دانستنی های دروغ گویی، دزدی و بددهنی در کودکان

درد سر دروغگویی کودک و راه حل های کلیدی

دروغگویی کودکان معمولاً از سه دلیل عمده سرچشمه می گیرد.

  1. کودک واقعیت و خیال را در هم می‌‌آمیزد و گاه تصورات خود را کاملاً واقعی فرض می کند. معمولاً تا پایان هفت سالگی، توانایی کودک برای جدا کردن واقعیت از خیال، کامل نشده است.

در این سن ممکن است جملات زیادی از فرزندتان بشنوید که مبتنی بر خیال هستند.

۲)کودک به نوعی تفکر آرزومندانه پسرفت کرده است و بدین طریق با یک واقعیت غیرقابل تحمل انطباق پیدا کرده است.

 مثلا کودکی که پدرش او را ترک کرده است ممکن است داستان هایی در باره این که پدرش شماره تلفنش را نمی‌‌‌داند بسازد.

گاهی کودک با چنان شدتی خواستار این آرزوها هستند که خود نیز باور می‌‌کنند آن چیز را به دست نیآورد.

مثلاً «من دوست دارم یک دوچرخه داشته باشم» ممکن است است به «من برای تولدم یک دوچرخه هدیه می‌‌گیرم» تبدیل شود.

ممکن است در سنین مدرسه، معلمان و یا مشاوران با دروغ های آرزومندانه ی زیادی مواجه شوند که نیازمند هوشیاری و آگاهی است.

۳) ممکن است کودک به منظور فرار از تنبیه یا انتقاد دروغ بگوید.

 ممکن است او بداند که آنچه می‌‌گوید حقیقت ندارد ولی بتدریج خودش هم بخش هایی از آن را باور می‌‌کند.

گاهی اوقات کودکان با هوش تر بیشتر به دروغگویی پناه می‌‌برند تا تایید والدین را از دست ندهند و از عواقب کار خود فرار کنند.

در برخورد با کودک دروغ گو چه کنم؟

  • ـ در مواجهه با کودکی که دروغ گفته است آرامش خود را حفظ کنید و سعی کنید آرام بمانید.
  • ـ به کودک لقب دروغگو ندهید. کار او را از شخصیت وی جدا کنید و شرایط سنی اش را فراموش نکنید.
  • ـ سعی کنید نوع دروغ کودک را تعیین کنید و بسته به آن واکنش مناسب نشان دهید.
  • ـ اگر کودک دروغی ناشی از خیالات خود می‌‌گوید به او کمک کنید تفاوت بین واقعیت و خیال را دریابد. با وی طوری رفتار نکنید که احساس کند کار اشتباهی کرده است.
  • ـ اگر کودک با موقعیتی دشوار روبرو است و آرزوهایش را به عنوان واقعیت بیان می‌‌کند وی را تشویق کنید که به جای این کار به بیان احساساتش بپردازد و از دیگران برای حل مشکلات کمک بخواهد.
  • ـ‌ اگر کودک برای فرار از پیامد کار اشتباهش دروغ می گوید، بهتر است به جای واکنش شدید نسبت به دروغ گفتن، درباره ی کار اشتباه او و علت بد بودن کارش با او صحبت کنید.

از کودکان به خاطر دروغ اعتراف نگیرید.

در مواقعی که می‌‌دانید کودک کار بدی کرده است خود را درگیر بحث با او و تلاش برای اعتراف گرفتن نکنید.

 به عنوان مثال اگر فرزندتان بدون اجازه به اتاق بادرش رفته و وسایل او را بهم ریخته، بجای مطرح کردن این سوال که ” تو رفتی توی اتاق برادرت و اونجا رو به هم ریختی؟” و شنیدن پاسخ “نه” سوال را به شکل دیگری مطرح کنید.

می توانید دست کودک را بگیرید. او رابه اتاق ببرید و بگویید ” می بینم که اتاق برادرت رو به هم ریختی و وسایلش توی اتاق توئه. ازت خواسته بودم که بدون اجازه به وسایل بقیه دست نزنی. چی شد که این کار رو کردی؟”

با این روش شما از بحث در مورددروغ گویی فاصله گرفته اید و رعایت قوانین را مد نظر قرار داده اید.


با بددهنی و الفاظ رکیک کودکان چگونه برخورد کنیم؟

بسیاری از کودکان در سنین پیش دبستانی و دبستان  از کلمات نامناسب استفاده می‌‌کنند.

بنابراین در صورتی که فرزندتان در این سنین، تکرار کلمات زشت و زننده را در پیش گرفته است، با مساله ای طبیعی مواجه هستید.

دلیل اصلی به کارگیری این کلمات، شنیدن آن ها در منزل یا مهدکودک یا محیط‌‌های دیگر است.

 زمانی که کودک از این عبارات استفاده می‌‌کند معمولاً با توجه شدید و واکنش بیش از حد والدین روبرو می‌‌شود و همین مساله، فراوانی کاربرد این کلمات را بیشتر می کند.

در بسیاری از موارد تکرار کلمات زشت برای کودک تبدیل به بازی هیجان انگیزی می شود که از طریق آن می تواند والدین را تحت تاثیر قرار دهد.

۵ گام اساسی در برخورد با کودک بد دهن

‌ اگر فرزندتان برای اولین بار از این کلمات استفاده می‌‌کند بهتر است معنای آن را از کودک بپرسید.

اگر او بتواند معنی کلمه را بگوید برایش توضیح دهید که این کلمه دیگران را ناراحت می‌‌کند و نباید آن را تکرار کند.

در صورت تکرار، آنچه مهم است ان است که آرام بمانید و واکنش های حیرت انگیز نشان ندهید.

در گام بعدی لازم است نسبت به دور نگه داشتن کودک از محیط‌‌هایی که در آن ها چنین کلماتی استفاده می‌‌شود اقدام کنید.

اگر علی رغم استفاده از روش های فوق، رفتار کودک ادامه یافت، از روش های دیگری مانند محروم کردن استفاده کنید. به عنوان مثال اگر این کلمه را بگویی پارک رفتن عصر را از دست می دهی.

سعی کنید به کودک کلماتی یاد دهید که بتواند احساس ناکامی و ناراحتی خود را به صورت مودبانه بیان کند و به کلمات نامناسب پناه نبرد.

در صورتی که فرزندتان حتی برای یک بار، برخورد مودبانه ای نشان داد، حتما او را تشویق کنید.

دانستنی های دزدی کودکان

کودکان تا پایان چهار سالگی درک درستی از مفهوم مالکیت ندارند و بنابراین دزدی را نیز درک نمی کنند. 

به همین دلیل است که وقتی فرزندتان اسباب بازی دوستش را بدون اجازه بر می دارد و به خانه می آورد، شما به شدت آشفته می شوید در حالیکه او بسیار آرام و راحت است.

در صورتی که فرزندتان به برداشتن وسایل دیگران بدون اجازه گرفتن عادت کرده است، راهکارهای زیر را اجرا کنید.

آرامش خود را حفظ کنید و واکنش بیش از حد نشان ندهید. بخاطر داشته باشید که کودک درکی از زشت بودن این رفتار ندارد و آن را به نسبت سنش انجام داده است.

برای فرزندتان توضیح دهید که مفهوم “اجازه گرفتن” چیست و برای برداشتن چیزهایی که متعلق به دیگران است باید از آن ها اجازه بگیریم.

از به کار بردن عباراتی مانند ” هیچ میدونی این کار اسمش دزدیه و چقدر زشته” خودداری کنید.

در عوض به کودک بگویید که صاحب آن وسیله الان چقدر غمگین و ناراحت است. کودک را در وضعیت مشابه قرار دهید و احساس او را جویا شوید. ” اگر خودت میومدی خونه و می دیدی که مدادرنگی مورد علاقه ت گم شده چه حسی پیدا می کردی؟”

با فرزندتان صحبت کنید تا دریابد که لازم است شیء موردنظر را به صاحبش برگرداند و از او عذرخواهی کند.

از القای احساس گناه افراطی به کودک خودداری کنید. این مساله نه تنها منجر به حل برداشتن اشیا نمی شود، بلکه اضطراب زیادی ایجاد خواهد کرد.

بنابراین بهتر است بجای تاکید بر دزدی، زشتی، گناه و نباید ها، رفتار صحیح را آموزش دهید و کودک را بخاطر انجام عمل درست، تشویق کنید.

در صورتی که فرزندتان در سنین بالاتر (دبستان و بالاتر) و به صورت مکرر دست به دزدی می زند.

لازم است با مشاور و در موارد لازم، روانپزشک کودک نیز مشورت کنید تا مطمین شوید که مساله ی اساسی تری وجود دارد یا خیر.

نویسنده : کودک و نوجوان

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *