نقش بازی در تربیت کودک
بازی، به خودی خود برای رشد در زمینه های اجتماعی و شناختی
بازی، به خودی خود برای رشد در زمینه های اجتماعی و شناختی و همچنین رسیدن به تکامل عقلی و احساسی می باشد که خلاقیت کودکان را محک زده و آن را تقویت می کند. همچنین یک نوع روش برای آموزش کودکان می باشد.حتی این روش برای آنان که مشکل گفتاری نیز دارند هم راه گشا و قابل استفاده میباشد. بازی درمانی کودکان به روش های مختلف به کودکان کمک می کند تااز راه بازی کردن یک پشتیبانی خوب دریافت کرده و با استفاده از احساسات و عواطف بسیار اندیشه های خود را بیان کرده و از مشکلات خود بگویند همچنین این روش کمک می کند تا کودکان بیاموزند چگونه روابط خود را کنترل کرده و درهنگام عصبانیت و یا خوشحالی چه رفتاری از خود بروز دهند. در این روش کودکان با استفاده از شیوه های مدیریتی مشکلات خود را حل کرده و اضطراب و استرس را در خود کاهش دهند.
در جلسات بازی درمانی کودک، روانشناسان و روانپزشکان مشاوره کودک، مجموعه ای بسیار از اسباب بازی ها را در اختیار کودک قرار می دهد و با او درباره این اسباب بازی ها صحبت کرده و همبازی میشود تا رابطه نزدیکی را با او پیدا کند سپس با کفتار و صحبت کردن با زبان کودکان مشکلات او را ریشه یابی می کند.
اما نقش والدین در این میان چیست؟!
نقش والدین در این میان پشتیبانی کودک در روند بازی درمانی میباشد سپس تشویق آنان نیز اهمیت ویژه ای دارد. از کودکتان درباره اتفاقات جلسه مشاوره نپرسید و پافشاری نکنید که کودکتان مسئله ای خاص رابیان کند. بازی درمانی زمان ویژه ای بین بازی و کودک و کارشناس می باشد بنابراین دغدغه ها و سوالات خود را در زمان دیگری با کارشناس مربوطه در میان بگذارید.
مرکز مشاوره کودک بابهترین کارشناسان در زمینه بازی درمانی کودکان منتظر شما والدین عزیز است.
ر روند بازی درمانی میباشد سپس تشویق آنان نیز اهمیت ویژه ای دارد. از کودکتان درباره اتفاقات جلسه مشاوره نپرسید و پافشاری نکنید که کودکتان مسئله ای خاص رابیان کند. بازی درمانی زمان ویژه ای بین بازی و کودک و کارشناس می باشد بنابراین دغدغه ها و سوالات خود را در زمان دیگری با کارشناس مربوطه در میان بگذارید.
منبع:فارس پاتوق
سلام به همه.سعی کنید پسرتون رو تشویق کنید که دوست پیدا کند چون در آینده ممکنه به مشکل بخورن خود شما هم می تونید توی کلاسهای مورد علاقه اش ثبت نامش کنید تا اجتماعی تر بشن
سلام من یه دختر ۵ ساله دارم او در بازی با دیگران حاضر نیست اسباب بازی هایش را در اختیار آنها بگذارد و این مساله برخی اوقات تنش زا را میگردد.لطفا مرا راهنمایی کنید که چگونه با او در این مواقع رفتار کنم؟چگونه غائله بین کودکم و هم بازیهایش را ختم کنم؟چگونه او را به مشارکت اسباب بازی هایش ترغیب کنم؟علت این امر چه چیزهایی می باشد؟
با تشکر
سلام به نظرم وقتی اسباب بازی برایش میخرید قبل از آنکه آن را بدستش بدهید به او سفارش کنید که این برایت میخرم تا بهمراه دوستانت بازی کنی و یا اگر به خانه ما آمدند به آنها هم اجازه بدهی که از وسایل تو استفاده کنند و موقعی که به خانه آنها میروی آنها هم به تو اجازه بدهند تا تو هم با وسایل آنها بازی کنی.روش دوم آن است وقتی کادو برای دوستانش میخرید از او در انتخاب ، خرید و کادو کردن و حتی حمل و تقدیم آن به دوستانش کمک بگیرد اینطوری باعث می شوید او بده بستان را با دوستانش آموزش ببیند، در ضمن بچه های آگاه و آمورش پذیرند با آرامش و بدون حساسیت با او گفتگو کنید مهم این است که او می شوند و منتظر نتیجه خیلی آنی نباشید به مرور متوجه حرف شما خواهد شد.
سلامم.پسرم ۹ سالشه و میگه : موبایل میخوام، یکی دو ماه پیش بهش گفتم حداقل باید نیمی از همکلاسیهات موبایل داشته باشن تا برات بگیرم ، رفت آمارشونو آورد و نمیه درست شد مادرش میگه بلوتوث دار براش نگیرم معلوم نیست چه کسی چه چیزی براش بفرسته.و… خلاصه نگرانیهای معمول پدر و مادرهای امروزی! میخواستم در مورد اینکه بگیرم یا نگیرم باهاشون مشورت کنم.البته دیشب بهش قول خریدش رو دادم.گوشی که براش میگیرم امکانات معمول گوشیها رو داره، من بهتر دیدم قبل از اینکه به بلوغ جنسی برسه یا گوشی و خوب و بدش آشنا بشه و ما هم بتونیم نظارتی داشته باشیم.سوالم اینه که از حالا برا اینکه پسرم و ما آرامش خاطری داشته باشیم و نظارت و شرط و شروط رو به حداقل برسونیم چکار کنیم؟در ضمن مقداری پول دستمون داره ، از پولش بخرم یا خودم بگیرم گفته : “بابا گوشی لمسی میخوام اگه میخواین از پول خودم بگیرین ”
ممنون
سلام من خودم ۱۰ سالم بود که بابام برام موبایل خریده ، بعد مامانم برام توضیح داد که چه جوری از موبایل استفاده کنم (نه اینکه از دکمه هاش چه جوری استفاده کنم) یعنی شمارمو به هر کسی ندم یا…نظر من اینه که براش موبایل معمولی بخرید و بهش بگید وقتی بزرگ شدی برات گوشی لمسی میخریم.و در ضمن شما هم به پسرتون توضیح بدین که چه جوری از موبایل استفاده کنه
ممنون
نوع گوشی زیاد مهم نیست.و سفارشها هم به طور معمول میشه.مسئله صلی اینه که اون با گوشی بیشتر با هم سن و سالاش ارتباط داره و تو این ارتباطات از ما تاثیرپذیری داره یا دوستاش؟تربیت خانواده و محیط زندگی هر دو در این مسئله نقش دارن
متاسفانه موبایل و… امروزه نه تنها بین بزرگترها بلکه بین بچه ها هم حالت چشم و هم چشمی پیدا کرده است.آقای محترم شما همه قولها رو به بچه دادید.اگر براش نخرید یعنی بد قولی کردید و اعتماد پسرتون به شما کم میشه پس مسئله اینجاست که چه موبایلی بخرید.البته همه چی بستگی به خودتون داره هر چی موبایل با امکانات بیشتری بهری کنترل و سختی های خودتون بیشتر میشه موبایل با امکانات بالا دو تا مشکل ایجاد میکنه.یکی اینکه ممکنه ارتباطاتی رو ایجاد کنه که اصلا مناسب سنش نیست و با سراغ کلیپ ها و آهنگ های نامناسب بره و زودتر از بقیه به بلوغ جنسی برسه.مشکل دوم چیزیه که الان زیاد شده هر بچه ای یه موبایل دستش گرفته و داره باهاش بازی میکنه مدام اس ام اس میزنه.۲۵ ساعت از ۲۴ ساعت زندگیش صرف موبایل میشه.بعد درس و مسئولیت پذیری و خلاقیت و همه چی میره کنار.پس بهتره موبایلی با امکانات محدود بخرید.موبایل های لمسی هم امکانات بالایی دارند.البته بهش اجازه تصمیم گیری و نظر دادن بین چند موبایل با امکانات محدود بدید تا جس کنه انتخاب خودش بوده اگر با پول خودش هم بخره بد نیست چون اونوقت حس خوبی یهش دست میده حس بزرگ شدن.
ضمن تشکر
فکر میکنم تو همین بخشی که فرمودید “فرهنگ استفاده ” باید بیشتر کار کنم، مسئله ساز ترین قسمت موبایل بلوتوثش هست که حداقل در گوشیها وجود داره ولی اگر گوشی سطح پایینی براش بگیرم نسبت به کسایی که گوشی بهتری دارن احساس کمبود میکنه و ازشون میتونه تاثیرپذیرتر باشهومن البته یک ماه پیش یک گوشی ۱۰ روز بهش دادم و گفتم این آزمایشیه و ازت میگیرم میخواستم ببینم علائقش چیه و طرفای ارتباطش چی و کیا هستن.چون عادت داره وقتی قولی بهش میدم عمل میکنم احتمال میدم که اگر قولی با توجیه منطقی ازش بگیرم عمل کنه.
تشکر
سلام ببینید اینکه بهش گفتید به این شرط برات میخرم که حداقل نیمی از هم کلاسی هایت موبایل داشته باشد اصلا شرط درستی نبوده اگر آگاه هستید که پسرتون شرایطش در حدی نیست که کوبایل برایش بخرید می بایست بسیار قاطع و در همین حال با محبت فراوان به زبان خودش بهش می گفتید .نکته دیگر الان شما بهش قول دادید و چنانچه به قولتون عمل نکنید خاطره ی بدی از بدقولیتون در ذهنش شکل می گیرد که بد آموزی بیشتری به همراه خواهد داشت.از نظر من اگر پسرتون منطقی قضایا را می نگرد و خیلی آرام با مسائل کنار میاد..ضمن اینکه می پذیرد که شرایط اشتباهی برایش گذاشتید و متوجه بدقولیتون هم هستید .باهاش گفتگو کنید و معایب موبایل خریدن رو برایش بگید و عذرخواهی کرده و تا زمانی که اون شرایط رو کسب نکرده برایش موبایل نخرید.توجه کنید از اشتیاق زیاد پسرتون به موبایل داشتن در جهت درست استفاده کنید نه به عنوان یه جایزه و به جای موبایل وسیله دیگر، مسافرت ، تفریح و چیز دیگری فعلا جایگزین کنید تا اون شرایط کم کم در پسرتون ایجاد بشه.چنانچه پسرتون با قضیه بالا کنار نمیاد و منطقی نگاه نمیکنه و سرخورده می شود.و نه تنها پذیرشی در این زمینه نمی بینید بلکه زمینه برای فاصله گرفتن از شما و جذب شرایط نادرست شدن را آماده می بینید:
موبایل را برایش بخرید همون موبایلی که دلش می خواد…یه مقدار خودتون بگذارید و بهش بگید مابقی رو از پول های خودت گذاشتم.
با مهربانی و دوستانه با او از مضراتش صحبت کنید.
طوری که نه سخنرانی کنید و نه خیلی سر سری رد بشید.
کاملا به زبان خوش بدی ها رو براش شفاف کنید.و خیلی قاطع باهاش شرط کنید که شرایط استفاده از موبایل شامل موارد زیر می شود.
۱-
۲-
۳-
و شرایطتون رو بگید و خاطر نشان کنید که اگر دید موبایل محل درس و مشقش میشه و یا داره باعث بادآموزی میشه موبایل رو ازش خواهدگرفت و حق استفاده از موبایل رو نخواهد داشت.
…
با سلام و احترام.تربیت فرزندان در حوزه خانواده و اجتماع صورت می گیرد.اما هرگز نقش منحصر به فرد خانواده را نمی توان کم دید.به دلیل اینکه بچه از بدو تولد در اختیار خانواده هست. و بعضی روانشناسان اعتقاد به بسته شدن شخصیت کودک در همان چند سال اول زندگی دارند.و بعضی هم اعتقاد دارند تا نوجوانی و البته بعضی هم اعتقاد دارند بعدا هم محیط روی آن اثر گذار خواهد بود.همانطور که یک بتن ،ابتدا سیمان نرم و قابل انعطاف هست.اما بعدا مستحکم می شود و دیگر تغییرات کمی پیدا می کند.فرزندان هم تا سن بلوغ بیشترین تاثیر پذیری را از خانواده های تاثیر گذار و سازنده می گیرند.فرزند شما از تولد تقریبا بیشترین تاثیرش را از خانواده می گیرد.اگر خانواده مرز های مستحکم داشته باشد ، بچه ها هم این مرزهایشان مستحکم می شود و در آینده کمتر تحت تاثیر محیط قرار می گیرند.سالهای ۷ تا ۱۴ سالگی مرحله تربیت پذیری هست.باید قوانین پررنگ و مستحکم با تنبیه و تشویق بسیار برجسته باشد.
پدر و مادر به خاطر قدرت مالی و تامین و فرزندان ، همچنین اینکه فرزندان قبل از بلوغ استقلال ندارند و وابسته به خانواده هستند.پس از این قدرتها در تشویق و تنبیه و شکل دهی فرزندان باید به شکل مطلوب و محبت آمیز استفاده شود.
اگر همه ی دنیا موبایل داشته باشند اما قانون خانواده شما موبایل را برای فرزند نیاز نمی داند،شما نباید برای خرید ، تسلیم شوید.البته اینکه چگونه این کار را بکنید نیاز به مهارتهای تربیت کودک نیاز دارد.البته آگاهی بخشی کنید، قانون با ثبات بگذارید،تشویق و تنبیه بگذارید، جایگزین های مناسب قرار دهید، از محبت های کلامی و غیر کلانی او را اشباع کنید و نظارت کافی داشته باشید.و…
البته این مهارتهای خود جلسات و مقالات بسیاری را می طلبد.اما باید فرزندان خود را نوعی تربیت کنیم که از محیط به اندازه لازم و قسمتهای مطلوبش برداشت کنید.