نوشته‌ها

روش های تربیتی کودکان

۰ تا ۱۰۰ روش های تربیتی کودکان در روانشناسی (۲۰۲۴)

روش های تربیتی کودکان یکی از مهم‌ترین و دشوارترین مسئولیت‌های والدین است. تربیت صحیح کودک می‌تواند زمینه‌ساز رشد و شکوفایی او در تمام ابعاد فردی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی شود. از سوی دیگر، تربیت غلط کودک می‌تواند منجر به بروز مشکلات مختلفی در دوران کودکی و بزرگسالی او شود.

در این مقاله به بررسی اصول و نکات مهم تربیت کودک می‌پردازیم.

تربیت کودک

روش های تربیتی متفاوتی برای کودکان وجود دارد و والدین می توانند با آشنایی با این روش ها، بهترین روش تربیتی که متناسب با خلق و خو و شخصیت کودکشان است را پیدا کنند و از آن برای تربیت فرزند خود استفاده نمایند. هیچ روش قطعی و یکسانی برای تربیت همه کودکان وجود ندارد، زیرا هر کودک شخصیت و رفتار منحصر به فردی دارد. تربیت کودک بر اساس اصول زیر انجام می‌شود:

  • عشق و محبت: پایه و اساس تربیت کودک، عشق و محبت والدین به او است. کودکی که مورد محبت و توجه والدین خود قرار می‌گیرد، احساس امنیت و آرامش می‌کند و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند.
  • احترام: والدین باید به کودک خود احترام بگذارند و او را به عنوان یک فرد مستقل و با ارزش بپذیرند. کودکی که مورد احترام والدین خود قرار می‌گیرد، احساس ارزشمندی می‌کند و به حقوق خود احترام می‌گذارد.
  • نظم و انضباط: نظم و انضباط یکی از عوامل مهم در تربیت کودک است. والدین باید قوانین و مقرراتی را برای کودک خود تعیین کنند و از او بخواهند که به این قوانین پایبند باشد. البته نظم و انضباط باید به صورت منطقی و عادلانه اعمال شود.
  • مشارکت کودک در تصمیم‌گیری: والدین باید به کودک خود اجازه دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به او مشارکت داشته باشد. این کار به کودک کمک می‌کند تا احساس استقلال و مسئولیت‌پذیری بیشتری پیدا کند.
  • تحسین و تشویق: والدین باید کودک خود را به خاطر رفتارهای مثبتش تحسین و تشویق کنند. این کار به کودک کمک می‌کند تا رفتارهای مثبت را ادامه دهد.
  • آموزش صحیح: والدین باید به کودک خود آموزش‌های لازم را در زمینه‌های مختلف مانند بهداشت، مهارت‌های زندگی، اخلاق و ارزش‌ها ارائه دهند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک دو ساله ✔️ نکات روانشناسی که نمی دانید

روش های تربیتی کودکان

تربیت فرزند از نظر روانشناسی

رفتار والدین باید با توجه به سن و نیازهای کودک باشد. در سنین پایین، کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند. والدین می‌توانند با در آغوش گرفتن، بوسیدن، صحبت کردن با کودک و بازی با او، محبت خود را به او نشان دهند.

در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد. آنها باید به کودک اعتماد کنند و به او آزادی عمل بدهند.

در هر سنی، والدین باید به کودک احترام بگذارند. آنها باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

در اینجا چند نکته برای روش های تربیتی کودکان آورده شده است:

  • به کودک محبت و توجه نشان دهید. کودکان به محبت و توجه والدین بیشتر نیاز دارند. آنها باید بدانند که والدین آنها آنها را دوست دارند و از آنها حمایت می‌کنند.
  • به کودک استقلال بدهید. در سنین بالاتر، کودکان به استقلال بیشتری نیاز دارند. والدین باید به کودک اجازه دهند که کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و مسئولیت‌پذیر باشد.
  • به کودک احترام بگذارید. والدین باید به نظرات کودک گوش دهند و دیدگاه او را در نظر بگیرند. آنها نباید با کودک پرخاشگری کنند یا او را تحقیر کنند.

پیشنهاد مشاور: تربیت کودک بیش فعال

  • قوانین و انتظارات خود را به کودک توضیح دهید. کودکان باید بدانند که چه رفتارهایی از آنها انتظار می‌رود. والدین باید قوانین و انتظارات خود را به کودک توضیح دهند و آنها را به طور مداوم اجرا کنند.
  • برای کودک الگوی باشید. کودکان از والدین خود الگوبرداری می‌کنند. والدین باید رفتارهایی را که می‌خواهند کودک آنها داشته باشد، خود نیز داشته باشند.
  • رفتار والدین با کودکان تأثیر زیادی بر آینده آنها دارد. والدین با رفتار خود می‌توانند به کودک کمک کنند تا فرد موفق و سالمی شود.

 روش های تربیتی کودکان

تربیت کودک دکتر هلاکویی

انواع تربیت کودک به صورت زیر می باشد و والدین می توانند با مطالعه در مورد آن ها روش های تربیتی کودکان مناسب تری را انتخاب کنند:

  • محدودیت کم کودک، محبت زیاد 
  • محدودیت کم کودک، محبت کم
  • محدودیت زیاد کودک، محبت زیاد 
  • محدودیت زیاد کودک، محبت کم

پیشنهاد مشاور:  تربیت فرزند پسر

بایدها و نبایدهای تربیت فرزند

در ادامه به بایدها و نبایدهای روش های تربیتی کودکان می‌پردازیم.

بایدها

  • عشق و محبت: اولین و مهم‌ترین اصل در تربیت فرزند، عشق و محبت است. کودکان نیاز دارند که احساس کنند والدینشان آن‌ها را دوست دارند و برایشان ارزش قائل هستند. والدین باید به فرزندان خود عشق و محبت خود را به زبان بیاورند و با رفتارهایشان این محبت را نشان دهند.
  • قوانین و انتظارات واضح: کودکان نیاز به قوانین و انتظارات واضح از سوی والدین خود دارند. این قوانین و انتظارات باید متناسب با سن و بلوغ کودک باشد. والدین باید به فرزندان خود توضیح دهند که چرا این قوانین و انتظارات وجود دارند.
  • محدودیت‌ها: کودکان باید یاد بگیرند که محدودیت‌هایی در زندگی وجود دارد. والدین باید به فرزندان خود محدودیت‌های مشخصی را آموزش دهند. این محدودیت‌ها باید عادلانه و منطقی باشد.
  • تحسین و تقویت: والدین باید فرزندان خود را برای رفتارهای مثبت آن‌ها تحسین و تقویت کنند. این کار باعث می‌شود که کودکان رفتارهای مثبت خود را تکرار کنند.
  • آموزش مهارت‌های زندگی: والدین باید به فرزندان خود مهارت‌های زندگی مانند مدیریت خشم، حل مسئله، تصمیم‌گیری و ارتباط موثر را آموزش دهند. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا در زندگی خود موفق شوند.
  • وقت گذاشتن برای فرزند: والدین باید برای فرزندان خود وقت بگذارند. این وقت گذاشتن می‌تواند شامل بازی کردن، صحبت کردن، انجام فعالیت‌های مشترک و غیره باشد. وقت گذاشتن برای فرزند باعث می‌شود که کودک احساس کند که والدینش او را دوست دارند و برای او اهمیت قائل هستند.

روش های تربیتی کودکان

نبایدها

  • مقایسه کودک با دیگران: مقایسه کودک با دیگران، باعث می‌شود که کودک احساس کند که خوب نیست. والدین باید از مقایسه کودک با دیگران خودداری کنند.
    فریاد زدن و تنبیه بدنی: فریاد زدن و تنبیه بدنی، روش‌های موثری برای تربیت کودک نیستند. این روش‌ها باعث می‌شوند که کودک احساس خشم و نفرت کند و اعتمادش به والدینش از بین برود.
  • سهل‌گیری بیش از حد: سهل‌گیری بیش از حد، باعث می‌شود که کودک احساس کند که والدینش او را کنترل نمی‌کنند. والدین باید در برابر رفتارهای نامناسب کودک، قاطع باشند.
  • تحقیر و سرزنش کودک: تحقیر و سرزنش کودک، باعث می‌شود که کودک احساس ناامنی و بی‌ارزشی کند. والدین باید از تحقیر و سرزنش کودک خودداری کنند.
  • توقعات غیرواقعی از کودک: والدین باید توقعات واقع‌بینانه‌ای از کودک خود داشته باشند. انتظارات غیرواقعی، باعث می‌شود که کودک احساس ناامیدی و شکست کند.

تربیت فرزند یک فرآیند پیچیده و طولانی است که نیازمند تلاش و صبر والدین است. والدین باید با مطالعه و آگاهی از اصول تربیت فرزند، بهترین روش‌های تربیتی را برای فرزند خود انتخاب کنند.

به این نکته بسیار مهم نیز باید توجه شود که کودکان امروزی بر خلاف کودکان قدیم، شنیدن نصیحت و اندرز را دوست ندارند پس باید با شیوه ی رفتاری مناسب خود، آن ها را در مسیر تربیتی قرار دهید و روش های تربیتی کودکان را جدی بگیرید.

 روش های تربیتی کودکان

روش های تربیتی کودکان

نکات کوتاه تربیتی کودکان می تواند کمک زیادی به شما بکند و در تربیت صحیح فرزندتان نقش زیادی دارد. این نکات شامل موارد زیر می شود: 

۱. به شخصیت کودک احترام بگذارید.

احترام به شخصیت کودک باعث ایجاد محبت و مهر او به والدین می شود و او را به فردی سازگار در اجتماع و خانواده تبدیل می کند. کودکی که مورد احترام والدین است، نسبت به والدینش رفتاری محترمانه خواهد داشت. پس برای اینکه احترام بین والدین و فرزند حفظ شود باید با کودک خود محترمانه رفتار کنید و به شخصیت او احترام بگذارید.

پیشنهاد مشاور: تفاوت های تربیتی پسران و دختران

۲. صبور باشید

روش های تربیتی کودکان مهم ترین و سخت ترین مسئولیت والدین نسبت به فرزندانشان است. ممکن است استفاده از یک روش تربیتی برای کودک شما نتیجه ندهد، در این مواقع باید صبور باشید و مایوس نشوید. قواعد و قوانین خود را حفظ کرده و آن را ادامه دهید.

۳. انتخاب روش های تربیتی کودکان 

همانطور که قبلا نیز گفته شد، برای تربیت کودک باید خلق و خو و شخصیت او را در نظر بگیرید و متناسب با آن روشی را اتخاذ کنید. باید منظور خودتان را به طور واضح و ساده به کودک بفهمانید و توقعات خود را متناسب با سن کودک خود تنظیم کنید. گاهی اوقات والدین بدون این که منظور خود را به درستی به کودک فهمانده باشند، از او توقع دارند که خواسته آن ها را برآورده کند و یا حتی انتظارات بیش از حد و غیر عادی از او دارند.

۴. دلیل بدرفتاری کودک خود را شناسایی کنید.

گاهی اوقات بدرفتاری کودک به دلیل خاصی انجام می گیرد، اتفاق یا واقعه ای که کودک را متاثر کرده و باعث شده که کودک با رفتاری نادرست و غیرقابل توجیه نسبت به آن واکنش دهد. برای مثال ممکن است کودک برای دریافت محبت از والدینش از روش هایی مثل دروغ گویی یا غیبت کردن و غیره استفاده کند. ریشه یابی رفتارهای نادرست می تواند قدم بزرگی در رفع و تغییر آن رفتار در کودک باشد.

روش های تربیتی کودکان

روش تربیت فرزندان در سنین مختلف

۱. آماده سازی (بارداری).

والدین برای آمدن نوزاد آماده می شوند و در همان زمان در مورد اینکه چگونه زندگی آن ها بعد از بچه تغییر خواهد کرد و چگونه با مسئولیت ها و چالش های نوزاد کنار خواهند آمد فکر می کنند.

۲. رفع نیاز (از تولد تا ۱۸-۲۴ ماهگی).

والدین دچار احساس دلبستگی شده و یاد می گیرند که نیازهای کودک را همزمان با کار، زندگی اجتماعی و مشکلات خانواده متعادل کنند.

۳. تربیت کودکان ۳تا۵سال

والدین سعی می کنند برای فرزندان خود مرزها و قوانینی تعیین کنند. قوانین اغلب در این مرحله کاملا محکم هستند تا ایمنی کودک را تضمین کنند. با این حال، والدین باید سعی کنند دلایل قوانین مختلف را توضیح دهند و شروع به راهنمایی فرزندشان به سمت استقلال و توانایی انتخاب های مناسب به تنهایی کنند.

۴. همدلی (۵ سال – نوجوانی).

والدین به کودکان تا سن نوجوانی یاد می دهند دیدگاه دیگران را در نظر بگیرند، رفتارهای دیگران را تفسیر کنند و بر اساس آن واکنش نشان دهند. کودکان اغلب یاد می گیرند که با تغییرات همسالان مانند قلدری، فشار همسالان، مقایسه با همسالان و ایفای نقش در گروه دوستان کنار بیایند. والدین می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا از این موقعیت های اجتماعی دشوار عبور کند.

۵. وابستگی متقابل (در دوران نوجوانی).

این زمان می تواند برای والدین و نوجوانان سخت باشد، زیرا خانواده تلاش می کند تا تعادلی بین افزایش آزادی و استقلال نوجوان پیدا کنند. اختلاف نظرها می تواند منجر به مشاجره شود. ارتباط موثر و محترمانه در این مرحله نه تنها بین نوجوان و مادر یا پدرش بلکه برای ارتباط والدین با یکدیگر نیز بسیار مهم است.

۶. استقلال (اواخر نوجوانی تا بزرگسالی).

مرحله استقلال زمانی است که کودک به استقلال کامل یا تقریباً کامل می رسد. این مرحله لزوماً با خروج فیزیکی جوان از خانه همراه نیست. والدین و فرزندان می توانند نقش های جدید را شکل دهند و در موقعیتی برابرتر شروع به برقراری ارتباط کنند. این مرحله می‌تواند زمان غم‌انگیزی برای والدین باشد زیرا هویت خود را دوباره تعریف می‌کنند و احساس می کنند که فرزندشان دیگر به آن ها وابسته نمی باشد.

آشنایی با مراحل بالا به شما کمک می کند تا روش های تربیتی کودکان را با توجه به شرایط موجود انتخاب کنید.

تربیت کودک در اسلام

اهداف تربیت کودک در اسلام، عبارتند از:

  • پرورش ایمان و اعتقادات دینی در کودک
  • آموزش احکام و دستورات دینی به کودک
  • تربیت کودک به اخلاق و رفتارهای پسندیده
  • پرورش استعدادها و توانایی‌های کودک

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع:  Steps to More Effective Parenting

 

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

۷ رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند| هنر فرزند پروری

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند ممکن است به کودک شما آسیب برساند، این در حالی است که همه کودکان حق دارند در برابر آسیب، بی توجهی و سوء استفاده حفظ شوند. برای رشد سالم کودکان نیاز به احساس امنیت و آرامش دارند.

یکی از نیازهای مهم انسان به خصوص در دوران کودکی، نیاز به دریافت عشق و محبت است. اما در همین محبت کردن نیز باید اصول و حدودی رعایت شود، تا هم کودک محبت کافی دریافت کند و هم این که بتواند مستقل بار بیایند.

گاهی برخی والدین برای محبت کردن، رفتارهایی انجام می دهند که باعث آسیب به فرزندان می شود.

در این قسمت در مورد رفتارهای مخربی که با هدف محبت به فرزند انجام می شوند را معرفی خواهیم کرد.

رفتارهای مخرب با هدف محبت به فرزند

۱. غذا دادن با اجبار به کودک

تغذیه خوب و مناسب برای هر کودکی لازم است و یکی از حساسیت ها و خواسته های والدین نیز این است که کودکشان به خوب غذا بخورد؛ برخی از والدین تصور می کنند که اگر کودکی غذایی را دوست ندارد، بد غذا است پس به زور این غذا را به او می دهند تا از این عادت دست بردارد و یا اگر کودک تمام غذایی که برایش آماده کرده اند را نخورد، می پندارد که مواد مغذی بدنش تامین نخواهد شد، چون کودکشان کم غذا می خورد اما با این کار باعث رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند شده اند.

شما نباید برای غذا دادن به کودک، دنبال او راه بیافتید یا التماس کنید که غذایش را بخورد، این کار اصلا درست نیست و باعث می شود کودکتان لوس شود. بهتر است به کودک خود حق انتخاب دهید و برای او غذایی آماده کنید که به آن علاقه دارد و اگر کودکتان موقع غذا خوردن بازی می کند و یا میلی به خوردن ندارد، اجازه دهید تا او به بازیش ادامه دهد و او را تنها بگذارید، هر زمان که گرسنه شد، خودش برای غذا خوردن پیش شما بیاید.

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

۲. به هر قیمتی کودک را نابغه کردن از رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

یکی از وظایف والدین این است که کودک خود را برای کشف توانایی و استعدادهایش کمک کنند تا آن ها در آینده فردی توانمند شده و احساس خوشبختی داشته باشند. اما متاسفانه برخی از والدین در کودک خود به دنبال آرزوهای نرسیده خود می گردند و او را مجبور به انجام کارهایی می کنند که خودشان در کودکی به هر دلیلی نتوانسته اند، انجام دهند.

برخی والدین نیز برای اینکه کودکشان را به هر قیمتی موفق کنند، اجازه انتخاب مسیر را به او نمی دهند و خودشان برای او تصمیم می گیرند، برای مثال کودک آن ها استعداد هنری دارد ولی خانواده از او می خواهند پزشک یا مهندس شوند، بنابراین او را در کلاس مختلف ثبت نام می کنند تا به خواسته و انتظارات خود برسند و در پاسخ به اعتراض فرزند خود می گویند در آینده از من تشکر خواهی کرد با این کار خودشان را راضی می کنند که رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند را ادامه دهند.

والدین باید فرزند خود را به عنوان فردی جدا با هویتی مستقل قبول کنند و بدانند که هیچ فرزندی مسئول برآورده کردن آرزوهای آن ها و طی کردن مسیر دلخواه آن ها نیست، پس باید این رفتار را کنار بگذارند. تلاش برای فرزندپروری بی نقص، کمالگرایی و آرمان گرایی والدین باید کنار گذاشته شود و در عوض روی شناخت کودک و توانایی های او سرمایه گذاری شود.

۳. خرید بیش از حد اسباب بازی| روش های تربیت فرزند

یکی از موارد لازم برای کودک بازی کردن و داشتن اسباب بازی است اما نباید در خرید اسباب بازی نیز افراطی رفتار کرد. کودکانی که اسباب بازی های زیادی دارند لذت کمتری از بازی کردن با آن ها می برند و همچنین پریشان تر هستند، در حالی که کودکانی که اسباب بازی محدودی دارند، از بازی با آن لذت بیشتری می برند و قدر آن ها را بیشتر می دانند، این کودکان خلاقیت بسیار بالاتری نیز خواهند داشت.

برخی از والدین خرید اسباب بازی را جایگزین زمانی می کنند که باید با کودکان خود سپری نمایند و با آن ها بازی کنند و یا خرید اسباب بازی زیاد را نشان دهنده ی محبت خود می دانند، اما این کار تاثیر منفی بر کودک می گذارد و همانطور که گفته شد نه تنها این کودک از این اسباب بازی های بی شمار لذتی نمی برد بلکه خرید آن ها باعث می شود که او به فردی متوقع تبدیل شود.

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

۴. جدا نکردن اتاق خواب کودک| رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

برخی از والدین تصور می کنند که جدا کردن اتاق خواب کودک، بی محبتی و ظلم به او است به همین دلیل کودک را در اتاق خودشان می خوابانند. اما جدا نکردن اتاق خواب کودک باعث ایجاد وابستگی بیمارگونه به والدین می شود و همچنین می تواند مشکلات دیگری برای آن ها ایجاد کند.

حس استقلال طلبی در کودکی که در اتاق جدا می خوابد، افزایش می یابد و کودک بدون حضور والدین نیز احساس امنیت خواهد کرد زیرا به آن ها وابستگی کم تری دارد، همچنین جدا خوابیدن کودک در اجتماعی شدن آن ها نیز نقش موثری ایفا می کند.

۵. انجام تمام خواسته های کودک

برخی از والدین برای نشان دادن محبت خود به کودک، تمام خواسته های آن ها را برآورده می کنند تا کودکشان سختی و ناراحتی حس نکند و با این کار رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند را تقویت می کنند.

اما کودک باید از همان سنین کم برای ورود به دنیای واقعی آماده شود، در دنیای واقعی همیشه اتفاقات مطابق میل افراد نیست، خواسته های افراد نیز همیشه عملی نمی شود و همچنین لازم است که برای رسیدن به اهداف و خواسته ها تلاش کرد؛ کودک باید این موضوع را درک کند تا در هنگام ورود به اجتماع و به دور از خانواده دچار مشکل نشود.

بنابراین برآورده کردن خواسته های کودک اصلا محبت نیست. کودک باید سختی های زندگی را درک کند و همچنین عواقب رفتارهای خود را نیز متوجه شود.

برای مثال اگر کودک تکلیف خود را انجام نمی دهد، نباید شما این کار را برای جلوگیری از تنبیه شدنش انجام دهید، بلکه باید اجازه دهید کودک بدون تکلیف خود به مدرسه برود و حتی اگر لازم است توسط معلم تنبیه شود، تا عواقب کارش را بفهمد؛ بدین ترتیب او مسئولیت پذیری کودک را نیز می آموزد.

تن دادن به همه خواسته های کودک فقط باعث پرورش فردی خودخواه و متوقع می شود که توانایی انجام کاری را ندارد.

۶. رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند، بی اعتبار کردن احساسات آن ها

به بچه ها نگویید “نگران نباش” یا “گریه نکن”، این جملات این معنی را می رساند که احساسات آن ها ارزش کافی را ندارد و به آن ها می آموزد که باید احساسات خود را پنهان کنند یا با آن احساسات مبارزه کنند. از آن ها بخواهید که احساسات خود را بروز دهند و با این کار رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند را کاهش دهید.

۷.از نظر عاطفی در دسترس نبودن

والدینی که همیشه به تلفن های خود خیره می شوند یا خیلی مشغول هستند برای حمایت عاطفی از فرزندان خود تلاش کافی را نکرده و رشد عاطفی فرزندشان را تقویت نمی کنند. کودکانی که با والدینی که از نظر عاطفی در دسترس نیستند بزرگ می شوند، ممکن است در بزرگسالی مشکلاتی را تجربه کنند.

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند

رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند برای رشد روانی و عاطفی آن ها خوب نیست و سلامت روحی و جسمی آن ها را به خطر می اندازد، این رفتارها عبارت هستند از:

  • آسیب فیزیکی بر روی کودکان، مثال ضربه زدن، لگد زدن، گاز گرفتن و آسیب به فرزندان می شود.
  • بی توجهی به نیازهای جسمی یا عاطفی کودکان، به عنوان مثال، نرساندن کودکان از پزشک، ندادن غذا یا نوشیدنی کافی به کودکان، یا تنها گذاشتن کودکان برای مدت طولانی
  • رفتار به گونه‌ای که باعث میشود کودک احساس بی ارزشی کند، برای مثال، انتقاد از کودک یا توهین به آن ها که باعث رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند می شود.

مهارت های تربیت فرزند |هنر فرزند پروری

اگر احساس می کنید که ممکن است به کودک خود از هر نظر آسیب برسانید می توانید کارهای زیر را انجام دهید:

  • واکنش خود را کنترل کرده او را در آغوش گرفته و به آرامی او را در جایی که در امان است قرار دهید.
  • اگر شخص مورد اعتمادی در اطراف شما قرار دارد از او بخواهید که برای مدت کوتاهی تا آرامش خود را به دست آورید از کودک شما مراقبت کند.
  • چند نفس عمیق بکشید این کار باعث کاهش رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند می شود.
  • اگر انجام این کار بی خطر است، از کودک خود دور شوید و ۱۰ تا ۱۵ دقیقه تنها باشید.
  • کاری را انجام دهید که شما را آرام کند به طور مثال به موسیقی آرام بخش گوش دهید یا کتاب بخوانید.
  • اگر نمی توانید از فرزندتان دور شوید، نزدیک بنشینید و کاری را انجام دهید که شما را آرام می کند.
  • با کسی تماس بگیرید تا به شما کمک کند آرام تر شوید به طور مثال به آن ها بگویید که چه شرایط سختی را تجربه می کنید.
  • می توانید با خواندن کتاب، پادکست یا دیدن فیلم های مرتبط هنر فرزند پروری را پرورش دهید.

چه کار دیگری می توانم انجام دهم تا به فرزندم کمک کنم تا رفتار خوبی داشته باشد؟

  1. فهرست کوتاهی از قوانین مهم تهیه کنید و آنها را با فرزندتان مرور کنید. قوانین باید به ایمنی، سلامتی و نحوه رفتار با دیگران مربوط باشد. هرچه قوانین کمتر و ساده تر باشد، رعایت آن راحت تر است.
  2. شخصیت اصلی فرزندتان را بپذیرید، خواه خجالتی، اجتماعی، پرحرف یا فعال باشد. شخصیت اولیه را می توان کمی تغییر داد، اما نه خیلی. سعی کنید از موقعیت هایی که می تواند کودک شما را بداخلاق کند، مانند تحریک پذیری بیش از حد، خسته یا بی حوصله خودداری کنید. جلوی دیگران از فرزندتان انتقاد نکنید و به او برچسب نزنید، این رفتارهای آسیب زا در تربیت فرزند می تواند عواقب بسیار بدی را در آینده به دنبال داشته باشد.
  3. با کمک گرفتن از مشاور و روانشناس کودک می توانید هنر فرزند پروری را رواج دهید و راه حل مشکل خود را پیدا کنید.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: Common Causes of Behavior Problems in Kids

رفتارهای غلط والدین

رفتارهای غلط والدین | ۱۵ رفتار که آینده کودک را تباه می کند

رفتارهای غلط والدین بر زندگی و آینده ی کودک اثرات نامطلوبی دارد و زمینه ی بروز بسیاری از مشکلات رفتاری از جمله کمبود اعتماد به نفس، وابستگی و نداشتن حس استقلال طلبی و غیره را در بزرگسالی فرزندانشان ایجاد می کند.

اگر نمی دانید رفتاری که دارید صحیح است یا اشتباه، پس با این بخش از مشاورانه همراه شوید. گاهی برخی از والدین حتی با داشتن تجربه بالا در زمینه پرورش کودک، رفتارهای غلط والدین که باعث بروز مشکلات و آسیب در زندگی فرزندانشان می شود.

رفتارهای اشتباه والدین

۱. آماده کردن غذای جدا برای کودک

بعضی از مادرها به کودک خود غذای متفاوت از غذای خانواده می دهند و کودک همراه سایر اعضای خانواده نیز غذا نمی خورد، این کودکان نسبت به کودکانی که غذای خانواده را کنار آن ها می خورند، بی اشتها تر هستند و ممکن است در آینده عادات بد غذایی پیدا کنند و میلی به خوردن غذاهای معمول خانواده نداشته باشند و از مادر خود غذای متفاوتی درخواست کنند.

همچنین حجم غذایی که این مادران به فرزند خود می دهند، بیش از نیاز او است که این مورد هم می تواند باعث افزایش وزن و حتی چاقی کودک شود.

رفتارهای غلط والدین

۲. استفاده از روش رشوه دادن یا تهدید کردن      
یکی از رفتارهای غلط والدین این است که در برخورد با کودک خود در مواقع نق زدن و گریه کردن، از رشوه دادن، تهدید کردن فرزند و یا عصبانی شدن و داد زدن استفاده می کنند که باید گفت هیچ کدام از این رفتارها، نه تنها درست نیست بلکه حتی در آرام کردن کودک نیز تاثیری ندارد.

به والدین توصیه می شود برای ساکت کردن فرزند خود از این روش ها استفاده نکنند، بهتر است در این مواقع کودک را به حال خود رها کنند.

کودکان بسیار باهوش هستند و می فهمند که اگر در میان جمع و شلوغی خواسته ی خود را مطرح کنند و از شما پاسخ منفی دریافت کنند، با کمی گریه و سر و صدا به خواسته ی خود می رسند زیرا شما برای ساکت کردنشان، به آن ها باج داده و به درخواستش رسیدگی می کنید؛ بنابراین بهترین کار این است که در چنین مواقعی کودک خود را رها کرده و نسبت به گریه کودک و نق زدن های او بی اعتنا باشید.

در این حالت کودک می فهمد که این کار او نتیجه بخش نیست، پس از آن دست بر می دارد و همچنین در مواقع مشابه دیگر از این ترفند استفاده نمی کند.

۳. بیش از اندازه توضیح دادن، رفتارهای غلط والدین         
در مواقعی که کودک شما درخواستی دارد و شما به او پاسخ منفی می دهید، ممکن است کودک تان دلیل جواب منفی شما را بپرسد، در این شرایط کافی است با توضیحی کامل و خوب که برای کودک تان نیز قابل فهم است، دلیل خود را به او بگویید.

رفتارهای غلط والدین این می باشد که در این مواقع شروع به توضیحات اضافی و طولانی یا حتی خارج از میزان درک فرزندشان می کنند، این رفتار می تواند بیان گر این موضوع باشد که آن ها برای پاسخ منفی ای که به کودکشان داده اند، عذاب وجدان دارند و به همین علت شروع به توضیح دادن افراطی می کنند.

این نکته را بدانید که شما در این مواقع باید به توضیحی کوتاه اکتفا کنید حتی اگر فرزند شما ناراحت می شود، شما نباید همیشه کودکتان را شاد و راضی نگه دارید زیرا آن ها باید با احساسات دیگر از سن پایین آشنا شوند.

۴. امر و نهی زیاد به کودک

اگر از آن دسته از والدین هستید که با هر کار کودک او را دعوا و توبیخ می کنید و جملاتی مثل این کار را بکن، آن کار را نکن، دست نزن و غیره را مدام تکرار می کنید، باید بدانید که رفتار مخرب و اشتباهی در پیش گرفته اید، زیرا با تحت نظر گرفتن، توجه بیش از حد به کودک و امر و نهی کردن مداوم، باعث کاهش اعتماد به نفس در او شده و او را به کودکی منزوی تبدیل می کنید.

رفتارهای غلط والدین

۵. ثبت نام در کلاس های مختلف  
کودک شما علاوه بر یادگیری و شرکت در مدرسه نیازمند زمانی برای استراحت و انجام سرگرمی های مختلف است. شما باید به او اجازه دهید که کودکی کند. اگر به این دلیل که نگران آینده کودک خود هستید تمام اوقات فراغت کودکتان را با کلاس های مختلف خارج از برنامه مدرسه پر می کنید، باید بدانید که این کارِ اشتباهی است، زیرا شما زمان استراحت، سرگرمی و کودکی کردن را از فرزند خود می گیرید.

به فرزندتان اجازه دهید که ساعاتی آزاد باشد تا بتواند بازی و سرگرمی ها دیگری انجام دهد، زیرا بازی کردن علاوه بر اینکه نوعی سرگرمی محسوب می شود، باعث تقویت خلاقیت و مهارت های اجتماعی کودک تان می شود و در آن ها احساس آرامش و راحتی و رضایت ایجاد می کند.

۶. دارو دادن بدون نسخه پزشک یا بدون توجه به برچسب دارو    
بعضی از مادران داروهای زیادی در خانه نگهداری می کنند و با بروز هرگونه علائم بیماری در کودک، بدون تجویز پزشک به او دارو می دهند و یا حتی گاهی بدون خواندن دستور العمل دارو و اطلاعات آن، به کودک شان دارو می دهند.

این دسته از رفتارهای غلط والدین می تواند خطرات سلامتی و یا حتی مرگ برای کودک داشته باشد. برای دادن دارو به کودک باید حتما با پزشک صحبت کنید و یا اگر پزشک از قبل دارو را تجویز کرده، باید برچسب اطلاعات و عوارض دارو را دقیق مطالعه کنید یا نظر پزشک خود را جویا شوید.

۷. کمک کردن افراطی به کودک | رفتارهای غلط والدین
کمک کردن به کودک در مواردی بسیار خوب و مثبت است، اما زمانی که این کار به صورت افراطی انجام گیرد می تواند باعث ایجاد مشکلات رفتاری در کودک شود.

رفتارهای غلط والدین که با هر مشکل کوچکی که کودک در انجام کارهایش پیدا می کند، مداخله کرده و سریع کار کودک را انجام می دهند، به کودک خود می فهمانند که از پس کارهای کوچک برنمی آید و نمی تواند برای انجام کاری تلاش کند و همیشه به کمک نیاز دارد. این رفتار باعث  کاهش اعتماد به نفس در کودک شده و در آینده نیز نمی تواند بدون کمک دیگران از پس چالش های زندگی خود بربیاید.

۸. رفتارهای غلط والدین، تماشای تلویزیون در کل شبانه روز  

 گذراندن زمان زیاد جلوی تلویزیون می تواند کودکان را با مشکلات زیادی در یادگیری مواجه کند. باید کودک خود را به انجام های سرگرمی های خلاقانه، کتاب خواندن و بازی های فکری و مفید تشویق کنید. همچنین به آن ها یاد دهید که علاوه بر حرف زدن، گوش کردن را نیز بیاموزید.

۹. گوش نکردن به حرف بچه ها

بیشتر اوقات، بچه ها فقط می خواهند شنیده شوند! تنها چیزی که آن ها می خواهند این است که احساسات و عواطف خود را بیان کنند اما والدین متوجه آن نمی شوند و رفتارهای غلط والدین باعث می شود که کودکان پرخاشگر شوند زیرا احساس می کنند که دیگران احساسات آن ها را درک نمی کنند.

بنابراین، والدین عزیز باید به صحبت های آن ها گوش دهند. این کار در احساس ارزشمندی کودکان نقش دارد. یکی از رفتارهای غلط والدین این است که تصور می کنند باید حرف های کودک خود را نقد کنند یا آن ها را نصیحت کند درحالی که در اکثر مواقع کودک فقط می خواهد شنیده شود.

۱۰. دعوا با همسرتان در حضور کودک

رفتار کودک بازتابی از رفتار والدین است. بنابراین کنترل پرخاشگری بسیار مهم می باشد و بهتراست که والدین در حضور کودک با یکدیگر دعوا نکنند.

یاد بگیرید که در غیاب فرزندتان دعوا را حل و فصل کنید. دعوا با همسرتان در حضور فرزند بر سلامت روان او تأثیر می گذارد. همچنین می تواند باعث پرخاشگری او شود.

رفتارهای غلط والدین

۱۱. پرهیز از بحث های خاص

یکی از رفتارهای اشتباه والدین این است که از بحث در مورد موضوعات پیچیده مانند رابطه جنسی اجتناب می کنند. آگاه کردن فرزندتان در مورد این مسائل، او را برای آینده آماده می کند.

این بحث‌ها  تضمین می‌کنند که کودکان در معرض اطلاعات نادرست و فشار همسالان قرار نگرفته یا از تمایلات جنسی خود خجالت نمی کشند. حتما توجه داشته باشید که در حین انجام این بحث ها از اصطلاحات مناسب سن استفاده کنید.

۱۲. استفاده از صفات منفی، رفتارهای غلط والدین

کودکان آنچه را که می شنوند یا می بینند قبول می کنند. آن ها اغلب آنچه را که درباره خودشان گفته می شود باور می کنند. اگر صفات بدی را در مورد فرزند خود استفاده کنید آن را تا بزرگسالی حفظ می کند.

آنچه به آن ها می گویید به نوعی الگوی درونی برای آن ها تبدیل می شود که مدام آن را به خود یادآوری می کنند. رفتارهای غلط والدین که شامل مقایسه، استفاده از صفات منفی و تخریب می باشد باعث می شود که کودک احساس عدم لیاقت و ارزش کافی را پیدا کند.

۱۳. مقایسه از رفتارهای غلط والدین

مقایسه مداوم فرزند تان با دیگران می تواند روحیه او را تضعیف کند و از رفتارهای غلط والدین می باشد. حتی ممکن است باعث شود فرزند شما از کسانی که در مورد آن ها حرف می زنید متنفر شوند.

این رفتارهای غلط والدین مقایسه حسادت و عزت نفس پایین را تشدید می کند، بنابراین به جای مقایسه کودک خود را همان طور که هست بپذیرید و تنها او را با خودش مقایسه کنید.

۱۴. اجازه کنجکاوی به کودک ندهید.

کودکان مشتاق هستند که از اشتباهات خود درس بگیرند بنابراین به آن ها اجازه بدهید تا محیط اطراف خود را کشف کنند. اگر از امن بودن محیط اطمینان دارید می توانید آن ها را آزاد بگذارید تا محیط را کشف کنند و تجربه های جدید کسب کنند.

۱۵. عیب های کودک را ندیده بگیرید، اشتباهات والدین

یکی از رایج ترین اشتباهات والدین این است که برای تربیت یک کودک بی نقص تمایل دارند که محدودیت های زیادی  قائل شوند و همین باعث می شود که کودکان احساس کنند در زندان قرار دارند. این رفتارهای غلط والدین به کودکان این حس را می دهد که باید کامل باشند و همین باعث می شود از امتحان کارهای جدید پرهیز کنند.

نویسنده: “کودکانه” سایت کودک و نوجوان

منبع: Top 10 parenting mistakes you should avoid

 

تربیت کودک و نوجوان

تربیت کودک و نوجوان

تربیت کودک و نوجوان

 

در این مقاله با عنوان «تربیت کودک و نوجوان» مفهوم تربیت را برای زمینه های اصلی تربیتی شامل تربیت رفتاری، تربیت شناختی(هوش)، تربیت اجتماعی، تربیت هیجانی، تربیت جنسی به کار رفته است، و هدف آن است که بررسی اجمالی بر کلیه حوزه هایی که والدین می بایستی در تربیت کودک خود متوجه آن باشند را مرور کنیم. زیرا گاه والدین از تربیت در یک یا چند حوزه نام برده غفلت کرده اند و این مسئله بازتابی عمیق در  زندگی آینده کودک دارد. اکنون به بررسی اجمالی هر حوزه می پردازیم:

 

۱-تربیت رفتاری:

تربیت رفتاری بیش از هر حوزه ای دیگر برای والدین آشکار و روشن است زیرا همان بیرونی ترین رفتارهای کودک را در ارتباط با محیط و اطرافیان در بر می گیرد. طبق رویکرد رفتاری، چه رفتار خوب و چه رفتار بد هر دو آموخته می شوند و همچنین می توان رفتار را یادگیری زدایی کرد یعنی اگر رفتار غلط آموخته شده باشد می توان آن را یادگیری را از بین برد. بر اساس رویکرد رفتاری سه قانون بزرگ در تربیت رفتاری وجود دارد:

 

الف – رفتار خوب را پاداش بدهید

( این کار را بلافاصله و مکرر انجام دهید) مثلا اگر کوک شما اسباب بازی اش را حتی بر حسب علاقه از وسط پذیرایی جمع کرد او را مورد تحسین قرار دهید و بلافاصله بگویید:« چقدر کار خوبی کردی که اسباب بازی ات را  از وسط پذیرایی جمع کردی ، آفرین به کار  تو»

 

ب – ناخواسته رفتار بد را پاداش ندهید.

مثلا زمانی که کودک در خواست دارد تا یک ساعت بیشتر بیدار بماند والدین اجازه نمی دهند و کودک شروع می کند به جیغ و داد و گریه . اگر والدین اجازه بیدار ماندن بدهند، رفتار بد کودک را پاداش داده اند.

 

ج – برای برخی از رفتارهای بد، تنیبه یا محرومیت در نظر بگیرید

اگر کودک شما طبق قرار قبلی بین شما و او (قانون) معین شده است کفش هایش را در جاکفشی بگذارد اما این کار نکرده است می توانید از بستی بعداز ظهر محرومش کنید.

در اینجا قصد داریم چهار خطای والدین را که احتمال زیادی دارد در تربیت رفتاری دچارش   شوند را نام ببریم:

۱-والدین از پاداش دادن رفتار خوب غفلت می کنند و از خود می پرسند چرا رفتارهای خوب فرزندشان ادامه پیدا نکرد.

۲- والدین نا خواسته رفتار خوب را با تنبیه پاسخ می دهند این مهم است که توجه داشته باشید بی حوصلگی و خستگی و خلقیات شما نباید در نتیجه فعالیت های کودکتان ظاهر شود اگر امروز از سرکار آمده اید و خسته اید و دعوای بدی در سرکار داشتید و فرزندتان مثل همیشه اسباب بازی هایش را جمع کرده نباید بگویید:« وظیفه است هنر که نکردی».

۳- والدین ناخواسته رفتار بد را پاداش می دهند مانند مثال خواب کودک که گفته شد.

۴- والدین از تنبیه یا محرومیت کودک به دلیل رفتار بد غفلت می کنند که دلایل بسیاری وجود دارد یا خودشان حوصله اجرا ندارند یا عواقب را چنان بد انتخاب کرده اند که اجرای آن بیشتر به ضرر خودشان است. تصور کنید والدی را که به فرزندش گفته است که اگر اسباب بازی هایت را جمع نکنی همه را می ریزم دور و حالا این را اجرا نمی کند زیرا بیشتر به ضرر خود والد است .

 

۲- تربیت شناختی (هوش)

در حدود پنج سالگی اغلب کودکان مورد ارزیابی در حوزه هوش و شناخت قرار می گیرند این ارزیابی می تواند رسمی از طریق آزمونهای هوش یا غیر رسمی نظر مربی، معلم و … باشد؟، در اینجا ، مسئله ای که مطرح می شود این است که وظیفه والدین چیست؟ آیا باید کودک خود را در خانه آموزش داد؟ آنها را در کلاس های تقویتی ثبت نام کرد؟ برایشان معلم خصوصی گرفت؟

اگر شما هم در گروه والدین دلسوز هستید پس عمیقا برای فراهم آوردن خوشبختی و موفقیت فرزندتان خود را متعهد و مسئول می دانید و دوست دارید او را برای نخستین تجریه های تحصیلی اش یعنی سالهای اول دبستان آماده کنید و کار را بایستی خیلی زود تر از ورود فرزندتان به پیش دبستانی شروع کنید. قطعا آرزوی شما این است که او طلاحیت علمی بهترین فرصت های تحصیلی را که برایش فراهم می کنید بدست آورد. قابل درک است که در عین حال که چنین خواسته ای دارید، از طرف دیگر نمی خواهید فرزندتان را تحت فشار قرار دهید. این کار می تواند با اختصاص زمانی نه چندان زیاد، با صبر و حوصله شما به کاری بسیار لذت بخش برای شما و کودکتان مبدل گردد.

در گام اول باید بدانید که در مورد کودکان می بایستی بازی ها و زمانی را تدارک ببینید که بر توانایی هایی مانند: مهارتهای زبان، دانش و درک و مطلب، حافظه ، توانایی ریاضی، استدلال دیداری- فضایی، مهارتهای شناختی ، مهارتهای حرکتی ظریف، سرعت پردازش و کنترل توجه تا قبل از ورود کودک به دوره دبستان کار کنید هر چند که کلاس های آموزشی در این زمینه وجود دارد اما بهترین زمان در دست شما والدین است از حدود سه سالگی تا سالهای اولیه دبستان اگر هر روز فقط ده دقیقه بر هر مهارت گفته شده تمرین کنید چه زمان طولانی و موثری خواهد شد. برای هر مهارت نام برده شده مجموعه بازی و فعالیت وجود دارد که می توانید جستجو کنید زیرا مطالب زیادی است که در این مقاله نمی گنجد . تصور بر این است که بازی کردن، خانه سازی، انجام فعالیت های برانگیزاننده ،خواندن کتابهای مصور، انجام کارهای هنری، بازی های فیزیکی و ……. هر چه بیشتر بهتر، سرگرم کننده و آموزنده برای کودک است و شما والدین می توانید در این زمنیه موثر واقع شوید.

 

۳- تربیت هیجانی

آموزش هیجانات ، آموزشی را در بر می گیرد که نهایتا هوش هیجانی نامیده می شود. به توانایی فرد در شناختن احساساتش و درک تناسب هر احساس و موقعیت در خود و دیگران ،همچنین کنترل احساسات شخصی خود و دیگران و علاوه بر این استفاده از این توانایی ها در تصمیم گیری بهتر ، تفکر خلاقانه ، انگیزه دادن به خود و دیگران ، روابط بهتر با دیگران.

شما والدین هوشبهر یا IQ را در موفقیت آینده فرزندتان موثر می دانید حال آنکه در دنیای امروز با پیچیده شدن روابط اجتماعی یکی از فاکتورهای موفقیت مربوط به هوش هیجانی یا کنترل احساسات خود و چگونگی اثر گذاری بر دیگران است. بنابر این رشد هوش هیجانی کودکان می توانند نقش بزرگی نه تنها در رشد شخصیت آنها بلکه در رشد تحصیلی آنها نیز داشته باشد. پژوهش های انجام شده موفقیت را تا حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد بر پایه هوش هیجانی پشتیبانی می کنند.

عده بسیاری از مربیان تعلیم و تربیت هوش هیجانی را مهره گمشده اطلاحات تعلیم و تربیت  آماده سازی کودکان برای موفقیت در زندگی و تحصیل می دانند. پژوهشگران معین کرده اند که از سن ۳ سالگی ظرفیت شناسایی و درک هیجانی های مانند غم، شادی، ترس از طریق اشاره های غیر کلامی مانند حالتهای بدن و صورت و آوا ایماها و لحن صدا برا ی کودک قابل درک است بنابراین وظیفه  والدین است که در شناسایی این احساسات توسط کودک، کودک را یاری دهند که الان در چنین موقعیتی تو چه احساسی داری؟ این رفتار یا گفتار تو باعث چه احساسی در بابا یا مامان بزرگ می شود؟ از کجا فهمیدی؟ و همچنین بر ابرازهای احساسات توسط کودک به دنیای پیرامونش می توانند تمرینات نمایشی فراهم کنند. استفاده از عروسکهای نمایشی قصه و کتاب داستان و ایفای حالتهای هیجانی هر یک از شخصیت های داستان و چگونگی برخورد با آن احساس می تواند الگوهای مفیدی برای کودک باشد.

 

۴-تربیت اجتماعی

تربیت کودک حوزه های متفاوتی دارد و یکی از حوزه های مهم که امروزه کم رنگ تر شده ، بعد اجتماعی است. هر چند بزرگسالان خود بسیار درگیر مسائل اجتماعی هستند اما به دلیل کم رنگ شدن روابط اجتماعی به خصوص در ارتباط با کودکان ، تقریبا کودکان تا سالهای دبستان ، از ارتباط های اجتماعی غنی محروم می مانند و لذا خودخواهی و عدم سازگاری با جمع در آنها آشکار می شود این حس در کودک پدید می آید که دیگران باید خواهان ارتباط با من باشند و هر چه من می گوییم آنها باید قبول کنند که این شوه تفکر کودک الگویی از روابط کودک با بزرگسالان است. پدر و مادر ، خاله، دایی و … اگر کودک کاری هم نکند به سراغش می روند و به او ابراز علاقه می کنند، کودک هر درخواستی داشته باشد مورد قبول آنها ست یا به طریقی دل او را نمی شکنند و لذا یک سیستم غلط از چگونگی شکل گیری ارتباط اجتماعی در ذهن کودک ایجاد می شود . منظور از ارتباط اجتماعی این است که کودک بتواند با افراد متفاوت تعامل موفقیت آمیزی داشته و با موقعیت های تازه اجتماعی سازگار شود.

در سالهای پیش از مدرسه، دو تا شش سالگی ، کودکان به تدریج از فردی غیر اجتماعی به فردی اجتماعی تبدیل می شوند یعنی از حالت انفرادی به حالت اجتماعی می گرایند. کودکان در این دوران ، از طریق همکاری و فعالیتهای گروهی ، برای زندگی اجتماعی در دبستان آماده می شوند. میزان حضور با سایر کودکان دیگر در این دوران تاثیر بسیاری در رشد اجتماعی آنها دارد. کودکانی که پیش از رفتن به کودکستان و دبستان زندگی گروهی داشته اند. در مدرسه یا کودکستان بیش از کودکان دیگر با همسالان خود ارتباط برقرار می کنند.

برای رسیدن به چنین هدفی وظایف مهمی بر عهده والدین است و باید موقعیتها و فرصت های اجتماعی در اختیار کودک قرار گیرد.

 

۵-تربیت جنسی

والدین در مورد تربیت در حوزه رفتاری و شناختی(هوش) عموما اطلاعات دارند و اقدام هم می کنند زیرا لزوم آن را در زندگی کودک به خوبی درک می کنند در مورد تربیت در حوزه های هیجانی و اجتماعی گاه اطلاعات لازم را ندارند اما تربیت جنسی از جمله تربیتی که حتی گاه والدین در مورد آن مقاومت دارند یا به دلیل شرم و حیای افراطی به سراغش نمی روند یا آن را وظیفه مدارس می دانند و سالهای پیش از دبستان را از دست می دهند آن دسته از والدین که تمایل دارند وارد تربیت جنسی شوند گاه توانایی ها و آگاهی لازم را ندارند.

در حدود سالهای ۳ تا ۵ سالگی است که کودکان مسئله جنسیت را مورد کنجکاوی قرار می دهند و از همان سالها ست که شما والدین فرصت آن را دارید تا با کودکان در مورد این مسائل  صحبت کنید. حالا وقت دارید فضای صحبت  درباره این مسئله را با کودکان به وجود آورید در سالهای نه چندان دور کودک شما نوجوان می شود و سرآغاز بلوغ جنسی و ارتباط با جنس مخالف است اگر خواهان فرزندی هستید که در آینده درباره راز و رمزش با جنس مخالف با شما گفتگو کند امروز که کودک است بایستی پایه های اعتماد دو طرفه در باره این مسائل را بنیان بگذارید. والدین باید آگاه باشند که محیط خانواده و فضای حاکم بر آن اولین و بادوام ترین عامل در تربیت جنسی کودک می باشد. در ابتدای راه والدین باید مواظب باشند که احاس شرم و گناه را درباره مسائل جنسی به کودک منتقل نکنند این مسئله در حدود سن ۳ سالگی با آداب پوشاندن آلت تناسلی به کودک شروع می شود و پس از آن نیز باید به سوالات و کنجکاوی های کودک خود با توجه به اصل آموزش گام به گام یعنی پاسخدهی با توجه به توان درک و فهم کودک جلو روند.

اکنون بررسی پنج حوزه تربیتی را به اتمام رسانده ایم، هدف آن بوده است تا شما والدین عزیز بدانید در ارتباط با فرزند دلبندتان ، درصورتی تربیتی کامل خواهید داشت که در پنج حوزه نام برده تلاش های خود را در تربیت فرزندتان انجام دهید، تمرکز بیش از حد به یک حوزه و غفلت از سایر حوزه ها ، عدم تعادل در شخصیت کودک ایجاد می کند و ضعفهایی را در بزرگسالی نمایان می سازد. مطمئنا شما به دنبال فرزندی نیستید که تحصیلات بالا دارد ولی ارتباط اجتماعی ضعیفی دارد یا قادر به برقراری رابطه جنسی سالم نمی باشد. لذا این مقاله گامی کوچک در جهت آگاه سازی شما والدین عزیز می باشد.

منبع: کودک و نوجوان