روانشناسی کودک ۵ سالگی
آنچه باید در مورد کودک پنج ساله خود بدانید:
کودک در حال یادگیری درباره خودش و دنیای اطرافش است، نقش شما در کمک به پیشرفت مهارت هایی که برای کسب موفقیت های فیزیکی، ذهنی و اجتماعی نیازدارد، کلیدی است. آیا می دانید چه کاری از شما بر می آید؟ چگونه می توانید بطور موثر با مهد یا پیش دبستانی همکاری کنید؟ و مهمتر از همه اینکه چطور متوجه می شوید که کودکتان کارش را خوب انجام می دهد یا نه؟
سلامت جسمی و مهارت های حرکتی درشت
از نظر فیزیکی، کودک پنج ساله شما نسبت به یک سال قبل تسلط بیشتری برای انجام کارها ازخود نشان می دهد. مثلا گرگم به هوا بازی می کند، ازچارچوب کوهنوری (وسیله ای که برای بالارفتن در پارک ها تعبیه شده است) با دقت وتوجه به فاصله ها استفاده می کند و به توپ ضربه می زند. آنها اکنون متعادل تر هستند و با اطمینان بیشتری از وسایل بازی برای سرگرم شدن استفاده می کنند. اگر بتوانند توپ را خوب پرتاب کنند و بگیرند و به آن ضربه بزنند بازی بیسبال برای آنها جالب بنظر می رسد. بازی‌های پر جنب و جوش در پیشرفت مهارت های حرکتی کودک ضروری است و همراه با تناسب فیزیکی و سلامت سیستم قلبی عروقی، موجب کشیده شدن عضلات و استحکام استخوان ها می شود. وهمچین به بهتر غذا خوردن و خوابیدن کودک کمک می کند.
مهارت های حرکتی ظریف
زمانی که کودک در مهارت هایی مثل باز و بسته کردن دکمه و زیپ که قبلا به صورت ابتدایی کسب کرده، مسلط تر می شود، لباس پوشیدن هنگام صبح برایش راحت تر است. وقتی به راحتی از مداد یا قیچی استفاده می‌کند موضوعاتی که در کارهای هنری اش ارائه می دهد قابل تشخیص تر است و می تواند پازل های پیچیده تری را حل کند. هر فعالیتی که به کودک فرصت بهبود این مهارت ها را بدهد بسیار سودمند است. لوازم کارهای هنری، اسباب بازی های سازه ای و بازی های تخته ای به طور ویژه موثر هستند.
مهارت های اجتماعی
کودک شما می داند در هربازی هرکسی نقشی دارد، ولی آنها هنگام بازی به یک شخص بزرگسال نیاز دارند تا بازی را برایشان شرح دهد و بین انها داوری کند. برد برای آنها جذاب و باخت وحشتناک است، چون آنها مقهوم اقبال (grace) در پیروزی و شکست را نمی دانند. فکر نکنید که مدام مجبور به نظارت بر کارهای کودک هستید. کودک شما نیاز دارد مهارت هایش را برای برقراری ارتباط، شناخت و معامله همراه با کشمکش و تعارض با همسالانش را تمرین کند و بهبود بخشد. و شما تنها باید زمانیکه کنترل از دست خارج می شود پادرمیانی کنید. اهمیت این کار را دست کم نگیرید که بهتر است هر ازگاهی به کودک فرصت دهید به تنهایی بازی کند چون این کار به او کمک می کند فکر کردن به صورت مستقل را بیاموزد.
مهارت های شناختی
زمانی که کودکان حین درگیری با مسائل ساده شروع به درک مفهوم اندازه، وزن و حجم می کنند، مهارت های شمارش و خواندن و نوشتن در انها بهبود پیدا می کنند. کودک یاد می‌گیرد بخواند و از سوی دیگر او اکنون نه تنها شروع به تشخیص کلمات آشنا در تصویر می کند بلکه تشخیص می دهد ساختار قصه چگونه شکل یافته است. فرزند شما هنور می خواهد با شما بخواند، آماده باشید و بدانید نقش مهمی به عهده شماست، به کلمه هایی که او می داند اشاره کنید و از او سول بپرسید. هر فعالیتی که به کودک فرصت استفاده از خلاقیت و تصور را بدهد مفید است زیرا این فعالیت ها به بهبود مهارت های شناختی که برای حل مساله و درک مفاهیم جدید نیار دارد، کمک می کند.
حمایتی که از کودک ۵ ساله میکنید تا در مسیر زندگی هدایت شود با حمایت از کودک ۲ و یا ۳ ساله تفاوت دارد. از سوی دیگر تلاش های شما از هر زمان دیگری در کمک به کودک برای تبدیل شدن به یک بزرگسال شاد ومتعادل و سازگار، اهمیت بیشتری دارد.
منبع:مشاوره-خانواده.com
بیشتر بخوانید:
پیش بسوی یک سالگی: آنچه باید در مورد کودک یک ساله بدانید
پیش به سوی دو سالگی: انچه باید در مورد کودک دو ساله بدانید
پیش به سوی سه سالگی: انچه باید در مورد کودک سه ساله بدانید
پیش به سوی چهار سالگی: آنچه باید در مورد کودک چهار ساله بدانید
با سلام دختر ۵ ساله ای دارم و با موارد مختلفی با او با مشکل مواجه هستم. غذا را تحت هیچ شرایطی حاضر نیست سر سفره با بقیه اعصای خانواده بخورد و روزی چند ساعت برای هر وعده غذایی گیر هستم تا غذا را خودم با هزار التماس یا وعده جایزه دادن یا موبایل دادن به او بدهم. یا هنگامی که صبح از خواب بیدار می‌شود ساعت ها درگیر هستم تا التماس کنم که دسشویی برود و دست و روی خود را بشوید و بعد مدت خیلی خیلی زیادی درگیرم که صبحانه بخورد. با توجه به اینکه دو بچه کوچک تر که یکی یکسال و نیمه و دیگری بیست روزه است دارم و خودم نیز شاغل هستم این رفتم دختر ۵ ساله ام بسیار من را اذیت می کند. ممنون میشوم راهنمایی بفرمایید چکونه باید با او رفتار کنم؟
سلام خسته نباشید.پسر۵ساله دارم.خونه ی ما اطراف تهرانه،خونه مادرشوهرم قلهک.شب عید من یکم سرم شلوغ شد،مشتری مژه و کاشت داشتم،گفتم بچه رو ببر خونه مامانم شب بیار،چند شب اینطور شد،بعد بی هوا رفت خونه ی مادرشوهرم. الان ۵شبه بچم اونجاست.بچم حتی دلش برام تنگم نشده،ز میزنم نمیاد جواب بده،میگه من همین جا میمونم،آنقدر دلم شکسته،میگم خدایا چرا پسرم انقدر بی عاطفس، اصلا منو یادش نمیاد.چرا اینطوره پسرم؟چیکار کنم ؟البته باباش اینطوریه،هیچی و هیچکس براش مهم نیس.الان رفته اصلا من براش مهم نیستم.خیلی گریه کردم اعصابم خورده.خیلی هم پسرم پرخاشگر و حرف گوش نکن،و دست بزن داره.کوچیک و بزرگم سرش نمیشه.میترسم از آیندش؟؟؟
سلام به شما زیبا جان
احساساتی که دارید قابل احترام هست اما عزیزم دقت کنید که شما دارید در مورد یک کودک ۵ ساله صحبت می کنید او روز به روز بیشتر به سمت استقلال پیش می رود و خب این کاملا در مسیر رشدیش قرار دارد اما خب اگر مسیر ارتباطی بین شما و فرزندتان دچار مشکل شده است خب این موضوع نیاز به بررسی دقیق دارد چون ممکن است که او نیز از شما عصبانی باشد و خب بهتر است شما در کنار توجه به میل و اشتیاق های دیگری مانند کار کردن به مسیر ارتباطی با فرزندتان نیز توجه کنید چون در هرصورت او نیاز به حضور شما دارد و خب اگر بتوانید در طول روز تایمی را برای بودن باهم و توجه به احساسات و نیازهای خودتان و او قرار بدهید می توانید این مسیر ارتباطی را بازسازی کنید.
در هرصورت کودکان در جاهایی که به آنها توجه بیشتری می شود و به احساسات و نیازهای انها توجه می شود تمایل بیشتری برای ماندن دارند و این اصلا جای نگرانی ندارد چون به معنای دوست نداشتن شما نمی باشد.
ولی کودک باید عصبانیت و خشم خودش را ابراز کند.
اگر به کودک اجازه ندهید عصبانیتش را با گفتن جملات ابراز کند او روش های دیگری برای تخلیه ی خشم خودش پیدا خواهد کرد پس بهتر است اگر او شما را می زند و یا پزخاش دارد به او بیان کنید که به نظر می رسد ناراحت یا عصبانی هست اما تا باهم حرف نزنید شما متوجه نمی شوید اگر دوست دارد می توانید باهم صحبت کنید. دقت کنید که خودتان نیز بهتر است از کلمات بجای قهر کردن و یا پرخاش و کتک زدن او برای بیان احساسات و تعامل استفاده کنید. کودک در این شرایط ممکن است دست به خشونت بزند،دیگران راگاز بگیرد و یا عمدا کارهایش را خیلی کند انجام دهد و مثل دیوانه ها رفتار کند. گاهی تظاهر می کند که حرف های والدینش را نمی شنود و یا به هر روش دیگری به دیگران آسیب می رساند.اگر به کودک اجازه دهید خشم خودش را ابراز کنداو کم کم راه های بهتری برای ابراز احساساتش پیدا خواهد کرد.اگر فرزندتان به شما می گوید که دوستتان ندارد به او یاد بدهید به روش های دیگری احساسات خودش را ابراز کند.
او مثلا می تواند به شما بگوید:”از دست عصبانی هستم،از چیزی که گفتی خوشم نمیاد.” بچه ها خیلی از والدینشان تقلید می کنند. اگر کودک به شما می گوید که دوستتان ندارد،به این دلیل است که او خودش بارها و بارها این جمله را از شما شنیده است.
در این مسیر بهتر است که خودتان و یا فرزندتان را سرزنش نکنید اما سعی کنید که برای برنامه کاری خود با مدیریت بیشتری پیش بروید در کنار اینکه بهتر است خشم و عصبانیتی که در کودکتان بیان می کنید به کمک روانشناس بالینی کودک بررسی دقیق شود چون این موارد می تواند با بی عاطفگی که بیان می کنید هم ارتباط زیادی داشته باشد.
سلام خسته نباشید من یک دختر پنج ساله دارم. متاسفانه اگه جایی می ریم یا کسی میاد خونه ی ما من رو می زنه(اگه چیزی باب میلش نباشه) مامانم همه ش باهاش شوخی میکنه و دخترم هم می زندش میگه ولم کن. نمی دونم چیکار کنم. لجبازی میکنه؛ متاسفانه من هم عصبی میشم و فقط تهدید میکنم که اینکار بکنی میزنمت و هیچ وقت هم اینکارو عملی نکردم( می دونم کارم اشتباهس ولی ناخودآگاه به زبونم میاد) لطفا راهنمایی م کنید.
سلام به شما دوست عزیز
اینکه شما میخواهید فرزندتان بهترین رفتار ممکن را داشته اشد و یا بهترین مسیر رشدی را طی کند یک امر طبیعی هست اما دقت کنید که پرخاشگری و کتک زدن کودکان دیگر توسط کودکتان علت های زیادی مانند برونی سازی احساسات ، ترس و جلب توجه و… دارد بنابراین ابتدا باید دلایل این رفتار در کودکان را بررسی کنید و سپس دنبال راه مناسبی برای کاهش این رفتار در کودک باشید . اگر بچه شما جزء کودکانی است که بچه های دیگر را می زند، لطفاً او را تنبیه نکنید چون این رفتار دقیقا تایید کننده بیشتر رفتار او می باشد چون شما هم دقیقا همان رفتاری را دارید که اصرار به ترک کردن آن از سمت فرزندتان دارید.
بهتر است سعی کنید که احساسات خودتان را بیان کنید و با تعامل در مسیر کمک به او پیش بروید مثلا اگر مادرتان با او دائم شوخی می کند اما او دوست ندارد خب خشم و عصبانیت خودش را از این طریق نشان می دهد و نیاز است که شماها نیز این موضوع را درک کنید.
سعی کنید اگر قرار بر واکنشی هم باشد به او بیان کنید که از این رفتارش ناراحت و حتی غصبانی هستید یعنی بجای تهدید به تنبیه و یا تنبیه کردن کم کم به او یاد می دهید که می تواند در مورد احساساتش صحبت کند.
هنگامی که کودکتان در حال گریه کردن است ، او را متوقف نکنید زیرا با گریه احساسات کودک بیرون می ریزد و احساس بهتری پیدا می کند. اگر کودکتان بچه ای را زده، عصبی نشوید زیرا عصبانیت شما چیزی را حل نمی کند او را از محیط دور کنید و در یک فضای دو نفره از او سوال کنید که چی شد که مثلا دوستت را کتک زدی و یا اینکه به نظر می رسد ناراحت و یا عصبانی هستی دوست داری در مورد این موضوع باهم صحبت کنیم . نیاز است او هرچند کودکانه اما بتواند در مورد احساسات خودش صحبت کند و بجای اینکه آنها را به رفتار تبدیل کند به کلمه تبدیل کند و بتواند آنها را به زبان بیاورد.
اگر به سرزنش کودکتان بپردازید او فکر می کند بچه بدی است و شما او را دوست ندارید و او نمی تواند کودک خوبی باشد. بنابراین احساس ترس خواهد کرد و به پرخاشگری روی می آورد پس باید با کودک همدلی کنید تا او نیز طرز برخورد با دیگران را از شما بیاموزد .
با سلام من یه خواهر پنج ساله دارم و خیلی رو مخه
من خودم بشدت عصبانیم و حوصله هیچیو ندارم چهارده سالمه پدر مادرمم میرن سرکار اینو میزارن پیش من همش فحش میده بهم یدون دلیل
بعضی موقع ها به پدر مادرمم فحش میده همش دروغ میگه. به پدر مادرم میگه آبجی بهم غذا نمیده اصن نمیزاره بخوابم نمیزاره درس بخونم مثلا خوابیدم بی دلیل میاد منو میزنه
منم مجبور میشم سرش داد بزنم دیگه تحملشو ندارم بگید چیکار کنم خیلی هم ترسوعه تا دستشویی که یه قدم باهامون فاصله داره نمیره خیلیم حرف میزنه مثلا من هیچوقت نتونستم با پدر مادرم صحبت کنم چون آبجیم یا وسط حرفم میپره یا جلو دهنمو میگیره حرف نزنم چیکارش کنم مادر پدرم فقط میگن بچس ولش کن
سلام به شما دوست عزیز
قابل درک هست که این شرایط برای شما با فشار روحی همراه شده است اما بهتر است دقت کنید که واقعا او یک کودک ۵ ساله هست که از مسیر اشتباهی سعی دارد با شماها ارتباط برقرار کند و خب این موضوعی هست که بهتر است به کمک روانشناس و با تعامل با خود او بررسی شود.
اما در مورد شما بهتر است به او بگوید اگر فحش بدهد خب شما نمیتوایند متوجه منظور او شوید پس بهتر است اگر چیزی می خواهد و یا حرفی دارد با شما صحبت کند اینطوری می تونید بهتر نتیجه گیری داشته باشید.
به هیچ عنوان خودت از داد زدن و یا فحش استفاده نکن چون باعث می شود که این رفتارها در او تقویت شود.
در مورد نگهداری از او هم خب بهتر است به پدر و مادر زمانی که خواهرتان نیست و یا خواب است بیان کنید که شرایط نگهداری از او برایتان با چه دشواری ها و احساساتی همراه شده است تا بتوانید در کنار هم در این مورد نتیجه گیری داشته باشید.
با عرض سلام و خسته نباشید
دخترم ۵ سالشه، مدتی هست که واکنشش در مقابل سختی ها و ناملایمات، گریه هست.
اگر کاری رو نتونه انجام بده هق هق میزنه زیر گریه. و باید بگم که من و پدرش اصلا در مورد کارهاش و تکالیف و تمارین و.. هیچگونه سخت گیری و حساسیتی نداریم.
ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.
سلام به شما دوست عزیز
نگرانی شما برای فرزندتان قابل احترام هست اما خب در این مسیر حتما قرار نیست که رفتارهای کودکتان بخاطر واکنش های اشتباه از سمت شما و یا همسرتان باشد پس در این مسیر بهتر است بجای به دنبال مقصر بودن به او کمک کنید تا در مورد احساساتی که دارید صحبت کند و خب در این مسیر می توانید از او سوال کنید خب عزیزم به نظر از چیزی ناراحت هستی میخوای باهم در موردش صحبت کنیم ؟ در این حالت او میتواند احساسات خودش را تبدیل به کلمه کند و شما نیاز با شنونده خوبی بودن و کمک به او برای پیدا کردن راحل های جدید همراه شوید البته دقت کنید که تشویق او به پیدا کردن راحل و نه دادن راحل های اماده مثلا اینکه خب به نظرت میتونی از چه کارهای دیگری استفاده کنی و یا چه ابزاری بهت کمک بیشتری می کنه، دیگه میشه چه کارایی انجام داد و.. در این حالت او تشویق به تفکر بیشتر می شود و میتواند راحل های حل مسئله بهتری در زمان روبرو شدن با مشکلات داشته باشد.
اما دقت کنید که او تنها یک کودک ۵ ساله می باشد و بسیاری از این رفتارها در شرایط سنی او کاملا نرمال می باشد و قرار نیست مانند یک بزرگسال رفتار کند.
سلام. دختر ۵ ساله ای دارم که فقط با من ارتباط خوبی برقرار می‌کند. و حتی گاهی به سئوالات دیگران جواب نمی‌دهد و شاید گاهی با سر اینکار را بکند. متاسفانه اطرافیان در مقابلش موضع می‌گیرند و یه حالت لجبازی با دخترم ایجاد می‌کنند . شاید لازم باشد که بگویم من و پدرش از هم جدا شدیم و و دو دخترم کنار من هستن. ممنون از راهنمایی خوبتون.
سلام به شما زهرا جان
ببین عزیزم در این مورد نیاز است که فرزند شما بتواند در کنار ارتباط با شما با همسالان و بزگرسالان دیگر نیز ارتباط لازم را برقرار کند و خب نبود این تمایل حتما دلیلی دارد و خب نمیتوان با نادیده گرفتن این شرایط پیش رفت چون در هرصورت او با وارد شدن به اجتماعات بزرگ تر نیاز به تعامل دارد تا بتواند ارتباط بسازد.
در هرصورت نیاز است که با خود کودک شما و شما به عنوان مراقب او دقیق تر صحبت کنیم تا بتوانیم به او کمک کنیم تا در شرایط ارتباطی بهتر مسیر رشدی خودش را دنبال کند.
در مورد جدایی شما خب این انتخابی بوده است که شما حتما با در نظر گرفتن شرایط خودتان و فرزندانتان این مسیر را انتخاب کرده اید و قرار نیست شما را سرزنش کنیم اما خب این جدایی میتواند گاهی بر شرایط روحی فرزندان تاثیر داشته باشد اما برای بیان هر نظری نیاز است که شرایط کودک شما بررسی شود.
خب لجبازی و یا تهدید برای ارتباط کمکی به کودک شما نمی کند و خب بهتر است در اینگونه مواقع اجازه بدهید کودک شما مسیر خودش را طی کند و از اجبار کردن او خوداری کنید.
سلام یه دختره ۵ساله دارم خیلی خجالتی و دوست نداره با کسی ارتباط بگیره غریبه میبینه چشماشو میبنده البته خانواده پدریش هم اینطور هستن مدتیه هم لکنت گرفته میبرم گفتار درمان حالا همه اینا یه طرف چند وقته میگه من پسرم فقط لباس پسرانه میخره امروز شنیدم اسم پسرونه برا خودش انتخاب میکردلطفا بگید چطور باش رفتار کنم واگه امکان داره کتاب در مورد هویت جنسیتی کودکان بهم معرفی کنید.
سلام به شما پریسا جان
ببین عزیزم در این مورد بهتر است در همین شرایط سنی کودکتان این مشکلات اضطرابی و اجتماعی و حتی دیدگاهی که به هویتش دارد را به کمک روان درمانگر کودکان بررسی و درمان کنید.
در این مسیر خب بدون بررسی آنچه در روان کودک شما تجربه می شود هیچ کتابی نمی تواند برای او کارایی داشته باشد و تنها می تواند اطلاعات شما را در مسیر های در این زمینه بیشتر کند.
بهتر است که بدون برچسب زدن و یا ترساندن او باهم به پیش روانشناس بروید تا بتوانیم به او کمک کنیم در شرایط روحی بهتر و شناخت بهتر خودش و بدنش مسیر رشدی خود را طی کند.
بهتر است به او اجازه صحبت در مورد احساسات و نیازهایش را بدهید و با این جمله که نه نمی شود تو دختری و یا زشت هست و… او را محدود نکنید بلکه میتوانید سوال کنید که خب چی شد دوست داری پسر باشی و به او فرصت صحبت کردن بدهید در این حالت میتوانید اطلاعات بهتری برای کمک به او نیز داشته باشید.
سلام
دوقلو دختر ۵ساله دارم زمانی که پیش مادرشون هستن باید بیان منزل من یکی از دخترام دائما میگه نمیام و گریه میکنه و دختر دیگم مشتاق که بیاد ولی میگه خواهرم نیاد منم نمیام. چکار باید کنم
سلام به شما اقا سروش
خب در این مورد دقت کنید که فرزندان شما تنها ۵ سال دارند و خب اینکه وابستگی به یکدیگر و به مادرشان داشته باشند یک امر طبیعی هست اما خب در این مورد می توانید با آنها صحبت کنید و سوال کنید که چه چیزی ناراحتش می کند و دوست دارد باهم کجاها بروید و… در هرصورت او نیاز است بتواند در مورد احساسات خودش صحبت کند.
خب اگر دوست ندارد چند روز در کنار شما باشد خب می توانید از زمان های کمتر شروع کنید اینکه مثلا امروز دنبالتون میام تا باهم بیرون بریم و شب بر میگردیم پیش مامان او نیاز است احساس امنیت کند که هردوی شما را دارد و قرار نیست کسی را با نبودنش از دست بدهد.
باسلام کودک پسر من ۴/۹سال هست از سن حدود یک سالگی شروع به زدن تلویزیون میکرد بعدها که بزرگتر شد بچه ها رو میزد الان هم که حدود پنج ساله هست اکثر مواقع بچه هارو میزنه وبه آنها آسیب میزنه فرقی نمیکنه بچه کوچک باشه یا بزرگ دختر باشه یاپسر ولی بیشتر وقت ها دخترهای کوچکترازخودشو میزنه یاهل میده یا با پا می‌ره رو پاهاشون
سلام خسته نباشید یه دختر دارم ۵ سال و سه ماهه هستش ، و از پسرها به شدت میترسه و با هیچ دختری در پارک یا اقوام دوست نمیشه البته فقط با بزرگتر ها ارتباط خوبی داره و با دختر عمه اش که کلاس دوم هست مهد نرفته به علت وابستگی شدید ، من نگرانم که با این اوضاع دخترم که هیچ دوستی نداره چطور میتونم پیش دبستانی ثبت نامش کنم
سلام به شما دوست عزیز
بهتر است که این مسئله به کمک روانشناس کودک بررسی و درمان شود در هرصورت این موضوع در زمان مدرسه ناگهانی رفع نمی شود و اگر این مشکل ادامه پیدا کند هم بر اعتماد به نفس کودکتان و روابط او تاثیر می گذارد و هم اینکه خود شما دچار مشکل می شوید .
بهتر است که فعلا این مشکل در چند جلسه به کمک روانشناس بررسی و بهبود پیدا کند و شما نیز توصیه های روانشناس را در منزل انجام بدهید بعد از آن می توانید با مشورت با روانشناس فرزندتان در مورد مهد رفتن او تصمیم گیری کنید.