کمک به کودک برای تنها خوابیدن ✔️ فواید و مضطرات جدا خوابیدن
کمک به کودک برای تنها خوابیدن چگونه است؟ آیا برای برای تنها خوابیدن کودک در اتاق خود مشکل دارید؟ آیا کودک به هر طریقی شب ها خودش را به شما نزدیک می کند و از تنها خوابیدن ترس دارد؟ پس حتما این مقاله را بخوانید :
بسیاری از کودکان و نوجوانان مضطرب وقتی در نزدیکی والدینشان می خوابند، احساس امنیت می کنند. به طور خاص، کودکان و نوجوانانی که دارای اضطراب جدایی هستند، به منظور خوابیدن در بستر شما ممکن است درخواست کنند، التماس کرده و یا کج خلقی کنند.
کمک به کودک برای تنها خوابیدن
این مسئله نه تنها برای فرزند شما، بلکه برای خود شما نیز می تواند مشکل ساز باشد. هنگامی که کودکان و نوجوانان مضطرب در تخت خواب پدر و مادر خود می خوابند، آنها با ترس های خود روبرو نمی شوند و همچنان از تنها خوابیدن می ترسند. آنها یاد نمی گیرند که چگونه خود را آرام کنند و ببینند که همه چیز درست خواهد شد. خوابیدن با کودک برای والدین خواب راحت یا تنها بودن با همسر را دشوار می کند. اگرچه بیشتر والدین می دانند که برای فرزندشان ترس از تنها خوابیدن مناسب نیست، اما مردد هستند که چگونه این رفتار را تغییر دهند.
مطالب مرتبط:
هفت راه برای کمک به خواب نوجوانان
تنها خوابیدن کودک
خوابیدن تنها برای کودک می تواند تجربه ای چالش برانگیز باشد. ممکن است نگران باشند یا حتی از آن وحشت داشته باشند. با این حال، با کمک و حمایت والدین، اکثر کودکان می توانند یاد بگیرند که به تنهایی بخوابند.
مرحله ۱: آماده کردن فرزندتان
قبل از شروع هر برنامه جدید در خانه، مهم است که کودک شما آنچه را که می خواهد اتفاق بیفتد و چرایی آن را بفهمد. برای بچه های کوچک تر، ممکن است بخواهید کتاب هایی را در مورد هم خوابگی برای آن ها بخوانید و توضیح دهید که خوابیدن در بستر پدر یا مادر باعث می شود اضطراب بیشتر بشود (برای اطلاعات بیشتر در مورد آموزش فرزندتان در مورد اضطراب، نحوه صحبت کردن با کودکتان در مورد اضطراب را مطالعه کنید). برای نوجوانان توضیح دهید که تنها خوابیدن بخشی از رشد عادی است و اگر چه به نظر می رسد ترسناک است، اما مهم است که به تدریج این ترس را برطرف کنیم.
مرحله ۲: اتاق کودک خود را جذاب و سرگرم کننده کنید!
مهم این است که احتمال این تغییر جدید را برای فرزندتان آسانتر کنید. فرزندتان را در جذاب کردن اتاق خود درگیر کنید. خلاق باشید و فرزندتان را تشویق کنید که اتاق خود را با چیزهای لذت بخش و سرگرم کننده تزئین کند (به عنوان مثال، تصاویر، پوسترها، شبرنگ ها، شیپورها، و یا یک روتختی با رنگ مورد علاقه اش!). تمرکز توجه کودک بر روی چیزهای مثبت باعث کاهش اضطراب او در اوایل تنها خوابیدن می شود.
هم چنین می توانید توجه کودک خود را به فواید خوابیدن در اتاقش متمرکز کنید:
- برای کودکان کوچکتر: دختر بزرگ یا پسر بزرگی بودن و تنها خوابیدن
- خوابیدن تو یه اتاقی که همش مال خودشه، اگر با خواهر و برادری ان اتاق را شریک است حواستان باشد فضای شخصی خودش را داشته باشد.
- کودکان و نوجوانان ممکن است به این فکر کنند که روزی مجبور باشند زمانی در خانه دوستشان بخوابند یا در کمپ تفریحی بخوابند.
پیشنهاد مشاور: سلامت خواب نوزاد خود را تضمین کنید
مرحله ۳: یک عادت خواب روتین ایجاد کنید
به عنوان یک پدر و مادر، احتمالا همین الان هم با کودک خود یک روال یا عادت خواب دارید که ممکن است شامل خواندن داستان و بوسیدن و شب بخیر باشد. کل این روال باید در اتاق خواب کودک شما باشد. حتی اگر کودک شما هنوز آماده نیست که به تنهایی بخوابد، اگر فرزندتان در اتاق خودش برای خواب آماده شود، خیلی بهتر از این است که در اتاق شما آماده خواب شود.
مرحله ۴: روبرو شدن تدریجی با ترس ها
ممکن است واقع بینانه نباشد که کودک شما بتواند بلافاصله تنها بخوابد. در عوض، شما می توانید یک نردبان ترس را با فرزند خود ایجاد کنید (نوشتن ترس ها و مراحل مقابله با ان به صورت پله به پله)، هدف این است که ” برای تمام شب در رختخواب خود بخوابم”. وقتی فرزند شما به تدریج با ترس خود مواجه می شود، مهم است که در سرعت فرزندتان پیشرفت ایجاد کنید. هر کودک و نوجوان متفاوت است و می تواند در یک گام دیگر شروع کند. برخی از پیشنهادات برای اولین گام عبارتند از:
- کودک را در یک تختخواب بچگانه در اتاق خود بخوابانید.
- کودک را در یک تختخواب بچه گانه یا کیسه خواب در کنار در اتاق تان بخوابانید.
- کودک را در یک تختخواب بچه گانه در بیرون از اتاق تان در حالی که دراتاق را باز گذاشته اید، بخوابانید.
- کودک را در اتاق خودش بخوابانید و تا هنگامی که به خواب می رود، در کنار او روی صندلی بنشینید (در اتاق کودک کنار او دراز نکشید).
- کودک را در اتاق خودش بخوابانید و یک نور شب برای او روشن کنید و تا ۱۰ دقیقه کنار او در اتاق بمانید.
نکته مفید: آسان کردن انتقال
برای برخی از کودکان و نوجوانان، شروع به تنهایی خوابیدن به تدریج می تواند بسیار ترسناک باشد، بنابراین شما ممکن است نیاز به برخی از مراحل اضافی در نردبان ترس کودک خود داشته باشید، مانند: موافقت برای سرزدن به فرزند خودتان یک بار یا دو بار در طول شب (و یا بیشتر، در صورت لزوم، با برنامه ای برای کاهش این سرزدن ها در طول زمان). به کودک خود یک رادیو برای استفاده در هنگام تنهایی در اتاقش بدهید.هر چیزی که کودک شما احساس می کند که می تواند انجام دهد تا خوابیدن او در رختخواب شما را متوقف کند، یک گام در مسیر درست است!
گام ۵: تشویق، تشویق، تشویق!
مهم نیست که فرزند شما با چه ترسی مواجه است، به هر حال هر ترسی دشوار است. بنابراین، مهم است که فرزندان خود را بسیار تحسین و تشویق کنید و به آن ها پاداش بدهید! هر بار که کودک شما توانست بر روی نردبان ترس خود حرکت کند، حتما این موفقیت را تشویق کنید!
نکات مفید: یک پوستر با روزهای هفته ایجاد کنید و یک ستاره طلایی یا یک برچسب برای هر شب که فرزند شما می تواند به هدف خود درمورد نردبان ترس برسد، قرار دهید! آن را در جایی در خانه به نمایش بگذارید تا همه افراد خانواده بتوانند ببینند که فرزند شما به خوبی از عهده آن برمی آید. هرگز یک ستاره یا برچسب را برای رفتار بد از پوستر جدا نکنید. شما می خواهید این پاداش ها به عنوان یک انگیزه برای فرزندتان باشد نه مجازات. بعضی از کودکان از کابوس شکایت دارند. فرزند شما ممکن است در اواسط شب برای راحتی به اتاق شما بیاید.
سن تنها خوابیدن کودک
سنی که کودک می تواند به تنهایی بخوابد متفاوت است و به عوامل مختلفی از جمله شخصیت کودک، عادات خواب، و محیط خواب بستگی دارد. به طور کلی، اکثر کارشناسان توصیه می کنند که کودکان تا سن ۱۸ ماهگی با والدین خود بخوابند. با این حال، برخی از کودکان ممکن است زودتر یا دیرتر برای خوابیدن آماده شوند.
اگر فکر می کنید کودک شما برای خوابیدن آماده است، چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به او کمک کنید:
- یک برنامه خواب منظم ایجاد کنید و به آن پایبند باشید.
- یک محیط خواب آرام و تاریک ایجاد کنید.
- کودک خود را قبل از خواب آرام کنید.
- اگر کودک شما در طول شب بیدار شد، به آرامی او را آرام کنید و سعی کنید او را دوباره بخوابانید.
اگر کودک شما در خوابیدن مشکل دارد، با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما در شناسایی هر گونه مشکل پزشکی یا رشدی کمک کنند که ممکن است باعث مشکل خواب کودک شما شود.
مضرات تنها خوابیدن
مضرات تنها خوابیدن کودک به سن کودک بستگی دارد. نوزادان و کودکان خردسال به طور طبیعی در نزدیکی والدین خود احساس امنیت می کنند. تنها خوابیدن در این سن می تواند باعث ایجاد احساس ترس و اضطراب در کودک شود. این امر می تواند منجر به مشکلات خواب، مانند بی خوابی و کابوس شود.
در کودکان بزرگتر، تنها خوابیدن می تواند منجر به مشکلاتی در روابط والدین و کودک شود. کودکان ممکن است احساس کنند که والدین آنها آنها را دوست ندارند یا به آنها اهمیت نمی دهند. این امر می تواند منجر به مشکلات عاطفی، مانند افسردگی و اضطراب شود.
در اینجا برخی از مضرات خاص تنها خوابیدن کودک آورده شده است:
- افزایش خطر ابتلا به اختلالات خواب
- افزایش خطر ابتلا به مشکلات عاطفی
- مشکلات عاطفی در کودکان
- افزایش خطر ابتلا به مشکلات رفتاری
- مشکلات رفتاری در کودکان
در اینجا چند نکته برای کمک به کودک شما برای کنار آمدن با تنها خوابیدن آورده شده است:
- یک روال خواب منظم ایجاد کنید و به آن پایبند باشید.
- یک محیط خواب آرام و ایمن ایجاد کنید.
- قبل از خواب با کودک خود وقت بگذارید و به او آرامش دهید.
- اگر کودک شما در طول شب از خواب بیدار شد، به آرامی و بدون سر و صدا به او آرامش دهید.
با پیروی از این نکات، می توانید به کودک خود کمک کنید تا تنها خوابیدن را یاد بگیرد و از مزایای آن بهره مند شود، اگر احساس می کنید کودک شما دچار اضطراب شده است می توانید با با شماره های۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲ و ۰۲۱۸۸۴۲۲۴۹۵ تماس بگیرید و از کمک متخصصان کودک در زمینه تنها خوابیدن کودک نی نی سایت
پاسخ کوتاه این است که هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد. بهترین سن برای جدا کردن اتاق کودک از والدین، زمانی است که کودک برای خوابیدن در اتاق خود آماده باشد. این امر معمولاً در سنین یک تا دو سالگی اتفاق می افتد.
البته، برخی از کودکان ممکن است زودتر یا دیرتر برای تنها خوابیدن آماده شوند. اگر کودک شما در سن یک سالگی هنوز برای تنها خوابیدن آماده نیست، نگران نباشید. می توانید سعی کنید او را تشویق کنید تا در اتاق خود بخوابد، اما نباید او را مجبور کنید.
استفاده کنید.
منبع:مشاورانه
سوالات متداول
۱ - نوزاد در چه سنی باید تنها بخوابد؟
پاسخ کوتاه این است که هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد. بهترین سن برای جدا کردن اتاق کودک از والدین، زمانی است که کودک برای خوابیدن در اتاق خود آماده باشد. این امر معمولاً در سنین یک تا دو سالگی اتفاق می افتد. البته، برخی از کودکان ممکن است زودتر یا دیرتر برای تنها خوابیدن آماده شوند. اگر کودک شما در سن یک سالگی هنوز برای تنها خوابیدن آماده نیست، نگران نباشید. می توانید سعی کنید او را تشویق کنید تا در اتاق خود بخوابد، اما نباید او را مجبور کنید.
۲ - آیا درست است که کودک را تنها بگذاریم تا بخوابد؟
از یک طرف، تنها خوابیدن می تواند مزایای زیادی برای کودکان داشته باشد. این می تواند به آنها کمک کند تا: استقلال و اعتماد به نفس خود را پرورش دهند. در طول شب بهتر بخوابند. از مشکلات رفتاری مانند کابوس و شب ادراری جلوگیری کنند. از سوی دیگر، تنها خوابیدن می تواند برای برخی از کودکان مضر باشد. این می تواند باعث ایجاد احساس ترس و اضطراب در آنها شود. این امر می تواند منجر به مشکلات خواب، مانند بی خوابی و کابوس شود. در نهایت، تصمیم اینکه آیا کودک را تنها بگذاریم تا بخوابد یا خیر، یک تصمیم شخصی است. هیچ پاسخ درست یا غلطی وجود ندارد.
سلام خسته نیاشید. من یه پسر ۱۱ ساله دارم که از اول با خواب تو اتاق خودش مشکل داشت تو ۶ سالگی بالاخره با کلی گریه وبهانه های الکی وبه مرور بالاخره موفق شدیم تو اتاق بخوبونیمش اونم به شرط اینکه تا خواب کاملش کنارش باشیم یابراش قصه بخونیم متاسفانه از این مرحله جلوتر نتونستیم بریم وتا حالا تلاشمون برای مستقل خوبیدنش بی نتیجه بوده این مدت تنها گفتم باید بره تو اتاقش هر چیزی گفته انجام دادم ولی تا صبح دایم یا گریه میکنه وهی میاد تو اتاق ما ومیره یا همش بهونه های الکی میاره وخودش رو به مریضی میزنه. در ضمن یه برادریک سال ونیمه هم داره کهپیش خودمون میخوابونیم همش در رابطه با اون میگه شما همتون پیش هم میخوابید چرا من باید تنها بخوابم لطفا راهنماییم کنید چطور باهاش برخورد کنم. ایا اگه برادر کوچکش رو با توجه به اینکه اتاق مشترک دارن پیشش بخوابونم کار درستیه ؟
سلام و عرض ادب،پسرم هشت سالگیش تموم شده اما برای خواب مشکل داریم..من یا همسرم تو اتاقش میخوابیم تا خوابش ببره و بعد به اتاق خود برگردیم اما جدیدا بدتر شده نصف شب هم به اتاق میاد و صدا میکنه خوابش نمیبره..میدونم که دلیلش اضطرابه.لطفا راه کار بدین .ممنون
سلام به شما فرزانه جان
در این مورد نیاز است که با خود فرزندتان صحبت کنیم و بررسی کنیم که او چه احساسات و افکار و هیجاناتی را تجربه می کند که باعث می شود او اضطراب ، ترس و … را تجربه کند .
در این مسیر بهتر است در اتاق او بمانید و قبل از خواب برای او قصه بخوانید و از خواباندن او در اتاق خودتان خوداری کنید و کمی صبور باشید تا او بخوابد .
سعی کنید در اتاق او چراغ خواب روشن کنید تا او با آرامش بیشتری بخوابد اما به صورت کلی تا زمانی که دلایل آن مشخص نشود نمی توان در مورد آن صحبتی کنیم در مسیر مشاوره با بازی و نقاشی و صحبت با کودکتان می توانیم در بهبود این شرایط به او و شما کمک کنیم تا شرایط بهتری را تجربه کنید .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۶۸۵۸۹۵
سلام من یک دختر ۱۱ ساله دارم
من هر کاری میکنم نمیخوابه تو اتاقش و ترسش از ارواح و … هستش با اینکه مثلا تشویقش کردم زیر بالشش برای جایزه گذاشتم باهاش صحبت کردم براش چراغ خواب خریدم
ولی بازم نمیخوابه و تو خیالات از وقتی ۴ سالش بود یک مدتی خوابید ولی بعد از یک خواب که به گفته خودش که میگه یک چیز ترسناک دیدم روی دیوار و چشمم هم باز بود و …
از اون به بعد نمیخوابه ترو خدا کمک کنید خسته شدیم انقدر براش رخت خواب انداختیم جمع کردیم هر کاری از دستم بر اومد کردم
سلام من یک پسر ۱۴ ساله دارم که شبا میترسه چیکار کنیم میگه شبا صدای پا میاد
سلام به شما دوست عزیز
در این مورد نیاز است که شما فرزندتان را به صورت حضوری به روانشناس ارجاع بدهید تا دلایل این ترس ها مورد بررسی قرار گیرد و بتوانیم به او کمک کنیم تا با شناخت بهتر افکاری و احساساتی که تجربه می کند در این مسیر پیش برود و بتواند بر این ترس ها غلبه کند .
درمسیر می توانید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید
۰۲۱-۲۲۳۵۴۷۶۲
سلام یک دختر ۹ ساله دارم،که نزدیک ۶ماه هست که جدا کردم با خواهر ۱۸ ساله اش میخوابد،ولی بهونه میگیرد و میاید پیش ما میخوابد،میگوید میترسم اضطراب دارد،بهونهوالکی میگیرد،تا نصفه هاش شب نمیخوابد نمتونه بخوابه،مجبور میشیم بیاریم پیش خودمون،صبح ها هم دیر بیدار میشه،ممنون میشم کمک کنید
سلام به شما ثنا جان
در این مورد نیاز است که شما با اطلاعات دقیق تر پیش بروید و چون دوستان دیگر نیز این مطلب را خواهند خواند مقداری اطلاعات کامل تر در مورد نحو جدا کردن کودک داده می شود تا بتوانید تصممی گیری بهتری داشته باشید .
پس از تولد کودک و برگشتن به منزل معمولاً پدر و مادر به همراه فرزند خود در یک اتاق می‌خواند زیرا استفاده از اتاق مشترک باعث می‌شود که شیر دادن به کودک، عوض کردن پوشک و آرام کردن او در ساعات شب راحت تر باشد اما در برخی موارد پدر و مادرها تصمیم می‌‌گیرند که زمان جدا کردن کودک و خواباندن او در یک اتاق دیگر فرا رسیده است زیرا می‌‌خواهند کودک شان یاد بگیرد که چگونه به تنهایی بخوابد یا آنکه خودشان خواب بهتری داشته باشند. معمولاً آکادمی نوزادان و کودکان خوابیدن در یک رختخواب مشترک را رد می‌کند زیرا این کار می‌‌تواند باعث بروز سندروم مرگ ناگهانی کودک یا خفه شدن کودک در موارد شود که به همراه پدر و مادر خود در یک رختخواب میخوابد. اما این انجمن به پدر و مادرها توصیه کرده از تا زمانی که کودکان را به سن یک سالگی می‌رسد می‌توانند در یک اتاق مشترک بخوابند و به همین ترتیب ریسک بروز سندروم مرگ ناگهانی کودک به حداقل خواهد رسید. با این حال مجله اختلالات عاطفی در گزارشی اعلام کرده است که کودکانی که به طور مداوم با پدر و مادر خود در یک اتاق می‌خوابند در سن شش سالگی دچار مشکلات مرتبط با سلامت ذهن می‌شوند. هترین زمان برای جداسازی اتاق کودک ۱۲ تا ۱۸ ماهگی است زیرا در این سنین کودک، هنوز به والدین وابستگی پیدا نکرده و ترس از تاریکی برایش نا مفهوم است.
اینکه شما بیان می کنید که هنگامی که کودک تان را در کنار خود شما می‌خوابابد فرزند شما آرامش بیشتری داردیک امر طبیعی هست به طور کلی پدر و مادر بهترین دوستان کودک هستند و کاملا قابل اعتماد می‌باشند و این مسئله که کودک دوست دارد در کنار پدر و مادرش بخوابد قابل درک است زیرا کودکان در هنگام خوابیدن کنار پدر و مادر خود احساس امنیت بیشتری خواهند کرد و دیگر از تاریکی اتاق و تصاویری که به شکل هیولا دیده می‌شود نمی‌ترسند. در این گونه مواقع که به علت ترس غیرمنطقی کودک یا تعلق خاطر قوی بین کودک و پدر و مادر آنها در یک اتاق مشترک می‌خوابند و هیچ گونه نگرانی در ارتباط با مسائل مربوط به ایمنی وجود ندارد معمولا باید هرچه سریع تر جای خواب کودک را جدا کنید زیرا خوابیدن در یک اتاق مشترک و رختخواب مشترک ضرورتی ندارد.
گر کودکتان برای خوابیدن کنار شما اصرار ورزید، در مقابل این اصرار مقاومت کنید و سعی کنید با سرگرمی های مختلف او را به اتاقش ببرید.
هنگامی که قانونی را در خانه وضع می کنید، حتما آن را در خانه اجرا نمایید تا کودک جدیت شما را دریابد. در برخی خانواده ها سابقه مشکلات روانی وجود دارد بنابراین احتمال بروز این مشکل درکودک هم هست و با جدا کردن او این حالت در او تشدید می شود اگر این ترس های کودکتان به این روش که شما او را به رختخواب خود می برید تشویق شود ادامه پیدا می کند پس در طول روز و قبل از خواب ه او توجه لازم را داشته باشید اما اجازه بدهید که هرچند احساس ناکامی را تجربه می کند اما در اتاق خودش بخوابد و اگر به اتاق شما نصف شب امد با او به اتاق خودش بروید و او را بخوابانید.
اگر اضطراب و ترس های او بیش از اندزه باشد و بر روند روحی و عملکرد او تاثیر بگذارد نیاز است که به صورت حضوری او را به روانشناس ارجا بدهید .
به ترس ها و اضطرابی که دارد گوش کنید تا بتوانید با تعامل باهم به این ترس و اضطراب پاسخ بدهید .
سلام وقت شما بخیر در مورد تنها ماندن کودک در خانه
پسر ۸ ساله ای دارم و با پسرم تنهایی زندگی میکنیم، بخاطر شرایط زندگی مجبورم برم سر کار و او باید تنها بماند اوایل مشکی نداشت ولی الان مدام گریه میکنه و بهانه میگیره لطفا راهنمایی کنید ممنونم
سلام به شما مریم جان
در این مورد نیاز است که شما شرایط فرزندتان را در نظر بگیرید و با او صحبت کنید که از چه چیزی ناراحت هست و یا ناراحتش کرده است در کنار اینکه خب بهتر است که او در کنار افراد دیگر خانواده مثاا در یا مادر و یا همسالانش در مدرسه باشد و…در هرصورت تایم طولانی می تواند او را خسته کند و یا نگران پس داشتن برنامه های سرگرم کننده و یا کلاس در تایم کاری شما می تواند کمک کند.
در کنار اینکه خب نیاز است که با خودش بدون سرزنش و یا احساس گناه دادن به او صحبت کنید تا بتوانید با شناخت بهتر احساساتی که دارد و صحبت باهم در این مسیر نتیجه گیری داشته باشید .
سلام دختر ۸ساله ای دارم که از حدود ۱.۵سالگی تنها خوابیده و تقریبا مشکلی نداشته،درحال حاضریک برادر ۱.۵ساله داره و الان حدود ۲ماهی هست از تنها خوابیدن خودداری میکنه..همه کاری کردیم،چندین شب نصفه شب میرفتم تو اتاقش تا خوابش ببره،دوباره که میومدم از اتاقش بیدار میشد و نمیذاشت تا صبح خواب راحتی داشته باشیم،الان چند شبی هست نصفه شب بدون اینکه حرفی بزنه میاد و روی زمین اتاق ما میخوابه،نمیدونم چیکار کنم که دوباره مثل قبل راحت بخوابه تو اتاقش..لطفا راهنمایی کنید
سلام به شما فاطمه جان
در این مورد بهتر است بدون سرزنش سعی کنید که در این مورد با او صحبت کنید که چه چیزی باعث می شود که او به اتاق شما بیاید و در کنار اینکه نیاز است که شما مسیر ارتباطی خودتان را با او و فرزند دیگرتان بررسی کنید چون گاهی این واکنش ها نسبت به ارتباط با فرزند دوم ایجاد می شود.
برای اینکه بتوانیم به او کمک کنیم نیاز است که با خودش صحبت کنیم پس بهتر است که در صورت ادامه اجازه بدهید روانشناس با او به صورت حضوری صحبت کند.
سلام با تشکر از مطالبتون دختر ۲۰ ماهه دارم که از اول تو تخت کنار مادر خوابیده و بعد از یکسال به خونه ای رفتیم که خودش اطاق داشت چند ماهی تنها خوابید بعد سفر به ایران داشتم یک ماه ونیم تو تخت پیش من خوابید و حالا با گریه تمام می‌خواد پیش ما بخوابه حتی اگر من روی زمین تو اطاقش بخوابم باز هم اون تو تخت ما تنها میخوابه چیکار کنم من و همسرم شاغل هستیم و همسرم حاضر نیست دخترم با گریه بخوابه واقعا نمیدونم چیکار کنم همش فکر میکنم دیگه هیچوقت تو اطاقش رو تختش نمیخوابه
سلام به شما بهار جان
در اینگونه مواقع بهتر است که سعی کنید اگر اتاق او را جدا کردید از مجدد بازگردان او به تخت خوداری کنید و حتی اگر در مکانی بودید که اتاق جدایی وجود نداشت خب رختخواب او را روی زمین بیندازید.
در زمان فعلی نیاز است که اتاق او را برای خوابیدنش محیا کنید و سعی کنید که او را به رختخوابش ببرید برایش قصه بگوید و کنارش باشید تا بخوابد ممکن است مقداری زمان بر باشد اما به مرور این شرایط برایش مورد پذیرش می شود اما از ترساندن و یا تهدید کردن به دوست نداشتن و یا رفتن و… خوداری کنید.
سلام وقت بخیر. من دختر ۸ ساله ای دارم که اصلا از بچگی هم عادت نداشته تو اتاقش بخوابه. هر ترفندی هم ایجاد کردم موفق نشدم. ضمن اینکه یه دختر ۵ ساله ای هم دارم که تو اتاق میخوابید از کودکی اما الان که میبینم خواهرش میاد پیش ما اون هم میاد. من نمیدونم چیکار کنم؟؟ دیگه خسته شدم. و یه نکته اینکه دخترم کلا اضطراب جدایی از مادر داره بخاطر اینکه من سر کار میرم از بچگیش به من وابسته بوده و اذیت می‌شده از عدم حضور من. دلم نمی‌خواد حالا هم شب ها با استرس بخوابه . لطفا کمک کنید
سلام به شما فاطمه جان
در این مورد نیاز است که اضطراب فرزند شما و وابستگی که دارند مورد بررسی دقیق قرار گیرد تا بتوانیم به او کمک کنیم تا بتواند مسیر رشدی خودش را دنبال کند و در کنار داشتن ارتباط با شما بتواند مسیر رشدی خودش را دنبال کند اما در این مورد نیاز است که حتما با خود او به صورت حضوری در طی جلسات صحبت شود.
با سلام و عرض ادب. دختر ۶ ساله ای دارم که تا ۵ سالگی کنار من میخوابید. یک سال هست که در اتاق خودش میخوابه اما به اینصورت که هر شب براش قصه بخوانیم و تا زمانیکه خوابش ببره کنارش باشیم. دو هفته پیش با در نظر گرفتن یک جایزه بزرگ قرار شد شروع کنه به تنها خوابیدن. اما متاسفانه نه تنها موفق نبودیم بلکه بدتر هم شد و دخترم استرس داره که خوابش نبره و واقعا هم تا چند ساعت بیدار می مونه. وقتی هم که میخوابه دائم بیدار میشه میاد اتاق ما. ممنون میشم راهنمایی بفرمایید