روانشناسی کودک 4 سالگی

روانشناسی کودک ۴ سالگی

 

آنچه باید در مورد کودک ۴ ساله خود بدانید:

کودک شما اکنون ۴ ساله است و به احتمال زیاد  در حال برنامه ریزی هستید تا به زودی او را برای شروع پیش دبستانی و یا کلاس های اموزشی آماده کنید. در این دوره سنی  نگرانی هایی وجود دارد که اکثر والدین آن‌ها را تجربه می کنند: شما چگونه و از چه طریقی مطلع می شوید که کودک شما در سطح مناسبی از رشد است و مهارت هایی که برای آمادگی در مدرسه به آنها نیاز دارد کسب کرده است یا نه؟ و چطور اطمینان پیدا می کنید که کودک شما در مدرسه از هم کلاسی هایش عقب نخواهد افتاد؟

راه کارهایی وجود دارد که به شما اطمینان می‌دهد کودکتان درگیر تعارض نخواهد شد و طی یک تغییر و تحول رضایت بخش برای آموزش آماده می شود.

کودک ۴ ساله شما روی مهارت های حرکتی درشت تسلط کامل دارد و می تواند مثل یک بزرگسال از پله بالا برود، روی یک مسیر مستقیم راه برود، روی یک پا لی لی کند وبدون خطر از درخت و نردبان بالا برود.

به احتمال زیاد او در توپ بازی پیشرفت زیادی داشته است. می‌تواند به دقت بیشتری نسبت به یک سال قبل توپ را پرتاب کند و بگیرد. به او فرصت دهید تمرین این مهارت ها را ادامه بدهد. این موضوع  اهمیت زیادی دارد چون فعالیت های فیزیکی به او کمک  می کند تا هماهنگی های فیزیکی صحیح را درخود پیشرفت دهد و نیز زمانی که او یاد میگیرد با دیگران بازی کند تمرین این مهارت ها به او کمک می کند مهارت های شناختی و اجتماعی اش را بهبود  دهد.

کودک در این سن فرآیندهای تفکر در ارتباط با آگاهی های فضایی، قضاوت، سنجش ریسک و برنامه ریزی را  در خود پرورش می دهد. مهارت های حرکتی ظریف او نیز در راستای مهارت های درشت به سرعت پیشرفت می کند. اکنون او می تواند حداقل با ده مکعب یا بیشتر بک برج بسازد. سازه های خلاقانه تری درست کند و شروع به درک مفاهیمی مثل تعادل و پایداری می کند. او حالا یک پنچه بالغ برای گرفتن مداد دارد، نقاشی هایش قابل تشخیص تر و واقعی تر است و می‌تواند هنگام رنگ آمیزی از خط بیرون نزند. او می تواند با زیپ ها و دکمه ها راحت تر کار کند و لباسش را بدون کمک گرفتن بپوشد. او برای استفاده از قاشق و چنگال مهارت کافی را دارد ولی برای استفاده از چاقو جهت بریدن غذا چندان مهارت ندارد. بسیار مهم است که او را تشویق کنید تا حد امکان  برای لباس پوشیدن و غذا خوردن  استقلال کسب کند و به تنهایی این کار ها را انجام بدهد.

او برای انجام کارهای پیچیده بهتر عمل می کند و می‌تواند برای پر کردن فضاهای خالی یک پازل بین شکل ها و رنگ ها ارتباط برقرار کند. در این سن هر اسباب بازی سازه ای، مواد مورد نیاز برای  فعالیت های ابتکاری  و رنگ و مدادشمعی برای  پیشرفت مهارت های فرعی حرکتی  کمک کننده است، و نیز کاری که انجام می دهد یک خروجی مهم برای  مهارت تصور و خلاقیت او می باشد که از مهارت های شناختی بسیار مهم است.

احتمالا او دوست دارد برای خواندن یک داستان خودش را به کتاب نزدیک کند  و لغات و تصاویر  را  با چشم‌ هایش دنبال کند. حتی ممکن است حرف ها و شماره ها را تشخیص بدهد. می تواند اسم رنگ های بیشتری را  به درستی بگوید. اکنون زمان مناسبی برای بازی هایی مثل جستجوی رنگ ها، شعرهای ریتمیک در باره اعداد و حروف و یا هربازی دیگری که او را درگیر شناخت چیزهای مختلف می کند، است .

این بازی ها به کودک کمک  می کند مهارت ابتدایی  شمارش و حروف الفبا  را که زمان شروع مدرسه نیاز دارد، یاد بگیرد و نیز دایره لغاتش را وسیع کند. اجازه دادن به او برای بازی با همسالانش بسیار مهم است، بازی با دیگران عاملی کمک کننده می باشد که  در کسب مهارت های اجتماعی برای دوستیابی در دوران شروع مدرسه لازم است و نیز  مفاهیمی مثل شراکت و نوبت گرفتن و برد وباخت را به کودک آموزش می دهد. کودک در طول زندگی به این مهارت ها نیاز دارد.

ممکن است این آخرین فرصت برای شما به عنوان پدر و مادر باشد تا مطمئن شوید کودکتان مهارت و تسلط کافی برای شروع مدرسه را دارد. کودکی که در محیط جدیدش احساس راحتی می‌کند شادتر است و نسبت به   کودکی که با یک پیچ و خم گسترده  در یادگیری درگیر است بهتر عمل می کند. به عنوان پدر و مادر در جایگاه خوبی قرار گرفته اید تا از کودکتان حمایت کنید و بهرین امکان برای شروع را به او  بدهید .

 

مطالب مرتبط:

پیش بسوی یک سالگی: آنچه باید در مورد کودک یک ساله بدانید

پیش به سوی دو سالگی:  انچه باید در مورد کودک دو ساله بدانید

پیش به سوی سه سالگی: انچه باید در مورد کودک سه ساله بدانید

منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان

166 پاسخ
« دیدگاه های قدیمی تردیدگاه های جدیدتر »
  1. مستا
    مستا گفته:

    وقت بخیر .دختر ۳سال و نیمه ای دارم ک بسیار خوش زبان و خوش اخلاق و خوش انرژیه. بشدت مورد توجه اطرافیان هست و ارتباط اجتماعی نسبتا خوبی داره اما مدت ۱هفته است رفتار های عجیب و وسواسی در خصوص لباس انجام میده. ۱ساعت تمام گریه میکنه و لباس هارو عوض میکنه و حرف هایی از ناامیدی میزنه ک منو پدرش بشدت ناراحت میشیم مرتب سعی میکنیم ارومش کنیم بهش میگیم هیچ اشکالی نداره اگر دوس نداری لباساتو و ما دوست داریم حتی اگر عصبانی بشی و …. اما خیلی واکنش های عجیب و شدید وسواس گونه ای نشون میده. محیط خونه خیلی امن و ارومه و البته شاد اصلا منو پدرش حساسیتی رو لباس و … نداشتیم و واکنش هاش خیلی واسمون عجیبه . انقدر عصبانی میشه از لباسا انقدر میگه اذیتم از ایناو بعد از اون از واکنش خودش هم ناراحت میشه. برخورد درست چیه خواهشا راهنمایی کنید

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما مستا جان
      در این مورد نیاز است که کودکتان را به صورت حضوری به روانشناس بالینی کودک ارجاع بدهید چون نیاز است که با خود او صحبت شود و اتفاقاتی که جدیدا او تجربه کرده است مورد ارزیابی قرار گیرد مثلا آموزش دستشویی رفتن و یا یک واکنش خاص در یک زمان و دیدگاه فردی که برای کودکتان اهمیت داشته است و… می تواند باعث ایجاد این واکنش ها شود اما برای بیان هر نظر دقیقی نیاز به صحبت و بررسی دقیق می باشد .
      متوجه شوید که او چرا لباسش را عوض می کند و چه فکری را بیان می کند و به او بگوید ما می دانیم که تو نگران و ناراحت میشوی در صورتی که وسایل و کفش ها و لباس هایت به صورت مرتب و یا اگر لباست را دوست نداری و…(یعنی هر فکری که کودکتان بیان می کند) و به تو حالت اضطراب دست می دهد یا ناراحت می شوی اما ما همه به تو کمک می کنیم. ما یک خانواده هستیم و خانواده به یکدیگر کمک می کنند. شما با القای این حس به کودک که تنها نیست، به وی این احساس را القا خواهید کرد که می تواند به شما به عنوان یک دوست و حامی اعتماد و تکیه کند”.
      دقت کنید که ممکن است که این علایم نشان از افسردگی داشته باشد و نه اضطراب و یا دو مشکل همراه باشند چون او احساس ناامیدی می کند ، گریه می کند و شما او را ناراحت توصیف می کنید در هرصورت با هر تشخیص گذاری منتظر نباشید که در طول زمان و با بزرگ شدن این مشکلات رفع شود بهترین سن برای رفع این مشکل همین سنین کودکی می باشد .

      پاسخ
  2. فاطمه
    فاطمه گفته:

    سلام مامان پسری هست چهار سال و نیمه پسر من خیلی احساساتی هست جوری که دایم به من مادر میگه دوست دارم و عزیزم و…ولی در رابطه با پدرش همه چیز برعکسه بزور میبوسه اونو و باباش باهاش بازی میکنه نق میزنه و گریه و داد و اینکه کلا رابطه خوبی نداره با پدرش مثلا از من مادر حرف شنویی خیلی زیادی داره تا پدرش حتی اگه لیوان اب باباش بگه بده میگه ن ولی من بگم بده سریع میاره البته میدونم یسری عادت های اشتباه از طرف پدرش هست که خوب مهترینش اینه که باهم لج میکنن ولی خوب واقعا من نگران ارتباط همسرم و پسرم هستم گاهی وقتا از شدت ناراحتی و دعواهاشون من گریه میکنم واقعا خیلی اذیتم پسرمم هر چی با زبون خوب یا بد صحبت میکنم باهاش فقط میگه باشه حتی با جمع کردن وسیله هاشم فقط اولش میگه بدم بهم دیگه براش مهم نیست

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما فاطمه جان
      نگرانی شما را درک میکنم اما عزیزم در این مسیر روابط همسرتان با شما و با فرزندتان و روابط شما با همسرتان متقابلا از اهمیت زیادی در این مسیر و سبک رفتاری فرزندتان دارد اگر همسرتان در روان شما فردی ارزشمند و قابل احترام باشد و بتوانید با او تعامل کنید می توانید این مسیر را به فرزندتان نیز بهتر یاد بدهید هرچند منظور یادگیری به معنای آموزش نیست چون او بعد روانی شما را دریافت می کند.
      بهتر است در این مسیر دقت کنید که در مورد کودکی ۴ ساله صحبت می کند و اینکه او را نصیحت کنید و یا سرزنش کنید خب می تواند با احساس گناه برای او همراه شود بهتر است که شنونده احساسات او باشید در کنار اینکه با همسرتان برای بازسازی روابط با کودکتان صحبت کنید در کنار اینکه در زمانی که آنها باهم صحبت می کنند بهتر است شما وارد این بحث نشوید و اجازه بدهید آنها مسیر ارتباطی خودشان را بسازند.

      پاسخ
  3. عزیزی
    عزیزی گفته:

    با سلام دختر سه سال و ده ماهه ای دارم که وقتی سوار وسایل نقلیه عمومی مثل اتوبوس و یا مترو میشویم وقتی با ازدحام جمعیت مواجه میشه شروع میکنه به گریه کردن و جیغ زدن که من صندلی میخوام فقط به خاطر صندلی و جای نشستن وگرنه مشکلی با شلوغی نداره ،به علت مقتضایت رفت و آمدم باید از این وسایل استفاده کنم و با هر بار سوار شدن چنان استرسی به من هجوم میاره که قابل وصف نیست که الان دخترم باز قشرق به پا میکنه حتی این موضوع توی تاکسی هم اتفاق میفته وقتی کسی سوار میشه و اون مجبوره رو پام بیاد شروع میکنه به جیغ و فریاد کردن واقعا دیگه نمیدونم چجوری این موضوعو بهش تفهیم کنم که وسیله عمومی است و باید بایستی یا اینکه تاکسی ست و باید نفر سومی هم سوار بشه واقعا مستاصل شدم ممنون میشم راهنمایی بفرمایید

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما دوست عزیز
      قابل درک هست که این شرایط شما را نگران کرده است اما در این مسیر بهتر است از هرگونه باج دادن خوداری کنید و دقت کنید که اگر بخواهید ناکامی را او تجربه نکند این باعث می شود که او از این مسیر برای رسیدن به خواسته هایش استفاده کند . بهتر است که اضطراب و ترس را به او نشان ندهید در این حالت او بیشتر به خودش برای رسیدن به خواسته هایش از این روش استفاده می کند.
      سعی کنید به او بیان کنید می دانید که می خواهد بنشیند اما خب در زمان فعلی شرایطش وجود ندارد و شما ها باید مقدار سعی کنید .
      بهتر است از مسیر تعامل و صحبت استفاده کنید و با قصه هایی در این زمینه که با شخصیت های حیوانی مورد علاقه اش باشد می توانید این موضوع را برای او تعریف کنید و بخواهید که مثلا به خرگوش کمک کند تا با مامانش این مسیر رو طی کنه آنچه او از احساسات و افکارش بیان می کند از اهمیت زیادی برخودار می باشد و از این طریق می توانید به او کمک کنید تا بهتر در مورد این موضوع تصمیم گیری کند.

      پاسخ
  4. نازی شادکام
    نازی شادکام گفته:

    سلام،پسری چهار ساله نیم دارم،که در محیط خانه بسیار شیطون و پر سرو صداست ولی در مهد و.‌. بی نهایت آروم و مظلوم،به طوری که مربی مهدکودکش از این همه آرومی ابراز نگرانی کرده است؟خواستم راهنمایی بفرمائید مرا

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما نازی جان
      خب در این مورد نیاز است که دلیل این نگرانی مورد بررسی قرار گیرد چون اگر ارتباط لازم بین کودک شما و با همسالان خودش اهمیت دارد و در این مسیر بهتر است که مسیر ارتباطی او مورد بررسی دقیق شود تا بتوانیم در این مسیر به او کمک کنیم اگر مشکلی وجود دارد در هیمن زمان مورد بررسی و بهبود قرار گیرد.

      پاسخ
  5. سعید
    سعید گفته:

    سلام و خسته نباشید من پسر ۳ سال و ۴ ماه دارم که مادرش مقداری بیماری وسواس داره و پسرم هم گاها رفتارهای مادرشو تکرار میکنه مثلا مدام میگه دست های منو بشور یا با آرنج کلید لامپ و خاموش میکنه و یا اینکه مادرش تحت هیچ شرایطی نمیزاره من ببرم بیرون میگه مریض میشه و مادرش گاهی اوقات سر آب خواستن یا دستشویی رفتن علی الخصوص زمانیکه بچه میره اتاق خواب بخوابه عصبی میشه و تنبیهش میکنه چند بار سر این موضوع من با همسرم بحثمون شد که با این رفتارها اینده ی بچه اسیب می بینه سر این موضوعات باهمسرم دعوا شد و ایشون سه هفتس رفتن خونه پدرشون چند جلسه که مشاوره رفتم مشاوره گفته درصورتی که شرایط همسرت بهتر نشد باید بچتو نجات بدی
    سوال من اینه آیا پسر من از نبود مادرش اذیت میشه؟؟ ناراحت هست؟؟ تو ظاهر که چیزی رو بروز نمیده تو این سه هفته که مادرش رفته دو یا سه بار پرسیده مامانم کجاس که گفتم رفته دکتر
    از این درعذابم که بچم نکنه ناراحت باشه و غصه بخوره از طرفی هم رفتار مادرش با پسرمو میدیدم میگم نبودنش بهتر از بودنشه

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما آقا سعید
      قابل درک هست که شما نگران فرزندتان هست و خب همانطور که می دانید رفتارهای وسواسی می تواند بر فرزند شما نیز تاثیر داشته باشد و خب نیاز است که همسر شما روند درمانی خود را طی کنند چون وسواس هم برای خود فرد و هم برای اطرافیان با فشار روحی زیادی همراه می باشد.
      در مورد نبود مادر خوب حتی اگر شماها از هم جدا هم شوید نیاز است که او یک ارتباط معمول و در احترام با مادرش داشته باشد در هرصورت نبود مادر ناراحت کننده هست و بهتر است که به او بیان کنید که فعلا مجبور هستید مدتی دور از مادر زندگی کنید و سعی کنید که به هیچ عنوان او را درگیر مشکلات خودتان نکنید و اجازه بدهید او مسیر رشدی و ارتباطی خودش را طی کند.

      پاسخ
  6. هستی
    هستی گفته:

    سلام پسر من ۴ سالشه و یه دختر دوساله دارم پسرم خیلی ارومه توی خونه با خواهرش دعوا میکنه میتونه از تودش دفاع کنه ولی بیرون میرم با بچه های پسر زیاد جور نیست میگه باهام جنگ میکنن دوست ندارم باهاشون بازی کنم بیشتر ا با پسرهای اروم مث خودش جور میشه یا با دختر عموهاش ک هم سن و سال خودشن راحت تره چون باهاش با مهربونی رفتار میکنن جدب اونا میشن
    ولی از اینکه وقتی دعوا میشه نمیتونه از خودش دفاع کنه و میزنه زیر گریه عصبی میشم یا جوری رفتار میکنه تو جمع ک انگار بلد نی حرف بزنه قایم میشه در صورتی ک داخل خونه خودمون ماشالا خیلی پر حرفه و شلوغه خیلی براش نگرانم مخصوصا نزدیک داده میشه به سن مدرسه رفتن تو رو خدا کمکم کنید باید چکار کنم

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما هستی جان
      در هرصورت کودک شما در یک محیط آرام به نظر می رسد که رشد کرده باشد و خب قرار نیست که در زمان بحث و دعوا از همان روش کتک کاری و یا داد زدن استفاده کند که کودکی دیگر استفاده می کند . هریک از کودکان روش های خودشان را دارند که مخصوص شخصیت و مسیر تربیتی انها می باشد در کنار اینکه این مسیر تعاملی هیچ مشکلی ندارد اگر او بتواند ارتباط لازم با با هم جنس های خودش هم برقرار کند.
      بهتر است از سرزنش کردن او خوداری کنید اما با داستانی با شخصیت های حیوانی و مشکلاتی مشابه مشکلات خودش از او بخواهید به این شخصیت کمک کند تا بتواند اگر حقی از او ضایع شده ان را بدست بیاورد اما بهتر است که این مسیر با صحبت و تعامل باشد تا دعوا و کتک کاری.
      در کنار اینکه او با مرور و با قرار گرفتن در محیط مهد مسیر تعاملی با دیگران را بهتر یاد می گیرد.
      سعی کنید از مقایسه، سرزنش، زیر سوال بردن رفتارهای او خوداری کنید اما به او فرصت صحبت بدهید او باید بتواند احساسات خودش را بیان کند و این قسمتی می باشد که از اهمیت برخودار است.

      پاسخ
  7. مشاور
    مشاور گفته:

    سلام به شما آقا علی
    نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام اما در هرصورت بهتر است در احترام و بدون توهین و سرزنش در مورد مشکلات احتمالی با او صحبت کنید اما در کنار این موراد خب ممکن است قرزمی چشمش با تجه به اینکه شما بیان می کنید دائم ان را با پشت دست پاک میکند خب ممکن است خارش و یا مشکلی داشته باشد که بهتر است در این مورد با او صحبت کنید و یک متخصص چشم پزشک هم شرایط چشمی او را معاینه کند.

    پاسخ
  8. پريا
    پريا گفته:

    با سلام من دختری دارم که تازه ۴ سالش شده.به شدت جیغ میزنه و اصلا اصلا حرف گوش کن نیست.خیلی باهوش و سریع ارتباط برقرار می کنه ؛اما واقعا نمی دونم با این نترسیش و حرف گوش نکردنش چه کنم.فقط مواقعی قابل کنترله که پدرش باشه .مى خوام بدونم که آیا با رفتن به مهدکودک بهتر میشه؟

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما پریا جان
      درک میکنم که این شرایط برای شما هم با مشکلات و فشار روحی همراه شده است اما دقت کنید که شما در مورد یک کودک ۴ ساله صحبت می کنید و در این مسیر قرار نیست او مانند یک بزرگسال دنیا و اتفاقات آن را بررسی کند و بعد پاسخ بدهد.
      اما در مورد این رفتارهایی که بیان می کنید اگر جیغ زدن و یا بی توجهی به رفتارها دائم تکرار می شود خب نیاز است که مسیر رشدی فررند شما در این چهار سال بررسی شود چون هم مسیر تربیتی او و هم رشد زبانی، حرکتی، ارتباطی و… از اهمیت برخودار است و می تواند در رفتارهای او تاثیر گذار باشد.
      کودک در این سن فرآیندهای تفکر در ارتباط با آگاهی های فضایی، قضاوت، سنجش ریسک و برنامه ریزی را در خود پرورش می دهد. مهارت های حرکتی ظریف او نیز در راستای مهارت های درشت به سرعت پیشرفت می کند. اکنون او می تواند حداقل با ده مکعب یا بیشتر بک برج بسازد. سازه های خلاقانه تری درست کند و شروع به درک مفاهیمی مثل تعادل و پایداری می کند. او حالا یک پنچه بالغ برای گرفتن مداد دارد، نقاشی هایش قابل تشخیص تر و واقعی تر است و می‌تواند هنگام رنگ آمیزی از خط بیرون نزند. او می تواند با زیپ ها و دکمه ها راحت تر کار کند و لباسش را بدون کمک گرفتن بپوشد. او برای استفاده از قاشق و چنگال مهارت کافی را دارد ولی برای استفاده از چاقو جهت بریدن غذا چندان مهارت ندارد. بسیار مهم است که او را تشویق کنید تا حد امکان برای لباس پوشیدن و غذا خوردن استقلال کسب کند و به تنهایی این کار ها را انجام بدهد. اگر شما دائم بخواهید با بکن و نکن با او برخورد کنید خب احتمال عصبی شدن و یا واکنش هایی مانند جیغ زدن در او بیشتر می شود پس بهتر است که در آرامش و پذیرش استقلال فرزندتان با او برخورد کنید و به او حق انتخاب را در مسائل مربوط به خودش بدهد.
      او برای انجام کارهای پیچیده بهتر عمل می کند و می‌تواند برای پر کردن فضاهای خالی یک پازل بین شکل ها و رنگ ها ارتباط برقرار کند. در این سن هر اسباب بازی سازه ای، مواد مورد نیاز برای فعالیت های ابتکاری و رنگ و مدادشمعی برای پیشرفت مهارت های فرعی حرکتی کمک کننده است، و نیز کاری که انجام می دهد یک خروجی مهم برای مهارت تصور و خلاقیت او می باشد که از مهارت های شناختی بسیار مهم است.
      به هیچ عنوان از تنبیه بدنی و یا تهدید به آمدن پدر استفاده نکنید و سعی کنید که به رفتارهای نادرست او اصلا پاسخ مثبت ندهید و به او کمک کنید که بتواند از تعامل و صحبت کردن بجای جیغ زدن استفاده کند مثلا اگر داد جیغ می زند بهتر است در آرامش به او بیان کنید که به نظر می رسد ناراحت و شاید هم عصبانی هست اما تا زمانی که جیغ می زند و صحبت نکند شما نمی توانید متوجه شوید که او از چه چیزی ناراحت و عصبانی هست .
      اگر شی را از او گرفته اید و جیغ می زند در کنار بیان موارد بالا از او سوال کنید که خب می دانی چرا این شی را از تو گرفتم و…. در این حالت به او بدون ترس اجازه بیان احساساتش را از مسیر بهتری می دهید.
      و صحبت کردن جایگزین پرخاش و جیغ زدن می شود.
      در مورد مهدکودک رفتن خب اگر خودش به این مسیر تمایل دارد می توانید برای تایم های مشخصی به عنوان سرگرمی و بودن با همسالان از این مسیر استفاده کنید اما دقت کنید که موارد بالا را نیز بهتر است که حتما مورد توجه قرار بدهید چون ممکن است اگر نتواند تعامل از مسیر درستی برقرار کند در مهد هم همین مشکلات را تجربه کند.

      پاسخ
  9. H.N
    H.N گفته:

    با سلام پسر چهار ساله ی من خیلی لجبازی میکنه.پدرش هم باهاش مقابله به مثل میکنه.چون با پدرش سر تربیت پسرن اختلاف داریم بدتر میشه.فک میکنه با لجبازی و دعوا و کتک میتونه آرومش کنه….
    قبلا پسرم فحشم یاد گرفته بود ولی من با کمک قصه فرشته و جایزه شکلات تونستم حلش کنم.اما تازگیا شروع به جیغ زدن میکنه و لجبازی و اینکه زیاد گریه میکنه میگه خونه حوصله ام سر میره دوست ندارم.خیلی ناراحتم برا گریه هاش….خودم کلی باهاش بازی می‌کنم ولی بازم میگه کمه….درمورد رفتاراش ممنون میشم کمکم کنین

    پاسخ
  10. سالاری
    سالاری گفته:

    سلام و عرض ادب….پسری دارم ۴سال و نیم که به تازگی میبرم کلاس نقاشی و شعرو قصه که تایم هر کلاس ۱ ساعت است روی هم رفته میشه ۲ ساعت و فقط دو روز درهفته کلاس دارد.و اینو میدونم که اضطراب از جدایی ندارد چون از مربی ها که پرسیدم میگن نه اصلا بهانه شما رو نمیگیره فقط اینکه بی حوصله است و خیلی زود خسته میشه و همش اونجا میگه خوابم میاد مثلا امروز کلاس دومی رو نموند حالا هم که اومدیم خونه نخوابید گفت خواب از سرم پریده نمیدونم مشکل از کجاست واقعا خوابش میومد یا به بهانه اونجا این ادعا ها رو درمیاره

    پاسخ
    • مشاور
      مشاور گفته:

      سلام به شما دوست عزیز
      ببین عزیزم نگرانی شما برای فرزندتان قابل درک است اما دقت کنید که دارید در مورد یک کود ۴ساله صحبت می کنید و خب این دو ساعت کامل در یک محیط آموزشی بماند می تواند برایش خسته کننده باشد و خب می توانید این کلاس ها را در روزهای دیگر هفته بگذارید که او یک ساعت در روز کلاس داشته باشد و یا اینکه بین دو کلاسش زمانی را برای بازی و استراحت و … داشته باشد.

      پاسخ
« دیدگاه های قدیمی تردیدگاه های جدیدتر »

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *