اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) نوعی اختلال رفتاری است. بیشتر در دوران کودکی تشخیص داده می شود. کودکان مبتلا به اختلال لجبازی و نافرمانی نسبت به همسالان، والدین، معلمان و دیگر شخصیت های معتبر غیرهمکار، سرکش و خصمانه هستند. آنها برای دیگران بیشتر از خودشان نگران هستند.

چه چیزی باعث اختلال نافرمانی مقابله ای در کودک می شود؟

محققان نمی دانند چه چیزی باعث اختلال نافرمانی مقابله ای می شود. اما 2 نظریه اصلی برای اینکه چرا رخ می دهد وجود دارد:

  • نظریه رشد. این نظریه نشان می دهد که مشکلات از زمانی که کودکان نوپا هستند شروع می شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال ممکن است در یادگیری مستقل شدن از والدین یا سایر افراد اصلی که از نظر عاطفی به آنها وابسته بودند مشکل داشته باشند. رفتار آنها ممکن است مسائل رشد طبیعی باشد که فراتر از سنین کودکی ادامه داشته باشد.
  • تئوری یادگیری این نظریه نشان می دهد که علائم منفی اختلال لجبازی و نافرمانی نگرش های آموخته شده است. آنها منعکس کننده اثرات روش های تقویت منفی مورد استفاده والدین و سایر افراد صاحب قدرت هستند. استفاده از تقویت منفی رفتارهای این کودکان را افزایش می دهد. به این دلیل که این رفتارها به کودک اجازه می‌دهد به آنچه می‌خواهد برسد: توجه و واکنش والدین یا دیگران.

کدام کودکان در معرض خطر اختلال لجبازی و نافرمانی هستند؟

اختلال نافرمانی مقابله ای در پسران بیشتر از دختران است. کودکانی که مشکلات روانی زیر را دارند نیز بیشتر در معرض ابتلا به اختلال لجبازی هستند:

  • اختلالات خلقی یا اضطرابی
  • اختلال رفتاری
  • اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)

علائم

بیشتر علائمی که در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای مشاهده می شود، در برخی مواقع در سایر کودکان بدون آن نیز رخ می دهد. این امر به ویژه برای کودکان حدوداً 2 یا 3 ساله یا در سنین نوجوانی صادق است.

بسیاری از کودکان تمایل به نافرمانی، مشاجره با والدین یا سرپیچی از قدرت دارند. آنها ممکن است اغلب زمانی که خسته، گرسنه یا ناراحت هستند، اینگونه رفتار کنند. اما در کودکان و نوجوانان مبتلا به ODD، این علائم بیشتر اتفاق می افتد.

آنها همچنین با یادگیری و سازگاری مدرسه تداخل دارند. و در برخی موارد باعث اختلال در روابط کودک با دیگران می شوند.

علائم اختلال نافرمانی مقابله ای ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • داشتن کج خلقی مکرر
  • دعوای زیاد با بزرگترها
  • امتناع از انجام آنچه یک بزرگسال می خواهد
  • همیشه قوانین را زیر سوال می برد و از پیروی از قوانین امتناع می ورزد
  • انجام کارهایی برای آزار یا ناراحتی دیگران، از جمله بزرگسالان
  • سرزنش دیگران به خاطر رفتارهای نادرست یا اشتباه خود کودک
  • به راحتی توسط دیگران اذیت می شوند
  • اغلب دارای نگرش عصبانی
  • تند یا ناخوشایند صحبت کردن
  • به دنبال انتقام گرفتن یا کینه توز بودن

این علائم ممکن است شبیه سایر مشکلات سلامت روان باشد. مطمئن شوید که فرزندتان برای تشخیص به پزشک خود مراجعه می کند.

چگونه اختلال نافرمانی مقابله ای در کودک تشخیص داده می شود؟

اگر علائم ODD را در کودک یا نوجوان خود مشاهده کردید، می توانید با جستجوی فوری تشخیص کمک کنید. درمان زودهنگام اغلب می تواند از مشکلات بعدی جلوگیری کند.

یک روانپزشک کودک یا متخصص سلامت روان واجد شرایط می تواند اختلال لجبازی و نافرمانی را تشخیص دهد. او با والدین و معلمان در مورد رفتار کودک صحبت می کند و ممکن است کودک را مشاهده کند. در برخی موارد، کودک شما ممکن است به آزمایش سلامت روان نیاز داشته باشد.

درمان

درمان زودهنگام اغلب می تواند از مشکلات بعدی جلوگیری کند. درمان به علائم، سن و سلامت کودک شما بستگی دارد. همچنین به میزان بد بودن اختلال نافرمانی بستگی دارد.

کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای ممکن است نیاز داشته باشند که درمانگران و انواع درمان‌های مختلف را قبل از اینکه آنچه برایشان مفید است را امتحان کنند. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درمان شناختی- رفتاری . کودک یاد می گیرد که بهتر مسائل را حل کند و ارتباط برقرار کند. او همچنین یاد می گیرد که چگونه تکانه ها و خشم را کنترل کند.
  • خانواده درمانی. این درمان به ایجاد تغییرات در خانواده کمک می کند. مهارت های ارتباطی و تعاملات خانوادگی را بهبود می بخشد. داشتن فرزندی با اختلال نارسایی به موقع می تواند برای والدین بسیار سخت باشد. همچنین می تواند برای خواهر و برادر مشکلاتی ایجاد کند. والدین و خواهر و برادر نیاز به حمایت و درک دارند.
  • گروه درمانی همتا. کودک مهارت های اجتماعی و بین فردی بهتری را رشد می دهد.
  • داروها. اینها اغلب برای درمان اختلال لجبازی و نافرمانی استفاده نمی شوند. اما ممکن است کودک برای علائم یا اختلالات دیگر مانند بیش فعالی به آنها نیاز داشته باشد.

جلوگیری از اختلال نافرمانی و لجبازی

محققان نمی دانند چه چیزی باعث اختلال نافرمانی مقابله ای می شود. اما رویکردهای خاصی می تواند به پیشگیری از این اختلال کمک کند. برنامه های مداخله زودهنگام که به آنها مهارت های اجتماعی و نحوه برخورد با خشم را می آموزد، به کودکان خردسال کمک می کند. برای نوجوانان، گفتار درمانی (روان درمانی)، یادگیری مهارت های اجتماعی و کمک گرفتن در انجام تکالیف مدرسه، همگی می توانند به کاهش رفتارهای مشکل دار کمک کنند. برنامه های مبتنی بر مدرسه همچنین می توانند به توقف قلدری و بهبود روابط بین نوجوانان کمک کنند(منبع ODD).

برنامه های آموزشی مدیریت والدین نیز مهم است. این برنامه ها به والدین آموزش می دهند که چگونه رفتار فرزندشان را مدیریت کنند. والدین روش های تقویت مثبت و همچنین نحوه تربیت فرزند خود را یاد می گیرند.

چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم با این اختلال زندگی کند؟

درمان زودهنگام کودک شما اغلب می تواند از مشکلات بعدی جلوگیری کند. در اینجا چیزهایی وجود دارد که می توانید برای کمک انجام دهید:

  • تمام قرارهای ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان را نگه دارید.
  • در صورت نیاز در خانواده درمانی شرکت کنید.
  • با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان در مورد سایر ارائه دهندگانی که در مراقبت از فرزند شما مشارکت خواهند داشت صحبت کنید. فرزند شما ممکن است از تیمی شامل مشاوران، درمانگران، مددکاران اجتماعی، روانشناسان و روانپزشکان مراقبت دریافت کند. تیم مراقبت از کودک شما به نیازهای او و میزان جدی بودن اختلال بستگی دارد.
  • در مورد اختلال سلوک فرزندتان به دیگران بگویید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و مدرسه فرزندتان برای ایجاد یک برنامه درمانی همکاری کنید.
  • برای پشتیبانی تماس بگیرید. برقراری ارتباط با سایر والدینی که دارای فرزند مبتلا به این اختلال هستند ممکن است مفید باشد. اگر احساس خستگی یا استرس می کنید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندتان صحبت کنید. او ممکن است شما را به یک گروه حمایتی برای مراقبین کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای راهنمایی کند.
نوجوان لجباز

نوجوان لجباز

نوجوان لجباز را چگونه می توان آرام کرد؟ در برخورد با نوجوان لجباز نباید عصبانی شد بلکه باید با قاطعانه به آن ها نشان داد که چگونه باید به اعضای خانواده و محیط آن احترام بگذارند. عصبانیت شما تنها باعث لجبازی بیش تر آن ها می شود. در ادامه راهکارهایی بیان شده است اما اگر از پرخاشگری و لجبازی نوجوان یا کودک خود شاکی هستید می توانید از مشاوران مرکز ستاره ایرانیان کمک بگیرید. مشاوران ما به طور تخصصی لجبازی و پرخاشگری نوجوان را در کوتاه ترین مدت بهبود می بخشند.


روانشناسی لجبازی

علت لجبازی جوانان چیست؟ نوجوانان و جوانان در دوره ای زندگی قرار دارند که ممکن است تناقض های زیادی داشته باشند، علاوه بر این، آن ها برای فردیت و استقلال خود هر روز در حال تلاش هستند و از طرفی دیگر می خواهند در مدرسه و بین دوستان خود محبوب باشند. استقلال آن ها باعث می شود که اجازه ندهند به آن ها کمک کنید در حالی که به کمک شما احتیاج دارند. از طرف دیگر مشکلات هورمونی و رشد باعث می شود دمدمی مزاج شده و نتوانند احساسات خود را به درستی کنترل کنند.

خلق و خوی نوجوان به دلیل رشد مغز او مدام در حال تغییر است و همین باعث می شود که در کنترل احساسات خود احساس ناتوانی داشته باشد. در این دوره توصیه های زیادی به والدین می شود که به بهبود ارتباط آن ها با نوجوان و کاهش علاقه نوجوان به استفاده از مواد مخدر یا خودکشی منجر می شود.

پیشنهاد مشاور: رفتار با جوان ۱۸ ساله

با دختر نوجوان لجباز چگونه رفتار کنیم

رفتار با نوجوان ۱۳ ساله دختر باید چگونه باشد؟ بلوغ تاثیر بسیار قابل توجهی بر زندگی  دختران دارد زیرا هم تغییرات خلقی هم جسمانی شدیدی را ایجاد می کند. بلوغ دختران حدود ۱۱ سالگی شروع و بین ۱۴ تا ۱۶ سالگی دختران بالغ می شوند. یکی از مشکلات اصلی که دختران تجربه می کنند مشکلات و نگرانی های مربوط به شکل ظاهری خود است که بر اعتماد به نفس آن ها تاثیر زیادی می گذارد.
در این سن حساس والدین به خصوص مادران باید تا جایی که می توانند با دختران نوجوان خود ارتباط برقرار کنند. ارتباط مداوم میان والدین و دختران باعث می شود که احتمال رابطه جنسی خطرناک، مصرف مواد و خودکشی به شدت کاهش یابد.

همواره نکات مثبت رفتاری و شخصیتی فرزند خود را به یاد داشته باشید و روی آن ها تاکید کنید، با نوجوان خود مهربان بوده و سعی کنید آن ها را درک کرده و وقت کافی برای ارتباط با آن ها بگذارید. به یاد داشته باشید که عبور از این مرحله باعث افزایش سلامت روانی نوجوان شما می شود.

نوجوان لجباز

۸ رفتار موثر با نوجوان 

در ادامه ۱۱ رفتار مفید و موثر برای کاهش لجبازی نوجوان آمده است، این موارد به شما کمک می کند تا تنش را به حداقل رسانده و به بهترین شکل با نوجوان خود تعامل برقرار کنید.

۱.اجازه ندهید شما را عصبانی کند

نوجوانان عاشق این هستند که کنترل شما را در دست بگیرند بنابراین تلاش می کنند که با تحریک یا تغییر شرایط شما را مجبور کنند که کنترل خود را از دست داده و به درجه ای برسید که او شرایط را در دست بگیرد. در حقیقت وقتی شما عصبانی میشوید جای والد و فرزند تغییر می کند.

بنابراین خونسردی خود را حفظ کنید. هرچه واکنش کم تری نشان دهید، با منطق بهتر و صحیح تر می توانید تصمیم بگیرید. همیشه می توانید پاسخ بهتری به شرایط پیدا کنید تنها کافی است برای چند ثانیه تا ۱۰ شمرده و منطقی شرایط را ارزیابی کنید. پاسخ های احساسی باعث می شود که فرزندتان متوجه بشود کنترل شرایط را از دست داده اید.

پیشنهاد مشاور: روانشناسی نوجوان ۱۶ ساله

۲. تعیین مرزهای مشخص

مرزها باید بسیار مشخص باشد. نباید آن ها را خودتان یا فرزندتان بشکنید، نوجوان دنبال استقلال است بنابراین شما را آزمایش می کند تا متوجه شود که چقدر حاضر هستید قوانین خود را زیر پا بگذارید.  تمام قوانین باید توضیح داده شوند و علت آن بیان شود تا نوجوان ضرورت آن را درک کند، به او توضیح دهید که در صورتی که قوانین را زیر پا بگذارد با چه عواقب و نتایجی روبرو خواهد شد و در همان ابتدا تمام این مسائل را واضح و بدون عصبانیت برای او توضیح بدهید.

۳. به آن ها گوش دهید

هنگام جلسات مشاوره بسیاری از نوجوانان بیان می کنند که والدین به آن ها گوش نمی دهند. اغلب نوجوانان بیان می کنند که والدین اغلب حرف های خود را می زنند و به احساسات آن ها توجهی ندارند. هنگامی که نوجوانتان با شما حرف می زند کار خود را متوقف کنید و به حرف های آن ها گوش کنید، خود را جای آن ها قرار دهید و دست از قضاوت بکشید.  والدین اغلب نگران نوجوان لجباز خود هستند و برای همین بجای گوش دادن به صحبت های نوجوان اغلب سعی دارند آن ها را نقد یا تصمیم های آن ها را تصحیح می کنند.

پیشنهاد مشاور: رفتار با نوجوان ۱۵ ساله

۴.  به آن ها فرصت دهید تا مشکلات را حل کنند

وقتی نوجوان لجباز خود را ناراحت یا تحت فشار می بینید، به او پیشنهاد دهید که با شما صحبت کند. مثلاً بگویید: «اگر می‌خواهید صحبت کنید، من اینجا هستم تا گوش کنم، باشه؟» خود را در دسترس قرار دهید و هر از گاهی این را به نوجوان یادآوری کنید، اما اصرار نکنید. به آن ها اجازه دهید تا خودشان تصمیم بگیرند که با شما حرف بزنند. علاوه بر این هنگام بروز مشکلات به نوجوان اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد ولی به آن ها بگویید که هر وقت خواستند شما آماده هستید تا به آن ها کمک کنید.

۵. از دید نوجوان به مسائل نگاه کنید

آیا دوران نوجوانی خود را به یاد دارید؟ به آن دوره فکر کنید، استرس های مدرسه، خانواده و دوستان را به یاد آورید، مشکلاتی که برای کسب استقلال داشتید. نوجوان شما با تمام این مسائل رو بروست بنابراین بهترین کار به عنوان والد این است که او را درک کنید. نگاه کردن به موضوعات از دید نوجوان کمک می کند تا علاوه بر درک به آن ها نزدیک تر شوید. با این کار نوجوان لجباز متوجه می شود که تلاش می کنید تا آن ها را درک کنید و حتی اگر نشان ندهد خوشحال می شود که می تواند در مواقع سختی روی شما حساب کند.

۶. رفتار خوب را تشویق کنید

همیشه از خوبی های نوجوان خود قدردانی کنید و برای هر دستاورد نوجوان او را تشویق کنید. به خاطر داشته باشید که ممکن است رفتارهای بد نوجوان زیاد باشد اما نباید تصور کنید که به دلیل این رفتار های بد نباید رفتار های خوب نوجوان خود را تشویق کنید. تشویق به جای تنبیه نیز می تواند عملکرد موثری برای والدین باشد.

۷. به نوجوان خود انگیزه درونی بدهید

انگیزه درونی به این معنی است که نوجوان شما می خواهد فعالیتی را انجام دهد زیرا از آن لذت می برد، نه به این دلیل که پاداش یا تنبیه می شود. این انگیزه بهترین چیز برای دوری از مواد مخدر و خودکشی است. با ایجاد این انگیزه در نوجوان خود مطمئن می شوید که با علاقه به کار می پردازد نه از روی اجبار و تنبیه. برای پیدا کردن این انگیزه نوجوان خود را در کلاس های ورزشی و هنری مختلف ثبت نام کنید و اجازه دهید تا استعداد خود را کشف کنند.

اگر در کشف استعداد آن ها ناتوان بودید می توانید از مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید. تنها با انجام چند تست می توانید استعداد نوجوان خود را در زمینه های مختلف کشف کرده و به آن ها کمک کنید تا در آن ها پیشرفت لازم را کسب کنند.

۸. از مشاور کمک بگیرید

چگونه با نوجوان حرف گوش نکن رفتار کنیم؟ 

اگر والدین با وجود نکاتی که گفته شد باز هم در ارتباط با نوجوان خود مشکل دارند باید به دنبال کمک حرفه ای باشند. مشاور به والدین کمک می کند تا نوجوان خود را بهتر درک کرده و استراتژی هایی را برای مدیریت مؤثر رفتار نوجوان یاد بگیرند. علاوه بر این مشاور به نوجوان دختر یا پسر کمک می کند تا عزت نفس بالاتری داشته، احساسات خود را بهتر کنترل کرده و موفقیت بیش تری در مدرسه یا خانه کسب کند.

کمک مشاور احتمال علاقه و تمایل نوجوان به مصرف نوشیدنی های الکلی، مواد مخدر و خودکشی را بسیار کاهش می دهد و به نوجوان کمک می کند تا این دوره را به بهترین شکل با سلامت روان کامل پشت سر بگذارد.

چرا مرکز مشاوره ستاره ایرانیان؟

به یاد داشته باشید که هر نوجوان متفاوت است، و آنچه برای یکی کارآمد است ممکن است برای دیگری جواب ندهد. بنابراین متخصصان در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان برنامه خاصی مطابق با نیازها و شخصیت نوجوان طراحی کرده و با توجه به آن روند درمان را پیش می برند. جلسات مشاوره برای نوجوان باعث می شود تا حرف هایی که فرزندتان از گفتن آن ها به شما خودداری می کرده بیان شده و راهکارهای مناسب توسط مشاور ارائه شود.

علاوه بر این مرکز برتر نوجوان ستاه ایرانیان  با به‌روزترین درمان‌ها از جمله لورتا و نوروفیدبک به نوجوان کمک می‌کند که تنها در چند جلسه بدون هیچ عارضه جانبی برای همیشه پرخاش یا استرس خود را کنار گذاشته و به طور کامل درمان شود، این درمان موثر باعث می شود که شرایط درسی دانش آموز بسیار تغییر کند و با تنها چند جلسه درمان آینده موفق و روشنی را برای خود ایجاد کند. برای اطلاعات بیش تر در زمینه جلسات مشاوره با شماره های بالا صفحه تماس حاصل کنید.

منبع: How to Deal With Teenage Attitude: 7 Tips for Parents

درمان لجبازی کودکان

درمان لجبازی کودکان چیست؟ واکنش نامطلوبی است که کودکان نسبت به محیط، شرایط و رفتار والدین از خود نشان می دهند. والدین پیش از تصمیم به بچه دار شدن باید رفتارها و مهارت های تربیت فرزند را بیاموزند تا از بروز ناهنجاری های رفتاری مانند لجبازی در کودکان پیشگیری شود. لجبازی جزو مراحل طبیعی رشد کودک است و استثنا بردار هم نیست.

برخی اوقات از والدین می‌شنویم که «این بچه نیم وجبی داره تو روی من می‌ایسته»

این ایستادگی در مقابل والدین  تا شش یا هفت سالگی ادامه دارد و کم کم به مرحله کمون یا نهفتگی وارد می‌شود. تقریبا همه کودکان به درجاتی متفاوت، منفی کاری را از خود بروز می‌دهند. ادامه مطلب

لجبازی_کودک_دوساله_داستان_پرت_کردن

لجبازی کودک دو ساله

لجبازی کودک دو ساله می تواند برای والدین خسته کننده باشد، به خصوص اگر در ملاء عام اتفاق بیفتد. در این مقاله، علت لجبازی کودک دو ساله و نحوه برخورد با آن آورده شده است.

لجبازی کودک می توانند دلایل مختلفی داشته و به شکل های مختلفی بروز پیدا کند اما تمام این شرایط تنها به دلیل تمایل کودک دو ساله برای استقلال می باشد.

لجبازی کودک دو ساله

کودک دو ساله با میل به  اتکا به والدین و تمایلشان به استقلال دست و پنجه نرم می کنند. آن ها مشتاق انجام کارها به تنهایی هستند، اما متوجه می شوند که از آن ها انتظار می رود قوانین خاصی را رعایت کنند. دشواری این روند طبیعی می تواند منجر به رفتار نامناسب، ناامیدی، لجبازی و عصبانیت شود.

با پذیرفتن تغییراتی که فرزندتان تجربه می کند و نشان دادن عشق و احترام به او، به فرزندتان کمک می کنید تا با اطمینان از این مرحله سخت عبور کند.

پرت کردن اشیا

بچه ی دوساله ای را تصور کنید که هرچه به دستش می رسد را سریع و بدون فکر پرتاب می کند.

در این موقعیت والدین یا بزرگتر ها که عموما نگران بی نظم شدن خانه، کثیف شدن محیط و یا خراب شدن وسایل اند، ممکن است با صدای بلند فریاد بزنند ” نکن” یا او را تهدید کنند.

در کمال ناباوری آنچه مشاهده می کنید این است که کودک بدون کوچک ترین توجهی مجددا وسیله را پرتاب می کند و همین، آتش خشم شما را بیش از پیش شعله ور می کند.

اکثر والدین بلند می شوند و در حالیکه به شدت عصبانی اند با صدایی بلند تر از قبل فریاد “نکن” سر می دهند و وسیله را به زور از دست بچه می کشند.

کودک نیز که احساس ناکامی و بی توجهی عمیقی را درک کرده با صدای بلند سروع به گریه می کند و به لجبازی و بی نظمی متهم می شود.

لجبازی کودک دو ساله

کودک لجباز یا والد بی اطلاع ؟

آیا می دانید اکثر کودکان در سن ۲ سالگی تمایل به پرتاب اشیا دارند؟ یا فکر می کنید این فقط کودک ۲ ساله ی شماست که لجبازی و خودرای است؟!

بر اساس روانشناسی رشد کودک، با کسب هماهنگی چشم و دست در سن ۲ سالگی، تمایل به پرتاب اشیا در کودک بیشتر می کند.

او رشد کرده و از اینکه بر خلاف قبل می تواند اشیا را پرتاب کند، بسیار لذت می برد.

بسیاری از والدین به دلیل ناآگاهی از این مساله، کودک را به لجبازی متهم می کنند. این در حالی است که می توان توانایی کودک در پرتاب کردن اشیا را به عنوان بخشی از توانایی و رشد جسمانی و مغزی او تحسین کرد!

بنابراین هنگام پرتاب اشبا لازم است برچسب لجباز را از کودکی که در پرتاب اشیا توانمند شده جدا کنید و در ادامه روش های موثر برخورد با این توانایی را بیاموزید.

با پرتاب اشیا توسط کودک چگونه برخورد کنم؟

۱) درخواست خود را به شیوه ای جدید مطرح کنید

واقعیت امر آن است که باتوجه به رشد جسمی و مغزی کودک، تمایل به پرتاب کردن اشیا در این سن برای کودک تان تامین کننده  یک نیاز اساسی است.

بنابراین درخواست شما هرچه که باشد او کار خود را انجام خواهد داد.

اگر قرار است به او دستور دهید ” کنترل تلوزیون رو پرت نکن ”  و او کار خود را انجام دهد و کنترل را پرت کند، بهتر است هوشمندانه عمل کنید و جمله تان را اینظور اصلاح کنید ” کنترل را روی میز بگذار و توپت رو پرت کن”.

با اصلاح این جمله، هم کودک به هدف خود که پرت کردن یک شیء است می رسد و هم شما به هدف تان که حرف شنوی کودک و عدم لجبازی است رسیده اید.

۲) با کودک بازی های پرتابی انجام دهید

به دلیل رشد مغزی کودک و تمایل ذهنی او به پرتاب اشیا، می توانید از بازی های پرتابی استفاه ی مناسبی ببرید.

در طول این بازی از کودک بخواهید توپ را تا جایی که می تواند بلند پرتاب کند و توانایی اش را تشویق کنید.

توجه به رفتار کودک به عنوان بخشی از توانایی جدیدش و تشویق آن، شما را در ذهن او از والدی بی توجه و بد خلق تبدیل به والدی فوق العاده خواهد کرد.

۳) فریاد زدن ممنوع

وقتی به هنگام عصبانیت داد می زنید در حال انتقال این پیام به فرزندتان هستید که ” من خیلی ضعیفم و با کوچک ترین رفتار تو به هم می ریزم”.

باید گفت در این مواقع داد زدن نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه مشکلات جدیدی را نیز به مشکلات تان اضافه خواهد کرد.

کودک شما به آسانی یاد خواهد گرفت که در هنگام عصبانیت، جیغ بزند، زور گویی کند و با داد و فریاد به خواسته اش برسد.

به نظر می رسد در این حالت متهم کردن کودک به لجباز و عصبی بودن، تا حدود زیادی ظنز آمیز است. او هیچ رفتار جدیدی نشان نداده است بلکه رفتارهای آموخته شده از خودتان را تکرار کرده است.

بنابراین اگر می خواهید هر روز بیش از روز قبل مجبور به فریاد زدن نباشید، داد زدن را از همین لحظه متوقف کنید و برای بیان خواسته های تان شیوه ی جدیدی را در پیش بگیرید.

۴) به کودک برچسب نزنید

والدنی که از روند رشدی کودک بی اطلاع اند ممکن است در این زمان برچسب هایی مانند لجباز، خود سر یا بی توجه به فرزندشان بزنند یا او را تهدید کرده و بخاطر رفتارش او را مورد تنبیه قرار دهند.

اگر چه چنین برچسب هایی نمی تواند مانع از پرت کردن اشیا توسط کودک تان شود، اما  از قدرت فوق العاده ای در تخریب عزت نفس فرزندتان برخوردار است.

او که در حال نشان دادن توانایی جدیدش به شماست با انبوهی از کلمات منفی و ناکام کننده مواجه می شود که می توانند احساس توانمندی و خودکارآمدی اش را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.

جالب است بدانید که عزت نفس و احساس توانمندی مهم ترین واکسنی است که از طریق جملات مثبت و تشویق کننده به فرزندتان تزریق می کنید و از این طریق می توانید او را در برابر انواع مشکلات روانی واکسینه کنید.

در این مواقع بهتر است صبور باشید، خشم خودتان را کنترل کنید و با استفاده از جملات مثبت و شیوه هایی که در بخش قبل ذکر شد، با رفتار کودک تان برخوردی موثر داشته باشید.

کتک زدن کودک دو ساله توسط مادر

مادر با کتک زدن کودک دو ساله خود به او نشان می دهد که نمی تواند احساسات خود را کنترل کند.

فقدان یک محیط مثبت یا الگوی مناسب یک علت رایج برای لجبازی و عصبانیت کودک است. تنظیم هیجانی مهارتی نیست که ما با آن متولد شده ایم بنابراین بسیار مهم است که والدین از راهبردهای زیر برای آموزش مهارت های تنظیم هیجانی به کودکان پیروی کنند.

لجبازی کودک دو ساله

راه های مقابله با لجبازی کودک ۲ ساله

۱.حواس پرتی

هنگامی که لجبازی کودک یک سال و نیمه شروع به شکل گیری می کند، والدین می توانند با پرداختن به موضوع دیگری آن را کاهش دهند.

برای مثال، اگر کودکی شام نمی‌خواهد، به جای اینکه او را مجبور به خوردن غذا کند که باعث ایجاد لجبازیبیشتر می‌شود، والدین می‌توانند از او بخواهند که ابتدا گوشت یا سبزی بخورد.

وقتی سوالاتی با گزینه های ساده مطرح می شود، مغز متفکر کودک فعال می شود.

حواس پرتی ملایم راه دیگری برای صحبت منطقی است.

حواس‌پرتی‌هایی مانند اسباب‌بازی یا خواندن یک آهنگی که دوست دارد می تواند در فاصله کوتاهی توجه کودک را منحرف کرده و کنجکاوی او را افزایش دهد.

کنجکاوی باعث آزاد شدن یک ماده شیمیایی (دوپامین) در مغز می شود که احساس خوبی داشته، می تواند استرس را کاهش دهد و علاقه او را به شی یا رویداد تازه افزایش دهد.

۲. از دلیل دوری کنید

هنگامی که عصبانیت شروع می شود، کودک نوپا غرق در احساسات می شود و شما نمی توانید با دلایل منطقی کار خود را جلو ببرید.

۳. آرام و مثبت اندیش باشید اما تسلیم نشوید

اگر هنگام عصبانیت شروع به داد و فریاد می کنید، در حال الگوبرداری از واکنش او هستید.

اما اگر آرام بمانید، به او یاد می‌دهید که چگونه با مشکلات و موقعیت‌های ناراحت‌کننده بدون از دست دادن کنترل احساسات روبرو شود.

دلیل دیگری که چرا باید آرام و مثبت اندیش باشید این است که احساسات، به ویژه احساسات منفی، مسری هستند.

عصبانی بودن یا نشان دادن احساسات منفی تنها باعث افزایش استرس کودک شما می شود.

با این حال، مثبت بودن به معنای تسلیم شدن در برابر لجبازی کودک دو ساله نیست.

۳.تنبیه نکنید

فرض کنید از درد شدید رنج می برید، این درد آنقدر زیاد است که روی زمین می افتید. آیا می خواهید عزیزانتان شما را تنبیه کنند، از شما دور شوند یا به تنهایی شما را در اتاقی حبس کنند؟

گاهی اوقات کج خلقی و لجبازی کودک دو ساله ممکن است به عنوان وسیله ای برای به دست آوردن چیزی که کودک می خواهد شروع شود.

اما اگر با آن مقابله نشود، می تواند به یک طوفان عاطفی قوی تبدیل شود که کودک خردسال به تنهایی نمی تواند آن را کنترل کند.

تنبیه یا انزوا تنها به این درد اضافه می کند. اسکن مغز نشان می دهد که درد ناشی از انزوای اجتماعی و تنهایی همان ناحیه عصبی را فعال می کند که درد فیزیکی را به همراه دارد.

علاوه بر این، فرزند شما می‌آموزد که نمی‌تواند به شما اعتماد کند تا به او کمک کنید یا غم او را درک کند.

۴. مهارت زبانی را تقویت کنید

وقتی کودک به طور کامل از حالت عاطفی و لجبازی شدید خلاص شد، می توانید آنچه را که برای او اتفاق افتاده مرور کنید.

این زمان بهترین وقت برای آموزش مهارت های ارتباطی زبانی است. به کودک خود بیاموزید که چگونه به جای پرتاب کردن اشیاء برای ابراز احساسات از کلمات استفاده کند.

حتی می توانید به او بگویید که وقتی او عصبانی می شود چه احساسی دارید.

لجبازی کودک ۲ ساله در لباس پوشیدن

تمایل کودکان به بیان استقلال خود اغلب لباس پوشیدن را به یک میدان جنگ خسته کننده برای والدین تبدیل می کند. متاسفانه راه‌های بسیار کمی وجود دارد که بچه‌ها بتوانند استقلال خود را ایجاد کرده یا نشان دهند اما آن‌ها تا حدودی بر آنچه که بدنشان را می پوشاند کنترل دارند.

علاوه بر این کودکان نوپا اغلب از احساس برهنه بودن لذت می برند، بنابراین درآوردن لباس در واقع یک عمل کاملا طبیعی است. این بدان معنی است که شما نیازی ندارید که این رفتار را به طور کامل منع کنید، بلکه باید به آن ها اجازه دهید در مدت زمان مشخصی در خانه برهنه بدوند.

یک استراتژی خوب در این شرایط این است که به فرزند خود دو انتخاب بدهید (اما نه بیشتر). به طور مثال دو لباس را بیرون بگذارید و از او بخواهید میان آن دو انتخاب کند.

منبع: کودکانه

با_خودزنی_کودکان_چگونه_برخورد_کنیم؟

علل خودزنی کودکان

خودزنی کودکان راهی برای کاهش فشار ناشی از افکار و احساسات ناراحت کننده باشد. رفتارهای خودآزارگرانه ی این دسته از کودکان دامنه ی وسیعی از جمله کشیدن موهایشان، به زمین انداختن خود، مشت کوبیدن به دیوار، به سر و صورت زدن و رفتارهای خطرناک تری مانند آسیب زدن به خود با اشیای مختلف را در بر می گیرد. برای بسیاری از جوانان، خودآزاری می تواند راهی برای کنار آمدن با احساسات دشوار یا رهایی از تنش باشد. درد جسمی آسیب رساندن به خود می‌تواند مانند یک انحراف از درد عاطفی باشد که با آن دست و پنجه نرم می‌کند.

خودزنی کودک

والدین و مراقبان با مشاهده این علائم احساس سردرگمی، عصبانیت و درماندگی می کنند، اما بسیاری نمی دانند از کجا شروع کنند. در صورت مشاهده خودزنی کودکان و نوجوانان این مقاله را از دست ندهید. علائم خودزنی در کودک و نوجوان عبارت است از:

  •  پوشیدن لباس های آستین بلند، به خصوص در تابستان
  • کبودی‌ها، بریدگی‌ها، سوختگی‌ها یا آثار گازگرفتگی بدون دلیل
  • لکه های خون روی لباس یا یافتن بافت های خونی در اتاق
  • گوشه گیری
  • اجتناب از دوستان و خانواده و حضور در خانه
  • احساس ناراحتی، عزت نفس پایین یا سرزنش کردن خود
  • فوران خشم یا رفتارهای پرخطر مانند نوشیدن یا مصرف مواد مخدر

هدف کودک از خود زنی چیست؟

در حقیقت هدف کودک از انجام این رفتارها تنها یک چیز است ” محقق کردن خواسته ی خود با توسل به زور و اجبار”. کودکانی که در سنین پایین با انجام رفتارهای خودآزارگرانه موفق به تحقق خواسته هایشان می شوند، در نوجوانی، جوانی و بزرگسالی نیز شیوه ی جدیدی را اتخاذ نخواهند کرد.

این افراد برای رسیدن به اهداف ریز و درشت خود، آسیب زدن به سلامتی شان را نشانه می گیرند و آمارها حاکی از تعداد زیاد اقدام به خودکشی در آن هاست.

علت خودزنی کودک

براساس تحقیقات، احساسات تجربه شده توسط کودکی که دست به خود زنی می زند تا حد زیادی با بزرگسالان یکی است.

نوع انسانی با قرار گرفتن در معرض ناکامی، احساس درد و رنج روانی زیادی را تجربه کرده و برای کاهش آن دست به رفتارهای خود آسیب رسان یا به عبارت دیگر خودزنی کودکان می شود. بنابراین ممکن است در همه ی کودکان نمونه هایی از آسیب زدن به خود را درسنین پایین مشاهده کنید.

نکته ی قابل توجه آن است که چرا این رفتارها در گروهی از کودکان ادامه دار می شود در حالیکه در گروهی دیگر به سرعت خاموش می شود؟

۱) عدم آگاهی کودکان

عدم آگاهی از شیوه های صحیح تحقق خواسته ها منجر به استفاده از روش های ناپخته ی ابرازگری هیجانی مانند خود زنی می شود.

در این موارد، لازم است شما به عنوان والدین، شیوه ی صحیح بیان خواسته ها را به فرزندتان آموزش دهید.

به عنوان مثال در وضعیتی خودتان را هم قد کودک قرار دهید و با آرامش و منطق به او بگویید که ” وقتی بچه ای داد می زند یا به خودش آسیب می زنه، من اصلا نمی فهمم اون چی میخواد. تنها راهش اینه که اون اشکاشو پاک کنه و چیزی که میخواد رو بهم بگه تا بتونیم با هم حرف بزنیم”.

خودزنی کودکان

۲) عدم اقتدار والدین 

اگر کودک بتواند با نشانه گرفتن سلامتی اش، شما را تحت تاثیر قرار دهد و از موضع اقتدار خارج کند، می توانید مطمین باشید که همیشه با استفاده از این قبل رفتارها دست به کنترل شما خواهد زد. بنابراین لازم است، مقتدرانه عمل کنید.

به این منظور، در مقابل رفتاهای خودآزارگرانه ی کودک، “واکنشی حاکی از بی توجهی” بسیار موثر است. در حقیت لازم است به رفتارهای این چنینی کودک بی توجهی کنید.

به عنوان مثال وقتی فرزندتان خودش را به در و دیوار می کوبد، فریاد می زند و به سرش مشت می کوبد، به آشپزخانه بروید و مشغول کاری شوید تا کودک آرام شود.

سپس به او بگویید که “وقتی خودت را می زنی، متوجه درخواستت نمی شوم. پس بهتر است آرام باشی و خواسته ات را مطرح کنی”.

۳) ناهماهنگی والدینی 

اگر در مقابل خواسته های فرزدتان، واکنش های متفاوتی نشان دهید، او سردرگم خواهد شد و برای رسیدن به خواسته اش، به سمت والد سهل گیرتر متمایل می شود.

پنین کودکانی معمولا والد مقتدر را به صورت فردی بی رحم و سنگدل ادراک می کنند  و با او ارتباط خوبی برقرار نمی کنند.

بنابراین در مقابل خواسته ی فرزندتان، هماهنگ عمل کنید و اجازه ندهید که او از ناهماهنگی رفتاری شما، استفاده ی سوء کند.

۴) روش های صحیح مقابله با ناکامی 

لازم است کودکان با استفاده از ابزارهای مناسبی مانند شعر و داستان نسبت به طبیعی بودن ناکامی آگاه شوند.

همه ی ما در دنیایی پر از ناکامی زندگی می کنیم و باور به اینکه ” من همیشه می بایست موفق شوم” ، بسیار مخرب است. به کودکان آموزش دهید که ممکن است همیشه، اوضاع مطابق میل ما پیش نرود و گاهی علی رغم تلاش مان، به موفقیت نرسیم.

اگر کودکان روش های صحیح مقابله با ناکامی را بیاموزند، با احتمال کمتری به بزرگسالان متوقع و افسرده تبدیل خواهند شد. آمارهای زیاد بزرگسالانی که با کوچک ترین ناکامی در مراسم خواستگاری، مصاحبه ی شغلی، بیکار ماندن و .. دست به خودکشی می زنند، ریشه در عدم آموزش موثر در زمینه ی ناکامی دارد.

می توانید از جملاتی مانند ” در طی این مدت دیدم که برای برنده شدن چه تلاشی کردی. تو باعث افتخاری!”  و یا ” بیا برای این کار تلاش مون رو بکنیم. حالا یا میشه یا نمیشه” استفاده کنید.

با این عبارات کودک می آموزد که فرایند انجام کار، مهم تر از نتیجه است و در صورت ناکامی، راحت تر با آن کنار خواهد آمد. اگر مهارت های ارتباطی درست را نمی دانید می توانید از مشاوران مرکز ستاره کمک بگیرید و به سرعت در کوتاه ترین زمان راه های ارتباطی موثر را یاد بگیرید.

۵. احساس آرامش

در هنگام خودزنی کودکان بسیاری از کودکان و نوجوانان احساس بیان می کنند که در هنگام بریده شدن یا آسیب رساندن به خود احساس آرامش دارند. برخی باور دارند که تسکین فقط نتیجه انحراف از احساس دردناک توسط درد شدید فیزیکی و منظره چشمگیر خون است. 

۶. اعتیاد

آسیب به خود سبب اعتیاد شخص به خودآزاری کودک می شود. به مرور فرد در هنگام ناراحتی، خشم و عصبانیت تنها با آسیب به خود آرام می شود و احساس می کند که برای رها شدن از درد باید به خود آسیب بزند.

درمان خودزنی کودک

اگر روی صحبت شما با کودکی است که برای مدت ها، با استفاده از شیوه ی خودزنی و خود آزاری کودک به اهداف خود رسیده، مساله کمی سخت تر می شود.

در حقیقت، فرزندتان در جلد کودکی لج باز فرورفته که با پافشاری بر لجبازی به همه ی خواسته های خود رسیده است. شما نیز سال هاست در جلد کودکی ترسان فرورفته اید که از ترس آسیب رساندن کودک به خود، خواسته های او را در اولین لحظه برآورده می کنید.

۱. به خواسته های او تن ندهید

وقتی فرزندتان در جلد “کودک لجباز” باقی می ماند، شما “کودک ترسان” نشوید. با خودتان تکرار کنید که ” قرار نیست در مقابل تهدیدهای او بترسم و خواسته اش را براورده کنم. من آرام و منطقی باقی می مانم و به خودزنی هایش توجه نخواهم کرد”.

اگر در میانه ی راه، جا بزنید و  با مشاهده ی اینکه فرزندتان سرش را به مبل می کوبد، دوباره به جلد ” کودک ترسان” فرو روید، موفق نخواهید شد. بنابراین صبور باشید و به بی توجهی ادامه دهید تا کودک از جلد کودک لجباز خارج شود و خواسته اش را بیان کند.

۲. دلسوزی را با والد گری موثر اشتباه نگیرید.

اگر فکر می کنید، والد خوب کسی است که از آسیب رسیدن به فرزندش جلوگیری می کند و خواسته های او را در دم اجابت می کند، سخت در اشتباهید. وظیفه ی شما به عنوان یک والد خوب آن است که به کودک تان روش صحیح بیان خواسته ها را بیاموزید نه اینکه مانند قول چراغ جادو عمل کنید و خواسته های او را در لحظه فراهم کنید.

خودزنی کودکان

۳. کودک نشوید و پا به پای فرزندتان فریاد نزنید.

قرار است شما به عنوان پدر و یا مادر، شیوه ی صحیح رفتار را به فرزندتان آموزش دهید. بنابراین اگر همپای کودک شروع به فریاد کشیدن، تهدید و خشم کنید، به نتیجه ای جز انفجار خشم در خانه نخواهید رسید.

۴. تشویق به جا را فراموش نکنید.

هر بار که کودک تان توانست بدون فریاد، جیغ و خودآزاری، خواسته ای را مطرح کند، او را تشویق کنید. ” آفرین به پسرم که اینقدر قشنگ در مورد چیزایی که می خواد حرف میزنه.” فرزندتان در ابتدای مسیر ابراز صحیح هیجانی نیاز به تشویق و تایید دارد تا بتواند رفتارهای مناسب را یاد بگیرد و درونی کند. بنابراین در این مسیر او را راهنمایی و تشویق کنید.

۵. تمرین مدیریت سالم احساسات

یکی از موثرترین راهبردها برای آموزش مهارت های جدید به کودکان این است که والدین این مهارت ها را به فرزندان خود نشان دهند. والدین باید مهارت های سالم و موثر مدیریت استرس و تحمل پریشانی را از زمان کودکی نشان دهند. کودکانی که راهبردهای مقابله ای سالم را یاد می گیرند از آن‌ها برای مدیریت مؤثر احساسات شدید استفاده می‌کنند.

۶. مشاوره

نوجوانان و کودکی که به خود آسیب می رسانند باید در اسرع وقت تحت ارزیابی روانپزشکی کامل قرار بگیرد تا وجود شرایط زمینه ای مانند افسردگی، اضطراب، افکار خودکشی و سایر رفتارهای پرخطر ارزیابی شود. اگر افکار خودکشی و خودزنی کودکان مشاهده شد، حتما به روانشناس مراجعه کنید. ارزیابی اولیه بسیار مهم است و می تواند از تشدید آن جلوگیری کند. مرکز مشاوره ستاره ایرانیان در این خصوص می تواند به کودک شما کمک کند تا ریشه خودزنی کودکان را شناسایی کرده و آن را با کمک مشاور درمان کند. 

۷. ارتباط آزاد

یکی از مؤثرترین راهبردهای مدیریت خودزنی کودکان، ترویج ارتباط آزاد بین نوجوانان و والدین است. این امر مستلزم آن است که والدین دست از قضاوت بردارند. فکر کردن به اینکه والدین عصبانی، ناامید یا ناراحت خواهند شد، اغلب نوجوانان را مجبور می‌کند که اسرار خود را حفظ کنند، حتی زمانی که می‌دانند به کمک نیاز دارند به فرزند خود نشان دهید که آماده هستید به آن ها کمک کنید.

منبع: سایت کودک و نوجوان
روش هایی برای کنترل کودک لجباز

روش هایی برای کنترل کودک لجباز

روش هایی برای کنترل کودک لجباز در این مقاله فراهم شده است که کمک زیادی به والدین می کند. بسیاری از والدین با این سوال که با کودک لجباز چگونه باید رفتار کنند دست و پنجه نرم می کنند. لجبازی در کودک یک مشکل متداول است، مخصوصا در کودکان سه تا پنج ساله و نوجوانان. این مسئله قسمت طبیعی از رشد کودک است و در رفتارهایی مثل نافرمانی از والدین، معلمان و دیگر بزرگترها نمود پیدا می کند.

در دوره دبستان، آن هایی که لجباز هستن بیشتر بهانه گیری می کنند و هر چه شما می خواهند انجام نمی دهند (یا بسیار کند انجام می دهند)، تا اینکه از کوره در بروند، که ویژگی بچه های کوچکتر است.

ادامه مطلب

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟

کودک لجباز در سنی است که کودکان در بازه ی سنی ۲ تا ۹ سالگی بیش از سایر اوقات آن را بروز می دهند.

آن ها ممکن است بر سر غذا خوردن، خوابیدن، بازی کردن و هر چیز ریز و درشتی لجباز شوند و شما را به ستوه آورند.

سوال اصلی آن است که چگونه می توان لجبازی کودکان را کاهش داد؟

آیا لجبازی ویژگی همه ی کودکان در این دوره ی سنی است و یا عده ای از آن ها؟

پرا برخی ازکودکان لجبازند و برخی نیستند؟

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟

با ادامه ی مطلب همراه باشید تا شما را با مهم ترین دانستنی های کنترل لجبازی کودکان بیشتر آشنا کنیم.

به فرزندتان گیر ندهید.

گیردادنبی اندازه به کودکان می تواند یکی از مهم ترین دلایل تداوم لجبازی در آن ها باشد.

فرقی نمی کند که شما بزرگسال هستید یاکودک.

سعی در کنترل کردن و اعمال زور و اجبار، همواره باعث لجبازی خواهدشد.

آیا کودک از امر و نهی والدین آسیب می بیند؟

کودکانی که از جانب والدین با امر و نهی های زیادی مواجه می شوند، در معرض آسیب های زیادی از جمله موارد زیر قرار دارند:

  1. دروغگویی
  2. وسواس
  3. ضعف اراده
  4.  ترسو شدن
  5. ضعف اعتماد به نفس
  6. مخفی‌کاری
  7. بی محبت نسبت به والدین
  8. تنفر از محیط خانه
  9. گرایش زیاد به دوستان در نوجوانی
  10. بی اعتمادی به والدین

قوانین را مشخص کنید.

ممکن است برای تان این سال ایجاد شود که اگر دستور ندهم پس چه؟

چگونه می توان بدون مشخص کردن باید و نباید ها، رفتار کودک را کنترل کرد؟

همه ی آنچه لازم است بدانید ان است که بجای گیر دادن، قوانین را مشخص کنید.

به عنوان مثال ” اول باید اسباب بازی ها جمع شده باشند تا بعد از آن بتوانیم به پارک بریم. این یه قانونه”.

در چنین شرایطی فرزندتان خواهد آموخت که رعایت قوانین، تنها راه رسین به نتیجه است و با گریه، ناراحتی، جیغ کشیدن و یا بداخلاقی نمی تواند به خواسته هایش برسد.

به قوانین پای بند باشید.

قبل از مجبور کردن کودکان به رعایت قوانین بهتر است به این سوال پاسخ دهید که خودتان چقدر به قوانین پای بند هستید؟

کودک تان بیش از هر چیز به رفتارهای شما توجه می کند و شما می توانید بهترین الگو در آموزش قانون مندی باشید.

اقتدار را در برابر کودک لجباز فراموش نکنید.

اگر قرار است قانونی وضع کنید، همه ی جوانب آن را بسنجید.

لازم است قوانین به اندازه ی کافی واقعی و قابل انجام باشند و در اجرای آن ها مقتدر و جدی باشید.

به عنوان مثال مادری که جمع شدن اسباب بازی ها قبل از رفتن به پارکرا به عنوان قانون بیان می کند، اما با شروع گریه های کودک، خودش اسباب بازی را جمع می کند و تسلیم می شود، از اقتدار کافی در اجرای قانون برخوردار نیست.

با دلسوزی افراطی خداحافظی کنید.

اگرچه دلسوزی و مهربانی یکی از مهم ترین ویژگی های پدر و مادر موفق است اما افراط در آن می تواند کودکی لجباز، لوس، قانون شکن و وابسته را پرورش دهد.

درست است که حاضر نشدن کودک بر سر میز غذامی تواند منجر به گرسنه ماندنش شود اما به او کمک می کند تا قانون حضور بر میز غذا را بیاموزد.

بنابراین در چنین شرایطی، دلسوزی های افراطی را کنترل کنید و اجازه دهید تا فرزندتان با پیامدهای طبیعی رفتارهایش آشنا شود و دست به انتخاب بزند.

 

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟ (2)

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟ (۲)

در موقعیت مناسب با فرزندتان صحبت کنید.

صحبت کردن در مورد قوانین نباید مداوم و در زمان های نامناسب باشد.

به عنوان مثال کودکی که در حال بازی وشیطنت یا تماشای فیلم است به صحبت های شما گوش نخواهد داد.

کودکان دامنه ی توجه کوتاه مدتی دارند و نمی توانند به صورت همزمان بر چند موضوع تمرکز کنند.

بنابراین زمانی را انتخاب کنید که شما و فرزندتان کاملا آماده ی گوش دادن هستید.

در این زمان قوانین را به صورت شفاف، روشن و کوتاه توضیح دهید و از تکرار دایمی آن ها در طول روز جدا اجتناب کنید.

رفتارهای مثبت کودک تان را تشویق کنید.

بهتر است بجای قرار دادن ذره بین بر لجبازی های کودک، نقاط مثبت رفتارهایش را بزرگ نمایی کنید.

به عنوان مثال:

بجای آنکه بگویید ” بازم که اتاقت کثیف و شلخته ست” بگویید ” پسرم امروز کیفش را سر جاش گذاشته”.

در چنین شرایطی فرزندتان متوجه خواهد شد که شما به رفتارهای خوبش توجه دارید و برای دریافت نوازش و تشویق، آن ها را بیشتر انجام می دهد.

به فرزندتان احترام بگذارید.

احترام همواره فاکتوری دوجانبه است.

نمی توانید انتظار داشته باشید فرزندتان به شما احترام بگذارد در حالی که شما به او بی احترامی کرده اید!

  1. با گوش دادن فعال به حرف های کودک،
  2. برقراری تماس چشمی،
  3. توجه به گفته‌های او بدون آنکه برای اتمام سخنانش بی‌صبری نشان دهید،
  4. کمک کردن به کودک در یافتن کلمات مناسب برای توضیح دادن
  5. به زبان آوردن هیجاناتش و قطع نکردن حرف های او
  6. هم‌چنین پرسیدن سوالاتی مانند:

“منظورت از این چیزی که گفتی چیست؟

”یا “راجع به این مسئله ….. چه فکر می‌کنی؟”

می توانید احترامی را که کودک به آن نیاز دارد را برآورده سازید.

استقلال کودک تان را به رسمیت بشناسید.

  • نکن،
  • دست نزن،
  • این به درد تو نمی خوره،
  • کنار وایستا
  • و غیره

کلماتی هستند که استقلال کودک را نادیده می گیرند و می توانند آغازگر چرخه ی لجبازی در او شوند.

در این حالت فرزندتان احساس می کند شما او را قبول ندارید و احساس خشم و غم، جایگزین دوست داشتن و تعلق خاطر می شود.

در حقیقت شما او را نادیده می گیرد و کودک تان نیز تلاش می کند تا از هر طریقی، توانایی و استقلال خود را نشان دهد.

بهتر است در هر موقعیت، وظیفه ای را متناسب با سن کودک به او واگذار کنید.

یک کودک سه ساله می تواند در چیدن میز شام کمک کند و یا فعالیت های مفیدی انجام دهد که بیانگر استقلال است.

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟ (3)

با کودک لجباز چگونه برخورد کنم؟ (۳)

الگوی رفتاری خود به عنوان والدین را مورد بازنگری قرار دهید.

کودکان در اکثر موارد، تقلید کننده ی انچه می بینند هستند.

در صورتی که سبک غالب شما در ارتباط با همسرتان، لجبازی، گفت و گوی ناسالم و یا پرخاش باشد، کودک تان نیز به تکرار این آموخته ها می پردازد.

بنابراین در صورتی که رفتارهای لجبازی در کودک تان زیاد و غیر قابل کنترل است.

بهتر است ضمن توجه به سبک ارتباطی خود، از یک مشاور کودک متخصص در حیطه ی روابط خانوادگی کمک بگیرید تا به بهبود رابطه ی شما با همسر و فرزندتان و اصلاح چرخه ی لجبازی کمک کند.

نویسنده :روانشناسی کودک و نوجوان

مقالات مرتبط پیشنهادی با کودک لجباز

[shortcode_blog title=’مقالات مرتبط’ cols=’2′ cats=’%d8%a7%d8%ae%d8%aa%d9%84%d8%a7%d9%84-%d9%84%d8%ac%d8%a8%d8%a7%d8%b2%db%8c-%d9%88-%d9%86%d8%a7%d9%81%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%86%db%8c,%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9-%d8%af%d9%88-%d8%b3%d8%a7%d9%84%d9%87,%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9-%d8%b3%d9%87-%d8%b3%d8%a7%d9%84%d9%87,%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9-%d9%be%d9%86%d8%ac-%d8%b3%d8%a7%d9%84%d9%87′ postspp=’4′ usecarousel=’1′ img_popup=’1′ /]

اختلال_نافرمانی_و_بی_اعتنایی_در

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان

تعریف

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی[۱] (ODD) یک اختلالی می باشد که بیشتر در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود.

ویژگی های این اختلال عبارت از رفتار منفی، نافرمانی یا بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتار آزمایشی نرمال مشاهده شده در اکثر کودکان و در زمان های مختلف، بدتر می باشد.

اکثر کودکان در دوره های مختلفی با مشکلاتی مواجه می شوند، به خصوص در طول دوره ۱۸ ماه تا سه سال و بعدا در طول دوره نوجوانی.

این دوره های سخت بخشی از فرآیند رشد نرمال مربوط به بدست آوردن احساس قوی تری نسبت به فردیت و جدا شدن از والدین می باشد.

با این وجود، ODD یک نوع رفتار بی اعتنایی می باشد که نسبت به رفتارهای فردی نرمال طولانی تر و شدیدتر می باشد، ولی آنقدر افراطی نمی باشد که شامل تخلف از قواعد اجتماعی یا حقوق دیگران باشد.

راهنمای متخصصان سلامت روانی، راهنمای آماری و تشخیص اختلالات آماری، چهارمین چاپ، تجدید چاپ متنی[۲] (DSM – IV – TR)، ODD را به عنوان یکی از اختلالات رفتار مختل کننده دسته بندی کرده است.

تعریف

کودکانی که دارای ODD هستند، در اغلب مواقع نافرمانی می کنند. آنها به راحتی عصبانی می شوند و ممکن است که در اکثر مواقع عصبانی به نظر برسند.

کودکان بسیار جوان دارای این نوع اختلال، نسبت به مواردی که بی ارزش به نظر می رسند، کج خلقی های شدیدی نشان خواهند داد که ۳۰ دقیقه یا بیشتر طول می کشد.

علاوه بر این، کودک دارای ODD در اغلب مواقع جر و بحث هایی را شروع خواهد کرد و به آن ادامه خواهد داد.

پیروز شدن در یک جر و بحث یک مورد مهمی برای کودکان دارای این نوع اختلال محسوب می شود.

حتی در صورتی که این فرد جوان بداند که برتری خودش را از دست خواهد داد یا برای ادامه دادن به کج خلقی یا جر و بحث مجازات خواهد شد، قادر به متوقف کردن این شرایط نخواهد بود.

با این وجود، اکثر کودکان دارای ODD، خودشان را به عنوان یک فرد جر و بحث کننده یا مشکل در نظر نخواهند گرفت.

برای این کودکان، مقصر دانستن سایر افراد به خاطر مشکلاتی که برایشان ایجاد شده است، یک مورد معمولی می باشد.

چنین کودکانی می توانند کمال گرا باشند و با در نظر گرفتن تخلفاتی که به عنوان یک رفتار صحیح در نظر می گیرند، احساس عدالت قویتری داشته باشند.

آنها در برابر دیگران ناشکیبا و بی تحمل هستند. احتمال جر و بحث شفاهی این افراد با سایر افراد، بیشتر از بروز درگیری های فیزیکی توسط این افراد می باشد.

سایر کودکان یا نوجوانان دارای ODD، ممکن است تلاش کنند با اذیت کردن عمدی یا انتقاد کردن، سایر افراد را تحریک کنند.

برای مثال، یک نوجوان می تواند روش یا صحبت کردن و یا لباس پوشیدن یک فرد را مورد انتقاد قرار بدهد.

این رفتار های ایجاد تضاد، معمولا از طریق یک مظهر قدرت، همانند یک سرپرست، مربی یا معلم اعمال می شود.

با این وجود، نوجوانانی که در آنها ODD تشخیص داده شده است، همچنین می توانند افراد زورگویی باشند که از مهارت های زبانی خودشان برای طعنه زدن  یا سوء استفاده از سایر کودکان استفاده می کنند.


[۱] Oppositional defiant disorder

[۲] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders , fourth edition, text revision


عوامل و علائم

متن

عوامل

ODD به عنوان یک مشکل برای خانواده ها و نه برای افراد، نامگذاری شده است. این مشکل در خانواده هایی صورت می گیرد که برخی از فاکتورهای زیر یا تمامی آنها در آن خانواده وجود داشته باشند:

  • محدودیت های اعمال شده از طریق والدین بیش از حد سخت گیرانه یا سهل انگار می باشند، یا با یک ترکیب ناسازگارانه از هر دو این موارد می باشند.
  • زندگی خانواده بدون ساختار مشخص می باشد؛ قواعد، محدودیت ها و نظم ها نامعین می باشند یا به صورت ناسازگارانه ای اعمال می شوند.
  • حداقل یکی از والدین، رفتار متضادی در تعاملات خودش با سایر افراد دارد.
  • برای مثال، ممکن است که پدر یا مادر در مقابل کودک خودشان، جر و بحث های زیادی با همسایه ها، کارمندان مغازه، سایر اعضای خانواده و غیره داشته باشد.
  • حداقل یکی از والدین به دلیل مشکلات عاطفی والدین (همانند افسردگی)، جدایی یا طلاق و یا ساعات کاری، به صورت فیزیکی یا عاطفی در دسترس کودک نمی باشند.

رفتار بی اعتنایی صورت گرفته از طرف کودک، می تواند یک رفتاری برای احساس ایمنی یا به دست آوردن کنترل باشد.

همچنین این رفتار می تواند نشان دهنده تلاش برای جلب توجه یک سرپرست بی مسولیت و بی علاقه باشد.

همچنین ممکن است که فاکتورهای ژنتیکی در ODD وجود داشته باشند؛ به نظر می رسد که این اختلال در اغلب مواقع در خانواده ها صورت می گیرند.

با این وجود، این الگو می تواند نشان دهنده رفتار انعکاسی باشد که از نسل های قبلی یاد گرفته شده است و منعکس کننده تاثیرات ژن یا ژن های اختلالی نباشد.

علائم

بر اساس DSM – IV – TR، تشخیص ODD می تواند در کودکانی صورت بگیرد که معیار های زیر را دارند، و باعث خواهد شد .

این رفتارها در مقایسه با حالت معمولی این رفتارها در کودکان دارای سن و سطح رشد مناسب، به میزان بیشتری در افراد ODD مشاهده شود.

یک الگوی رفتار منفی، خسمانه و بی اعتنایی که حداقل به مدت شش ماه به طول می کشد، و شامل چهار (یا بیشتر از چهار) مورد از موارد پایینی در کودک وجود دارد. کودک:

  • کنترل وضعیت خودش را از دست می دهد
  • بیش از حد به افراد بزرگسال اصرار می کند
  • در اغلب مواقع نسبت به قواعد یا درخواست های افراد بزرگسال بی توجهی می کند
  • به صورت تعمدی تلاش می کند تا افراد را تحریک کند
  • به خاطر اشتباهات یا بدرفتاری های خودش، سایر افراد را سرزنش می کند
  • در اغلب مواقع، به صورت سریع از طریق سایر افراد تحریک می شود
  • در اغلب مواقع خشمگین و بی میل است
  • در اغلب مواقع کینه توز است

به منظور تشخیص دادن اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در کودک، باید اختلالات رفتاری منجر ایجاد اختلال قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، آکادمیکی یا شغلی شود و این رفتار نباید صرفا در طول دوره های روان پریشی یا اختلال روانی صورت بگیرد.

علاوه بر این، کودک نباید معیارهای مربوط به اختلال کرداری[۱] را داشته باشد که یک نوع اختلال رفتاری[۲] شدیدی می باشد.

در صورتی که فرد جوان ۱۸ ساله یا بزرگتر باشد، نباید معیارهای اختلال شخصیتی ضداجتماعی را داشته باشد


[۱] Conduct Disorder

[۲] Behavioral Disorder


آمارها

فرض بر این است که اختلال بی اعتنایی و نافرمانی، تقریبا  در ۶% از کودکان ایالات متحده صورت می گیرد.

این اختلال در بین افراد دارای وضعیت اقتصادی – اجتماعی پایین تر، در سطح گسترده تری رواج دارد.

در یکی از مطالعات صورت گرفته، در ۸% از کودکان مربوط به خانواده های کم درآمد، ODD تشخیص داده شده بود. این اختلال معمولا در سن شش سالگی کودک مشخص می شود.

قبل از سن نوجوانی (در ۹ تا ۱۲ سالگی) میزان تشخیص این اختلال در پسران بیشتر از دختران می باشد، ولی میزان این تشخیص در دوره نوجوانی، ما بین دختران و پسران یکسان می باشد.

تخمین زده شده است که در حدود یک سوم از کودکانی که دارای اختلال کمبود توجه / بیش فعالی[۱] (ADHD) هستند، همچنین دارای ODD هم می باشند.

کودکانی که ODD دارند، در اغلب موارد به عنوان افراد مضطرب یا افسرده هم شناخته می شوند.

تشخیص

اختلال بی اعتنایی و نافرمانی در زمانی تشخیص داده می شود که مشکل رفتاری کودک بیش از شش ماه به طول بکشد.

هیچ نوع آزمون یا آزمایش استانداردی برای تشخیص ODD وجود ندارد. به منظور مشخص کردن اینکه هیچ نوع مشکل بالینی منجر به این رفتار کودک نمی شود، می توان یک بررسی پزشکی کاملی را بر روی کودک انجام داد.

بعد از ارزیابی بالینی، باید یک ارزیابی روانشناختی از کودک صورت بگیرد که شامل مصاحبه با یک متخصص سلامت روان می باشد.

همچنین متخصص سلامت روان می تواند با والدین و معلمان کودک هم مصاحبه انجام دهد.

در برخی مواقع آزمون های روانشناختی به کودک داده می شود و با پاسخ دادن کودک به آن پرسشنامه ها، وجود داشتن سایر اختلالات مشخص می شود.

ارزیابی ODD شامل مشخص کردن یک اختلال رفتاری اختلال آورتری می باشد که به عنوان اختلال کارکردی شناخته می شود.

CD مشابه ODD می باشد، ولی همچنین شامل پرخاشگری فیزیکی نسبت به سایر افراد هم می باشد، همانند مبارزه کردن یا به صورت تعمدی تلاش کردن برای آسیب رساندن به یک شخص دیگر.

همچنین کودکان دارای CD، به صورت مکرری قوانین را زیر پا می گذارند و برای مثال، از طریق دزدی کردن، به حقوق سایر افراد تعرض می کنند.

آنها در مقایسه با کودکان ODD تمایل بیشتری به نامشخص شدن دارند و به همین دلیل دروغ می گویند و برخی از رفتارهای غیرقابل قبول خودشان را به صورت مخفی نگه می دارند.

تشخیص ODD می تواند سطح شدت آن به صورت خفیف، متوسط یا شدید را مشخص کند.


[۱] attention-deficit/hyperactivity disorder

درمان ها

درمان ODD بر روی هر دو مورد کودک و والدین متمرکز است. اهداف درمانی شامل کمک به کودک برای احساس محافظت شدن و ایمنی و آموزش به وی برای داشتن رفتار مناسب می باشد.

ممکن است که والدین به یادگیری نحوه اعمال محدودیت های مناسب برای یک کودک و نحوه برخورد با کودک دارای رفتار ODD نیاز داشته باشند.

همچنین آنها ممکن است که به یادگیری نحوه آموزش و اجرای رفتار مورد دلخواه نیاز داشته باشند.

همچنین والدین در مشکلاتی که منجر به فاصله گرفتن آنها از کودک می شود، به کمک نیاز دارند. چنین مشکلاتی می توانند شامل الکلیسم یا وابستگی به دارو، افسردگی و یا مشکلات مالی باشد.

در برخی از موارد، کمک های قانونی و اقتصادی می توانند لازم باشند. برای مثال، یک مادر مجرد می  تواند به کمک های قانونی نیاز داشته باشد تا از طرف پدر کودک، حمایت هایی را برای کودک خودش به دست بیاورد .

نیاز نداشته باشد که در دو جا کار بکند و می تواند بعد از ظهرها در خانه بماند و در کنار فرزند خودش باشد.

معمولا رفتار درمانی[۱] در درمان ODD مفید می باشد. رفتار درمانی بر روی تغییر رفتارهای خاص تمرکز می کند و بر روی تحلیل سابقه رفتاری یا سال های اولیه زندگی وی متمرکز نمی شود.

تئوری مربوط به رفتار درمانی عبارت از این است که فرد می تواند مجموعه متفاوتی از رفتارها را یاد بگیرد تا آنها را جایگزین رفتارهایی بکند که منجر به ایجاد مشکلات می شوند.

همزمان با اینکه کودک نتایج بهتری را از رفتار جدید به دست می آورد، وی تمایل پیدا خواهد کرد تا به جای برگشت به رفتارهای قبلی و مشکل زا، به این رفتار جدید خودش ادامه بدهد.

به عنوان مثال، ممکن است از والدین کودک درخواست شود تا رفتارهایی را مشخص کنند که معمولا منجر به شروع شدن جر و بحث می شوند.

بعد از آن روش های متوقف کردن یا تغییر رفتارها برای جلوگیری از جر و بحث ها به آنها نشان داده می شود.

تکنیک های مدیریت احتمالات[۲] می توانند در چارچوب رفتار درمانی قرار بگیرند.

والدین و کودک می توانند برای تنظیم کردن قراردادهایی کمک شوند که رفتارهای ناخواسته را مشخص می کند و پیامدهای آن را بیان می کند.

برای مثال، ممکن است که کودک یک مزیت یا بخشی از اجازه خود را در زمان داشتن کج خلقی خشمگینانه از دست بدهد.

این قراردادها می توانند شامل مراحل یا طبقاتی باشند – برای مثال، کم کردن مجازات در صورتی که کوک یک جر و بحثی را شروع کند، ولی در یک دوره زمانی خاص جر و بحث را خاتمه بدهد.

چنین قراردادی می تواند برای مشخص کردن پاداش مربوط به رفتار مورد دلخواه هم تنظیم شود.

برای مثال، در صورتی که کودک یک هفته هیچ نوع رفتار نافرمانی نداشته باشد، وی می تواند یک فیلم را انتخاب کند که در آخر هفته و همراه با خانواده آن را ببیند.

این قرار دادها می توانند با معلمان کودک به اشتراک گذاری شوند.

والدین تشویق می شوند که تا حد ممکن، از رفتار مناسب و غیرمشکل زا قدردانی کنند.

توجه یا تشویق از طرف والدین در زمان انجام رفتار مناسب از طرف کودک، می تواند این احساس را در کودک ایجاد کند که والدین حتی در زمان انجام ندادن نافرمانی هم نسبت به رفتار وی مطلع هستند.

شناخت درمانی[۳] می تواند برای کودکان بزرگتر، نوجوانان و والدین مفید باشد.

در شناخت درمانی، فرد راهنمایی می شود تا اطلاعات بیشتری نسبت به تفکرات و احساسات مشکل زا در موقعیت های خاص به دست بیاورد.

درمانگر می تواند یک روش تفکر را در مورد مشکل ارائه بدهد که به احتمال بیشتری باعث خواهد شد که شخص به موارد دلخواه یا مورد نیاز خودش دست پیدا کند.

برای مثال، ممکن است یک دختر مورد کمک قرار بگیرد تا مشاهده کند که بیشتر عصبانیت های وی از احساساتی ناشی می شود که هیچ شخصی به آن اهمیت نمی دهد؛

ولی رفتار خشمگینانه وی منبع مشکلات وی می باشد، چرا که باعث می شود سایر افراد از وی دور شوند.

هر چند که روان درمانی[۴] مبنای درمان ODD می باشد، ولی دارو هم در برخی مواقع می تواند مفید باشد.

کودکانی که به صورت همزمان به ADHD هم مبتلا هستند، ممکن است که برای کنترل رفتار تکانشی خودشان و گسترده کردن محدوده توجه شان، به درمان پزشکی نیاز داشته باشند.

همچنین کودکانی که مضطرب یا افسرده هستند هم می توانند از طریق داروهای مناسب مورد کمک قرار بگیرند.

پیش بینی

معمولا درمان ODD یک تعهد طولانی مدت می باشد. ممکن است که یک سال یا بیشتر طول بکشد تا درمان صورت گرفته منجر به بروز پیشرفت قابل توجهی شود.

نکته مهمی که خانواده ها باید رعایت کنند عبارت از ادامه دادن به درمان می باشد، حتی در مواقعی که نتایج درمانی سریعا ملموس نباشند.

در صورتی که ODD درمان نشود یا فرآیند درمانی ترک شود، احتمال صورت گرفتن اختلال کرداری در کودک بیشتر می باشد.

ریسک ایجاد اختلال کرداری در کودکان دارای نافرمانی خفیف، کمتر می باشد. در کودکانی که نافرمانی بیشتری دارند و در کودکان مبتلا به ADHD، این ریسک بیشتر می باشد.

اختلال کرداری در افراد بالغ به عنوان اختلال شخصیتی ضد اجتماعی[۵] یا SAD نامیده می شود.

همچنین کودکان دارای ODD درمان نشده، در دوره بزرگسالی با ریسک ایجاد رفتارهای نافعال – پرخاشگر مواجه هستند.

افراد دارای ویژگی های نافعال – پرخاشگر تمایل دارند تا خودشان را به عنوان قربانی در نظر بگیرند و سایر افراد را به خاطر مشکلات خودشان سرزنش کنند.

پیشگیری

پیشگیری از ODD با یک مراقبت مناسب شروع می شود. در صورت امکان، خانواده ها و مراقبانی که با آنها برخورد دارند، باید مراقب هر نوع مشکلی باشند که می تواند برای ارائه ساختار و توجه مورد نیاز از طرف والدین، موانعی را ایجاد کند.

تشخیص اولیه ODD و ADHD یک مورد الزامی برای به دست آوردن کمک برای کودک و خانواده می باشد که تا حد ممکن باید سریعا انجام شود. با مشخص شدن و درمان ODD در مراحل اولیه، توانایی کودک برای ایجاد الگوهای سالم در برخورد با سایر افراد افزایش می یابد.


[۱]  Behavioral Therapy

[۲] Contingency management techniques

[۳] Cognitive therapy

[۴] Psychotherapy

[۵] antisocial personality disorder

پرخاشگری کودکان-K

با کودک پرخاشگر چگونه برخورد کنم؟

خشم یکی از هیجان های اصلی و طبیعی در انسان است و هرکس درجه هایی از آن را دارد.

کودکان نیز در سنین مختلف و در طبقات اجتماعی ـ اقتصادی متفاوت هیجان خشم را تجربه می کنند و در این میان آنچه مهم است توجه به مساله ی یادگیری “شیوه ی مقابله ی صحیح” با این هیجان سرکش است.

در بسیاری از افراد این باور نخ نما شده وجود دارد که ” عصبانی شدن خوب نیست” و یا ” آدم خوب که عصبانی نمی شود”.

اما باید گفت خشم نیز مانند سایر احساسات کارکردهای مثبتی دارد و همانند سدی است که انرژی زیادی در پشت آن تجمع می کند.

در صورتی که این انرژی روانی به نحو صحیح مورد استفاده قرار نگیرد می تواند تبدیل به مشکل شود و نارضایتی های ارتباطی زیاد و گاه غیر قابل جبرانی به بار آورد.

 جالب است بدانید که “مهارت کنترل خشم” یکی از مهم ترین فاکتورهای تعیین کننده ی موفقیت در ازدواج است و افراد فاقد مهارت در مدیریت عصبانیت و خشم می توانند آزار دهنده ترین و نامناسب ترین گزینه ها برای یک ازدواج موفق باشند.

به عنوان والدینی که قصد دارید عصبانیت را به عنوان احساسی طبیعی بپذیرید و روش های صحیح مدیریت آن به فرزندتان را بیاموزد، در ابتدا لازم است عوامل ایجاد کننده و یا تشدید کننده ی آن در فرزندتان را بشناسید.

چه عواملی موتور خشم را فعال تر می کند؟

  1. مصرف بیش از اندازه ی غذاهای محرک، سرد و تنقلات
  2. کم خوابی و یا خواب شب بی کیفیت
  3. سرگرمی بیش از حد با بازی های رایانه ای و تماشای افراطی تلوزیون ( بیش از یک ساعت و با توجه به سن)
  4. بی توجهی، مقایسه و احساس بی عدالتی

در بسیاری از موارد بی توجهی به ویژگی های مثبت کودک، مقایسه ی او با کودکان دیگر و یا سرزنش شدن بخاطر اشتباهات، عامل اصلی شروع پرخاش و لجبازی است.

اگر شما نیز در ارتباط با فرزندتان از سموم مهلک مقایسه، سرزنش و یا بی توجهی استفاده می کنید، بهتر است استفاده از آن ها را از همین لحظه متوقف کنید.

براساس شواهد تجربی، کودکانی که دایما با دیگران مقایسه شده اند و خوبی های شان نادیده گرفته شده است.

با رسیدن به سن نوجوانی، کنترل شرایط را از دست داده و بسیار حساس تر و تکانشی تر از سایر همسالان شان برخورد می کنند.

به عبارت دیگر نحوه ی ارتباط شما با کودک، نه تنها در پرخاش و لجبازی فعلی او موثر است بلکه بر رفتارهای او در دوره ی نوجوانی و حتی بزرگسالانی تاثیرات قابل تجهی خواهد داشت که تبعات آن شما را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

به خاطر داشته باشید که کودک پرخاشگر، نیازمند نوازش و امنیت است و ایده ی تربیت کردن او در هنگام برانگیختگی می تواند بسیار مخرب باشد.


بازی هایی برای کنترل خشم

در صورتی که فرزندتان پرخاشگر است می توانید به منظور کنترل حالات عصبی و یاددادن نحوه ی صحیح مدیریت خشم به او از بازی های زیر کمک بگیرید.

  1. کودکان ۵-۳ ساله

کودکان در این سن تمایل زیادی به درست کردن حباب دارند. آن ها از این کار لذت می برند و شما می توانید از این فعالیت به نحو موثری در جهت کنترل خشم بهره ببرید.

به این منظور لازم است به مدت یک هفته با فرزندتان به تمرین ساخت حباب بپردازید.

در همین زمان متوجه خواهید شد که ساختن یک حباب نیازمند تمرکز بر تنفس و دم و بازدم های قوی و عمیق است. روشی  که برای کنترل خشم بسیار توصیه می شود!

انجام این بازی می تواند در تلطیف  روحیات کودک پرخاشگر موثر واقع شود. همچنین در هنگام عصبانیت می توانید از او بخواهید تا با تنفس عمیق احساس آرامش کند.

  • کودکان ۸-۶ ساله

با پایان دوره ی خردسالی و ورود به سن مدرسه، توانایی های شناختی در کودکان رشد می کند و می توانید در مورد خشم با او بیشتر صحبت کنید.

ابتدا لازم است به او یاد دهید که عصبانیت، چه تغییراتی در جسم ایجاد می کند.

مثلا اینکه هر وقت کسی عصبانی می شود، بلندتر حرف می زند، صورتش قرمز می شود، دست هایش را هنگام صحبت به شدت تکان می دهد، ضربان قلبش بالا می رود، اخم می کند، دهانش خشک می شود و تندتند نفس می کشد.

سپس به او کمک کنید تا متوجه شود محرک های خشمش چه مواردی هستند. مثلا از او بپرسید اگر کسی چه کاری انجام دهد عصبانی خواهی شد؟

او مکن است پاسخ هایی از این قبیل دهد “اگر کسی وسایلم را بدون اجازه بردارد، اگر کسی هلم بدهد، اگر کسی به من زور بگوید و …”.

در این مرحله لازم است در مورد نحوه ی مدیریت افکار با هم گفت و گو کنید. به او یاد دهید چطور بر خشمش غلبه کند و به او بفهمانید در برخوردهای اجتماعی اش لازم است صبور باشد و قبل از هر اقدامی، نفسی عمیق بکشد.

 اگر می تواند چند قدم از آنچه عصبانی اش کرده فاصله بگیرد؛ در دل جمله های آرام کننده تکرار کند مثل: «از پسش بر میام» یا «مهم نیست».

در نهایت هم رفتار های عاقلانه و مودبانه را به او آموزش دهید مثلا «این توپ منه، لطفا پسش بده» یا «چه حرف زشتی زدی، من این طوری حرف نمی زنم».

سعی کنید به او یاد دهید که قرار نیست کسی با خشونت بیشتر برنده شود.


والدین پرخاشگر، آموزش ندهند

اگر به عنوان والد در کنترل پرخاشگری خود با مشکل مواجه هستید و نمی توانید در موقعیت های تولید کننده ی خشم، واکنش مناسبی نشان دهید، اکیدا توصیه می کنیم تا از ارایه ی آموزش های شفاهی به کودک تان اجتناب کنید.

در حقیقت بزرگترین و قدرتمندترین آموزش برای کودک شما، رفتار خودتان است و ارایه ی آموزش های کلامی که در حالیکه هیچ نشانه ای از آن ها در رفتار شما دیده نمی شود کاملا بی اثر و حتی دارای اثر مخرب است.

کودک پرخاشگری را در رفتار شما مشاهده می کند و آن را در بازی هایش، ارتباطش با دوستان و حتی خود شما نشان می دهد.

در این شرایط پیشنهاد می کنیم تا در جهت یادگیری مهارت مدیریت خشم اقدام کنید و اجازه دهید کودک از رفتار شما، مدیریت احساساتش را بیاموزد.

  1. کودکان ۱۲-۹ ساله

با ورود به این سن می توانید با فرزندتان به عنوان فردی با مهارت های شناختی کارآمد، گفت و گویی منطقی تر داشته باشید.

در این گفت و گو ها از توصیه، سرزنش و نصیحت پرهیز کنید و فرزندتان را متوجه این مساله کنید که در موقعیت های بعدی برای حل مناسب تر مساله و کنترل خشمش چه برنامه و تصمیمی  دارد؟

بازی های بدون محدویت سنی

به طور کلی استفاده از بازی هایی که درآن ها قالب و چارچوب خاصی وجود ندارد به برون ریزی احساس خشم کمک خواهند کرد.

در این زمینه می توانید از بازی هایی مانند خمیربازی، گل بازی، سفال گری و سایر بازی های رهایشی که توام با کثیف کاری هستند استفاده کنید.

در طول این بازی ها به کودک اجازه دهید تا در حد ممکن دست به کثیف کاری و رهاسازی خود بزنند و در پایان، وسایل بازی را مرتب کرده و محیط اطراف شان را نظم دهند.

ورزش هایی مانند بوکس و فعالیت های دیگری مانند ترکاندن بادکنک یا ریز کردن کاغذ نیز در کاهش خشم  کودک نقش موثری دارد و می توانید از آن ها نیز در جهت تخلیه ی خشم کودک استفاده کنید.

آیا طوفان خشم کودک با بازی آرام می گیرد؟

اگر چه در بسیاری از موارد، انجام بازی ها به همراه آموزش های مدیریت خشم در تلطیف پرخاشگری موثر است .

اما در مواردی که پرخاشگری کودک ریشه در “مسایل ارتباطی او” با پدر، مادر و یا سایر اطرافیان دارد، لازم است به متخصص مراجعه کنید تا از طریق حل مساله ی ارتباطی، خشم فروخورده ی کودک تسکین یابد.

منبع:مرکزمشاوره ستاره ایرانیان

رفتار با کودک دو ساله لجباز-K

لجبازی چیست؟

لجبازی نوعی رفتار و واکنش نامطلوب است که به صورت های مختلفی خود را نشان می دهد، از جمله آسیب رساندن به خود و دیگران، ناسزا گفتن، گریه کردن،فریاد کشیدن و یا شکستن وسایل.

در بسیاری از موارد ممکن است به عنوان والد یا مراقب کودک سردرگم شوید  وندانید در قبال لج بازی های کودک واقعا لازم است چه عکس العملی نشان دهید.

در بسیاری از موارد، واکنش های بزرگسالان، رفتار لجبازانه ی کودک را تشدید می کند و می توان گفتف تا حد زیادی، علت لجبازی کودک، رفتارهای افراد بزرگسال است.

برای کشف دلیل اصلی لج بازی کودک تان و اینکه رفتارهای شما چگونه می تواند عامل آن باشد، با ادامه ی مطلب همراه باشید.


دلایل لجبازی کودک و راه حل ها

  1. وقت و حوصله نداشتن والدین و عدم توجه کافی

ابزار اصلی کودک برای برقراری ارتباط، بازی است.

تو دست دارد با بزرگتر ها بازی کند و از این طریق تجه لازم را دریافت کرده و نوازش می شود.

موقعیتی را بخاطرآورید که بعد از یک روز کاری، خسته و بی حوصله به خانه رسیده اید و فرزندتان در حالی که نقاشی در دست دارد، مدام می گوید “بابا، بابا، نقاشیمو ببین. خوشگله؟”

طبیعی است که خستگی و بی حوصلگی تان مجال بازی کردن با کودک را تا حدزیادی گرفته باشد، اما اگر خواهان آرامش هستید و قصد ندارید در چرخه ی عصبی کننده ی لج بازی کودک، گیر بیفتید، بهتر است برای او زمان بگذارید.

کافی است کنترل تلوزیون را کنار گذاشته و با کلمات تشویق کننده به نقاشی فرزندتان واکنش مثبت نشان دهید.

در حقیقت او بیشتر از آنکه خواهان بازی با شما باشد، نیازمند توجه و نوازش است و تا زمانی که این نیاز دراو برآورده نشود، چرخه ی لجبازی ادامه خواهد یافت.

  • تکرار کردن بیش از حد یک توصیه

آیا به عنوان مادر عادت دارید تا بارها و بارها به کودک تان یادآور شوید که مسواک بزن، تغذیه ات رو درمدرسه حتما بخور و…؟

تکرار بیش از حد یک توصیه می تواند در تشدید لجبازی بسیار موثر باشد. بنابراین از همین لحظه تصمیم بگیرید تا هر توصیه را فقط و فقط یک بار ارایه دهید و نه بیشتر.

  • توصیه های دستوری

جملات شما در طی یک شبانه روز بیشتر تداعی کننده ی کدام حالت است؟

بیا شامتو بخور. مسواک بزن. سروقت به خانه بیا. مشقاتو یادت نره و..

همانطور که قابل مشاهده است در تمامی این جملات از فعل های دستوری استفاده شده است. عموما دستور دادن منجر به ایجاد مقاومت و سرپیچی می شود و کودک را لجبازتر می کند.

برای رسیدن به هدف تان لازم است توصیه های خبری را جایگزین توصیه های دستوری کنید.

به عنوان مثال کافی است برای درخواست از کودک تان در مورد حاضر شدن سر میز شام، بگویید: عزیزم شام حاضره. دارم به ساعت خوابت نزدیک میشیم و یا ساعت ۵ منتظرتم.


  1. بی پاسخ ماندن خواسته های موجه

فرض کنید کودک از شما درخواست می کنید تا برایش آب بیاورید  ویا طبق قرار قبلی تان، امروز به پارک بروید.

در صورتی که شما نسبت به این خواسته ی منطقی بی توجه باشید، با سیل اشک و گریه و ناراحتی کودک مواجه خواهید شد.

حتی ممکن است او عصبانی شده و از داد و فریاد و شکستن وسایلش نیز برای رسیدن به هدفش استفاده کند.

بنابراین لازم است در پاسخ دهی به خواسته های موجه کودک تعلل نکنید. او نیز یک انسان است و انتظار دارد نیازهای از جانب شما مورد توجه واقع شود.

  • سرزنش

والدین زیادی، کودک را به لجبازی، قشقرق و شر بودن متهم می کنند در حالیکه عامل اصلی رفتارهای قانون شکنانه کودک، عبارات سرزنش آمیز خود آن هاست.

تو تنبلی، از پس کاری بر نخواهی آمد، همیشه گند میزنی و .. عباراتی هستند که با قدرت ما فوق تصورتان، ارتباط شما را تخریب می کنند.

در این ارتباط از دست رفته، کودک برای جلب رضایت شما دست به همکاری نخواهد زد چرا که احساس می کند چیزی برای از دست دادن ندارد.

  • تصمیم گیری به جای کودک

والدین زیادی در موقعیت های حساسی مانند قرار داشتن در یک مرکز خرید و یا لحظات پایانی خداحافظی در یک مهمانی، با لج بازی کودک مواجه می شوند.

شکایت رایج آن ها این است که کودک در حالیکه پاهایش را به زمین می کوبد و فریاد می کشد می گوید: “من همینو میخوام. باید اینو برام بخری. من میخوام اینجا بمونم و…”

در این مواقع والدینی که بدون توجه به حق انتخاب کودک، سعی در تحمیل عقاید خود و ساکت کردن کودک دارند، شکست خواهند خورد.

” تو با ما میای. ساکت باش، هر چی مامانت بگه همونه. هر چقدر هم گریه کنی اینو برات نمیتونم بخرم و…” جملاتی هستند که تداعی کننده ی زور، عدم همدلی و بی اختیار بودن کودک اند و تنها کاربردشان لجبازتر کردن کودک است.

در این مواقع گزینه ی بهتر و کار آمدتر آن است که به کودک، “حق انتخاب” بدهید.

مثلا در موقعیت خرید در یک پاساژ میتوانید بگویید ” بین عروسک زرد و نارنجی دوست داری کدوم رو انتخاب کنی؟ ”

در نظر گرفتن کودک به عنوان فردی دارای حق تصمیم گیری او را آرام می کند و شما را به هدف تان نزدیک تر خواهد کرد.

  1. خشم درونی کودک

ممکن است با مطالعه ی موارد فوق، شمابه عنوان والد با این سوال مواجه شوید که “علی رغم رعایت تمامی موارد فوق، دلیل لجبازی و قشقرق فرزندم چه عامل دیگری می تواند باشد؟”

اگرچه در موارد زیادی، نوع واکنش والدین در تشدید لجبازی موثر است، اما در همه ی مواقع این طور نیست.

کودکان مضطرب و تحت فشار، ممکن است میزان زیادی از خشم ا تجربه کنند.

برخی از کودکان این خشم را در خود نگه داشته و به صورت افسردگی بروز می دهند در حالیکه گروه دیگری از آن ها، ممکن است خشم را معطوف به بیون کرده و آن را در قالب لجبازی بروز دهند.

اگر علی رغم رعایت مواردشش گانه ی فوق، کودکی لجباز دارید، بهتر است از طریق مراجعه به روانشناس، میزان اضطراب، تنش و خشم را در او بررسی کنید.

  • رفتارهای بی ثبات والدین: مواجه شدن با مادری که یک روز خوشحال و پر انرژی است و روز دیگر حوصله ی کوچک ترین حرفی را ندارد برای کودک خوشایند است.

در این وضعیت ممکن است فرزندتان سردرگم شده و نارضایتی اش را در قالب لجبازی بروز دهد.

در صورت احساس نوسانات خلقی شدید شاید لازم باشد به روانشناس مراجعه کنید و کنترل حس و حال تان را به دست بگیرید.

  • ۳)      لجبازی والدین: اگر به عنوان پدر و مادر رفتارهای لجبازانه ی زیادی دارید، نمی توان انتظار داشت فرزندتان رفتاری جز لجبازی نشان دهد.

کودک از طریق همانند سازی با شما رشد می کند و برای کاهش لجبازی او لازم است تا برای کاهش رفتارهای لجبازانه ی خودتان اقدام کنید. 

  • انتظارات نامعقول: تصور کنید دوست تان شما را به رستورانی دعوت کرده و انتظار دارد شما صرفا به مشاهده ی غذاها اکتفا کنید و چیزی سفارش ندهید. بنظرتان این انتظار معقول است؟

در بسیاری از موارد، انتظارات ما از کودکان دست کمی از مثال فوق ندارد. به عنوان مثال در مهمانی که چندین کودک حضور دارد، از فرزندمان انتظار داریم بچه ی خوبی باشد و ساکت بنشیند!!

در این شرایط شاهد خواهید بود که فرزندتان در طی فرایندی برعکس، شروع به شیطنت و لجبازی می کند و کاملا بر خلاف تصور شما عمل می کند.

 رفتار شیطنت آمیز کودک در حقیقت پاسخی به انتظار غیرواقعی شماست و این پیام را منتقل می کند که ” آنچه از من می خواهی نشدنی و نادرست است، پس من کار خودم را انجام می دهم”.

منبع:مشاوره-خانواده.com

لجاجت کودک

لجاجت و کج خلقی کودک

خشم و عصبانیت ساده به وسیله ی کودک در اویل زندگی اش، وسیله ای برای بیان مخالفت با والدین و دیگران است. گریه، جیغ، به زمین کوبیدن خود، کوبیدن سر به دیوار، جلوگیری از تنفس، عدم توجه به محیط ، دلیلی بر اثبات این ناراحتی می باشد. در ماه های اولیه ی زندگی، منشا اصلی عصبانیت کودک ، ترس از دست دادن مادر است. گاهی دلیل این عصبانیت های کودک، بی خوابی است. احتما دارد که لجاجت و عصبانیت کودک واکنشی کوتاه مدت و اما ادامه مطلب

لجبازی کودک پنج ساله

لجبازی در کودکان پنج ساله

 

کودک ۵ ساله‌ی شما دوره‌ای که به راحتی از کوره در می‌رود را پشت سر گذاشته اما به هر حال بطور کامل فرمانبردار نیست. در واقع او درخواست شما برای آمدن سر میز شام را نمی‌پذیرد، همچنین درخواست شما برای جمع کردن جوراب هایش و یا جمع کردن دستمال کاغذی روی زمین.

پس چه اتفاقی افتاده؟ با تعجب از خود می پرسید: آیا من جایی ادامه مطلب

پرخاشگری کودک

کودک نافرمان یا نافرمانی طبیعی کودک

 

آیا کودک شما نافرمان است یا فقط در سن نافرمانی است؟

یکی از دوستانم که خانه دار بود و مادر چهار فرزند دوقلو این تجربه را با من به اشتراک گذاشت:

“سال گذشته برایم سالی طاقت فرسا بود. به وحشتناکی دوقلوها بود؟ آه، بدتر. آنها دمدمی و لجباز بودند؟ شدیدتر. ازطرفی دورانی را بهیاد دارم که ما در یک جشن خانوادگی در پیش دبستانی پسرهایم دور هم جمع شدیم. هنگام رفتن شایان و یاشار دویدند و وقتی که من سعی در گردآوردن آنها داشتم، اسباب بازی ها را به هوا پرتاپ کردند و در غذاهای چیده شده روی میز غذا چنگ زدند. با دیدن این موقعیت یکی از معلمان با لحنی کنایه آمیز ادامه مطلب

فرزندپروری رفتارهای بد

مقابله با بدرفتاری های کودک

کنارآمدن با بدرفتاری می تواند تنش زا باشد. گاهی اوقات می تواند مانند لبریز شدن کاسه صبر شما به نظر برسد. والدین باید راههایی برای کاهش فشار درخانه پیدا کنند و می توانند با فرزندپروری مثبت به بهبود رفتار کودک خود کمک کنند. در واقع والدین می توانند بین غیرقابل کنترل شدن رفتار کودک و کمک به آنها برای مدیریت زندگی روزمره خود به روش های بهتر تفاوت ایجاد کنند.

برای مطالعه بیشتر:

ده روش برای تربیت کودکان بدون تنبیه

فرزندان و تربیت دردنیای امروز

نکته۱: انتظارات واقعی داشته باشید و نتایج را بپذیرید.

کودکان نابالغ هستند. آنها شلوغ کار، پرسر و صدا و گاه گاهی ادامه مطلب

کودک لجباز

روش های مقابله با لجبازی کودک و نوجوان

روش های مورد بحث در این قمست، برخلاف روش های قسمت قبل، از تقویت مثبت استفاده نمی کنند و به طور غیر مستقیم رفتار نامطلوب را کاهش نمی دهند، بلکه این روش ها مستقیما و از طریق اعمال شیوه های کم و بیش آزاد دهنده موجب کاهش و حذف رفتار نامطلوب می شوند.

چنانچه بتوان با روش های مثبت کاهش رفتار همان کاری را کرد که با روش های منفی صورت می پذیرد، باید از ادامه مطلب

تلویزیون و پرخاشگری کودک

نقش رسانه در یادگیری لجبازی و پرخاشگری


 

 

آلبرت بندورا بنیانگذار نظریه شناختی اجتماعی معتقد است عوامل شخصی (از جمله باورها، انتظارات، نگرش ها، دانش ها، راهبردها ومانند این ها)، رویدادهای محیطی(فیزیکی واجتماعی) و رفتارهای (عملی وکلامی) فرد با یکدیگر تاثیر و تاثر متقابل دارند و هیچ یک از این سه جز را نمی توان جدا از اجزای دیگر به عنوان تعیین کننده رفتار انسان به حساب آورد. بندورا این ادامه مطلب

مشکلات خانوادگی و لجبازی فرزندان

مشکلات خانوادگی و لجبازی فرزندان

خانواده بیش از هر عنصر دیگری در ایجاد رفتارهای نافرمانی و لجبازی کودکان نقش دارند، تا جاییکه می توان گفت یکی از بهترین راه های کنترل لجبازی کنترل و بهبود ارتباطات و روابط خانوادگی می باشد. در این مقاله در راستای سایر مقالات ارائه شده در این سایت در مورد لجبازی کودکان به دیگر عوامل مرتبط با خانواده که بر ایجاد این اختلال نقش دارند پرداخته شده است.

عدم کنترل خشم وعصبانیت در خانواده

خشم وعصبانیت معمولآ منجر به جنگ قدرت می شود. عصبانیت والدین که هدف از آن ادامه مطلب

لجبازی کودک و ارتباطات والدین

لجبازی فرزندان و مهارت های ارتباطی خانواده

 

 

یکی از مهم ترین و موثرترین عوامل خانوادگی که سبب می شود برخی از کودکان لجبازی و نافرمانی کنند، فقدان مهارت های ارتباطی موثر والدین است. در حالی که انتخاب یک شیوه ی صحیح و مناسب ارتباطی می تواند از شدت لجبازی و مخالفت جویی در هر کودکی بکاهد و سطح همکاری و پذیرش او را بالاتر ببرد، استفاده از یک روش ارتباطی غیر منطقی، نتیجه ای عکس دارد و می تواند حتی به روابط عاطفی ادامه مطلب

اختلال نافرمانی و لجبازی در کودک

لجبازی کودک و نگرش های تربیتی نادرست

 

نگرش های شما به عنوان والد در تشدید مشکل لجبازی و نافرمانی در کودکتان تاثیر زیادی دارد. همه والدین در مورد فرزندان خود عقاید و نگرش هایی دارند. برخی از این عقاید منطقی و سودمند و برخی دیگر غیر منطقی و بیهوده هستند.عقاید منطقی، عقایدی هستند که دلیلی برای آن ها وجود دارد. انعطاف پذیر هستند و منجر به بروز رفتارها و هیجانات متعادل و مناسب می شوند.

عقاید غیر منطقی عقایدی هستند که دلیلی برای آن ها ادامه مطلب

علل فردی مشکل لجبازی و نافرمانی

علل فردی مشکل لجبازی و نافرمانی

علت دقیق ابتلا به اختلال لجبازی ونافرمانی هنوز ناشناخته است ولی روان پزشکان وروان شناسان معتقدند ترکیب عوامل زیستی، ژنیتیکی و محیطی می‌تواند مسبب این اختلال باشد (مجله سلامت ذهن، ۲۰۱۲). از سال ۲۰۰۴ محققان چندین نظریه را در مورد پیدایش این اختلال مطرح کرده اند. این نظریه ها موارد زیر را به عنوان عوامل این اختلال برشمرده اند.

۱-خلق وخوی کودک وپاسخ خانواده به این خلق وخو.

۲-استعدادژنتیکی در ابتلا به این اختلال در برخی خانواده ها. ادامه مطلب

اختلال نافرمانی و لجبازی کودک

اختلال نافرمانی مقابله ای

اختلال های رفتاری کودکان، اختلال های شایع و ناتوان کننده ای هستند که برای معلمان، خانواده و خود کودکان مشکلات بسیاری را ایجاد می کنند و با بسیاری از معضلات اجتماعی، همراهند. محققان در یافتند که اختلالات رفتاری معمولا نخستین بار در سال های آغازین دوره ی ابتدایی مشاهده می شوند (یوسفی،۱۳۷۷). اختلال های رفتاری بطور چشمگیری بر ادامه مطلب

لجبازی در کودکان

 

لجبازی در کودکان

 

لجبازی در کودکان

 

رفتارهای کودکان گه گاه می تواند مشکلات فراوانی برای والدین ایجاد کرده و گاهی آن ها از برخی رفتارهای کودکان خود به ستوه آمده و در برخی جلسات مشاوره تلفنی و یا حضوری عنوان می کنند که دیگر تحمل رفتار کودک خود را نداشته و نمی توانند راهی برای درست کردن آن بیابند. این گفته درست است که گاهی شدت رفتارهای بد در کودکان به حدی است که همه را به زحمت و رنج می رساند اما به هر حال هیچ یک از مشکلات رفتاری نیستند که چاره ای نداشته باشند. یکی از مشکلات شایعی که در میان کودکان مرسوم است مشکل لج و لجبازی در کودکان و به اصطلاح یک دنده ای آنان است. شاید عده ای خیال کنند که لجبازی و این ویژگی صرفا در بزرگ سالان وجود دارد اما باید گفت حتی در برخی موارد این مشکل در کودکان و نوجوانان بسیار شایع تر از سایر افراد است. نکته مهم و کلی که وجود دارد این است که به هر صورت با استفاده از یک سری تکنیک ها و روش های رفتاری در رابطه می توان لجبازی و لج در کودکان را تا حد زیادی کاهش داد و یا از بین برد و لازمه این امر شناخت مناسب والدین از فرزند و رفتار او و نیز شناخت مناسب والدین از ویژگی های رفتاری انسان های لجباز است.

مثلا تصور کنید که می خواهید برای کودک خود مسواک بزنید و کودک این اجازه را به شما نمی دهد و دهانش را می بندد و یا اینکه شما قصد بازگشت از پارک را دارید ولی کودک لجبازی کرده و بر ماندن در پارک اصرار می کند. در این مواقع شاید بتوان گفت که آن ها می خواهند اعلام استقلال نمایند و برای همین منظور لجبازی می نمایند تا حرف خود را به کرسی بنشانند و در این مواقع لازم است تا والدین هرگز با کودک بد رفتاری نکرده و سعی کنند بدون هیچ گونه خشونت و یا اخم و بالا بردن صدا قائله را ختم کنند. با کمی خلاقیت خانواده ها می توانند تا حواس کودکان خود از برخی کارها پرت کرده و جلوی لجبازی کودک خود را بگیرند.

مثلا اگر قرار است تا پزشک آمپولی برای کودک شما تزریق نماید و یا در صف خرید فروشگاهی هستیم که نیاز است تا کودک تحمل بالایی داشته باشد و مواردی از این قبیل والدین می توانند با به کارگیری روش های زیر از بی قراری و لجبازی کودک خود جلوگیری نمایند. خندان کودکان نه تنها می تواند به شما و خود او انرژی دهد بلکه می تواند راه مناسبی برای حواس پرتی در کودکان باشد تا آن ها در مواقعی مانند بالا که ذکر شد بی قراری و لجبازی نکنند و بهانه نگیرند مثلا از خنداندن کودک برای باز شدن دهان او و مسواک زدن برای او می توان به خوبی استفاده نمود.

یکی دیگر از راه کاری های مفید برای سرگرم کردن کودکان تعریف کردن از دوران کودکی خودتان است مثلا والدین می توانند با تعریف یک داستان زیبا و خنده دار از دوران کودکی خود سریعا حالت های کودک را تغییر داده و او را از حالت لجبازی به حالت فکورانه و یا خنده ببرند که این کاملا بستگی به نوع داستانی است که شما می خواهید برای او تعریف کنید و حالت ها و ژست های شما نیز می تواند تاثیر بسیار زیادی برای همراه شدن کودک در قصه و داستان شما داشته باشد. با تعریف داستان برای کودک هم چنین می توان میزان قوه تخیل در فرزند خود را مورد سنجش قرار دهید. یکی دیگر از راه کارها استفاده از لحن موزون در صحبت های کودکان است که این موزون صحبت نمودن والدین می تواند در لحظات قبل از خواب و برای ارام کردن کودکان و به خواب رفتن آن ها استفاده شود. می توان با تغییر صدای خود برای کودکان سرگرمی مناسبی فراهم نمود که می تواند هم چنین بسیاری از لجبازی ها و بی قراری ها را در آنان کاهش داد. مثلا مادر و یا پدر می تواند با تغییر صدای خود و تقلید صدای یک پیرزن بی دندان و یا کودک و یا هر صدای دیگری داستان هایی جذاب برای کودک خود تعریف نموده و حواس او را از موضوعی که برای آن لج کرده پرت نماید. اگر نیاز است تا مواقعی کودک تحمل زمان را داشته باشد و صبر نماید می توانید در مورد یک راز با او او صحبت کنید مثلا می توانید بگویید که می خواهی یک راز مهم را برای تو بگویم و او را بغل نموده و با لحنی خوب برای او صحبت کرده و نیازی نیست که این مورد حتما یک راز باشد و می تواند صرفا یک داستان معمولی باشد.

اگر کودک کار خوبی را انجام نمی دهد مثلا شستن دست ها و یا موها باید با استفاده از نکات مثبت او را ترغیب نمایم مثلا به او بگوییم که وقتی موهایت را می شویی بسیار جذاب و زیبا می شوی. در نهایت می شود گفت که والدین به جای گلایه کردن از لجبازی های کودکان می توانند با کمی خلاقیت و تفکر راه های زیادی برای سرگرم نمودن فرزند خود و یا جلوگیری از لجبازی و بی قراری او پیدا نموده و آن ها را به کار ببرند.

منبع:مرکزمشاوره.com