ساعتی از روز را پایین بره نه من دایم ددر راه راه پله باشم که غذا بدم یا به اجبار بیارمش یا آخرشی زودی بیارمش خواب بره. در دوره ای که شاغل بودم عصبی و نق نقو و کم صبر تر از حالا بود. تمام وقت پایین بود مثل الان. ولی وقتی بهش میگم بریم خونه مامان خودم زوری میاد با اینکه اونجا همچی براش فراهم و باهاش خیلی بازی میکنن.
    پاسخ مهر 10, 1399 at 9:07 ب.ظ
    • مشاور
      ببین الهه جان احساسات و نگرانی هایی که داری قابل احترام هست اما عموما کودکانی که یکی از خانواده های والدین با آنها رفت و امد بیشتری دارند و یا کودک تایم زیادی را از نوزادی با آنها بوده است وابستگی بیشتری نشان می دهند در این مسیر دقت کنید که وابستگی چه به شما چه به هر شخص دیگری برای هیچ کودکی سازندگی ندارد او نیاز است که بداند پدر و مادر و اطرافیان را دارد انها او را دوست دارند تا به مسیر رشدی خود در کنار احساس ارامش ادام بدهد . با توجه به اینکه کودک شما تایم زیادی را از نوزادی با خانواده همسرتان سپری کرده است اینکه به انها به عنوان یک نقطه امن نگاه کند و تمایل به بودن با آنها را به تنهایی بازی کردن ترجیح بدهد کاملا طبیعی می باشد در این مسیر دقت کنید که اجبارهای شما می تواند باعث شود که رابطه شما با مشکلات بیشتری مواجهه شود . در اول اینکه به دخترتان استقلال بیشتری بدهید او یک کودک 5 ساله می باشد که نیاز است یاد بگیرد خیلی از کارها را هرچند ناقص اما خودش انجام بدهد و شما تنها به عنوان یک کمک کننده کنار او باشید مثلا برای غذا خوردن او را صدا بزنید و برای او بشقابی جدا بگذارید تا خودش غذایش را بخورد و با خانواده همسرتان نیز صحبت کنید که در زمان بودن در آنجا نیز این مسیر طی شود هرچند که کمتر غذا بخورد این موراد در لباس پوشیدن ، انتخاب بازی و... تا جایی که برای او اسیب زا نباشد ادامه بدهید . سعی کنید که محیط را بدون قوانین سخت گیرانه برایش جذاب کنید مثلا به او بگوید دوست دارد امروز باهم آشپزی کنید و یا دوست دارد به شهر بازی و پارک و... بروید بودن شما در کنار او به معنای یک معلم سخت گیر نباید باشد بلکه به عنوان یک مادر که استقلال و نیازهای کودکش را می شناسد به انها احترام می گذارد و هرکدام در کنار باهم بودن مسیر رشدی خودشان را نیز سپری می کنند. شما بیان می کنید او در زمان شاغل بودن شما کم صبر تر بوده است و خب این یک امر طبیعی هست چون شما را نداشته است اما در زمان فعلی بودن شما به او اطمینان می دهد که شما در کنارش خواهید بود هر زمان که دوست داشته باشد و همین بودن برایش آرامش بخش می باشد . بهتر است از جملاتی من را بیشتر دوست داری یا فلانی خوداری کنید کودک شما می تواند افراد زیادی را در جایگاهای مختلف دوست داشته باشد پس بهتر است برای او محدودیت دوست داشتن قرار ندهید تا او بتواند رشد بهتری را تجربه کند .
      پاسخ مهر 15, 1399 at 10:33 ق.ظ
  16. الهه
    یکی از مهمترین دلایلی که دوس داره پایین باشه قانون هرج ومرج. هرکاری بخاد میکنه. هروقت بخاد زور میگه و فقط با مهربونی رفتار اونها و قربان صدقه رفتن طرفه اما داخل خونه قوانین خواب و مسواک و نظافت سرجای خودش در حد سنش. بدغذا هس حسابی من هنوز باید غذا را دهنش بذارم. توی هر موردی هم کار بدی انجام بده فوری میخاد به پایین پناه ببره و اونا هم مرتب میگن بچس عقلش نمیرسه. کاریش نداشته باش. سخت نگیر.... هزار حرف دیگه. اونم همه را میشنوه و یه لبخند میزنه و کار خودش میکنه. متاسفانه همسرم هم منفعل هیچی نمیگه. درنهایت میگه آرام حرف مامان گوش بده در همین حد...... من تنهام در مقابل تمام مسایل تربیتیش
    پاسخ مهر 10, 1399 at 9:18 ب.ظ
  17. تینا
    سلام ، وقتتون بخیر. من یک دختر ۵ ساله دارم که از دو سالگی به مهد کودک میره. تقریبا مدت ۱۰ ماهه که با تمام لباس هایی که میپوشه مشکل داره. فرقی نمیکنه این لباس جدید و نو باشه یا قدیمی. اول با مارک لباس ها مشکل داشت که اذیتش میکرد و پوست تنش رو کمی قرمز میکرد و من هم همه مارکها رو میچیدم اما کم کم بهانه ها بیشتر شد و بعد با تمام شورت هاش مشکل پیدا کرد. هر بار وقتی لباس عوض میکنه همینطور گریه میکنه و میگه این لباس منو میخوره یا این منو اذیت میکنه. حتی تمام لباس هایی که حس کردم کمی زبر هست رو کنار گذاشتم . فرقی نمیکنه که ما بیرون میخواییم بریم یا مهد کودک . با کاپشن، کلاه ، لباس زیر، جوراب ، بلوز و هر چیزی که میپوشه مشکل داره و شروع میکنه به گریه کردن و جیغ کشیدن و غر زدن و میگه فقط من رو بقل کن تا من آروم بشم و این ناراحتی بعضی وقت ها از ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت طول کشیده . واقعا این موضوع برای من و همسرم خیلی آزار دهنده شده. ممنون از راهنماییتون
    پاسخ آذر 26, 1399 at 8:17 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما تینا جان قابل درک هست که این شرایط می تواند برای شما مشکلات بیشتری را ایجاد کند اما دقت کنید که این موضوع می تواند نشان از تجربیات ناخوشایندی از لباس ها برای او داشته باشد و این تجربه احساسات ناخوشایند برای او نگرانی های زیادی را در مورد پوشیدن لباس ایجاد کرده باشد در کنار اینکه بعد شناختی دختر شما نیز می تواند در این شرایط بی تاثیر نباشد . در این مسیر بهتر است که شرایط دخترتان به صورت دقیق مورد بررسی قرار گیرد تا بتوانیم در کنار بررسی و صحبت و بازی با او اطلاعات بیشتری را از احساسات و آنچه که او تجربه می کند بدست بیاوریم در کنار اینکه تعامل های شما و همسرتان نیز با او در این مسیر و در شرایط دیگر می تواند بر این موضوع تاثیر گذار باشد و بدون بررسی دقیق نمی توانیم نظری را بیان کنیم. سعی کنید که به او حق انتخاب بدهید قبل از بیرون رفتن از یک ساعت قبل به او بیان کنید که مثلا می خواهید به خرید بروید و او می تواند آماده شود و لباس مناسب فصل و این بیرون رفتن را انتخاب کند و بپوشد سعی کنید که از مداوم چک کردن او خوداری کنید و یا اگر رفتارهایی برای کنجکاوی در مورد اندام های جنسی خودش را دارد سرکوب نکنید . در این مسیر قصه نیز می تواند کمک کننده باشد در قصه با شخصیت های حیوانی که دوست دارد داستان بسازید داستان که مانند شرایط خودش باشد و به عنوان مثال بیان کنید که خرسی با پدر و مادر می خواهد به مهمانی برود حالا به نظر تو چطوری به خرسی کمک کنیم تا زودتر اماده بشه و بره مهمونی و کلی خوش بگذرونه و اجازه بدهید که او تفکر کند و حتی اگر مسیر را می خواهید به او بیان کنید از جنبه قدرت نباشد مثلا بیان کنید که به نظرت الان که هوا سرده باید چه لباسایی بپوشه که بهتر هست . ممکن هست دختر شما بیان کند که اصلا خرسی دوس ندارد لباس بپوشد و یا به مهمانی برود و... واکنش تند نشان ندهید و با علامتی بین تعجب از او سوال کنید که به نظرش چی شد که خرسی این تصمیمو گرفت و بعد در این مسیر به مرور می توانید احساسات دختراتان و دلایل او را بهتر بشنوید هرچند این یک مسیر تعاملی بین شماها می تواند باشد اما دقت کنید که درمان کامل نیست و بهتر است او چند جلسه مشاوره را با روان درمانگر کودکان تجربه کند تا شرایط بررسی شود و بتوانیم در این مسیر به او کمک کنیم.
      پاسخ آذر 27, 1399 at 10:20 ق.ظ
  18. مرتضی
    سلام وقت بخیر ، پسر 5 ساله ای دارم که بشدت به فضای مجازی علاقه داره ( فیلمهای خلاقانه فیس بوک ) و وقتی ممانعت می کنیم ناراحتی می کنه ، خیلی کم حرف گوش می کنه ، بشدت دیر می خوابه و بیشتر غذاها رو نمی خوره و مدام می گه من این غذا رو دوست ندارم ، خواهش می کنم راهنمائی بفرمائید
    پاسخ دی 22, 1399 at 10:46 ق.ظ
  19. نرگس
    سلام.وقتتون بخیر من یک پسر دارم که به تازگی وارد ۵سالگی شده و به شدت نگران نبود من و پدرش هست به این صورت که شبها حتما باید تو اتاقش باشیم تا بخوابه و نصف شب توی اتاق ما میاد صبح بیدار بشه من کنارش نباشم گریه و جیغ میکشه.از دوسالگی اتاقشو جدا کردم ولی تا الان هرموقع بیدار بشه میاد اتاقمون.اخیرا شدید تر شده برای تایم چند دقیقه هم نمیتونم تنهاش بذارم برای دستشویی رفتن یا به اتاق رفتن و حتی چند روزی بهونه نبود باباشو میگیره که چرا سر کار رفت کی میاد زنگ بزن که بیاد یا اگه همسرم چند دقیقه دیرتر بیاد خونه یا جواب تلفن نده حسابی بهم میریزه که دیگه بابا نمیاد و گریه سر میده.پارسال مهد و کلاس ورزش بود و تایمی رو به راحتی تنها بود تو مهد و باشگاه اصلن مشکلی برای دور بودن از ما نداشت اما با اومدن کرونا و تعطیلی مهد و بیشتر خونه موندن حتی راضی به بیرون رفتن از خونه هم نیست و میگه نریم بیرون.ضمنا ما از پدرو مادرم و خانواده و فامیل دور هستیم من چه رفتاری کنم که رفع بشه و تشدید نشه؟ و اینکه خیلی لجبازه و خود رای و صبرش کمه.و زود نا امید میشه.همش تو فکر مسابقه و بردنهه تو هر بازی و فعالیتی اگه برنده نشه گریه و عصبانیت به خرج میده اصلن طاقت مخالفت با نظرشو نداره
    پاسخ بهمن 4, 1399 at 2:17 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما نرگس جان ببین عزیزم در این مسیر نیاز است که سبک رفتاری و تربیتی شما و همسرتان با کودک و نگرانی و ترس های کودکتان ارزیابی شود تا بتوانیم در این مسیر به شما کمک کنیم تا بتوانید شرایط بهتری را ایجاد کنید و کودکتان نیز بتواند نیازها و احساسات خود را از مسیر بهتری بیان کند . کودک شما خود را نمی تواند فردی از جدا شما بداند و در این مسیر نیاز است که شما این استقلال را به او بدهید در این مسیر موضوع نیاز به بررسی دقیقی دارد که نیاز به تعامل مستقیم می باشد به صورت حضوری به روان درمانگر مراجعه کنید و یا نهایتا تلفنی تا بتوانیم در این مسیر به شما و کودکتان کمک کنیم .
      پاسخ بهمن 4, 1399 at 3:41 ب.ظ
  20. رادین
    سلام شبتون بخیر من یه پسر دارم تازه وارد پنج سالگی شده تک فرزند هست چند تا راهنمایی میخواستم ازتون. اول اینکه پسرم خیلی ترسو هست حتی از صداهای کومیک مثل افتادن یه اشیا هم میترسه. دوم اینکه اصلا تنها نمیتونه تو اتاقش باشه و هر جا من برم پشت سرم میاد فقط پا تی وی تنها میشینه ولی اگه جایی کار داشته باشم خونه کسی بزارمش میمونه البته روابط عمومیش خوبه هر کی رو اولین بار هم ببینه باهاش ارتباط برقرار میکنه اینجور نیست که گوشه گیر باشه. هنوز کفش پوشیدن و لباس پوشیدن به تنهایی رو یاد نگرفته و مقاومت میکنه دربرابرش حتی دستشویی رفتن هم باید یکی باهاش بره. پسر شیطون و بی ادبی هم نیست اصلا اروم و مودب هست.برا ترسش باید چیکار کنم و اینکه یاد بگیره خودش کارهاش رو انجام بده . و متاسفانه یه زن داداش نفهم هم دارم که هی بهش میگه ترسو و اذیتش میکنه و میبینم که پسرم ناراحت میشه چند بارم با زن داداشم دعوام‌شده ولی برا اینکه میبینه پسرم فقط این نقطه ضعف رو داره و همه از ادب و هوش پسرم تعریف میکنن حسادت میکنه
    پاسخ بهمن 18, 1399 at 11:41 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز قابل درک هست که شما می خواهید فرزندتان بهترین مسیر رشدی را داشته باشد در این مسیر بهتر است در اول بدون اینکه به دیگران توجه کنید برای بهبود شرایط روحی خود فرزندتان برای بررسی دلیل این ترس های و وابستگی های نسبی که وجود دارد که باعث می شود که عملکرد او کاهش یابد او را به روانشناس ارجاع بدهید تا بتوانیم در این مسیر به او کمک کنیم تا بتواند احساساتی را که به شکل ترس تجربه می شود را بهتر بیان کند و در این مسیر نیاز است که سبک رفتاری و تربیتی شما و همسرتان نیز ارزیابی شود تا در صورت نیاز تغییراتی در آن رخ بدهد . بهتر است در مقابل فرزندتان با زن برادتان بحث نکنید و در زمان مناسبی در احترام بیان کنید که این سبک رفتاری ایشان شما را ناراحت می کند و در صورت ادامه مجبور می شوید رفت و آمدهای خود را کاهش بدهید و بهتر است که توجه زیادی نکنید چون اینگونه افراد وقتی حتی با واکنش های منفی شما هم روبرو می شوند بخاطر دریافت توجه به مسیر خودشان بیشتر ادامه می دهند بهتر است مشکلات ایشان را به خودش واگذار کنید و شما نیز برای بهبود شرایط فرزندتان به صورت حضوری به روانشناس مراجعه کنید و. ترسیدن از دیگر واکنش‌های عاطفی، هیجانی و فیزیکی به حساب می‌آید. طبیعی است که هر آدمی در صورت مواجه با خطر‌های واقعی، در جهت از دست دادن امنیت و اطمینان به ترس مبتلا شود. گفتنی است که این واکنش عاطفی، طبیعی بوده است و از ابتدای تولد در بسیاری از کودکان مشاهده می‌شود تا زمانی که باعث کاهش عملکرد انها نشود مانند اینکه کودک نتواند تنها بخوابد ، تکالیفش را انجام بدهد و.. یک سری راحل های کلی را بیان می کنم اما بهتر است که منشع ترس مشخص شود و برای رفع آن اقدام کنید. 1.با کودک بازی کنید به این صورت که با عوامل استرس زای کودک بازی و سرگرمی به راه بیندازید. قرار دادن اسباب بازی و یا عکس از چیز‌هایی که کودک به موجب آن‌ها منجر به ترس می‌شود، بسیار تاثیر گذار است البته دقت کنید که افراط نکنید و سعی کنید که با بازی پیش بروید . 2.بر روی ویژگی‌های مثبت رفتاری کودک خود دقت و تمرکز داشته باشید و شهامت و یا قدرت‌های هر چند کوچک او را مورد تشویق و تحسین قرار دهید در این حالت او می تواند به خودش اعتماد بیشتری کند مثلا در لباس پوشیدن بهتر است این رفتار را به خودش واگذار کنید حتی اگر کامل آن را انجام ندهد بازهم شما او را با یک لبخند تشویق کنید ، قبل از رفتن از منزل به او فرصت کامل بدهید و بیان کنید که بیان لباس های گرم خودش انتخاب کند در این حالت نشان می دهید که او را باور دارید بیان کنید بعد از پوشیدن اگر نیاز بود شما به او کمک می کنید و وقتی لباس را به شما نشان داد می توانید بیان کنید به به چه ترکیب جالبی و... . قسمتی از ترس‌های کودک را با قرار گیری‌های تدریجی در محیط می‌توان رفع و درمان کرد که آن نیز به روش‌های گسترده‌ای انجام می‌گرد. به صورتی که اگر کودک از جارو برقی و صدای آن ترس دارد سعی کنید که از صدای کم جارو برقی استفاده کنید و سعی کنید که او را تشویق کنید و به آنچه که هست را دوست داشته باشید . برای او قصه هایی بخوانید که با ترس خودش یکسان هست اما با شخصیت های حیوانی و بعد مثلا بیان کنید که حالا خرگوشه می خواد به مامانش کمک کنه به نظرت چطوری می تونه از جارو برقی استفاده کنه می خوای بهش یاد بدی و... اگر فکر می‌کنید که ممکن است، کودک تان از صدای رعد و برق بترسد، او را در یک روز ابری لباس گرم بپوشانید و به حیاط و یا بالکن منزل ببرید. به او گوشزد کنید که امکان دارد در این شرایط صدای رعدی از آسمان بشنوی که بسیار بلند خواهد بود، ولی هیچ ترسی ندارد یا او را تشویق کنید که مثلا میخوای باهم فیلمشو ببینیم که چطوری بارون تولید میشه و یا رعد و برق میاد و برف و... درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید 021-22685741
      پاسخ بهمن 19, 1399 at 4:47 ب.ظ
  21. کریم پور
    سلام،دختر ۵ ساله ای دارم که به خاطر کرونا با هیچ بچه ای در ارتباط نیست. فقط یه برادر نوزاد داره و شاید دو هفته یک بار شرایطی پیش بیاد که با دختردایی ش بازی کنه. خیلی نگرانشم، فقط من هم بازیش هستم و موبایل و کارتون! چه راهکاری دارید؟
    پاسخ بهمن 20, 1399 at 10:20 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز در هرصورت شرایط فعلی برای بیشتر کودکان به همین نحو می باشد شما با ایجاد شرایطی که در منزل او امکان بازی و پاسخ به کارهایی که به آن علاقه دارد را ایجاد کنید این باعث می شود که او شرایط بهتری را تجربه کند . سعی کنید که بازی های گروهی کنید با خودتان و فرزند و همسرتان تا بتوانید شرایط بهتری را تجربه کنید اما در هرحالت این شرایط با بازی و سرگمی های متنوع می تواند شرایط بهتری باشد که مسیر رشدی کودکتان نیز بهتر طی شود.
      پاسخ بهمن 20, 1399 at 11:49 ق.ظ
  22. سایدا
    باسلام دختری دارم 5ساله خیلی پرحرفه وقتی میریم مهمونی یا مهمون داریم مدام روی اعصابه منه نمیزاره باکسی صحبت کنم تلوزیون تماشاکنم و روی کاری تمرکز داشته باشم .گاهی برای تنبیه رفتارهاش باهاش قهر میکنم و سکوت میکنم و خیلی تلاش میکنه دلمو بدست بیاره اما موقته و دوباره به کارهاش ادامه میده.خیلی به لوازم ارایش علاقه نشون میده نمیدونم چطور واکنشی نشون بدم خیلی لجبازه و کاری رو که دلش بخواد باید انجام بده .برای دوستی با بچه های همسنش اصلا پیشقدم نمیشه و مغروره .خجالتی هم نیست و توی روی بزرگترها وایمیسه.به حرفای منو و پدرشم در لحظه گوش میده و بعدا براش مهم نیست در ضمن دخترم در منزل تنهاست وتنها سرگرمیش نقاشی و تلوزیونه ممنون میشم راهنماییم کنید تا بدونم رفتار درست باهاش چیه
    پاسخ اسفند 9, 1399 at 9:37 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز ببین عزیزم در این مورد نیاز است که حتما شرایط دختر شما مورد بررسی قرار گیرد چون سبک ارتباطی شما با او و همچنین محیطی که برای او ایجاد کرده اید و احساسات و نیازهایی که دخترتان تجربه می کند از اهمیت برخودار می باشد . دقت کنید که نگهداشتن او در محیط بزرگ تر ها و نداشن فضای لازم برای ارتباط با همسالان باعث وابستگی زیادی به شما می شود در کنار اینکه زودتر از حد معمول وارد وارد مشکلات بزرگ تر ها می شود. حتی علاقه به لوازم آرایشی می تواند به این دلیل باشد که او فضای همسالان خود را به درستی تجربه نمی کند و محیط بزرگسالی دارد و می خواهد رفتارهای آنها را تقلید کند . بهتر است در این مسیر به صورت حضوری با دخترتان به روانشناس کودکان مراجعه کنید.
      پاسخ اسفند 9, 1399 at 12:25 ب.ظ
  23. شیما
    سلام وقتتون بخیر ممنون بابت راهنمایی های هوشیارانتون. یه سوال داشتم از خدمتتون دختر بچه های پنج ساله تصورشون از زیبایی و زشتی و چهره ی خودشون چه جوریه. یعنی طبیعی بگم من می خوام شبیه این باشم یا اون یا بگن موها یا قیافه ی خودشون و دوست ندارن؟! پیشاپیش ممنون از راهنماییتون
    پاسخ اسفند 14, 1399 at 1:16 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما شیما جان بیشتر تصورات کودکان از خودشان بیشتر برگرفته شده از بازخوردهای دیگران می باشد مخصوصا مراقب های اصلی و زمانی که کودک خود را زشت بپندارد و نتواند ظاهر خود را بپذیرد نیاز است که شرایط کودک بررسی دقیق تر شود تا سبک تربیتی و اعتماد به نفس کودک و دیدگاهی که در مورد خودش دارد ارزیابی شود . اینکه در این سن بخواهند رفتارهای بزرگسالان را چون آرایش کردن و یا بستن مو و... تقلید کنند یک امر طبیعی هست اما اگر همراه با سرزنش خود باشد بهتر است که یک روان درمانگر با کودک شما صحبت کند.
      پاسخ اسفند 14, 1399 at 4:00 ب.ظ
  24. سلام وقت بخیر من یه دختر هجده سالم که نگهداری و ساپورت برادر کوچیکترم درمنزل به عهده منه اون اوایل شرایط پیش اومده حاضر خیلی برام سخت بود بخاطر همین باهاش با خشم و عصبانیت رفتار میکردم چند بارم بخاطر خطایی که کرده بود زدمش ولی الان واقعا دیگه خیلی خودمو کنترل میکنم و حتی دعواش نمیکنم بعد اصلا طاقت قهرو اشکشم ندارم و مسئله مهم اینه کوچیک ترین حرفی که بهش میزنم با وجود سن کمش که‌پنج سالشه همونارو تو صورتم به خودم میگه و خیلی خیلی حاضرجوابه خودم حس میکنم ازم بدبین شده و این خیلی منو اذیت میکنه بعد ی موضوع دیگه ام که هست اینه که توخونه باهم دیگ خیلی خوبیم ولی تا پدرو مادرم میان دروغ و چرت و پرت تهویلشون میده دیگه واقعا نمی‌دونم چیکار کنم حس میکنم از خوبیام سواستفاده می‌کنه و از رفتارای بدم نقطه ضعف میگیره واقعا رفتارش رومخمه دیگه نمی‌دونم چیکار کنم اینم بگم که بچه احساساتی و تاوقتی خودمون باشیم باهام خوبه ولی به محض دیدن پدرو مادرم عوض میشه بنظر شما این درسته که اگه کودکیو دعوا کنی بعد اون خودت پیش قدم شی برای آشتی کردن (حس میکنم خودم باعث شدم که اینطوری رفتار می‌کنه چون داداشم خیلی بچه آرومی بود)الآنم بعضی وقتا براش گریه میکنم میگم کم اذیتم کن بعضی وقتا دیگ واقعا رد میدم و براش حرف میزنم که رفتارش درست نیست و... اونم. ناراحت میشه ولی بازم تکرار میکنه
    پاسخ اسفند 18, 1399 at 10:16 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز درک میکنم که نگهداری از یک کودک برای شما با فشار روحی و خستگی زیادی همراه هست و در این مسیر نیاز است که در احترام به خانواده احساسات خودت و شرایطی که دارید را بدون حضور برادرتان با مادر و پدر در میان بگذارید در هرصورت شما وطیفه ای در قبال نگهداری از برادر ندارید مگر اینکه دوست داشته باشید و با شرایط خودت همخوانی داشته باشید . این رفتارها می تواند از سمت برادرت یک راحل کودکانه باشد برای جلب توجه و محبت پدر و مادر بهتر است که در این موارد از وارد شدن به بحث خوداری کنید و سعی کنید که از قبل با پدر و مادر صحبت کنید که بهتر است به او توجه لازم را داشته باشند . دقت کن عزیزم که قرار نیست شما نقش مادر و پدر را برای او ایفا کنید شما خواهرش هستید پس بهتر است نقش خود را اشتباه نگیرید . بهتر است در برخورد های تند خوداری کنید او تنها یک کودک می باشد و بهتر است از بکن و نکن ها خوداری کنید و اجازه بدهید که در پاسخ به نیازهای او ، او مسیر رشدی خودش را طی کند.
      پاسخ اسفند 18, 1399 at 12:15 ب.ظ
  25. ساینا
    سلام و خسته نباشید ، من یک دختر ۴ساله و نیم دارم که در یک کشور اروپایی به دنیا اومده و خارج از ایران زندگی میکنیم ،پنج سال در کمپ مشترک زندگی کردیم و دو ماه است که وارد زندگی معمولی شدیم و در خانه خودمان زندگی میکنیم ،مشکلات زیادی در کمپ بود و زندگی مشترک با قشر۶ای مشترک داشتیم ،یک روز خانم همسایه بغلی ما دچار مشکل روحی بود و مسعول کمپ اومدن که با پلیس ایشون رو ببرن مرکز درمانی و چون ایشون مقاومت میکردند از من خاستند که نگذارم دخترم از اتاق بیاید بیرون و ببیند من هم در اتاق رو گرفتم و گفتم دخترم نمیشه بری بیرون ،الان توی ذهنش هست و میگه یادمه تو منو تنبیه کردی در اتاق رو محکم گرفتی و میفته گریه نمیدونم باید چیکار کنم و مورد دیگه که مشکل داره اینه که چند بار کسایی از داخل کمپ توی دستشویی گیر کردند دستگیره در دستشویی خراب بود و نمیتونستند باز کنن و یکی از اینا دوست مورد علاقه ش بود همش تو ذهنشه و تو تمام بازیهاش از دستشویی استفاده میکنه حتی وقتی مغازه دار میشه تو بازی میگه صبر کن مثلا برم دستشویی یا اینکه بیا بگو دستشویی دارم حتی بازی ایپد رو میخام واسش نصب کنم میگه عذرمیخام مدفوع باشه و توالت داخلش باشه ،راهنمایی م کنید ممنون میشم با تشکر . عذر میخام فراموش کردم بگم دخترم تنها دستشویی نمیره و تو مراکز خرید هم گریه میکنه میگه دستشویی نمیرم در حالی که لازم داره بره امتناع میکنه. .
    پاسخ فروردین 23, 1400 at 12:29 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما ساینا جان قابل درک هست که تجربه این زندگی جمعی و مشکلاتی که داشته است برای همه شماها با فشارهای زیادی همراه بوده است اما در این مسیر در زمان فعلی که شرایط بهتر شده است و شماها حریم خصوصی خود را دارید نیاز است که در این مسیر برای کمک به فرزندتان از هرگونه تنبیه بدنی و تهدید او به بودن در اتاق و تنهایی خوداری کنید . در هر دو رخداد یک وجه مشترک وجود دارد بودن در یک محیط بسته و احساس ترسی که کودک شما تجربه کرده است و بازی های او و صحبت هایش نیز به نظر می رسد که برای نشان دادن همین احساساتی می باشد که او تجربه کرده است . اجازه بدهید او مسیر خودش را برای بیان احساسات و هیجاناتش طی کند نگران نباشید اینکه او بخواهد بازی و حتی قصه هایی در این زمینه گوش کند اتفاقا کمک کننده می باشد در صورتی که شماها در این مسیر به او کمک کنید تا احساساتش را بهتر بیان کند . مثلا وقتی در بازی مغازه دار می شود و می گوید صبر کن برم دستشویی شما می توانید کمک کنید که بیشتر صحبت کند ، چقدر طول می کشد که من صبر کنم برگردید ، دستشویی کجا قرار دارد و...در قصه هایی با شخصیت های حیوانی می توانید در مورد مشکلات او مثل اینکه بیان می کنید در پاساژ تنها دستشویی نمی رود همین موضوع را به شخصیت های حیوانی بدهید و از او بپرسید به نظرت چرا خرس کوچلو خودش تنهایی نرفت دستشویی ، به نظرت میتونیم براش چیکار کنیم و... اجازه بدهید او صحبت کند. در این مسیر اگر بتوانید فرزندتان را به یک رفتار درمانگر ارجاع بدهید می تواند به او کمک کند تا این مسیر را بهتر طی کند و رفتارهای اصلاحی لازم نیز بسته به شرایط خانوادگی به شماها اموزش دقیق داده شود.
      پاسخ فروردین 23, 1400 at 1:56 ب.ظ
  26. نسرین
    سلام،من یک پسر ۵ساله دارم خیلی اجتماعیه توی حرف زدن خیلی خوبه ولی توی یادگیری اعداد و شعر خیلی ضعیفه تا الان حتی یک شعر هم حفظ نکرده هرچی باهاش کار میکنم کلمات شعر ها رو جا به جا میکنه و مثل داستان اونهارو میخونه یا توی اعداد هر بار یاد میگیره ولی ده دقیقه بعد بپرسم انگار نه انگار که چیزی یادش دادم،خیلی میترسم که توی مدرسه به مشکل بخوره،در ضمن خیلی به یادگیری علاقه داره ولی توی یاد گیری مشکل داره،اگر ممکنه راهنمایی کنید
    پاسخ اردیبهشت 27, 1400 at 7:33 ب.ظ
  27. ندا وندایی
    سلام دختر 5 ساله ی من خیلی از حرکات سریع بقیه ی بچه ها میترسه از صدای سرفه و عطسه مضطرب میشه..مثلا داره سرسره بازی میکنه از وجود بقیه ی بچه ها واین که کسی پشت سر اون بیادوسرسره بره مضطرب میشه..یا همینطور وقتی قراره از پله های جایی بالا یا پایین بریم از این که ایا کسی پشت سرش میاد یا نه نگرانه..خوشبختانه روابط اجتماعیش خوبه..یعنی راحت میتونه ارتباط بگیره و دوست بشه..ولی اونم بستگی به طرف مقابلش داره.اگر بچه ی مقابل اروم و بی سر و صدا باشه خیلی خوب باهاش بازی میکنه.و این که خیلی زود عصبانی میشه و داد میزنه..بعضی وقتها منم کنترلمو از دست میدم و منجر به دعوا کردنش میشه.لطفا راهنماییم کنید
    پاسخ تیر 14, 1400 at 11:01 ق.ظ
  28. سارا
    سلام من پسری دارم تازه وارد 5 سالگی شده است. بچه باهوش و شیرین زبانی هس، درک بالا از حرفا دارد مشکلی که من دارم وقتی مهمانی میاد خونه اولش میره قایم میشه و بعد چن دقیقه میاد من اوایل فک میکردم براش بازی هس ولی الان متوجه شدم دوس داره وقتی کسی وارد میشه باهاش روبرو نشه یا وقتی افراد جدیدو میبینه بهشون سلام نمیده و باهاشون حرف نمیزنه حتی اگه ازش سوال بپرسن.نمدونم منظورمو رسوندم یا نه ولی من خیلی نگران این رفتارشم. و من میدونم مشکل از رفتار خودم بوده.چطوری میتونم این مشکلو حل کنم.
    پاسخ آبان 17, 1400 at 2:30 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما سارا جان در این مورد اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید تا بتوانیم در این مورد با هم نتیجه گیری داشته باشیم. 1. این رفتار از چه زمانی شروع شده است؟ 2. منظور شما از اینکه نمی خواهد با انها روبرو شود چیست؟ 3. اینکه بیان می کنید مشکل از شما منظورتان چیست؟ 4. او میتواند روابط با همسالان خود ایجاد کند؟
      پاسخ آبان 17, 1400 at 10:46 ق.ظ
  29. وحید
    سلام من یه پسر دارم که ۲ ماه دیگه ۵سالش تموم میشه. خیلی آروم و حرف گوش کنه. چند مورد هست که فکرم رو مشغول کرده.یکی اینکه برای دستشویی رفتن خیلی مقاومت میکنه و اغلب اوقات شلوارش رو خیس می‌کنه ، البته نه خیلی زیاد ولی در حد یه دایره ۵ سانتی. همیشه می‌زاره لحظه آخر که خیلی تو فشاره می‌ره جیش. می‌کنه. دوم اینکه ۲ تا پسردایی و پسر خاله داره که ۲_۳ سال ازش کوچیکترن. چون از اول بهش گفتیم و توی جمع فامیل بهش گفتن که اینا کوچیکن و وقتی یه چیزی میخوان تو کوتاه بیا... الان که کوچولوها میان یه وسیله ای رو ازش بگیرن اصلا مقاومت نمیکنه. میبینم که ناراحته ولی مقابل قلدری این بچه ها از خودش دفاع نمیکنه یا مثلاً وقتی با بچه های هم سن یا بزرگتر از خودش(۱ سال بزرگتر) توی فامیل بازی میکنه، اگه بهش بگن باهات قهریم، میاد و پیش ما ناراحتی و گریه می‌کنه و از ما میخواد که به بچه ها بگیم باهاش دوست باشن. ممنون میشم توی این موارد راهنماییم کنید
    پاسخ آذر 5, 1400 at 1:25 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما آقا وحید نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست ر مورد مشکلاتی که بیان کردید خب در مورد اول در این موضوعات عموما کودکان چون مشغول بازی و یا انجام کاری هستند سعی در مقاومت در مقابل دستشویی رفتن دارند و گاهی این اتفاق رخ می دهد که شلوار خود را خیس کنند و اینکه گاهی این اتفاق بیفتد یک امر طبیعی هست اما اگر دائم این اتفاق تکرار می شود بهتر است که بررسی دقیق تری با حضور خود کودکتان انجام شود در کنار اینکه بهتر است از هرگونه تنبیه بدنی و یا سرزنش در این مواقع خوداری کنید بیان کنید بهتر بود زودتر به شما می گفت و یا خودش به دستشویی می رفت اما بیش از این برخورد نکنید. در مورد دوم خب شماها از او چیزی را گرفته اید که مال خودش بوده است و خب اینکه او گریه کند و حتی نخواهد بدهد یک امر طبیعی هست اما اگر پسر خوب بودن را به این وصل کنید که او پسر خوبی هست اگر اسباب بازیش را به دیگری بدهد در این حالت او ممکن است برای خوب بودن در ذهن شماها این کار را کند در صورتی که واقعا مایل به انجام این کار نیست . در این مسیر در احترام به کودکان دیگر و بزرگسالان بهتر است حق انتخاب را به خودش بدهید به این معنا که به او بیان کنید اگر دوست دارد می تواند وسایلش را به آنها بدهد و اجباری در این مورد وجود ندارد .زمانی که خوب و ارزشمند بودن او برای شماها به رفتاری گره نخورد و یا نگران سرزنش و دوست نداشتن شماها نباشد می تواند انتخاب بهتری کند و از حق خودش هم دفاع کند. در هرصورت او مسیر ارتباطیش را به شماها گره زده است و به مرور و با دادن استقلال مناسب به شرایط سنیش و به مسائل شخصی خودش این مشکلات می تواند بهبود پیدا کند. البته دقت کنید که این نه گفتن ها از خود شما و همسرتان شروع می شود به این معنا که شماها ظرفیت شنیدن نه و نخواستن را از او داشته باشید بدون اینکه سرزنشش کنید و یا تنبیه بلکه تعامل و صحبت کنید و اگر نخواست خب به این نخواستن و نه احترام بگذارید.
      پاسخ آذر 6, 1400 at 10:54 ق.ظ
  30. وحید
    ممنونم از راهنمایی و وقتی که گذاشتین
    پاسخ آذر 9, 1400 at 8:28 ب.ظ
  31. سلام من یه پسردارم ۴سال وپنج ماهشه پسرم بیشتر به حرف خانواده پدریش اهمیت میده هر حرفی مادرشوهرم بهش گفت گوش میده واصلا حرف من براش مهم نیست با اینکه دیربه دیر میبینشون ولی خیلی روشون حساسه بیشتر دوست داره پیش اونها باشه خیلی تعصبشونو داره اصلا من که مادرشم براش اهمیتی ندارم وابسته به من نیست نمی‌دونم چیکارکنم لطفا راهنمایی ام کنید؟
    پاسخ آذر 29, 1400 at 10:18 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما سمیرا جان در هرصورت کودک شما تنها 4 سال دارد و براساس توجه و مراقبت و نیازهای عاطفی که در روابط برای پاسخ داده می شود روابط خودش را می سازد و خب اینکه او ارتباط خوبی با همسرمادرتان کسب کرده است به معنای بد بودن شما نیست و اگر بخواهید وارد مقایسه خودتان با دیگری شوید خب این باعث می شود که روابطی که جدا از هم هستند باهم مقایسه نشوند و هرکدام فرصت رشد خودش را داشته باشد. در این مورد اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید که چگونه متوجه می شوید کودکتان بر مادربزرگش حساسیت دارد؟ روابط شما با ایشان چگونه هست؟ روابط خود شما با کودکتان چگونه پیش می رود؟
      پاسخ آذر 30, 1400 at 2:35 ب.ظ
  32. سولماز
    سلام . پسر ۵ ساله ای دارم که احساس می کنم اون حس عشق و امنیت را با من نداره وقتی از من ناراحت میشه تا مدت زیادی یادش هست و فاصله می گیره از من . اصلا دوست نداره ببوسمش یا منو ببوسه. از ۱،۵ ماهگی عادتش دادم تو تخت خودش و اتاق خودش می خوابه ولی فکر می کنم شاید باید مدتی نزدیک خودم می خوابوندمش که بهم انس بگیره . نمیدونم درست فکر می کنم یا نه ولی حس می کنم عمق رابطه اش با من عمیق نیست ولی پدرش را خیلی دوست داره و ابراز عشق می کنه بهش. درحالیکه کمتر اونو میبینه.ممنون از شما
    پاسخ دی 25, 1400 at 1:20 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما سولماز جان درک میکنم که می خواهی ارتباط بهتری با کودکت داشته باشی اما در این مسیر خب جدا خوابیدن کودک ارتباطی با ارتباط ندارد اما در این مورد شما در تایم های دیگر وقت دارید تا این راتباط را بسازید. بهتر است در این مسیر روابط شما و فرزندتان به صورت دقیق تر مورد بررسی قرار گیرد تا بتوانیم در این مسیر به شما کمک کنیم تا با شناخت بهتر خود بتوانید در این مورد تصمیم گیری کنید و اگر نیازی به اصلاحی هم وجود دارد در این مورد پیش بروید.
      پاسخ دی 25, 1400 at 4:00 ب.ظ
  33. محمد
    سلام من یه دختر 5سال و 10ماهه دارم که نمیتونه با کسی دوست بشه یا ارتباط بگیره ،خجالت می‌کشه و به من میگه بهش بگو با من دوست بشه یا اگر خودش گفت و جواب منفی شنید خجالت میکشه و از اونجا می‌ره ،وقتی ازش میپرسم چی گفت میگه خصوصیه و نمیگه و وقتی مثلا سرسره بازی می‌کنه یکی بیاد می‌ره عقب و بازی نمیکنه یا کسی جلوش باشه نمیگه برو کنار یا رد شو ،احساس میکنم پیش هم سنیاش یه می‌ترسه یا خجالتیه ،اگر کسی زدش فقط سکوت می‌کنه و اطرافشا نگاه می‌کنه خیلی نگرانشم ،زیاد با گوشی بازی می‌کنه و میگم بازی نکن گوش نمیکنه .
    پاسخ فروردین 23, 1401 at 1:49 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما آقا محمد نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست در این مورد در صورت تمایل اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار بدهید تا باهم بیشتر صحبت کنیم. 1. ارتباط او با شما و همسرتان چگونه هست و در کنار شما فرصت بیان خواسته ها و نیازهای خودش را بدون سرزنش و یا ترس از دوست نداشتن شماها و... دارد؟ 2. چه میزان فرصت برای بودن با همسالانش دارد؟ 3. شما چگونه در مورد مشکلی اگر وجود داشته باشد مانند همین زیادی با گوشی بازی کردن با او صحبت می کنید؟
      پاسخ فروردین 23, 1401 at 2:26 ب.ظ
  34. مائده
    سلام ممنون از مطالب خوبتون، من یه پسر ۵ساله و یه دختر ۲ساله دارم، پسرم با ما خیلی خوب صحبت می‌کنه اما وقتی مثلا توی پارک به یه بچه میرسه اصلا حرف نمیزنه یا گاهی با اصرار من ولی خیلی گنگ جوابشو میده، و اینکه خیلی خیلی سربه سر خواهرش می‌ذاره و کلافش میکنه، و اصلا علاقه ای به یادگیری حروف یا نقاشی نشون نمیده، و توی خونه اصلا خودش سرگرم نمیشه و دائم میخواد من باهاش باشم. ممنون میشم کمکم کنید
    پاسخ اردیبهشت 29, 1401 at 1:16 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما مائده جان در این مسیر خب تا حدودی این رفتارها و وابستگی که به مادر وجود دارد طبیعی می باشد اما نیاز است که در مورد مسیرهای ارتباطی با همسالان شما فضا را محیا کنید اما اجازه بدهید خودش حرکت کند . اما او نیاز دارد که بداند جز ارتباط با او که برایتان ارزشمند هست شما ارتباط و علایق دیگری هم دارید مثل همسرتان، دخترتان، بودن با دوستان و... در این حالت او ارام آرام میتواند از شما جدا شود و او هم ارتباطات بیشتری را بسازد. بهتر است که فضای مناسب برایش ایجاد کنید و خب مثلا اگر در خانه هستید میخواهید کتاب بخوانید و یا فیلم ببینید و... به او بیان کنید فعلا کار دارید و بعد مثلا می توانید کمی باهم بازی کنید در این مسیر بهتر است زیر چشمی رفتارهای او را دنبال نکنید و واقعا به کار خودتان ادامه بدهید. در محیط پارک نیز برای خودتان کتا و چیزی که دوست دارید ببرید به او بیان کنید می تواند بازی کند و مشغول کار خودتان شوید او به مرور و با ثبات در این رفتارها میتواند اعتماد کند و از شما جدا شود. در مورد سر به سر گذاشتن خواهرش خب این رفتارها بیشتر جنبه جلب توجه دارد و میخواهد که با او ارتباط برقرار کند بهتر است که از واکنش های تند خوداری کنید اما او را در انجام کارهای خواهرش تا جای مممکن شریک کنید. مثلا میخوای به من کمک کنی لباس های او را مرتب کنیم ، ممکنه به من در درست کردن شیر کمک کنی و... در این حالت او میتواند ارتباط بهتری برقرار کند. کودک شما آماده بودن در محیط های بزرگ تر می باشد پس بهتر است این فضا را آماده کنید تا برای وارد شدن به مهد و دبستان با مشکلی مواجهه نشوید.
      پاسخ اردیبهشت 29, 1401 at 1:00 ب.ظ
  35. مامان امیر علی
    سلام .ممنون از مطالب خوبتون. من دارای فرزند سه قلو 5 ساله هستم. یکی از اونها دختر و دو تا پسر هستند. یکی از پسرهاهیج علاقه ای به انجام نقاشی و کاردستی نداره برعکس دو تای دیگه. دو ساله مهد می روند . به خاطر اینکه خیلی شیطونی می کردند داخل مهد مجبور شدم مهد یکیشونا عوض کنم . این پسرم که در بالااشاره کردم خیلی شیطونی می کرد و همش بجه ها رو می زد . اما در آجر چیدن خیلی خلاقانه رفتار می کنه اما هیچ علاقه ای به نقاشی و کاردستی نشون نمیده . حتی مربیشون میگند که روی نقاشی بچه های دیگه خط می کشه و کارشونا پاره می کنه . لطفا راهکار ارائه بدید.
    پاسخ آذر 22, 1401 at 12:49 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز ببین عزیزم اینکه آنها سه قلو هستند به این معنا نیست که سبک شخصیتی یکسانی دارند انها از نظر شخصیتی و رفتاری می توانند کاملا متفاوت با یکدیگر باشند و در اول نیاز است که این تفاوت را شما از آنها بپذیرید و محترم بشمارید و از هرگونه مقایسه کردن و سرزنش کردن خوداری کنید. در مورد دوم اینکه کودک شما دوست ندارد نقاشی کند چیز عجیبی نیست خب علایق کودکان باهم متفاوت می باشد اما اینکه او نقاشی کودکان دیگر را خط خطی می کند و یا اینکه پاره می کند خب این رفتارهایی می باشد که نشان از موارد زیادی می تواند داشته باشد اینکه او می خواهد آنها به او توجه کنند، از دست آنها عصبانی است، مسیر های ارتباطی محدودی را بلد است و... برای اینکه بتوانیم به کودک شما کمک کنیم بهتر است شرایط مراجعه به روانشناس را برایش ایجاد کنید در اتاق بازی رفتارهای او بررسی می شود و شرایط رشدی او نیز ارزیابی می شود در صورت نیاز مسیرهای ارتباطی بهتر و یک سری آموزش ها در فضای مناسب به او داده می شود تا بتواند روابط اجتماعی بهتری را تجربه کند در کنار اینکه مسیرهای ارتباطی شما و دیگر اعضای خانواده نیز بررسی می شود و در صورت نیاز برای تغییر به شما اطلاعات لازم داده می شود. درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید 021-22354304
      پاسخ آذر 23, 1401 at 1:11 ب.ظ
  36. غزل
    سلام وقتتون بخیر من یک دختر 5 سال و4 ماهه دارم که پیش دبستانی میره، از نظر هوشی بسیار عالی است و عاشق کتاب خواندن، 15 ترم کلاس زبان انگلیسی رفته و ببدون استثنا نمره 100 از هر ترم دریافت کرده و خیلی خوب به زبان انگلیسی صحبت میکنه، 2 ساله کلاس موسیقی میره و تا حد خوبی پیانو می نوازه، اما توی کارهای حرکتی یه مقدار کندتر از هم سالان خودشه، دستشویی رفتنو خودش به تنهایی میره، لباس پوشیدن و درآوردن رو خودش به تنهایی انجام بده، سرسره بازی و تاب بازی و ... خودش میتونه انجام بده اما مثلا گره زدن بند کفش و بستن زیپ و اسکیت بازی رو نمیتونه . البته اشتباه ما این بوده که از بچگی این جور کارهاشو همیشه خودمون براش انجام دادیم و هیچوقت یادش ندادیم. الان خیلی نگرانم بابت این موضوع که مشکلی داره یا مسئله آموزش بوده؟
    پاسخ آذر 23, 1401 at 9:30 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما غزل جان نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام است اما عزیزم این مورادی که بیان کردید هیچ کدام مشکل خاصی را نشان نمیدهد خب بسته به این تمرکز او بر چه کارهایی بوده است خب او مهارت بیشتری در انجام دادن آنها در زمان فعلی دارد و خب کارهایی را که انجام نداده است مهارت او کم می باشد و این مورادی که شما بیان می کنید ارتباطی به عقب بودن از نظر رشد حرکتی ندارد چون کودک شا اگر از نظر حرکتی مشکل داشت نمی توانست پیانو بنوازد پس او انگشتان سالمی دارد و ارتباط بین دست و مغز او نیز سالم است و در کنار اینکه خب خودش به دستشویی می رود تاب بازی می کند و... پس همه این ها نشان از سلامت کودک شما دارد. در مورد موارد دیگری هم که بیان می کنید خب با فرصت برای تجربه کردن او می تواند این مهارت ها را یاد بگیرید.
      پاسخ آذر 23, 1401 at 1:06 ب.ظ
  37. فائزه
    سلام خسته نباشی من کودک 5 ساله ای دارم ک متا فسانه از هم سن وسال هایش کتک می خورد شاید حتی از کوچکتر از خودش چی کار کنم ک بتونه از خودش دفاع کن در ضمن من اصلا مامان خوبی نیستم تو شرایطی ک کتک می خور خیلی وقت ها نر فتم بغلش کنم یا اون بچه دیگ دعوا کنم الانم همش عذاب وجدان دارم چرا نمی تونم از بچم دفاع کنم خیلی شر شور بود الان خجالتی و گوشه نشین شد کمکم کنید
    پاسخ دی 2, 1401 at 7:11 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما فائزه جان ببین عزیزم نگرانی شما را درک میکنیم اما بهتر است از سرزنش کردن خودت خوداری کنی در هرصورت شما بسته به شرایط در این زمان ها تصمیم گیری کرده اید بهتر است که کودکتان را بغل کنید به او بیان کنید که دوستش دارید و اجازه بدهید تا جای ممکن خودش در مورد این روابط تصمیم گیری کند شما به او فرصت صحبت کردن بدهید. احتمالا بعد از اینکه کودک شما کتک می خورد عصبانی خواهید شد، در این مواقع شما باید خونسردی خود را حفظ کرده و به احساسات کودک خود توجه نمایید. وقتی کودکتان گریه می کند برای احساساتش ارزش قائل شوید و حرف های او را بشنوید و به کودک اطمینان خاطر دهید که شما همیشه مواظب او هستید و امنیتش را فراهم می کنید. رزند خود را سرزنش نکنید و به او نگویید «تو عرضه نداری اون ازت کوچیکتره» سرزنش باعث می شود فرزندان شان دچار خود کم بینی و مشکلات زیادی شود. وقتی کودک شما کتک خورد او را با کودک دیگری مقایسه نکنید مثلا به او نگویید که «مثل فلانی باش از تو کوچکتره ولی همه رو می زنه» مقایسه کردن فرزندان با سایرین سبب کاهش اعتماد به نفس و احساس ناتوانی او می شود. در هرصورت کتک کاری یک راحل مناسب نیست که بخواهیم او را تشویق به این رفتار کنیم اما او نیاز است که مراقبت از خودش را یاد بگیرید.وقتی کودک شما کتک خورد، به او نگویید که تو هم بزنش زیرا خشونت روش خوبی برای حل مشکلات نیست و لازم است این مساله را کاملا به کودک فهماند. به او یاد دهید کتک زدن دوستان نه تنها کار درستی نیست، بلکه می تواند خطرناک هم باشد. اگر کودکتان با کودک دیگری دعوا کرد و کتک خورد و از کودک دیگر پیش شما گله کرد، به این موضوع بی توجه نباشید و به اصل ماجرا توجه کرده و نگویید اشکالی ندارد زیرا اینگونه به کودک می فهمانید او هیچ ارزشی ندارد و دیگران می توانند حق او را بگیرند و اینگونه کودک شما توسری خور خواهد شد. با قصه و بازی و در کنار اینکه در ارتباط با شما او بتواند استقلال داشته باشد و یا نه بگوید اجازه بدهید او استقلال و مراقبت از خودش را از خانه یاد بگیرد.
      پاسخ دی 3, 1401 at 11:30 ق.ظ
  38. سانا
    سلام من یه پسر پنج ساله دارم که توی خونه خیلی پرخاشگری میکنه مثلن کوچکترین درخواست رو با داد زدن جواب میده و درخواستش رو اصلن با احترام نمیگه و حتا وقتی برای تنبیه مهد نمیفرستمش یا کارتن رو قطع میکنم داد میزنه که من اینجوری تنبیه نمیشم خلاصه این اخلاق خیلی بد رو داره و اینکه اصلن مهربون نیست مثلن من تو اتاق بیفتم حتا نمیاد بگه مامان چی شد. نگاه میکنه و به بازیش ادامه میده ولی توی مهد کودک خیلی اخلاقش خوب و مؤدبه
    پاسخ بهمن 5, 1401 at 11:04 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز قابل درک است که این شرایط برای شما با مشکلات و فشار روحی زیادی همراه شده است اما خب در این مسیر تنبیه کردن نمی تواند جوابگو باشد بهتر است بررسی شو که دلیل این رفتار کودکتان چیست و می خواهد از این طریق به چه نتیجه گیری برسد پس بهتر است برای او شرایط مراجعه به روانشناس کودک را ایجاد کنید تا بتوانیم کمک کنیم او در شرایط ارتباطی بهتری بتواند مسیر رشدی خودش را طی کند. درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/حضوری تخصصی داشته باشید 021-88472864
      پاسخ بهمن 8, 1401 at 11:11 ق.ظ
  39. گل شمعدانی
    سلام، من یه پسر ۴سال و نیمه دارم که کامل نمیتونه حرف بزنه خودمون می‌فهمیم چی میگه ولی اطرافیان متوجه صحبتهاش نمیشن. بعد از اتمام ۴سالگیش به مهد کودک فرستادیم سال دیگه باید بره پیش دبستانی و من خیلی نگران هستم . گاهی اوقات احساس میکنم نمی‌فهمه، توی دنیای خودش هست.
    پاسخ بهمن 17, 1401 at 5:54 ب.ظ
    • مشاور
      سلام به شما دوست عزیز در این مورد بهتر است که در همین زمان شرایط مراجعه به روانشناس و گفتار درمانگر را برای او ایجاد کنید تا این مشکل رفع شود و او بتواند در شرایط بهتری مسیر رشدی خودش را دنیال کنید در هرصورت رشد زبانی از اهمیت بخودار می باشد و موردی نیست که بتوان با نادیده گرفتن آن پیش رفت.
      پاسخ بهمن 18, 1401 at 1:19 ب.ظ
  40. غزل
    سلام وقتتون بخیر،دخترم 5 سالشه، خیلی علاقه داره به لوازم آرایشی به طوری که صبح که پامیشه اول رژ میزنه بعد صورتش رو میشوره،درصورتی که من خودم خیلی اهل ارایش کردن نیستم،حتی دوست داره دایما ارایشگربازی کنه مودرست کنه ارایش کنه و این برای من ازار دهنده هست ممکنه کمکک کنید؟ و اینکه به تازگی خیلی مخالفت میکنه با من و همسرم در مورد اکثر مسایل و اینکه اکثرا دوست داره تو بازی با دوستاش رییس باشه اون بگه که چکار کنن چکار نکنن.
    پاسخ فروردین 6, 1402 at 10:09 ق.ظ
    • مشاور
      سلام به شما غزل جان ببین عزیزم در اول اینکه نیاز است برای او سرگرمی های مناسب باشرایط سنی که به آن علاقه دارد ایجاد کنید در این حالت می توان امیدوار بود تمرکز او بر این رفتار آرایش کردن کاهش یابد. در مورد مسیر ارتباطی او با همسالانشو مخالفت هایی که با شما دارد خب نیاز است در کنار شناختی که از خودش دارد به کمک روانشناس بررسی شود تا بعد بتوان در این مورد به او کمک کرد تا بتواند مسیر ارتباطی بهتری بسازد و با شناخت بهتر نسبت به خودش مسیر رشدی خود را طی کند. درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید 021-22247100
      پاسخ فروردین 6, 1402 at 1:21 ب.ظ

گفت و گو با مشاور کودک و نوجوان